Religia w Cieszynie

Religia w Cieszynie – lista i historia wspólnot wyznaniowych działających na terenie Cieszyna.

Katolicyzm edytuj

Kościół rzymskokatolicki edytuj

 
Rotunda w Cieszynie

Parafie diecezjalne edytuj

Od chrystianizacji obszaru dzisiejszego Śląska Cieszyńskiego do początku XVI wieku katolicyzm był praktycznie jedyną funkcjonującą tu religią. W 1000 roku Ziemia Cieszyńska znalazła się w granicach diecezji wrocławskiej. Najstarszą świątynią katolicką jest powstała ok. 1180[1] romańska rotunda św. Mikołaja na Górze Zamkowej w Cieszynie, pełniąca niegdyś funkcję kaplicy zamkowej i kościoła grodowego.

Po okresie reformacji, gdy większość mieszkańców przeszła na luteranizm, nastąpiła częściowa rekatolicyzacja wspierana przez panujących tu Habsburgów, a w pierwszej kolejności na terenie dzisiejszego powiatu cieszyńskiego uległo jej m.in. miasto Cieszyn. Po wojnach śląskich i oddzieleniu tej części Śląska od diecezjalnego Wrocławia utworzono Wikariat Generalny dla Śląska Austriackiego, którego od 1872 do 1925 stałą siedzibą był Cieszyn.

Po odzyskaniu niepodległości przez Polskę i po podziale Cieszyna granicą państwową struktura kościelna w mieście uległa reorganizacji. W 1925 utworzono diecezję katowicką, w której znalazł się dekanat Cieszyn, a od 1992 przynależy on już do diecezji bielsko-żywieckiej. W 1995 z dekanatu Cieszyn wyodrębniono dekanat Goleszów. Obecnie dekanat Cieszyn swoją powierzchnią obejmuje miasto Cieszyn bez Marklowic, które są filią parafii św. Jana Nepomucena w Pogwizdowie. W 2005 dekanat liczył ponad 22 tysiące wiernych[2].

Wspólnoty zakonne edytuj

Pierwszą wspólnota zakonną, mającą swój klasztor w Cieszynie, byli benedyktyni. W średniowieczu duszpasterstwo na terenie grodu prowadzili dominikanie i franciszkanie. Swój wpływ na historię miasta wywarła również wspólnota jezuitów, którzy prowadzili w Cieszynie szkołę. Członkiem tego zakonu był cieszyński działacz i społecznik Leopold Szersznik. Obecnie na terenie miasta swoje domy zakonne mają cztery zakony i zgromadzenia katolickie: franciszkanie, bonifratrzy, elżbietanki oraz boromeuszki, przy czym siostry elżbietanki mają w Cieszynie swój dom generalny. Katolickie domy zakonne Cieszyna:

Kościół greckokatolicki edytuj

Greckokatolicki punkt duszpasterski w Cieszynie został utworzony 1 lutego 2023[3]. Prowadzenie nabożeństw w obrządku bizantyjsko-ukraińskim zostało tu zainaugurowane 5 lutego 2023. Liturgie odbywają się w każdą niedzielę w rzymskokatolickim kościele św. Krzyża. Duszpasterzem miejscowych wiernych kościoła greckokatolickiego pozostaje o. Ezechiasz Cieśla[4].

Starokatolicyzm edytuj

Na terenie miasta działalność prowadzi parafia św. Łukasza Ewangelisty, będąca częścią Katolickiego Kościoła Narodowego w Polsce. Siedziba parafii mieści się w budynku Ratusza (Rynek 1)[5].

Protestantyzm edytuj

Luteranizm edytuj

 
Ewangelicki Kościół Jezusowy

W okresie reformacji ludność Cieszyna jak i Śląska Cieszyńskiego w większości zmieniła wyznanie na luterańskie i przejęła miejscowe kościoły na własne potrzeby. Odebrano im je wszystkie w 1654, zakazano odprawiania nabożeństw i skonfiskowano Biblię i książki religijne. Sytuacja poprawiła się po podpisaniu ugody altransztadzkiej przez Józefa I i Karola XII w 1707. Ugoda ta pozwoliła na wybudowanie ewangelikom na Śląsku sześć „kościołów łaski”, w tym Kościoła Jezusowego w Cieszynie (dziś największy ewangelicki kościół w diecezji cieszyńskiej i w Polsce), który stał się ośrodkiem powstałego w 1709 zboru (parafii) obejmującego nie tylko region cieszyński ale i ziemie ościenne.

