Jarosława Szwiedowa

kazachska tenisistka

Jarosława Wiaczesławowna Szwiedowa, ros. Яросла́ва Вячесла́вовна Шве́дова (ur. 12 września 1987 w Moskwie) – kazachska tenisistka, do 2008 roku rosyjska, mistrzyni Wimbledonu 2010 i US Open 2010 w grze podwójnej, finalistka French Open 2010 w grze mieszanej, pierwsza osoba z Kazachstanu, która zdobyła tytuł wielkoszlemowy, klasyfikowana w rankingu WTA na 25. miejscu w grze pojedynczej (2012) i 3. w grze podwójnej (2016), medalistka igrzysk azjatyckich, reprezentantka Kazachstanu w Pucharze Federacji i Pucharze Hopmana, zdobywczyni nagrody WTA w kategorii „Powrót Roku” (2012)[1].

Jarosława Szwiedowa
Ilustracja
Państwo

 Kazachstan

Data i miejsce urodzenia

12 września 1987
Moskwa

Wzrost

180 cm

Gra

praworęczna, oburęczny backhand

Status profesjonalny

2005

Zakończenie kariery

2021

Gra pojedyncza
Wygrane turnieje

1 WTA, 1 WTA 125K, 4 ITF

Najwyżej w rankingu

25 (29 października 2012)

Australian Open

3R (2015)

Roland Garros

QF (2010, 2012)

Wimbledon

QF (2016)

US Open

4R (2016)

Gra podwójna
Wygrane turnieje

13 WTA, 1 WTA 125K, 4 ITF

Najwyżej w rankingu

3 (22 lutego 2016)

Australian Open

QF (2012)

Roland Garros

F (2015)

Wimbledon

W (2010)

US Open

W (2010)

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Kazachstan
Igrzyska azjatyckie
brąz Inczon 2014 gra drużynowa
Strona internetowa

Kariera tenisowa edytuj

Jarosława Szwiedowa rozpoczęła treningi tenisowe w wieku ośmiu lat, zachęcona przez swojego ojca. W 2001 roku rozpoczęła występy w turniejach juniorskich Międzynarodowej Federacji Tenisowej. W 2004 doszła do finału wielkoszlemowego French Open w grze podwójnej dziewcząt w parze z Iriną Kotkiną; przegrały z Kateřiną Böhmovą i Michaëllą Krajicek. 12 września 2005 zajmowała najwyższe, 13. miejsce w mieszanym rankingu juniorskim.

Gra pojedyncza edytuj

Status profesjonalnej tenisistki otrzymała w 2002 roku, występowała wówczas w barwach Rosji. W październiku 2003 po raz pierwszy wystąpiła w kwalifikacjach do zawodów WTA w Taszkencie, ale zagrała tam tylko jeden mecz. Po serii sukcesach w rozgrywkach kobiecych Międzynarodowej Federacji Tenisowej otrzymała dziką kartę od organizatorów turnieju w Filadelfii w 2005 i jest to jej oficjalny debiut w WTA Tour. Swój pierwszy mecz wygrała z Haną Šromovą 6:2, 6:1, po czym przegrała z Nadieżdą Pietrową. W lutym 2006 w swoim drugim występie zawodowym przeszła eliminacje w Memphis i doszła do drugiej rundy. W czerwcu przebrnęła eliminacje do Wimbledonu, odnotowując tym samym swój debiut w turnieju wielkoszlemowym. Nie udało jej się zakwalifikować do żadnych innych zawodów.

