Dinara Safina

Dinara Michajłowna Safina (ros. Динара Михайловна Сафина, tatar. Динара Мөбин кызы Сафина; ur. 27 kwietnia 1986 w Moskwie) – rosyjska tenisistka tatarskiego pochodzenia, finalistka trzech turniejów wielkoszlemowych w grze pojedynczej, mistrzyni US Open 2007 w grze podwójnej, półfinalistka US Open 2005 w grze mieszanej, liderka rankingu WTA w grze pojedynczej, srebrna medalistka olimpijska w grze pojedynczej z 2008 roku, zdobywczyni Pucharu Federacji 2005 wraz z drużyną Rosji, reprezentantka Rosji w Pucharze Hopmana. Siostra tenisisty Marata Safina. Obydwoje zajmowali pierwsze miejsca w indywidualnych rankingach tenisowych i jest to pierwszy przypadek w dziejach, gdy dokonali tego brat i siostra.

Dinara Safina

Динара Сафина

Pełne imię i nazwisko	Dinara Michajłowna Safina
Państwo	Rosja
Data i miejsce urodzenia	27 kwietnia 1986 Moskwa
Wzrost	182 cm
Gra	praworęczna, oburęczny backhand
Status profesjonalny	2000
Zakończenie kariery	11 maja 2014
Gra pojedyncza
Wygrane turnieje	12 WTA, 4 ITF
Najwyżej w rankingu	1 (20 kwietnia 2009)
Australian Open	F (2009)
Roland Garros	F (2008, 2009)
Wimbledon	SF (2009)
US Open	SF (2008)
Gra podwójna
Wygrane turnieje	9 WTA, 3 ITF
Najwyżej w rankingu	8 (12 maja 2008)
Australian Open	QF (2004, 2005)
Roland Garros	3R (2006–2008)
Wimbledon	3R (2005, 2008)
US Open	W (2007)
Dorobek medalowy
Reprezentacja Rosja Igrzyska olimpijskie srebro Pekin 2008 tenis ziemny (gra pojedyncza)

Kariera tenisowa

Dzieciństwo

Dinara Safina rozpoczęła treningi tenisowe w wieku siedmiu lat. Jej rodzice związani byli z tenisem – ojciec Michaił Aleksiejewicz Safin był menedżerem klubu tenisowego Spartak Moskwa, a matka Rausa Isłanowa to była radziecka tenisistka i w późniejszych latach trenerka. Profesjonalnym tenisistą został też jej o sześć lat starszy brat Marat. Wkrótce wyjechała razem z nim do Walencji, aby uczestniczyć w programach treningowych, które nie były dostępne na terenie Rosji.

Lata 2000–2004

Rosjanka odnosiła sukcesy w rozgrywkach juniorskich Międzynarodowej Federacji Tenisowej. W 2001 roku zagrała w singlowym finale Wimbledonu. W półfinale ograła późniejszą pierwszą rakietę brytyjską, Anne Keothavong, ale w decydującym meczu lepsza od niej okazała się Angelique Widjaja. W grze podwójnej w 2000 została wicemistrzynią French Open, a jej partnerką była Matea Mežak. W drugiej rundzie wygrały z deblem, w składzie którego była Gisela Dulko, w półfinale ograły młodszą z sióstr Clijsters, Elke, a w finale uznały wyższość Maríí José Martínez Sánchez i Anabel Mediny Garrigues. W 2001 z rodaczką Anną Bastrikową awansowała do półfinału Wimbledonu – przegrały z Dulko i Ashley Harkleroad. W rankingu juniorek zajmowała indywidualnie miejsce dziewiąte, a w deblu lokatę siódmą.

W 2000 roku otrzymała status profesjonalnej tenisistki. W 2001 dwukrotnie próbowała swoich sił w eliminacjach do głównych turniejów WTA Tour, ale zarówno w Madrycie, jak i w Moskwie doszła do drugiej rundy. W kwietniu 2002 organizatorzy zawodów w Estoril przyznali jej dziką kartą, a Safina doszła tam do półfinału (jednocześnie pierwszy jej półfinał w WTA Tour), ulegając najniżej notowanej spośród swoich czterech przeciwniczek, Ance Barna. W lipcu, po przejściu kwalifikacji, wygrała swój pierwszy profesjonalny turniej w grze pojedynczej. Dokonała tego w Sopocie. W finale skreczowała jej rywalka, Henrieta Nagyová, ale wcześniej Rosjanka przekonująco pokonała wysoko notowane rywalki: Patty Schnyder, Magüi Sernę i Wierę Zwonariową. Została najmłodszą triumfatorką imprezy WTA od czterech lat, pierwszą od trzech lat kwalifikantką, która tego dokonała i w efekcie awansowała do czołowej setki światowego rankingu.

