Otwórz menu główne
Wikipedia

Garbiñe Muguruza

hiszpańska tenisistka

Garbiñe Muguruza Blanco (wym. [ɡaɾˈβiɲe muɣuˈɾuθa ˈβlaŋko], ur. 8 października 1993 w Caracas[1]) – hiszpańska tenisistka, zwyciężczyni French Open 2016 i Wimbledonu 2017 oraz finalistka Wimbledonu 2015 w konkurencji gry pojedynczej, liderka rankingu WTA od 11 września do 8 października 2017.

Garbiñe Muguruza
Ilustracja
Państwo  Hiszpania
Data i miejsce urodzenia 8 października 1993
Caracas
Wzrost 182 cm
Masa ciała 73 kg
Gra praworęczna, oburęczny backhand
Status profesjonalny 2011
Zakończenie kariery aktywna
Trener Samuel Sumyk
Gra pojedyncza
Wygrane turnieje 7 WTA, 7 ITF
Najwyżej w rankingu 1 (11 września 2017)
Australian Open QF (2017)
Roland Garros W (2016)
Wimbledon W (2017)
US Open 4R (2017)
Gra podwójna
Wygrane turnieje 5 WTA, 1 ITF
Najwyżej w rankingu 10 (23 lutego 2015)
Australian Open 2R (2014, 2015)
Roland Garros SF (2014)
Wimbledon 3R (2014)
US Open 3R (2014)
Commons Multimedia w Wikimedia Commons

Spis treści

Kariera tenisowaEdytuj

Lata 2008–2010Edytuj

Pierwszy meczem Muguruzy rozegranym w zawodach cyklu WTA Tour było spotkanie w eliminacjach turnieju w Barcelonie w czerwcu 2008 roku. Przegrała wówczas w pierwszej rundzie z Mariją Kondratjewą 5:7, 0:6. Jako piętnastolatka doszła w maju 2009 roku do finału turnieju ITF w Antalyi, ulegając w meczu mistrzowskim Amandzie Carreras 5:7, 5:7. Swój pierwszy turniej tenisowy wygrała na ceglanych kortach podczas turnieju ITF w Vinaròs w grudniu 2009 roku. W lutym 2010 roku dwukrotnie grała w turniejach ITF na Majorce. W pierwszym przegrała w finale, a tydzień później pokonała w meczu mistrzowskim Katarzynę Kawę 3:6, 6:2, 6:0, odnosząc drugie zwycięstwo turniejowe. Sezon 2010 zakończyła na 432. miejscu w rankingu WTA Tour.

Sezon 2011Edytuj

W sezonie, w którym otrzymała status profesjonalny, doszła po raz drugi do finału turnieju ITF w Antalyi (marzec 2011), przegrywając z Réką Lucą Jani 2:6, 1:6. W kwietniu wygrała trzeci turniej rangi ITF w Torrent. Do końca sezonu wystąpiła jeszcze w pięciu finałach zawodów tej rangi, z których wygrała trzy. We wrześniu w Mestre w finale rozgrywek spotkała się po raz pierwszy w karierze z zawodniczką sklasyfikowaną w pierwszej setce rankingu WTA Tour, Moną Barthel, z którą przegrała 5:7, 2:6. Dzięki pokonaniu Elicy Kostowej w listopadowym finale turnieju w Benicarló 7:6(3), 6:7(4), 6:3 awansowała na 249. miejsce rankingu WTA.

Sezon 2012Edytuj

W marcu przeszła przez eliminacje i dotarła aż do finału turnieju ITF w Clearwater (Floryda), w którym pokomała Grace Min 6:0, 6:1. Dzięki temu sukcesowi otrzymała dziką kartę do turnieju WTA Premier Mandatory w Miami. W turnieju po raz pierwszy pokonała zawodniczkę z czołowej dziesiątki rankingu – w drugiej rundzie zwyciężyła dziewiątą rakietę świata Wierę Zwonariową 6:4, 6:3. W trzeciej rundzie ograła Flavię Pennettę 6:2, 1:6, 7:6(6), a w czwartej powstrzymała ją czwarta na świecie Agnieszka Radwańska 3:6, 2:6. Dzięki temu sukcesowi awansowała z 208. pozycji rankingu WTA Tour na 144. miejsce. W kwietniu ponownie otrzymała dziką kartę do turnieju w Barcelonie, w którym została pokonana w drugiej rundzie przez szesnastą zawodniczkę świata Julię Görges 5:7, 7:5, 2:6. Tydzień później przeszła przez eliminacje do turnieju w Fezie, w którym doszła do ćwierćfinału, przegrywając w nim z późniejszą mistrzynią Kiki Bertens 1:6, 4:6.

