Galina Woskobojewa

tenisistka rosyjska

Galina Woskobojewa, ros. Галина Олеговна Воскобоева (ur. 18 grudnia 1984 w Moskwie) – kazachska tenisistka pochodzenia rosyjskiego. Obywatelstwo zmieniła w 2008 roku.

Galina Woskobojewa
Ilustracja
Państwo

 Kazachstan

Data i miejsce urodzenia

18 grudnia 1984
Moskwa

Wzrost

183 cm

Gra

praworęczna, oburęczny backhand

Status profesjonalny

2002

Zakończenie kariery

aktywna

Trener

Tomasz Iwański

Gra pojedyncza
Wygrane turnieje

0 WTA, 3 ITF

Najwyżej w rankingu

42 (7 maja 2012)

Australian Open

3R (2009, 2012)

Roland Garros

2R (2008, 2009, 2013)

Wimbledon

2R (2012)

US Open

2R (2010, 2012, 2013)

Gra podwójna
Wygrane turnieje

5 WTA, 1 WTA 125K, 13 ITF

Najwyżej w rankingu

26 (20 sierpnia 2012)

Australian Open

QF (2007)

Roland Garros

QF (2008, 2013)

Wimbledon

2R (2006, 2009, 2011, 2013)

US Open

3R (2006, 2011, 2013)

Kariera tenisowa edytuj

W 2001 roku Galina zdobyła pierwszy turniejowy tytuł ITF w grze podwójnej razem z Julianą Fedak, a miało to miejsce w Bukareszcie. Po uzyskaniu statusu profesjonalnego wystąpiła w pierwszych zawodowych kwalifikacjach do imprez w Moskwie, Bogocie i Casablance. Razem z Wierą Duszewiną zdobyła tytuł debla ITF w Sofii.

Również w 2003 triumfowała w turniejach ITF, w Cagnes-sur-Mer u boku Duszewiny, a w Hull w parze z Bułykiną. Po pokonaniu Anabel Mediny zdobyła trofeum ITF w grze pojedynczej w Mont de Marsan.

Zawodowy debiut w turnieju głównym odnotowała w 2004 roku w Hobarcie, ulegając Hiszpance Garrigues. Osiągnęła pierwszy deblowy półfinał w Vancouver, kilkarotnie dochodziła do drugiej rundy zawodowych turniejów. Rok 2005 to najlepszy w jej dotychczasowej karierze zawodniczej, trwającej wówczas trzy lata. Oprócz drugich rund w turniejach gry pojedynczej doszła do półfinału debla w Auckland (z Evie Dominiković) oraz do pierwszego zawodowego finału z Anastasiją Rodionową w Taszkencie. Osiągnęła najwyższe pozycje rankingowe, w tym pierwszą setkę klasyfikacji deblowej.

W wielkoszlemowym debiucie na Australian Open 2006 weszła do drugiej rundy, wygrywając z Emmanuelle Gagliardi. Wycofała się z kilku turniejów z powodu kontuzji, by powrócić w Warszawie i przegrać już pierwsze spotkanie. Podobnie zakończył się debiut na kortach Rolanda Garrosa. W czerwcu wygrała singlowy turniej ITF, drugi w karierze. W pierwszej rundzie w New Haven urwała seta pierwszej rakiecie świata, Amélie Mauresmo, mimo to przegrała. Na zakończenie sezonu w październiku została finalistką turnieju w Moskwie, razem z Ivetą Benešovą. Zdobyła też kolejny deblowy tytuł ITF.

Trenowana przez Alinę Żydkową, preferuje nawierzchnię twardą. Zachęcona do gry w tenisa przez mamę, Jelenę, która jest trenerką pływania, rozpoczęła uprawiać tę dyscyplinę w wieku sześciu lat. Na początku 2005 roku przerwała naukę w jednym z moskiewskich uniwersytetów.

Na początku 2010 doznała ciężkiej kontuzji, przez którą nie zagrała już do końca sezonu. Powróciła dopiero w styczniu 2011 roku, podczas turnieju ITF w Plantation. Po przejściu kwalifikacji, Woskobojewa była w stanie wygrać jeszcze jeden mecz w turnieju głównym, przeciwko Laurze Siegemund – numerze 2 z rozstawienia. Jej drugim turniejem w roku była kolejna impreza z cyklu ITF, tym razem w Lutz. Ponownie przeszła kwalifikacje, tracąc w nich zaledwie 5 gemów, po czym wygrała jeszcze jeden mecz w turnieju głównym – pokonała Austriaczkę Melanie Klaffner 6:0, 6:1. W drugiej rundzie uległa Jennifer Elie.

