Mieczysław Jagielski
Mieczysław Zygmunt Jagielski (ur. 12 stycznia 1924 w Kołomyi, zm. 27 lutego 1997 w Warszawie[1]) – polski polityk komunistyczny, ekonomista, profesor SGPiS, minister rolnictwa w latach 1959–1970. Członek Komitetu Centralnego PZPR (1959–1981, od 1971 także Biura Politycznego KC PZPR). Poseł na Sejm PRL II, III, IV, V, VI, VII i VIII kadencji.
| |
| Data i miejsce urodzenia |
12 stycznia 1924 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
27 lutego 1997 |
| Wiceprezes Rady Ministrów | |
| Okres |
od 30 czerwca 1970 |
| Przynależność polityczna | |
| Przewodniczący Komisji Planowania przy Radzie Ministrów | |
| Okres |
od 26 października 1971 |
| Przynależność polityczna | |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Minister rolnictwa | |
| Okres |
od 27 października 1959 |
| Przynależność polityczna | |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Odznaczenia | |
            
| |
Życiorys
edytuj
Syn Franciszka i Zofii. Ukończył studia magisterskie w Szkole Głównej Planowania i Statystyki w Warszawie i studia w Wyższej Szkole Nauk Społecznych przy KC PZPR. W 1962 został doktorem nauk ekonomiczno-rolniczych w Instytucie Kształcenia Kadr Naukowych przy KC PZPR.
W latach 1946–1949 wchodził w skład zarządu głównego Związku Samopomocy Chłopskiej, następnie do centralnego zarządu Państwowych Gospodarstw Rolnych do 1950.
W 1946 wstąpił do Polskiej Partii Robotniczej, następnie należał do Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. Od 1952 był zastępcą kierownika, a w latach 1953–1956 pełnił funkcję kierownika Wydziału Rolnego Komitetu Centralnego PZPR. Od 1954 do 1959 był zastępcą członka, a w latach 1959–1981 członkiem KC PZPR. W latach 1964–1971 pełnił funkcję zastępcy członka, a w okresie 1971–1981 członka Biura Politycznego KC PZPR.
W latach 1957–1959 wiceminister (podsekretarz stanu), a następnie do 1970 minister rolnictwa, wicepremier (1970–1981) i przewodniczący Komisji Planowania przy Radzie Ministrów (1971–1975). Przewodniczący komisji rządowej prowadzącej negocjacje z Międzyzakładowym Komitetem Strajkowym w Gdańsku w sierpniu 1980. W 1971 został stałym przedstawicielem Polski przy Radzie Wzajemnej Pomocy Gospodarczej w Moskwie.
30 sierpnia 1980 podpisywał w Gdańsku z ramienia rządu jako wicepremier porozumienia sierpniowe.
Pełnił mandat poselski na Sejm PRL II, III, IV, V, VI, VII i VIII kadencji (1957–1985).
Został pochowany na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie (kwatera C 2 rz. 5 m. 2)[2].
Odznaczenia
edytuj- Order Budowniczych Polski Ludowej (1969)[3]
- Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (1959)[4]
- Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski
- Order Sztandaru Pracy I klasy (1964[5]
- Order Sztandaru Pracy II klasy
- Medal 30-lecia Polski Ludowej (1974)[6]
- Złoty Medal „Za zasługi dla obronności kraju” (1973)[7]
- Srebrny Medal „Za zasługi dla obronności kraju”
- Brązowy Medal „Za zasługi dla obronności kraju”
- Odznaka 1000-lecia Państwa Polskiego (1966)[8]
- Złota odznaka „Za zasługi dla województwa warszawskiego” (1962)[9]
- Odznaka honorowa „Za zasługi w rozwoju województwa koszalińskiego” (1966)[10]
- Odznaka „Zasłużonemu Opolszczyźnie” (1969)[11]
- Odznaka honorowa „Za zasługi dla Lubelszczyzny” (1969)[12]
- Medal pamiątkowy „650-lecia Słupska” (1960)[13]
- Medal pamiątkowy „X wieków Płocka” (1971)[14]
- Odznaka pamiątkowa „150-lecia istnienia Towarzystwa Naukowego Płockiego” (1971)[14]
- Krzyż Wielki Orderu Infanta Henryka (Portugalia, 1976)[15]
- Medal 90-lecia urodzin Georgi Dymitrowa (Bułgaria, 1972)[16]
- Medal 50-lecia Komunistycznej Partii Czechosłowacji (Czechosłowacja, 1971)[17]
- Medal 30-lecia wyzwolenia Czechosłowacji przez Armię Radziecką (Czechosłowacja, 1975)[18]
- Medal jubileuszowy „W upamiętnieniu 100-lecia urodzin Władimira Iljicza Lenina” (ZSRR, 1969)[19]
- Medal jubileuszowy „Trzydziestolecia zwycięstwa w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej 1941–1945” (ZSRR, 1975)[20]
- i inne
Przypisy
edytuj- ↑ Pittsburgh Post-Gazette z 6 marca 1997 (ang.)
