Dinara Safina
Dinara Michajłowna Safina (ros. Динара Михайловна Сафина, tatar. Динара Мөбин кызы Сафина; ur. 27 kwietnia 1986 w Moskwie) – rosyjska tenisistka tatarskiego pochodzenia, finalistka trzech turniejów wielkoszlemowych w grze pojedynczej, mistrzyni US Open 2007 w grze podwójnej, półfinalistka US Open 2005 w grze mieszanej, liderka rankingu WTA w grze pojedynczej, srebrna medalistka olimpijska w grze pojedynczej z 2008 roku, zdobywczyni Pucharu Federacji 2005 wraz z drużyną Rosji, reprezentantka Rosji w Pucharze Hopmana. Siostra tenisisty Marata Safina. Obydwoje zajmowali pierwsze miejsca w indywidualnych rankingach tenisowych i jest to pierwszy przypadek w dziejach, gdy dokonali tego brat i siostra.
Pełne imię i nazwisko |
Dinara Michajłowna Safina | |||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Państwo | ||||||||||
Data i miejsce urodzenia |
27 kwietnia 1986 | |||||||||
Wzrost |
182 cm | |||||||||
Gra |
praworęczna, oburęczny backhand | |||||||||
Status profesjonalny |
2000 | |||||||||
Zakończenie kariery |
11 maja 2014 | |||||||||
Gra pojedyncza | ||||||||||
Wygrane turnieje |
12 WTA, 4 ITF | |||||||||
Najwyżej w rankingu |
1 (20 kwietnia 2009) | |||||||||
Australian Open |
F (2009) | |||||||||
Roland Garros |
F (2008, 2009) | |||||||||
Wimbledon |
SF (2009) | |||||||||
US Open |
SF (2008) | |||||||||
Gra podwójna | ||||||||||
Wygrane turnieje |
9 WTA, 3 ITF | |||||||||
Najwyżej w rankingu |
8 (12 maja 2008) | |||||||||
Australian Open |
QF (2004, 2005) | |||||||||
Roland Garros |
3R (2006–2008) | |||||||||
Wimbledon |
3R (2005, 2008) | |||||||||
US Open |
W (2007) | |||||||||
Dorobek medalowy | ||||||||||
|
Kariera tenisowa
edytujDzieciństwo
edytujDinara Safina rozpoczęła treningi tenisowe w wieku siedmiu lat. Jej rodzice związani byli z tenisem – ojciec Michaił Aleksiejewicz Safin był menedżerem klubu tenisowego Spartak Moskwa, a matka Rausa Isłanowa to była radziecka tenisistka i w późniejszych latach trenerka. Profesjonalnym tenisistą został też jej o sześć lat starszy brat Marat. Wkrótce wyjechała razem z nim do Walencji, aby uczestniczyć w programach treningowych, które nie były dostępne na terenie Rosji.
Lata 2000–2004
edytujRosjanka odnosiła sukcesy w rozgrywkach juniorskich Międzynarodowej Federacji Tenisowej. W 2001 roku zagrała w singlowym finale Wimbledonu. W półfinale ograła późniejszą pierwszą rakietę brytyjską, Anne Keothavong, ale w decydującym meczu lepsza od niej okazała się Angelique Widjaja. W grze podwójnej w 2000 została wicemistrzynią French Open, a jej partnerką była Matea Mežak. W drugiej rundzie wygrały z deblem, w składzie którego była Gisela Dulko, w półfinale ograły młodszą z sióstr Clijsters, Elke, a w finale uznały wyższość Maríí José Martínez Sánchez i Anabel Mediny Garrigues. W 2001 z rodaczką Anną Bastrikową awansowała do półfinału Wimbledonu – przegrały z Dulko i Ashley Harkleroad. W rankingu juniorek zajmowała indywidualnie miejsce dziewiąte, a w deblu lokatę siódmą.
