Wikipedia

Beitar Jerozolima

Mo’adon Kaduregel Beitar Jerozolima (hebr. ‏מועדון כדורגל בית"ר ירושלים‎) – izraelski klub piłkarski z Jerozolimy. Jest jednym z najbardziej utytułowanych klubów piłkarskich w Izraelu (6 tytułów mistrzowskich).

Beitar Jerozolima
‏בית"ר ירושלים‎
Ilustracja
Pełna nazwa

מועדון כדורגל בית"ר ירושלים
Mo’adon Kaduregel Beitar Jerozolima

Przydomek

המנורה (Menora)
האריות מהבירה (Lwy Judy)
הדגל של המדינה (Sztandar kraju)

Barwy

żółto-czarne

Data założenia

1936

Liga

Ligat ha’Al

Państwo

 Izrael

Adres

24 Kanfei Nesharim, Giwat Sza’ul, 95464 Jerozolima

Stadion

Teddy Kollek Stadium

Sponsor techniczny

Umbro

Właściciel

Mosze Chogeg

Prezes

Eli Ochanna

Trener

Barak Jicchaki

Stroje
domowe
Stroje
wyjazdowe
Trzeci
strój
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Historia edytuj

Początki edytuj

W roku 1936, dwóch mieszkańców Jerozolimy – Dawid Horn oraz Szemuel Kirschstein – postanowiło założyć lokalną drużynę piłki nożnej. Horn był działaczem prawicowego, młodzieżowego ruchu syjonistycznego Betar – „młodzieżówki” syjonistów rewizjonistów (liberalni nacjonaliści). Do dziś fani Beitaru sympatyzują z partiami prawej strony sceny politycznej, m.in. ugrupowaniem Likud. Założyciele klubu postanowili, że głównymi hasłami klubu będą słowa „Hadar” (szacunek dla samego siebie) i „Hod” (Chwała). Kadra Beitaru w początkowej fazie istnienia klubu składała się w całości z członków Betaru włączając w to Chaima Corfu (który w przyszłości został ministrem prawicowego rządu).

„Nowy” Beitar edytuj

W 2005 roku po przejęciu klubu przez Gaidamaka, Beitar Jerozolima stał się drużyną o największym w Izraelu budżecie. Przed sezonem sprowadzono do Jerozolimy piłkarzy o świetnej marce, nie tylko w Europie ale i na świecie, takich jak Jerome Leroy, Fabrice Fernandes czy David Aganzo. Na stanowisko trenera zatrudniono Luisa Fernándeza – byłego szkoleniowca m.in. Paris Saint-Germain, Athletic Bilbao i RCD Espanyolu. Beitar zakończył rozgrywki sezonu 2005/2006 na 3. miejscu w lidze, kwalifikując się zarazem do Pucharu UEFA.

Przed sezonem 2006/2007 nastąpiły w klubie kolejne zmiany, trenerem został były mistrz świata z roku 1978 – Osvaldo Ardiles, a do Beitaru sprowadzono m.in. Dereka Boatenga i Micha’ela Zandberga.

Po kilku miesiącach oraz niepowodzeniach w lidze i Pucharze UEFA, zwolniono argentyńskiego szkoleniowca, a na jego miejsce przyszedł Josi Mizrachi – legenda jerozolimskiego klubu.

W sezonie 2008/2009 Beitar grał w kwalifikacjach do Ligi Mistrzów UEFA, gdzie w drugiej rundzie spotkał się z Wisłą Kraków[1]. Beitar pierwszy mecz wygrał 2:1[2], natomiast w rewanżu górą była Biała Gwiazda, która wygrała aż 0:5[3]. Nie był to pierwszy mecz Beitaru z polską drużyną. W pierwszej rundzie kwalifikacji do Ligi Mistrzów w sezonie 1993/1994 Beitar trafił na Lecha Poznań. Izraelski klub przegrał w dwumeczu aż 2:7 (2:4 w meczu domowym i 0:3 w meczu wyjazdowym).

Kibicem Beitaru jest m.in. amerykański aktor Adrien Brody.