Na początku lutego 2011 wystartowała w kwalifikacjach do turnieju w Pattayi dzięki dzikiej kardzie. Klasyfikowana wówczas na 560. miejscu w rankingu Kazaszka pokonała w kwalifikacjach Sanię Mirzę oraz Lindsay Lee-Waters. W turnieju głównym najpierw pokonała Rominę Oprandi 4:6, 6:3, 7:5, a następnie zwyciężyła w meczu drugiej rundy 1:6, 7:5, 6:4 nad Mariją Kirilenko.

8 sierpnia 2011 zaliczyła swoją największą wygraną dotychczas w karierze, w Toronto, w turnieju Rogers Cup: po zakwalifikowaniu się do turnieju głównego w I rundzie pokonała półfinalistkę French Open 2011 i dziewiątą rakietę świata (w rankingu WTA) Marion Bartoli wynikiem 6:3, 6:3. W II rundzie pokonała rakietę numer 25 Flavię Pennettę wynikiem 2:6, 6:3, 6:2. W III rundzie pokonała rozstawioną z nr 5. finalistkę Wimbledonu 2011 w singlu, Mariję Szarapową wynikiem 6:3, 7:5, co stanowi jej nowy najlepszy wynik w karierze. W ćwierćfinale zmierzyła się z rozstawioną z nr 4. Wiktoryją Azaranka, przegrywając wynikiem 1:6, 2:6. We wrześniu, w Seulu, osiągnęła pierwszy w karierze finał imprezy głównego cyklu rozgrywkowego, w którym musiała uznać wyższość Marii José Martínez Sánchez i przegrała 6:7(0), 6:7(2).

W lutym 2013 zwyciężyła razem z Kristiną Mladenovic w rozgrywkach deblowych w Memphis. Pokonały tam w finale parę Sofia ArvidssonJohanna Larsson wynikiem 7:6(5), 6:3.

Historia występów wielkoszlemowych edytuj

Legenda

     W, wygrany turniej

     F, przegrana w finale

     SF, przegrana w półfinale

     QF, przegrana w ćwierćfinale

     xR, przegrana w x rundzie

     Qx, przegrana w x rundzie kwalifikacji

     A, brak startu

     NH, turniej nie odbył się

Występy w grze pojedynczej edytuj

Turniej 2001 2002 2003 2004 2005 2006 2007 2008 2009 2010 2011 2012 2013 2014 2015 2016 2017 2018 2019 2020 2021 Tytuły Z–P
Australian Open A A A A Q3 2R 1R A 3R 1R A 3R 1R 2R A A 1R A A A A 0 / 8 6 – 8
French Open A A A A Q3 1R Q3 2R 2R Q1 A 1R 2R A A 1R A A A A A 0 / 6 3 – 6
Wimbledon A A A A Q1 Q3 Q1 1R 1R A Q3 2R 1R A A A A A A NH A 0 / 4 1 – 4
US Open A A A Q2 Q2 1R A 1R 1R A 1R 2R 2R A A A A A A A A 0 / 6 2 – 6
Ranking na koniec roku 464 402 157 137 118 103 136 94 102 528 58 82 69 259 371 401 1268 1314 0 / 24 12 – 24

Występy w grze podwójnej edytuj

Turniej 2001 2002 2003 2004 2005 2006 2007 2008 2009 2010 2011 2012 2013 2014 2015 2016 2017 2018 2019 2020 2021 Tytuły Z–P
Australian Open A A A A 1R 1R QF 3R 3R 2R A 2R 2R 2R A A 2R A 1R A A 0 / 11 12 – 11
French Open A A A A 2R 1R 1R QF 1R 1R 2R 2R QF A A 2R A A 1R A A 0 / 11 10 – 11
Wimbledon A A A A 1R 2R 1R 1R 2R A 2R 3R 2R A A A A Q1 2R NH 1R 0 / 10 7 – 10
US Open A A A 2R 1R 3R 2R 2R 1R A 3R 2R 3R A A A A 1R 1R A 1R 0 / 12 10 – 12
Ranking na koniec roku 485 271 161 129 82 48 40 39 51 145 31 45 33 105 172 147 73 43 71 670 0 / 44 39 – 44

Występy w grze mieszanej edytuj

Turniej 2001 2002 2003 2004 2005 2006 2007 2008 2009 2010 2011 2012 2013 2014 2015 2016 2017 2018 2019 2020 2021 Tytuły Z–P
Australian Open A A A A A A A 2R 1R A A 1R A A A A A A A A A 0 / 3 1 – 3
French Open A A A A A A A A A A A SF 1R A A 2R A A 1R NH A 0 / 4 4 – 4
Wimbledon A A A A A A A A 2R A A 2R 1R A A A A A 2R NH 1R 0 / 5 3 – 5
US Open A A A A A A A A A A A 2R A A A A A A A NH 2R 0 / 2 2 – 2
0 / 14 10 – 14

