Garbiñe Muguruza

hiszpańska tenisistka

Garbiñe Muguruza Blanco (wym. [ɡaɾˈβiɲe muɣuˈɾuθa ˈβlaŋko], ur. 8 października 1993 w Caracas[1]) – hiszpańska tenisistka, zwyciężczyni French Open 2016 i Wimbledonu 2017 oraz finalistka Wimbledonu 2015 i Australian Open 2020 w konkurencji gry pojedynczej, triumfatorka kończącego sezon turnieju WTA Finals 2021, liderka rankingu WTA od 11 września do 8 października 2017.

Garbiñe Muguruza
Ilustracja
Państwo

 Hiszpania

Data i miejsce urodzenia

8 października 1993
Caracas

Wzrost

182 cm

Gra

praworęczna, oburęczny backhand

Status profesjonalny

2011

Zakończenie kariery

20 kwietnia 2024

Trener

Conchita Martínez

Gra pojedyncza
Wygrane turnieje

10 WTA, 7 ITF

Najwyżej w rankingu

1 (11 września 2017)

Australian Open

F (2020)

Roland Garros

W (2016)

Wimbledon

W (2017)

US Open

4R (2017, 2021)

Gra podwójna
Wygrane turnieje

5 WTA, 1 ITF

Najwyżej w rankingu

10 (23 lutego 2015)

Australian Open

2R (2014, 2015)

Roland Garros

SF (2014)

Wimbledon

3R (2014)

US Open

3R (2014)

Kariera tenisowa

edytuj

Lata 2008–2010

edytuj

Pierwszy meczem Muguruzy rozegranym w zawodach cyklu WTA Tour było spotkanie w eliminacjach turnieju w Barcelonie w czerwcu 2008 roku. Przegrała wówczas w pierwszej rundzie z Mariją Kondratjewą 5:7, 0:6. Jako piętnastolatka doszła w maju 2009 roku do finału turnieju ITF w Antalyi, ulegając w meczu mistrzowskim Amandzie Carreras 5:7, 5:7. Swój pierwszy turniej tenisowy wygrała na ceglanych kortach podczas turnieju ITF w Vinaròs w grudniu 2009 roku. W lutym 2010 roku dwukrotnie grała w turniejach ITF na Majorce. W pierwszym przegrała w finale, a tydzień później pokonała w meczu mistrzowskim Katarzynę Kawę 3:6, 6:2, 6:0, odnosząc drugie zwycięstwo turniejowe. Sezon 2010 zakończyła na 432. miejscu w rankingu WTA Tour.

Sezon 2011

edytuj

W sezonie, w którym otrzymała status profesjonalny, doszła po raz drugi do finału turnieju ITF w Antalyi (marzec 2011), przegrywając z Réką Lucą Jani 2:6, 1:6. W kwietniu wygrała trzeci turniej rangi ITF w Torrent. Do końca sezonu wystąpiła jeszcze w pięciu finałach zawodów tej rangi, z których wygrała trzy. We wrześniu w Mestre w finale rozgrywek spotkała się po raz pierwszy w karierze z zawodniczką sklasyfikowaną w pierwszej setce rankingu WTA Tour, Moną Barthel, z którą przegrała 5:7, 2:6. Dzięki pokonaniu Elicy Kostowej w listopadowym finale turnieju w Benicarló 7:6(3), 6:7(4), 6:3 awansowała na 249. miejsce rankingu WTA.

Sezon 2012

edytuj

W marcu przeszła przez eliminacje i dotarła aż do finału turnieju ITF w Clearwater (Floryda), w którym pokonała Grace Min 6:0, 6:1. Dzięki temu sukcesowi otrzymała dziką kartę do turnieju WTA Premier Mandatory w Miami. W turnieju po raz pierwszy pokonała zawodniczkę z czołowej dziesiątki rankingu – w drugiej rundzie zwyciężyła dziewiątą rakietę świata Wierę Zwonariową 6:4, 6:3. W trzeciej rundzie ograła Flavię Pennettę 6:2, 1:6, 7:6(6), a w czwartej powstrzymała ją czwarta na świecie Agnieszka Radwańska 3:6, 2:6. Dzięki temu sukcesowi awansowała z 208. pozycji rankingu WTA Tour na 144. miejsce. W kwietniu ponownie otrzymała dziką kartę do turnieju w Barcelonie, w którym została pokonana w drugiej rundzie przez szesnastą zawodniczkę świata Julię Görges 5:7, 7:5, 2:6. Tydzień później przeszła przez eliminacje do turnieju w Fezie, w którym doszła do ćwierćfinału, przegrywając w nim z późniejszą mistrzynią Kiki Bertens 1:6, 4:6.