W maju przegrała w trzeciej rundzie eliminacji do French Open, a w czerwcu w drugiej do Wimbledonu. W lipcu ponownie wystąpiła w finale turnieju ITF w Bukareszcie, w którym wygrała między innymi z Iriną-Camelią Begu i Alizé Cornet. Mecz mistrzowski przegrała z Maríą-Teresą Torró-Flor 3:6, 6:4, 4:6. W sierpniu po raz pierwszy wystąpiła w głównej drabince turnieju wielkoszlemowego, ulegając w pierwszej rundzie US Open Sarze Errani 3:6, 7:6(6), 1:6. Później jednak zanotowała gorsze występy: porażka w pierwszej rundzie w Seulu, przegrane eliminacje w Tokio i Pekinie.

Sezon 2013Edytuj

W styczniu 2013 roku zdobyła pierwszy tytuł deblowy cyklu WTA Tour. Osiągnęła go w Hobart, gdzie razem z Maríą-Teresą Torró-Flor pokonały parę Tímea Babos–Mandy Minella 6:3, 7:6(5).

Sezon 2014Edytuj

W 2014 roku zwyciężyła w Hobart, tym razem w singlu. W meczu mistrzowskim pokonała Klárę Zakopalovą 6:4, 6:0. W marcu w finale we Florianópolis przegrała z Zakopalovą 6:4, 5:7, 0:6. Pod koniec kwietniu triumfowała w zawodach gry podwójnej w Marrakeszu. W maju osiągnęła finał zawodów deblowych WTA Premier Mandatory w Madrycie – razem z Carlą Suárez Navarro uległy parze Sara Errani–Roberta Vinci 4:6, 3:6. Kolejny deblowy triumf zanotowała w Stanford, gdzie razem z Suárez Navarro pokonały Paulę Kanię i Kateřinę Siniakovą wynikiem 6:2, 4:6, 10–5. We wrześniu w Tokio przegrały 2:6, 5:7 z Carą Black i Sanią Mirzą.

Sezon 2015Edytuj

W 2015 roku Hiszpanki osiągnęły finał turnieju rangi WTA Premier 5 w Dubaju, w którym nie sprostały Babos i Mladenovic 3:6, 2:6. W maju powtórzyły ubiegłoroczny rezultat z Madrytu, tym razem przegrywając 3:6, 7:6(4), 5–10 z parą Casey Dellacqua–Jarosława Szwiedowa. W zawodach w Birmingham w meczu mistrzowskim triumfowały 6:4, 6:4 nad Andreą Hlaváčkovą i Lucie Hradecką. Na Wimbledonie Muguruza pokonała cztery wyżej rozstawione zawodniczki: Angelique Kerber, Caroline Wozniacki, Timeę Bacsinszky i Agnieszkę Radwańską, by w spotkaniu o tytuł ulec Serenie Williams 4:6, 4:6. We wrześniowych zawodach WTA Premier w stolicy Japonii razem z Suárez Navarro pokonały Chan Hao-ching i Chan Yung-jan 7:5, 6:1 w meczu finałowym.

Podczas zawodów w Wuhanie Hiszpanka dotarła do finału, przegrywając w nim z Venus Williams. Wkrótce potem triumfowała w Pekinie, w spotkaniu mistrzowskim wygrywając z Timea Bacsinszky 7:5, 6:4. Dzięki zwycięstwu awansowała na 4. miejsce w rankingu WTA Tour, najwyższe w dotychczasowej karierze, a także zakwalifikowała się do kończącego sezon turnieju w Singapurze[2].

