Garbiñe Muguruza
Garbiñe Muguruza Blanco (wym. [ɡaɾˈβiɲe muɣuˈɾuθa ˈβlaŋko], ur. 8 października 1993 w Caracas[1]) – hiszpańska tenisistka, zwyciężczyni French Open 2016 i Wimbledonu 2017 oraz finalistka Wimbledonu 2015 i Australian Open 2020 w konkurencji gry pojedynczej, liderka rankingu WTA od 11 września do 8 października 2017.
_(36143095646).jpg)
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
8 października 1993 |
| Wzrost |
182 cm |
| Gra |
praworęczna, oburęczny backhand |
| Status profesjonalny |
2011 |
| Zakończenie kariery |
aktywna |
| Trener | |
| Gra pojedyncza | |
| Wygrane turnieje |
10 WTA, 7 ITF |
| Najwyżej w rankingu |
1 (11 września 2017) |
| Australian Open |
F (2020) |
| Roland Garros |
W (2016) |
| Wimbledon |
W (2017) |
| US Open |
4R (2017, 2021) |
| Gra podwójna | |
| Wygrane turnieje |
5 WTA, 1 ITF |
| Najwyżej w rankingu |
10 (23 lutego 2015) |
| Australian Open |
2R (2014, 2015) |
| Roland Garros |
SF (2014) |
| Wimbledon |
3R (2014) |
| US Open |
3R (2014) |
Kariera tenisowaEdytuj
Lata 2008–2010Edytuj
Pierwszy meczem Muguruzy rozegranym w zawodach cyklu WTA Tour było spotkanie w eliminacjach turnieju w Barcelonie w czerwcu 2008 roku. Przegrała wówczas w pierwszej rundzie z Mariją Kondratjewą 5:7, 0:6. Jako piętnastolatka doszła w maju 2009 roku do finału turnieju ITF w Antalyi, ulegając w meczu mistrzowskim Amandzie Carreras 5:7, 5:7. Swój pierwszy turniej tenisowy wygrała na ceglanych kortach podczas turnieju ITF w Vinaròs w grudniu 2009 roku. W lutym 2010 roku dwukrotnie grała w turniejach ITF na Majorce. W pierwszym przegrała w finale, a tydzień później pokonała w meczu mistrzowskim Katarzynę Kawę 3:6, 6:2, 6:0, odnosząc drugie zwycięstwo turniejowe. Sezon 2010 zakończyła na 432. miejscu w rankingu WTA Tour.
Sezon 2011Edytuj
W sezonie, w którym otrzymała status profesjonalny, doszła po raz drugi do finału turnieju ITF w Antalyi (marzec 2011), przegrywając z Réką Lucą Jani 2:6, 1:6. W kwietniu wygrała trzeci turniej rangi ITF w Torrent. Do końca sezonu wystąpiła jeszcze w pięciu finałach zawodów tej rangi, z których wygrała trzy. We wrześniu w Mestre w finale rozgrywek spotkała się po raz pierwszy w karierze z zawodniczką sklasyfikowaną w pierwszej setce rankingu WTA Tour, Moną Barthel, z którą przegrała 5:7, 2:6. Dzięki pokonaniu Elicy Kostowej w listopadowym finale turnieju w Benicarló 7:6(3), 6:7(4), 6:3 awansowała na 249. miejsce rankingu WTA.
Sezon 2012Edytuj
W marcu przeszła przez eliminacje i dotarła aż do finału turnieju ITF w Clearwater (Floryda), w którym pokonała Grace Min 6:0, 6:1. Dzięki temu sukcesowi otrzymała dziką kartę do turnieju WTA Premier Mandatory w Miami. W turnieju po raz pierwszy pokonała zawodniczkę z czołowej dziesiątki rankingu – w drugiej rundzie zwyciężyła dziewiątą rakietę świata Wierę Zwonariową 6:4, 6:3. W trzeciej rundzie ograła Flavię Pennettę 6:2, 1:6, 7:6(6), a w czwartej powstrzymała ją czwarta na świecie Agnieszka Radwańska 3:6, 2:6. Dzięki temu sukcesowi awansowała z 208. pozycji rankingu WTA Tour na 144. miejsce. W kwietniu ponownie otrzymała dziką kartę do turnieju w Barcelonie, w którym została pokonana w drugiej rundzie przez szesnastą zawodniczkę świata Julię Görges 5:7, 7:5, 2:6. Tydzień później przeszła przez eliminacje do turnieju w Fezie, w którym doszła do ćwierćfinału, przegrywając w nim z późniejszą mistrzynią Kiki Bertens 1:6, 4:6.
