Garbiñe Muguruza
Garbiñe Muguruza Blanco (wym. [ɡaɾˈβiɲe muɣuˈɾuθa ˈβlaŋko], ur. 8 października 1993 w Caracas[1]) – hiszpańska tenisistka, zwyciężczyni French Open 2016 i Wimbledonu 2017 oraz finalistka Wimbledonu 2015 i Australian Open 2020 w konkurencji gry pojedynczej, liderka rankingu WTA od 11 września do 8 października 2017.
| ||
![]() | ||
Państwo | ![]() | |
Data i miejsce urodzenia | 8 października 1993 Caracas | |
Wzrost | 182 cm | |
Masa ciała | 73 kg | |
Gra | praworęczna, oburęczny backhand | |
Status profesjonalny | 2011 | |
Zakończenie kariery | aktywna | |
Trener | Samuel Sumyk | |
Gra pojedyncza | ||
Wygrane turnieje | 7 WTA, 7 ITF | |
Najwyżej w rankingu | 1 (11 września 2017) | |
Australian Open | F (2020) | |
Roland Garros | W (2016) | |
Wimbledon | W (2017) | |
US Open | 4R (2017) | |
Gra podwójna | ||
Wygrane turnieje | 5 WTA, 1 ITF | |
Najwyżej w rankingu | 10 (23 lutego 2015) | |
Australian Open | 2R (2014, 2015) | |
Roland Garros | SF (2014) | |
Wimbledon | 3R (2014) | |
US Open | 3R (2014) |
Kariera tenisowaEdytuj
Lata 2008–2010Edytuj
Pierwszy meczem Muguruzy rozegranym w zawodach cyklu WTA Tour było spotkanie w eliminacjach turnieju w Barcelonie w czerwcu 2008 roku. Przegrała wówczas w pierwszej rundzie z Mariją Kondratjewą 5:7, 0:6. Jako piętnastolatka doszła w maju 2009 roku do finału turnieju ITF w Antalyi, ulegając w meczu mistrzowskim Amandzie Carreras 5:7, 5:7. Swój pierwszy turniej tenisowy wygrała na ceglanych kortach podczas turnieju ITF w Vinaròs w grudniu 2009 roku. W lutym 2010 roku dwukrotnie grała w turniejach ITF na Majorce. W pierwszym przegrała w finale, a tydzień później pokonała w meczu mistrzowskim Katarzynę Kawę 3:6, 6:2, 6:0, odnosząc drugie zwycięstwo turniejowe. Sezon 2010 zakończyła na 432. miejscu w rankingu WTA Tour.
Sezon 2011Edytuj
W sezonie, w którym otrzymała status profesjonalny, doszła po raz drugi do finału turnieju ITF w Antalyi (marzec 2011), przegrywając z Réką Lucą Jani 2:6, 1:6. W kwietniu wygrała trzeci turniej rangi ITF w Torrent. Do końca sezonu wystąpiła jeszcze w pięciu finałach zawodów tej rangi, z których wygrała trzy. We wrześniu w Mestre w finale rozgrywek spotkała się po raz pierwszy w karierze z zawodniczką sklasyfikowaną w pierwszej setce rankingu WTA Tour, Moną Barthel, z którą przegrała 5:7, 2:6. Dzięki pokonaniu Elicy Kostowej w listopadowym finale turnieju w Benicarló 7:6(3), 6:7(4), 6:3 awansowała na 249. miejsce rankingu WTA.
Sezon 2012Edytuj
W marcu przeszła przez eliminacje i dotarła aż do finału turnieju ITF w Clearwater (Floryda), w którym pokomała Grace Min 6:0, 6:1. Dzięki temu sukcesowi otrzymała dziką kartę do turnieju WTA Premier Mandatory w Miami. W turnieju po raz pierwszy pokonała zawodniczkę z czołowej dziesiątki rankingu – w drugiej rundzie zwyciężyła dziewiątą rakietę świata Wierę Zwonariową 6:4, 6:3. W trzeciej rundzie ograła Flavię Pennettę 6:2, 1:6, 7:6(6), a w czwartej powstrzymała ją czwarta na świecie Agnieszka Radwańska 3:6, 2:6. Dzięki temu sukcesowi awansowała z 208. pozycji rankingu WTA Tour na 144. miejsce. W kwietniu ponownie otrzymała dziką kartę do turnieju w Barcelonie, w którym została pokonana w drugiej rundzie przez szesnastą zawodniczkę świata Julię Görges 5:7, 7:5, 2:6. Tydzień później przeszła przez eliminacje do turnieju w Fezie, w którym doszła do ćwierćfinału, przegrywając w nim z późniejszą mistrzynią Kiki Bertens 1:6, 4:6.