W fazie grupowej WTA Finals Hiszpanka pokonała kolejno Lucie Šafářovą 6:3, 7:6(4), Angelique Kerber 6:4, 6:4 i Petrę Kvitovą 6:4, 4:6, 7:5, dzięki czemu zajęła pierwsze miejsce w grupie i awansowała do półfinału turnieju. Przegrała w nim z Agnieszką Radwańską 7:6(5), 3:6, 5:7. W rozgrywkach deblowych razem z Suárez Navarro przegrały w finale 0:6, 3:6 z Martiną Hingis i Sanią Mirzą.

Sezon zakończyła na trzecim miejscu w rankingu singlowym WTA Tour.

Sezon 2016Edytuj

Muguruza rozpoczęła sezon w Brisbane, ale zakończyła zawody po 2. rundzie z powodu kontuzji stopy. Po tygodniu przerwy w startach Hiszpanka uczestniczyła w Australian Open, dochodząc do 3. rundy. Wygrywając dwa singlowe pojedynki pomogła swojej reprezentacji pokonać Serbię w spotkaniu II Grupy Światowej wynikiem 4:0.

W Dubaju tenisistka w pierwszym pojedynku uległa Elinie Switolinie. Lepiej spisała się w turnieju w Doha, gdzie doszła do ćwierćfinału. Następnym turniejem dla Hiszpanki były zawody w Indian Wells, w którym uległa w pierwszym meczu reprezentantce gospodarzy Christinie McHale. Na turnieju tej samej rangi w Miami Muguruza dotarła do 4. rundy, przegrywając z późniejszą zwyciężczynią rozgrywek Wiktoryją Azaranką.

Część tego sezonu na nawierzchni ziemnej zawodniczka zaczęła od występu w barażach do Grupy Światowej Pucharu Federacji, gdzie w grze pojedynczej zanotowała dwa wygrane pojedynki. Parę dni później wzięła udział w halowych zawodach w Stuttgarcie, odpadając w ćwierćfinale po trzysetowym pojedynku z Petrą Kvitovą. W przełomie kwietnia i maja grała jeszcze w Madrycie, lecz uległa Rumunce Irinie-Camelii Begu. Później po raz pierwszy w tym roku awansowała do półfinału imprezy WTA w Rzymie.

Dwa tygodnie później we French Open na inaugurację przegrała pierwszy set ze Słowaczką Anną Schmiedlovą, by kolejne dwa sety padły łupem tenisistki z Caracas. Od tego momentu wygrała 14 kolejnych setów z rzędu, w tym również zwycięskie spotkanie finałowe z Sereną Williams. Dzięki wygranej z Amerykanką zrewanżowała się za porażkę na ubiegłorocznym Wimbledonie, zostając pierwszą Hiszpanką od 1998 roku, która wygrała zawody w Paryżu (Arantxa Sánchez Vicario[3]). W tygodniowym rankingu WTA Tour singlistek opublikowanym 6 czerwca Muguruza awansowała na pozycję wiceliderki, najwyższe jak dotąd w karierze[4].

Sezon 2017Edytuj

Sezon 2017 Muguruza rozpoczęła w Brisbane, gdzie rozstawiono ją z numerem 4. Doszła do półfinału po trzysetowym zwycięstwie nad Samanthą Stosur i Darją Kasatkiną oraz po pokonaniu 7:5, 6:4 Swietłany Kuzniecowej. W półfinale z Alizé Cornet skreczowała z powodu kontuzji. W Australian Open pokonała Marinę Erakovic, Samanthę Crawford, Anastasiję Sevastovą oraz Soranę Cîrsteę, docierając do ćwierćfinału, w którym przegrała z Coco Vandeweghe.

W turnieju w Doha pokonała Çağlę Büyükakçay, po czym uległa Zhang Shuai w trzech setach. Kreczowała w pierwszym meczu w Dubaju z powodu kontuzji. W Indian Wells dotarła do ćwierćfinału, po drodze pokonując Kirsten Flipkens, Kaylę Day i Elinę Switolinę. W czwartej rundzie zawodów w Miami w meczu z Caroline Wozniacki kolejny raz w tym sezonie kreczowała z powodu choroby.

Muguruza zanotowała słaby okres gry na nawierzchni ziemnej, przegrywając w pierwszych meczach w Stuttgarcie i Madrycie odpowiednio z Anett Kontaveit i Timeą Bacsinszky. W Rzymie osiągnęła półfinał, w którym skreczowała w meczu z Eliną Switoliną z powodu urazu szyi. W turnieju na kortach Rolanda Garrosa broniła ubiegłorocznego tytułu. Odpadła w czwartej rundzie, pokonana w trzech setach przez faworytkę gospodarzy Kristinę Mladenovic.

