Wikipedia

Urban Przyprawa

Pedagog

Urban Przyprawa (ur. 9 lutego 1880 w Przeciszowie, zm. 3 kwietnia 1965) – polski nauczyciel.

Urban Przyprawa
Ilustracja
Urban Przyprawa (1938)
Data i miejsce urodzenia

9 lutego 1880
Przeciszów

Data śmierci

3 kwietnia 1965

Miejsce spoczynku

Cmentarz Komunalny w Krośnie

Zawód, zajęcie

nauczyciel

Narodowość

polski

Faksymile
Odznaczenia
Medal Jubileuszowy Pamiątkowy dla Sił Zbrojnych i Żandarmerii 1898 (Austro-Węgry) Medal Jubileuszowy Pamiątkowy dla Cywilnych Funkcjonariuszów Państwowych Krzyż Jubileuszowy dla Cywilnych Funkcjonariuszów Państwowych
Multimedia w Wikimedia Commons
Urban Przyprawa (1919)

Życiorys edytuj

Urodził się 9 lutego 1880 w Przeciszowie[1]. W czerwcu 1902 zdał z odznaczeniem egzamin dojrzałości w C. K. Gimnazjum w Wadowicach (w jego klasie byli Albin Jura, Maksymilian Rose)[2][3]. Podczas studiów na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu Jagiellońskiego otrzymywał stypendia: na pierwszym roku z fundacji ks. Skibińskiego[4], na drugim roku z fundacji Głowińskiego[5]. Ukończył studia jako filolog klasyczny[1]. W okresie zaboru austriackiego w ramach autonomii galicyjskiej podjął pracę nauczyciela, reskryptem C. K. Rady Szkolnej Krajowej z 17 września 1907 jako kandydat stanu nauczycielskiego został mianowany zastępcą nauczyciela w C. K. Gimnazjum Męskim w Sanoku[1][6][7]. W tej szkole początkowo uczył języka łacińskiego, języka greckiego[8][9]. Rozporządzeniem C. K. Rady Szkolnej Krajowej z 23 grudnia 1909 otrzymał urlop do końca roku szkolnego 1909/1910[10]. Od 1910 uczył nadal uczył języka łacińskiego, języka greckiego, a ponadto propedeutyki filozofii, języka polskiego, był zawiadowcą muzeum archeologicznego, pełnił funkcję prezesa Bratniej Pomocy Uczniów[11][12][13][14]. Reskryptem C. K. Rady Szkolnej Krajowej z 16 lipca 1910 został mianowany nauczycielem rzeczywistym[15][16][17][18][19]. Rozporządzeniem C. K. Rady Szkolnej Krajowej z 17 lipca 1913 został zatwierdzony w zawodzie nauczycielskim i otrzymał tytuł c. k. profesora[20][21]. Od 13 lutego 1914 do końca roku szkolnego przebywał na urlopie celem poratowania zdrowia[22]. Pełnił funkcję delegata z grona nauczycielskiego do wydziału Towarzystwa Pomocy Naukowej w Sanoku oraz był skarbnikiem tego gremium[23][24]. W roku szkolnym 1914/1915 figurował jako nauczyciel języka łacińskiego w Gimnazjum w Zakopanem[25][26]. Po wybuchu I wojny światowej jako c. k. profesor odbywał służbę wojskową w c. i k. armii od 15 maja 1915, w roku szkolnym 1915/1916, 1916/1917, 1917/1918[27][28][29]. Służąc jako chorąży wiosną 1917 został mianowany podporucznikiem rezerwy obrony krajowej przydzielony do 31 pułku piechoty k.k. Landwehry z Cieszyna[30]. W roku szkolnym 1918/1919 przebywał na urlopie[31]. W niepodległej Polsce powrócił do pracy w sanockim gimnazjum w roku szkolnym 1919/1920 wykładając ponownie język łaciński, język grecki, propedeutykę filozoficzną, historię, język niemiecki[32][33][34][35][36][37]. Rozporządzeniem Ministra Wyznań i Oświecenia z 12 lutego 1919 otrzymał VIII rangę służbową w zawodzie od 1 marca 1919[38]. Rozporządzeniem Kuratorium Okręgu Szkolnego Lwowskiego z 10 marca 1921 otrzymał urlop dla poratowania zdrowia do końca maja 1921, później 10 lipca 1921 przedłużony do końca sierpnia tego roku[38]. W okresie od grudnia 1924 do 1 maja 1925 był kierownikiem sanockiego gimnazjum w okresie przebywania na urlopie dyrektora Stanisława Basińskiego, zaś od maja 1925 był pomocnikiem dyrekcji w sprawach kancelaryjnych[39]. Rozporządzeniem Ministra Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego z 25 sierpnia 1925 w charakterze profesora został przeniesiony z Sanoka do Państwowego Gimnazjum w Sokalu i rozporządzeniem KOSL z 14 września 1925 otrzymał polecenie pełnienia obowiązków kierownika tego zakładu zastępując urlopowanego i przeniesionego do innej pracy dyrektora Henryka Kopię (wcześniej także profesora sanockiego gimnazjum)[40][41][42][43][44][45]. W szkole uczył języka greckiego, kultury klasycznej, propedeutyki filozofii, był zawiadowcą biblioteki nauczycielskiej, ponadto był członkiem, a później zastępcą przewodniczącego Rady Szkolnej Powiatowej[46][47]. Rozporządzeniem Ministra WRiOP z 26 października 1927 ze stanowiska p.o. kierownika Państwowego Gimnazjum w Sokalu został mianowany na posadę dyrektora tej szkoły od dnia 1 grudnia 1927[48][49]. Z tego stanowiska w czerwcu 1934 został spensjonowany tj. przeniesiony w stan spoczynku[50]. W 1935 objął stanowisko dyrektora Miejskiego Seminarium Nauczycielskiego w Jordanowie, w połowie 1936 przekształconego w Prywatne Gimnazjum Koedukacyjne im. Józefa Piłsudskiego i sprawował posadę do 1939[51][52]