W styczniu 2003 zadebiutowała w turnieju wielkoszlemowym w Melbourne, w trzech setach przegrywając z Katariną Srebotnik. W lipcu zwyciężyła kolejne zawody, tym razem w Palermo, eliminując w ćwierćfinale Francescę Schiavone, a potem rewanżując się Srebotnik w finale. Nie obroniła tytułu w Sopocie, ale po raz pierwszy w karierze awansowała do czwartej rundy imprezy z cyklu Wielkiego Szlema (US Open), nie dając rady Justine Henin-Hardenne. W lutym 2004 została półfinalistką halowego turnieju w Paryżu, gdzie przegrała z Kim Clijsters. W październiku znalazła się w finale w Luksemburgu, ale puchar wywalczyła wówczas Alicia Molik. Safina po raz pierwszy w karierze znalazła się w gronie pięćdziesięciu najlepszych tenisistek globu.

Lata 2005–2007

W lutym 2005 poprawiła swój wynik z Paryża, zdobywając halowe mistrzostwo. W dwóch ostatnich meczach zwyciężyła ulubienice publiczności, Tatianę Golovin i Amélie Mauresmo, a w ćwierćfinale skorzystała z walkowera Sereny Williams. Do tego momentu był to największy sukces w jej singlowej karierze. W maju triumfowała w Pradze po finale z Zuzaną Ondráškovą. Doszła do półfinałów w Estoril, Luksemburgu, Moskwie i Hasselt, co zapewniło jej awans do najlepszej dwudziestki indywidualnego rankingu (po turnieju w Moskwie).

W 2006 regularnie osiągała ćwierćfinały i półfinały turniejowe. W czerwcu po raz pierwszy zagrała w jednej czwartej finału imprezy wielkoszlemowej; dokonała tego podczas French Open, pokonując między innymi Mariję Szarapową. Przegrała ze Swietłaną Kuzniecową. Tydzień później zagrała w swoim pierwszym finale na kortach trawiastych w ’s-Hertogenbosch, ale uległa tam faworytce gospodarzy, Michaëlli Krajicek. Drugi wielkoszlemowy ćwierćfinał odnotowała w US Open, pokonana przez ówczesną liderkę rankingu, Amélie Mauresmo. 2 października po raz pierwszy została sklasyfikowana wśród dziesięciu najlepszych zawodniczek świata. Zimą 2007 triumfowała w Gold Coast, po zaciętym finale z Martiną Hingis. W kwietniu doszła do finału w Charleston; w ćwierćfinale skreczowała jej rywalka Golovin, a w półfinale Zwonariowa, przegrała walkę o tytuł z Jeleną Janković. Była w półfinałach w ’s-Hertogenbosch i Moskwie. Jednocześnie odniosła sukcesy w grze podwójnej – we wrześniu zdobyła jedyne w karierze mistrzostwo wielkoszlemowe w US Open 2007, partnerując Nathalie Dechy.

Sezon 2008

Safina podczas turnieju w Berlinie (2008)

Safina na Sony Ericsson Championships 2008

Przełomowy w wykonaniu Safiny okazał się turniej w Berlinie w maju 2008. W trzeciej rundzie sensacyjnie wyeliminowała ówczesną liderkę rankingu WTA Justine Henin wynikiem 5:7, 6:3, 6:1. Tydzień później Belgijka ogłosiła zakończenie swojej tenisowej kariery. W ćwierćfinale Rosjanka pokonała Serenę Williams (6 WTA) po zaciętym tie-breaku trzeciego seta. W półfinale rozgromiła Wiktoryję Azarankę, a w finale swoją rodaczkę Jelenę Diemientjewą. Wysoko formę przypieczętowała finałem French Open, od czwartej rundy eliminując wyłącznie inne Rosjanki – Szarapową, Diemientjewą i Kuzniecową, a w finale nie dając rady Anie Ivanović. W czerwcu została wicemistrzynią w ’s-Hertogenbosch, przegrywając z Tamarine Tanasugarn. Latem odnotowała imponującą serię na kortach twardych, triumfując w Montrealu (finał z Dominiką Cibulkovą), Los Angeles (finał z Flavią Pennettą), grając w finale turnieju olimpijskiego w Pekinie (porażka z Diemientjewą) i dochodząc do półfinału US Open, zatrzymana przez Serenę Williams. Wygrała US Open Series. Następny tytuł zdobyła w połowie września w Tokio (finał z Kuzniecową). zakwalifikowała się do Mistrzostw WTA w Dosze, ale przegrała wszystkie mecze grupowe. 13 października była klasyfikowana jako wiceliderka rankingu WTA. Została pierwszą tenisistką w dziejach, która w jednym sezonie ograła trzy różne zawodniczki, notowane na pierwszym miejscu listy światowej w dniu rozegrania meczu.