Wygrała Wimbledon dzięki finałowemu zwycięstwu nad Venus Williams 7:5, 6:0, po drodze eliminując m.in. Angelique Kerber czy Swietłanę Kuzniecową.

W Toronto przegrała w ćwierćfinale z późniejszą zdobywczynią tytułu Switoliną 6:4, 4:6, 3:6. Tydzień później, w Cincinnati, sięgnęła po trofeum, pokonując w półfinale liderkę rankingu Karolína Plíškovą 6:3, 6:2 oraz w meczu mistrzowskim wiceliderkę Simonę Halep 6:1, 6:0. Podczas US Open przegrała w czwartej rundzie z Petrą Kvitovą, ale i tak zapewniła sobie pozycję liderki rankingu WTA.

Historia występów wielkoszlemowychEdytuj

Legenda

     W, wygrany turniej

     F, przegrana w finale

     SF, przegrana w półfinale

     QF, przegrana w ćwierćfinale

     xR, przegrana w x rundzie

     Qx, przegrana w x rundzie kwalifikacji

     A, brak startu

Występy w grze pojedynczejEdytuj

Turniej 2009 2010 2011 2012 2013 2014 2015 2016 2017 2018 2019 Tytuły Z–P
Australian Open A A A A 2R 4R 4R 3R QF 2R 4R 0 / 7 17 – 7
French Open A A A Q3 2R QF QF W 4R SF 4R 1 / 7 27 – 6
Wimbledon A A A Q2 2R 1R F 2R W 2R 1R 1 / 7 16 – 6
US Open A A A 1R A 1R 2R 2R 4R 1R 0 / 6 6 – 6
Ranking na koniec roku 687 432 249 104 64 21 3 7 2 18 2 / 27 59 – 25

Występy w grze podwójnejEdytuj

Turniej 2009 2010 2011 2012 2013 2014 2015 2016 2017 2018 2019 Tytuły Z–P
Australian Open A A A A A 2R 2R A A A A 0 / 2 2 – 2
French Open A A A A 1R SF 1R A A A A 0 / 3 4 – 3
Wimbledon A A A A 1R 3R 2R A A A A 0 / 3 3 – 3
US Open A A A A A 3R 2R A A A 0 / 2 3 – 2
Ranking na koniec roku – – 783 1019 153 16 16 384 466 493 0 / 10 12 – 10

Występy w grze mieszanejEdytuj

Garbiñe Muguruza nigdy nie startowała w rozgrywkach gry mieszanej podczas turniejów wielkoszlemowych.

Finały turniejów WTAEdytuj

Legenda
Wielki Szlem
Igrzyska olimpijskie
WTA Tour Championships
od
2009
WTA Premier Mandatory
WTA Premier 5
WTA Premier
WTA International Series

Gra pojedyncza 11 (7–4)Edytuj

Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Przeciwniczka Wynik finału
Zwyciężczyni 1. 11 stycznia 2014 Hobart Twarda   Klára Zakopalová 6:4, 6:0
Finalistka 1. 1 marca 2014 Florianópolis Twarda   Klára Zakopalová 6:4, 5:7, 0:6
Finalistka 2. 11 lipca 2015 Wimbledon Trawiasta   Serena Williams 4:6, 4:6
Finalistka 3. 3 października 2015 Wuhan Twarda   Venus Williams 3:6, 0:3 krecz
Zwyciężczyni 2. 11 października 2015 Pekin Twarda   Timea Bacsinszky 7:5, 6:4
Zwyciężczyni 3. 4 czerwca 2016 French Open Ceglana   Serena Williams 7:5, 6:4
Zwyciężczyni 4. 15 lipca 2017 Wimbledon Trawiasta   Venus Williams 7:5, 6:0
Zwyciężczyni 5. 20 sierpnia 2017 Cincinnati Twarda   Simona Halep 6:1, 6:0
Finalistka 4. 18 lutego 2018 Doha Twarda   Petra Kvitová 6:3, 3:6, 4:6
Zwyciężczyni 6. 8 kwietnia 2018 Monterrey Twarda   Tímea Babos 3:6, 6:4, 6:3
Zwyciężczyni 7. 7 kwietnia 2019 Monterrey Twarda   Wiktoryja Azaranka 6:1, 3:1 krecz