 
Nagrobek Urbana Przyprawy

W Sanoku działał społecznie. Był członkiem zarządu sanockiego koła Towarzystwa Szkoły Ludowej[53][54], 23 marca 1912 wybrany zastępcą przewodniczącej koła[55], delegatem tegoż na walny zjazd TSL w dniach 28–29 września 1912 we Lwowie[56], w 1913 był sekretarzem koła[57]. Był członkiem sanockiego gniazda Polskiego Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół” (1912)[58][59]. Przy C. K. Sądzie Obwodowym w Sanoku został wybrany przysięgłym na rok 1913[60][61]. Od 1907/1908 należał do Towarzystwa Nauczycieli Szkół Wyższych[62], był działaczem sanockiego koła Towarzystwa Nauczycieli Szkół Wyższych, pełniąc w nim funkcję członka komisji rewizyjnej[63], członka zarządu[64][65], zastępcy przewodniczącego[66][67], skarbnika[68][69]. Od 2 stycznia 1914 był członkiem wydziału Towarzystwa Kredytowego Urzędników i Sług Państwowych dla Budowy Członkom Domów Mieszkalnych i Dostarczanie Tymże Członkom Artykułów Spożywczych w Sanoku[70]. 29 stycznia 1922 został wybrany prezesem sanockiego koła Towarzystwa Nauczycieli Szkół Średnich i Wyższych[71]. Później był członkiem zarządu koła TNSŚiW w Sokalu[72][73]. W niepodległej II Rzeczypospolitej został przyjęty do Wojska Polskiego i awansowany do stopnia porucznika rezerwy piechoty ze starszeństwem z 1 czerwca 1919[74][75]. 12 grudnia 1920 w imieniu miasta przemawiał podczas uroczystego powitania 2 Pułku Strzelców Podhalańskich w Sanoku[76][77]. W 1923, 1924 był oficerem rezerwowym 70 Pułku Piechoty w Jarocinie[78][79]. W 1934, jako oficer rezerwy pospolitego ruszenia był przydzielony do Oficerskiej Kadry Okręgowej nr VI we Lwowie jako oficer reklamowany na 12 miesięcy i pozostawał wówczas w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Rawa Ruska[80].

Zmarł 3 kwietnia 1965[81]. Został pochowany na Cmentarzu Komunalnym w Krośnie[81]. Był żonaty[82] z Apolonią (1886-1977)[83]. Miał dzieci, które uczyły się w sanockim gimnazjum do 6 października 1925: Marię (ur. 1910, klasa V w Sanoku; klasa VI w Sokalu w 1927), Władysława Mariana (klasa IV) i Tadeusza (klasa II w Sanoku; klasa III w Sokalu w 1927; żyjący w latach 1914–1991, późniejszy lekarz w Krośnie[84][85])[86][87][88].

W opinii Józefa Stachowicza wyrażonej po latach, Urban Przyprawa był wybitnym profesorem gimnazjalnym filologii klasycznej[89].