Jej nazwisko stało się znane niespodziewanie w lutym 2007, kiedy to jako zawodniczka numer 143 w rankingu WTA wygrała zmagania w Bengaluru. Po drodze pokonała Tamarine Tanasugarn, Sanię Mirzę i Marę Santangelo. Dzięki temu po raz pierwszy w karierze awansowała do czołowej setki światowej klasyfikacji. Na tym jednak szczęśliwa passa Rosjanki się zakończyła, bowiem do końca sezonu w kolejnych zawodach nie przechodziła drugiej rundy. W 2008 zmieniła obywatelstwo z rosyjskiego na kazachskie. Przyczyną była atrakcyjna oferta tamtejszej federacji tenisowej oraz fakt, że w Rosji jest wiele wysoko notowanych tenisistek i trudno jest tam dostać się do czołówki w swoim państwie, co z kolei blokuje możliwość występu w wielu zawodach. W tym samym czasie obywatelstwo zmieniła rodaczka Szwiedowej, Galina Woskobojewa, a nieco później również pochodząca z Bułgarii Sesił Karatanczewa. W swoim pierwszym sezonie w nowych barwach nie pokazała się jednak z najlepszej strony w grze pojedynczej, w żadnym turnieju nie dochodząc dalej niż do drugiej rundy.

Przerwała tę serię podczas French Open 2009, osiągając rundę trzecią; pokonała tam Kaię Kanepi i Arantxę Rus, uległa po trzysetowym meczu Marii Szarapowej. W lipcu po raz drugi w karierze doszła do ćwierćfinału turnieju WTA, tym razem miało to miejsce w Palermo, przegrała z Sarą Errani. Tydzień później w Bad Gastein znalazła się w półfinale, pokonana przez Andreę Petković. Podczas French Open 2010 po raz pierwszy w karierze doszła do indywidualnego ćwierćfinału turnieju wielkoszlemowego. Zdołała wyeliminować Agnieszkę Radwańską, Alisę Klejbanową, zatrzymując się dopiero na rozstawionej z czwartym numerem Jelenie Janković. W efekcie 21 czerwca zajmowała najwyższe, 21. miejsce w notowaniach WTA.

W roku 2011 ani razu nie przebrnęła drugiej rundy zawodowego turnieju. Wypadła do trzeciej setki światowej klasyfikacji. Feralną passę przełamała w lutym 2012, dochodząc do ćwierćfinału w Bogocie. Przegrała z Tímeą Babos. W kwietniu zagrała w trzeciej rundzie w Charleston, eliminując po drodze Yaninę Wickmayer. Wiosną wyrównała swoje najlepsze osiągnięcie wielkoszlemowe, dochodząc do ćwierćfinału French Open. W czwartej rundzie pokonała broniącą tytułu Li Na, a następnie uległa ówczesnej mistrzyni Wimbledonu, Petrze Kvitovej.

30 czerwca 2012 w meczu trzeciej rundy Wimbledonu przeciwko Sarze Errani, zdobyła złotego seta, to znaczy wygrała wszystkie punkty w partii[2]. Spotkanie zakończyło się rezultatem 6:0, 6:4 na korzyść Kazaszki. Jest to pierwszy przypadek w historii, gdy złotego seta ustanowiła kobieta. Wcześniej dokonał tego jedynie Bill Scanlon w 1985 roku w Delray Beach w starciu z Marcosem Hocevarem. W 2006 Szwiedowa była bliska tego osiągnięcia, w meczu z Amy Frazier w drugiej rundzie w Memphis zapisała na swoim koncie dwadzieścia trzy punkty z rzędu w jednym secie i ostatecznie przegrała z Amerykanką 6:1, 0:6, 0:6.

W kwietniu 2013 roku osiągnęła ćwierćfinał zawodów w Stuttgarcie, ulegając w nim Angelique Kerber 3:6, 6:7(2).

W kwietniu 2015 awansowała do finału zawodów rangi WTA International Series w Bogocie, gdzie w finale uległa Telianie Pereirze 6:7(2), 1:6. W listopadzie zwyciężyła w zawodach kategorii WTA Challenger Tour w Hua Hin. W finale pokonała Naomi Ōsakę wynikiem 6:4, 6:7(8), 6:4.

Gra podwójna edytuj

Jarosława Szwiedowa znana jest z osiągnięć w grze podwójnej. Według stanu na 9 lipca 2016, wygrała czternaście turniejów w tej konkurencji, w tym dwa wielkoszlemowe. 6 czerwca 2011 zajmowała czwarte miejsce w klasyfikacji deblistek WTA.