W 2000 roku otrzymała status profesjonalnej tenisistki. W 2001 dwukrotnie próbowała swoich sił w eliminacjach do głównych turniejów WTA Tour, ale zarówno w Madrycie, jak i w Moskwie doszła do drugiej rundy. W kwietniu 2002 organizatorzy zawodów w Estoril przyznali jej dziką kartą, a Safina doszła tam do półfinału (jednocześnie pierwszy jej półfinał w WTA Tour), ulegając najniżej notowanej spośród swoich czterech przeciwniczek, Ance Barna. W lipcu, po przejściu kwalifikacji, wygrała swój pierwszy profesjonalny turniej w grze pojedynczej. Dokonała tego w Sopocie. W finale skreczowała jej rywalka, Henrieta Nagyová, ale wcześniej Rosjanka przekonująco pokonała wysoko notowane rywalki: Patty Schnyder, Magüi Sernę i Wierę Zwonariową. Została najmłodszą triumfatorką imprezy WTA od czterech lat, pierwszą od trzech lat kwalifikantką, która tego dokonała i w efekcie awansowała do czołowej setki światowego rankingu.
W styczniu 2003 zadebiutowała w turnieju wielkoszlemowym w Melbourne, w trzech setach przegrywając z Katariną Srebotnik. W lipcu zwyciężyła kolejne zawody, tym razem w Palermo, eliminując w ćwierćfinale Francescę Schiavone, a potem rewanżując się Srebotnik w finale. Nie obroniła tytułu w Sopocie, ale po raz pierwszy w karierze awansowała do czwartej rundy imprezy z cyklu Wielkiego Szlema (US Open), nie dając rady Justine Henin-Hardenne. W lutym 2004 została półfinalistką halowego turnieju w Paryżu, gdzie przegrała z Kim Clijsters. W październiku znalazła się w finale w Luksemburgu, ale puchar wywalczyła wówczas Alicia Molik. Safina po raz pierwszy w karierze znalazła się w gronie pięćdziesięciu najlepszych tenisistek globu.
Lata 2005–2007
edytujW lutym 2005 poprawiła swój wynik z Paryża, zdobywając halowe mistrzostwo. W dwóch ostatnich meczach zwyciężyła ulubienice publiczności, Tatianę Golovin i Amélie Mauresmo, a w ćwierćfinale skorzystała z walkowera Sereny Williams. Do tego momentu był to największy sukces w jej singlowej karierze. W maju triumfowała w Pradze po finale z Zuzaną Ondráškovą. Doszła do półfinałów w Estoril, Luksemburgu, Moskwie i Hasselt, co zapewniło jej awans do najlepszej dwudziestki indywidualnego rankingu (po turnieju w Moskwie).
W 2006 regularnie osiągała ćwierćfinały i półfinały turniejowe. W czerwcu po raz pierwszy zagrała w jednej czwartej finału imprezy wielkoszlemowej; dokonała tego podczas French Open, pokonując między innymi Mariję Szarapową. Przegrała ze Swietłaną Kuzniecową. Tydzień później zagrała w swoim pierwszym finale na kortach trawiastych w ’s-Hertogenbosch, ale uległa tam faworytce gospodarzy, Michaëlli Krajicek. Drugi wielkoszlemowy ćwierćfinał odnotowała w US Open, pokonana przez ówczesną liderkę rankingu, Amélie Mauresmo. 2 października po raz pierwszy została sklasyfikowana wśród dziesięciu najlepszych zawodniczek świata. Zimą 2007 triumfowała w Gold Coast, po zaciętym finale z Martiną Hingis. W kwietniu doszła do finału w Charleston; w ćwierćfinale skreczowała jej rywalka Golovin, a w półfinale Zwonariowa, przegrała walkę o tytuł z Jeleną Janković. Była w półfinałach w ’s-Hertogenbosch i Moskwie. Jednocześnie odniosła sukcesy w grze podwójnej – we wrześniu zdobyła jedyne w karierze mistrzostwo wielkoszlemowe w US Open 2007, partnerując Nathalie Dechy.
