Ulica Karmelicka w Krakowie
Ulica Karmelicka – jedna z reprezentacyjnych ulic Krakowa z XIX wieku, główna ulica dzielnicy Piasek, stanowi przedłużenie ulicy Szewskiej i łączy ją z Placem Inwalidów.
 Kraków
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
ulica Karmelicka
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Stare Miasto | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Długość: | 780 m | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
 Widok na północ, 2016 | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Położenie na mapie Krakowa   ulica Karmelicka | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Położenie na mapie Polski  ulica Karmelicka | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Położenie na mapie województwa małopolskiego  ulica Karmelicka | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
 50°03′58,0″N 19°55′47,9″E/50,066098 19,929985
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Od średniowiecza wiodła tędy droga do Czarnej Wsi i do Łobzowa, w którym mieścił się letni pałac królewski. Obecna zabudowa ulicy pochodzi jednak głównie z XIX wieku. Mieszkali wówczas przy niej m.in. Ambroży Grabowski, Maciej Stęczyński (w kamienicy pod nr 52).
W ostatnich latach przeprowadzono modernizację nawierzchni ulicy, powstały nowoczesne sklepy, bary i kawiarnie. Ulica znana szczególnie z licznych sklepów RTV, dużej liczby szkół języków obcych, całodobowych sklepów spożywczych oraz banków.
ZabudowaEdytuj
W budynku pod numerem 1 (róg ul. Karmelickiej i ul. Juliana Dunajewskiego) mieściła się niegdyś kawiarnia Bisanza, dzierżawiona następnie przez Bolesława Górskiego. Przed lokalem ustawiony był charakterystyczny szpaler świerków w donicach, który został wymieniony w parodii arii Jontka z Halki Stanisława Moniuszki, śpiewanej w Szopce Zielonego Balonika. Parodia ta dotyczyła ówczesnych sporów młodopolskich, toczonych przez bywalców kawiarni. W Szopce Zielonego Balonika śpiewano następująco:
- Szumią jodły u Bisanza,
- Szumią niby las,
- Czyta se Kafehauspflanza,
- Jak mnie zerżnął „Czas”.
- Nie mam żalu do Rosnera,
- Jeno do ciebie, cholera!
- Oj moderna, oj niewierna
- Polsko ty Młoda![1]
Budynek pod numerem 12 to dawny ratusz jurydyki Garbary.
Pod numerem 19 znajduje się kościół Nawiedzenia Najświętszej Maryi Panny.
W kamienicy pod numerem 27 w latach 1938-39 i 1945-55 mieszkał i pracował Xawery Dunikowski o czym informuje tablica pamiątkowa.
Na początku ulicy, pod numerem 6, znajduje się Teatr Bagatela.
Pod numerem 35 (na rogu z ul. Batorego) zabytkowa kamienica Pod Pająkiem, zaprojektowana przez Teodora Talowskiego. Na szczycie południowo-zachodniej ściany kamienicy „Pod Pająkiem” znajduje się zegar słoneczny[2].
KomunikacjaEdytuj
- Linie tramwajowe
- 4 (Bronowice Małe – Wzgórza Krzesławickie)
- 8 (Bronowice Małe – Borek Fałęcki)
- 13 (Bronowice Małe – Nowy Bieżanów)
- 14 (Bronowice – Mistrzejowice)
- 24 (Bronowice – Kurdwanów)
- Linie tramwajowe nocne
- 64 (Bronowice Małe – Osiedle Piastów)
- Linie autobusowe nocne
- 664 (Bronowice Małe – Osiedle Piastów)
PrzypisyEdytuj
- ↑ Marek Żukow-Karczewski, Wspomnienia smakosza z dawnego Krakowa, „Echo Krakowa” magazyn „Czas przeszły i przyszły”. 24,25,26 VII 1987 r., nr 142 (12442).
- ↑ Zegar słoneczny (pol.). [dostęp 2011-11-14].