Gra podwójna 10 (5–5)Edytuj

Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Partnerka Przeciwniczki Wynik finału
Zwyciężczyni 1. 12 stycznia 2013 Hobart Twarda   María-Teresa Torró-Flor   Tímea Babos
  Mandy Minella 		6:3, 7:6(5)
Zwyciężczyni 2. 27 kwietnia 2014 Marrakesz Ceglana   Romina Oprandi   Katarzyna Piter
  Maryna Zanewśka 		4:6, 6:2, 11–9
Finalistka 1. 10 maja 2014 Madryt Ceglana   Carla Suárez Navarro   Sara Errani
  Roberta Vinci 		4:6, 3:6
Zwyciężczyni 3. 3 sierpnia 2014 Stanford Twarda   Carla Suárez Navarro   Paula Kania
  Kateřina Siniaková 		6:2, 4:6, 10–5
Finalistka 2. 20 września 2014 Tokio Twarda   Carla Suárez Navarro   Cara Black
  Sania Mirza 		2:6, 5:7
Finalistka 3. 21 lutego 2015 Dubaj Twarda   Carla Suárez Navarro   Tímea Babos
  Kristina Mladenovic 		3:6, 2:6
Finalistka 4. 9 maja 2015 Madryt Ceglana   Carla Suárez Navarro   Casey Dellacqua
  Jarosława Szwiedowa 		3:6, 7:6(4), 5–10
Zwyciężczyni 4. 21 czerwca 2015 Birmingham Trawiasta   Carla Suárez Navarro   Andrea Hlaváčková
  Lucie Hradecká 		6:4, 6:4
Zwyciężczyni 5. 26 września 2015 Tokio Twarda   Carla Suárez Navarro   Chan Hao-ching
  Chan Yung-jan 		7:5, 6:1
Finalistka 5. 1 listopada 2015 Singapur Twarda (hala)   Carla Suárez Navarro   Martina Hingis
  Sania Mirza 		0:6, 3:6

Wygrane turnieje singlowe ITFEdytuj

Data Turniej Kat. ($) Naw. Finalistka Wynik
1. 20/12/2009   Vinarós ITF 10 000 ceglana   Ema Burgić 6:2, 3:0 krecz
2. 14/02/2010   Majorka ITF 10 000 ceglana   Katarzyna Kawa 3:6, 6:2, 6:0
3. 24/04/2011   Torrent ITF 10 000 ceglana   Marina Giral Lores 6:1, 6:3
4. 19/06/2011   Montemor-o-Novo ITF 10 000 twarda   Andrea Gámiz 6:4, 6:4
5. 17/07/2011   Cáceres ITF 25 000 twarda   Çağla Büyükakçay 6:4, 6:3
6. 13/11/2011   Benicarló ITF 25 000 ceglana   Elica Kostowa 7:6(3), 6:7(4), 6:3
7. 18/03/2012   Clearwater ITF 25 000 twarda   Grace Min 6:0, 6:1

Zwycięstwa nad zawodniczkami klasyfikowanymi w danym momencie w TOP 20 rankingu WTAEdytuj