Sezon 2008
edytujPrzełomowy w wykonaniu Safiny okazał się turniej w Berlinie w maju 2008. W trzeciej rundzie sensacyjnie wyeliminowała ówczesną liderkę rankingu WTA Justine Henin wynikiem 5:7, 6:3, 6:1. Tydzień później Belgijka ogłosiła zakończenie swojej tenisowej kariery. W ćwierćfinale Rosjanka pokonała Serenę Williams (6 WTA) po zaciętym tie-breaku trzeciego seta. W półfinale rozgromiła Wiktoryję Azarankę, a w finale swoją rodaczkę Jelenę Diemientjewą. Wysoko formę przypieczętowała finałem French Open, od czwartej rundy eliminując wyłącznie inne Rosjanki – Szarapową, Diemientjewą i Kuzniecową, a w finale nie dając rady Anie Ivanović. W czerwcu została wicemistrzynią w ’s-Hertogenbosch, przegrywając z Tamarine Tanasugarn. Latem odnotowała imponującą serię na kortach twardych, triumfując w Montrealu (finał z Dominiką Cibulkovą), Los Angeles (finał z Flavią Pennettą), grając w finale turnieju olimpijskiego w Pekinie (porażka z Diemientjewą) i dochodząc do półfinału US Open, zatrzymana przez Serenę Williams. Wygrała US Open Series. Następny tytuł zdobyła w połowie września w Tokio (finał z Kuzniecową). zakwalifikowała się do Mistrzostw WTA w Dosze, ale przegrała wszystkie mecze grupowe. 13 października była klasyfikowana jako wiceliderka rankingu WTA. Została pierwszą tenisistką w dziejach, która w jednym sezonie ograła trzy różne zawodniczki, notowane na pierwszym miejscu listy światowej w dniu rozegrania meczu.
Sezon 2009
edytujRok 2009 rozpoczęła od finału w Sydney i w Melbourne (drugi finał wielkoszlemowy). W walce o puchar imienia Daphne Akhurst została znokautowana przez Serenę Williams wynikiem 0:6, 3:6. 20 kwietnia, po osiągnięciu ćwierćfinału w Indian Wells i drugiej rundy w Miami awansowała na pozycję liderki światowych notowań. Wyrównała tym samym wynik swojego brata Marata, który w 2000 roku przewodził klasyfikacji mężczyzn ATP. Jest to pierwszy przypadek w dziejach, by na fotelu liderów zasiadali brat i siostra (inne rodzeństwa, które tego dokonały to siostry Serena Williams i Venus Williams oraz bracia Bob Bryan i Mike Bryan). Rosjanka odnotowała imponującą serię na kortach ziemnych – w Stuttgarcie była w finale, ale okazała się najlepsza w Rzymie i Madrycie. Ponownie doszła do finału French Open, ale tam górą była jej rodaczka Kuzniecowa. Wielokrotnie zarzucano Safinie, że zajmuje pierwsze miejsce w rankingu WTA, nie mając na koncie mistrzostwa wielkoszlemowego. W obronie tenisistki wystąpił między innymi jej brat.
W lipcu po raz pierwszy doszła do półfinału Wimbledonu, zatrzymana przez Venus Williams. Tydzień później zwyciężyła w niewielkich zawodach w Portorožu. W sierpniu została wicemistrzynią w Cincinnati, eliminując w ćwierćfinale powracającą po urlopie macierzyńskim Kim Clijsters (która trzy tygodnie później wygrała US Open). zakwalifikowała się do Mistrzostw WTA, ale wycofała się po rozegraniu dwóch gemów z Jeleną Janković z powodu kontuzji pleców; w efekcie straciła przewodnictwo w światowej klasyfikacji na rzecz Sereny Williams (po 26 tygodniach na pierwszym miejscu) i później go nie odzyskała.