Sezon 2009

Rok 2009 rozpoczęła od finału w Sydney i w Melbourne (drugi finał wielkoszlemowy). W walce o puchar imienia Daphne Akhurst została znokautowana przez Serenę Williams wynikiem 0:6, 3:6. 20 kwietnia, po osiągnięciu ćwierćfinału w Indian Wells i drugiej rundy w Miami awansowała na pozycję liderki światowych notowań. Wyrównała tym samym wynik swojego brata Marata, który w 2000 roku przewodził klasyfikacji mężczyzn ATP. Jest to pierwszy przypadek w dziejach, by na fotelu liderów zasiadali brat i siostra (inne rodzeństwa, które tego dokonały to siostry Serena Williams i Venus Williams oraz bracia Bob Bryan i Mike Bryan). Rosjanka odnotowała imponującą serię na kortach ziemnych – w Stuttgarcie była w finale, ale okazała się najlepsza w Rzymie i Madrycie. Ponownie doszła do finału French Open, ale tam górą była jej rodaczka Kuzniecowa. Wielokrotnie zarzucano Safinie, że zajmuje pierwsze miejsce w rankingu WTA, nie mając na koncie mistrzostwa wielkoszlemowego. W obronie tenisistki wystąpił między innymi jej brat.

W lipcu po raz pierwszy doszła do półfinału Wimbledonu, zatrzymana przez Venus Williams. Tydzień później zwyciężyła w niewielkich zawodach w Portorožu. W sierpniu została wicemistrzynią w Cincinnati, eliminując w ćwierćfinale powracającą po urlopie macierzyńskim Kim Clijsters (która trzy tygodnie później wygrała US Open). zakwalifikowała się do Mistrzostw WTA, ale wycofała się po rozegraniu dwóch gemów z Jeleną Janković z powodu kontuzji pleców; w efekcie straciła przewodnictwo w światowej klasyfikacji na rzecz Sereny Williams (po 26 tygodniach na pierwszym miejscu) i później go nie odzyskała.

Od roku 2010

Uraz pleców znacznie zredukował liczbę jej występów w sezonie 2010; po kreczu w czwartej rundzie Australian Open nie grała przez trzy miesiące. Nie wróciła jednak do optymalnej formy, dochodząc najdalej do ćwierćfinałów (Stuttgart, New Haven, Seul), wypadła tym samym ze światowej czołówki. Powróciła w 2011; doznała druzgocącej porażki w pierwszej rundzie Australian Open z Kim Clijsters (0:6, 0:6); w Indian Wells pokonała Samanthę Stosur i Danielę Hantuchovą; skreczowała w ćwierćfinale w Marbelli i oddała walkowerem półfinałowy mecz w Fezie. 12 maja ogłosiła, że przerywa tenisowe występy na czas nieokreślony, by w pełni wyleczyć nękający ją uraz pleców.

11 maja 2014 Dinara Safina ogłosiła zakończenie kariery profesjonalnej.

Sukcesy deblowe

Dinara Safina była utytułowaną deblistką. Wygrała dziewięć turniejów w grze podwójnej i zanotowała siedem występów finałowych. We wrześniu 2007 razem z Nathalie Dechy triumfowała w US Open, ogrywając w decydującym meczu dwie Tajwanki, Chan Yung-jan i Chuang Chia-jung 6:4, 6:2. Rok wcześniej również zagrała w finale w Nowym Jorku, tym razem u boku Katariny Srebotnik, przegrały z Dechy i Wierą Zwonariową. Serię triumfów w mniejszych imprezach rozpoczęła w Pekinie w 2004 (z Emmanuelle Gagliardi), w 2005 była najlepsza w ’s-Hertogenbosch z Anabel Mediną Garrigues, trzykrotnie, w latach 2006, 2007 i 2008 triumfowała w Gold Coast (z Meghann Shaughnessy, potem ze Srebotnik i Ágnes Szávay). W marcu 2008 wygrały imprezę pierwszej kategorii w Indian Wells (z Jeleną Wiesniną), a po trzech latach przerwy w lutym 2011, pomimo kontuzji pleców, Safina w parze z Galiną Woskobojewą zdobyły mistrzostwo w Kuala Lumpur. 12 maja 2008 Dinara zajmowała ósme miejsce w gronie deblistek w rankingu WTA.