W maju przegrała w trzeciej rundzie eliminacji do French Open, a w czerwcu w drugiej do Wimbledonu. W lipcu ponownie wystąpiła w finale turnieju ITF w Bukareszcie, w którym wygrała między innymi z Iriną-Camelią Begu i Alizé Cornet. Mecz mistrzowski przegrała z Maríą-Teresą Torró-Flor 3:6, 6:4, 4:6. W sierpniu po raz pierwszy wystąpiła w głównej drabince turnieju wielkoszlemowego, ulegając w pierwszej rundzie US Open Sarze Errani 3:6, 7:6(6), 1:6. Później jednak zanotowała gorsze występy: porażka w pierwszej rundzie w Seulu, przegrane eliminacje w Tokio i Pekinie.
Sezon 2013Edytuj
W styczniu 2013 roku zdobyła pierwszy tytuł deblowy cyklu WTA Tour. Osiągnęła go w Hobart, gdzie razem z Maríą-Teresą Torró-Flor pokonały parę Tímea Babos–Mandy Minella 6:3, 7:6(5).
Sezon 2014Edytuj
W 2014 roku zwyciężyła w Hobart, tym razem w singlu. W meczu mistrzowskim pokonała Klárę Zakopalovą 6:4, 6:0. W marcu w finale we Florianópolis przegrała z Zakopalovą 6:4, 5:7, 0:6. Pod koniec kwietniu triumfowała w zawodach gry podwójnej w Marrakeszu. W maju osiągnęła finał zawodów deblowych WTA Premier Mandatory w Madrycie – razem z Carlą Suárez Navarro uległy parze Sara Errani–Roberta Vinci 4:6, 3:6. Kolejny deblowy triumf zanotowała w Stanford, gdzie razem z Suárez Navarro pokonały Paulę Kanię i Kateřinę Siniakovą wynikiem 6:2, 4:6, 10–5. We wrześniu w Tokio przegrały 2:6, 5:7 z Carą Black i Sanią Mirzą.
Sezon 2015Edytuj
W 2015 roku Hiszpanki osiągnęły finał turnieju rangi WTA Premier 5 w Dubaju, w którym nie sprostały Babos i Mladenovic 3:6, 2:6. W maju powtórzyły ubiegłoroczny rezultat z Madrytu, tym razem przegrywając 3:6, 7:6(4), 5–10 z parą Casey Dellacqua–Jarosława Szwiedowa. W zawodach w Birmingham w meczu mistrzowskim triumfowały 6:4, 6:4 nad Andreą Hlaváčkovą i Lucie Hradecką. Na Wimbledonie Muguruza pokonała cztery wyżej rozstawione zawodniczki: Angelique Kerber, Caroline Wozniacki, Timeę Bacsinszky i Agnieszkę Radwańską, by w spotkaniu o tytuł ulec Serenie Williams 4:6, 4:6. We wrześniowych zawodach WTA Premier w stolicy Japonii razem z Suárez Navarro pokonały Chan Hao-ching i Chan Yung-jan 7:5, 6:1 w meczu finałowym.
Podczas zawodów w Wuhanie Hiszpanka dotarła do finału, przegrywając w nim z Venus Williams. Wkrótce potem triumfowała w Pekinie, w spotkaniu mistrzowskim wygrywając z Timea Bacsinszky 7:5, 6:4. Dzięki zwycięstwu awansowała na 4. miejsce w rankingu WTA Tour, najwyższe w dotychczasowej karierze, a także zakwalifikowała się do kończącego sezon turnieju w Singapurze[2].
