Wikipedia

Juliane Seyfarth

niemiecka skoczkini narciarska

Juliane Seyfarth (ur. 19 lutego 1990 w Eisenach) – niemiecka skoczkini narciarska, mistrzyni świata juniorek z 2006. Jedenastokrotna zwyciężczyni konkursów Pucharu Kontynentalnego kobiet[1]. Jej rekord życiowy w odległości skoku wynosi 141 m i został ustanowiony w Czajkowskim, a najdalszym skokiem w karierze było 142 m ustanowione w Klingenthal[2].

Juliane Seyfarth
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

19 lutego 1990
Eisenach

Klub

WSC 07 Ruhla

Debiut w PŚ

3 grudnia 2011 w Lillehammer (15. miejsce)

Pierwsze punkty w PŚ

3 grudnia 2011 w Lillehammer (15. miejsce)

Pierwsze podium w PŚ

30 listopada 2018 w Lillehammer (1. miejsce)

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Niemcy
Mistrzostwa świata
złoto Seefeld 2019 norm. druż.
złoto Seefeld 2019 norm. druż. miesz.
Mistrzostwa świata juniorów
Złoto
2006
Kranj		 Skocznia K-90
indywidualnie
Puchar świata w skokach narciarskich
3. miejsce
2018/2019
Lillehammer Triple
srebro 2. miejsce
2018
Raw Air
brąz 3. miejsce
2019
Russian Tour Blue Bird
złoto 1. miejsce
2019
Letnie Grand Prix
brąz 3. miejsce
2019
Puchar Kontynentalny
brąz 3. miejsce
2013/2014
brąz 3. miejsce
2022/2023
Letni Puchar Kontynentalny
brąz 3. miejsce
2017
brąz 3. miejsce
2018
FIS Cup
złoto 1. miejsce
2022/2023
Multimedia w Wikimedia Commons

3 grudnia 2011 zadebiutowała w pierwszych historycznych zawodach Pucharze Świata kobiet, zajmując 15. miejsce, jednocześnie zdobywając pierwsze punkty w PŚ[3].

Igrzyska olimpijskie edytuj

Indywidualnie edytuj

2018   Pjongczang – 10. miejsce (K-98)
2022   Pekin / Zhangjiakou – 19. miejsce (K-95)

Starty J. Seyfarth na igrzyskach olimpijskich – szczegółowo edytuj

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Konkurs Skok 1 Skok 2 Nota Strata Zwyciężczyni
10. 12 lutego 2018   Pjongczang Alpensia Jumping Park K-98 HS-109 ind. 102,5 m 90,0 m 194,3 pkt 70,3 pkt Maren Lundby
19. 5 lutego 2022   Pekin / Zhangjiakou Snow Ruyi K-95 HS-106 ind. 86,0 m 88,0 m 168,6 pkt 70,4 pkt Urša Bogataj

Mistrzostwa świata edytuj

Indywidualnie edytuj

2011   Oslo – 31. miejsce (K-95)
2015   Falun – 14. miejsce (K-90)
2019   Seefeld – 4. miejsce (K-99)
2021   Oberstdorf – 21. miejsce (K-95), 10. miejsce (K-120)