Rosjanka sporadycznie występowała w turniejach gry mieszanej w Wielkim Szlemie. Jej partnerami byli Simon Aspelin, Jonatan Erlich i Andy Ram. Z tym ostatnim osiągnęła półfinał US Open 2005, rosyjsko-izraelska para przegrała z Katariną Srebotnik i Nenadem Zimonjiciem.

Puchary Federacji i Hopmana

Safina na Pucharze Hopmana w roku 2009

Od 2005 do 2008 roku reprezentowała Rosję w rozgrywkach o Puchar Federacji. W swoim debiucie zdobyła to trofeum, wygrywając mecze w kolejnych konfrontacjach z Włoszkami, Amerykankami i Francuzkami. W starciu finałowym razem z Jeleną Diemientjewą wygrały trzysetowy mecz przeciwko Amélie Mauresmo i Mary Pierce, dający Rosjankom zwycięstwo. W latach 2006 i 2008 grała w ćwierćfinałach Grupy Światowej, częściej angażowana w mecze deblowe niż singlowe.

W 2009 roku wystąpiła w pokazowym turnieju o Puchar Hopmana w parze z Maratem Safinem. Rosyjskie rodzeństwo osiągnęło finał, pokonując w fazie grupowej wszystkich przeciwników: Włochów (Flavia Pennetta i Simone Bolelli), Tajwańczyków (Hsieh Su-wei i Lu Yen-hsun oraz Francuzów (Alizé Cornet i Gilles Simon), ale po finale mistrzami zostali Słowacy, Dominika Cibulková i Dominik Hrbatý.

Letnie igrzyska olimpijskie

W swoim jedynym występie w letnich igrzyskach olimpijskich Safina zdobyła srebrny medal w grze pojedynczej. Miało to miejsce w 2008 roku w Pekinie. Pokonała w ćwierćfinale Jelenę Janković, a w półfinale faworytkę gospodarzy, Li Na. Przegrała trzysetowy finał z Jeleną Diemientjewą. W grze podwójnej partnerowała jej Swietłana Kuzniecowa, odpadły w trzeciej rundzie z utytułowanymi chińskimi deblistkami, Yan Zi i Zheng Jie.

Styl gry

Tenis Safiny oparty był głównie na silnych i głębokich uderzeniach z głębi kortu. Zdecydowanie więcej uderzeń kończących odnotowywała z forehandu. Backhandem potrafiła otworzyć sobie kort. Popełniała wiele niewymuszonych błędów. Uważa się, że jej serwisowi brakowało siły i precyzji, pomimo że była wysoką zawodniczką. Ulubioną nawierzchnią Rosjanki były korty ziemne, a najmniej pewnie czuła się na kortach trawiastych. Często zmagała się z mentalnym aspektem występów turniejowych, co niejednokrotnie miało duży wpływ na jakość jej gry.

Życie prywatne

Rodzice Dinary Safiny związani byli z tenisem ziemnym. Ojciec, Michaił Aleksiejewicz Safin był menedżerem moskiewskiego klubu Spartak. Matka, Rausa Isłanowa to była tenisistka radziecka, później pracująca jako trener. Starszy o sześć lat brat Marat Safin to były lider rankingu ATP w grze pojedynczej, mistrz dwóch turniejów wielkoszlemowych i zdobywca Pucharu Davisa. Rodzina Safinów jest pochodzenia tatarskiego.

Wychowała się w Moskwie, przez kilka lat mieszkała w Walencji, później razem z bratem zamieszkała w Monte Carlo.

