Grzegorz Ślusarz
Grzegorz Stanisław Ślusarz (ur. 31 maja 1970 w Staszowie) – polski pilot wojskowy; generał brygady Wojska Polskiego; doktor nauk technicznych (specjalność – silniki lotnicze) Politechniki Poznańskiej; dowódca 31 Bazy Lotnictwa Taktycznego (2015–2017); dowódca 4 Skrzydła Lotnictwa Szkolnego od 2020.
 generał brygady pilot
| |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Przebieg służby | |
| Lata służby |
od 1991 |
| Siły zbrojne | |
| Formacja | |
| Jednostki |
• Wyższa Szkoła Oficerska Sił Powietrznych |
| Stanowiska |
• pilot w pułku lotnictwa myśliwskiego |
| Odznaczenia | |
         .gif){kind=small} 
| |
.svg){kind=small}
Życiorys
edytujMłodość i wykształcenie
edytujGrzegorz Ślusarz urodził się w Staszowie jako syn Stanisława i Marianny, z domu Duda. Ma trzech braci. Pochodzi z Wiązownicy Kolonii[a][2][3] gminy Staszów[4], gdzie w 1985 ukończył szkołę podstawową[3][5]. W latach 1985–1991 kontynuował naukę w Technikum Zawodowym (Górnik) na podbudowie Zasadniczej Szkoły Zawodowej im ks. Stanisława Staszica w Tarnobrzegu o profilu odkrywkowa eksploatacja złóż z wychowawcą klasy Wanda Torbacka[6][7]. W 1988 rozpoczął loty na szybowcach w Aeroklubie Stalowowolskim[8][9].
Absolwent Wyższej Szkoły Oficerskiej Sił Powietrznych (Szkoła Orląt) w Dęblinie o kierunku: pilot samolotu odrzutowego (1995), gdzie wykonywał loty na samolocie TS-11 ISKRA; studiów podyplomowych na Akademii Obrony Narodowej, kierunek: zarządzanie lotnictwem w Warszawie (2003–2005); Uniwersytetu Opolskiego na wydziale przyrodniczo-technicznym, kierunek: ochrona środowiska, studia mgr (1998–2000); Politechniki Poznańskiej na wydziale maszyn roboczych i transportu, studia doktoranckie z dziedziny nauk technicznych (2012–2016) oraz wyższych studiów magisterskich i podyplomowych studiów polityki obronnej na Narodowym Uniwersytecie Obrony w Waszyngtonie o kierunku: strategia zarządzania zasobami narodowymi (2017–2018)[10][11][9].
Służba wojskowa
edytujW 1995 po ukończeniu Wyższej Szkoły Oficerskiej Sił Powietrznych został mianowany na pierwszy stopień oficerski podporucznika. W tym samym roku rozpoczął zawodową służbę wojskową w 11 pułku lotnictwa myśliwskiego we Wrocławiu na stanowisku pilota wykonując szkolenie na samolotach MiG-21[8]. Następnie pełnił służbę w 3 eskadrze lotnictwa taktycznego, w 6 eskadrze lotnictwa taktycznego, potem został skierowany do 31 Bazy Lotnictwa Taktycznego w poznańskich Krzesinach kontynuując szkolenie lotnicze na samolotach MiG-21. W okresie tym zajmował stanowiska, m.in. starszego pilota, dowódcy klucza, starszego nawigatora eskadry, zastępcy dowódcy eskadry[10][11].
W latach 2005–2007 odbył przeszkolenie w bazach lotniczych w San Antonio (Teksas), Enid (Oklahoma) oraz Tucson (Arizona) na samolocie wielozadaniowym F-16 Fighting Falcon (108 godzin)[8] oraz na samolocie wysokomanewrowym, wykonując nalot na Northrop T-38 Talon (106 godzin)[12]. Po powrocie z USA ponownie otrzymał przydział do 31 BLotT i kontynuował szkolenie lotnicze na samolotach F-16[13]. Odbył kurs Tactical Leadership Programme we Florennes w Belgii[8], zdobywając uprawnienia do dowodzenia ugrupowaniami lotniczymi w walce powietrznej oraz brał udział w kursach specjalistycznych[14]. 29 stycznia 2010 w Centrum Szkolenia Sił Powietrznych w Koszalinie podczas uroczystości wyróżnienia najlepszych żołnierzy Sił Powietrznych roku 2009, jako zastępca dowódcy 3 eskadry lotniczej w 31 Bazie Lotnictwa Taktycznego[15], odebrał w stopniu majora tytuł „Pilot Roku Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej” z rąk szefa Sztabu Generalnego WP gen. Franciszka Gągora[16]. W 2011 został skierowany do Dowództwa 2 Skrzydła Lotnictwa Taktycznego w Poznaniu, gdzie objął stanowisko starszego Inspektora Bezpieczeństwa Lotów[13][17].
