Wikipedia

Uniwersytet Techniczny w Delfcie

holenderska uczelnia techniczna
(Przekierowano z TU Delft)

Uniwersytet Techniczny w Delfcie (niderl. Technische Universiteit Delft, TU Delft) – holenderska uczelnia w mieście Delft, największa i najstarsza uczelnia techniczna w Holandii. Kształci ponad 18 000 studentów[3], zatrudnia ponad 2500 naukowców (w tym ponad 200 profesorów). Jest członkiem ligi IDEA i jednym z 20 najlepszych uniwersytetów technicznych na świecie[4].

Uniwersytet Techniczny w Delfcie
Technische Universiteit Delft
Godło
Ilustracja
Data założenia

8 stycznia 1842[1]

Typ

publiczna, techniczna

Państwo

 Holandia

Adres

Stevinweg 1
2628 CN Delft

Liczba pracowników
• naukowych


2500 (w tym 200 profesorów)

Liczba studentów

18 800[2] (2007)

Rektor

Karel C.A.M. Luyben

Członkostwo

Międzynarodowe: Liga IDEA, CESAER, EUA, Lokalne: 3TU, SAE

Położenie na mapie Holandii Południowej
Mapa konturowa Holandii Południowej, w centrum znajduje się punkt z opisem „Uniwersytet Techniczny w Delfcie”
Położenie na mapie Holandii
Mapa konturowa Holandii, po lewej znajduje się punkt z opisem „Uniwersytet Techniczny w Delfcie”
Ziemia52°00′06″N 4°22′21″E/52,001667 4,372500
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Historia

edytuj
 
Dawny i obecny Wydział Architektury

Powstanie

edytuj

Uniwersytet powstał jako Królewska Akademia przygotowująca inżynierów do pracy dla krajowego przemysłu i wsparcia dla handlu[a] 8 stycznia 1842 dekretem króla Wilhelma II Holenderskiego. Założycielem i pierwszym dyrektorem był Antoine Lipkens, jeden z wynalazców telegrafu optycznego. Wkrótce po otwarciu akademia otrzymała swą pierwszą siedzibę na ulicy Oude Delft 95[potrzebny przypis].

Status uniwersytecki

edytuj
 
Logo TU Delft na budynku wydziału Elektrotechniki, Matematyki i Informatyki

2 maja 1863 szkolnictwo techniczne w Holandii podległo reglamentacji i podlegało w całości szkolnictwu średniemu. Dekretem królewskim rok później, 20 czerwca 1864, powstała Akademia Królewska, a miasto Delft zostało desygnowane na miejsce Szkoły Politechnicznej. Nazwa Techniczna Szkoła Wyższa w Delfcie[b] uznana została prawnie 22 maja 1905. Wkrótce potem poziom akademicki nauczania został zatwierdzony i szkoła zawodowa[c] otrzymała status uniwersytetu. W krótkim czasie szkoła uzyskała prawo do nadawania wyższych tytułów naukowych. Liczba studentów w tamtym czasie wynosiła około 450. Prawnie status wyższej szkoły zawodowej otrzymała 7 lipca 1956 roku[potrzebny przypis].

Wydziały

edytuj
 
Dawny Wydział Architektury, spalił się w 2008

Nauczanie i badania na różnych kierunkach w ramach TU Delft prowadzi się na wielu wydziałach. Od powstania uniwersytetu liczba wydziałów wzrastała; w roku 1998 Uniwersytet Techniczny w Delfcie liczył 16 wydziałów. Z powodu oszczędności i restrukturyzacji liczba ta spadła do 8 w 2008. Wydziały oferują łącznie 14 kierunków licencjackich i 28 magisterskich. Uczelnia TU Delft podzielona jest na następujące jednostki wydziałowe[d]:

  • Wydział Architektury (BK)
  • Wydział Inżynierii Lądowej i Geologii (CiTG)
  • Wydział Elektrotechniki, Matematyki i Informatyki (EWI)
  • Wydział Projektowania Przemysłowego (IO)
  • Wydział Mechaniki, Żeglugi i Inżynierii Materiałowej (3mE)
  • Wydział Lotnictwa i Kosmonautyki (LR)
  • Wydział Nauk Stosowanych (TNW)
    • nauki biologiczne i biotechnologia[e]
    • nauki molekularne i technologia molekularna[e]
    • fizyka techniczna
  • Wydział Techniki, Zarządzania i Administracji Publicznej (TBM)
    • publiczna administracja w przemyśle.

W roku 1987 Uniwersytet Techniczny w Delfcie utworzył instytut Delft TopTech dla osób pragnących kształcić się podyplomowo. Program nauczania skupia się na związkach technologii i specyfiki funkcjonowania korporacji[potrzebny przypis].

