Anett Kontaveit
Anett Kontaveit (ur. 24 grudnia 1995 w Tallinnie) – estońska tenisistka.
_(48199186817).jpg)
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
24 grudnia 1995 |
| Wzrost |
174 cm |
| Gra |
praworęczna, oburęczny backhand |
| Zakończenie kariery |
aktywna |
| Trener | |
| Gra pojedyncza | |
| Wygrane turnieje |
6 WTA, 11 ITF |
| Najwyżej w rankingu |
5 (28 lutego 2022) |
| Australian Open |
QF (2020) |
| Roland Garros |
4R (2018) |
| Wimbledon |
3R (2017–2019) |
| US Open |
4R (2015, 2020) |
| Gra podwójna | |
| Wygrane turnieje |
0 WTA, 5 ITF |
| Najwyżej w rankingu |
95 (2 marca 2020) |
| Australian Open |
2R (2019, 2020) |
| Roland Garros |
3R (2019) |
| Wimbledon |
2R (2017) |
| US Open |
2R (2019, 2021) |
Kariera tenisowaEdytuj
Kariera juniorskaEdytuj
Zwyciężyła w Orange Bowl Tennis Championhips[1]. Triumfowała także w 5 innych turniejach juniorskich. W 2011 roku doszła do ćwierćfinału juniorskiego Rolanda Garrosa i 3. rundy Wimbledonu. Były to jej pierwsze występy w juniorskim Wielkim Szlemie. Reprezentowała też Estonię w rozgrywkach o Puchar Federacji. W rankingu juniorek ITF najwyżej znajdowała się na 4. pozycji, zaraz po tym jak doszła do finału juniorskiego US Open 2012.
Kariera zawodowaEdytuj
Została mistrzynią Estonii w roku 2009 i 2010. W 2011 roku nie startowała z powodu udziału w juniorskim Wimbledonie. Obydwa tytuły zdobyła pod nieobecność nr 1. estońskiego tenisa – Kai Kanepi[2].
Kontaveit w swojej karierze zwyciężyła dotychczas w 11 turniejach rangi ITF w singlu i 5 w deblu. W 2017 zdobyła pierwszy tytuł singlowy w cyklu WTA Tour, triumfując w ’s-Hertogenbosch.
W 2018 roku na nawierzchni ziemnej doszła do półfinałów w Stuttgarcie i Rzymie, gdzie pokonała między innymi Venus Williams i Caroline Wozniacki. Osiągnęła też finał zawodów w Wuhanie.
W 2019 roku awansowała do finału rozgrywek w Stuttgarcie, rok później zaś została finalistką w Palermo.
W lutym 2021 osiągnęła finał zawodów WTA 500 w Melbourne, w którym miała zmierzyć się z Ann Li, jednakże mecz nie został rozegrany[3]. Obie zawodniczki podzieliły się punktami rankingowymi i nagrodą pieniężną przeznaczoną dla zwyciężczyni[4]. W czerwcu osiągnęła finał w Eastbourne. W kolejnych miesiącach triumfowała w czterech turniejach: w Cleveland, Ostrawie, Moskwie i Klużu-Napoce. W kończącym sezon turnieju WTA Finals w Guadalajarze przegrała w meczu mistrzowskim 3:6, 5:7 z Garbiñe Muguruzą.
W 2022 roku zwyciężyła w spotkaniu o tytuł w Petersburgu z Marią Sakari.
