Wikipedia

Robert Juliusz Hirszbandt

Pilot, oficer Wojska Polskiego

Robert Juliusz Hirszbandt (ur. 11 września 1899 w Warszawie, zm. 2 czerwca 1942 w Billingford) – polski pilot doświadczalny, oficer Wojska Polskiego i Polskich Sił Zbrojnych, kawaler Virtuti Militari. Pośmiertnie awansowany na stopień podpułkownika.

Robert Juliusz Hirszbandt
Ilustracja
Robert Hirszbandt przed startem do lotu algiersko-marokańskiego; kwiecień 1933
major pilot major pilot
Data i miejsce urodzenia

11 września 1899
Warszawa

Data i miejsce śmierci

2 czerwca 1942
Billingford

Przebieg służby
Siły zbrojne

Wojsko Polskie
Polskie Siły Zbrojne

Formacja

Lotnictwo Wojska Polskiego
RAF

Jednostki

21 pułk artylerii lekkiej
16 dywizjon artylerii ciężkiej
dywizjon 305

Stanowiska

dowódca eskadry

Główne wojny i bitwy

wojna polsko-bolszewicka
II wojna światowa

Odznaczenia
Odznaka Pilota
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Krzyż Walecznych (od 1941, trzykrotnie) Medal Lotniczy (dwukrotnie) Order Imperium Brytyjskiego do 1935 (wojskowy) Krzyż Wybitnej Służby Lotniczej (Wielka Brytania)
Multimedia w Wikimedia Commons

Życiorys

edytuj

Syn Aleksandra i Amelii z Rajchmanów. W 1916 r. w Gimnazjum Filologicznym Nieczejewoj w Moskwie zdał egzamin maturalny i rozpoczął naukę w Moskiewskim Instytucie Inżynierów Komunikacji. W 1917 r. odbył przeszkolenie w Konstantynowskiej Szkole Artylerii w Piotrogrodzie i otrzymał przydział do 1 Oddzielnej Kompanii Polskiej przy Naczelnym Polskim Komitecie Wojskowym. We wrześniu 1918 r. przedostał się do Warszawy i rozpoczął naukę na Wydziale Inżynierii Budowlanej Politechniki Warszawskiej[1].

Zgłosił się do służby w odrodzonym Wojsku Polskim i otrzymał przydział do 21 pułku artylerii lekkiej. Jednocześnie kontynuował naukę na Wydziale Mechanicznym Szkoły Politechnicznej we Lwowie. W 1920 r. walczył podczas wojny polsko-bolszewickiej w 1 pułku artylerii ciężkiej. Po zakończeniu działań wojennych służył do 1 marca 1921 r. w 16 dywizjonie artylerii ciężkiej. W 1922 r. podjął przerwane studia, jednakże z powodu likwidacji na Politechnice Lwowskiej Wydziału Wojskowego przeniósł się na Wydział Mechaniczny Politechniki Warszawskiej, który ukończył w 1927 r. Został zatrudniony w Departamencie Uzbrojenia Ministerstwa Spraw Wojskowych, gdzie pracował do 1928 r. Od września 1928 r. pracował w Sekcji Uzbrojenia Instytutu Badań Technicznych Lotnictwa w Warszawie. Odbył przeszkolenie w Aeroklubie Warszawskim w zakresie pilotażu silnikowego; zdobyte umiejętności poszerzał na kursach w Lotniczej Szkole Strzelania i Bombardowania w Grudziądzu oraz w Centrum Wyszkolenia Oficerów Lotnictwa w Dęblinie[1].

1 sierpnia 1936 r. objął stanowisko kierownika Oddziału Uzbrojenia ITL; kierowana przez niego komórka prowadziła badania w zakresie lotniczego wyposażenia i uzbrojenia[2]. W 1933 r. z jego inicjatywy w samolocie PZL.23 Karaś wprowadzono gondolę bombardierską, która łączyła możliwość zastosowania celownika bombardierskiego RH wz. 32 konstrukcji Hirszbandta[3] i dolnego stanowiska strzeleckiego[4]. Podczas prób PZL.37 Łoś w 1936 r. zasugerował wprowadzenie podwójnego usterzenia, co znacznie poprawiło pole ostrzału tylnego strzelca[5].