W swoim debiucie w tej konkurencji podczas zawodów w Memphis w 2006 roku doszła do półfinału. W zaledwie trzecim występie w ramach WTA, a pierwszym starcie wielkoszlemowym, awansowała ze Stéphanie Foretz do ćwierćfinału US Open 2007. Przegrały tam z rozstawionymi Vladimíra Uhlířovą i Ágnes Szávay. Dzięki temu wynikowi znalazła się w drugiej setce notowań WTA. Jesienią doszła do półfinału w Kolkacie. W 2008 roku startowała z różnymi partnerkami, osiągając najlepszy rezultat w Cincinnati. Tam w finale z Hsieh Su-wei uległy po trzech wyrównanych setach Marii Kirilenko i Nadieżdzie Pietrowej.

W lutym 2009 w parze z Tamarine Tanasugarn odniosła pierwsze turniejowe zwycięstwo, triumfując w Pattaya. Trzy miesiące później z İpek Şenoğlu znalazła się w półfinale w Rzymie, gdzie pokonały utytułowane rywalki: Virginię Ruano Pascual, Zheng Jie, Agnieszkę Radwańską, Květę Peschke i Lisę Raymond.

Po kilku z rzędu porażkach w pierwszych rundach na początku roku 2010 wypadła z grona pięćdziesięciu najlepszych deblistek globu. W kwietniu z Mariją Kondratiewą awansowała do finału w Marbelli. W czerwcu była również wicemistrzynią w ’s-Hertogenbosch u boku Vanii King. Dwa tygodnie później tenisistki te wywalczyły mistrzostwo wielkoszlemowe w ramach Wimbledonu. Wystąpiły jako debel nierozstawiony, pokonały we wcześniejszych rundach Liezel Huber, Szachar Pe’er, Nadieżdę Pietrową, Samanthę Stosur, Květę Peschke i Katarinę Srebotnik, a w finale Jelenę Wiesninę i Wierę Zwonariową. Szwiedowa została pierwszą osobą z Kazachstanu w dziejach, która wygrała tytuł wielkoszlemowy. Był to jej drugi sukces w karierze.

Po sensacyjnie słabych występach w letnim cyklu amerykańskich turniejów, Szwiedowa i King w Nowym Jorku ponownie sięgnęły po wielkoszlemowe mistrzostwo. Do listy pokonanych dodały najwyżej notowane wówczas Giselę Dulko i Flavię Pennettę. W półfinale ograły Carę Black i Anastasiję Rodionową, a w finale Liezel Huber i Nadieżdę Pietrową. Dla Szwiedowej był to trzeci profesjonalny tytuł w kolekcji. Po nowojorskim turnieju w duecie z King osiągnęła jedynie półfinał w Pekinie, a pierwszy mecz Mistrzostw WTA przegrała z Dulko i Pennettą.

Wiosną 2011 po dojściu do finału w Madrycie ustanowiła swój najlepszy wynik w Roland Garros, kończąc zmagania na półfinale. Amerykanka i Kazaszka nie obroniły trofeum wimbledońskiego, jako najwyżej rozstawiona para w drugiej rundzie z kretesem przegrywając ze Stosur i Lisicki. W lipcu zdołały wygrać turniej w Waszyngtonie. Miesiąc później triumfowały też w Cincinnati, ale w finale US Open musiały uznać wyższość Huber i Raymond. Mecz ten zakończył się wynikiem 6:4, 6:7, 6:7. W październiku zwyciężyły w Moskwie, ale ponownie przegrały mecz otwarcia Mistrzostw WTA.

W styczniu 2012 Szwiedowa po raz pierwszy awansowała do ćwierćfinału w Melbourne, gdzie przegrała z Andreą Hlaváčkovą i Lucie Hradecką. W kwietniu została wicemistrzynią w Charleston po finale z Anastasiją Pawluczenkową i Lucie Šafářovą; tym razem partnerowała jej Anabel Medina Garrigues.