Jednostki ogólnouczelniane i międzywydziałowe

edytuj
 
Biblioteka TU Delft w porze zimowej

Dodatkowo Uniwersytet Techniczny w Delfcie podzielony jest na następujące instytuty badawcze:

  • Centrum Wiedzy[f]
  • Zintegrowane Wytwarzanie Komputerowe[g]
  • Delfijski Instytut Obserwacji Ziemi i Systemów Kosmicznych[h]
  • Delfijski Instytut Energii Odnawialnej[i]
  • Delfijski Instytut Mikroelektroniki i Technik Submikronowych[j]
  • Delfijskie Badania Uniwersyteckie[k]
  • Delfijski Instytut Technologii Informacyjnych w Zastosowaniach Inżynieryjnych[l]
  • Klaster Delfijski[m]
  • Instytut Adhezji TU Delft[n]
  • Grupa badawcza Hyperbody[o]
  • ICTO Programma TU Delft
  • Delfijski Instytut Reaktorowy[p]
  • Międzynarodowe Centrum Badawcze Radarów i Systemów Transmisyjnych[q]
  • Interduct
  • Delfijski Instytut Koitera[r]
  • Centrum Wiedzy WMC AE[s]
  • Holenderski Instytut Badań Materiałowych[t]
  • Instytut Badawczy OTB[u]
  • Międzynarodowe Centrum Badań nad Symulacjami, Ruchem i Technikami Nawigacyjnymi[v]
  • Centrum Zasilania i Konwersji Elektromagnetycznej[w]
  • Konsorcjum Systemów Inteligentnych[x]

Współpraca międzynarodowa

edytuj
 
Reaktor atomowy TU Delft

W 1996 rozpoczęła się współpraca pomiędzy Imperial College London, Uniwersytetem Technicznym w Helsinkach, RWTH w Akwizgranie oraz TU Delft dotycząca nauczania geologii na poziomie uniwersyteckim. Powstały wtedy dwa nowe programy nauczania, zwane EMC (techniki wydobycia) en EMEC (techniki przetwarzania). Współpraca ta dała początek Federacji Europejskich programów nauczania geologii, w której uczestniczyły następujące uniwersytety:

  Niemcy – RWTH Aachen
  Niemcy – Uniwersytet Techniczny w Berlinie
  Niemcy – Technische Universität Bergakademie Freiberg
  Holandia – Uniwersytet Techniczny w Delfcie
  Finlandia – Techniczny Uniwersytet Helsiński
  Słowacja – Uniwersytet Techniczny w Koszycach
  Polska – Politechnika Wrocławska
  Węgry – Politechnika Przemysłu Ciężkiego w Miszkolcu
  Wielka Brytania – University of Exeter
  Wielka Brytania – Camborne School of Mines
  Wielka Brytania – Imperial College London – nie bierze już udziału w tej federacji.

We wrześniu 2006 roku ETH, RWTH oraz TU Delft rozpoczęły wspólny program magisterski geofizyki stosowanej jako efekt współpracy w ramach IDEA League. Studenci z Akwizgranu, Zurychu i Delftu mogą sami określić miejsce, gdzie chcą dokończyć swoją pracę magisterską. Wyjątkowym jest to, iż wymagania egzaminacyjne, program i zajęcia są wspólne dla wszystkich wymienionych uniwersytetów[potrzebny przypis].

Badania naukowe

edytuj
 
Samolot laboratoryjny PH-LAB TU Delft i NLD
 
Czterokrotny zdobywca tytułu World Solar Channelge, Nuna zaprojektowany i zbudowany na TU Delft

W 2001 roku naukowcy z tego Uniwersytetu zbudowali tranzystor składający się z jednej nanorurki węglowej. Jego rozmiar wynosi zaledwie jeden nanometr, a do zmiany swojego stanu[y] potrzebuje on tylko jednego elektronu. Przewiduje się, że ten wynalazek pozwoli na konstruowanie układów miliony razy szybszych od obecnie stosowanych, a ich wielkość pozwoli na dalszą miniaturyzację urządzeń elektronicznych[5].

W 2014 roku Instytutowi Nanotechnologii w TU Delft udało się przeprowadzić pierwszą na świecie stabilną „teleportację” danych[6].

Uniwersytet Techniczny w Delfcie w rankingach uniwersyteckich

edytuj

Poniższa tabela prezentuje zestawienie miejsca TU Delft w dwóch najważniejszych międzynarodowych rankingach: Akademicki Ranking Uniwersytetów Świata oraz Światowych Rankingach Uniwersytetów THES-QS. Puste miejsca oznaczają brak prowadzonego rankingu w danej kategorii w danym roku.