W 2013 otrzymał przydział służbowy na szefa Wydziału Szkolenia Lotniczego 2 Skrzydła Lotnictwa Taktycznego[14]. Z dniem 1 sierpnia 2014 został szefem szkolenia 2 SLotT[14]. 18 czerwca 2015 przyjął od płk pil. Jacka Pszczoły[13] dowodzenie 31 Bazą Lotnictwa Taktycznego[18]. 2 maja 2016 z okazji Dnia Flagi Rzeczypospolitej Polskiej na dziedzińcu Belwederu został uhonorowany jako dowódca 31 Bazy Lotnictwa Taktycznego biało-czerwoną flagą od prezydenta RP[19]. 22 sierpnia 2016 obronił pracę doktorską (tytuł pracy: Ocena emisji gazowych związków szkodliwych w spalinach silnika turbinowego samolotu wielozadaniowego) na Politechnice Poznańskiej uzyskując stopień doktora z dziedziny nauk technicznych[20][21]. 16 czerwca 2017 przekazał obowiązki 31 BLotT dla płk pil. Rafała Zadenckiego i został decyzją ministra obrony narodowej Antoniego Macierewicza skierowany na podyplomowe studia polityki obronnej w Narodowym Uniwersytecie Obrony w Waszyngtonie[22], po czym sprawował obowiązki zastępcy dowódcy 2 Skrzydła Lotnictwa Taktycznego do 30 listopada 2020[23]. 3 grudnia 2020[24] na placu apelowym „Szkoły Orląt”, przy pomniku Bohaterskim Lotnikom w Dęblinie, w obecności dowódcy generalnego RSZ generała Jarosława Miki przyjął obowiązki dowódcy 4 Skrzydła Lotnictwa Szkolnego od gen. bryg. pil. Wojciecha Pikuły[25]. W dniu 11 listopada 2021 awansowany do stopnia generała brygady[26]. Akt mianowania odebrał z rąk prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej Andrzeja Dudy[27].
Jest pilotem wojskowym klasy mistrzowskiej na samolotach bojowych[14]. Posiada wszystkie uprawnienia do wykonywania lotów samolotem wielozadaniowym F-16, w różnych warunkach atmosferycznych, w pełnym zakresie wykorzystania posiadanego uzbrojenia. Jego nalot ogólny wynosi około 2500 tys. godzin na wojskowych samolotach odrzutowych, jak również dodatkowy nalot na innych rodzajach statków powietrznych. Podczas służby pilota wojskowego pilotował samoloty: F-16 Blok 42; F-16 Block 52; T-38; MiG-21; TS-11; PZL-130 oraz PC-21[10].
Awanse
edytuj
podporucznik – 1995[25]
(...)
generał brygady – 11 listopada 2021[28]
- Lotniczy Krzyż Zasługi – 2019[29]
- Złoty Medal „Za zasługi dla obronności kraju”
- Srebrny Medal „Za zasługi dla obronności kraju”
- Brązowy Medal „Za zasługi dla obronności kraju”
- Srebrny Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny”
- Brązowy Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny”
- Buzdygan Honorowy – 11 listopada 2021[30]
- Odznaka pamiątkowa 31 Bazy Lotnictwa Taktycznego – 2015, ex officio
- Odznaka pamiątkowa 2 Skrzydła Lotnictwa Taktycznego – 2017, ex officio
- Odznaka pamiątkowa 4 Skrzydła Lotnictwa Szkolnego – 2020, ex officio
- Odznaka tytułu honorowego Zasłużony Żołnierz - II stopnia
- tytuł „Najlepszego dowódcy bazy” – 2016[b]
- „Pilot Roku Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej” - 2009
- „Pilot Roku Sił Powietrznych” - 2009
- „Pilot Roku” 31 Bazy Lotnictwa Taktycznego - 2009
- Odznaka Honorowa Sił Powietrznych
- Kordzik Wojsk Lotniczych
i inne
Uwagi
edytuj- ↑ W latach 1867–1954 Wiązownica znajdowała się w granicach administracyjnych gminy Osiek i dzieliła się wówczas na: Wiązownicę (osadę młyńską), Wiązownicę Małą (wieś) i następujące kolonie: Wiązownicę-Majorat, Wiązownicę Poduchowną oraz Wiązownicę Sołectwo. W granicach obecnej gminy Staszów znajduje się od 1 stycznia 1973 roku, po reaktywacji gmin w miejsce gromad. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa tarnobrzeskiego, a od 1999 r. do województwa świętokrzyskiego i powiatu staszowskiego[1].
