Zygmunt Szweykowski (historyk literatury)

polski historyk

Zygmunt Szweykowski (ur. 7 kwietnia 1894 w Krośniewicach, zm. 11 lutego 1978 w Poznaniu) – polski historyk literatury.

Zygmunt Szweykowski
Data i miejsce urodzenia

7 kwietnia 1894
Krośniewice

Data i miejsce śmierci

11 lutego 1978
Poznań

profesor nauk humanistycznych
Specjalność: historia literatury polskiej
Alma Mater

Uniwersytet Warszawski

Doktorat

1920

Habilitacja

1928

Profesura

1939

Nauczyciel akademicki
Uczelnia

Uniwersytet Warszawski
Wolna Wszechnica Polska
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu

Odznaczenia
Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Medal 10-lecia Polski Ludowej
Grób profesora Zygmunta Szweykowskiego na cmentarzu Miłostowo w Poznaniu

Życiorys

edytuj

Urodził się 7 kwietnia 1894 w Krośniewicach, w rodzinie Ildefonsa i Zofii z Chmielewskich. W 1903 rozpoczął naukę w gimnazjum rządowym w Pułtusku, z którego został wydalony za udział w strajku szkolnym w 1905. Ukończył gimnazjum realne Witolda Wróblewskiego w Warszawie (1912), maturę zdał eksternistycznie w 1913. Studiował na Wydziale Humanistycznym Uniwersytetu Warszawskiego (doktorat z filozofii w 1920). W latach 1918–1920 ochotniczo służył w Wojsku Polskim. Następnie w Warszawie pracował jako nauczyciel języka polskiego w prywatnej szkole średniej Marty Łojkówny i Gimnazjum Żeńskim im. Juliusza Słowackiego. W 1928 habilitował się we Lwowie na podstawie rozprawy „Lalka” Bolesława Prusa. W 1929 przebywał na studiach w Paryżu. W latach 1933–1934 był redaktorem „Rocznika Literackiego[1]. W latach 1934–1939 profesor nadzwyczajny Wolnej Wszechnicy Polskiej w Warszawie i w Łodzi, od 1937 zastępca profesora Uniwersytetu Warszawskiego. W 1939 został mianowany profesorem zwyczajnym Uniwersytetu Poznańskiego.

Był członkiem przybranym Towarzystwa Naukowego we Lwowie, członkiem korespondentem Towarzystwa Naukowego Warszawskiego.

W okresie II wojny światowej wykładowca tajnego Uniwersytetu Ziem Zachodnich w Warszawie i Częstochowie. W latach 1946–1964 profesor UAM w Poznaniu, od 1949 członek PAU.

Specjalizował się w XIX-wiecznej prozie polskiej.

Był żonaty z Antoniną Janiszewską, z którą miał trzech synów: Jerzego, Zygmunta Mariana i Piotra.

Został pochowany na cmentarzu Miłostowo w Poznaniu (pole 31, kwatera A-3-9)[2].

Ordery i odznaczenia

edytuj

Upamiętnienie

edytuj

Jego imieniem nazwana jest ulica na poznańskim Piątkowie[5].

Publikacje

edytuj
  • Powieści historyczne Henryka Rzewuskiego (1922)
  • „Lalka” Bolesława Prusa (1927)
  • Twórczość Bolesława Prusa (1947 i 1972)
  • „Trylogia” Henryka Sienkiewicza. Szkice (1961)
  • Nie tylko o Prusie (1967)
  • „Trylogia” Sienkiewicza i inne szkice o twórczości pisarza (1973)

Przypisy

edytuj
  1. „Rocznik Literacki”, [w:] Encyklopedia PWN [online], Wydawnictwo Naukowe PWN [dostęp 2023-01-19].
  2. Plan Poznania - Cmentarze [online], www.poznan.pl [dostęp 2021-11-15].
  3. Wysokie odznaczenia państwowe dla działaczy i pracowników kultury. „Nowiny Rzeszowskie”. Nr 140, s. 1, 23 maja 1970. 
  4. M.P. z 1955 r. nr 103, poz. 1410 - Uchwała Rady Państwa z dnia 24 lutego 1955 r. nr 0/343 - na wniosek Ministra Szkolnictwa Wyższego.
  5. Aleksandra Błaszak-Zbierska: Wycieczki po Piątkowie i okolicach. Poznań: ABOS, 1995, s. 137-153. ISBN 83-85337-17-2.

Bibliografia

edytuj