Od roku 2010
edytujUraz pleców znacznie zredukował liczbę jej występów w sezonie 2010; po kreczu w czwartej rundzie Australian Open nie grała przez trzy miesiące. Nie wróciła jednak do optymalnej formy, dochodząc najdalej do ćwierćfinałów (Stuttgart, New Haven, Seul), wypadła tym samym ze światowej czołówki. Powróciła w 2011; doznała druzgocącej porażki w pierwszej rundzie Australian Open z Kim Clijsters (0:6, 0:6); w Indian Wells pokonała Samanthę Stosur i Danielę Hantuchovą; skreczowała w ćwierćfinale w Marbelli i oddała walkowerem półfinałowy mecz w Fezie. 12 maja ogłosiła, że przerywa tenisowe występy na czas nieokreślony, by w pełni wyleczyć nękający ją uraz pleców.
11 maja 2014 Dinara Safina ogłosiła zakończenie kariery profesjonalnej[1].
Sukcesy deblowe
edytujDinara Safina była utytułowaną deblistką. Wygrała dziewięć turniejów w grze podwójnej i zanotowała siedem występów finałowych. We wrześniu 2007 razem z Nathalie Dechy triumfowała w US Open, ogrywając w decydującym meczu dwie Tajwanki, Chan Yung-jan i Chuang Chia-jung 6:4, 6:2. Rok wcześniej również zagrała w finale w Nowym Jorku, tym razem u boku Katariny Srebotnik, przegrały z Dechy i Wierą Zwonariową. Serię triumfów w mniejszych imprezach rozpoczęła w Pekinie w 2004 (z Emmanuelle Gagliardi), w 2005 była najlepsza w ’s-Hertogenbosch z Anabel Mediną Garrigues, trzykrotnie, w latach 2006, 2007 i 2008 triumfowała w Gold Coast (z Meghann Shaughnessy, potem ze Srebotnik i Ágnes Szávay). W marcu 2008 wygrały imprezę pierwszej kategorii w Indian Wells (z Jeleną Wiesniną), a po trzech latach przerwy w lutym 2011, pomimo kontuzji pleców, Safina w parze z Galiną Woskobojewą zdobyły mistrzostwo w Kuala Lumpur. 12 maja 2008 Dinara zajmowała ósme miejsce w gronie deblistek w rankingu WTA.
Rosjanka sporadycznie występowała w turniejach gry mieszanej w Wielkim Szlemie. Jej partnerami byli Simon Aspelin, Jonatan Erlich i Andy Ram. Z tym ostatnim osiągnęła półfinał US Open 2005, rosyjsko-izraelska para przegrała z Katariną Srebotnik i Nenadem Zimonjiciem.
Puchary Federacji i Hopmana
edytujOd 2005 do 2008 roku reprezentowała Rosję w rozgrywkach o Puchar Federacji. W swoim debiucie zdobyła to trofeum, wygrywając mecze w kolejnych konfrontacjach z Włoszkami, Amerykankami i Francuzkami. W starciu finałowym razem z Jeleną Diemientjewą wygrały trzysetowy mecz przeciwko Amélie Mauresmo i Mary Pierce, dający Rosjankom zwycięstwo. W latach 2006 i 2008 grała w ćwierćfinałach Grupy Światowej, częściej angażowana w mecze deblowe niż singlowe.
W 2009 roku wystąpiła w pokazowym turnieju o Puchar Hopmana w parze z Maratem Safinem. Rosyjskie rodzeństwo osiągnęło finał, pokonując w fazie grupowej wszystkich przeciwników: Włochów (Flavia Pennetta i Simone Bolelli), Tajwańczyków (Hsieh Su-wei i Lu Yen-hsun oraz Francuzów (Alizé Cornet i Gilles Simon), ale po finale mistrzami zostali Słowacy, Dominika Cibulková i Dominik Hrbatý.
Letnie igrzyska olimpijskie
edytujW swoim jedynym występie w letnich igrzyskach olimpijskich Safina zdobyła srebrny medal w grze pojedynczej. Miało to miejsce w 2008 roku w Pekinie. Pokonała w ćwierćfinale Jelenę Janković, a w półfinale faworytkę gospodarzy, Li Na. Przegrała trzysetowy finał z Jeleną Diemientjewą. W grze podwójnej partnerowała jej Swietłana Kuzniecowa, odpadły w trzeciej rundzie z utytułowanymi chińskimi deblistkami, Yan Zi i Zheng Jie.