Drużynowo edytuj

2019   Seefeld – złoty medal (K-99)[a], złoty medal (K-99, drużyna mieszana)[b]
2021   Oberstdorf – 5. miejsce (K-95)[c]

Starty J. Seyfarth na mistrzostwach świata – szczegółowo edytuj

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Konkurs Skok 1 Skok 2 Nota Strata Zwyciężczyni
31. 25 lutego 2011   Oslo Midtstubakken K-95 HS-106 ind. 80,5 m – 71,2 pkt 160,5 pkt Daniela Iraschko
14. 20 lutego 2015   Falun Lugnet K-90 HS-100 ind. 85,0 m 90,0 m 212,5 pkt 24,4 pkt Carina Vogt
1.  26 lutego 2019   Seefeld Toni-Seelos-Olympiaschanze K-99 HS-109 druż.[a] 98,0 m 95,0 m 898,9 pkt (213,0 pkt) –
4. 27 lutego 2019   Seefeld Toni-Seelos-Olympiaschanze K-99 HS-109 ind. 104,0 m 101,5 m 244,4 pkt 15,2 pkt Maren Lundby
1.  2 marca 2019   Seefeld Toni-Seelos-Olympiaschanze K-99 HS-109 druż. miesz.[b] 100,5 m 103,0 m 1012,2 pkt (241,2 pkt) –
21. 25 lutego 2021   Oberstdorf Schattenbergschanze K-95 HS-106 ind. 86,0 m 93,0 m 210,9 pkt 68,7 pkt Ema Klinec
5. 26 lutego 2021   Oberstdorf Schattenbergschanze K-95 HS-106 druż.[c] 88,5 m 90,5 m 873,1 pkt (207,6 pkt) 86,2 pkt Austria
10. 3 marca 2021   Oberstdorf Schattenbergschanze K-120 HS-137 ind. 118,0 m 123,0 m 242,7 pkt 53,9 pkt Maren Lundby

Mistrzostwa świata juniorów edytuj

Indywidualnie edytuj

2006   Kranj – złoty medal (K-100)
2007   Tarvisio /   Planica – 5. miejsce (K-90)
2008   Zakopane – 6. miejsce (K-85)
2009   Szczyrbskie Jezioro – 15. miejsce (K-90)
2010   Hinterzarten – 7. miejsce (K-95)

Starty J. Seyfarth na mistrzostwach świata juniorów – szczegółowo edytuj

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Konkurs Skok 1 Skok 2 Nota Strata Zwyciężczyni
1.  5 lutego 2006   Kranj Bauhenk K-100 HS-109 ind. 109,0 m 109,5 m 255,8 pkt –
5. 17 marca 2007   Tarvisio /   Planica Srednija velikanka K-90 HS-100 ind. 86,0 m 87,5 m 208,5 pkt 21,0 pkt Lisa Demetz
6. 28 lutego 2008   Zakopane Średnia Krokiew K-85 HS-94 ind. 75,0 m 86,5 m 204,5 pkt 22,5 pkt Jacqueline Seifriedsberger
15. 6 lutego 2009   Szczyrbskie Jezioro MS 1970 B K-90 HS-100 ind. 98,0 m 83,0 m 212,0 pkt 30,0 pkt Magdalena Schnurr
7. 29 stycznia 2010   Hinterzarten Adlerschanze K-95 HS-108 ind. 102,0 m 94,5 m 238,5 pkt 29,0 pkt Elena Runggaldier

Puchar Świata edytuj

Miejsca w klasyfikacji generalnej edytuj

Sezon Miejsce[4]
2011/2012 36.
2012/2013 44.
2013/2014 43.
2014/2015 16.
2015/2016 14.
2016/2017 29.
2017/2018 12.
2018/2019 3.
2019/2020 11.
2020/2021 28.
2021/2022 26.
2022/2023 36.
2023/2024 28.

Zwycięstwa w konkursach indywidualnych Pucharu Świata edytuj

Nr Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Skok 1 Skok 2 Nota Przypisy
1. 30 listopada 2018   Lillehammer Lysgårdsbakken K-90 HS-98 98,5 m 97,0 m 258,8 pkt [5]
2. 16 marca 2019   Niżny Tagił Aist K-90 HS-97 93,5 m 100,0 m 252,6 pkt [6]
3. 17 marca 2019   Niżny Tagił Aist K-90 HS-97 97,0 m 95,0 m 230,3 pkt [7]
4. 23 marca 2019   Czajkowskij Snieżynka K-95 HS-102 95,0 m 97,0 m 219,0 pkt [8]