W fazie grupowej WTA Finals Hiszpanka pokonała kolejno Lucie Šafářovą 6:3, 7:6(4), Angelique Kerber 6:4, 6:4 i Petrę Kvitovą 6:4, 4:6, 7:5, dzięki czemu zajęła pierwsze miejsce w grupie i awansowała do półfinału turnieju. Przegrała w nim z Agnieszką Radwańską 7:6(5), 3:6, 5:7. W rozgrywkach deblowych razem z Suárez Navarro przegrały w finale 0:6, 3:6 z Martiną Hingis i Sanią Mirzą.
Sezon zakończyła na trzecim miejscu w rankingu singlowym WTA Tour.
Sezon 2016Edytuj
Muguruza rozpoczęła sezon w Brisbane, ale zakończyła zawody po 2. rundzie z powodu kontuzji stopy. Po tygodniu przerwy w startach Hiszpanka uczestniczyła w Australian Open, dochodząc do 3. rundy. Wygrywając dwa singlowe pojedynki pomogła swojej reprezentacji pokonać Serbię w spotkaniu II Grupy Światowej wynikiem 4:0.
W Dubaju tenisistka w pierwszym pojedynku uległa Elinie Switolinie. Lepiej spisała się w turnieju w Dosze, gdzie doszła do ćwierćfinału. Następnym turniejem dla Hiszpanki były zawody w Indian Wells, w którym uległa w pierwszym meczu reprezentantce gospodarzy Christinie McHale. Na turnieju tej samej rangi w Miami Muguruza dotarła do 4. rundy, przegrywając z późniejszą zwyciężczynią rozgrywek Wiktoryją Azaranką.
Część tego sezonu na nawierzchni ziemnej zawodniczka zaczęła od występu w barażach do Grupy Światowej Pucharu Federacji, gdzie w grze pojedynczej zanotowała dwa wygrane pojedynki. Parę dni później wzięła udział w halowych zawodach w Stuttgarcie, odpadając w ćwierćfinale po trzysetowym pojedynku z Petrą Kvitovą. W przełomie kwietnia i maja grała jeszcze w Madrycie, lecz uległa Rumunce Irinie-Camelii Begu. Później po raz pierwszy w tym roku awansowała do półfinału imprezy WTA w Rzymie.
Dwa tygodnie później we French Open na inaugurację przegrała pierwszy set ze Słowaczką Anną Schmiedlovą, by kolejne dwa sety padły łupem tenisistki z Caracas. Od tego momentu wygrała 14 kolejnych setów z rzędu, w tym również zwycięskie spotkanie finałowe z Sereną Williams. Dzięki wygranej z Amerykanką zrewanżowała się za porażkę na ubiegłorocznym Wimbledonie, zostając pierwszą Hiszpanką od 1998 roku, która wygrała zawody w Paryżu (Arantxa Sánchez Vicario[3]). W tygodniowym rankingu WTA Tour singlistek opublikowanym 6 czerwca Muguruza awansowała na pozycję wiceliderki, najwyższe jak dotąd w karierze[4].
Sezon 2017Edytuj
Sezon 2017 Muguruza rozpoczęła w Brisbane, gdzie rozstawiono ją z numerem 4. Doszła do półfinału po trzysetowym zwycięstwie nad Samanthą Stosur i Darją Kasatkiną oraz po pokonaniu 7:5, 6:4 Swietłany Kuzniecowej. W półfinale z Alizé Cornet skreczowała z powodu kontuzji. W Australian Open pokonała Marinę Erakovic, Samanthę Crawford, Anastasiję Sevastovą oraz Soranę Cîrsteę, docierając do ćwierćfinału, w którym przegrała z Coco Vandeweghe.
W turnieju w Dosze pokonała Çağlę Büyükakçay, po czym uległa Zhang Shuai w trzech setach. Kreczowała w pierwszym meczu w Dubaju z powodu kontuzji. W Indian Wells dotarła do ćwierćfinału, po drodze pokonując Kirsten Flipkens, Kaylę Day i Elinę Switolinę. W czwartej rundzie zawodów w Miami w meczu z Caroline Wozniacki kolejny raz w tym sezonie kreczowała z powodu choroby.
