Zbigniew Śliwiński (pianista)
Zbigniew Bogumił Śliwiński[1][2] (ur. 18 kwietnia 1924 w Warszawie[1][2][3], zm. 16 listopada 2003 w Jędrzejewie[1]) – polski pianista i pedagog muzyczny[4].
| Imię i nazwisko |
Zbigniew Bogumił Śliwiński |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | |
| Pochodzenie | |
| Data i miejsce śmierci | |
| Instrumenty | |
| Gatunki | |
| Zawód | |
| Odznaczenia | |
  
| |
Życiorys edytuj
W latach 1937–1940 uczył się prywatnie u Lecha Miklaszewskiego w Milanówku[1][3], następnie w czasie okupacji ukończył studia u Zofii Buckiewiczowej w konspiracyjnym Konserwatorium Warszawskim[1][2][3]. Studiował u Bolesława Woytowicza w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Katowicach (1946–1949)[1][2][3] oraz na studiach aspiranckich w Krakowie (1953–1956)[1][3]. Po 1945 roku był nauczycielem w szkołach muzycznych w Milanówku, Katowicach i Chorzowie, jednocześnie w latach 1946–1965 wykładał w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Katowicach[1]. Od 1961 roku był wykładowcą Państwowej Wyższej Szkoły Muzycznej w Gdańsku, w 1965 roku otrzymał tytuł docenta, w 1975 roku profesora nadzwyczajnego, a w 1982 roku profesora zwyczajnego[1][2]. Od 1965 roku kierował na tej uczelni katedrą fortepianu, a w latach 1982–1984 pełnił funkcję jej prorektora[1][3]. W roku akademickim 1982/1983 wykładał gościnnie w Staatliche Hochschule für Musik w Sttutgarcie[1][3]. Prowadził kursy mistrzowskie w Berlinie, Brnie, Dusznikach-Zdroju i Volterrze[1][3]. Jego studentami byli Bogdan Czapiewski, Piotr Kusiewicz[5], Ewa Pobłocka, Jerzy Sulikowski czy Maciej Szymański[1][3].
Był jurorem IX (1975), X (1980) i XIII (1995) Międzynarodowego Konkursu Pianistycznego im. Fryderyka Chopina oraz Konkursu im. Ludwiga van Beethovena w Wiedniu (1977)[1][3]. Koncertował z najważniejszymi polskimi orkiestrami, dawał też recitale i występował w repertuarze kameralnym[1][3]. Występował pod batutą m.in. Kazimierza Korda, Andrzeja Markowskiego, Antoniego Wita i Tadeusza Strugały[3]. Dla Polskiego Radia dokonał nagrań utworów m.in. Fryderyka Chopina i W.A. Mozarta[3]. Publikował prace z zakresu metodyki nauczania fortepianu i historii praktyki wykonawczej[2], był też autorem ponad 40 opracowań utworów fortepianowych o charakterze instruktywnym, wydanych przez Polskie Wydawnictwo Muzyczne[1][2].
Odznaczony został Krzyżem Kawalerskim (1976), Krzyżem Oficerskim (1984) i Krzyżem Komandorskim (1997) Orderu Odrodzenia Polski[1].
Przypisy edytuj
- ↑ a b c d e f g h i j k l m n o p q Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 10. Część biograficzna sm–ś. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 2007, s. 304. ISBN 978-83-224-0866-7.
- ↑ a b c d e f g Encyklopedia muzyki. red. Andrzej Chodkowski. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2006, s. 874. ISBN 978-83-01-13410-5.
- ↑ a b c d e f g h i j k l m Stanisław Dybowski: Słownik pianistów polskich. Warszawa: Selene, 2003, s. 666. ISBN 83-910515-5-2.
- ↑ Zbigniew Śliwiński. gdansk.gedanopedia.pl. [dostęp 2024-01-25].
- ↑ prof. dr hab. Piotr Kusiewicz – Akademia Muzyczna im. Stanisława Moniuszki w Gdańsku [online], gda.pl [dostęp 2024-04-26] (pol.).