Miejsca na podium w konkursach Pucharu Świata edytuj

Nr Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Skok 1 Skok 2 Nota Lok. Strata Zwyciężczyni Przypisy
1. 30 listopada 2018   Lillehammer Lysgårdsbakken K-90 HS-98 98,5 m 97,0 m 258,8 pkt 1. – [5]
2. 12 stycznia 2019   Sapporo Ōkurayama K-123 HS-137 125,0 m 121,0 m 199,9 pkt 2. 0,5 pkt Daniela Iraschko-Stolz [9]
3. 13 stycznia 2019   Sapporo Ōkurayama K-123 HS-137 128,5 m 125,5 m 206,5 pkt 3. 23,3 pkt Maren Lundby [10]
4. 27 stycznia 2019   Râșnov Trambulina Valea Cărbunării K-90 HS-97 95,0 m 90,0 m 237,8 pkt 3. 9,8 pkt Maren Lundby [11]
5. 2 lutego 2019   Hinzenbach Aigner-Schanze K-85 HS-94 84,5 m 79,5 m 215,2 pkt 2. 12,9 pkt Maren Lundby [12]
6. 10 lutego 2019   Ljubno Logarska dolina K-85 HS-94 85,0 m 86,0 m 216,8 pkt 3. 7,1 pkt Sara Takanashi [13]
7. 17 lutego 2019   Oberstdorf Schattenbergschanze K-120 HS-137 132,0 m 135,0 m 283,0 pkt 2. 9,4 pkt Maren Lundby [14]
8. 10 marca 2019   Oslo Holmenkollbakken K-120 HS-134 114,5 m 121,0 m 194,3 pkt 2. 14,7 pkt Daniela Iraschko-Stolz [15]
9. 14 marca 2019   Trondheim Granåsen K-124 HS-138 131,0 m 137,5 m 261,0 pkt 2. 13,1 pkt Maren Lundby [16]
10. 16 marca 2019   Niżny Tagił Aist K-90 HS-97 93,5 m 100,0 m 252,6 pkt 1. – [6]
11. 17 marca 2019   Niżny Tagił Aist K-90 HS-97 97,0 m 95,0 m 230,3 pkt 1. – [7]
12. 23 marca 2019   Czajkowskij Snieżynka K-95 HS-102 95,0 m 97,0 m 219,0 pkt 1. – [8]
13. 24 marca 2019   Czajkowskij Snieżynka K-125 HS-140 128,0 m 141,0 m 258,0 pkt 2. 12,9 pkt Maren Lundby [17]

Miejsca w poszczególnych konkursach Pucharu Świata edytuj

stan po zakończeniu sezonu 2023/2024

Sezon 2011/2012
                          punkty
15 49 28 26 22 - - - - - - - 14 51
Sezon 2012/2013
                                punkty
23 24 34 44 40 46 28 31 - - - - 27 31 - - 22
Sezon 2013/2014
                                    punkty
- 50 50 - - - - - - 19 18 - - 26 34 - - 24 37
Sezon 2014/2015
                          punkty
- 11 32 26 22 20 26 12 9 5 13 5 24 222
Sezon 2015/2016
                                  punkty
9 8 11 14 24 11 13 16 dq 13 18 16 10 10 19 9 21 320
Sezon 2016/2017
                                      punkty
29 18 20 31 20 39 28 q 30 33 27 27 24 29 - - 16 16 24 95
Sezon 2017/2018
                              punkty
11 12 13 8 14 16 34 7 10 8 5 8 20 21 10 349
Sezon 2018/2019
                                                punkty
1 5 8 16 11 2 3 8 18 4 3 2 4 5 3 6 2 2 5 2 1 1 1 2 1451
Sezon 2019/2020
                                punkty
15 21 7 25 14 14 6 7 4 8 5 7 11 21 12 16 414
Sezon 2020/2021
                          punkty
17 q 29 28 q q q - - 17 17 25 17 67
Sezon 2021/2022
                                      punkty
9 q 22 18 26 24 26 25 29 16 15 - - - dq 26 22 28 16 139
Sezon 2022/2023
                                                    punkty
- - - - 29 - - - - - - - - 19 23 23 23 - - 24 4 20 dq q 35 - 106
Sezon 2023/2024
                                                punkty
- - - - 23 25 28 25 18 19 28 19 25 18 20 27 17 25 25 14 28 26 - 24 156
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30

 dq  – dyskwalifikacja  q  – dyskwalifikacja w kwalifikacjach
 q  – zawodniczka nie zakwalifikowała się  -  – zawodniczka nie wystartowała

Raw Air edytuj

Miejsca w klasyfikacji generalnej edytuj

Sezon Miejsce[4]
2019 3.
2020 10.
2022 32.
2023 36.
2024 21.