Styl gry
edytujTenis Safiny oparty był głównie na silnych i głębokich uderzeniach z głębi kortu. Zdecydowanie więcej uderzeń kończących odnotowywała z forehandu. Backhandem potrafiła otworzyć sobie kort. Popełniała wiele niewymuszonych błędów. Uważa się, że jej serwisowi brakowało siły i precyzji, pomimo że była wysoką zawodniczką. Ulubioną nawierzchnią Rosjanki były korty ziemne, a najmniej pewnie czuła się na kortach trawiastych. Często zmagała się z mentalnym aspektem występów turniejowych, co niejednokrotnie miało duży wpływ na jakość jej gry.
Życie prywatne
edytujRodzice Dinary Safiny związani byli z tenisem ziemnym. Ojciec, Michaił Aleksiejewicz Safin był menedżerem moskiewskiego klubu Spartak. Matka, Rausa Isłanowa to była tenisistka radziecka, później pracująca jako trener. Starszy o sześć lat brat Marat Safin to były lider rankingu ATP w grze pojedynczej, mistrz dwóch turniejów wielkoszlemowych i zdobywca Pucharu Davisa. Rodzina Safinów jest pochodzenia tatarskiego.
Wychowała się w Moskwie, przez kilka lat mieszkała w Walencji, później razem z bratem zamieszkała w Monte Carlo.
Finały turniejów WTA
edytujLegenda | |
---|---|
Wielki Szlem | |
Igrzyska olimpijskie | |
WTA Tour Championships | |
1988 – 2008 |
|
Kategoria I | |
Kategoria II | |
Kategoria III | |
Kategoria IV | |
Kategoria V | |
2009 – 2020 |
|
WTA Premier Mandatory | |
WTA Premier 5 | |
WTA Premier | |
WTA International Series | |
WTA 125K series (2012–2020) |
Gra pojedyncza
edytujKońcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Przeciwniczka | Wynik finału |
---|---|---|---|---|---|---|
Zwyciężczyni | 1. | 27 lipca 2002 | Sopot | Ceglana | Henrieta Nagyová | 6:3, 4:0 krecz |
Zwyciężczyni | 2. | 13 lipca 2003 | Palermo | Ceglana | Katarina Srebotnik | 6:3, 6:4 |
Finalistka | 1. | 31 października 2004 | Luksemburg | Twarda | Alicia Molik | 3:6, 4:6 |
Zwyciężczyni | 3. | 13 lutego 2005 | Paryż | Dywanowa (hala) | Amélie Mauresmo | 6:4, 2:6, 6:3 |
Zwyciężczyni | 4. | 15 maja 2005 | Praga | Ceglana | Zuzana Ondrášková | 7:6(2), 6:2 |
Finalistka | 2. | 21 maja 2006 | Rzym | Ceglana | Martina Hingis | 2:6, 5:7 |
Finalistka | 3. | 24 czerwca 2006 | ’s-Hertogenbosch | Trawiasta | Michaëlla Krajicek | 3:6, 4:6 |
Zwyciężczyni | 5. | 6 stycznia 2007 | Gold Coast | Twarda | Martina Hingis | 6:3, 3:6, 7:5 |
Finalistka | 4. | 15 kwietnia 2007 | Charleston | Ceglana | Jelena Janković | 2:6, 2:6 |
Zwyciężczyni | 6. | 11 maja 2008 | Berlin | Ceglana | Jelena Diemientjewa | 3:6, 6:2, 6:2 |
Finalistka | 5. | 7 czerwca 2008 | French Open | Ceglana | Ana Ivanović | 4:6, 3:6 |