W maju przegrała w trzeciej rundzie eliminacji do French Open, a w czerwcu w drugiej do Wimbledonu. W lipcu ponownie wystąpiła w finale turnieju ITF w Bukareszcie, w którym wygrała między innymi z Iriną-Camelią Begu i Alizé Cornet. Mecz mistrzowski przegrała z Maríą-Teresą Torró-Flor 3:6, 6:4, 4:6. W sierpniu po raz pierwszy wystąpiła w głównej drabince turnieju wielkoszlemowego, ulegając w pierwszej rundzie US Open Sarze Errani 3:6, 7:6(6), 1:6. Później jednak zanotowała gorsze występy: porażka w pierwszej rundzie w Seulu, przegrane eliminacje w Tokio i Pekinie.
Sezon 2013Edytuj
W styczniu 2013 roku zdobyła pierwszy tytuł deblowy cyklu WTA Tour. Osiągnęła go w Hobart, gdzie razem z Maríą-Teresą Torró-Flor pokonały parę Tímea Babos–Mandy Minella 6:3, 7:6(5).
Sezon 2014Edytuj
W 2014 roku zwyciężyła w Hobart, tym razem w singlu. W meczu mistrzowskim pokonała Klárę Zakopalovą 6:4, 6:0. W marcu w finale we Florianópolis przegrała z Zakopalovą 6:4, 5:7, 0:6. Pod koniec kwietniu triumfowała w zawodach gry podwójnej w Marrakeszu. W maju osiągnęła finał zawodów deblowych WTA Premier Mandatory w Madrycie – razem z Carlą Suárez Navarro uległy parze Sara Errani–Roberta Vinci 4:6, 3:6. Kolejny deblowy triumf zanotowała w Stanford, gdzie razem z Suárez Navarro pokonały Paulę Kanię i Kateřinę Siniakovą wynikiem 6:2, 4:6, 10–5. We wrześniu w Tokio przegrały 2:6, 5:7 z Carą Black i Sanią Mirzą.
Sezon 2015Edytuj
W 2015 roku Hiszpanki osiągnęły finał turnieju rangi WTA Premier 5 w Dubaju, w którym nie sprostały Babos i Mladenovic 3:6, 2:6. W maju powtórzyły ubiegłoroczny rezultat z Madrytu, tym razem przegrywając 3:6, 7:6(4), 5–10 z parą Casey Dellacqua–Jarosława Szwiedowa. W zawodach w Birmingham w meczu mistrzowskim triumfowały 6:4, 6:4 nad Andreą Hlaváčkovą i Lucie Hradecką. Na Wimbledonie Muguruza pokonała cztery wyżej rozstawione zawodniczki: Angelique Kerber, Caroline Wozniacki, Timeę Bacsinszky i Agnieszkę Radwańską, by w spotkaniu o tytuł ulec Serenie Williams 4:6, 4:6. We wrześniowych zawodach WTA Premier w stolicy Japonii razem z Suárez Navarro pokonały Chan Hao-ching i Chan Yung-jan 7:5, 6:1 w meczu finałowym.
Podczas zawodów w Wuhanie Hiszpanka dotarła do finału, przegrywając w nim z Venus Williams. Wkrótce potem triumfowała w Pekinie, w spotkaniu mistrzowskim wygrywając z Timea Bacsinszky 7:5, 6:4. Dzięki zwycięstwu awansowała na 4. miejsce w rankingu WTA Tour, najwyższe w dotychczasowej karierze, a także zakwalifikowała się do kończącego sezon turnieju w Singapurze[2].