Na początku sezonu wspólnie z Julią Görges osiągnęła finał rywalizacji w Auckland. Sięgnęła też po tytuł w debiutującym w rozgrywkach WTA Tour turnieju we Florianópolis. Razem z Mediną Garrigues pokonały w finale parę Anne Keothavong i Walerija Sawinych wynikiem 6:0, 6:4. W turnieju rangi WTA International Series w Taszkencie awansowała do finału, razem z Tímeą Babos wygrywając 6:3, 6:3 nad parą Mandy MinellaWolha Hawarcowa. W listopadzie osiągnęła dwa finały rozgrywek WTA Challenger Tour – w Nankinie przegrała, zaś w Tajpej została mistrzynią.

W sezonie 2014 Szwiedowa razem z Mediną Garrigues triumfowały w dwóch turniejach. Najpierw obroniły tytuł we Florianópolis, zwyciężając 7:6(1), 2:6, 10–3 z Francescą Schiavone i Silvią Soler Espinosą. Miesiąc później w Charleston pokonały Chan Hao-ching wraz z Chan Yung-jan wynikiem 7:6(4), 6:2.

W maju 2015 Kazaszka w parze z Casey Dellacquą triumfowała w zawodach rangi WTA Premier Mandatory w Madrycie, w finale pokonując Garbiñe Muguruzę oraz Carlę Suárez Navarro 6:3, 6:7(4), 10–5. Podczas French Open i US Open australijsko-kazachski debel awansował do finałów, w których przegrywał: w pierwszym z nich z Bethanie Mattek-Sands i Lucie Šafářovą 6:3, 4:6, 2:6, natomiast w drugim z Martiną Hingis i Sanią Mirza 3:6, 3:6. Razem z Dellacquą w meczu mistrzowskim w Cincinnati uległy 5:7, 4:6 Chan Hao-ching i Chan Yung-jan. W październiku razem z Alizé Cornet triumfowała w Hongkongu, gdzie wygrały 7:5, 6:4 nad Larą Arruabarreną i Andreją Klepač.

W sezonie 2016 Szwiedowa razem z Tímeą Babos osiągnęły finał w Miami, w którym nie sprostały Bethanie Mattek-Sands i Lucie Šafářovej 3:6, 4:6. Wynikiem 6:1, 6:1 zakończył się mecz finałowy w ’s-Hertogenbosch, gdzie Kazaszka i Oksana Kalasznikowa pokonały Xenię Knoll i Aleksandrę Krunić. Wspólnie z Babos zanotowały wielkoszlemowy finał na kortach trawiastych Wimbledonu, ale przegrały w nim z siostrami Sereną i Venus Williams 3:6, 4:6.

Łącznie Kazaszka zagrała w sześciu wielkoszlemowych finałach w grze podwójnej, w tym cztery przegrała.

Gra mieszana edytuj

W 2010 roku Szwiedowa zagrała w finale French Open w grze mieszanej. Jej partnerem był Austriak Julian Knowle, a w decydującym starciu ulegli Katarinie Srebotnik i Nenadowi Zimonjiciowi. Ponadto z tym samym partnerem osiągnęła ćwierćfinał Wimbledonu 2010. Z Denisem Istominem osiągnęła półfinał Australian Open 2013

Występy reprezentacyjne edytuj

Od 2009 reprezentuje Kazachstan w turnieju o Puchar Federacji. W 2012 roku uczestniczyła w igrzyskach olimpijskich. Zarówno w grze pojedynczej, jak i podwójnej osiągnęła drugą rundę zawodów.

W 2010 i 2011 roku reprezentowała Kazachstan w rozgrywkach o Puchar Hopmana, w obu przypadkach razem z Andriejem Gołubiewem. W swoim pierwszym starcie zajęli drugie miejsce w grupie za Brytyjczykami, Laurą Robson i Andym Murrayem, w drugim nie wygrali ani jednej konfrontacji grupowej.

