Powiat węgorzewski
Powiat węgorzewski – powiat w Polsce (województwo warmińsko-mazurskie) utworzony w 2002 z części powiatu giżyckiego. Jego siedzibą jest miasto Węgorzewo.
powiat | |||||||
| |||||||
Państwo | |||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Województwo | |||||||
TERC |
2819 | ||||||
Siedziba | |||||||
Starosta |
Alicja Rymszewicz | ||||||
Powierzchnia |
693,43 km² | ||||||
Populacja (31.12.2019) • liczba ludności |
| ||||||
• gęstość |
32,6 os./km² | ||||||
Urbanizacja |
49,24% | ||||||
Tablice rejestracyjne |
NWE | ||||||
Adres urzędu: ul. 3 Maja 17B11-660 Węgorzewo | |||||||
Szczegółowy podział administracyjny | |||||||
| |||||||
Położenie na mapie województwa | |||||||
Strona internetowa |
W skład powiatu wchodzą:
Według danych z 31 grudnia 2019 roku[2] powiat zamieszkiwało 22 638 osób. Natomiast według danych z 30 czerwca 2020 roku powiat zamieszkiwało 22 555 osób[3].
Demografia
edytujLiczba ludności (dane z 31 grudnia 2010):
Ogółem | Kobiety | Mężczyźni | ||||
---|---|---|---|---|---|---|
osób | % | osób | % | osób | % | |
Ogółem | 23 207 | 100 | 11 596 | 49,97 | 11 611 | 50,03 |
Miasto | 11 377 | 49,02 | 5726 | 24,67 | 5651 | 24,35 |
Wieś | 11 830 | 50,98 | 5870 | 25,29 | 5960 | 25,68 |
- Piramida wieku mieszkańców powiatu węgorzewskiego w 2014 roku[4].
Ludność w latach
edytuj- 2002 – 23 928
- 2003 – 23 947
- 2004 – 23 798
- 2007 – 23 551
- 2010 – 23 207
Gospodarka
edytujW końcu września 2019 liczba zarejestrowanych bezrobotnych w powiecie węgorzewskim obejmowała ok. 0,8 tys. mieszkańców, co stanowi stopę bezrobocia na poziomie 12,2% do aktywnych zawodowo[5].
Skład narodowościowy
edytujWedług danych uzyskanych w Narodowym Spisie Powszechnym z 2011 roku 6,1% ludności powiatu należy do mniejszości ukraińskiej[6].
Kalendarium ziemi węgorzewskiej
edytujTerminem „ziemia węgorzewska” określa się obszar powiatu Angerburg z lat 1818–1945, a także tereny dawnych powiatów gierdawskiego i darkiejmskiego, które w 1945 roku zostały przyłączone do Polski – łącznie to teren o powierzchni 1123 km². Obecny powiat węgorzewski wskutek reform administracyjnych z 1954 i 1999 roku ma znacznie mniejszą powierzchnię – 693 km².
- między 1335 a 1341 – wybudowany w 1312 roku zamek krzyżacki Angerburg staje się siedzibą prokuratorii w komturii królewieckiej (prokurator węgoborski (Pfleger) był jednocześnie rybiczym komturii królewieckiej) – jest to początek administracji terytorialnej w Węgorzewie. Na zamku Dietrich von Altenburg ustalił granicę między okręgami prokuratorskimi w Angerburgu i Leczenburgu
- 1412 – osada Angeraw położona przy zamku Angerburg (siedziba prokuratorii) – otrzymuje prawdopodobnie prawa miejskie i przyjmuje nazwę od zamku (Angerburg)
- 1466–1657 – obszar ziemi węgorzewskiej znajdował się pod polskim zwierzchnictwem
- 1467 lub 1468 – Angerburg wskutek działań wojny trzynastoletniej traci prawa miejskie
- 1520 – wskutek sekularyzacji państwa krzyżackiego w Prusach, prokuratoria w zostaje przekształcona w starostwo (kapitanat, Amtshauptleute) w powiecie natangijskim, na którego czele stał starosta (Amtshauptmann)
- 4 kwietnia 1571 – Albrecht Fryderyk Hohenzollern nadał Nowej Wsi założonej kilkaset metrów od zamku Angerburg prawa miejskie – otrzymała ona nazwę Angerburg od zamku, choć zamek do 1706 roku nie należał do miasta
- 1723 – starostwo w Angerburgu zaczyna podlegać pod nowo utworzoną kamerę wojenno-skarbową w Królewcu (od 1766 – w Gąbinie, od 1808 – jako rejencja gąbińska)
- 1752 – starostwo w Angerburgu wchodzi w skład powiatu ziemskiego w Rynie, na którego czele stoi Landrat
- 1796 – wskutek utraty znaczenia starostw w Prusach, kończy urzędowanie ostatni starosta w Angerburgu
- 1818 – na mocy reformy administracyjnej, zostaje powołany powiat ziemski (Landkreis) Angerburg o powierzchni 929,42 km², podzielony jest na 9 parafii – Angerburg, Benkheim, Buddern, Engelstein, Possessern, Kruglanken, Kutten, Olschöwen, Rosengarten z filią w Doben
- 5 lutego 1945 – Biuro Pełnomocnika RP na Prusy Wschodnie tworzy powiat węgoborski o powierzchni 929,42 km²
- 14 marca 1945 obszar powiatu węgoborskiego zostaje przyłączony do Polski – wchodzi w skład okręgu mazurskiego (od 29 maja 1946 województwo olsztyńskie)
