Wikipedia

Carlo Janka

szwajcarski narciarz alpejczyk

Carlo Janka (ur. 15 października 1986 w Obersaxen) – szwajcarski narciarz alpejski, mistrz olimpijski, dwukrotny medalista mistrzostw świata oraz zdobywca Pucharu Świata.

Carlo Janka
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

15 października 1986
Obersaxen

Klub

Obersaxen

Wzrost

185 cm

Debiut w PŚ

21.12 2005, Kranjska Gora (DNF – gigant)

Pierwsze punkty w PŚ

17.12 2006, Alta Badia
(20. miejsce – gigant)

Pierwsze podium w PŚ

29.11 2008, Lake Louise
(2. miejsce – zjazd)

Pierwsze zwycięstwo w PŚ

13.12 2008, Val d’Isère
(gigant)

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Szwajcaria
Igrzyska olimpijskie
złoto Vancouver 2010 Gigant
Mistrzostwa świata
złoto Val d’Isère 2009 Gigant
brąz Val d’Isère 2009 Zjazd
Mistrzostwa świata juniorów
brąz Québec 2006 Gigant
Puchar Świata
Kryształowa Kula
2009/2010
3. miejsce
2010/2011
Puchar Świata (Kombinacja)
Mała Kryształowa Kula
2008/2009
Mała Kryształowa Kula
2014/2015
2. miejsce
2009/2010
Puchar Świata (Zjazd)
2. miejsce
2009/2010
Puchar Świata (Gigant)
2. miejsce
2009/2010
Zakończenie kariery: 2022 rok
Strona internetowa

Kariera edytuj

Pierwszy raz na arenie międzynarodowej Carlo Janka pojawił się 8 grudnia 2001 roku w Sulden, gdzie w zawodach FIS Race w slalomie zajął 24. miejsce. W lutym 2005 roku brał udział w mistrzostwach świata juniorów w Bardonecchii, gdzie był między innymi dziewiąty w biegu zjazdowym i szesnasty w supergigancie. Na rozgrywanych rok później mistrzostwach świata juniorów w Quebecu zdobył brązowy medal w gigancie. Na tej samej imprezie zajął także siódme miejsce w supergigancie.

W zawodach Pucharu Świata zadebiutował 21 grudnia 2005 roku w Kranjskiej Gorze, gdzie nie ukończył giganta. Pierwsze pucharowe punkty wywalczył 17 grudnia 2006 roku w Alta Badia, zajmując dwudzieste miejsce w tej samej konkurencji. Blisko dwa lata później, 29 listopada 2008 roku w Lake Louise, pierwszy raz stanął na podium, zajmując drugie miejsce w zjeździe. W zawodach tych rozdzielił Włocha Petera Filla oraz Hansa Olssona ze Szwecji. W sezonie 2008/2009 na podium stawał jeszcze trzy razy, w tym 13 grudnia 2008 roku w Val d’Isère wygrał giganta, a 16 stycznia 2009 roku w Wengen był najlepszy w superkombinacji. Ostatecznie w klasyfikacji generalnej zajął siódme miejsce, a w klasyfikacji kombinacji zdobył Małą Kryształową Kulę. W lutym 2009 roku wystartował na mistrzostwach świata w Val d’Isère, zdobywając dwa medale. Najpierw zdobył brązowy medal w zjeździe, w którym o 0,17 sekundy wyprzedził go John Kucera z Kanady, a o 0,13 sekundy szybszy był jego rodak, Didier Cuche. Sześć dni później wystartował w gigancie, w którym prowadził po pierwszym przejeździe z przewagą 0,48 sekundy nad Austriakiem Benjaminem Raichem. W drugim przejeździe uzyskał dopiero dwunasty wynik, wystarczyło to jednak do zwycięstwa. Ostatecznie wyprzedził Raicha o 0,71 sekundy i Teda Ligety'ego z USA o 0,99 sekundy.