W maju przegrała w trzeciej rundzie eliminacji do French Open, a w czerwcu w drugiej do Wimbledonu. W lipcu ponownie wystąpiła w finale turnieju ITF w Bukareszcie, w którym wygrała między innymi z Iriną-Camelią Begu i Alizé Cornet. Mecz mistrzowski przegrała z Maríą-Teresą Torró-Flor 3:6, 6:4, 4:6. W sierpniu po raz pierwszy wystąpiła w głównej drabince turnieju wielkoszlemowego, ulegając w pierwszej rundzie US Open Sarze Errani 3:6, 7:6(6), 1:6. Później jednak zanotowała gorsze występy: porażka w pierwszej rundzie w Seulu, przegrane eliminacje w Tokio i Pekinie.

Sezon 2013

edytuj

W styczniu 2013 roku zdobyła pierwszy tytuł deblowy cyklu WTA Tour. Osiągnęła go w Hobart, gdzie razem z Maríą-Teresą Torró-Flor pokonały parę Tímea BabosMandy Minella 6:3, 7:6(5).

Sezon 2014

edytuj

W 2014 roku zwyciężyła w Hobart, tym razem w singlu. W meczu mistrzowskim pokonała Klárę Zakopalovą 6:4, 6:0. W marcu w finale we Florianópolis przegrała z Zakopalovą 6:4, 5:7, 0:6. Pod koniec kwietniu triumfowała w zawodach gry podwójnej w Marrakeszu. W maju osiągnęła finał zawodów deblowych WTA Premier Mandatory w Madrycie – razem z Carlą Suárez Navarro uległy parze Sara ErraniRoberta Vinci 4:6, 3:6. Kolejny deblowy triumf zanotowała w Stanford, gdzie razem z Suárez Navarro pokonały Paulę Kanię i Kateřinę Siniakovą wynikiem 6:2, 4:6, 10–5. We wrześniu w Tokio przegrały 2:6, 5:7 z Carą Black i Sanią Mirzą.

Sezon 2015

edytuj

W 2015 roku Hiszpanki osiągnęły finał turnieju rangi WTA Premier 5 w Dubaju, w którym nie sprostały Babos i Mladenovic 3:6, 2:6. W maju powtórzyły ubiegłoroczny rezultat z Madrytu, tym razem przegrywając 3:6, 7:6(4), 5–10 z parą Casey DellacquaJarosława Szwiedowa. W zawodach w Birmingham w meczu mistrzowskim triumfowały 6:4, 6:4 nad Andreą Hlaváčkovą i Lucie Hradecką. Na Wimbledonie Muguruza pokonała cztery wyżej rozstawione zawodniczki: Angelique Kerber, Caroline Wozniacki, Timeę Bacsinszky i Agnieszkę Radwańską, by w spotkaniu o tytuł ulec Serenie Williams 4:6, 4:6. We wrześniowych zawodach WTA Premier w stolicy Japonii razem z Suárez Navarro pokonały Chan Hao-ching i Chan Yung-jan 7:5, 6:1 w meczu finałowym.

Podczas zawodów w Wuhanie Hiszpanka dotarła do finału, przegrywając w nim z Venus Williams. Wkrótce potem triumfowała w Pekinie, w spotkaniu mistrzowskim wygrywając z Timea Bacsinszky 7:5, 6:4. Dzięki zwycięstwu awansowała na 4. miejsce w rankingu WTA Tour, najwyższe w dotychczasowej karierze, a także zakwalifikowała się do kończącego sezon turnieju w Singapurze[2].