Historia występów wielkoszlemowychEdytuj
- Legenda
W, wygrany turniej
F, przegrana w finale
SF, przegrana w półfinale
QF, przegrana w ćwierćfinale
xR, przegrana w x rundzie
Qx, przegrana w x rundzie kwalifikacji
A, brak startu
NH, turniej nie odbył się
Występy w grze pojedynczejEdytuj
| Turniej | 2011 | 2012 | 2013 | 2014 | 2015 | 2016 | 2017 | 2018 | 2019 | 2020 | 2021 | 2022 | Tytuły | Z–P | ||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Australian Open | A | A | A | A | Q2 | 1R | 1R | 4R | 2R | QF | 3R | 2R | 0 / 7 | 11 – 7 | ||||||||||||
| French Open | A | A | A | Q3 | Q2 | 1R | 2R | 4R | 1R | 1R | 3R | 0 / 6 | 6 – 6 | |||||||||||||
| Wimbledon | A | A | A | 1R | 1R | 1R | 3R | 3R | 3R | NH | 1R | 0 / 7 | 6 – 7 | |||||||||||||
| US Open | A | A | A | A | 4R | 1R | 1R | 1R | 3R | 4R | 3R | 0 / 7 | 10 – 6 | |||||||||||||
| Ranking na koniec roku | 573 | 436 | 228 | 166 | 91 | 110 | 34 | 21 | 26 | 23 | 7 | 0 / 27 | 33 – 26 | |||||||||||||
Występy w grze podwójnejEdytuj
| Turniej | 2011 | 2012 | 2013 | 2014 | 2015 | 2016 | 2017 | 2018 | 2019 | 2020 | 2021 | 2022 | Tytuły | Z–P | |||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Australian Open | A | A | A | A | A | A | A | A | 2R | 2R | 1R | A | 0 / 3 | 2 – 3 | |||||||||||||
| French Open | A | A | A | A | A | A | A | A | 3R | A | A | 0 / 1 | 2 – 1 | ||||||||||||||
| Wimbledon | A | A | A | A | A | A | 2R | A | 1R | NH | A | 0 / 2 | 1 – 2 | ||||||||||||||
| US Open | A | A | A | A | A | A | A | A | 2R | A | 2R | 0 / 2 | 2 – 1 | ||||||||||||||
| Ranking na koniec roku | 955 | 1083 | 290 | 451 | 403 | – | 404 | 1080 | 103 | 110 | 211 | 0 / 8 | 7 – 7 | ||||||||||||||
Występy w grze mieszanejEdytuj
Anett Kontaveit nigdy nie startowała w rozgrywkach gry mieszanej podczas turniejów wielkoszlemowych.
Finały turniejów WTAEdytuj
Gra pojedyncza 15 (6–9)Edytuj
| Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Przeciwniczka | Wynik finału |
|---|---|---|---|---|---|---|
| Finalistka | 1. | 16 kwietnia 2017 | Biel | Twarda (hala) |  Markéta Vondroušová
|
4:6, 6:7(6) |
| Zwyciężczyni | 1. | 18 czerwca 2017 | ’s-Hertogenbosch | Trawiasta |  Natalja Wichlancewa
|
6:2, 6:3 |
| Finalistka | 2. | 23 lipca 2017 | Gstaad | Ceglana |  Kiki Bertens
|
4:6, 6:3, 1:6 |
| Finalistka | 3. | 29 września 2018 | Wuhan | Twarda |  Aryna Sabalenka
|
3:6, 3:6 |
| Finalistka | 4. | 28 kwietnia 2019 | Stuttgart | Ceglana (hala) | Petra Kvitová
|
3:6, 6:7(2) |
| Finalistka | 5. | 9 sierpnia 2020 | Palermo | Ceglana |  Fiona Ferro
|
2:6, 5:7 |
| Finalistka | 6. | 7 lutego 2021 | Melbourne | Twarda |  Ann Li