Finalistka | 6. | 21 czerwca 2008 | ’s-Hertogenbosch | Trawiasta | Tamarine Tanasugarn | 5:7, 2:6 |
Zwyciężczyni | 7. | 27 lipca 2008 | Carson | Twarda | Flavia Pennetta | 6:4, 6:2 |
Zwyciężczyni | 8. | 3 sierpnia 2008 | Montreal | Twarda | Dominika Cibulková | 6:2, 6:1 |
Finalistka | 7. | 17 sierpnia 2008 | Pekin | Twarda | Jelena Diemientjewa | 6:3, 5:7, 3:6 |
Zwyciężczyni | 9. | 21 września 2008 | Tokio | Twarda | Swietłana Kuzniecowa | 6:1, 6:3 |
Finalistka | 8. | 16 stycznia 2009 | Sydney | Twarda | Jelena Diemientjewa | 3:6, 6:2, 1:6 |
Finalistka | 9. | 30 stycznia 2009 | Australian Open | Twarda | Serena Williams | 0:6, 3:6 |
Finalistka | 10. | 3 maja 2009 | Stuttgart | Ceglana (hala) | Swietłana Kuzniecowa | 4:6, 3:6 |
Zwyciężczyni | 10. | 9 maja 2009 | Rzym | Ceglana | Swietłana Kuzniecowa | 6:3, 6:2 |
Zwyciężczyni | 11. | 17 maja 2009 | Madryt | Ceglana | Caroline Wozniacki | 6:2, 6:4 |
Finalistka | 11. | 6 czerwca 2009 | French Open | Ceglana | Swietłana Kuzniecowa | 4:6, 2:6 |
Zwyciężczyni | 12. | 26 lipca 2009 | Portorož | Ceglana | Sara Errani | 6:7(5), 6:1, 7:5 |
Finalistka | 12. | 16 sierpnia 2009 | Cincinnati | Twarda | Jelena Janković | 4:6, 2:6 |
Gra podwójna
edytujKońcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Partnerka | Przeciwniczki | Wynik finału |
---|---|---|---|---|---|---|---|
Finalistka | 1. | 6 stycznia 2003 | Canberra | Twarda | Dája Bedáňová | Tathiana Garbin Émilie Loit |
3:6, 6:3, 4:6 |
Finalistka | 2. | 12 stycznia 2004 | Sydney | Twarda | Meghann Shaughnessy | Cara Black Rennae Stubbs |
5:7, 6:3, 4:6 |
Zwyciężczyni | 1. | 26 września 2004 | Pekin | Twarda | Emmanuelle Gagliardi | Gisela Dulko María Vento-Kabchi |
6:4, 6:4 |
Finalistka | 3. | 9 stycznia 2005 | Hobart | Twarda | Anabel Medina Garrigues | Yan Zi Zheng Jie |
4:6, 5:7 |
Finalistka | 4. | 7 lutego 2005 | Paryż | Twarda (hala) | Anabel Medina Garrigues | Iveta Benešová Květa Peschke |
2:6, 6:2, 2:6 |
Finalistka | 5. | 14 lutego 2005 | Antwerpia | Dywanowa (hala) | Anabel Medina Garrigues | Cara Black Els Callens |
6:3, 4:6, 4:6 |
Zwyciężczyni | 2. | 18 czerwca 2005 | ’s-Hertogenbosch | Trawiasta | Anabel Medina Garrigues | Iveta Benešová Nuria Llagostera Vives |
6:4, 2:6, 7:6(11) |
Zwyciężczyni | 3. | 7 stycznia 2006 | Gold Coast | Twarda | Meghann Shaughnessy | Cara Black Rennae Stubbs |
6:2, 6:3 |
Zwyciężczyni | 4. | 19 lutego 2006 | Antwerpia | Dywanowa (hala) | Katarina Srebotnik | Stéphanie Foretz Michaëlla Krajicek |
6:1, 6:1 |
Finalistka | 6. | 7 września 2006 | US Open | Twarda | Katarina Srebotnik | Nathalie Dechy Wiera Zwonariowa |
6:7(5), 5:7 |
Zwyciężczyni | 5. | 6 stycznia 2007 | Gold Coast | Twarda | Katarina Srebotnik | Iveta Benešová Galina Woskobojewa |