W fazie grupowej WTA Finals Hiszpanka pokonała kolejno Lucie Šafářovą 6:3, 7:6(4), Angelique Kerber 6:4, 6:4 i Petrę Kvitovą 6:4, 4:6, 7:5, dzięki czemu zajęła pierwsze miejsce w grupie i awansowała do półfinału turnieju. Przegrała w nim z Agnieszką Radwańską 7:6(5), 3:6, 5:7. W rozgrywkach deblowych razem z Suárez Navarro przegrały w finale 0:6, 3:6 z Martiną Hingis i Sanią Mirzą.

Sezon zakończyła na trzecim miejscu w rankingu singlowym WTA Tour.

Sezon 2016

edytuj

Muguruza rozpoczęła sezon w Brisbane, ale zakończyła zawody po 2. rundzie z powodu kontuzji stopy. Po tygodniu przerwy w startach Hiszpanka uczestniczyła w Australian Open, dochodząc do 3. rundy. Wygrywając dwa singlowe pojedynki pomogła swojej reprezentacji pokonać Serbię w spotkaniu II Grupy Światowej wynikiem 4:0.

W Dubaju tenisistka w pierwszym pojedynku uległa Elinie Switolinie. Lepiej spisała się w turnieju w Dosze, gdzie doszła do ćwierćfinału. Następnym turniejem dla Hiszpanki były zawody w Indian Wells, w którym uległa w pierwszym meczu reprezentantce gospodarzy Christinie McHale. Na turnieju tej samej rangi w Miami Muguruza dotarła do 4. rundy, przegrywając z późniejszą zwyciężczynią rozgrywek Wiktoryją Azaranką.

Część tego sezonu na nawierzchni ziemnej zawodniczka zaczęła od występu w barażach do Grupy Światowej Pucharu Federacji, gdzie w grze pojedynczej zanotowała dwa wygrane pojedynki. Parę dni później wzięła udział w halowych zawodach w Stuttgarcie, odpadając w ćwierćfinale po trzysetowym pojedynku z Petrą Kvitovą. W przełomie kwietnia i maja grała jeszcze w Madrycie, lecz uległa Rumunce Irinie-Camelii Begu. Później po raz pierwszy w tym roku awansowała do półfinału imprezy WTA w Rzymie.

Dwa tygodnie później we French Open na inaugurację przegrała pierwszy set ze Słowaczką Anną Schmiedlovą, by kolejne dwa sety padły łupem tenisistki z Caracas. Od tego momentu wygrała 14 kolejnych setów z rzędu, w tym również zwycięskie spotkanie finałowe z Sereną Williams. Dzięki wygranej z Amerykanką zrewanżowała się za porażkę na ubiegłorocznym Wimbledonie, zostając pierwszą Hiszpanką od 1998 roku, która wygrała zawody w Paryżu (Arantxa Sánchez Vicario[3]). W tygodniowym rankingu WTA Tour singlistek opublikowanym 6 czerwca Muguruza awansowała na pozycję wiceliderki, najwyższe jak dotąd w karierze[4].

Sezon 2017

edytuj

Sezon 2017 Muguruza rozpoczęła w Brisbane, gdzie rozstawiono ją z numerem 4. Doszła do półfinału po trzysetowym zwycięstwie nad Samanthą Stosur i Darją Kasatkiną oraz po pokonaniu 7:5, 6:4 Swietłany Kuzniecowej. W półfinale z Alizé Cornet skreczowała z powodu kontuzji. W Australian Open pokonała Marinę Erakovic, Samanthę Crawford, Anastasiję Sevastovą oraz Soranę Cîrsteę, docierając do ćwierćfinału, w którym przegrała z Coco Vandeweghe.

W turnieju w Dosze pokonała Çağlę Büyükakçay, po czym uległa Zhang Shuai w trzech setach. Kreczowała w pierwszym meczu w Dubaju z powodu kontuzji. W Indian Wells dotarła do ćwierćfinału, po drodze pokonując Kirsten Flipkens, Kaylę Day i Elinę Switolinę. W czwartej rundzie zawodów w Miami w meczu z Caroline Wozniacki kolejny raz w tym sezonie kreczowała z powodu choroby.