Życie prywatne edytuj

Jarosława Szwiedowa urodziła się w Moskwie. Jej rodzice to Wiaczesław Szwiedow i jego żona Nurzja, profesjonalna biegaczka. Tenisistka ma brata o imieniu Pavel, który jest studentem. W 2008 zdecydowała się na zmianę obywatelstwa z rosyjskiego na kazachskie, pomimo to nadal mieszka i trenuje w Moskwie.

Historia występów wielkoszlemowych edytuj

Legenda

     W, wygrany turniej

     F, przegrana w finale

     SF, przegrana w półfinale

     QF, przegrana w ćwierćfinale

     xR, przegrana w x rundzie

     Qx, przegrana w x rundzie kwalifikacji

     A, brak startu

     NH, turniej nie odbył się

Występy w grze pojedynczej edytuj

  Rosja   Kazachstan
Turniej 2002 2003 2004 2005 2006 2007 2008 2009 2010 2011 2012 2013 2014 2015 2016 2017 2018–2019 2020 2021 Tytuły Z–P
Australian Open A A A A A Q3 2R 1R 2R A Q1 1R 1R 3R 2R 1R przerwa w grze A 1R 0 / 9 5 – 9
French Open A A A A Q1 1R Q1 3R QF 1R QF 2R 2R 1R 1R 1R przerwa w grze A A 0 / 10 12 – 10
Wimbledon A A A A 1R 1R Q2 2R 2R 1R 4R 2R 4R 1R QF przerwa w grze NH A 0 / 10 13 – 9
US Open A A A A Q3 1R 1R 3R 1R Q3 2R 3R 1R Q3 4R przerwa w grze A 1R 0 / 9 8 – 9
Ranking na koniec roku 494 756 315 132 89 91 53 39 206 29 81 66 82 33 292 [a] 433 0 / 38 38 – 37

Występy w grze podwójnej edytuj

  Rosja   Kazachstan
Turniej 2002 2003 2004 2005 2006 2007 2008 2009 2010 2011 2012 2013 2014 2015 2016 2017 2018–2019 2020 2021 Tytuły Z–P
Australian Open A A A A A A 1R 1R 1R A QF 1R 2R 2R 2R 3R przerwa w grze A 1R 0 / 10 8 – 10
French Open A A A A A 1R 1R 1R 1R SF QF 2R 2R F 3R 1R przerwa w grze A A 0 / 11 15 – 10
Wimbledon A A A A A A 2R 2R W 2R 3R A 3R QF F przerwa w grze NH A 1 / 8 21 – 7
US Open A A A A A QF 1R 2R W F 3R 1R 2R F 3R przerwa w grze A 1R 1 / 11 24 – 10
Ranking na koniec roku 955 780 242 111 42 49 7 5 26 59 24 6 14 37 [a] 827 2 / 40 68 – 37

Występy w grze mieszanej edytuj

  Rosja   Kazachstan
Turniej 2002 2003 2004 2005 2006 2007 2008 2009 2010 2011 2012 2013 2014 2015 2016 2017 2018–2019 2020 2021 Tytuły Z–P
Australian Open A A A A A A A A A A 2R SF A 1R 2R A przerwa w grze A 1R 0 / 5 5 – 5
French Open A A A A A A A A F A 1R A SF 1R 2R 2R przerwa w grze NH A 0 / 6 9 – 6
Wimbledon A A A A A A A 2R QF 2R 3R A A A SF przerwa w grze NH A 0 / 5 9 – 5
US Open A A A A A A A A 2R 3R A A A QF QF przerwa w grze NH QF 0 / 5 7 – 5
0 / 21 30 – 21

Finały turniejów WTA edytuj

Legenda
Wielki Szlem
Igrzyska olimpijskie
WTA Tour Championships
1988

2008
Kategoria I
Kategoria II
Kategoria III
Kategoria IV
Kategoria V
2009

2020
WTA Premier Mandatory
WTA Premier 5
WTA Premier
WTA International Series
WTA 125K series (2012–2020)

Gra pojedyncza 2 (1–1) edytuj

Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Przeciwniczka Wynik finału
Zwyciężczyni 1. 18 lutego 2007 Bengaluru Twarda   Mara Santangelo 6:4, 6:4
Finalistka 1. 19 kwietnia 2015 Bogota Ceglana   Teliana Pereira 6:7(2), 1:6

