Marcin Górski

polski generał

Marcin Górski (ur. 13 marca 1915 w Radziwoniszkach, zm. 27 lipca 2002 w Warszawie) – generał brygady WP, wieloletni szef Departamentu Finansów MON (1962-1984)

Marcin Górski
generał brygady generał brygady
Data i miejsce urodzenia

13 marca 1915
Radziwoniszki pow. Lida

Data i miejsce śmierci

27 lipca 2002
Warszawa

Przebieg służby
Lata służby

1934–1935, 1939, 1944–1985

Siły zbrojne

Wojsko Polskie
ludowe Wojsko Polskie

Główne wojny i bitwy

wojna obronna 1939

Odznaczenia
Order Sztandaru Pracy I klasy Order Sztandaru Pracy II klasy Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi Srebrny Krzyż Zasługi Srebrny Krzyż Zasługi Brązowy Krzyż Zasługi Medal za Warszawę 1939–1945 Medal za Odrę, Nysę, Bałtyk Medal „Za udział w walkach o Berlin” Złoty Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny” Srebrny Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny” Brązowy Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny” Złoty Medal „Za zasługi dla obronności kraju” Srebrny Medal „Za zasługi dla obronności kraju” Brązowy Medal „Za zasługi dla obronności kraju” Medal 10-lecia Polski Ludowej Medal 30-lecia Polski Ludowej Medal 40-lecia Polski Ludowej Order Czerwonej Gwiazdy Medal „Za wyzwolenie Warszawy”

Życiorys

edytuj

W 1933 ukończył Państwowe Gimnazjum im. A. Mickiewicza w Nowogródku, potem był kancelistą w miejscowym Biurze Ubezpieczeń. W 1934 został powołany na przeszkolenie do WP i skierowany na Dywizyjny Kurs Podchorążych Rezerwy przy 20 Dywizji Piechoty w Słonimiu. Następnie odbył praktykę w 78 Pułku Piechoty w Baranowiczach. Od 1937 referent urzędu skarbowego w Wołożynie. W latach 1938–1939 zaliczył rok studiów na Uniwersytecie Stefana Batorego w Wilnie. Brał udział w wojnie obronnej 1939 jako dowódca plutonu ckm w stopniu kaprala podchorążego w 1 Brygadzie Górskiej Armii „Kraków” pod Pcimiem, Myślenicami, Oleszycami i Tomaszowem Lubelskim.

Po zakończeniu udziału w wojnie i powrocie do domu został zatrudniony na poprzednio zajmowanym stanowisku w Izbie Skarbowej w Wilnie, jednak już w październiku 1939 został zwolniony z pracy. Od kwietnia 1940 pracował jako robotnik rolny na Litwie, w miejscowości Sagowo, a po zajęciu Litwy przez ZSRR jako księgowy w przedsiębiorstwie "Wojentorg" w miejscowości Alytus (aż do napaści Niemiec na ZSRR). W latach 1941–1944 był księgowym w Nadleśnictwie Wołożyn, a od czerwca 1944 w przedsiębiorstwie państwowym w Lidzie. 20 września 1944 powołany do służby w WP i skierowany do 4 zapasowego pułku piechoty w Białymstoku. W listopadzie 1944 ukończył Kurs Oficerów Finansowych i na mocy uchwały Krajowej Rady Narodowej został mianowany chorążym służby inkasenckiej (promowany 25 listopada 1944 w Żytomierzu). Po wojnie pracował w Oddziale Finansowym WP, a od 1946 w Departamencie Finansów MON, gdzie był kolejno starszym buchalterem, pomocnikiem szefa wydziału zaopatrzenia pieniężnego i kierownikiem sekcji wydziału uposażeń. W latach 1947–1950 studiował w Akademii Nauk Politycznych w Warszawie. Po ukończeniu studiów w czerwcu 1950 został szefem wydziału uposażeń i świadczeń w Departamencie Finansowym MON, a od grudnia 1953 szefem Oddziału Uposażeń i Świadczeń (przekształconego w 1956 w Oddział Uposażeń). W marcu 1957 został zastępcą szefa tego departamentu w stopniu pułkownika w korpusie osobowym oficerów kwatermistrzostwa grupy finansowej. W maju 1960 skończył studia II stopnia w Szkole Głównej Planowania i Statystyki z tytułem magistra ekonomii. Od 31 marca 1962 szef Departamentu Finansów MON. Funkcję tę pełnił przez ponad 22 lata. 3 października 1967 na mocy uchwały Rady Państwa PRL mianowany generałem brygady – nominację wręczył mu 10 października 1967 w Belwederze przewodniczący Rady Państwa Edward Ochab. W marcu 1985 przeniesiony w stan spoczynku ze względu na osiągnięcie wieku emerytalnego.

Podczas służby wojskowej otrzymywał bardzo dobre opinie służbowe. Jest pochowany na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach (kwatera BII-12-3)[1].

Awanse

edytuj

W trakcie wieloletniej służby w WP i ludowym Wojsku Polskim otrzymywał awanse na kolejne stopnie wojskowe[2]:

Życie prywatne

edytuj

Syn Piotra (1872-1953), ekonoma folwarcznego i Doroty (1872-1940). Po wojnie mieszkał w Warszawie. Od 1949 był żonaty z Janiną z domu Głowacką (1918-1993). Małżeństwo miało córkę[2][1].

Odznaczenia

edytuj

Przypisy

edytuj
  1. a b Wyszukiwarka cmentarna – Warszawskie cmentarze. cmentarzekomunalne.com.pl. [dostęp 2019-11-18].
  2. a b Janusz Królikowski, Generałowie i admirałowie Wojska Polskiego 1943–1990, t. I: A–H, Toruń 2010, s. 461–463.
  3. Lista żołnierzy odznaczonych w Belwederze. „Nowiny”, s. 2, nr 280 z 11 października 1973. 

Bibliografia

edytuj
  • Janusz Królikowski, Generałowie i admirałowie Wojska Polskiego 1943–1990, tom I: A-H, Toruń 2010, s. 461-463