Osiągnięcia edytuj

  • Mistrzostwo Izraela (6x): 1986/1987, 1992/1993, 1996/1997, 1997/1998, 2006/2007, 2007/2008
  • Puchar Państwa Izrael (8x): 1975/1976, 1978/1979, 1984/1985, 1985/1986, 1988/1989, 2007/2008, 2008/2009, 2022/23
  • Superpuchar Izraela: 1976, 1986
  • Puchar Lilian: 1985/1986
  • Puchar Toto: 1997/1998
  • Puchar Pokoju (w Rzymie, Włochy): 2000
  • Mini Football Championship: 1988

Europejskie puchary edytuj

  Legenda do wszystkich tabel:

  • Q – runda eliminacyjna, 1/16, 1/8, 1/4, 1/2 – odpowiednia faza rozgrywek, Grupa – runda grupowa, 1r gr – pierwsza runda grupowa, 2r gr – druga runda grupowa, F – finał, R – runda, PO – play-off
  • k. – rzuty karne, los. – losowanie, Dogr. – dogrywka, w. – zasada bramek strzelonych na wyjeździe
Sezon Rozgrywki Runda Przeciwnik Dom Wyjazd Ogólnie
1993/94 Liga Mistrzów Q   Zimbru Kiszyniów 2–0 1–1 3–1
1R   Lech Poznań 2–4 0–3 2–7
1995 Puchar Intertoto Grupa 10   Royal Charleroi 0–1 5. miejsce
  Bursaspor 0–2
  FC VSS Košice 3–5
  Wimbledon 0–0
1996/97 Puchar UEFA 1Q   Floriana FC 3–1 5–1 8–2
2Q   FK Bodø/Glimt 1–5 1–2 2–7
1997/98 Liga Mistrzów 1Q   Siłeks Kratowo 3–0 0–1 3–1
2Q   Sporting CP 0–0 0–3 0–3
Puchar UEFA 1R   Club Brugge 2–1 0–3 2–4
1998/99 Liga Mistrzów 1Q   B36 Tórshavn 4–1 1–0 5–1
2Q   SL Benfica 4–2 0–6 4–8
Puchar UEFA 1R   Rangers 1–1 2–4 3–5
2000/01 Puchar UEFA Q   WIT Georgia Tbilisi 1–1 3–0 4–1
1R   PAOK FC 3–3 1–3 4–6
2006/07 Puchar UEFA 2Q   Dinamo Bukareszt 1–1 0–1 1–2
2007/08 Liga Mistrzów 2Q   FC København 1–1 0–1 1–2, Dogr.
2008/09 Liga Mistrzów 2Q   Wisła Kraków 2–1 0–5 2–6
2015/16 Liga Europy 1Q   Ordabasy Szymkent 2–1 0–0 2–1
2Q   Royal Charleroi 1–4 1–5 2–9
2016/17 Liga Europy 1Q   Sloboda Tuzla 1–0 0–0 1–0
2Q   Omonia Nikozja 1–0 2–3 3–3, w.
3Q   FK Jelgava 3–0 1–1 4–1
PO   AS Saint-Étienne 1–2 0–0 1–2
2017/18 Liga Europy 1Q   Vasas 4–3 3–0 7–3
2Q   Botew Płowdiw 1–1 0–4 1–5
2018/19 Liga Europy 1Q   Czichura Saczchere 1–2 0–0 1–2
2020/21 Liga Europy 1Q   Teuta Durrës 0–2 (W)
2023/24 Liga Konferencji Europy 2Q   PAOK 1–4 0–0 1–4

Przypisy edytuj

  1. ↑ Maciej Kanczak, Chłopcy-prawicowcy [online], igol.pl, 1 lipca 2008 [dostęp 2022-06-08] (pol.).
  2. ↑ Bartosz Karcz, Baruchyan katem Wisły, Beitar bliżej awansu [online], gazetakrakowska.pl, 31 lipca 2008 [dostęp 2022-06-08] (pol.).
  3. ↑ Dominik Polesiński, Wisła rozbiła Beitar (wynik) [online], sportowefakty.wp.pl, 6 sierpnia 2008 [dostęp 2022-06-08] (pol.).

Linki zewnętrzne edytuj

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Beitar_Jerozolima&oldid=73354886”