W fazie grupowej WTA Finals Hiszpanka pokonała kolejno Lucie Šafářovą 6:3, 7:6(4), Angelique Kerber 6:4, 6:4 i Petrę Kvitovą 6:4, 4:6, 7:5, dzięki czemu zajęła pierwsze miejsce w grupie i awansowała do półfinału turnieju. Przegrała w nim z Agnieszką Radwańską 7:6(5), 3:6, 5:7. W rozgrywkach deblowych razem z Suárez Navarro przegrały w finale 0:6, 3:6 z Martiną Hingis i Sanią Mirzą.
Sezon zakończyła na trzecim miejscu w rankingu singlowym WTA Tour.
Sezon 2016Edytuj
Muguruza rozpoczęła sezon w Brisbane, ale zakończyła zawody po 2. rundzie z powodu kontuzji stopy. Po tygodniu przerwy w startach Hiszpanka uczestniczyła w Australian Open, dochodząc do 3. rundy. Wygrywając dwa singlowe pojedynki pomogła swojej reprezentacji pokonać Serbię w spotkaniu II Grupy Światowej wynikiem 4:0.
W Dubaju tenisistka w pierwszym pojedynku uległa Elinie Switolinie. Lepiej spisała się w turnieju w Dosze, gdzie doszła do ćwierćfinału. Następnym turniejem dla Hiszpanki były zawody w Indian Wells, w którym uległa w pierwszym meczu reprezentantce gospodarzy Christinie McHale. Na turnieju tej samej rangi w Miami Muguruza dotarła do 4. rundy, przegrywając z późniejszą zwyciężczynią rozgrywek Wiktoryją Azaranką.
Część tego sezonu na nawierzchni ziemnej zawodniczka zaczęła od występu w barażach do Grupy Światowej Pucharu Federacji, gdzie w grze pojedynczej zanotowała dwa wygrane pojedynki. Parę dni później wzięła udział w halowych zawodach w Stuttgarcie, odpadając w ćwierćfinale po trzysetowym pojedynku z Petrą Kvitovą. W przełomie kwietnia i maja grała jeszcze w Madrycie, lecz uległa Rumunce Irinie-Camelii Begu. Później po raz pierwszy w tym roku awansowała do półfinału imprezy WTA w Rzymie.
Dwa tygodnie później we French Open na inaugurację przegrała pierwszy set ze Słowaczką Anną Schmiedlovą, by kolejne dwa sety padły łupem tenisistki z Caracas. Od tego momentu wygrała 14 kolejnych setów z rzędu, w tym również zwycięskie spotkanie finałowe z Sereną Williams. Dzięki wygranej z Amerykanką zrewanżowała się za porażkę na ubiegłorocznym Wimbledonie, zostając pierwszą Hiszpanką od 1998 roku, która wygrała zawody w Paryżu (Arantxa Sánchez Vicario[3]). W tygodniowym rankingu WTA Tour singlistek opublikowanym 6 czerwca Muguruza awansowała na pozycję wiceliderki, najwyższe jak dotąd w karierze[4].
Sezon 2017Edytuj
Sezon 2017 Muguruza rozpoczęła w Brisbane, gdzie rozstawiono ją z numerem 4. Doszła do półfinału po trzysetowym zwycięstwie nad Samanthą Stosur i Darją Kasatkiną oraz po pokonaniu 7:5, 6:4 Swietłany Kuzniecowej. W półfinale z Alizé Cornet skreczowała z powodu kontuzji. W Australian Open pokonała Marinę Erakovic, Samanthę Crawford, Anastasiję Sevastovą oraz Soranę Cîrsteę, docierając do ćwierćfinału, w którym przegrała z Coco Vandeweghe.
W turnieju w Dosze pokonała Çağlę Büyükakçay, po czym uległa Zhang Shuai w trzech setach. Kreczowała w pierwszym meczu w Dubaju z powodu kontuzji. W Indian Wells dotarła do ćwierćfinału, po drodze pokonując Kirsten Flipkens, Kaylę Day i Elinę Switolinę. W czwartej rundzie zawodów w Miami w meczu z Caroline Wozniacki kolejny raz w tym sezonie kreczowała z powodu choroby.