Ponadto aktywnie oddawał się lotnictwu sportowemu. Od 1929 r. działał w Aeroklubie Warszawskim, gdzie był członkiem zarządu, sekretarzem[6], kierownikiem działu technicznego[7] oraz komisarzem sportowym. 19 lipca 1931 r., w załodze z Janem Rudowskim, zajął drugie miejsce w II Zlocie Podhalańskim Samolotów Turystycznych w Nowym Targu[8], w dniach 15-16 sierpnia 1931 r. wziął udział (również z Janem Rudowskim) w III Zlocie Południowo-Zachodniej Polski, gdzie zajął piąte miejsce[9]. W IV Krajowym Konkursie Samolotów Turystycznych (25 września-2 października 1931 r.) na samolocie RWD-4 zajął piąte miejsce. W dniach 18-19 czerwca 1932 roku odpowiadał za przygotowanie I Międzynarodowego Meetingu Lotniczego w Warszawie zorganizowanego przez Aeroklub Warszawski[10]. Od 28 czerwca do 1 sierpnia 1932 r. wykonał na RWD-2 rajd na trasie Warszawa-Amsterdam-Londyn-Zurych-Brno-Warszawa[11]. W lutym 1933 r. zwyciężył w locie sztafetowym w III Lubelsko-Podlaskich Zawodach Lotniczych. W tym samym roku, w październiku, w 5. Krajowym Lotniczym Konkursie Turystycznym (w załodze z Antonim Kocjanem) zajął ósme miejsce[12].

 
IV Krajowy Konkurs Samolotów Turystycznych w Warszawie – Robert Hirszbandt po wylądowaniu na RWD-4; październik 1931.

W 1933 r. wszedł w skład zespołu zajmującego się organizacją zawodów Challenge 1934. Na samolocie RWD-5 SP-AJB (w załodze z Bogdanem Kwiecińskim) wykonał lot po planowanej trasie zawodów[13]; w jego trakcie zdobył Puchar Cudzoziemców w Międzynarodowym Rajdzie Algiersko-Marokańskim[14]. Podczas trwania zawodów pełnił funkcję kierownika kontroli ruchu na lotnisku w Warszawie[15].

Przed wybuchem II wojny światowej, w sierpniu 1939 r., został zmobilizowany. W kampanii wrześniowej wykonał cztery loty łącznikowe oraz ewakuacyjne. Po agresji ZSRR na Polskę przedostał się do Francji, a następnie do Wielkiej Brytanii i otrzymał numer służbowy RAF P-1399[16]. W październiku 1940 r. znalazł się na liście polskich ekspertów lotniczych przeznaczonych do pracy w instytucjach badawczych[17]. Od 1 lipca 1940 r. pracował w Polskim Centrum Wyszkolenia Lotniczego w Blackpool. 24 sierpnia 1940 r. przydzielony do 6 Anti Aircraft Co-operation Unit jako pilot holownika ćwiczebnych celów powietrznych. Przedstawił władzom brytyjskim raport na temat opracowanej w Polsce modyfikacji karabinów maszynowych Vickers, która likwidowała problem zacięć na dużych wysokościach lotu. Za swe dokonania otrzymał Order Imperium Brytyjskiego[5]. Został skierowany na szkolenie w zakresie pilotażu samolotów wielosilnikowych. Szkolenie kontynuował w 3 Secondary Flying Training School w South Cerney a następnie w 18 Operational Training Unit w Bramcote. Po ukończeniu szkolenia 5 listopada 1941 r. został przydzielony do służby w 305 Dywizjonie Bombowym „Ziemi Wielkopolskiej”. 7 maja 1942 r. objął stanowisko dowódcy eskadry[18]. Otrzymał propozycje przejścia do Royal Aircraft Establishment w Farnborough, pozostał w 305 Dywizjonie aby ukończyć kolejkę lotów bojowych[19].