Gra podwójna 28 (13–15) edytuj

Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Partnerka Przeciwniczki Wynik finału
Finalistka 1. 17 sierpnia 2008 Cincinnati Twarda   Hsieh Su-wei   Marija Kirilenko
  Nadieżda Pietrowa
3:6, 6:4, 8–10
Zwyciężczyni 1. 15 lutego 2009 Pattaya Twarda   Tamarine Tanasugarn   Julija Bejhelzimer
  Witalija Djaczenko
6:3, 6:2
Finalistka 2. 11 kwietnia 2010 Marbella Ceglana   Marija Kondratjewa   Sara Errani
  Roberta Vinci
4:6, 2:6
Finalistka 3. 19 czerwca 2010 ’s-Hertogenbosch Trawiasta   Vania King   Ałła Kudriawcewa
  Anastasija Rodionowa
6:3, 3:6, 6–10
Zwyciężczyni 2. 3 lipca 2010 Wimbledon Trawiasta   Vania King   Jelena Wiesnina
  Wiera Zwonariowa
7:6(6), 6:2
Zwyciężczyni 3. 13 września 2010 US Open Twarda   Vania King   Liezel Huber
  Nadieżda Pietrowa
2:6, 6:4, 7:6(4)
Finalistka 4. 15 maja 2011 Rzym Ceglana   Vania King   Peng Shuai
  Zheng Jie
2:6, 3:6
Zwyciężczyni 4. 31 lipca 2011 Waszyngton Twarda   Sania Mirza   Wolha Hawarcowa
  Ałła Kudriawcewa
6:3, 6:3
Zwyciężczyni 5. 21 sierpnia 2011 Cincinnati Twarda   Vania King   Natalie Grandin
  Vladimíra Uhlířová
6:4, 3:6, 11–9
Finalistka 5. 11 września 2011 US Open Twarda   Vania King   Liezel Huber
  Lisa Raymond
6:4, 6:7(5), 6:7(3)
Finalistka 6. 16 października 2011 Osaka Twarda   Vania King   Kimiko Date-Krumm
  Zhang Shuai
5:7, 6:3, 9–11
Zwyciężczyni 6. 23 października 2011 Moskwa Twarda (hala)   Vania King   Anastasija Rodionowa
  Galina Woskobojewa
7:6(3), 6:3
Finalistka 7. 8 kwietnia 2012 Charleston Ceglana   Anabel Medina Garrigues   Anastasija Pawluczenkowa
  Lucie Šafářová
7:5, 4:6, 6–10
Finalistka 8. 5 maja 2012 Estoril Ceglana   Galina Woskobojewa   Chuang Chia-jung
  Zhang Shuai
6:4, 1:6, 9–11
Finalistka 9. 5 stycznia 2013 Auckland Twarda   Julia Görges   Cara Black
  Anastasija Rodionowa
6:2, 2:6, 5–10
Zwyciężczyni 7. 1 marca 2013 Florianópolis Twarda   Anabel Medina Garrigues   Anne Keothavong
  Walerija Sawinych
6:0, 6:4
Zwyciężczyni 8. 14 września 2013 Taszkent Twarda   Tímea Babos   Mandy Minella
  Wolha Hawarcowa
6:3, 6:3
Zwyciężczyni 9. 28 lutego 2014 Florianópolis Twarda   Anabel Medina Garrigues   Francesca Schiavone
  Sílvia Soler Espinosa
7:6(1), 2:6, 10–3
Zwyciężczyni 10. 6 kwietnia 2014 Charleston Ceglana   Anabel Medina Garrigues   Chan Hao-ching
  Chan Yung-jan
7:6(4), 6:2
Zwyciężczyni 11. 9 maja 2015 Madryt Ceglana   Casey Dellacqua   Garbiñe Muguruza
  Carla Suárez Navarro
6:3, 6:7(4), 10–5
Finalistka 10. 7 czerwca 2015 French Open Ceglana   Casey Dellacqua   Bethanie Mattek-Sands
  Lucie Šafářová
6:3, 4:6, 2:6
Finalistka 11. 23 sierpnia 2015 Cincinnati Twarda   Casey Dellacqua   Chan Hao-ching
  Chan Yung-jan
5:7, 4:6
Finalistka 12. 13 września 2015 US Open Twarda   Casey Dellacqua   Martina Hingis
  Sania Mirza
3:6, 3:6
Zwyciężczyni 12. 18 października 2015 Hongkong Twarda   Alizé Cornet   Lara Arruabarrena
  Andreja Klepač
7:5, 6:4
Finalistka 13. 3 kwietnia 2016 Miami Twarda   Tímea Babos   Bethanie Mattek-Sands
  Lucie Šafářová
3:6, 4:6
Zwyciężczyni 13. 11 czerwca 2016 ’s-Hertogenbosch Trawiasta   Oksana Kalasznikowa   Xenia Knoll
  Aleksandra Krunić
6:1, 6:1
Finalistka 14. 9 lipca 2016 Wimbledon Trawiasta   Tímea Babos   Serena Williams
  Venus Williams
3:6, 4:6
Finalistka 15. 18 lutego 2017 Doha Twarda   Olha Sawczuk   Abigail Spears
  Katarina Srebotnik
3:6, 6:7(7)