2009 2008 2007 2006 2005 2004 2003
Times Higher Education Index[7] (Świat) 83 78 63 86 53
Times Higher Education Index[7](Europa) 27
Times Higher Education Index[7](Świat – Technologie) 15 17
Academic Ranking of World Universities[8] 152-200 151-202 151-200 203-300 202-301 201-250
Academic Ranking of World Universities[8](Europa) 57-79 57-80 57-78 80-123 80-125 77-99
Academic Ranking of World Universities[8](Świat – Inżynieria) 76-107 77-106

Rektorzy

edytuj
  • 1970–1973: H.R. van Nauta Lemke
  • 1984–1988: J.M. Dirken
  • 1988–1993: P.A. Schenck
  • 1993–1997: K.F. Wakker
  • 1997–1998: J. Blaauwendraad
  • 1998–2002: K.F. Wakker
  • od 2002: J.T. Fokkema

Doktoraty honoris causa

edytuj

Honorowe doktoraty zostały nadane przez Uniwersytet Techniczny w Delfcie stu ludziom pomiędzy 1906 i 2006. Byli to m.in.:

Znani absolwenci

edytuj

Laureaci Nagrody Nobla

edytuj

Architekci

edytuj

Pozostali

edytuj

Oficjele i ludzie biznesu

edytuj

Kobiety na Uniwersytecie Technicznym w Delfcie

edytuj

Zdecydowana większość studentów uczelni to mężczyźni; najmniejsza dysproporcja znajduje się na wydziale budownictwa i wzornictwa przemysłowego. Również wśród pracowników naukowych liczba kobiet jest niska. Pierwszą kobietą profesorem (jeszcze w czasach szkoły technicznej (TH) w Delfcie) została w latach 30. Toos Korvezee. W ostatnich dziesięcioleciach podjęto wiele inicjatyw mających na celu zwiększenie liczby kobiet na uniwersytecie. Dla uczniów szkół średnich w latach 90. zorganizowano dni Thea studiuje technikę (później dni Dziewczyny studiują technikę[z]), w czasie których promuje się uczelnię wśród jej potencjalnych studentek[potrzebny przypis].

Istniała na uczelni również oddzielna komisja wewnętrzna do spraw emancypacji kobiet. W praktyce komisja ta nie była zaangażowana w wielu krytycznych przypadkach. Około 1998 prace komisji zdecentralizowano, co sprawiło, że oficjalne organa emancypacyjne na TU przestały istnieć. Według holenderskiego Ministerstwa Edukacji Dni MTS nie były udane[potrzebny przypis].

Uwagi

edytuj
  1. ↑ Koninklijke Akademie ter opleiding van burgerlijke ingenieurs zoo voor 's lands dienst als voor de nijverheid en van kweekelingen voor den handel
  2. ↑ Technische Hoogeschool van Delft
  3. ↑ Nid.Hoogeschool
  4. ↑ W nawiasach podano skróty pochodzące od holenderskich nazw
  5. ↑ a b We współpracy z Uniwersytetem w Lejdzie
  6. ↑ Batch kennis centrum (BKC)
  7. ↑ Computer Integrated Manufacturing Centre Delft (CCD)
  8. ↑ Delft Institute of Earth Observation and Space Systems (DEOS)
  9. ↑ Delft Instituut voor Duurzame Energie (DIDE)
  10. ↑ Delft Institute of Microelectronics and Submicron Technology (DIMES)
  11. ↑ Delft University Research (DISens)
  12. ↑ Delft Institute for Information Technology in Service Engineering (DITSE)
  13. ↑ Delft Cluster
  14. ↑ Hechtingsinstituut TU Delft
  15. ↑ Hyperbody Research Group
  16. ↑ Reactor instituut Delft (RID) (dawniej Interfacultair Reactor Instituut (IRI))
  17. ↑ International Research Centre for Telecommunications-transmission and Radar (IRCTR)
  18. ↑ Koiter Instituut Delft (KID)
  19. ↑ Knowledge Centre WMC AE
  20. ↑ Netherlands Institute for Metals Research (NIMR)
  21. ↑ Onderzoeksinstituut (OTB)
  22. ↑ International Research Institute for Simulation, Motion and Navigation Technologies (SIMONA)
  23. ↑ Vermogenselektronica en Elektromagnetisch Conversie Centrum (VEMC)
  24. ↑ Intelligent Systems Consortium (ISC)
  25. ↑ Włączony/wyłączony
  26. ↑ W skrócie Dni MTS

Przypisy

edytuj
  1. ↑ History of the university. [dostęp 2013-12-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-11-12)]. (ang.).
  2. ↑ aantal studenten TU Delft(2007). [dostęp 2008-12-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-12-19)].
  3. ↑ About TU Delft – Facts and figures.
  4. ↑ 2014-2015 Times Higher Education World University Rankings’ Engineering and Technology.
  5. ↑ Will Knight: Buckled nanotubes make tiny transistors. 2001-07-06. [dostęp 2013-12-25]. (ang.).
  6. ↑ Teleporting information achieved by TU Delft.
  7. ↑ a b c Times Higher Education Index: Top Universities. [dostęp 2013-12-25]. (ang.).
  8. ↑ a b c Academic Ranking of World Universities (ARWU). [dostęp 2013-12-25]. (ang.).
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Uniwersytet_Techniczny_w_Delfcie&oldid=72421843”