Mirosław Okoński
Mirosław Marian Okoński (ur. 8 grudnia 1958 w Koszalinie) – polski piłkarz i trener piłkarski.
Pełne imię i nazwisko |
Mirosław Marian Okoński | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Data i miejsce urodzenia |
8 grudnia 1958 | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Wzrost |
171 cm | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Pozycja | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Kariera seniorska[a] | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Kariera reprezentacyjna | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Kariera trenerska | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
Był zawodnikiem lewonożnym. Występował głównie jako lewoskrzydłowy i rozgrywający. Uważany za jeden z największych talentów swojego pokolenia w polskiej piłce. Słynął z ponadprzeciętnego wyszkolenia technicznego. Pomimo sukcesów w drużynach klubowych, nie spełnił oczekiwań w zespole narodowym. W reprezentacji Polski wystąpił 29 razy, strzelając 2 bramki.
Kariera klubowa
edytujTreningi piłkarskie rozpoczynał w Gwardii Koszalin, gdzie występował w latach 1969-1977. W 1977 przeszedł do Lecha Poznań; był zawodnikiem poznańskiego klubu do 1980, ponownie 1982-1986 i w 1992. Łącznie wystąpił w 200 meczach ekstraklasy (jako piłkarz Lecha), strzelając 69 goli - po drodze zdobywając koronę króla strzelców w sezonie 1982/1983 z 15 bramkami, osiągnął trzy tytuły mistrzowskie (1983, 1984, 1993) oraz miał udział w zdobyciu dwóch Pucharów Polski (1982 – zdobywca zwycięskiego gola w finale, 1984). Jest najstarszym piłkarzem Lecha z tytułem mistrzowskim (prawie 35 lat w 1993). W plebiscycie „Gazety Wyborczej” został wybrany piłkarzem 80-lecia klubu.
W latach 1980–1982 z racji odbywania służby wojskowej reprezentował warszawską Legię (52 mecze ligowe, 15 bramek, dwa Puchary Polski – 1980, 1981). W Niemczech reprezentował barwy Hamburger SV (1986-1988 62-15), w 1987 w plebiscycie na piłkarza roku Bundesligi zajął 2. miejsce za Uwe Rahnem. Ponadto był zawodnikiem Olimpii Poznań (1992-1993), Astry Krotoszyn (1994-1995), Lipnie Stęszew (1995), Klubie Piłkarskim Poznań (2001-2002), Concordia Hamburg (1993), FTSV Raspo Elmshorn (1993-1994). W latach 1988–1992 występował w lidze greckiej (AEK Ateny 77-22, Korintos 18-4). W rundzie wiosennej sezonu 1996/97 powrócił do macierzystego klubu – Gwardii Koszalin i rozegrał kilka spotkań na szczeblu trzecioligowym.
Kariera reprezentacyjna
edytujGrał w zespołach narodowych w różnych kategoriach wiekowych. W reprezentacji seniorów występował w latach 1977-1987, zaliczył 29 spotkań.
Kariera trenerska
edytujJako trener pracował z Górnikiem Łęczyca i Czarnymi Żagań. Przez pewien czas był także trenerem napastników w Warcie Poznań oraz trenerem juniorek w Polonii Poznań.
Bibliografia
edytuj- Andrzej Gowarzewski, Jan Rędzioch, Lech Poznań, wydawnictwo GiA, Katowice 2003 (8. część cyklu Kolekcja Klubów)