|
nie rozegrano |
| Finalistka | 7. | 26 czerwca 2021 | Eastbourne | Trawiasta |  Jeļena Ostapenko
|
3:6, 3:6 |
| Zwyciężczyni | 2. | 28 sierpnia 2021 | Cleveland | Twarda |  Irina-Camelia Begu
|
7:6(5), 6:4 |
| Zwyciężczyni | 3. | 26 września 2021 | Ostrawa | Twarda (hala) |  Maria Sakari
|
6:2, 7:5 |
| Zwyciężczyni | 4. | 24 października 2021 | Moskwa | Twarda | Jekatierina Aleksandrowa
|
4:6, 6:4, 7:5 |
| Zwyciężczyni | 5. | 31 października 2021 | Kluż-Napoka | Twarda (hala) | Simona Halep
|
6:2, 6:3 |
| Finalistka | 8. | 17 listopada 2021 | Guadalajara | Twarda |  Garbiñe Muguruza
|
3:6, 5:7 |
| Zwyciężczyni | 6. | 13 lutego 2022 | Petersburg | Twarda (hala) | Maria Sakari
|
5:7, 7:6(4), 7:5 |
| Finalistka | 9. | 26 lutego 2022 | Doha | Twarda |  Iga Świątek
|
2:6, 0:6 |
Wygrane turnieje singlowe rangi ITFEdytuj
| turnieje z pulą nagród 100 000 $ |
| turnieje z pulą nagród 75 000 $ – 80 000 $ |
| turnieje z pulą nagród 50 000 $ – 60 000 $ |
| turnieje z pulą nagród 25 000 $ |
| turnieje z pulą nagród 15 000 $ |
| turnieje z pulą nagród 10 000 $ |
Gra pojedynczaEdytuj
| Nr | Data | Turniej | Kat. | ($) | Naw. | Przeciwniczka | Wynik |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 1. | 30 stycznia 2011 |  Tallinn
|
ITF | 10 000 | Twarda |  Zuzana Luknárová
|
6:4, 4:6, 6:2 |
| 2. | 10 maja 2011 |  Savitaipale
|
ITF | 10 000 | Ziemna | Lisanne Van Riet
|
6:3, 6:1 |
| 3. | 7 października 2011 |  Sztokholm
|
ITF | 10 000 | Twarda |  Syna Kayser
|
6:4, 7:5 |
| 4. | 26 lutego 2012 | Tallinn (2)
|
ITF | 10 000 | Twarda | Katarzyna Piter
|
7:5, 6:4 |
| 5. | 26 sierpnia 2012 |  San Luis Potosí
|
ITF | 10 000 | Twarda | Victoria Rodríguez
|
6:1, 6:1 |
| 6. | 19 maja 2013 | Maraton
|
ITF | 10 000 | Twarda |  Lucy Brown
|
6:4, 6:7(6), 6:3 |
| 7. | 2 czerwca 2013 | Moskwa
|
ITF | 25 000 | Ziemna |  Çağla Büyükakçay
|
6:1, 6:1 |
| 8. | 4 sierpnia 2013 | Izmir
|
ITF | 10 000 | Twarda | Başak Eraydın
|
4:6, 7:6(4), 6:0 |
| 9. | 13 października 2013 |  Margaret River
|
ITF | 25 000 | Twarda | Irina Falconi
|
6:2, 6:4 |
| 10. | 1 czerwca 2015 | Eastbourne
|
ITF | 50 000 | Trawiasta | Ałła Kudriawcewa
|
7:6(4), 7:6(2) |
| 11. | 29 stycznia 2017 | Andrézieux-Bouthéon
|
ITF | 60 000 | Twarda |  Ivana Jorović
|
6:4, 7:6(5) |
Finały juniorskich turniejów wielkoszlemowychEdytuj
Gra pojedyncza (1)Edytuj
| Końcowy wynik | Rok | Turniej | Nawierzchnia | Przeciwniczka | Wynik finału |
| Finalistka | 2012 | US Open
|
Twarda | Samantha Crawford
|
5:7, 3:6 |
Zwycięstwa nad zawodniczkami klasyfikowanymi w danym momencie w czołowej dziesiątce rankingu WTAEdytuj