Stan na 02.07.2018

Sezon 2008 2009 2010 2011 2012 2013 2014 2015 2016 2017 2018
Zwycięstwa 0 0 0 0 1 3 10 16 4 8 2
# Zawodnik Ranking Turniej Nawierzchnia Runda Wynik
2012
1.   Wiera Zwonariowa Nr 9 Miami, Stany Zjednoczone Twarda 2R 6:4, 6:3
2013
2.   Jekatierina Makarowa Nr 19 Indian Wells, Stany Zjednoczone Twarda 2R 6:3, 1:6, 6:4
3.   Caroline Wozniacki Nr 9 Miami, Stany Zjednoczone Twarda 3R 6:2, 6:4
4.   Dominika Cibulková Nr 18 ’s-Hertogenbosch, Holandia Trawiasta QF 6:4, 6:4
2014
5.   Kirsten Flipkens Nr 19 Hobart, Australia Twarda QF 6:4, 6:3
6.   Caroline Wozniacki Nr 9 Australian Open, Australia Twarda 3R 4:6, 7:5, 6:3
7.   Serena Williams Nr 1 French Open, Francja Ceglana 2R 6:2, 6:2
8.   Dominika Cibulková Nr 18 Stanford, Stany Zjednoczone Twarda 1R 6:2, 4:6, 6:2
9.   Sara Errani Nr 14 New Haven, Stany Zjednoczone Twarda 1R 6:2, 3:6, 6:1
10.   Jelena Janković Nr 11 Tokio, Japonia Twarda 2R 7:6(4), 6:4
11.   Simona Halep Nr 2 Wuhan, Chiny Twarda 2R 2:6, 6:2, 6:3
12.   Jekatierina Makarowa Nr 11 Sofia, Bułgaria Twarda RR 6:2, 6:1
13.   Flavia Pennetta Nr 15 Sofia, Bułgaria Twarda RR 0:6, 6:1, 6:1
14.   Alizé Cornet Nr 20 Sofia, Bułgaria Twarda RR 6:3, 7:5
2015
15.   Sara Errani Nr 14 Sydney, Australia Twarda 1R 6:0, 7:5
16.   Agnieszka Radwańska Nr 6 Sydney, Australia Twarda 2R 3:6, 7:6(4), 6:2
17.   Agnieszka Radwańska Nr 8 Dubaj, Zjednoczone Emiraty Arabskie Twarda 3R 6:4, 6:2
18.   Carla Suárez Navarro Nr 13 Dubaj, Zjednoczone Emiraty Arabskie Twarda QF 6:7(4), 6:3, 6:3
19.   Angelique Kerber Nr 11 French Open, Francja Ceglana 3R 4:6, 6:2, 6:2
20.   Angelique Kerber Nr 10 Wimbledon, Wielka Brytania Trawiasta 3R 7:6(12), 1:6, 6:2
21.   Caroline Wozniacki Nr 5 Wimbledon, Wielka Brytania Trawiasta 4R 6:4, 6:4
22.   Timea Bacsinszky Nr 15 Wimbledon, Wielka Brytania Trawiasta QF 7:5, 6:3
23.   Agnieszka Radwańska Nr 13 Wimbledon, Wielka Brytania Trawiasta SF 6:2, 3:6, 6:3
24.   Ana Ivanović Nr 9 Wuhan, Chiny Twarda 3R 4:6, 6:1, 6:0
25.   Angelique Kerber Nr 13 Wuhan, Chiny Twarda SF 6:4, 7:6(5)
26.   Agnieszka Radwańska Nr 8 Pekin, Chiny Twarda SF 4:6, 6:3, 6:4
27.   Timea Bacsinszky Nr 17 Pekin, Chiny Twarda F 7:5, 6:4
28.   Lucie Šafářová Nr 9 WTA Finals, Singapur Twarda RR 6:3, 7:6(4)
29.   Angelique Kerber Nr 7 WTA Finals, Singapur Twarda RR 6:4, 6:4
30.   Petra Kvitová Nr 5 WTA Finals, Singapur Twarda RR 6:4, 4:6, 7:5
31.   Roberta Vinci Nr 8 Puchar Federacji Ceglana 6:2 6:2

PrzypisyEdytuj

  1. ↑ „Sensacyjna rywalka Agnieszki Radwańskiej”, Gazeta.pl, 26-03-2012, [dostęp=2012-03-26].
  2. ↑ Karolina Konstańczak: WTA Pekin: Garbine Muguruza z tytułem i „dwójką” w Singapurze. sportowefakty.wp.pl, 2015-10-11. [dostęp 2015-10-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-10-11)].
  3. ↑ Kacper Kowalczyk: Roland Garros: niemoc Sereny Williams trwa, Garbine Muguruza nową królową Paryża!. sportowefakty.wp.pl, 2016-06-04. [dostęp 2016-06-07].
  4. ↑ Kacper Kowalczyk: Ranking WTA: Spadek Agnieszki Radwańskiej, Garbine Muguruza nową wiceliderką. sportowefakty.wp.pl, 2016-06-06. [dostęp 2016-06-07].

BibliografiaEdytuj

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Garbiñe_Muguruza&oldid=57014126”