Muguruza zanotowała słaby okres gry na nawierzchni ziemnej, przegrywając w pierwszych meczach w Stuttgarcie i Madrycie odpowiednio z Anett Kontaveit i Timeą Bacsinszky. W Rzymie osiągnęła półfinał, w którym skreczowała w meczu z Eliną Switoliną z powodu urazu szyi. W turnieju na kortach Rolanda Garrosa broniła ubiegłorocznego tytułu. Odpadła w czwartej rundzie, pokonana w trzech setach przez faworytkę gospodarzy Kristinę Mladenovic.
Wygrała Wimbledon dzięki finałowemu zwycięstwu nad Venus Williams 7:5, 6:0, po drodze eliminując m.in. Angelique Kerber czy Swietłanę Kuzniecową.
W Toronto przegrała w ćwierćfinale z późniejszą zdobywczynią tytułu Switoliną 6:4, 4:6, 3:6. Tydzień później, w Cincinnati, sięgnęła po trofeum, pokonując w półfinale liderkę rankingu Karolína Plíškovą 6:3, 6:2 oraz w meczu mistrzowskim wiceliderkę Simonę Halep 6:1, 6:0. Podczas US Open przegrała w czwartej rundzie z Petrą Kvitovą, ale i tak zapewniła sobie pozycję liderki rankingu WTA.
Historia występów wielkoszlemowychEdytuj
- Legenda
W, wygrany turniej
F, przegrana w finale
SF, przegrana w półfinale
QF, przegrana w ćwierćfinale
xR, przegrana w x rundzie
Qx, przegrana w x rundzie kwalifikacji
A, brak startu
NH, turniej nie odbył się
Występy w grze pojedynczejEdytuj
Turniej | 2009 | 2010 | 2011 | 2012 | 2013 | 2014 | 2015 | 2016 | 2017 | 2018 | 2019 | 2020 | 2021 | Tytuły | Z–P | |||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Australian Open | A | A | A | A | 2R | 4R | 4R | 3R | QF | 2R | 4R | F | 4R | 0 / 9 | 26 – 9 | |||||||||||
French Open | A | A | A | Q3 | 2R | QF | QF | W | 4R | SF | 4R | 3R | 1 / 8 | 29 – 7 | ||||||||||||
Wimbledon | A | A | A | Q2 | 2R | 1R | F | 2R | W | 2R | 1R | NH | 1 / 7 | 16 – 6 | ||||||||||||
US Open | A | A | A | 1R | A | 1R | 2R | 2R | 4R | 2R | 1R | 2R | 0 / 8 | 7 – 8 | ||||||||||||
Ranking na koniec roku | 687 | 432 | 249 | 104 | 64 | 21 | 3 | 7 | 2 | 18 | 36 | 15 | 2 / 32 | 78 – 30 |
Występy w grze podwójnejEdytuj
Turniej | 2009 | 2010 | 2011 | 2012 | 2013 | 2014 | 2015 | 2016 | 2017 | 2018 | 2019 | 2020 | 2021 | Tytuły | Z–P | ||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Australian Open | A | A | A | A | A | 2R | 2R | A | A | A | A | A | A | 0 / 2 | 2 – 2 | ||||||||||||
French Open | A | A | A | A | 1R | SF | 1R | A | A | A | A | A | 0 / 3 | 4 – 3 | |||||||||||||
Wimbledon | A | A | A | A | 1R | 3R | 2R | A | A | A | A | NH | 0 / 3 | 3 – 3 | |||||||||||||
US Open | A | A | A | A | A | 3R | 2R | A | A | A | A | A | 0 / 2 | 3 – 2 | |||||||||||||
Ranking na koniec roku | – | – | 783 | 1019 | 153 | 16 | 16 | 384 | 466 | 493 | 480 | 503 | 0 / 10 | 12 – 10 |
Występy w grze mieszanejEdytuj
Garbiñe Muguruza nigdy nie startowała w rozgrywkach gry mieszanej podczas turniejów wielkoszlemowych.