Turniej Sylwestrowy edytuj

Miejsca w klasyfikacji generalnej edytuj

Sezon Miejsce
2021/2022 25.

Korona Alp edytuj

Miejsca w klasyfikacji generalnej edytuj

Sezon Miejsce
2021/2022 41.

Turniej Dwóch Nocy edytuj

Miejsca w klasyfikacji generalnej edytuj

Sezon Miejsce
2023/2024 21.

Letnie Grand Prix edytuj

Miejsca w klasyfikacji generalnej edytuj

Sezon Miejsce[18]
2013 42.
2015 20.
2016 14.
2017 10.
2018 5.
2019 3.
2021 41.
2022 32.
2023 11.

Miejsca na podium w konkursach indywidualnych LGP chronologicznie edytuj

Nr Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Skok 1 Skok 2 Nota Lok. Strata Zwyciężczyni Przypisy
1. 9 sierpnia 2019   Courchevel Tremplin du Praz K-125 HS-135 122,0 m 118,0 m 237,3 pkt 3. 17,5 pkt Sara Takanashi [19]
2. 18 sierpnia 2019   Frenštát Areal Horečky K-95 HS-106 101,5 m 94,0 m 242,8 pkt 2. 6,9 pkt Nika Križnar [20]

Miejsca w poszczególnych konkursach LGP edytuj

stan po zakończeniu LGP 2023

2012
        punkty
- 34 - - 0
2013
            punkty
20 - - - - - 11
2015
          punkty
28 14 18 16 20 60
2016
      punkty
8 16 19 59
2017
          punkty
12 8 17 10 5 139
2018
          punkty
8 5 7 4 6 203
2019
      punkty
8 3 2 172
2021
              punkty
20 27 dq 18 - - 29 30
2022
          punkty
- - - 18 14 31
2023
              punkty
11 13 17 32 8 7 23 134
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30

 dq  – dyskwalifikacja
 q  – dyskwalifikacja w kwalifikacjach
 q  – zawodniczka nie zakwalifikowała się
 -  – zawodniczka nie wystartowała

Puchar Interkontynentalny edytuj

Miejsca w klasyfikacji generalnej edytuj

Sezon Miejsce[21]
2023/2024 26.

Miejsca na podium w konkursach indywidualnych Pucharu Interkontynentalnego chronologicznie edytuj

Lp. Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Skok 1 Skok 2 Nota Lok. Strata Zwyciężczyni
1. 10 grudnia 2023   Lillehammer Lysgårdsbakken K-90 HS-98 88,0 m 93,5 m 225,3 pkt 2. 2,1 pkt Agnes Reisch

Miejsca w poszczególnych konkursach Pucharu Interkontynentalnego edytuj

stan po zakończeniu PI 2023/2024

Sezon 2023/2024
                        punkty
13 2 - - - - - - - - - - 100
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30

 -  – zawodniczka nie wystartowała

Letni Puchar Interkontynentalny edytuj

Miejsca w klasyfikacji generalnej edytuj

Sezon Miejsce[22]
2023 15.

Miejsca w poszczególnych konkursach Letniego Pucharu Interkontynentalnego edytuj

stan po zakończeniu LPI 2023

2023
        punkty
- - 6 8 72
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30

 -  – zawodniczka nie wystartowała

Puchar Kontynentalny edytuj

Miejsca w klasyfikacji generalnej edytuj

Sezon Miejsce[23]
2004/2005 10.
2005/2006 5.
2006/2007 5.
2007/2008 19.
2008/2009 21.
2009/2010 11.
2010/2011 8.
2011/2012 51.
2012/2013 16.
2013/2014 3.
2014/2015 15.
2021/2022 35.
2022/2023 3.