Muguruza zanotowała słaby okres gry na nawierzchni ziemnej, przegrywając w pierwszych meczach w Stuttgarcie i Madrycie odpowiednio z Anett Kontaveit i Timeą Bacsinszky. W Rzymie osiągnęła półfinał, w którym skreczowała w meczu z Eliną Switoliną z powodu urazu szyi. W turnieju na kortach Rolanda Garrosa broniła ubiegłorocznego tytułu. Odpadła w czwartej rundzie, pokonana w trzech setach przez faworytkę gospodarzy Kristinę Mladenovic.

Wygrała Wimbledon dzięki finałowemu zwycięstwu nad Venus Williams 7:5, 6:0, po drodze eliminując m.in. Angelique Kerber czy Swietłanę Kuzniecową.

W Toronto przegrała w ćwierćfinale z późniejszą zdobywczynią tytułu Switoliną 6:4, 4:6, 3:6. Tydzień później, w Cincinnati, sięgnęła po trofeum, pokonując w półfinale liderkę rankingu Karolína Plíškovą 6:3, 6:2 oraz w meczu mistrzowskim wiceliderkę Simonę Halep 6:1, 6:0. Podczas US Open przegrała w czwartej rundzie z Petrą Kvitovą, ale i tak zapewniła sobie pozycję liderki rankingu WTA.

Sezony 2018-2022

edytuj

W sezonie 2018 wygrała jeden turniej: Monterrey Open 2018. W turniejach wielkoszlemowych najdalej dotarła w French Open, gdzie przegrała dopiero w półfinale. Zakończyła sezon 2018 na 18. miejscu.

W sezonie 2019 nie wygrała żadnego turnieju, zaś w turniejach wielkoszlemowych najlepiej zaprezentowała się w French Open, docierając do 4. rundy. Zakończyła sezon 2019 na 36. miejscu.

W sezonie 2020 zanotowała powrót do dobrej dyspozycji, osiągając na początku roku swój czwarty finał wielkoszlemowy w Australian Open (przegrała z Sofią Kenin). Spośród innych turniejów dotarła do ćwierćfinałów w Dubaju i Katarze i półfinału w Rzymie. Zakończyła sezon na 15. miejscu.

W sezonie 2021 zaczęła finałami w Yarra Valley Classic (Melbourne) i Katarze. Następnie zwyciężyła w turnieju w Dubaju, odnosząc pierwsze zwycięstwo od Monterrey w 2018. Wygrała również w Chicago Classic. Po udanym roku zakwalifikowała się do WTA Finals 2021, które to zawody wygrała, zdobywając swoje pierwsze mistrzostwo WTA Finals. Zakończyła sezon na 3. miejscu.

Sezon 2022 to zdecydowana obniżka formy i pasmo porażek, często w pierwszych rundach. Największy sukces to ćwierćfinał w Katarze. Sezon zakończyła, po raz pierwszy od 2013 roku, poza pierwszą pięćdziesiątką rankingu.

Sezon 2023 i przerwa

edytuj

Sezon 2023 rozpoczęła nieudanie, przegrywając w pierwszych rundach turniejów Australii (w tym pierwsza porażka w 1. rundzie Australian Open od debiutu w 2013 r.).

Po przegraniu szóstego meczu z rzędu od września 2022 Garbiñe Muguruza ogłosiła, że ​​robi sobie przerwę od tenisa i wycofuje się z turniejów, najpierw na kortach twardych, a potem ze wszystkich turniejów aż do końca sezonu. Pod koniec 2023 wypadła poza pierwszy 1000 rankingu, co stanowi najniższą pozycję w grze pojedynczej od czasu dołączenia do WTA Tour w czerwcu 2009. W wywiadzie stwierdziła, że ​​„nie ma zamiaru” wracać do WTA Tour, ponieważ cieszy się z przerwy[5].