Muguruza zanotowała słaby okres gry na nawierzchni ziemnej, przegrywając w pierwszych meczach w Stuttgarcie i Madrycie odpowiednio z Anett Kontaveit i Timeą Bacsinszky. W Rzymie osiągnęła półfinał, w którym skreczowała w meczu z Eliną Switoliną z powodu urazu szyi. W turnieju na kortach Rolanda Garrosa broniła ubiegłorocznego tytułu. Odpadła w czwartej rundzie, pokonana w trzech setach przez faworytkę gospodarzy Kristinę Mladenovic.
Wygrała Wimbledon dzięki finałowemu zwycięstwu nad Venus Williams 7:5, 6:0, po drodze eliminując m.in. Angelique Kerber czy Swietłanę Kuzniecową.
W Toronto przegrała w ćwierćfinale z późniejszą zdobywczynią tytułu Switoliną 6:4, 4:6, 3:6. Tydzień później, w Cincinnati, sięgnęła po trofeum, pokonując w półfinale liderkę rankingu Karolína Plíškovą 6:3, 6:2 oraz w meczu mistrzowskim wiceliderkę Simonę Halep 6:1, 6:0. Podczas US Open przegrała w czwartej rundzie z Petrą Kvitovą, ale i tak zapewniła sobie pozycję liderki rankingu WTA.
Historia występów wielkoszlemowychEdytuj
- Legenda
W, wygrany turniej
F, przegrana w finale
SF, przegrana w półfinale
QF, przegrana w ćwierćfinale
xR, przegrana w x rundzie
Qx, przegrana w x rundzie kwalifikacji
A, brak startu
NH, turniej nie odbył się
Występy w grze pojedynczejEdytuj
| Turniej | 2009 | 2010 | 2011 | 2012 | 2013 | 2014 | 2015 | 2016 | 2017 | 2018 | 2019 | 2020 | 2021 | 2022 | 2023 | Tytuły | Z–P | |||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Australian Open | A | A | A | A | 2R | 4R | 4R | 3R | QF | 2R | 4R | F | 4R | 2R | 1R | 0 / 11 | 27 – 11 | |||||||||
| French Open | A | A | A | Q3 | 2R | QF | QF | W | 4R | SF | 4R | 3R | 1R | 1R | 1 / 10 | 29 – 9 | ||||||||||
| Wimbledon | A | A | A | Q2 | 2R | 1R | F | 2R | W | 2R | 1R | NH | 3R | 1R | 1 / 9 | 18 – 8 | ||||||||||
| US Open | A | A | A | 1R | A | 1R | 2R | 2R | 4R | 2R | 1R | 2R | 4R | 3R | 0 / 10 | 12 – 10 | ||||||||||
| Ranking na koniec roku | 687 | 432 | 249 | 104 | 64 | 21 | 3 | 7 | 2 | 18 | 36 | 15 | 3 | 55 | 2 / 40 | 86 – 38 | ||||||||||
Występy w grze podwójnejEdytuj
| Turniej | 2009 | 2010 | 2011 | 2012 | 2013 | 2014 | 2015 | 2016 | 2017 | 2018 | 2019 | 2020 | 2021 | 2022 | 2023 | Tytuły | Z–P | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Australian Open | A | A | A | A | A | 2R | 2R | A | A | A | A | A | A | A | A | 0 / 2 | 2 – 2 | ||||||||||
| French Open | A | A | A | A | 1R | SF | 1R | A | A | A | A | A | A | A | 0 / 3 | 4 – 3 | |||||||||||
| Wimbledon | A | A | A | A | 1R | 3R | 2R | A | A | A | A | NH | A | A | 0 / 3 | 3 – 3 | |||||||||||
| US Open | A | A | A | A | A | 3R | 2R | A | A | A | A | A | A | A | 0 / 2 | 3 – 2 | |||||||||||
| Ranking na koniec roku | – | – | 783 | 1019 | 153 | 16 | 16 | 384 | 466 | 493 | 480 | 503 | 585 | – | 0 / 10 | 12 – 10 | |||||||||||
Występy w grze mieszanejEdytuj
Garbiñe Muguruza nigdy nie startowała w rozgrywkach gry mieszanej podczas turniejów wielkoszlemowych.