Najważniejszym punktem sezonu 2009/2010 były igrzyska olimpijskie w Vancouver. Szwajcar sięgnął tam po złoty medal w gigancie, wygrywając pierwszy przejazd i uzyskując trzeci wynik w drugim przejeździe. Pozostałe miejsca na podium zajęli Norwegowie: Kjetil Jansrud ze stratą 0,39 sekundy oraz Aksel Lund Svindal ze stratą 0,61 sekundy. Na tej samej imprezie Janka był też między innymi ósmy w supergigancie i czwarty w superkombinacji, walkę o medal przegrywając 0,22 sekundy ze swym rodakiem, Silvanem Zurbriggenem. W zawodach pucharowych wielokrotnie stawał na podium, w tym sześć razy zwyciężał: w dniach 4-6 grudnia w Beaver Creek był kolejno najlepszy w superkombinacji, zjeździe i gigancie, 16 stycznia w Wengen i 10 marca w Garmisch-Partenkirchen wygrywał zjazdy, a 12 marca w Ga-Pa ponownie zwyciężył w gigancie. Wyniki te dały mu zwycięstwo w klasyfikacji generalnej, został tym samym pierwszym Szwajcarem od 18 lat, który zdobył Puchar Świata (w sezonie 1991/1992 najlepszy był Paul Accola). Zajął ponadto drugie miejsca w klasyfikacjach zjazdu, giganta i kombinacji.

Z mistrzostw świata z Garmisch-Partenkirchen w 2011 roku wrócił bez medalu. Wystąpił tam w gigancie i supergigancie, w obu przypadkach kończąc rywalizację na siódmym miejscu. Tuż po zakończeniu mistrzostw Janka przeszedł operację serca po tym, jak podczas wysiłku jego serce zaczęło bić nieregularnie[1]. Już dziesięć dni później wrócił do rywalizacji pucharowej i odniósł swoje jedyne zwycięstwo w sezonie 2010/2011, 5 marca 2011 roku w Kranjskiej Gorze wygrywając giganta. Poza tym jeszcze cztery razy stawał na podium: 28 listopada w Lake Louise był drugi w supergigancie, 14 stycznia w Wengen był drugi w superkombinacji, dzień później był trzeci w zjeździe, a 6 lutego w Hinterstoder zajął trzecie miejsce w gigancie. W klasyfikacji generalnej był tym razem trzeci, ustępując tylko Chorwatowi Ivicy Kosteliciowi i Didierowi Cuche'owi. Był też piąty w klasyfikacji giganta oraz szósty w supergigancie i kombinacji.

Przez trzy kolejne lata osiągał słabsze wyniki, plasując się poza czołową dziesiątką klasyfikacji generalnej. W tym czasie tylko raz stanął na podium, 18 stycznia 2013 roku w Wengen zajmując trzecie miejsce w superkombinacji. W lutym 2013 roku wystąpił na mistrzostwach świata z Schladming, gdzie zajął ósme miejsce w superkombinacji, 19. miejsce w gigancie i 25. w supergigancie. Na rozgrywanych rok później igrzyskach olimpijskich w Soczi był szósty w zjeździe, ósmy w superkombinacji i trzynasty w gigancie.

Dziesiąte w karierze i pierwsze od czterech lat zwycięstwo w zawodach Pucharu Świata odniósł 16 stycznia 2015 roku w Wengen, gdzie po raz kolejny wygrał superkombinację. Dwa dni później w tej samej miejscowości Janka zajął trzecie miejsce w gigancie, przegrywając tylko z Austriakiem Hannesem Reicheltem i swym rodakiem, Beatem Feuzem. Ponadto kilkukrotnie plasował się w czołowej dziesiątce, co dało mu drugie w karierze zwycięstwo w klasyfikacji superkombinacji. W 2015 roku brał także udział w mistrzostwach świata z Vail/Beaver Creek, gdzie zajął między innymi szóste miejsce w superkombinacji oraz dziewiąte w zjeździe.

W 2010 otrzymał nagrodę Skieur d’Or, przyznawaną przez Międzynarodowe Stowarzyszenie Dziennikarzy Narciarskich[2]. Kilkukrotnie zdobywał medale mistrzostw Szwajcarii, jednak nigdy nie zwyciężył.

15 stycznia 2022 r. w szwajcarskim Wengen zaliczył swój ostatni występ w Pucharze Świata, tym samym kończąc karierę[3][4].