Historia występów wielkoszlemowych

edytuj
Legenda

     W, wygrany turniej

     F, przegrana w finale

     SF, przegrana w półfinale

     QF, przegrana w ćwierćfinale

     xR, przegrana w x rundzie

     Qx, przegrana w x rundzie kwalifikacji

     A, brak startu

     NH, turniej nie odbył się

Występy w grze pojedynczej

edytuj
Turniej 2009 2010 2011 2012 2013 2014 2015 2016 2017 2018 2019 2020 2021 2022 2023 Tytuły Z–P
Australian Open A A A A 2R 4R 4R 3R QF 2R 4R F 4R 2R 1R 0 / 11 27 – 11
French Open A A A Q3 2R QF QF W 4R SF 4R 3R 1R 1R A 1 / 10 29 – 9
Wimbledon A A A Q2 2R 1R F 2R W 2R 1R NH 3R 1R A 1 / 9 18 – 8
US Open A A A 1R A 1R 2R 2R 4R 2R 1R 2R 4R 3R A 0 / 10 12 – 10
Ranking na koniec roku 687 432 249 104 64 21 3 7 2 18 36 15 3 55 1056 2 / 40 86 – 38

Występy w grze podwójnej

edytuj
Turniej 2009 2010 2011 2012 2013 2014 2015 2016 2017 2018 2019 2020 2021 2022 2023 Tytuły Z–P
Australian Open A A A A A 2R 2R A A A A A A A A 0 / 2 2 – 2
French Open A A A A 1R SF 1R A A A A A A A A 0 / 3 4 – 3
Wimbledon A A A A 1R 3R 2R A A A A NH A A A 0 / 3 3 – 3
US Open A A A A A 3R 2R A A A A A A A A 0 / 2 3 – 2
Ranking na koniec roku 783 1019 153 16 16 384 466 493 480 503 585 0 / 10 12 – 10

Występy w grze mieszanej

edytuj

Garbiñe Muguruza nigdy nie startowała w rozgrywkach gry mieszanej podczas turniejów wielkoszlemowych.

Finały turniejów WTA

edytuj
Legenda
Wielki Szlem
Igrzyska olimpijskie
WTA Tour Championships
2009

2020
WTA Premier Mandatory
WTA Premier 5
WTA Premier
WTA International Series
WTA 125K series (2012–2020)
od
2021
WTA 1000 (obowiązkowe)
WTA 1000 (nieobowiązkowe)
WTA 500
WTA 250
WTA 125

Gra pojedyncza 17 (10–7)

edytuj
Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Przeciwniczka Wynik finału
Zwyciężczyni 1. 11 stycznia 2014 Hobart Twarda   Klára Zakopalová 6:4, 6:0
Finalistka 1. 1 marca 2014 Florianópolis Twarda   Klára Zakopalová 6:4, 5:7, 0:6
Finalistka 2. 11 lipca 2015 Wimbledon Trawiasta   Serena Williams 4:6, 4:6
Finalistka 3. 3 października 2015 Wuhan Twarda   Venus Williams 3:6, 0:3 krecz
Zwyciężczyni 2. 11 października 2015 Pekin Twarda   Timea Bacsinszky 7:5, 6:4
Zwyciężczyni 3. 4 czerwca 2016 French Open Ceglana   Serena Williams 7:5, 6:4
Zwyciężczyni 4. 15 lipca 2017 Wimbledon Trawiasta   Venus Williams 7:5, 6:0
Zwyciężczyni 5. 20 sierpnia 2017 Cincinnati Twarda   Simona Halep 6:1, 6:0
Finalistka 4. 18 lutego 2018 Doha Twarda   Petra Kvitová 6:3, 3:6, 4:6
Zwyciężczyni 6. 8 kwietnia 2018 Monterrey Twarda   Tímea Babos 3:6, 6:4, 6:3
Zwyciężczyni 7. 7 kwietnia 2019 Monterrey Twarda   Wiktoryja Azaranka 6:1, 3:1 krecz
Finalistka 5. 1 lutego 2020 Australian Open Twarda   Sofia Kenin 6:4, 2:6, 2:6
Finalistka 6. 7 lutego 2021 Melbourne Twarda   Ashleigh Barty 6:7(3), 4:6
Finalistka 7. 6 marca 2021 Doha Twarda   Petra Kvitová 2:6, 1:6
Zwyciężczyni 8. 13 marca 2021 Dubaj Twarda   Barbora Krejčíková 7:6(6), 6:3
Zwyciężczyni 9. 3 października 2021 Chicago Twarda   Uns Dżabir 3:6, 6:3, 6:0
Zwyciężczyni 10. 17 listopada 2021 Guadalajara Twarda   Anett Kontaveit 6:3, 7:5