- październik 1945 – podział powiatu węgoborskiego na 10 gmin wiejskich (Banie Mazurskie, Budry, Kruklanki, Kuty, Olszewo, Pozezdrze, Radzieje, Węgielsztyn, Węgorzewo) i 1 miejską (Węgorzewo)
- 1945–1946 – przyłączenie do powiatu węgoborskiego południowych skrawków zlikwidowanych powiatów gierdawskiego i darkiejmskiego – zwiększenie powierzchni do 1123 km²
- 1954 – podział powiatu węgorzewskiego na 19 gromad zamiast gmin (Banie Mazurskie, Rogale, Żabin, Lisy, Popioły, Budry, Sobiechy, Olszewo Węgorzewskie, Wilkowo, Perły, Węgielsztyn, Trygort, Radzieje, Pozezdrze, Kruklanki, Boćwinka, Kuty, Krzywińskie, Węgorzewo)[7]
- 1955 – przeniesienie z powiatu węgorzewskiego do powiatu gołdapskiego gromad Banie Mazurskie, Rogale, Lisy i Żabin[8]; do powiatu giżyckiego gromadę Sołdany oraz miejscowości Doba, Dziewiszewo i Dejguny; do powiatu kętrzyńskiego gromadę Mażany[9] – powierzchnia powiatu zmniejszyła się do 871 km²
- 1973 – przywrócenie podziału na gminy (w powiecie węgorzewskim – Węgorzewo, Budry, Kruklanki, Pozezdrze i Węgielsztyn)
- 1975 – wprowadzenie dwustopniowego podziału administracyjnego państwa (likwidacja powiatów)-ziemia węgorzewska znalazła się w województwie suwalskim
- 1999 – przywrócenie powiatów, jednak nie powołano powiatu węgorzewskiego (obszar wszedł w skład powiatu giżyckiego)
- 2002 – po 3 latach starań, powstał ponownie powiat węgorzewski (bez gminy Kruklanki; gmina miejsko-wiejska Węgorzewo oraz gminy wiejskie Budry i Pozezdrze; 693 km²)
Sąsiednie powiaty
edytujZobacz też
edytujPrzypisy
edytuj- ↑ Wyniki badań bieżących – Baza Demografia – Główny Urząd Statystyczny [online], demografia.stat.gov.pl [dostęp 2020-06-11] .
- ↑ l, Ludność. Stan i struktura ludności oraz ruch naturalny w przekroju terytorialnym (stan w dniu 31.12.2019), 31 grudnia 2019 .
- ↑ GUS, TABL. II. LUDNOŚĆ, RUCH NATURALNY ORAZ MIGRACJE LUDNOŚCI WEDŁUG POWIATÓW W PIERWSZYM PÓŁROCZU 2020 R., 30 czerwca 2020 .
- ↑ Powiat węgorzewski w liczbach [online], Polska w liczbach [dostęp 2016-01-21] , liczba ludności na podstawie danych GUS.
- ↑ GUS, Bezrobotni zarejestrowani i stopa bezrobocia. Stan w końcu września 2019 r. [online], stat.gov.pl [dostęp 2019-12-30] (pol.).
- ↑ Wybrane tablice dotyczące przynależności narodowo-etnicznej, języka i wyznania [online], Główny Urząd Statystyczny [zarchiwizowane z adresu 2014-10-16] .
- ↑ UCHWAŁA NR 28 WOJEWÓDZKIEJ RADY NARODOWEJ W OLSZTYNIE z dnia 4 października 1954 r. w sprawie podziału na nowe gromady powiatu węgorzewskiego. Dziennik Urzędowy Wojewódzkiej Rady Narodowej w Olsztynie z dnia 20 grudnia 1954 r., Nr. 11, Poz. 50.
- ↑ Wyciąg Z ROZPORZĄDZENIA RADY MINISTRÓW z dnia 7 października 1954 r. w sprawie zmiany granic niektórych województw.Dziennik Urzędowy Wojewódzkiej Rady Narodowej w Olsztynie z dnia 20 grudnia 1954 r., Nr. 11, Poz. 51.
- ↑ UCHWAŁA NR 30 WOJEWÓDZKIEJ RADY NARODOWEJ z dnia 4 października 1954 r. w sprawie zmiany granic niektórych powiatów w województwie olsztyńskim. Dziennik Urzędowy Wojewódzkiej Rady Narodowej w Olsztynie z dnia 20 grudnia 1954 r., Nr. 11, Poz. 50.
Bibliografia
edytuj- Norbert Skowron: Angerburg. [dostęp 2016-02-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-04-09)].
- Pruthenia. „Ośrodek Badań Naukowych im. Wojciecha Kętrzyńskiego w Olsztynie Towarzystwo „Pruthenia””, 2006. Olsztyn: Wydawnictwo Littera. ISSN 1897-0915.
- Rada Miejska w Węgorzewie: Program Opieki nad Zabytkami Miasta i Gminy Węgorzewo 2010-2013. 2010. [dostęp 2016-02-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-08-27)].
- Histmag: Podróże z Histmag.org (2): Węgorzewo – niezwyczajne losy zwyczajnego miasteczka. 2011. [dostęp 2016-02-22].
- Max Toeppen: Historia Mazur. Przyczynek do dziejów krainy i kultury pruskiej. Olsztyn: Wspólnota Kulturowa „Borussia”, 1998, s. 520. ISBN 83-900380-3-X.
- Carl Daniel Küster: Kleine preussische Länderkenntniss, mit einer Situationscharte aller Brandenburgischen Länderkunde. 1782.
- Grzegorz Białuński. Dla powszechnego rozwoju, podniesienia i poprawy naszego księstwa. Lokacje miast mazurskich w Prusach Książęcych (1525-1701).. „CZASOPISMO PRAWNO-HISTORYCZNE Tom LXIX – 2017 – Zeszyt 2”, 2017.