Wikipedia

Joachim Marx

polski piłkarz

Joachim Jerzy Marx (ur. 31 sierpnia 1944 w Gliwicach) – polski piłkarz występujący na pozycji środkowego napastnika lub obrońcy oraz trener piłkarski. Reprezentant Polski, złoty medalista olimpijski 1972 z Monachium.

Joachim Marx
Ilustracja
Pełne imię i nazwisko

Joachim Jerzy Marx

Data i miejsce urodzenia

31 sierpnia 1944
Gliwice

Wzrost

180 cm

Pozycja

napastnik

Kariera juniorska
Lata Klub
Górnik Sośnica
Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
1959–1963 GKS Gliwice
1963–1969 Gwardia Warszawa 139 (78)
→ 1966 Wisła Kraków 1 (1)
1969–1975 Ruch Chorzów 162 (66)
1975–1979 RC Lens 110 (38)
1979–1982 US Nœux-les-Mines 96 (39)
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole
1966–1975  Polska 23 (10)
Kariera trenerska
Lata Drużyna
1985–1988 RC Lens
1988–1990 La Roche VF
1991–1992 LB Châteauroux
  1. ↑ Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.
Dorobek medalowy
Igrzyska olimpijskie
złoto Monachium 1972 Piłka nożna
Odznaczenia
Złoty Krzyż Zasługi
Multimedia w Wikimedia Commons

Życiorys

edytuj

Urodził się 31 sierpnia 1944 w Gliwicach. Był synem Marii i Georga (Jerzego) Marxa[1]. Piłkarską karierę rozpoczynał w lokalnym klubie Sośnica Gliwice[2]. W 1959 za namową Jerzego Klejnota został zawodnikiem GKS Gliwice[3]. w którym grał w niższych ligach do 1963. W tym samym roku stał się pierwszoligowym zawodnikiem Gwardii Warszawa[4]. W debiutanckim występie w I lidze przeciwko drużynie Arkonii Szczecin zdobył bramkę na 2:2 w przedostatniej minucie meczu[5]. Pierwszy mecz przed własną publicznością zagrał przeciwko drużynie Wisły Kraków[5]. W trzecim spotkaniu debiutanckiego sezonu zagrał pierwsze derbowe spotkanie przeciwko Legii Warszawa. W spotkaniu strzelił gola na 2:1[6]. W tym czasie pracował jako mechanik samochodowy razem z Janem Gawrońskim[7]. Pod koniec września 1963 w meczu przeciwko Pogoni Szczecin zdobywa 2 bramki w 3 minuty. W całym sezonie 1963 zdobył 16 goli, zajmując 3 miejsce klasyfikacji strzelców przegrywajac z Lucjanem Brychczym Jerzym Wilimem i Józefem Gałeczką[8].

Jako złoty już medalista IO oraz zawodnik reprezentujący Gwardię Warszawa posiada również epizod w barwach Wisły Kraków, gdzie 8 maja 1966 r. – w ramach obchodów 60-lecia klubu – gościnnie wystąpił w meczu przeciwko MTK Budapeszt, wygranym przez Białą Gwiazdę 2:0 (0:0), a swój występ uświetnił bramką otwierającą wynik spotkania[9].

Najlepsze lata klubowej kariery przeżywał jednak na Śląsku, w Ruchu Chorzów, w którym grał w latach 1969–1975, rozgrywając 162 mecze w ekstraklasie i zdobywając 66 bramek. W 1974 i 1975 wywalczył tytuły mistrza Polski z Ruchem, zaś w 1974 Puchar Polski, w którym „Niebiescy” po dwóch golach Marksa pokonali jego były klub Gwardię Warszawa.

Po zakończeniu kariery w Polsce, wyemigrował do Francji, gdzie występował w klubie RC Lens w latach 1975–1979. W swoim debiucie zdobył przeciwko drużynie z Lyonu zdobył hat tricka[10]. Do końca roku strzelił bramkę w każdym z domowych meczów[11]. W pierwszym sezonie zdobył 15 bramek i 1 w Pucharze Francji[12]. Został najlepszym strzelcem zespołu Lens[13]. 9 stycznia 1976 jako pierwszy polski piłkarz wyjechał do Francji razem z rodziną[14]. Z klubem z Le ns zdobył wicemistrzostwo Ligue 1 w 1977 r. W 131 spotkaniach zdobył 43 gole[15]. Karierę zakończył w 1982 w prowincjonalnym klubie US Nœux-les-Mines[16].