Finały turniejów WTA edytuj

Legenda
Wielki Szlem
Igrzyska olimpijskie
WTA Tour Championships
1988

2008
Kategoria I
Kategoria II
Kategoria III
Kategoria IV
Kategoria V
2009

2020
WTA Premier Mandatory
WTA Premier 5
WTA Premier
WTA International Series
WTA 125K series (2012–2020)

Gra pojedyncza 1 (0–1) edytuj

Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Przeciwniczka Wynik finału
Finalistka 1. 25 września 2011 Seul Twarda   María José Martínez Sánchez 6:7(0), 6:7(2)

Gra podwójna 19 (6–13) edytuj

Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Partnerka Przeciwniczki Wynik finału
Finalistka 1. 9 października 2005 Taszkent Twarda   Anastasija Rodionowa   Maria Elena Camerin
  Émilie Loit
3:6, 0:6
Finalistka 2. 15 października 2006 Moskwa Twarda (hala)   Iveta Benešová   Květa Peschke
  Francesca Schiavone
4:6, 7:6(4), 1:6
Finalistka 3. 6 stycznia 2007 Gold Coast Twarda   Iveta Benešová   Dinara Safina
  Katarina Srebotnik
3:6, 4:6
Zwyciężczyni 1. 6 marca 2011 Kuala Lumpur Twarda   Dinara Safina   Noppawan Lertcheewakarn
  Jessica Moore
7:5, 2:6, 10–5
Zwyciężczyni 2. 30 kwietnia 2011 Memphis Ceglana   Alisa Klejbanowa   Eleni Daniilidu
  Michaëlla Krajicek
6:4, 6:2
Zwyciężczyni 3. 21 maja 2011 Bruksela Ceglana   Andrea Hlaváčková   Klaudia Jans
  Alicja Rosolska
3:6, 6:0, 10–5
Finalistka 4. 23 lipca 2011 Baku Twarda   Monica Niculescu   Marija Korytcewa
  Tacciana Puczak
3:6, 6:2, 8–10
Finalistka 5. 25 września 2011 Seul Twarda   Wiera Duszewina   Natalie Grandin
  Vladimíra Uhlířová
6:7(5), 4:6
Finalistka 6. 22 października 2011 Moskwa Twarda (hala)   Anastasija Rodionowa   Vania King
  Jarosława Szwiedowa
6:7(3), 3:6
Finalistka 7. 5 maja 2012 Estoril Ceglana   Jarosława Szwiedowa   Chuang Chia-jung
  Zhang Shuai
6:4, 1:6, 9–11
Zwyciężczyni 4. 23 lutego 2013 Memphis Twarda (hala)   Kristina Mladenovic   Sofia Arvidsson
  Johanna Larsson
7:6(5), 6:3
Finalistka 8. 21 września 2013 Kanton Twarda   Vania King   Hsieh Su-wei
  Peng Shuai
3:6, 6:4, 10–12
Finalistka 9. 4 stycznia 2014 Brisbane Twarda   Kristina Mladenovic   Ałła Kudriawcewa
  Anastasija Rodionowa
3:6, 1:6
Zwyciężczyni 5. 1 marca 2014 Acapulco Twarda   Kristina Mladenovic   Petra Cetkovská
  Iveta Melzer
6:3, 2:6, 10–5
Finalistka 10. 26 lutego 2017 Budapeszt Twarda (hala)   Arina Rodionowa   Hsieh Su-wei
  Oksana Kalasznikowa
3:6, 6:4, 4–10
Finalistka 11. 29 lipca 2018 Moskwa Ceglana   Aleksandra Panowa   Anastasija Potapowa
  Wiera Zwonariowa
0:6, 3:6
Zwyciężczyni 6. 11 listopada 2018 Limoges Twarda (hala)   Wieronika Kudiermietowa   Timea Bacsinszky
  Wiera Zwonariowa
7:5, 6:4
Finalistka 12. 14 kwietnia 2019 Lugano Ceglana   Wieronika Kudiermietowa   Sorana Cîrstea
  Andreea Mitu
6:1, 2:6, 8–10
Finalistka 13. 28 lipca 2019 Jurmała Ceglana   Jeļena Ostapenko   Sharon Fichman
  Nina Stojanović
6:2, 6:7(1), 6–10

Bibliografia edytuj