Finały turniejów WTAEdytuj
Gra pojedyncza 17 (10–7)Edytuj
| Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Przeciwniczka | Wynik finału |
|---|---|---|---|---|---|---|
| Zwyciężczyni | 1. | 11 stycznia 2014 | Hobart | Twarda |  Klára Zakopalová
|
6:4, 6:0 |
| Finalistka | 1. | 1 marca 2014 | Florianópolis | Twarda | Klára Zakopalová
|
6:4, 5:7, 0:6 |
| Finalistka | 2. | 11 lipca 2015 | Wimbledon | Trawiasta |  Serena Williams
|
4:6, 4:6 |
| Finalistka | 3. | 3 października 2015 | Wuhan | Twarda | Venus Williams
|
3:6, 0:3 krecz |
| Zwyciężczyni | 2. | 11 października 2015 | Pekin | Twarda |  Timea Bacsinszky
|
7:5, 6:4 |
| Zwyciężczyni | 3. | 4 czerwca 2016 | French Open | Ceglana | Serena Williams
|
7:5, 6:4 |
| Zwyciężczyni | 4. | 15 lipca 2017 | Wimbledon | Trawiasta | Venus Williams
|
7:5, 6:0 |
| Zwyciężczyni | 5. | 20 sierpnia 2017 | Cincinnati | Twarda |  Simona Halep
|
6:1, 6:0 |
| Finalistka | 4. | 18 lutego 2018 | Doha | Twarda | Petra Kvitová
|
6:3, 3:6, 4:6 |
| Zwyciężczyni | 6. | 8 kwietnia 2018 | Monterrey | Twarda |  Tímea Babos
|
3:6, 6:4, 6:3 |
| Zwyciężczyni | 7. | 7 kwietnia 2019 | Monterrey | Twarda |  Wiktoryja Azaranka
|
6:1, 3:1 krecz |
| Finalistka | 5. | 1 lutego 2020 | Australian Open | Twarda | Sofia Kenin
|
6:4, 2:6, 2:6 |
| Finalistka | 6. | 7 lutego 2021 | Melbourne | Twarda |  Ashleigh Barty
|
6:7(3), 4:6 |
| Finalistka | 7. | 6 marca 2021 | Doha | Twarda | Petra Kvitová
|
2:6, 1:6 |
| Zwyciężczyni | 8. | 13 marca 2021 | Dubaj | Twarda | Barbora Krejčíková
|
7:6(6), 6:3 |
| Zwyciężczyni | 9. | 3 października 2021 | Chicago | Twarda |  Uns Dżabir
|
3:6, 6:3, 6:0 |
| Zwyciężczyni | 10. | 17 listopada 2021 | Guadalajara | Twarda |  Anett Kontaveit
|
6:3, 7:5 |
Gra podwójna 10 (5–5)Edytuj
| Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Partnerka | Przeciwniczki | Wynik finału |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Zwyciężczyni | 1. | 12 stycznia 2013 | Hobart | Twarda |  María-Teresa Torró-Flor
|
Tímea Babos Mandy Minella
|
6:3, 7:6(5) |
| Zwyciężczyni | 2. | 27 kwietnia 2014 | Marrakesz | Ceglana | Romina Oprandi
|
 Katarzyna Piter Maryna Zanewśka
|
4:6, 6:2, 11–9 |
| Finalistka | 1. | 10 maja 2014 | Madryt | Ceglana | Carla Suárez Navarro
|
 Sara Errani Roberta Vinci
|
4:6, 3:6 |
| Zwyciężczyni | 3. | 3 sierpnia 2014 | Stanford | Twarda | Carla Suárez Navarro
|
Paula Kania Kateřina Siniaková
|
6:2, 4:6, 10–5 |
| Finalistka | 2. | 20 września 2014 | Tokio | Twarda | Carla Suárez Navarro
|
 Cara Black Sania Mirza
|
2:6, 5:7 |
| Finalistka | 3. | 21 lutego 2015 | Dubaj | Twarda | Carla Suárez Navarro