W 1781 cesarz Józef II wydał „Patent tolerancyjny”, przez co zezwolił luteranom, ewangelikom reformowanym i prawosławnym praktykowania swojego wyznania. Po wydaniu tego patentu w regionie wyodrębniło się 11 nowych parafii. Dzięki rewolucji w latach 1848–1849 zostały zrównane prawa luteran z prawami katolików jako jednostek. Podstawę prawnego bytu Kościoła ewangelickiego w Austrii stanowił „Patent Protestancki” wydany w 1861 przez cesarza Franciszka Józefa I. Okres równouprawnienia wyznaniowego kontynuował proces wyodrębniania się nowych parafii, również z parafii cieszyńskiej. W 1909 parafia cieszyńska obejmowała oprócz miasta 32 okolicznych miejscowości i zrzeszała ok. 17 130 ewangelików[6].

Ciosem dla parafii okazał się konflikt graniczny o Śląsk Cieszyński między Czechosłowacją a Polską, których skutkiem było rozdzielenie terytorium parafii granicą państwową w 1920. Siedziba parafii znalazła się po stronie polskiej, a ponad połowa zborowników po stronie czechosłowackiej. W 1918 w Cieszynie został powołany seniorat, któremu podlegały wszystkie parafie Śląska Cieszyńskiego do 1920, kiedy to nastąpiło przekazanie zborów pod administrację Konsystorza Ewangelicko-Augsburskiego w Warszawie na skutek starań ks. Franciszka Michejdy i Rady Narodowej Księstwa Cieszyńskiego. W 1936 seniorat w Cieszynie przemianowano na diecezję cieszyńską, która w takiej postaci przetrwała do dziś. Kościół ewangelicko-augsburski (tak jak wszystkie inne wyznania niekatolickie) nie miał pełni praw w II Rzeczypospolitej.

II wojna światowa miała dla ewangelików tragiczne następstwa. W PRL-u miejscowi ewangelicy byli zaledwie tolerowani; ograniczono działalność parafialną i wydawniczą do minimum, uniemożliwiono prowadzenie placówek oświatowych. Po 1989 ożywiła się działalność parafii ewangelickich: w 1993 otwarto Liceum Ogólnokształcące Towarzystwa Ewangelickiego w Cieszynie. Od 1992 zaczęto wydawać w Cieszynie „Informator parafialny”, przekształcony w 1997 w „Gazetę Ewangelicką” o zasięgu krajowym.

Oprócz Cieszyna miejscowa parafia obejmuje również miejscowości ościenne, a w 2005 zrzeszała łącznie ok. 6650 wiernych[7].

Inne wyznania edytuj

 
Kościół zielonoświątkowy

Oprócz Kościoła ewangelicko-augsburskiego funkcjonują również inne wyznania. Protestanci stanowią znaczny procent ludności w Cieszynie. W roku 1900 na terenie obecnego Cieszyna było 12773 (65,2%) katolików, 5355 (27,3%) protestantów, 1413 (7,2%) żydów, 46 (0,2%) innych religii. W latach 1968–1972 znaczna grupa miejscowych chrześcijan związanych z ruchem zielonoświątkowym (Stanowczych Chrześcijan) przesiedliła się w rejon Pogórza Bukowskiego i wschodniego krańca Beskidu Niskiego tworząc tam odrębny związek wyznaniowy Ewangeliczną Wspólnotę Zielonoświątkową.

Świadkowie Jehowy edytuj

 
Sala Królestwa, ul. E. Orzeszkowej 52

Około 300 głosicieli, należących do 2 zborów (Cieszyn-Południe, Cieszyn-Północ) – Sala Królestwa przy ul. E. Orzeszkowej 52[17].

  • Historia

W Cieszynie i okolicach działalność kaznodziejską prowadzono pod koniec lat 20. XX wieku. W latach 30. XX wieku pojawili się pierwsi wyznawcy[18]. W czasie II wojny światowej wielu Świadków Jehowy zostało osadzonych w obozach koncentracyjnych, głównie w Auschwitz-Birkenau. Na przykład w kwietniu 1943 roku aresztowano mieszkankę miasta, Helenę Cienciałę. Po przesłuchaniu na posterunku gestapo została przewieziona do Auschwitz i oznaczona numerem 45856. Dwa miesiące później do obozu został wywieziony Paweł Cienciała, a po kolejnych dwóch miesiącach Ewa Cienciała, która tam zmarła[19]. W Cieszynie też brutalnie przesłuchiwano, a potem wywożono do obozu Auschwitz Świadków Jehowy ze Śląska Cieszyńskiego – głównie z Wisły.