Gra podwójna 10 (5–5)

edytuj
Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Partnerka Przeciwniczki Wynik finału
Zwyciężczyni 1. 12 stycznia 2013 Hobart Twarda   María-Teresa Torró-Flor   Tímea Babos
  Mandy Minella
6:3, 7:6(5)
Zwyciężczyni 2. 27 kwietnia 2014 Marrakesz Ceglana   Romina Oprandi   Katarzyna Piter
  Maryna Zanewśka
4:6, 6:2, 11–9
Finalistka 1. 10 maja 2014 Madryt Ceglana   Carla Suárez Navarro   Sara Errani
  Roberta Vinci
4:6, 3:6
Zwyciężczyni 3. 3 sierpnia 2014 Stanford Twarda   Carla Suárez Navarro   Paula Kania
  Kateřina Siniaková
6:2, 4:6, 10–5
Finalistka 2. 20 września 2014 Tokio Twarda   Carla Suárez Navarro   Cara Black
  Sania Mirza
2:6, 5:7
Finalistka 3. 21 lutego 2015 Dubaj Twarda   Carla Suárez Navarro   Tímea Babos
  Kristina Mladenovic
3:6, 2:6
Finalistka 4. 9 maja 2015 Madryt Ceglana   Carla Suárez Navarro   Casey Dellacqua
  Jarosława Szwiedowa
3:6, 7:6(4), 5–10
Zwyciężczyni 4. 21 czerwca 2015 Birmingham Trawiasta   Carla Suárez Navarro   Andrea Hlaváčková
  Lucie Hradecká
6:4, 6:4
Zwyciężczyni 5. 26 września 2015 Tokio Twarda   Carla Suárez Navarro   Chan Hao-ching
  Chan Yung-jan
7:5, 6:1
Finalistka 5. 1 listopada 2015 Singapur Twarda (hala)   Carla Suárez Navarro   Martina Hingis
  Sania Mirza
0:6, 3:6

Występy w Turnieju Mistrzyń

edytuj

W grze pojedynczej

edytuj
Rok Rezultat Przeciwniczka Wynik
2015 Półfinał   Agnieszka Radwańska 7:6(5), 3:6, 5:7
2016 Faza grupowa   Karolína Plíšková
  Agnieszka Radwańska
  Swietłana Kuzniecowa
2:6, 7:6(4), 5:7
6:7(1), 3:6
3:6, 6:0, 6:1
2017 Faza grupowa   Jeļena Ostapenko
  Karolína Plíšková
  Venus Williams
6:3, 6:4
2:6, 2:6
5:7, 4:6
2021 Zwycięstwo   Anett Kontaveit 6:3, 7:5

W grze podwójnej

edytuj
Rok Rezultat Partnerka Przeciwniczki Wynik
2014 Ćwierćfinał   Carla Suárez Navarro   Hsieh Su-wei
  Peng Shuai
4:6, 1:6
2015 Finał   Carla Suárez Navarro   Martina Hingis
  Sania Mirza
0:6, 3:6

Wygrane turnieje singlowe ITF

edytuj
Data Turniej Kat. ($) Naw. Finalistka Wynik
1. 20/12/2009   Vinarós ITF 10 000 ceglana   Ema Burgić 6:2, 3:0 krecz
2. 14/02/2010   Majorka ITF 10 000 ceglana   Katarzyna Kawa 3:6, 6:2, 6:0
3. 24/04/2011   Torrent ITF 10 000 ceglana   Marina Giral Lores 6:1, 6:3
4. 19/06/2011   Montemor-o-Novo ITF 10 000 twarda   Andrea Gámiz 6:4, 6:4
5. 17/07/2011   Cáceres ITF 25 000 twarda   Çağla Büyükakçay 6:4, 6:3
6. 13/11/2011   Benicarló ITF 25 000 ceglana   Elica Kostowa 7:6(3), 6:7(4), 6:3
7. 18/03/2012   Clearwater ITF 25 000 twarda   Grace Min 6:0, 6:1