- ↑ Wyszukiwarka grobów w Warszawie.
- ↑ Wysokie odznaczenia dla rolników. „Nowiny”, s. 1, Nr 235 z 8 września 1969.
- ↑ Odznaczenia państwowe dla najbardziej zasłużonych, „Trybuna Ludu”, nr 201, 22 lipca 1959, s. 6.
- ↑ Wręczenie odznaczeń w Belwederze. „Nowiny”, s. 2, Nr 170 z 20 lipca 1964.
- ↑ Medale 30-lecia dla czołowych działaczy partyjnych i państwowych, „Trybuna Robotnicza”, nr 170, 19 lipca 1974, s. 1.
- ↑ Medale „Za Zasługi dla Obronności Kraju” dla członków rządu, „Trybuna Robotnicza”, nr 241, 11 października 1973, s. 2.
- ↑ Nadzwyczajna sesja Sejmu, „Trybuna Robotnicza”, nr 172, 22 lipca 1966, s. 1.
- ↑ Dziennik Urzędowy Wojewódzkiej Rady Narodowej w Warszawie, nr 11, 15 sierpnia 1962, s. 1.
- ↑ Dziennik Urzędowy Wojewódzkiej Rady Narodowej w Koszalinie, nr 8, 11 lipca 1966, s. 2.
- ↑ Dziennik Urzędowy Wojewódzkiej Rady Narodowej w Opolu, nr 8, 10 lipca 1969, s. 14.
- ↑ Odznaczenia dla zasłużonych pracowników komunalnych, „Głos Pracy”, nr 106, 5 maja 1969, s. 2.
- ↑ Uroczystości 650-lecia Słupska, „Trybuna Ludu”, nr 197, 17 lipca 1960, s. 3.
- ↑ a b P. Jaroszewicz wśród załóg zakładów w Płocku, „Życie Warszawy”, nr 163, 9 lipca 1971, s. 1.
- ↑ Ordem do Infante D. Henrique, Ordens Honoríficas Portuguesas, 1976.
- ↑ Medale Georgi Dymitrowa dla członków kierownictwa PZPR, „Trybuna Robotnicza”, nr 266, 8 listopada 1972, s. 1.
- ↑ Medale 50-lecia KPCz dla kierowniczych działaczy PZPR, „Trybuna Robotnicza”, nr 174, 24–25 lipca 1971, s. 2.
- ↑ Medale z okazji 30-lecia wyzwolenia Czechosłowacji, „Trybuna Ludu”, nr 127, 3 czerwca 1975, s. 4.
- ↑ Euzebiusz Basiński, Polska-ZSRR. Kronika faktów i wydarzeń 1944–1971, Wyd. Książka i Wiedza, Warszawa 1973, s. 392.
- ↑ Medale radzieckie dla polskich przywódców, „Dziennik Bałtycki”, nr 106, 9–11 maja 1975, s. 1.
Bibliografia
edytuj- Leksykon Historii Polski z 1995
- Czułem tę wrogość. Mieczysław Jagielski w rozmowie z Anną Bikont, „Gazeta Wyborcza” nr 201, 30 sierpnia 1995
- Maciej Sandecki, Mieczysław Jagielski: Musimy wyrazić zgodę, Gazeta.pl, 18 sierpnia 2005
- Informacje w BIP IPN