2 czerwca 1942 r. wziął udział w nalocie 1000 bombowców na Essen. Jego Vickers Wellington Mk II (SM-Z, nr Z8583) został zaatakowany przez niemiecki nocny myśliwiec i ciężko uszkodzony[20]. Pilotowi udało się doprowadzić maszynę na jednym silniku do Anglii, ale podczas przymusowego lądowania w Billingford samolot zapalił się i cała załoga zginęła na miejscu. Pośmiertnie został awansowany na stopień podpułkownika[21].

Podczas służby w Polskich Siłach Powietrznych wykonał 102 loty. Został pochowany na Southern Cemetery w Manchesterze, grób 228, sekcja Q[22].

Awanse

edytuj
  • podporucznik – 1 marca 1920 r.
  • porucznik – 10 lutego 1923 r.
  • kapitan – 14 marca 1933 r.[23]
  • major – 19 marca 1938 r.[24]
  • podpułkownik – 1 września 1942 r.

Ordery i odznaczenia

edytuj

Za swą służbę był odznaczony[25][26]:

Życie prywatne

edytuj

Był żonaty z Haliną Rotwand[18].

Przypisy

edytuj
  1. ↑ a b Jędrzejewski 2014 ↓, s. 271.
  2. ↑ Jędrzejewski 2014 ↓, s. 17.
  3. ↑ Sprawozdanie kpt. lotnictwa inż. Wacława Hanki złożone „Komisji powołanej w związku z wynikiem kampanii wojennej 1939 roku”. infolotnicze.pl. [dostęp 2023-02-12]. (pol.).
  4. ↑ Prauss 2019 ↓, s. 304.
  5. ↑ a b Jędrzejewski 2014 ↓, s. 272.
  6. ↑ Skrzydlata Polska i 7-8'1931 ↓, s. 181, 195.
  7. ↑ Skrzydlata Polska i 10-11'1932 ↓, s. 219.
  8. ↑ Skrzydlata Polska i 7-8'1931 ↓, s. 172.
  9. ↑ Skrzydlata Polska i 9'1931 ↓, s. 215.
  10. ↑ Rychter 1980 ↓, s. 177.
  11. ↑ Cynk 1971 ↓, s. 492.
  12. ↑ Skrzydlata Polska i 9-10'1933 ↓, s. 320.
  13. ↑ Rychter 1980 ↓, s. 216.
  14. ↑ Skrzydlata Polska i 4-5'1933 ↓, s. 150.
  15. ↑ Skrzydlata Polska i 10'1934 ↓, s. 355.
  16. ↑ Krzystek 2012 ↓, s. 223.
  17. ↑ Płoszajski 1993 ↓, s. 100.
  18. ↑ a b Jędrzejewski 2014 ↓, s. 273.
  19. ↑ Płoszajski Cz. 2 1998 ↓, s. 46.
  20. ↑ ASN Wikibase Occurrence # 203953. Flight Safety Foundation. [dostęp 2023-02-12]. (ang.).
  21. ↑ Zieliński 2004 ↓, s. 28, 70.
  22. ↑ Major Robert Juljusz Hirszbandt. Find a Grave. [dostęp 2023-02-12]. (ang.).
  23. ↑ Skrzydlata Polska i 3'1933 ↓, s. 135.
  24. ↑ Rybka, Stepan 2003 ↓, s. 425.
  25. ↑ Hirszbandt Robert Juliusz. Personel Polskich Sił Powietrznych w Wielkiej Brytanii 1940-1947. [dostęp 2023-02-12]. (pol.).
  26. ↑ Hirszbandt, Robert Juliusz. TracesOfWar.com. [dostęp 2023-02-13]. (ang.).

Bibliografia

edytuj
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Robert_Juliusz_Hirszbandt&oldid=72818960”