Po zakończeniu kariery zawodniczej założył szkółkę piłkarską w Liévin. Obecnie prowadzi szkołę piłkarską reprezentacji Francji w Lens.

Kariera reprezentacyjna

edytuj

Reprezentacyjną karierę Joachim Marx rozpoczął w 1966, debiutując w meczu z Izraelem (0:0)[17]. Zagrał od 46 minuty za Jerzego Sadka[18]. Następnie w 1969 roku wystąpił w 3 spotkaniach reprezentacji przeciwko Bułgarii i Holandii w eliminacjach mistrzostw świata oraz w spotkaniu towarzyskim przeciwko Norwegii[18]. W 1970 roku zagrał w towarzyskim spotkaniu przeciwko reprezentacji Iraku (2-0). W kolejnym wygranym 5-0 meczu przeciwko reprezentacji Danii zdobył klasycznego hat-tricka[19]. Całe spotkania rozegrał także przeciwko drużynom NRD (0-5), Irlandii (2-0) i Albanii (3-0) W reprezentacji rozegrał 23 mecze, w których strzelił 10 goli. Do dorobku tego wpisują się również 4 występy w reprezentacji olimpijskiej i 2. zdobyte w niej bramki. Najlepszy mecz rozegrał w 1970 z Danią w Warszawie, w którym zdobył trzy bramki. W 1972 roku wystąpił w dwóch spotkaniach z Bułgarią. W pierwszym przegranym 1:3 meczu w Starej Zagorze w 23 minucie zastąpił Andrzeja Jarosika[19]. W rewanżowym wygranym 3-0 meczu w Warszawie strzelił gola na 3-0[20]. Olimpiadzie w Monachium nie był podstawowym zawodnikiem, wystąpił jedynie w meczach z Danią (1:1) i Ghaną (4:0). W każdym ze spotkań wystąpił jedynie w jednej połowie meczu[20]. Choroba uniemożliwiła mu występ na Mistrzostwach Świata 1974. 9 Października wystąpił od 74 minuty w meczu eliminacji mistrzostw Europy przeciwko Finlandii zastępując Andrzeja Szarmacha. W 1975 wrócił do kadry. 28 maja zagrał drugą połowę w wyjazdowym spotkaniu przeciwko NRD strzelając gola w 83 minucie[20]. 8 października 1975 na mecz z Węgrami (2 bramki)[styl do poprawy][20]. Reprezentacyjną karierę zakończył w tym samym roku meczem z Włochami (0:0)[21].

Lp. Data Miejsce Przeciwnik Rezultat Rozgrywki Grał Uwagi
1. 3 grudnia 1966 Jaffa   Izrael 0-0 towarzyski od 46'
2. 15 czerwca 1969 Sofia   Bułgaria 1-4 el. MŚ 1970 od 77'
3. 27 sierpnia 1969 Łódź   Norwegia 6-1 towarzyski 90'    
4. 7 września 1969 Chorzów   Holandia 2-1 el. MŚ 1970 90'
5. 22 lipca 1970 Szczecin   Irak 2-0 towarzyski do 45'
6. 2 września 1970 Warszawa   Dania 5-0 towarzyski od 46'      
7. 6 września 1970 Rostock   NRD 0-5 towarzyski 90'
8. 23 września 1970 Dublin   Irlandia 2-0 towarzyski 90'
9. 14 października 1970 Chorzów   Albania 3-0 el. ME 1972 90'
10. 17 listopada 1971 Hamburg   RFN 0-0 el. ME 1972 90'  
11. 5 grudnia 1971 Izmir   Turcja 0-1 el. ME 1972 90'
12. 16 kwietnia 1972 Stara Zagora   Bułgaria 1-3 el. IO 1972 od 23'
13. 7 maja 1972 Warszawa   Bułgaria 3-0 el. IO 1972 od 83'  
14. 10 maja 1972 Poznań   Szwajcaria 0-0 towarzyski do 61'
15. 30 sierpnia 1972 Ratyzbona   Ghana 4-0 IO 1972 od 46'
16. 3 września 1972 Ratyzbona   Dania 1-1 IO 1972 do 45'
17. 9 października 1974 Warszawa   Finlandia 3-0 el. ME 1976 od 74'
18. 28 maja 1975 Halle   NRD 2-1 towarzyski od 46'  
19. 24 czerwca 1975 Seattle   Stany Zjednoczone 4-0 towarzyski 90'
20. 6 lipca 1975 Montreal   Kanada 8-1 towarzyski 90'  
21. 9 lipca 1975 Toronto   Kanada 4-1 towarzyski do 45'
22. 8 października 1975 Łódź   Węgry 4-2 towarzyski 90'    
23. 26 października 1975 Warszawa   Włochy 0-0 el. ME 1976 od 59'