|
Tímea Babos Kristina Mladenovic
|
3:6, 2:6 |
| Finalistka | 4. | 9 maja 2015 | Madryt | Ceglana | Carla Suárez Navarro
|
Casey Dellacqua Jarosława Szwiedowa
|
3:6, 7:6(4), 5–10 |
| Zwyciężczyni | 4. | 21 czerwca 2015 | Birmingham | Trawiasta | Carla Suárez Navarro
|
Andrea Hlaváčková Lucie Hradecká
|
6:4, 6:4 |
| Zwyciężczyni | 5. | 26 września 2015 | Tokio | Twarda | Carla Suárez Navarro
|
 Chan Hao-ching Chan Yung-jan
|
7:5, 6:1 |
| Finalistka | 5. | 1 listopada 2015 | Singapur | Twarda (hala) | Carla Suárez Navarro
|
Martina Hingis Sania Mirza
|
0:6, 3:6 |
Wygrane turnieje singlowe ITFEdytuj
| Data | Turniej | Kat. | ($) | Naw. | Finalistka | Wynik | |
| 1. | 20/12/2009 | Vinarós
|
ITF | 10 000 | ceglana |  Ema Burgić
|
6:2, 3:0 krecz |
| 2. | 14/02/2010 | Majorka
|
ITF | 10 000 | ceglana | Katarzyna Kawa
|
3:6, 6:2, 6:0 |
| 3. | 24/04/2011 | Torrent
|
ITF | 10 000 | ceglana |  Marina Giral Lores
|
6:1, 6:3 |
| 4. | 19/06/2011 |  Montemor-o-Novo
|
ITF | 10 000 | twarda | Andrea Gámiz
|
6:4, 6:4 |
| 5. | 17/07/2011 | Cáceres
|
ITF | 25 000 | twarda |  Çağla Büyükakçay
|
6:4, 6:3 |
| 6. | 13/11/2011 | Benicarló
|
ITF | 25 000 | ceglana |  Elica Kostowa
|
7:6(3), 6:7(4), 6:3 |
| 7. | 18/03/2012 | Clearwater
|
ITF | 25 000 | twarda | Grace Min
|
6:0, 6:1 |
Występy w igrzyskach olimpijskichEdytuj
Gra pojedynczaEdytuj
| Runda | Przeciwniczka | Wynik |
|---|---|---|
| Letnie Igrzyska Olimpijskie w Rio de Janeiro 2016, reprezentując państwo Hiszpania [3]
| ||
| I runda | Rumunia: Andreea Mitu
|
6:2, 6:2 |
| II runda |  Japonia: Nao Hibino
|
6:1, 6:1 |
| III runda |  Portoryko: Mónica Puig
|
1:6, 1:6 |
| Letnie Igrzyska Olimpijskie w Tokio 2020, reprezentując państwo Hiszpania [7]
| ||
| I runda |  Rosyjski Komitet Olimpijski: Wieronika Kudiermietowa
|
7:5, 7:5 |
| II runda |  Chiny: Wang Qiang
|
6:3, 6:0 |
| III runda |  Belgia: Alison Van Uytvanck
|
6:4, 6:1 |
| Ćwierćfinał | Kazachstan: Jelena Rybakina [15]
|
5:7, 1:6 |
Gra podwójnaEdytuj
| Runda | Partnerka | Przeciwniczki | Wynik |
|---|---|---|---|
| Letnie Igrzyska Olimpijskie w Rio de Janeiro 2016, reprezentując państwo Hiszpania
| |||
| I runda | Carla Suárez Navarro [4]
|
 Brazylia: Paula Cristina Gonçalves / Teliana Pereira
|
7:6(6), 6:2 |
| II runda | Belgia: Kirsten Flipkens / Yanina Wickmayer [Alt]
|
7:5, 2:6, 6:2 | |
| III runda |  Rosja: Jekatierina Makarowa / Jelena Wiesnina [7]
|
3:6, 4:6 | |
| Letnie Igrzyska Olimpijskie w Tokio 2020, reprezentując państwo Hiszpania
| |||
| I runda | Carla Suárez Navarro
|
Belgia: Elise Mertens / Alison Van Uytvanck