6:3, 6:4 |
Zwyciężczyni | 6. | 9 września 2007 | US Open | Twarda | Katarina Srebotnik | Chan Yung-jan Chuang Chia-jung |
6:4, 6:2 |
Finalistka | 7. | 1 października 2007 | Stuttgart | Twarda (hala) | Chan Yung-jan | Květa Peschke Rennae Stubbs |
7:6(5), 6:7(4), 2–10 |
Zwyciężczyni | 7. | 5 stycznia 2008 | Gold Coast | Twarda | Ágnes Szávay | Yan Zi Zheng Jie |
6:1, 6:2 |
Zwyciężczyni | 8. | 22 marca 2008 | Indian Wells | Twarda | Jelena Wiesnina | Yan Zi Zheng Jie |
6:1, 1:6, 10–8 |
Zwyciężczyni | 9. | 6 marca 2011 | Kuala Lumpur | Twarda | Galina Woskobojewa | Noppawan Lertcheewakarn Jessica Moore |
7:5, 2:6, 10–5 |
Historia występów w turniejach wielkoszlemowych
edytujGra pojedyncza
edytujTurniej | 2002 | 2003 | 2004 | 2005 | 2006 | 2007 | 2008 | 2009 | 2010 | 2011 | W całej karierze | |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Australian Open | — | 1R | 3R | 2R | 2R | 3R | 1R | F | 4R | 1R | 0/9 | 15-9 |
Roland Garros | — | 1R | 2R | 1R | QF | 4R | F | F | 1R | — | 0/8 | 20-8 |
Wimbledon | LQ | 1R | 1R | 3R | 3R | 2R | 3R | SF | — | — | 0/7 | 12-7 |
US Open | 2R | 4R | 1R | 1R | QF | 4R | SF | 3R | 1R | — | 0/9 | 18-9 |
Turnieje wielkoszlemowe – wygrane/porażki | 1-1 | 3-4 | 3-4 | 3-4 | 11-4 | 9-4 | 13-4 | 19-4 | 3-3 | 0-1 | 0-34 | 65-33 |
Legenda
edytujzielony: W, wygrała turniej seniorski
żółty: F, odpadła w finale w turnieju seniorskim
ciemnobrązowy: SF, odpadła w półfinale w turnieju seniorskim
jasnobrązowy: QF, odpadła w ćwierćfinale w turnieju seniorskim
różowy: 4R, 3R, 2R, 1R, odpadła w IV, III, II, I rundzie w turnieju seniorskim
biały: LQ, odpadła w kwalifikacjach w turnieju seniorskim
biały: –, nie startowała
Finały juniorskich turniejów wielkoszlemowych
edytujGra pojedyncza (1)
edytujKońcowy wynik | Rok | Turniej | Nawierzchnia | Przeciwniczka | Wynik finału |
Finalistka | 2001 | Wimbledon | Trawiasta | Angelique Widjaja | 4:6, 6:0, 5:7 |
Gra podwójna (1)
edytujKońcowy wynik | Rok | Turniej | Nawierzchnia | Partnerka | Przeciwniczki | Wynik finału |
Finalistka | 2000 | French Open | Ceglana | Matea Mežak | M. J. Martínez Sánchez A. Medina Garrigues |
0:6, 1:6 |
Przypisy
edytuj- ↑ Rafał Smoliński: Dinara Safina oficjalnie zakończyła karierę. sportowefakty.pl, 2014-05-11. [dostęp 2014-05-12]. (pol.).
Bibliografia
edytuj- Profil na stronie WTA [online], Women’s Tennis Association [dostęp 2014-01-26] (ang.).
- Profil na stronie ITF [online], International Tennis Federation [dostęp 2014-01-26] (ang.).
- Profil na stronie Pucharu Billie Jean King [online], Billie Jean King Cup [dostęp 2014-01-26] (ang.).