Finały turniejów WTAEdytuj
Legenda | |
---|---|
Wielki Szlem | |
Igrzyska olimpijskie | |
WTA Tour Championships | |
2009 – 2020 |
|
WTA Premier Mandatory | |
WTA Premier 5 | |
WTA Premier | |
WTA International Series | |
WTA 125K series (2012–2020) | |
od 2021 |
|
WTA 1000 (1000) | |
WTA 1000 (900) | |
WTA 500 | |
WTA 250 | |
WTA 125 |
Gra pojedyncza 13 (7–6)Edytuj
Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Przeciwniczka | Wynik finału |
---|---|---|---|---|---|---|
Zwyciężczyni | 1. | 11 stycznia 2014 | Hobart | Twarda | Klára Zakopalová | 6:4, 6:0 |
Finalistka | 1. | 1 marca 2014 | Florianópolis | Twarda | Klára Zakopalová | 6:4, 5:7, 0:6 |
Finalistka | 2. | 11 lipca 2015 | Wimbledon | Trawiasta | Serena Williams | 4:6, 4:6 |
Finalistka | 3. | 3 października 2015 | Wuhan | Twarda | Venus Williams | 3:6, 0:3 krecz |
Zwyciężczyni | 2. | 11 października 2015 | Pekin | Twarda | Timea Bacsinszky | 7:5, 6:4 |
Zwyciężczyni | 3. | 4 czerwca 2016 | French Open | Ceglana | Serena Williams | 7:5, 6:4 |
Zwyciężczyni | 4. | 15 lipca 2017 | Wimbledon | Trawiasta | Venus Williams | 7:5, 6:0 |
Zwyciężczyni | 5. | 20 sierpnia 2017 | Cincinnati | Twarda | Simona Halep | 6:1, 6:0 |
Finalistka | 4. | 18 lutego 2018 | Doha | Twarda | Petra Kvitová | 6:3, 3:6, 4:6 |
Zwyciężczyni | 6. | 8 kwietnia 2018 | Monterrey | Twarda | Tímea Babos | 3:6, 6:4, 6:3 |
Zwyciężczyni | 7. | 7 kwietnia 2019 | Monterrey | Twarda | Wiktoryja Azaranka | 6:1, 3:1 krecz |
Finalistka | 5. | 1 lutego 2020 | Australian Open | Twarda | Sofia Kenin | 6:4, 2:6, 2:6 |
Finalistka | 6. | 7 lutego 2021 | Melbourne | Twarda | Ashleigh Barty | 6:7(3), 4:6 |
Gra podwójna 10 (5–5)Edytuj
Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Partnerka | Przeciwniczki | Wynik finału |
---|---|---|---|---|---|---|---|
Zwyciężczyni | 1. | 12 stycznia 2013 | Hobart | Twarda | María-Teresa Torró-Flor | Tímea Babos Mandy Minella |
6:3, 7:6(5) |
Zwyciężczyni | 2. | 27 kwietnia 2014 | Marrakesz | Ceglana | Romina Oprandi | Katarzyna Piter Maryna Zanewśka |
4:6, 6:2, 11–9 |
Finalistka | 1. | 10 maja 2014 | Madryt | Ceglana | Carla Suárez Navarro | Sara Errani Roberta Vinci |
4:6, 3:6 |
Zwyciężczyni | 3. | 3 sierpnia 2014 | Stanford | Twarda | Carla Suárez Navarro | Paula Kania Kateřina Siniaková |
6:2, 4:6, 10–5 |
Finalistka | 2. | 20 września 2014 | Tokio | Twarda | Carla Suárez Navarro | Cara Black Sania Mirza |
2:6, 5:7 |
Finalistka | 3. | 21 lutego 2015 | Dubaj | Twarda | Carla Suárez Navarro | Tímea Babos Kristina Mladenovic |
3:6, 2:6 |