|
6:3, 7:6(4) |
| II runda | Szwajcaria: Belinda Bencic / Viktorija Golubic
|
6:3, 1:6, 9–11 | |
Gra mieszanaEdytuj
| Runda | Partner | Przeciwnicy | Wynik |
|---|---|---|---|
| Letnie Igrzyska Olimpijskie w Rio de Janeiro 2016, reprezentując państwo Hiszpania
| |||
| I runda | Rafael Nadal [3]
|
Czechy: Lucie Hradecká / Radek Štěpánek
|
walkower |
Zwycięstwa nad zawodniczkami klasyfikowanymi w danym momencie w czołowej dziesiątce rankingu WTAEdytuj
Stan na 31.12.2021
| Sezon | 2008 | 2009 | 2010 | 2011 | 2012 | 2013 | 2014 | 2015 | 2016 | 2017 | 2018 | 2019 | 2020 | 2021 |
| Zwycięstwa | 0 | 0 | 0 | 0 | 1 | 1 | 3 | 9 | 4 | 8 | 3 | 3 | 3 | 7 |
| # | Zawodnik | Ranking | Turniej | Nawierzchnia | Runda | Wynik |
|---|---|---|---|---|---|---|
| 2012 | ||||||
| 1. | Wiera Zwonariowa
|
Nr 9 | Miami, Stany Zjednoczone | Twarda | 2R | 6:4, 6:3 |
| 2013 | ||||||
| 2. |  Caroline Wozniacki
|
Nr 9 | Miami, Stany Zjednoczone | Twarda | 3R | 6:2, 6:4 |
| 2014 | ||||||
| 3. | Caroline Wozniacki
|
Nr 9 | Australian Open, Australia | Twarda | 3R | 4:6, 7:5, 6:3 |
| 4. | Serena Williams
|
Nr 1 | French Open, Francja | Ceglana | 2R | 6:2, 6:2 |
| 5. | Simona Halep
|
Nr 2 | Wuhan, Chiny | Twarda | 2R | 2:6, 6:2, 6:3 |
| 2015 | ||||||
| 6. | Agnieszka Radwańska
|
Nr 6 | Sydney, Australia | Twarda | 2R | 3:6, 7:6(4), 6:2 |
| 7. | Agnieszka Radwańska
|
Nr 8 | Dubaj, Zjednoczone Emiraty Arabskie | Twarda | 3R | 6:4, 6:2 |
| 8. |  Angelique Kerber
|
Nr 10 | Wimbledon, Wielka Brytania | Trawiasta | 3R | 7:6(12), 1:6, 6:2 |
| 9. | Caroline Wozniacki
|
Nr 5 | Trawiasta | 4R | 6:4, 6:4 | |
| 10. |  Ana Ivanović
|
Nr 9 | Wuhan, Chiny | Twarda | 3R | 4:6, 6:1, 6:0 |
| 11. | Agnieszka Radwańska
|
Nr 8 | Pekin, Chiny | Twarda | SF | 4:6, 6:3, 6:4 |
| 12. | Lucie Šafářová
|
Nr 9 | WTA Finals, Singapur | Twarda | RR | 6:3, 7:6(4) |
| 13. | Angelique Kerber
|
Nr 7 | Twarda | RR | 6:4, 6:4 | |
| 14. | Petra Kvitová
|
Nr 5 | Twarda | RR | 6:4, 4:6, 7:5 | |
| 2016 | ||||||
| 15. | Roberta Vinci
|
Nr 8 | Puchar Federacji, Hiszpania | Ceglana | 6:2, 6:2 | |
| 16. | Timea Bacsinszky
|
Nr 10 | Rzym, Włochy | Ceglana | QF | 7:5, 6:2 |
| 17. | Serena Williams
|
Nr 1 | French Open, Francja | Ceglana | F | 7:5, 6:4 |
| 18. | Swietłana Kuzniecowa
|
Nr 9 | WTA Finals, Singapur | Twarda | RR | 3:6, 6:0, 6:1 |
| 2017 | ||||||
| 19. | Swietłana Kuzniecowa
|
Nr 9 | Brisbane, Australia | Twarda | QF | 7:5, 6:4 |
| 20. | Elina Switolina
|
Nr 10 | Indian Wells, Stany Zjednoczone | Twarda | 4R | 7:6(5), 1:6, 6:0 |
| 21. | Angelique Kerber
|