Sukcesy

edytuj

Klubowe

edytuj

Ruch Chorzów

Reprezentacyjne

edytuj

Odznaczenia

edytuj

Zobacz też

edytuj

Przypisy

edytuj
  1. ↑ Czado 2023 ↓, s. 9.
  2. ↑ Czado 2023 ↓, s. 28.
  3. ↑ Czado 2023 ↓, s. 36.
  4. ↑ Czado 2023 ↓, s. 55.
  5. ↑ a b Czado 2023 ↓, s. 59.
  6. ↑ Czado 2023 ↓, s. 60.
  7. ↑ Czado 2023 ↓, s. 61.
  8. ↑ Czado 2023 ↓, s. 63.
  9. ↑ 1966.05.08 Wisła Kraków – MTK Budapeszt 2:0 – Historia Wisły [online], historiawisly.pl [dostęp 2019-03-11].
  10. ↑ Czado 2023 ↓, s. 341,343.
  11. ↑ Czado 2023 ↓, s. 345.
  12. ↑ Czado 2023 ↓, s. 351.
  13. ↑ Czado 2023 ↓, s. 347.
  14. ↑ Czado 2023 ↓, s. 348.
  15. ↑ Czado 2023 ↓, s. 339.
  16. ↑ Czado 2023 ↓, s. 368.
  17. ↑ Czado 2023 ↓, s. 253.
  18. ↑ a b Czado 2023 ↓, s. 407.
  19. ↑ a b Czado 2023 ↓, s. 408.
  20. ↑ a b c d Czado 2023 ↓, s. 409.
  21. ↑ Czado 2023 ↓, s. 323.
  22. ↑ Joachim Marx – Polski Komitet Olimpijski [online] [dostęp 2023-01-31] (pol.).
  23. ↑ Odznaczenia dla olimpijczyków. „Nowiny”. Nr 264, s. 2, 23 września 1972. 
  24. ↑ Sport. 10 września – Dniem Polskiego Piłkarza. „Nowiny”. Nr 263, s. 2, 21 września 1972. 

Bibliografia

edytuj
  • Andrzej Gowarzewski, Piotr Bratkowski, i inni: Polonia, Warszawianka, Gwardia: prawdziwa historia trzech klubów. Katowice: Wydaw. GiA, 2003, seria: Encyklopedia Piłkarska FUJI. Kolekcja Klubów; T. 7. ISBN 83-88232-06-1. OCLC 749233312. (pol.).
  • Paweł Czado: Asiu Joachim Marx Biografia. Kraków: SQN, 2023. ISBN 978-83-83302-80-5.
  • Strona PKOl
  • Stefan Grzegorczyk, Jerzy Lechowski, Mieczysław Szymkowiak: Piłka nożna 1919-1979: ludzie, drużyny, mecze. Warszawa: Młodzieżowa Agencja Wydawnicza, 1981, seria: Rocznik polskiego piłkarstwa ; T. 1. ISBN 83-203-0216-1. OCLC 316493176. (pol.).
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Joachim_Marx&oldid=76003247”