Kłosowice
Kłosowice (niem. Klossowitz) – wieś sołecka w zachodniej Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie międzychodzkim, w gminie Sieraków, nad południowym brzegiem Warty, przy drodze wojewódzkiej nr 182, położona 2 km od gminnego Sierakowa i 9 km od powiatowego Międzychodu. Niewielki ośrodek usługowy i przemysłu spożywczego.
| wieś | |
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Gmina | |
| Wysokość |
37,82 m (średnia)[2] m n.p.m. |
| Liczba ludności (2022) |
117[3] |
| Strefa numeracyjna |
61 |
| Kod pocztowy |
64-410[4] |
| Tablice rejestracyjne |
PMI |
| SIMC |
0594301[5] |
Położenie na mapie gminy Sieraków  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa wielkopolskiego  | |
Położenie na mapie powiatu międzychodzkiego  | |
 52°37′53″N 16°02′03″E/52,631389 16,034167[1]
| |
Historia edytuj
Miejscowość pierwotnie związana była z Wielkopolską. Ma metrykę średniowieczną i istnieje co najmniej od końca XIV wieku. Wymieniona po raz pierwszy w dokumencie zapisanym po łacinie z 1388 jako „Closzevicze", w 1393 „Classzovicze, Closzovicze", w 1407 „Closnik", w 1428 „Closchowice", w 1443 „Clossouicze", w 1446 „Closchowycze", w 1450 „Kloscowycze", w 1499 „Closouycze", w 1512 „Closschovicze"[6].
W 1388 Katarzyna wraz z mężem Sędziwojem z Uzarzewa przegrywa proces z Dobiesławem Kwileckim o dziedziny Kłosowice i Góra, które ten miał posiadać tytułem zastawu za 240 grzywien. W 1393 dziedzicem we wsi stał się Bieniak Sierakowski, który toczył o nią proces sądowy z Dobiesławem Kwileckim. W latach 1407-28 dziedziczką była wdowa po Bieniaszku Małgorzata Sierakowska, która toczy proces o swoją dziedzinę z Dobrogostem dziedzicem w Sierakowie. W 1438 miejscowość była wsią szlachecką i leżała w powiecie poznańskim Korony Królestwa Polskiego. W 1508 należała do parafii Sieraków[6].
Miejscowość wspominały historyczne dokumenty prawne, własnościowe i podatkowe. W 1423 odnotowano Kłosowski Młyn, w 1443 zapust, a w 1443 młyn ze stawem w Kłosowicach. W 1446 Wincenty Sierakowski toczył proces sądowy o granice swojej dziedziny Kłosowice z Zatomiem należącym do Andrzeja Słomowskiego i jego żony Małgorzaty. W 1560 w opisie granic wsi Kłosowic, Góry i Jaroszewa wymieniono kopiec węgielny wsi Debrzno (obecnie Ławica), Zatom Stary i Kaczlino. W 1450 właścicielem miejscowości stał się wojewoda poznański Łukasz z Górki[6].
W 1580 miejscowość była wsią szlachecką położona w powiecie poznańskim województwa poznańskiego w Rzeczypospolitej Obojga Narodów[7].
Po rozbiorach Polski miejscowość znalazła się w zaborze pruskim. W okresie Wielkiego Księstwa Poznańskiego (1815–1848) miejscowość należała do wsi mniejszych w ówczesnym pruskim powiecie Międzyrzecz w rejencji poznańskiej[8]. Kłosowice należały do okręgu sierakowskiego tego powiatu i stanowiły część majątku Sieraków, którego właścicielem był wówczas rząd pruski w Berlinie[8]. Według spisu urzędowego z 1837 roku wieś liczyła 86 mieszkańców, którzy zamieszkiwali 8 dymów (domostw)[8].
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa poznańskiego.
Turystyka edytuj
- Teren Sierakowskiego Parku Krajobrazowego.
W Kłosowicach kończy się 16 kilometrowy czarny szlak pieszy PTTK (III), biegnący z Kwilcza przez wieś Rozbitek i Chalin.
Demografia edytuj
Według danych Urzędu Gminy w Sierakowie, na dzień 1 października 2012 r. Kłosowice zamieszkiwały 132 osoby[9]. Powierzchnia wsi wynosi 5,32 km²[a], co daje średnią gęstość zaludnienia rzędu 24,8 os. na km² w 2012 r.
| rok | 1970 | 1978 | 1998 | 1999 | 2008 | 2010 | 2012 |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| ludność | 124 | 97 | 105 | 103 | 130 | 130 | 132 |
Zobacz też edytuj
Uwagi edytuj
- ↑ Dane Urzędu Gminy w Sierakowie. Powierzchnia obejmuje wszystkie obręby wsi sołeckiej
Przypisy edytuj
- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 54625
- ↑ Mapa wysokości i głębokości. [dostęp 2012-10-27]. Cytat: wpisz 'Kłosowice' w wyszukiwarce
- ↑ NSP 2021: Ludność w miejscowościach statystycznych [online], Bank Danych Lokalnych GUS, 19 września 2022 [dostęp 2022-10-06].
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 488 [zarchiwizowane 2022-10-26].
- ↑ TERYT. [dostęp 2012-10-27]. Cytat: Kłosowice
- ↑ a b c Chmielewski 1988 ↓.
- ↑ Adolf Pawiński, Polska XVI wieku pod względem geograficzno-statystycznym, t. I, Wielkopolska, Warszawa 1883, s. 35.
- ↑ a b c Leon Plater: Opisanie historyczno-statystyczne Wielkiego Ksie̜ztwa Poznańskiego. Lipsk: Ksie̜garnia Zagraniczna (Librairie Étrangère) Jana Nepomucena Bobrowica, 1846, s. 255.
- ↑ a b Urząd Gminy w Sierakowie: Sołectwo Kłosowice na stronie gminy Sieraków. 1.10.2012. [dostęp 2012-10-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-03-08)]. (pol.).
- ↑ Zarząd Gminy Sieraków: projektant prowadzący – Daria Ziemkowska: Diagnoza stanu Gminy Sieraków – Rozwój ludności gminy Sieraków wg wsi w latach 1970÷1999. grudzień 1999. s. 43/132. [dostęp 2010-10-22]. Cytat: lata 1970, 1978, 1998−1999 (pol.).
- ↑ Pracownia urbanistyczna "Plan 21" Poznań: Tekst zmiany Studium – tom I – Uwarunkowania rozwoju gminy, stanowiący załącznik nr 1. listopad 2010. s. 52/139. [dostęp 2012-10-27]. (pol.).
Bibliografia edytuj
- Stefan Chmielewski: Słownik historyczno-geograficzny województwa poznańskiego w średniowieczu, cz. II (I – Ł), zeszyt 1, hasło „Kłosowice”. Wrocław: Ossolineum, 1988, s. 212-213.
Linki zewnętrzne edytuj
- Kłosowice w „Słowniku historyczno-geograficznym województwa poznańskiego w średniowieczu”
- Kłosowice, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. IV: Kęs – Kutno, Warszawa 1883, s. 189.