Zwycięstwa w konkursach indywidualnych Pucharu Kontynentalnego chronologicznie edytuj

Nr Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Skok 1 Skok 2 Nota
1. 11 lutego 2006   Schönwald Adlerschanze K-85 HS-93 92,5 m 88,0 m 246,5 pkt
2. 5 marca 2006   Vikersund Vikersundbakken K-90 HS-100 98,0 m 100,0 m 259,5 pkt
3. 21 lipca 2006   Park City Utah Olympic Park K-90 HS-100 96,0 m 92,5 m 235,5 pkt
4. 22 lipca 2006   Park City Utah Olympic Park K-90 HS-100 98,5 m 94,5 m 245,0 pkt
5. 25 lipca 2006   Calgary Alberta Ski Jump Area K-89 HS-95 90,5 m 82,5 m 211,5 pkt
6. 26 lipca 2006   Calgary Alberta Ski Jump Area K-89 HS-95 95,0 m 94,5 m 242,0 pkt
7. 9 sierpnia 2006   Pöhla Pöhlbachschanze K-60 HS-66 61,0 m 62,0 m 234,7 pkt
8. 15 lutego 2014   Lahti Salpausselkä K-90 HS-100 94,0 m 95,0 m 241,5 pkt
9. 16 grudnia 2022   Notodden Tveitanbakken K-90 HS-98 87,5 m 91,0 m 225,1 pkt
10. 21 stycznia 2023   Eisenerz Erzbergschanzen K-98 HS-109 96,5 m 90,0 m 200,3 pkt
11. 22 stycznia 2023   Eisenerz Erzbergschanzen K-98 HS-109 98,0 m 98,5 m 226,9 pkt

Miejsca na podium w konkursach indywidualnych Pucharu Kontynentalnego chronologicznie edytuj

Nr Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Skok 1 Skok 2 Nota Lok. Strata Zwyciężczyni
1. 9 lutego 2006   Baiersbronn Große Ruhestein K-85 HS-90 89,5 m 98,0 m 259,5 pkt 2. 1,5 pkt Anette Sagen
2. 11 lutego 2006   Schönwald Adlerschanze K-85 HS-93 92,5 m 88,0 m 246,5 pkt 1. –
3. 18 lutego 2006   Breitenberg Baptist-Kitzlinger-Schanze K-75 HS-82 76,0 m 78,0 m 239,8 pkt 2. 0,1 pkt Anette Sagen
4. 5 marca 2006   Vikersund Vikersundbakken K-90 HS-100 98,0 m 100,0 m 259,5 pkt 1. –
5. 21 lipca 2006   Park City Utah Olympic Park K-90 HS-100 96,0 m 92,5 m 235,5 pkt 1. –
6. 22 lipca 2006   Park City Utah Olympic Park K-90 HS-100 98,5 m 94,5 m 245,0 pkt 1. –
7. 25 lipca 2006   Calgary Alberta Ski Jump Area K-89 HS-95 90,5 m 82,5 m 211,5 pkt 1. –
8. 26 lipca 2006   Calgary Alberta Ski Jump Area K-89 HS-95 95,0 m 94,5 m 242,0 pkt 1. –
9. 6 sierpnia 2006   Klingenthal Vogtlandschanzen K-80 HS-85 81,0 m 81,0 m 227,5 pkt 2. 2,5 pkt Anette Sagen
10. 9 sierpnia 2006   Pöhla Pöhlbachschanze K-60 HS-66 61,0 m 62,0 m 234,7 pkt 1. –
11. 12 sierpnia 2006   Meinerzhagen Meinhardus-Schanzen K-62 HS-68 67,0 m 67,0 m 249,5 pkt 2. 1,3 pkt Anette Sagen
12. 15 sierpnia 2006   Bischofshofen Laideregg-Schanze K-65 HS-78 70,0 m 72,0 m 260,8 pkt 2. 7,0 pkt Anette Sagen
13. 7 lutego 2009   Zakopane Średnia Krokiew K-85 HS-94 77,5 m – 93,5 pkt 2. 6,0 pkt Sarah Hendrickson
14. 23 stycznia 2011   Ljubno Logarska dolina K-85 HS-95 81,0 m 86,0 m 220,5 pkt 2. 4,5 pkt Daniela Iraschko
15. 2 marca 2013   Oberwiesenthal Fichtelbergschanzen K-95 HS-106 93,0 m 94,0 m 219,5 pkt 3. 32,0 pkt Ema Klinec
16. 15 lutego 2014   Lahti Salpausselkä K-90 HS-100 94,0 m 95,0 m 241,5 pkt 1. –
17. 16 lutego 2014   Lahti Salpausselkä K-90 HS-100 87,0 m 92,0 m 223,5 pkt 2. 11,5 pkt Anna Häfele
18. 19 marca 2022   Whistler Whistler Olympic Park K-95 HS-104 93,0 m 100,0 m 234,5 pkt 3. 50,9 pkt Katharina Althaus
19. 16 grudnia 2022   Notodden Tveitanbakken K-90 HS-98 87,5 m 91,0 m 225,1 pkt 1. –
20. 17 grudnia 2022   Notodden Tveitanbakken K-90 HS-98 86,0 m 88,5 m 220,0 pkt 3. 14,7 pkt Nora Midtsundstad
21. 21 stycznia 2023   Eisenerz Erzbergschanzen K-98 HS-109 96,5 m 90,0 m 200,3 pkt 1. –
22. 22 stycznia 2023   Eisenerz Erzbergschanzen K-98 HS-109 98,0 m 98,5 m 226,9 pkt 1. –