- ↑ Tytuł otrzymał w dniu 16 grudnia 2016 w Świętoszowie, gdzie odbyło się uhonorowanie wyróżniających się żołnierzy przez Dowódcę Generalnego generała broni Mirosława Różańskiego[8].
Przypisy
edytuj- ↑ Zdzisław Bednarczyk: Monografia wsi Wiązownica Kolonia.
- ↑ Stopień generalski dla płk. pilota dr. inż. Grzegorza Ślusarza. staszow.pl. [dostęp 2022-05-27].
- ↑ a b Mamy generała! Pochodzący z Wiązownicy Kolonii Grzegorz Ślusarz, odebrał nominację z rąk prezydenta Andrzeja Dudy. echodnia.eu. [dostęp 2022-05-27].
- ↑ Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)
- ↑ Generał z Wiązownicy-Kolonii. soltyswsi.pl. [dostęp 2022-05-27].
- ↑ Absolwenci. gornik.tbg.net.pl. [dostęp 2022-06-02].
- ↑ Zespół Szkół im. ks. Stanisława Staszica w Tarnobrzegu. gornik.tbg.net.pl. [dostęp 2022-06-01].
- ↑ a b c d e Płk pil. Grzegorz Ślusarz najlepszym dowódcą bazy. dlapilota.pl. [dostęp 2022-06-02].
- ↑ a b Generał z Wiązownicy-Kolonii. wojsko-polskie.pl. [dostęp 2022-06-02].
- ↑ a b c d Dowódca 4. Skrzydła Lotnictwa Szkolnego. wojsko-polskie.pl. [dostęp 2022-06-02].
- ↑ a b Jakuboszczak 2021 ↓, s. 170-171.
- ↑ Dęblin: Zmiany w dowództwie 4SLSz i LAW. dnews.pl. [dostęp 2022-06-02].
- ↑ a b c Jasiński 2016 ↓, s. 95.
- ↑ a b c d Jakuboszczak 2021 ↓, s. 171.
- ↑ Pilot, inżynier oraz technik roku 2009 w Krzesinach. samoloty.pl. [dostęp 2022-06-02].
- ↑ Jasiński 2011 ↓, s. 39.
- ↑ Zmiany kadrowe w Siłach Powietrznych. defence24.pl. [dostęp 2022-06-02].
- ↑ Gałecki 2018 ↓, s. 326.
- ↑ Gałecki 2017 ↓, s. 89.
- ↑ Grzegorz Ślusarz. Rozprawa doktorska. sin.put.poznan.pl. [dostęp 2022-06-02].
- ↑ Rozprawa doktorska. sin.put.poznan.pl. [dostęp 2022-06-02].
- ↑ Gałecki 2017 ↓, s. 152.
- ↑ Nowi generałowie w Wojsku Polskim. polska-zbrojna.pl. [dostęp 2022-06-02].
- ↑ Przekazanie obowiązków dowódcy 4SLSz. muzeumsp.pl. [dostęp 2022-05-27].
- ↑ a b Jakuboszczak 2021 ↓, s. 170.
- ↑ Belweder. Wręczenie awansów generalskich. bbn.gov.pl. [dostęp 2022-06-02].
- ↑ Belweder. Wręczenie awansów generalskich. prezydent.pl. [dostęp 2022-06-02].
- ↑ M.P. z 2021 r. poz. 1136 – pkt 2.
- ↑ M.P. z 2022 r. poz. 145 – pkt 24.
- ↑ Biuro Bezpieczeństwa Narodowego, Awanse generalskie w Siłach Zbrojnych RP [online], Biuro Bezpieczeństwa Narodowego [dostęp 2022-05-27] (pol.).
Bibliografia
edytuj- Piotr Jakuboszczak (red.): Kronika Wojska Polskiego 2020. Warszawa: Wojskowe Centrum Edukacji Obywatelskiej, 2021, s. 170; 171. ISSN 1734-2317.
- Artur Gałecki (red.): Kronika Wojska Polskiego 2017. Warszawa: Wojskowe Centrum Edukacji Obywatelskiej, 2018, s. 152; 326. ISSN 1734-2317.
- Grzegorz Jasiński (red.): Kronika Wojska Polskiego 2015. Warszawa: Wojskowe Centrum Edukacji Obywatelskiej, 2016, s. 95. ISSN 1734-2317.
- Grzegorz Jasiński (red.): Kronika Wojska Polskiego 2010. Warszawa: Wojskowe Centrum Edukacji Obywatelskiej, 2011, s. 39. ISSN 1734-2317.
- Strona internetowa 4 Skrzydła Lotnictwa Szkolnego
- Dziennik Urzędowy Rzeczypospolitej Polskiej „Monitor Polski” z 2013, 2021, 2022