Stan na 15.01.2022
| # | Zawodnik | Ranking | Turniej | Nawierzchnia | Runda | Wynik |
|---|---|---|---|---|---|---|
| 2017 | ||||||
| 1. | Garbiñe Muguruza
|
Nr 6 | Stuttgart, Niemcy | Ceglana | 2R | 2:6, 7:6(1), 6:1 |
| 2. | Angelique Kerber
|
Nr 1 | Rzym, Włochy | Ceglana | 2R | 6:4, 6:0 |
| 2018 | ||||||
| 3. | Jeļena Ostapenko
|
Nr 7 | Australian Open, Australia | Twarda | 3R | 6:3, 1:6, 6:3 |
| 4. | Venus Williams
|
Nr 8 | Madryt, Hiszpania | Ceglana | 1R | 3:6, 6:3, 6:2 |
| 5. | Venus Williams
|
Nr 9 | Rzym, Włochy | Ceglana | 3R | 6:2, 7:6(3) |
| 6. |  Caroline Wozniacki
|
Nr 2 | Ceglana | QF | 6:3, 6:1 | |
| 7. | Petra Kvitová
|
Nr 8 | French Open, Francja | Ceglana | 3R | 7:6(6), 7:6(4) |
| 8. | Sloane Stephens
|
Nr 9 | Wuhan, Chiny | Twarda | 1R | 4:6, 7:5, 6:4 |
| 2019 | ||||||
| 7. | Petra Kvitová
|
Nr 7 | Brisbane, Australia | Twarda | 2R | 7:5, 7:6(1) |
| 8. |  Naomi Ōsaka
|
Nr 1 | Stuttgart, Niemcy | Ceglana | SF | walkower |
| 2020 | ||||||
| 9. |  Belinda Bencic
|
Nr 7 | Australian Open, Australia | Twarda | 3R | 6:0, 6:1 |
| 2021 | ||||||
| 10. | Sofia Kenin
|
Nr 4 | Stuttgart, Niemcy | Ceglana | 2R | 7:6, 6:4 |
| 11. |  Bianca Andreescu
|
Nr 7 | Eastbourne, Wielka Brytania | Trawiasta | 2R | 6:3, 6:3 |
| 12. | Petra Kvitová
|
Nr 10 | Ostrawa, Czechy | Twarda | SF | 6:0, 6:4 |
| 13. | Garbiñe Muguruza
|
Nr 5 | Moskwa, Rosja | Twarda | QF | 6:1, 6:1 |
| 14. | Karolína Plíšková
|
Nr 4 | WTA Finals, Meksyk | Twarda | RR | 6:4, 6:0 |
| 15. | Barbora Krejčíková
|
Nr 3 | Twarda | RR | 6:3, 6:4 | |
| 16. | Maria Sakari
|
Nr 6 | Twarda | SF | 6:1, 3:6, 6:3 | |
| 2022 | ||||||
| 17. | Maria Sakari
|
Nr 5 | Petersburg, Rosja | Twarda | F | 5:7, 7:6(4), 7:5 |
PrzypisyEdytuj
- ↑ Tagasi: Anett Kontaveit võitis Orange Bowli noorteturniiri! (est.). tennis.ee, 2011-12-11. [dostęp 2011-12-28].
- ↑ Ann Hiiemaa: Kontaveit jääb Eesti meistrivõistlustelt kõrvale (est.). sport.postimees.ee, 2011-06-22. [dostęp 2011-12-28].
- ↑ sport.interia.pl: Tenis. Turniej WTA Grampians Trophy. Niecodzienna sytuacja, dwie zwyciężczynie (pol.). Interia, 2021-02-07. [dostęp 2021-02-08].
- ↑ D'Arcy Maine: How American Ann Li has slipped under the radar while rising through the ranks (ang.). ESPN, 2021-02-11. [dostęp 2022-01-08].
BibliografiaEdytuj
- Profil na stronie WTA, Women’s Tennis Association [dostęp 2021-09-27] (ang.).
- Profil na stronie ITF, International Tennis Federation [dostęp 2021-09-27] (ang.).
- Profil na stronie Pucharu Billie Jean King, Billie Jean King Cup [dostęp 2021-09-27] (ang.).