Rezerwat przyrody Nowa Morawa

Rezerwat przyrody „Nowa Morawa”leśny rezerwat przyrody, w południowo-zachodniej Polsce w Górach Bialskich, w Sudetach Wschodnich, województwo dolnośląskie.

Rezerwat przyrody „Nowa Morawa”
Ilustracja
Wejście do rezerwatu wczesną wiosną
rezerwat leśny
Państwo

 Polska

Mezoregion

Sudety Wschodnie

Data utworzenia

1971

Akt prawny

M.P. z 1971 r. nr 53, poz. 346

Powierzchnia

22,16 ha

Ochrona

ścisła

Położenie na mapie gminy Stronie Śląskie
Mapa konturowa gminy Stronie Śląskie, na dole nieco na prawo znajduje się punkt z opisem „Nowa Morawa”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole po lewej znajduje się punkt z opisem „Nowa Morawa”
Położenie na mapie województwa dolnośląskiego
Mapa konturowa województwa dolnośląskiego, na dole nieco na prawo znajduje się punkt z opisem „Nowa Morawa”
Położenie na mapie powiatu kłodzkiego
Mapa konturowa powiatu kłodzkiego, na dole po prawej znajduje się punkt z opisem „Nowa Morawa”
Ziemia50°13′37″N 16°57′02″E/50,226944 16,950556
Wawrzynek wilczełyko – gatunek rośliny pod ochroną, występujący w rezerwacie

Położenie

edytuj

Rezerwat, położony w Sudetach Wschodnich, w południowo-zachodniej części Gór Bialskich, na terenie Śnieżnickiego Parku Krajobrazowego, obszaru Natura 2000 PLH020016 Góry Bialskie i Grupa Śnieżnika SOO[1], na obszarze otaczającym wzniesienie Solec, w gminie Stronie Śląskie, około 2,5 km, na południowy wschód, powyżej wsi Nowa Morawa w oddziale leśnym 189 a, b i c (leśnictwo Nowa Morawa, Nadleśnictwo Lądek Zdrój).

Charakterystyka

edytuj

Jest to florystyczny rezerwat ścisły, położony w widłach potoków źródłowych Morawki, Prawej i Lewej Widełki, granicami obejmuje wierzchołek i zbocza wzniesienia Solca, na wysokości od 820 do 965 m n.p.m.[2] Rezerwat został utworzony w 1971 roku, Zarządzeniem Ministra Leśnictwa i Przemysłu Drzewnego, Monitor Polski z 1971 r., nr 53, poz. 346[2]. Ma powierzchnię 22,16 ha i utworzony został dla ochrony ciekawych i rzadkich gatunków chronionych oraz naturalnych zbiorowisk roślinnych, dla zachowania i ochrony lasu mieszanego ze stanowiskiem świerka sudeckiego (cennej, miejscowej odmiany świerka pospolitego) oraz fragmentu zespołu kwaśnej buczyny górskiej[2].

Obszar rezerwatu obejmuje najdzikszą w całych Sudetach partię Gór Bialskich, gdzie rosnący gęsty las zachował prawie pierwotny charakter Puszczy Sudeckiej. Obszar rezerwatu zasięgiem obejmuje najcenniejszą część kompleksu leśnego. Powierzchnię leśną rezerwatu, tworzy dolnoreglowy las świerkowy, zakwalifikowany do boru wysokogórskiego. Lasów tego typu zachowało się w Sudetach bardzo niewiele. Podłoże rezerwatu tworzą skały metamorficzne gnejsy i łupki łyszczykowe, z których zbudowane są Góry Bialskie[2]. Ochroną objęto szczytowy fragment wzniesienia, na którym występują stanowiska świerka sudeckiego i fragmenty naturalnego lasu mieszanego, bukowo-świerkowego, z udziałem jodły, świerka, buka i jawora[2].

Pomimo zniszczeń wywołanych katastrofą ekologiczną w Sudetach teren rezerwatu nadal stanowi wyjątkowe zbiorowisko flory i fauny. Występujący w rezerwacie świerk jest pochodzenia rodzimego. Charakteryzuje się bardzo dobrą jakością techniczną. Przeciętna pierśnica drzew wynosi 60 cm, wysokość 30 m, a wiek 140-200 lat. Został on uznany za wyłączony drzewostan nasienny (nr w KRLMP MP/2/40969/05), cenny dla procesu przebudowy okolicznego drzewostanu, w którym dominuje monokultura dawno wprowadzonego świerka obcego pochodzenia[3].

Flora obszaru rezerwatu jest niezwykle bogata i interesująca. W podszycie z ciekawszych roślin występują[2]:

Licznie występujące porosty świadczą o małym zanieczyszczeniu powietrza. W wyższych partiach lasu i w miejscach wilgotnych występuje dzwonek szerokolistny, a wyżej szarota norweska.

Na terenie rezerwatu można spotkać świerki o tzw. szczudłowanym pokroju – drzewa wsparte są na korzeniach nad powierzchnią gruntu. Powstały one na skutek wzrostu sadzonek na starych pniakach, które z biegiem czasu całkowicie zmurszały, pozostawiając pod drzewem pustą przestrzeń[3].

Bogaty gatunkowo ekosystem rezerwatu oraz odosobnienie i utrudniony dostęp, stanowią ostoję dla zwierzyny.

Historia

edytuj

Kompleks leśny, na terenie którego położony jest rezerwat, w przeszłości stanowił dobra Marianny Orańskiej, a w okresie międzywojennym wchodził w skład prywatnego majątku ziemskiego. Przyrodnicze bogactwo tego rejonu dostrzeżono już w XIX wieku. Obecny teren rezerwatu należał do jednych z ulubionych miejsc księżnej Marianny, która ceniła jego dzikość i naturalność. Mając na uwadze ochronę tego dzikiego zakątka prowadziła planową gospodarkę leśną, co uchroniło znajdujące się w tym rejonie duże kompleksy leśne przed bezmyślnym wyrębem.

Po 1945 roku obszar przez kilka lat nie był objęty ochroną prawną. Rezerwat przyrody o nazwie „Nowa Morawa” formalnie został utworzony dopiero w 1971 roku, na obszarze 22,16 ha[2].

Turystyka

edytuj

Do rezerwatu nie prowadzą szlaki turystyczne. Do południowej granicy rezerwatu prowadzi droga leśna odchodząca na wschód od Drogi Morawskiej prowadzącej na Przełęcz Płoszczyna[2].

Przypisy

edytuj
  1. Geoserwis GDOŚ. [dostęp 2014-01-24].
  2. a b c d e f g h Słownik geografii turystycznej Sudetów. redakcja Marek Staffa. T. 16: Masyw Śnieżnika i Góry Bialskie. Warszawa: Wydawnictwo PTTK „Kraj”, 1993, s. 214. ISBN 83-7005-341-6.
  3. a b Źródło: tablica informacyjna przed rezerwatem

Bibliografia

edytuj

Linki zewnętrzne

edytuj