Finały turniejów WTA

Legenda
Wielki Szlem
Igrzyska olimpijskie
WTA Tour Championships
1988 – 2008
	Kategoria I
	Kategoria II
	Kategoria III
	Kategoria IV
	Kategoria V
2009 – 2020
	WTA Premier Mandatory
	WTA Premier 5
	WTA Premier
	WTA International Series
WTA 125K series (2012–2020)

Gra pojedyncza

Końcowy wynik	Nr	Data	Turniej	Nawierzchnia	Przeciwniczka	Wynik finału
Zwyciężczyni	1.	27 lipca 2002	Sopot	Ceglana	Henrieta Nagyová	6:3, 4:0 krecz
Zwyciężczyni	2.	13 lipca 2003	Palermo	Ceglana	Katarina Srebotnik	6:3, 6:4
Finalistka	1.	31 października 2004	Luksemburg	Twarda	Alicia Molik	3:6, 4:6
Zwyciężczyni	3.	13 lutego 2005	Paryż	Dywanowa (hala)	Amélie Mauresmo	6:4, 2:6, 6:3
Zwyciężczyni	4.	15 maja 2005	Praga	Ceglana	Zuzana Ondrášková	7:6(2), 6:2
Finalistka	2.	21 maja 2006	Rzym	Ceglana	Martina Hingis	2:6, 5:7
Finalistka	3.	24 czerwca 2006	’s-Hertogenbosch	Trawiasta	Michaëlla Krajicek	3:6, 4:6
Zwyciężczyni	5.	6 stycznia 2007	Gold Coast	Twarda	Martina Hingis	6:3, 3:6, 7:5
Finalistka	4.	15 kwietnia 2007	Charleston	Ceglana	Jelena Janković	2:6, 2:6
Zwyciężczyni	6.	11 maja 2008	Berlin	Ceglana	Jelena Diemientjewa	3:6, 6:2, 6:2
Finalistka	5.	7 czerwca 2008	French Open	Ceglana	Ana Ivanović	4:6, 3:6
Finalistka	6.	21 czerwca 2008	’s-Hertogenbosch	Trawiasta	Tamarine Tanasugarn	5:7, 2:6
Zwyciężczyni	7.	27 lipca 2008	Carson	Twarda	Flavia Pennetta	6:4, 6:2
Zwyciężczyni	8.	3 sierpnia 2008	Montreal	Twarda	Dominika Cibulková	6:2, 6:1
Finalistka	7.	17 sierpnia 2008	Pekin	Twarda	Jelena Diemientjewa	6:3, 5:7, 3:6
Zwyciężczyni	9.	21 września 2008	Tokio	Twarda	Swietłana Kuzniecowa	6:1, 6:3
Finalistka	8.	16 stycznia 2009	Sydney	Twarda	Jelena Diemientjewa	3:6, 6:2, 1:6
Finalistka	9.	30 stycznia 2009	Australian Open	Twarda	Serena Williams	0:6, 3:6
Finalistka	10.	3 maja 2009	Stuttgart	Ceglana (hala)	Swietłana Kuzniecowa	4:6, 3:6
Zwyciężczyni	10.	9 maja 2009	Rzym	Ceglana	Swietłana Kuzniecowa	6:3, 6:2
Zwyciężczyni	11.	17 maja 2009	Madryt	Ceglana	Caroline Wozniacki	6:2, 6:4
Finalistka	11.	6 czerwca 2009	French Open	Ceglana	Swietłana Kuzniecowa	4:6, 2:6
Zwyciężczyni	12.	26 lipca 2009	Portorož	Ceglana	Sara Errani	6:7(5), 6:1, 7:5
Finalistka	12.	16 sierpnia 2009	Cincinnati	Twarda	Jelena Janković	4:6, 2:6