Osiągnięcia edytuj

Igrzyska olimpijskie edytuj

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Konkurencja Czas biegu Strata Zwycięzca
11. 15 lutego 2010   Vancouver Zjazd 1:54,31 +0,71   Didier Défago
8. 19 lutego 2010   Vancouver Supergigant 1:30,34 +0,49   Aksel Lund Svindal
4. 21 lutego 2010   Vancouver Superkombinacja 2:44,92 +0,62   Bode Miller
1.  23 lutego 2010   Vancouver Gigant 2:37,83 – –
6. 9 lutego 2014   Soczi Zjazd 2:06,23 +0,48   Matthias Mayer
8. 14 lutego 2014   Soczi Superkombinacja 2:45,20 +1,68   Sandro Viletta
22. 16 lutego 2014   Soczi Supergigant 1:18,14 +1,87   Kjetil Jansrud
13. 19 lutego 2014   Soczi Gigant 2:45,29 +1,75   Ted Ligety
15. 13 lutego 2018   Pjongczang Superkombinacja 2:06,52 +3,28   Marcel Hirscher

Mistrzostwa świata edytuj

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Konkurencja Czas biegu Strata Zwycięzca
9. 4 lutego 2009   Val d’Isère Supergigant 1:19,41 +1,78   Didier Cuche
3.  7 lutego 2009   Val d’Isère Zjazd 2:07,01 +0,17   John Kucera
1.  13 lutego 2009   Val d’Isère Gigant 2:23,00 – –
7. 9 lutego 2011   Ga-Pa Supergigant 1:38,31 +1,72   Christof Innerhofer
7. 18 lutego 2011   Ga-Pa Gigant 2:10,56 +0,92   Ted Ligety
25. 6 lutego 2013   Schladming Supergigant 1:23,96 +2,77   Ted Ligety
19. 9 lutego 2013   Schladming Zjazd 2:01,32 +2,59   Aksel Lund Svindal
8. 11 lutego 2013   Schladming Superkombinacja 2:56,96 +1,69   Ted Ligety
DNS2 15 lutego 2013   Schladming Gigant 2:28,92 –   Ted Ligety
12. 5 lutego 2015   Vail/Beaver Creek Supergigant 1:15,68 +0,82   Hannes Reichelt
9. 7 lutego 2015   Vail/Beaver Creek Zjazd 1:43,18 +0,67   Patrick Küng
6. 8 lutego 2015   Vail/Beaver Creek Superkombinacja 2:36,10 +0,70   Marcel Hirscher
11. 13 lutego 2015   Vail/Beaver Creek Gigant 2:34,16 +2,23   Ted Ligety
8. 9 lutego 2017   Sankt Moritz Supergigant 1:25,38 +0,99   Erik Guay
28. 12 lutego 2017   Sankt Moritz Zjazd 1:38,91 +1,73   Beat Feuz
7. 13 lutego 2017   Sankt Moritz Superkombinacja 2:26,33 +0,68   Luca Aerni
22. 17 lutego 2017   Sankt Moritz Gigant 2:13,31 +2,20   Marcel Hirscher
35. 9 lutego 2019   Åre Zjazd 1:19,98 +2,40   Kjetil Jansrud
18. 11 lutego 2019   Åre Superkombinacja 1:47,71 +2,13   Alexis Pinturault

Mistrzostwa świata juniorów edytuj

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Konkurencja Czas biegu Strata Zwycięzca
9. 23 lutego 2005   Bardonecchia Zjazd 1:25,58 +1,35   Rok Perko
22. 24 lutego 2005   Bardonecchia Slalom 1:24,10 +3,69   Filip Trejbal
16. 25 lutego 2005   Bardonecchia Supergigant 1:25,20 +1,10   Michael Gmeiner
DNF2 27 lutego 2005   Bardonecchia Gigant 2:10,28 –   Michael Gmeiner
DNF 2 marca 2006   Québec Zjazd 1:27,26 –   Christopher Beckmann
7. 4 marca 2006   Québec Supergigant 1:11,81 +0,42   Michael Sablatnik
DNF1 5 marca 2006   Québec Slalom 1:32,98 –   Mikkel Bjørge
3.  6 marca 2006   Québec Gigant 2:20,50 +0,91   Stefan Guay