Po zakończeniu II wojny światowej – w czasie zakazu działalności – powstawały nowe zbory. Aresztowania dotknęły miejscowych Świadków Jehowy[20]. 2 sierpnia 1950 roku w Cieszynie funkcjonariusz UB zastrzelił aresztowanego Józefa Szlaura, który był zatrzymany za przynależność do tej grupy wyznaniowej[21]. W połowie lat 60. XX wieku rozpoczęto organizowanie tzw. „konwencji leśnych[22]. Świadkowie Jehowy za działalność religijną oraz za odmowę służby wojskowej byli skazywani na kary więzienia. W latach 90. XX wieku powstała Sala Królestwa. Od 1999 roku tutejsi Świadkowie Jehowy korzystają również ze zgromadzeń w Centrum Kongresowym w Sosnowcu. W roku 2012 nastąpiła reorganizacja zborów – z trzech powstały dwa większe.

Zobacz też edytuj

Przypisy edytuj

  1. Cieszyńska rotunda jest o sto lat młodsza? [online], gazeta.pl.
  2. Panorama Parafii Katolickich Ziemi Cieszyńskiej, „Dwuczęściowy dodatek do gazety Głos Ziemi Cieszyńskiej”, listopad 2005.
  3. Новий Душпастирський Пункт Перемисько-Варшавської Архиєпархії [online], cerkiew.org [dostęp 2024-04-03].
  4. Duszpasterstwo Grekokatolików [online], cieszyn.franciszkanie.pl [dostęp 2023-08-28].
  5. Kontakt – korespondencja. cieszyn.kkn-poland.com.pl. [dostęp 2022-06-10].
  6. Ludwig Patryn, Die Ergebnisse der Volkszählung vom 31. Dezember 1910 in Schlesien, Troppau 1912 (niem.).
  7. Panorama Parafii Kościoła Ewangelicko-Augsburskiego, „Dodatek do gazety Głos Ziemi Cieszyńskiej”, 18 listopada 2005.
  8. Kontakt [online], kanaan.org.pl [dostęp 2023-04-12].
  9. Historia cieszyńskiego zboru (pol.) [online], cieszyn.maranatha.pl [dostęp 2011-09-04].
  10. Zbory. maranatha.pl. [dostęp 2022-06-10].
  11. Lokalizacje. kosciolchwaly.pl. [dostęp 2022-08-10].
  12. Kontakt. kosciolchwaly.cieszyn.pl. [dostęp 2022-08-10].
  13. Kontakt. elimcieszyn.pl. [dostęp 2022-06-10].
  14. Zbory Kościoła Wolnych Chrześcijan. kwch.org. [dostęp 2022-06-10].
  15. Woj. śląskie. kchwe.pl. [dostęp 2022-06-10].
  16. Zbory. kbwch.pl. [dostęp 2022-06-10].
  17. Dane według wyszukiwarki zborów, na oficjalnej stronie Świadków Jehowy jw.org [dostęp 2013-12-15].
  18. Krzysztof Biliński, Hiobowie XX wieku, Wrocław: Wydawnictwo A Propos, 2012, s. 244, ISBN 978-83-63306-15-1, OCLC 839256207.
  19. Aleksandra Matelska, „...w miłości nie ma bojaźni”. Nazistowskie prześladowania Świadków Jehowy w Polsce, Wrocław: Wydawnictwo A Propos, wyd. II, 2010, s. 80-86, ISBN 978-83-61387-19-0.
  20. Aleksander Namysło, Tchórze? Szpiedzy? Wywrotowcy? Władze województwa śląskiego wobec Świadków Jehowy w pierwszych latach powojennych, OBEP IPN Katowice.
  21. Keeping Integrity in Communist Poland, „Strażnica Zwiastująca Królestwo Jehowy”, 1 maja 1957, s. 260 (ang.).
  22. Watchtower, Rocznik Świadków Jehowy 1994, Nowy Jork: Towarzystwo Strażnica, 1994, s. 201, 203.