Występy w igrzyskach olimpijskich

edytuj

Gra pojedyncza

edytuj
Runda Przeciwniczka Wynik
Letnie Igrzyska Olimpijskie w Rio de Janeiro 2016, reprezentując państwo   Hiszpania [3]
I runda   Rumunia: Andreea Mitu 6:2, 6:2
II runda   Japonia: Nao Hibino 6:1, 6:1
III runda   Portoryko: Mónica Puig 1:6, 1:6
Letnie Igrzyska Olimpijskie w Tokio 2020, reprezentując państwo   Hiszpania [7]
I runda   Rosyjski Komitet Olimpijski: Wieronika Kudiermietowa 7:5, 7:5
II runda   Chiny: Wang Qiang 6:3, 6:0
III runda   Belgia: Alison Van Uytvanck 6:4, 6:1
Ćwierćfinał   Kazachstan: Jelena Rybakina [15] 5:7, 1:6

Gra podwójna

edytuj
Runda Partnerka Przeciwniczki Wynik
Letnie Igrzyska Olimpijskie w Rio de Janeiro 2016, reprezentując państwo   Hiszpania
I runda   Carla Suárez Navarro [4]   Brazylia: Paula Cristina Gonçalves / Teliana Pereira 7:6(6), 6:2
II runda   Belgia: Kirsten Flipkens / Yanina Wickmayer [Alt] 7:5, 2:6, 6:2
III runda   Rosja: Jekatierina Makarowa / Jelena Wiesnina [7] 3:6, 4:6
Letnie Igrzyska Olimpijskie w Tokio 2020, reprezentując państwo   Hiszpania
I runda   Carla Suárez Navarro   Belgia: Elise Mertens / Alison Van Uytvanck 6:3, 7:6(4)
II runda   Szwajcaria: Belinda Bencic / Viktorija Golubic 6:3, 1:6, 9–11

Gra mieszana

edytuj
Runda Partner Przeciwnicy Wynik
Letnie Igrzyska Olimpijskie w Rio de Janeiro 2016, reprezentując państwo   Hiszpania
I runda   Rafael Nadal [3]   Czechy: Lucie Hradecká / Radek Štěpánek walkower

Zwycięstwa nad zawodniczkami klasyfikowanymi w danym momencie w czołowej dziesiątce rankingu WTA

