Etanoloamina

	Etanoloamina
	Etanoloamina
Nazewnictwo
	Nomenklatura systematyczna (IUPAC)
	2-aminoetanol
	Inne nazwy i oznaczenia
	etanolamina, kolamina, aminoetanol, monoetanoloamina, MEN
	Ogólne informacje
Wzór sumaryczny	C2H7NO
Inne wzory	HO–CH2-CH2–NH2
Masa molowa	61,08 g/mol
Wygląd	przezroczysta, bezbarwna, lepka, higroskopijna ciecz o zapachu amoniaku
	Identyfikacja
Numer CAS	141-43-5
PubChem	700
DrugBank	DB03994
SMILES
	C(CO)N
InChI
	InChI=1S/C2H7NO/c3-1-2-4/h4H,1-3H2
	HZAXFHJVJLSVMW-UHFFFAOYSA-N
Właściwości
	Gęstość
	1,012 g/cm³; ciecz; 1,0164 g/cm³ (20 °C); ciecz
	Rozpuszczalność w wodzie
	bez ograniczeń
	w innych rozpuszczalnikach
	metanol: bez ograniczeń
Temperatura topnienia	10–11 °C
Temperatura wrzenia	170–171 °C; 69–70 °C (10 mmHg)
Punkt krytyczny	341 °C; 67,8 MPa
logP	-1,31
Kwasowość (pKa)	9,499
Lepkość	24,1 cP (20 °C)
Napięcie powierzchniowe	48,89 g/s² (20 °C)
Budowa
Moment dipolowy	2,27 D
Niebezpieczeństwa
	Karta charakterystyki: dane zewnętrzne firmy Sigma-Aldrich
	Globalnie zharmonizowany system; klasyfikacji i oznakowania chemikaliów
	Na podstawie Rozporządzenia CLP, zał. VI
Zwroty H	H332, H312, H302, H314
Zwroty P	P280, P305+P351+P338, P310
	Europejskie oznakowanie substancji
	oznakowanie ma znaczenie wyłącznie historyczne
	Na podstawie Rozporządzenia CLP, zał. VI
	Żrący; (C)
Zwroty R	R20/21/22, R34
Zwroty S	S1/2, S26, S36/37/39, S45
	NFPA 704
Na podstawie; podanego źródła	2 3 0
Temperatura zapłonu	85–86 °C
Temperatura samozapłonu	410 °C
Numer RTECS	KJ5775000
Dawka śmiertelna	LD50 50 mg/kg (mysz, dootrzewnowo)
	Podobne związki
Pochodne	N-metyloaminoetanol, N,N-dimetyloaminoetanol
	Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą; stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa)
	Multimedia w Wikimedia Commons

Etanoloamina, kolamina (z gr. kólla, klej, + amina), aminoetanol – organiczny związek chemiczny z grupy aminoalkoholi. Należy do grupy amin biogennych.

Ma charakter zasadowy. Stosowana jest jako środek zmiękczający, emulgujący, do otrzymywania środków piorących oraz w przemyśle tworzyw sztucznych jako plastyfikator. Jest produktem rozpadu naturalnych fosfatydów. Otrzymywana jest z tlenku etylenu i amoniaku według schematu:

C₂H₄O + NH₃ → C₂H₇NO

PrzypisyEdytuj

↑ ^a ^b ^c ^d Farmakopea Polska X, Polskie Towarzystwo Farmaceutyczne, Warszawa: Urząd Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych, 2014, s. 4276, ISBN 978-83-63724-47-4 .
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j ^k ^l ^m Etanoloamina (ang.). ^{[martwy link]} The Chemical Database. Wydział Chemii Uniwersytetu w Akronie. [dostęp 2012-08-08].^{[niewiarygodne źródło?]}
↑ ^a ^b ^c ^d ^e Etanoloamina (nr 02400) – karta charakterystyki produktu Sigma-Aldrich (Merck KGaA) na obszar Polski.
↑ ^a ^b Ethanolamine, [w:] ChemIDplus [online], United States National Library of Medicine [dostęp 2012-08-08] (ang.).
↑ ^a ^b Etanoloamina (ang.) w wykazie klasyfikacji i oznakowania Europejskiej Agencji Chemikaliów. [dostęp 2015-04-07].

[FPX-1] Farmakopea Polska X, Polskie Towarzystwo Farmaceutyczne, Warszawa: Urząd Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych, 2014, s. 4276, ISBN 978-83-63724-47-4 .

[AKRON-2] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j ^k ^l ^m Etanoloamina (ang.). ^{[martwy link]} The Chemical Database. Wydział Chemii Uniwersytetu w Akronie. [dostęp 2012-08-08].^{[niewiarygodne źródło?]}

[SA-3] Etanoloamina (nr 02400) – karta charakterystyki produktu Sigma-Aldrich (Merck KGaA) na obszar Polski.

[CID-4] Ethanolamine, [w:] ChemIDplus [online], United States National Library of Medicine [dostęp 2012-08-08] (ang.).

[CLI-5] Etanoloamina (ang.) w wykazie klasyfikacji i oznakowania Europejskiej Agencji Chemikaliów. [dostęp 2015-04-07].

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]