Miejsca w poszczególnych konkursach Pucharu Kontynentalnego edytuj

stan po zakończeniu sezonu 2022/2023

Sezon 2004/2005
                        punkty
13 12 12 12 17 6 5 6 27 7 18 17 292
Sezon 2005/2006
                                    punkty
8 14 11 11 15 13 21 24 6 4 2 1 8 2 5 4 1 9 757
Sezon 2006/2007
                                        punkty
1 1 1 1 2 1 2 2 13 33 22 dq 29 25 37 11 - - - - 801
Sezon 2007/2008
                                  punkty
18 21 20 31 - - - - 7 6 18 4 7 12 - - - 231
Sezon 2008/2009
                                    punkty
25 24 27 5 29 dq - - - - - 2 17 13 - - - - 178
Sezon 2009/2010
                                    punkty
32 8 5 8 4 10 12 19 4 13 18 7 10 40 - - 12 15 402
Sezon 2010/2011
                                        punkty
dq 30 35 8 9 dq - 11 10 4 4 6 2 5 dq 4 10 5 5 - 543
Sezon 2011/2012
              punkty
- - - - - - 12 22
Sezon 2012/2013
        punkty
3 - - - 60
Sezon 2013/2014
            punkty
5 10 1 2 - - 251
Sezon 2014/2015
        punkty
8 7 - - 68
Sezon 2021/2022
                                punkty
- - - - - - - - - - - - 4 3 - - 110
Sezon 2022/2023
                punkty
- - 1 3 1 1 - - 360
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30

 dq  – dyskwalifikacja
 -  – zawodniczka nie wystartowała

Letni Puchar Kontynentalny edytuj

Miejsca w klasyfikacji generalnej edytuj

Sezon Miejsce[23]
2008 20.
2009 9.
2010 13.
2011 20.
2015 23.
2016 8.
2017 3.
2018 3.
2021 14.

Zwycięstwa w konkursach Letniego Pucharu Kontynentalnego edytuj

Lp. Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Skok 1 Skok 2 Nota
1. 15 września 2017   Trondheim Granåsen K-90 HS-105 100,5 m 98,5 m 269,4 pkt
2. 16 września 2017   Trondheim Granåsen K-90 HS-105 97,5 m 95,0 m 267,8 pkt