edytuj

Stan na 07.10.2023

Sezon 2008 2009 2010 2011 2012 2013 2014 2015 2016 2017 2018 2019 2020 2021 2022 2023
Zwycięstwa 0 0 0 0 1 1 3 9 4 8 2 3 3 7 0 0
# Zawodnik Ranking Turniej Nawierzchnia Runda Wynik
2012
1.   Wiera Zwonariowa Nr 9 Miami, Stany Zjednoczone Twarda 2R 6:4, 6:3
2013
2.   Caroline Wozniacki Nr 9 Miami, Stany Zjednoczone Twarda 3R 6:2, 6:4
2014
3.   Caroline Wozniacki Nr 9 Australian Open, Australia Twarda 3R 4:6, 7:5, 6:3
4.   Serena Williams Nr 1 French Open, Francja Ceglana 2R 6:2, 6:2
5.   Simona Halep Nr 2 Wuhan, Chiny Twarda 2R 2:6, 6:2, 6:3
2015
6.   Agnieszka Radwańska Nr 6 Sydney, Australia Twarda 2R 3:6, 7:6(4), 6:2
7.   Agnieszka Radwańska Nr 8 Dubaj, Zjednoczone Emiraty Arabskie Twarda 3R 6:4, 6:2
8.   Angelique Kerber Nr 10 Wimbledon, Wielka Brytania Trawiasta 3R 7:6(12), 1:6, 6:2
9.   Caroline Wozniacki Nr 5 Trawiasta 4R 6:4, 6:4
10.   Ana Ivanović Nr 9 Wuhan, Chiny Twarda 3R 4:6, 6:1, 6:0
11.   Agnieszka Radwańska Nr 8 Pekin, Chiny Twarda SF 4:6, 6:3, 6:4
12.   Lucie Šafářová Nr 9 WTA Finals, Singapur Twarda RR 6:3, 7:6(4)
13.   Angelique Kerber Nr 7 Twarda RR 6:4, 6:4
14.   Petra Kvitová Nr 5 Twarda RR 6:4, 4:6, 7:5
2016
15.   Roberta Vinci Nr 8 Puchar Federacji, Hiszpania Ceglana 6:2, 6:2
16.   Timea Bacsinszky Nr 10 Rzym, Włochy Ceglana QF 7:5, 6:2
17.   Serena Williams Nr 1 French Open, Francja Ceglana F 7:5, 6:4
18.   Swietłana Kuzniecowa Nr 9 WTA Finals, Singapur Twarda RR 3:6, 6:0, 6:1
2017
19.   Swietłana Kuzniecowa Nr 9 Brisbane, Australia Twarda QF 7:5, 6:4
20.   Elina Switolina Nr 10 Indian Wells, Stany Zjednoczone Twarda 4R 7:6(5), 1:6, 6:0
21.   Angelique Kerber Nr 1 Wimbledon, Wielka Brytania Trawiasta 4R 4:6, 6:4, 6:4
22.   Swietłana Kuzniecowa Nr 8 Trawiasta QF 6:3, 6:4
23.   Swietłana Kuzniecowa Nr 8 Cincinnati, Stany Zjednoczone Twarda QF 6:2, 5:7, 7:5
24.   Karolína Plíšková Nr 1 Twarda SF 6:3, 6:2
25.   Simona Halep Nr 2 Twarda F 6:1, 6:0
26.   Jeļena Ostapenko Nr 7 WTA Finals, Singapur Twarda RR 6:3, 6:4
2018
27.   Caroline Garcia Nr 7 Doha, Katar Twarda QF 3:6, 6:1, 6:4
-   Simona Halep Nr 2 Twarda SF walkower
28.   Caroline Garcia Nr 7 Dubaj, Zjednoczone Emiraty Arabskie Twarda QF 7:5, 6:2
2019
29.   Serena Williams Nr 10 Indian Wells, Stany Zjednoczone Twarda 3R 6:3, 1:0 krecz
30.   Kiki Bertens Nr 7 Twarda 4R 5:7, 6:1, 6:4
31.   Elina Switolina Nr 9 French Open, Francja Ceglana 3R 6:3, 6:3
2020
32.   Elina Switolina Nr 5 Australian Open, Australia Twarda 3R 6:1, 6:1
33.   Kiki Bertens Nr 10 Twarda 4R 6:3, 6:3
34.   Simona Halep Nr 3 Twarda SF 7:6(8), 7:5
2021
35.   Sofia Kenin Nr 4 Melbourne, Australia Twarda QF 6:2, 6:2
36.   Aryna Sabalenka Nr 8 Doha, Katar Twarda 2R 6:2, 6:7(5), 6:3
37.   Aryna Sabalenka Nr 8 Dubaj, Zjednoczone Emiraty Arabskie Twarda QF 3:6, 6:3, 6:2
38.   Anett Kontaveit Nr 8 WTA Finals, Meksyk Twarda RR 6:4, 6:4
39.   Barbora Krejčíková Nr 3 Twarda RR 2:6, 6:3, 6:4
40.   Paula Badosa Nr 10 Twarda SF 6:3, 6:3
41.   Anett Kontaveit Nr 8 Twarda F 6:3, 7:5

Przypisy

edytuj
  1. „Sensacyjna rywalka Agnieszki Radwańskiej”, Gazeta.pl, 26-03-2012, [dostęp=2012-03-26].
  2. Karolina Konstańczak: WTA Pekin: Garbine Muguruza z tytułem i „dwójką” w Singapurze. sportowefakty.wp.pl, 2015-10-11. [dostęp 2015-10-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-10-11)].
  3. Kacper Kowalczyk: Roland Garros: niemoc Sereny Williams trwa, Garbine Muguruza nową królową Paryża!. sportowefakty.wp.pl, 2016-06-04. [dostęp 2016-06-07].
  4. Kacper Kowalczyk: Ranking WTA: Spadek Agnieszki Radwańskiej, Garbine Muguruza nową wiceliderką. sportowefakty.wp.pl, 2016-06-06. [dostęp 2016-06-07].
  5. Baseline Staff: Garbine Muguruza says she has “no intention” of returning to competitive tennis. tennis.com, 2023-10-14. [dostęp 2024-03-23]. (ang.).

Bibliografia

edytuj