Maimetshorapia – wymarły rodzaj błonkówek z rodziny Maimetshidae i podrodziny Maimetshinae. Obejmuje tylko jeden opisany gatunek, M. africana. Żył w późnej kredzie.

Maimetshorapia
Rasnitsyn et Brothers, 2009
Okres istnienia: kreda późna
100.5/66
100.5/66
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

stawonogi

Gromada

owady

Rząd

błonkoskrzydłe

Infrarząd

trzonkówki

Nadrodzina

Trigonalyoidea

Rodzina

Maimetshidae

Podrodzina

Maimetshinae

Plemię

Maimetshini

Rodzaj

Maimetshorapia

Typ nomenklatoryczny

Maimetshorapia africana Rasnitsyn et Brothers, 2009

Taksonomia

edytuj

Rodzaj i gatunek typowy opisane zostały po raz pierwszy w 2009 roku przez Aleksandra Rasnicyna i Denisa Brothersa na łamach „African Invertebrates”. Opisu dokonano na podstawie pojedynczej, datowanej na turon w kredzie skamieniałości, odnalezionej w Orapie na terenie Botswany. Nazwa rodzajowa to połączenie nazwy typowego dla rodziny rodzaju Maimetsha z nazwą stanowiska Orapa. Epitet gatunkowy oznacza po łacinie „afrykańska”[1].

Rasnicyn i Brothers jako najbardziej zbliżone do Maimetshorapia podają rodzaje Afrapia i Maimetsha[1]. Michael S. Engel sklasyfikował te rodzaje w plemieniu Maimetshini w obrębie nowej podrodziny Maimetshinae[2].

Morfologia

edytuj

Błonkówka o ciele długości co najmniej 5,3 mm, ubarwiona dość ciemno, przypuszczalnie z jasnymi czułkami i odnóżami. Szersza niż dłuższa głowa miała dość wąskie i wysklepione skronie za dużymi oczami złożonymi. Długość członów biczyka czułków dochodziła w części wierzchołkowej do dwukrotności ich szerokości[1]. W przeciwieństwie do Afromaimetsha tułów miał notauli o mniej lub bardziej równoległym przebiegu[2]. Skrzydło przednie miało około 2,7 mm długości[1] i znacznie krótszą od pierwszego odcinka żyłki 1Rs, szerszą niż nasadowy odcinek sektora radialnego, pogrubioną, u szczytu nabrzmiałą pterostygmę. Jego użyłkowanie cechowało się ponadto wąską, nieodbiegającą szerokością od pterostygmy komórką kostalną, biorącą początek w połowie żyłki bazalnej i biegnącą równolegle do żyłki 1Cu żyłką 1Rs+M, żyłką 1Rs+M położoną bliżej r-rs niż 2Rs+M, żyłką 1rs-m stykającą się z sektorem radialnym wcześniej niż r-rs, obecnością trzech komórek submarginalnych, dość krótką komórką 2rm i krótszą niż wysoką komórką 3rm[1][2]. Powierzchnię pozatułowia rzeźbiły duże, dwukrotnie szersze niż dłuższe areole. Pokładełko miało prostą, podługowato-trójkątną osłonkę długości 0,75 mm[1].

Paleoekologia

edytuj

Owad ten występował w klimacie umiarkowanym z zachowaną zmiennością pór roku. Zamieszkiwany przez niego rejon leżał w kredzie późnej dalej na południe, co sprzyjało podtrzymaniu umiarkowanego klimatu. Środowiskiem tego owada były wilgotne lasy o dużych opadach, nieodległe od wód, acz okresowo trawione przez pożary. Siedlisko to cechowało się dużą różnorodnością flory i entomofauny. Rosły tu paprotniki, miłorzębowce z rodzaju Ephedripites oraz liczne okrytonasienne, w tym z takich grup jak radziliszkowate, wawrzynowate, oczarowate, ukęślowe i skalnicowce. Spośród owadów rozpoznano w skamieniałościach z Orapy większość ich współczesnych rzędów, w tym ważki, prostoskrzydłe, skorki, karaczany, pluskwiaki, chrząszcze, sieciarki, błonkówki i muchówki[3]. Same Maimetshidae oprócz Maimetshorapia reprezentowały także dwa gatunki z rodzaju Afrapia i jeden z rodzaju Afromaimetsha[1].

Przypisy

edytuj
  1. a b c d e f g Alexandr P. Rasnitsyn, Denis J. Brothers. New Genera and Species of Maimetshidae (Hymenoptera:Stephanoidea s.l.) from the Turonian of Botswana, with Comments on the Status of the Family. „African Invertebrates”. 50 (1), s. 191-204, 2009. DOI: 10.5733/afin.050.0108. 
  2. a b c Michael S. Engel. A new genus and species of maimetshid wasps in Lebanese Early Cretaceous amber (Hymenoptera: Maimetshidae). „Novitates Paleoentomologicae”. 18, s. 1-14, 2016. DOI: 10.17161/np.v0i18.6497. 
  3. R.J. Rayner, S.B. Waters, I.J. McKay, P.N. Dobbs, A.L. Shaw. The mid-Cretaceous palaeoenvironment of central Southern Africa (Orapa, Botswana). „Palaeogeography, Palaeoclimatology, Palaeoecology”. 88 (1-2), s. 147–156, 1991. DOI: 10.1016/0031-0182(91)90020-R.