Finalistka | 4. | 9 maja 2015 | Madryt | Ceglana | Carla Suárez Navarro | Casey Dellacqua Jarosława Szwiedowa |
3:6, 7:6(4), 5–10 |
Zwyciężczyni | 4. | 21 czerwca 2015 | Birmingham | Trawiasta | Carla Suárez Navarro | Andrea Hlaváčková Lucie Hradecká |
6:4, 6:4 |
Zwyciężczyni | 5. | 26 września 2015 | Tokio | Twarda | Carla Suárez Navarro | Chan Hao-ching Chan Yung-jan |
7:5, 6:1 |
Finalistka | 5. | 1 listopada 2015 | Singapur | Twarda (hala) | Carla Suárez Navarro | Martina Hingis Sania Mirza |
0:6, 3:6 |
Wygrane turnieje singlowe ITFEdytuj
Data | Turniej | Kat. | ($) | Naw. | Finalistka | Wynik | |
1. | 20/12/2009 | Vinarós | ITF | 10 000 | ceglana | Ema Burgić | 6:2, 3:0 krecz |
2. | 14/02/2010 | Majorka | ITF | 10 000 | ceglana | Katarzyna Kawa | 3:6, 6:2, 6:0 |
3. | 24/04/2011 | Torrent | ITF | 10 000 | ceglana | Marina Giral Lores | 6:1, 6:3 |
4. | 19/06/2011 | Montemor-o-Novo | ITF | 10 000 | twarda | Andrea Gámiz | 6:4, 6:4 |
5. | 17/07/2011 | Cáceres | ITF | 25 000 | twarda | Çağla Büyükakçay | 6:4, 6:3 |
6. | 13/11/2011 | Benicarló | ITF | 25 000 | ceglana | Elica Kostowa | 7:6(3), 6:7(4), 6:3 |
7. | 18/03/2012 | Clearwater | ITF | 25 000 | twarda | Grace Min | 6:0, 6:1 |
Zwycięstwa nad zawodniczkami klasyfikowanymi w danym momencie w TOP 20 rankingu WTAEdytuj
Stan na 02.07.2018
Sezon | 2008 | 2009 | 2010 | 2011 | 2012 | 2013 | 2014 | 2015 | 2016 | 2017 | 2018 |
Zwycięstwa | 0 | 0 | 0 | 0 | 1 | 3 | 10 | 16 | 4 | 8 | 2 |
# | Zawodnik | Ranking | Turniej | Nawierzchnia | Runda | Wynik |
---|---|---|---|---|---|---|
2012 | ||||||
1. | Wiera Zwonariowa | Nr 9 | Miami, Stany Zjednoczone | Twarda | 2R | 6:4, 6:3 |
2013 | ||||||
2. | Jekatierina Makarowa | Nr 19 | Indian Wells, Stany Zjednoczone | Twarda | 2R | 6:3, 1:6, 6:4 |
3. | Caroline Wozniacki | Nr 9 | Miami, Stany Zjednoczone | Twarda | 3R | 6:2, 6:4 |
4. | Dominika Cibulková | Nr 18 | ’s-Hertogenbosch, Holandia | Trawiasta | QF | 6:4, 6:4 |
2014 | ||||||
5. | Kirsten Flipkens | Nr 19 | Hobart, Australia | Twarda | QF | 6:4, 6:3 |
6. | Caroline Wozniacki | Nr 9 | Australian Open, Australia | Twarda | 3R | 4:6, 7:5, 6:3 |
7. | Serena Williams | Nr 1 | French Open, Francja | Ceglana | 2R | 6:2, 6:2 |
8. | Dominika Cibulková | Nr 18 | Stanford, Stany Zjednoczone | Twarda | 1R | 6:2, 4:6, 6:2 |
9. | Sara Errani | Nr 14 | New Haven, Stany Zjednoczone | Twarda | 1R | 6:2, 3:6, 6:1 |
10. | Jelena Janković | Nr 11 | Tokio, Japonia | Twarda | 2R | 7:6(4), 6:4 |
11. | Simona Halep | Nr 2 | Wuhan, Chiny | Twarda | 2R | 2:6, 6:2, 6:3 |
12. | Jekatierina Makarowa | Nr 11 | Sofia, Bułgaria | Twarda | RR | 6:2, 6:1 |