Miejsca na podium konkursów Letniego Pucharu Kontynentalnego edytuj

Lp. Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Skok 1 Skok 2 Nota Lok. Strata Zwyciężczyni
1. 19 września 2010   Oslo Midtstubakken K-95 HS-106 103,5 m 95,0 m 220,6 pkt 3. 27,6 pkt Daniela Iraschko
2. 15 września 2017   Trondheim Granåsen K-90 HS-105 100,5 m 98,5 m 269,4 pkt 1. –
3. 16 września 2017   Trondheim Granåsen K-90 HS-105 97,5 m 95,0 m 267,8 pkt 1. –
4. 15 września 2018   Oslo Midtstubakken K-95 HS-106 95,0 m 93,5 m 205,3 pkt 3. 11,6 pkt Katharina Althaus
5. 18 września 2021   Oslo Midtstubakken K-95 HS-106 94,5 m 92,0 m 204,1 pkt 3. 55,4 pkt Katharina Althaus

Miejsca w poszczególnych konkursach Letniego Pucharu Kontynentalnego edytuj

stan po zakończeniu LPK 2022

2008
                    punkty
21 19 24 30 12 16 23 38 17 21 99
2009
              punkty
6 23 18 14 4 12 7 187
2010
                      punkty
32 24 18 4 20 11 32 3 6 13 10 251
2011
                punkty
23 13 17 14 20 22 16 11 119
2015
        punkty
14 11 - - 42
2016
      punkty
4 5 - 95
2017
        punkty
- - 1 1 200
2018
    punkty
3 4 110
2021
            punkty
- - - - 3 5 105
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30 

 dq  – dyskwalifikacja
 -  − zawodniczka nie wystartowała

FIS Cup edytuj

Miejsca w klasyfikacji generalnej edytuj

Sezon Miejsce[24]
2012/2013 26.
2013/2014 41.
2014/2015 28.
2016/2017 31.
2017/2018 21.
2018/2019 33.
2022/2023 1.

Zwycięstwa w konkursach indywidualnych FIS Cup chronologicznie edytuj

Lp. Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Skok 1 Skok 2 Nota
1. 11 lutego 2023   Szczyrk Skalite K-95 HS-104 95,0 m 104,0 m 233,6 pkt
2. 12 lutego 2023   Szczyrk Skalite K-95 HS-104 99,5 m 105,0 m 251,9 pkt
3. 4 marca 2023   Oberhof Rennsteigschanze K-90 HS-100 95,0 m 88,5 m 225,7 pkt

Miejsca na podium w konkursach indywidualnych FIS Cup chronologicznie edytuj

Lp. Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Skok 1 Skok 2 Nota Lok. Strata Zwyciężczyni
1. 10 sierpnia 2014   Hinterzarten Adlerschanze K-95 HS-108 94,5 m 98,5 m 231,0 pkt 3. 4,5 pkt Gianina Ernst i Svenja Würth
2. 2 lipca 2017   Villach Villacher Alpenarena K-90 HS-98 95,5 m 91,5 m 235,0 pkt 2. 0,5 pkt Nika Križnar
3. 27 sierpnia 2022   Einsiedeln Andreas Küttel-Schanze K-105 HS-117 105,5 m 103,5 m 221,3 pkt 2. 1,4 pkt Nicole Konderla
4. 11 lutego 2023   Szczyrk Skalite K-95 HS-104 95,0 m 104,0 m 233,6 pkt 1. –
5. 12 lutego 2023   Szczyrk Skalite K-95 HS-104 99,5 m 105,0 m 251,9 pkt 1. –
6. 4 marca 2023   Oberhof Rennsteigschanze K-90 HS-100 95,0 m 88,5 m 225,7 pkt 1. –
7. 5 marca 2023   Oberhof Rennsteigschanze K-90 HS-100 84,5 m 92,0 m 212,3 pkt 2. 14,0 pkt Michelle Göbel

