Piotr Iwanowicz Kosienko (ros. Пётр Иванович Косенко, ur. 4 lutego?/17 lutego 1902 we wsi Wielikomichajłowka w obwodzie biełgorodzkim, zm. 22 kwietnia 1973 w Moskwie) – radziecki generał porucznik artylerii, Bohater Związku Radzieckiego (31 maja 1945).

Piotr Kosienko
Пётр Иванович Косенко
generał porucznik artylerii generał porucznik artylerii
Data i miejsce urodzenia

17 lutego 1902
Wielikomichajłowka, Imperium Rosyjskie

Data i miejsce śmierci

22 kwietnia 1973
Moskwa

Przebieg służby
Lata służby

1919–1960

Siły zbrojne

Armia Czerwona
Armia Radziecka

Stanowiska

dowódca artylerii 8 Armii Gwardii

Główne wojny i bitwy

wojna domowa w Rosji,
II wojna światowa

Odznaczenia
Złota Gwiazda Bohatera Związku Radzieckiego
Order Lenina Order Lenina Order Czerwonego Sztandaru Order Czerwonego Sztandaru Order Suworowa II klasy (ZSRR) Order Kutuzowa II klasy (ZSRR) Order Bohdana Chmielnickiego II klasy Order Czerwonej Gwiazdy Order Czerwonej Gwiazdy Order Czerwonej Gwiazdy Medal jubileuszowy „W upamiętnieniu 100-lecia urodzin Władimira Iljicza Lenina” Medal „Za obronę Moskwy” Medal „Za zdobycie Berlina” Medal „Za Zwycięstwo nad Niemcami w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej 1941-1945” Medal jubileuszowy „XX lat Robotniczo-Chłopskiej Armii Czerwonej” Medal jubileuszowy „30 lat Armii Radzieckiej i Floty” Order Krzyża Grunwaldu I klasy Krzyż Złoty Orderu Virtuti Militari Medal Zwycięstwa i Wolności 1945 Medal za Odrę, Nysę, Bałtyk

Życiorys

edytuj

Urodził się w rodzinie chłopskiej. Miał wykształcenie niepełne średnie. Od marca 1919 służył w Armii Czerwonej, uczestniczył w wojnie domowej, później ukończył szkołę artylerii w Charkowie i następnie w Odessie. Był dowódcą plutonu, szefem łączności baterii, pomocnikiem dowódcy baterii i dowódcą dywizjonu, w 1933 skończył akademickie kursy doskonalenia kadry dowódczej i został pomocnikiem dowódcy pułku artylerii, w 1938 ukończył Akademię Wojskową im. Frunzego. Następnie został skierowany na Daleki Wschód, gdzie 1939-1941 był szefem artylerii 30 Korpusu Zmechanizowanego, w 1941 ukończył kursy wyższej kadry dowódczej przy Wojskowej Akademii Sztabu Generalnego. Od grudnia 1941 brał udział w wojnie z Niemcami jako szef artylerii i zastępca dowódcy 1 Armii Uderzeniowej na Froncie Zachodnim i potem Północno-Zachodnim, walczył w bitwie pod Moskwą i pod Diemiańskiem, w maju 1942 objął dowództwo 1 Dywizji Artylerii na Froncie Woroneskim, uczestniczył w operacji woroszyłowgradzko-woroneskiej, był dwukrotnie ranny. Od listopada 1942 do stycznia 1944 był dowódcą artylerii – zastępcą dowódcy 60 Armii na Froncie Woroneskim, później na Froncie Centralnym, brał udział m.in. w bitwie pod Kurskiem i bitwie o Dniepr, od stycznia 1944 do końca wojny dowodził artylerią 5 Armii Uderzeniowej na 1 i 1 Froncie Ukraińskim, potem 1 Froncie Białoruskim, uczestniczył w operacji jassko-kiszyniowskiej i wiślańsko-odrzańskiej, m.in. w zajmowaniu Kostrzyna. Wiosną 1945 brał udział w operacji berlińskiej, później dowodził artylerią 8 Armii Gwardii w Grupie Wojsk Radzieckich w Niemczech (od 11 lipca 1945 w stopniu generała porucznika artylerii), w 1949 objął dowództwo artylerii armii powietrznodesantowej, od maja 1953 do czerwca 1960 pełnił funkcję dowódcy artylerii Wojsk Powietrznodesantowych, następnie zakończył służbę wojskową.

Odznaczenia

edytuj

I medale ZSRR oraz trzy ordery i trzy medale zagraniczne.

Bibliografia

edytuj