Gra podwójna

Końcowy wynik	Nr	Data	Turniej	Nawierzchnia	Partnerka	Przeciwniczki	Wynik finału
Finalistka	1.	6 stycznia 2003	Canberra	Twarda	Dája Bedáňová	Tathiana Garbin Émilie Loit	3:6, 6:3, 4:6
Finalistka	2.	12 stycznia 2004	Sydney	Twarda	Meghann Shaughnessy	Cara Black Rennae Stubbs	5:7, 6:3, 4:6
Zwyciężczyni	1.	26 września 2004	Pekin	Twarda	Emmanuelle Gagliardi	Gisela Dulko María Vento-Kabchi	6:4, 6:4
Finalistka	3.	9 stycznia 2005	Hobart	Twarda	Anabel Medina Garrigues	Yan Zi Zheng Jie	4:6, 5:7
Finalistka	4.	7 lutego 2005	Paryż	Twarda (hala)	Anabel Medina Garrigues	Iveta Benešová Květa Peschke	2:6, 6:2, 2:6
Finalistka	5.	14 lutego 2005	Antwerpia	Dywanowa (hala)	Anabel Medina Garrigues	Cara Black Els Callens	6:3, 4:6, 4:6
Zwyciężczyni	2.	18 czerwca 2005	’s-Hertogenbosch	Trawiasta	Anabel Medina Garrigues	Iveta Benešová Nuria Llagostera Vives	6:4, 2:6, 7:6(11)
Zwyciężczyni	3.	7 stycznia 2006	Gold Coast	Twarda	Meghann Shaughnessy	Cara Black Rennae Stubbs	6:2, 6:3
Zwyciężczyni	4.	19 lutego 2006	Antwerpia	Dywanowa (hala)	Katarina Srebotnik	Stéphanie Foretz Michaëlla Krajicek	6:1, 6:1
Finalistka	6.	7 września 2006	US Open	Twarda	Katarina Srebotnik	Nathalie Dechy Wiera Zwonariowa	6:7(5), 5:7
Zwyciężczyni	5.	6 stycznia 2007	Gold Coast	Twarda	Katarina Srebotnik	Iveta Benešová Galina Woskobojewa	6:3, 6:4
Zwyciężczyni	6.	9 września 2007	US Open	Twarda	Katarina Srebotnik	Chan Yung-jan Chuang Chia-jung	6:4, 6:2
Finalistka	7.	1 października 2007	Stuttgart	Twarda (hala)	Chan Yung-jan	Květa Peschke Rennae Stubbs	7:6(5), 6:7(4), 2–10
Zwyciężczyni	7.	5 stycznia 2008	Gold Coast	Twarda	Ágnes Szávay	Yan Zi Zheng Jie	6:1, 6:2
Zwyciężczyni	8.	22 marca 2008	Indian Wells	Twarda	Jelena Wiesnina	Yan Zi Zheng Jie	6:1, 1:6, 10–8
Zwyciężczyni	9.	6 marca 2011	Kuala Lumpur	Twarda	Galina Woskobojewa	Noppawan Lertcheewakarn Jessica Moore	7:5, 2:6, 10–5

Historia występów w turniejach wielkoszlemowych

Dinara Safina podczas US Open 2008

Gra pojedyncza

Turniej	2002	2003	2004	2005	2006	2007	2008	2009	2010	2011	W całej karierze
Australian Open	—	1R	3R	2R	2R	3R	1R	F	4R	1R	0/9	15-9
Roland Garros	—	1R	2R	1R	QF	4R	F	F	1R	—	0/8	20-8
Wimbledon	LQ	1R	1R	3R	3R	2R	3R	SF	—	—	0/7	12-7
US Open	2R	4R	1R	1R	QF	4R	SF	3R	1R	—	0/9	18-9
Turnieje wielkoszlemowe – wygrane/porażki	1-1	3-4	3-4	3-4	11-4	9-4	13-4	19-4	3-3	0-1	0-34	65-33

Legenda

     zielony: W, wygrała turniej seniorski

     żółty: F, odpadła w finale w turnieju seniorskim

     ciemnobrązowy: SF, odpadła w półfinale w turnieju seniorskim

     jasnobrązowy: QF, odpadła w ćwierćfinale w turnieju seniorskim

     różowy: 4R, 3R, 2R, 1R, odpadła w IV, III, II, I rundzie w turnieju seniorskim

     biały: LQ, odpadła w kwalifikacjach w turnieju seniorskim

     biały: –, nie startowała

Finały juniorskich turniejów wielkoszlemowych

Gra pojedyncza (1)

Końcowy wynik	Rok	Turniej	Nawierzchnia	Przeciwniczka	Wynik finału
Finalistka	2001	Wimbledon	Trawiasta	Angelique Widjaja	4:6, 6:0, 5:7

Gra podwójna (1)

Końcowy wynik	Rok	Turniej	Nawierzchnia	Partnerka	Przeciwniczki	Wynik finału
Finalistka	2000	French Open	Ceglana	Matea Mežak	M. J. Martínez Sánchez A. Medina Garrigues	0:6, 1:6

Bibliografia

• Profil na stronie WTA [online], Women’s Tennis Association [dostęp 2014-01-26]  (ang.).
• Profil na stronie ITF [online], International Tennis Federation [dostęp 2014-01-26]  (ang.).
• Profil na stronie Pucharu Billie Jean King [online], Billie Jean King Cup [dostęp 2014-01-26]  (ang.).

Linki zewnętrzne

• Oficjalna strona internetowa Dinary Safiny (wersja archiwalna)