Miejsca w poszczególnych konkursach FIS Cup edytuj

stan po zakończeniu sezonu 2022/2023

Sezon 2012/2013
        punkty
16 20 - - 26
Sezon 2013/2014
                punkty
11 10 - - - - - - 50
Sezon 2014/2015
                    punkty
- - 8 3 - - - - - - 92
Sezon 2016/2017
                      punkty
- - - - - - 8 4 - - - 82
Sezon 2017/2018
                          punkty
4 2 - - - - - - - - - - - 130
Sezon 2018/2019
                        punkty
5 6 - - - - - - - - - - 85
Sezon 2022/2023
                            punkty
- - 2 5 dq dq 14 9 1 1 - - 1 2 552
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30 

 dq  – dyskwalifikacja  -  − zawodniczka nie wystartowała

Uwagi edytuj

  1. ↑ a b Skład zespołu: Katharina Althaus, Juliane Seyfarth, Ramona Straub i Carina Vogt.
  2. ↑ a b Skład zespołu: Katharina Althaus, Markus Eisenbichler, Karl Geiger i Juliane Seyfarth.
  3. ↑ a b Skład zespołu: Katharina Althaus, Luisa Görlich, Anna Rupprecht i Juliane Seyfarth.

Przypisy edytuj

  1. ↑ Continental Cup: Summary. fis-ski.com. [dostęp 2010-09-26]. (ang.).
  2. ↑ Piotr Bąk, Juliane Seyfarth: Marzę o locie poza 200. metr [online], skijumping.pl [dostęp 2019-11-21] [zarchiwizowane z adresu 2019-11-20] (pol.).
  3. ↑ Andrzej Mysiak: PŚ Lillehammer: Sarah Hendrickson deklasuje w historycznym konkursie. Skokinarciarskie.pl, 2011-12-03. [dostęp 2011-12-03]. (pol.).
  4. ↑ a b SEYFARTH Juliane - Athlete Information; World Cup Standings. [dostęp 2024-03-21].
  5. ↑ a b Lillehammer - Result. FIS Ski. [dostęp 2018-12-01]. (ang.).
  6. ↑ a b Nizhny Tagil - Result. FIS Ski. [dostęp 2019-03-16]. (ang.).
  7. ↑ a b Nizhny Tagil - Result. FIS Ski. [dostęp 2019-03-17]. (ang.).
  8. ↑ a b Chaikovsky - Result. FIS Ski. [dostęp 2019-03-23]. (ang.).
  9. ↑ Sapporo - Result. FIS Ski. [dostęp 2019-01-12]. (ang.).
  10. ↑ Sapporo - Result. FIS Ski. [dostęp 2019-01-13]. (ang.).
  11. ↑ Rasnov - Result. FIS Ski. [dostęp 2019-01-28]. (ang.).
  12. ↑ Hinzenbach - Result. FIS Ski. [dostęp 2019-02-02]. (ang.).
  13. ↑ Ljubno - Result. FIS Ski. [dostęp 2019-02-10]. (ang.).
  14. ↑ Oberstdorf - Result. FIS Ski. [dostęp 2019-02-17]. (ang.).
  15. ↑ Oslo - Result. FIS Ski. [dostęp 2019-03-10]. (ang.).
  16. ↑ Trondheim - Result. FIS Ski. [dostęp 2019-03-14]. (ang.).
  17. ↑ Chaikovsky - Result. FIS Ski. [dostęp 2019-03-24]. (ang.).
  18. ↑ SEYFARTH Juliane - Athlete Information; Grand Prix Standings. [dostęp 2023-03-05].
  19. ↑ Courchevel - Result. FIS Ski. [dostęp 2019-08-09]. (ang.).
  20. ↑ Frenštát - Result. FIS Ski. [dostęp 2019-08-18]. (ang.).
  21. ↑ SEYFARTH Juliane - Athlete Information; Intercontinental Cup Standings. [dostęp 2024-03-09].
  22. ↑ Letni Puchar Interkontynentalny kobiet - archiwum wyników. skokinarciarskie.pl. [dostęp 2024-03-18].
  23. ↑ a b SEYFARTH Juliane - Athlete Information; Continental Cup Standings. [dostęp 2023-03-05].
  24. ↑ SEYFARTH Juliane - Athlete Information; FIS Cup Standings. [dostęp 2023-03-05].

Bibliografia edytuj

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Juliane_Seyfarth&oldid=73205582”