13. | Flavia Pennetta | Nr 15 | Sofia, Bułgaria | Twarda | RR | 0:6, 6:1, 6:1 |
14. | Alizé Cornet | Nr 20 | Sofia, Bułgaria | Twarda | RR | 6:3, 7:5 |
2015 | ||||||
15. | Sara Errani | Nr 14 | Sydney, Australia | Twarda | 1R | 6:0, 7:5 |
16. | Agnieszka Radwańska | Nr 6 | Sydney, Australia | Twarda | 2R | 3:6, 7:6(4), 6:2 |
17. | Agnieszka Radwańska | Nr 8 | Dubaj, Zjednoczone Emiraty Arabskie | Twarda | 3R | 6:4, 6:2 |
18. | Carla Suárez Navarro | Nr 13 | Dubaj, Zjednoczone Emiraty Arabskie | Twarda | QF | 6:7(4), 6:3, 6:3 |
19. | Angelique Kerber | Nr 11 | French Open, Francja | Ceglana | 3R | 4:6, 6:2, 6:2 |
20. | Angelique Kerber | Nr 10 | Wimbledon, Wielka Brytania | Trawiasta | 3R | 7:6(12), 1:6, 6:2 |
21. | Caroline Wozniacki | Nr 5 | Wimbledon, Wielka Brytania | Trawiasta | 4R | 6:4, 6:4 |
22. | Timea Bacsinszky | Nr 15 | Wimbledon, Wielka Brytania | Trawiasta | QF | 7:5, 6:3 |
23. | Agnieszka Radwańska | Nr 13 | Wimbledon, Wielka Brytania | Trawiasta | SF | 6:2, 3:6, 6:3 |
24. | Ana Ivanović | Nr 9 | Wuhan, Chiny | Twarda | 3R | 4:6, 6:1, 6:0 |
25. | Angelique Kerber | Nr 13 | Wuhan, Chiny | Twarda | SF | 6:4, 7:6(5) |
26. | Agnieszka Radwańska | Nr 8 | Pekin, Chiny | Twarda | SF | 4:6, 6:3, 6:4 |
27. | Timea Bacsinszky | Nr 17 | Pekin, Chiny | Twarda | F | 7:5, 6:4 |
28. | Lucie Šafářová | Nr 9 | WTA Finals, Singapur | Twarda | RR | 6:3, 7:6(4) |
29. | Angelique Kerber | Nr 7 | WTA Finals, Singapur | Twarda | RR | 6:4, 6:4 |
30. | Petra Kvitová | Nr 5 | WTA Finals, Singapur | Twarda | RR | 6:4, 4:6, 7:5 |
31. | Roberta Vinci | Nr 8 | Puchar Federacji | Ceglana | 6:2 6:2 |
PrzypisyEdytuj
- ↑ „Sensacyjna rywalka Agnieszki Radwańskiej”, Gazeta.pl, 26-03-2012, [dostęp=2012-03-26].
- ↑ Karolina Konstańczak: WTA Pekin: Garbine Muguruza z tytułem i „dwójką” w Singapurze. sportowefakty.wp.pl, 2015-10-11. [dostęp 2015-10-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-10-11)].
- ↑ Kacper Kowalczyk: Roland Garros: niemoc Sereny Williams trwa, Garbine Muguruza nową królową Paryża!. sportowefakty.wp.pl, 2016-06-04. [dostęp 2016-06-07].
- ↑ Kacper Kowalczyk: Ranking WTA: Spadek Agnieszki Radwańskiej, Garbine Muguruza nową wiceliderką. sportowefakty.wp.pl, 2016-06-06. [dostęp 2016-06-07].
BibliografiaEdytuj
- Profil na stronie WTA (ang.). Women’s Tennis Association. [dostęp 18 stycznia 2014].
- Profil na stronie ITF (ang.). International Tennis Federation. [dostęp 18 stycznia 2014].
- Profil na stronie Pucharu Billie Jean King (ang.). Billie Jean King Cup. [dostęp 18 stycznia 2014].