Puchar Świata edytuj

Miejsca w klasyfikacji generalnej edytuj

Miejsca na podium chronologicznie edytuj

Nr Dzień Rok Miejscowość Konkurencja Czas biegu Lok. Strata Zwycięzca
1. 29 listopada 2008   Lake Louise zjazd 1:47,48 2. +0,08 Peter Fill
2. 13 grudnia 2008   Val d’Isère gigant 2:22,73 1. –
3. 16 stycznia 2009   Wengen superkombinacja 2:34,16 1. –
4. 22 lutego 2009   Sestriere superkombinacja 2:26,41 3.[a] +0,68 Romed Baumann
5. 25 października 2009   Sölden gigant 2:22,40 3. +0,95 Didier Cuche
6. 28 listopada 2009   Lake Louise zjazd 1:50,93 3. +0,62 Didier Cuche
7. 4 grudnia 2009   Beaver Creek superkombinacja 2:32,26 1. –
8. 5 grudnia 2009   Beaver Creek zjazd 1:43,49 1. –
9. 6 grudnia 2009   Beaver Creek gigant 2:29,44 1. –
10. 18 grudnia 2009   Val Gardena supergigant 1:38,47 2. +0,12 Aksel Lund Svindal
11. 15 stycznia 2010   Wengen superkombinacja 2:36,33 2. +0,37 Bode Miller
12. 16 stycznia 2010   Wengen zjazd 2:32,23 1. –
13. 10 marca 2010   Garmisch-Partenkirchen zjazd 1:58,45 1. –
14. 12 marca 2010   Garmisch-Partenkirchen gigant 2:20,87 1. –
15. 28 listopada 2010   Lake Louise supergigant 1:32,38 2. +0,07 Tobias Grünenfelder
16. 14 stycznia 2011   Wengen superkombinacja 2:41,02 2. +0,58 Ivica Kostelić
17. 15 stycznia 2011   Wengen zjazd 2:31,67 3. +0,39 Klaus Kröll
18. 6 lutego 2011   Hinterstoder gigant 2:46,64 3. +0,20 Philipp Schörghofer
19. 5 marca 2011   Kranjska Gora gigant 2:27,05 1. –
20. 18 stycznia 2013   Wengen superkombinacja 2:43,11 3. +1,49 Alexis Pinturault
21. 16 stycznia 2015   Wengen superkombinacja 2:29,31 1. –
22. 18 stycznia 2015   Wengen zjazd 2:36,28 3. +0,14 Hannes Reichelt
23. 23 stycznia 2016   Kitzbühel zjazd 1:53,02 3. +0,65 Peter Fill
24. 7 lutego 2016   Jeongseon supergigant 1:26,16 1. –
25. 19 grudnia 2016   Alta Badia gigant równoległy – 2. – Cyprien Sarrazin
26. 15 marca 2017   Aspen zjazd 1:33,25 3. +0,18 Dominik Paris
27. 30 listopada 2019   Lake Louise zjazd 1:47,07 3.[b] +0,26 Thomas Dreßen
28. 7 marca 2020   Kvitfjell zjazd 1:48,39 3. +0,37 Matthias Mayer

Uwagi edytuj

  1. ↑ Ex aequo z Christoferem Innerhoferem
  2. ↑ Ex aequo z Beatem Feuzem

Przypisy edytuj

  1. ↑ Ten days after heart surgery, Janka takes World Cup giant slalom race (ang.)
  2. ↑ Skieur d'Or Award (ang.)
  3. ↑ Marek Cielec: Zdobywca Pucharu Świata kończy karierę. sportsinwinter.pl, 2021-01-14. [dostęp 2021-01-14].
  4. ↑ Jarosław Gracka, Udany rewanż mistrza świata [online], Sportsinwinter.pl, 15 stycznia 2022 [dostęp 2022-01-16] (pol.).

Bibliografia edytuj

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Carlo_Janka&oldid=70324004”