Strugienice
Strugienice – wieś w Polsce położona w województwie łódzkim, w powiecie łowickim, w gminie Zduny.
| wieś | |
 Młyn Strugiennicki | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Gmina | |
| Liczba ludności (2011) |
331[2] |
| Strefa numeracyjna |
46 |
| Kod pocztowy |
99-440[3] |
| Tablice rejestracyjne |
ELC |
| SIMC |
0740040 |
Położenie na mapie gminy Zduny  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa łódzkiego  | |
Położenie na mapie powiatu łowickiego  | |
 52°07′44″N 19°47′39″E/52,128889 19,794167[1]
| |
Podział administracyjny edytuj
| SIMC | Nazwa | Rodzaj |
|---|---|---|
| 0740056 | Bielawy | część wsi |
| 0740079 | Koniec | część wsi |
| 0740085 | Młyn Strugienicki | część wsi |
| 0740091 | Środek | część wsi |
| 0740100 | Winkiel | część wsi |
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa skierniewickiego.
Historia edytuj
Wieś istnieje co najmniej od XIV wieku kiedy to w 1369 została wspomniana w łacińskim dokumencie sygnowanym przez Jarosława Skotnickiego, który założywszy nowe wójtostwo, zobowiązał wójta oraz jego następców do oddawania dziesięciny plebanowi zduńskiemu[7].
Na początku XVI wieku mieszkańcy nie płacili już dziesięciny, a tylko meszne plebanowi w Zdunach. W 1576 miejscowość była wsią należącą do kleru i stanowiła część arcybiskupstwa gnieźnieńskiego w powiecie orłowskim województwa łęczyckiego Rzeczypospolitej Obojga Narodów[8]. Była wsią klucza zduńskiego arcybiskupów gnieźnieńskich[9]. Miała wówczas 24 łany powierzchni, 2 zagrodników i 2 karczmy[7].
Po rozbiorach Polski miejscowość znalazła się w zaborze rosyjskim. Jako wieś leżącą w gminie Bąków parafii Zduny opisał ją XIX wieczny Słownik geograficzny Królestwa Polskiego. W 1827 roku we wsi znajdowało się 51 domów z 353 mieszkańcami. W 1882 wraz z innymi wsiami księstwa łowickiego nadana została księciu Konstantemu. W 1890 było 68 domów, w których mieszkało 564 mieszkańców. Miejscowość liczyła w sumie 1685 morg obszaru w tym: 878 morg pastwisk oraz 80 nieużytków. Ludność trudniła się głównie rolnictwem i pasterstwem. W miejscowości znajdował się wówczas młyn napędzany kołem wodnym oraz szkoła początkowa[7].
16 września 1939 żołnierze Wehrmachtu zamordowali 10 mieszkańców[10].
We wsi istniała szkoła podstawowa, którą zamknięto w 2005 roku ze względu na małą liczbę uczniów. W Strugienicach funkcjonuje zawiązana w 1910 roku Ochotnicza Straż Pożarna. W centralnej części wsi znajduje się Dom Ludowy, pełniący także rolę Domu Weselnego.
Miejscowość leży nad rzeką Bzurą. Obok mostu nad Bzurą stoi zabytkowy młyn.
Przypisy edytuj
- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 132086
- ↑ Ludność w miejscowościach statystycznych według ekonomicznych grup wieku. Stan w dniu 31.03.2011 r.. Główny Urząd Statystyczny. [dostęp 2017-07-02].
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 1211 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22].
- ↑ Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200).
- ↑ GUS. Rejestr TERYT.
- ↑ KSNG: Wykaz urzędowych nazw miejscowości i ich części. opublikowany, [w:] Dz.U. z 2013 r. poz. 200 ze zmianami w Dz.U. z 2015 r. poz. 1636. [dostęp 2018-01-06]. (pol.).
- ↑ a b c Strugienice, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XI: Sochaczew – Szlubowska Wola, Warszawa 1890, s. 418.
- ↑ Województwo sieradzkie i województwo łęczyckie w drugiej połowie XVI wieku. Cz. 2, Komentarz, indeksy, Warszawa 1998, s. 67.
- ↑ Jerzy Topolski, Rozwój latyfundium arcybiskupstwa gnieźnieńskiego od XVI do XVIII w., Poznań 1955, s. 40.
- ↑ Józef Fajkowski, Jan Religa: Zbrodnie hitlerowskie na wsi polskiej 1939-1945. Warszawa: Wydawnictwo Książka i Wiedza, 1981, s. 376.