Nr 1 | Wimbledon, Wielka Brytania | Trawiasta | 4R | 4:6, 6:4, 6:4 |
| 22. | Swietłana Kuzniecowa
|
Nr 8 | Trawiasta | QF | 6:3, 6:4 | |
| 23. | Swietłana Kuzniecowa
|
Nr 8 | Cincinnati, Stany Zjednoczone | Twarda | QF | 6:2, 5:7, 7:5 |
| 24. | Karolína Plíšková
|
Nr 1 | Twarda | SF | 6:3, 6:2 | |
| 25. | Simona Halep
|
Nr 2 | Twarda | F | 6:1, 6:0 | |
| 26. |  Jeļena Ostapenko
|
Nr 7 | WTA Finals, Singapur | Twarda | RR | 6:3, 6:4 |
| 2018 | ||||||
| 27. | Caroline Garcia
|
Nr 7 | Doha, Katar | Twarda | QF | 3:6, 6:1, 6:4 |
| 28. | Simona Halep
|
Nr 2 | Twarda | SF | walkower | |
| 29. | Caroline Garcia
|
Nr 7 | Dubaj, Zjednoczone Emiraty Arabskie | Twarda | QF | 7:5, 6:2 |
| 2019 | ||||||
| 30. | Serena Williams
|
Nr 10 | Indian Wells, Stany Zjednoczone | Twarda | 3R | 6:3, 1:0 krecz |
| 31. |  Kiki Bertens
|
Nr 7 | Twarda | 4R | 5:7, 6:1, 6:4 | |
| 32. | Elina Switolina
|
Nr 9 | French Open, Francja | Ceglana | 3R | 6:3, 6:3 |
| 2020 | ||||||
| 33. | Elina Switolina
|
Nr 5 | Australian Open, Australia | Twarda | 3R | 6:1, 6:1 |
| 34. | Kiki Bertens
|
Nr 10 | Twarda | 4R | 6:3, 6:3 | |
| 35. | Simona Halep
|
Nr 3 | Twarda | SF | 7:6(8), 7:5 | |
| 2021 | ||||||
| 36. | Sofia Kenin
|
Nr 4 | Melbourne, Australia | Twarda | QF | 6:2, 6:2 |
| 37. | Aryna Sabalenka
|
Nr 8 | Doha, Katar | Twarda | 2R | 6:2, 6:7(5), 6:3 |
| 38. | Aryna Sabalenka
|
Nr 8 | Dubaj, Zjednoczone Emiraty Arabskie | Twarda | QF | 3:6, 6:3, 6:2 |
| 39. | Anett Kontaveit
|
Nr 8 | WTA Finals, Meksyk | Twarda | RR | 6:4, 6:4 |
| 40. | Barbora Krejčíková
|
Nr 3 | Twarda | RR | 2:6, 6:3, 6:4 | |
| 41. | Paula Badosa
|
Nr 10 | Twarda | SF | 6:3, 6:3 | |
| 42. | Anett Kontaveit
|
Nr 8 | Twarda | F | 6:3, 7:5 | |
PrzypisyEdytuj
- ↑ „Sensacyjna rywalka Agnieszki Radwańskiej”, Gazeta.pl, 26-03-2012, [dostęp=2012-03-26].
- ↑ Karolina Konstańczak: WTA Pekin: Garbine Muguruza z tytułem i „dwójką” w Singapurze. sportowefakty.wp.pl, 2015-10-11. [dostęp 2015-10-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-10-11)].
- ↑ Kacper Kowalczyk: Roland Garros: niemoc Sereny Williams trwa, Garbine Muguruza nową królową Paryża!. sportowefakty.wp.pl, 2016-06-04. [dostęp 2016-06-07].
- ↑ Kacper Kowalczyk: Ranking WTA: Spadek Agnieszki Radwańskiej, Garbine Muguruza nową wiceliderką. sportowefakty.wp.pl, 2016-06-06. [dostęp 2016-06-07].
BibliografiaEdytuj
- Profil na stronie WTA, Women’s Tennis Association [dostęp 2021-03-13] (ang.).
- Profil na stronie ITF, International Tennis Federation [dostęp 2021-03-13] (ang.).
- Profil na stronie Pucharu Billie Jean King, Billie Jean King Cup [dostęp 2021-03-13] (ang.).