Gra mieszana 1 (0–1) edytuj

Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Partner Przeciwnicy Wynik finału
Finalistka 1. 3 czerwca 2010 French Open Ceglana   Julian Knowle   Katarina Srebotnik
  Nenad Zimonjić
6:4, 6:7(5), 9–11

Finały turniejów WTA 125K series edytuj

Gra pojedyncza 1 (1–0) edytuj

Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Przeciwniczka Wynik finału
Zwyciężczyni 1. 15 listopada 2015 Hua Hin Twarda   Naomi Ōsaka 6:4, 6:7(8), 6:4

Gra podwójna 2 (1–1) edytuj

Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Partnerka Przeciwniczki Wynik finału
Finalistka 1. 3 listopada 2013 Nankin Twarda   Zhang Shuai   Misaki Doi
  Xu Yifan
1:6, 4:6
Zwyciężczyni 1. 10 listopada 2013 Tajpej Dywanowa (hala)   Caroline Garcia   Anna-Lena Friedsam
  Alison Van Uytvanck
6:3, 6:3

Występy w Turnieju Mistrzyń edytuj

W grze podwójnej edytuj

Rok Rezultat Partnerka Przeciwniczki Wynik
2010 Półfinał   Vania King   Gisela Dulko
  Flavia Pennetta
4:6, 4:6
2011 Półfinał   Vania King   Květa Peschke
  Katarina Srebotnik
3:6, 4:6
2015 wycofanie   Casey Dellacqua nie wystąpiły
2016 Ćwierćfinał   Tímea Babos   Bethanie Mattek-Sands
  Lucie Šafářová
7:5, 6:7(6), 2–10

Finały juniorskich turniejów wielkoszlemowych edytuj

Gra podwójna (1) edytuj

Końcowy wynik Rok Turniej Nawierzchnia Partnerka Przeciwniczki Wynik finału
Finalistka 2004   French Open Ceglana   Irina Kotkina   Kateřina Böhmová
  Michaëlla Krajicek
3:6, 2:6

Uwagi edytuj

  1. a b Wystąpiła w rozgrywkach, ale przez zbyt małą liczbę punktów nie została sklasyfikowana w rankingu WTA.

Przypisy edytuj

  1. WTA Awards. wtatennis.com. [dostęp 2012-11-29]. (ang.).
  2. Onet Sport: Wimbledon: Jarosława Szwedowa zapisała się w historii, „złoty set” z Errani. [w:] Tenis [on-line]. sport.onet.pl, 2012-06-30. [dostęp 2012-07-02]. (pol.).

Bibliografia edytuj