Odznaczenia edytuj

austro-węgierskie

Przypisy edytuj

  1. ↑ a b c Spis nauczycieli szkół średnich w Galicyi oraz polskiego gimnazyum w Cieszynie. Lwów: Towarzystwo Nauczycieli Szkół Wyższych, 1909, s. 117.
  2. ↑ Sprawozdanie Dyrekcyi C. K. Gimnazyum w Wadowicach za rok szkolny 1902. Wadowice: 1902, s. 76.
  3. ↑ Kronika. „Gazeta Lwowska”, s. 3, nr 139 z 20 czerwca 1902. 
  4. ↑ Stypendya. „Nowa Reforma”, s. 2, nr 39 z 18 lutego 1903. 
  5. ↑ Stypendya. „Gazeta Narodowa”, s. 2, nr 35 z 13 lutego 1904. 
  6. ↑ XXVII. Sprawozdanie Dyrektora c.k. Gimnazyum w Sanoku za rok szkolny 1907/8. Sanok: 1908, s. 6.
  7. ↑ Wiadomości osobiste. „Dziennik Urzędowy C. K. Rady Szkolnej Krajowej w Galicyi.”, s. 382, nr 22 z 14 września 1907. 
  8. ↑ XXVII. Sprawozdanie Dyrektora c.k. Gimnazyum w Sanoku za rok szkolny 1907/8. Sanok: 1908, s. 3.
  9. ↑ XXVIII. Sprawozdanie Dyrektora C. K. Gimnazyum w Sanoku za rok szkolny 1908/9. Sanok: 1909, s. 2.
  10. ↑ XXIX. Sprawozdanie Dyrektora C. K. Gimnazyum w Sanoku za rok szkolny 1909/10. Sanok: 1910, s. 2, 5.
  11. ↑ XXX. Sprawozdanie Dyrektora c.k. Gimnazyum w Sanoku za rok szkolny 1910/11. Sanok: 1911, s. 3.
  12. ↑ XXXI. Sprawozdanie Dyrektora c.k. Gimnazyum w Sanoku za rok szkolny 1911/12. Sanok: 1912, s. 3, 31–32.
  13. ↑ XXXII. Sprawozdanie Dyrekcyi c.k. Gimnazyum w Sanoku za rok szkolny 1912/13. Sanok: 1913, s. 2.
  14. ↑ XXXIII. Sprawozdanie Dyrekcyi c.k. Gimnazyum w Sanoku za rok szkolny 1913/14. Sanok: 1914, s. 3.
  15. ↑ Wiadomości osobiste. „Dziennik Urzędowy C. K. Rady Szkolnej Krajowej w Galicyi.”, s. 390, nr 21 z 20 lipca 1910. 
  16. ↑ Kronika. Zmiany w gimnazyum. „Tygodnik Ziemi Sanockiej”, s. 3, nr 21 z 18 września 1910. 
  17. ↑ Rozporządzenia władz. „Muzeum”. 2, s. 188, 228, 1910. 
  18. ↑ XXX. Sprawozdanie Dyrektora c.k. Gimnazyum w Sanoku za rok szkolny 1910/11. Sanok: 1911, s. 5.
  19. ↑ Sprawozdanie c. k. Rady szkolnej krajowej o stanie szkół średnich galicyjskich w roku szkolnym 1910/1911. Lwów: 1912, s. 28.
  20. ↑ Wiadomości osobiste. „Dziennik Urzędowy C. K. Rady Szkolnej Krajowej w Galicyi.”, s. 341, nr 16 z 31 lipca 1913. 
  21. ↑ XXXIII. Sprawozdanie Dyrekcyi c.k. Gimnazyum w Sanoku za rok szkolny 1913/14. Sanok: 1914, s. 9.
  22. ↑ XXXIII. Sprawozdanie Dyrekcyi c.k. Gimnazyum w Sanoku za rok szkolny 1913/14. Sanok: 1914, s. 3, 8.
  23. ↑ XXXI. Sprawozdanie Dyrektora c.k. Gimnazyum w Sanoku za rok szkolny 1911/12. Sanok: 1912, s. 33–34.
  24. ↑ XXXIII. Sprawozdanie Dyrekcyi c.k. Gimnazyum w Sanoku za rok szkolny 1913/14. Sanok: 1914, s. 59–60.
  25. ↑ Nauczyciele Liceum Ogólnokształcącego im. Oswalda Balzera uczący w latach 1912–2012. [w:] 10 [on-line]. absolwencilo-zakopane.pl. [dostęp 2017-01-05].
  26. ↑ Nauczyciele uczący w liceum i gimnazjum zakopiańskim w latach 1912–1939. absolwencilo-zakopane.pl. [dostęp 2017-01-05].
  27. ↑ Sprawozdanie Prywatnego Gimnazyum Realnego posiadającego prawa szkoł publicznych w Zakopanem za rok szkolny 1915/16. Zakopane: 1916, s. 74.
  28. ↑ XXXIV. Sprawozdanie Dyrekcyi c.k. Gimnazyum w Sanoku za rok szkolny 1915/16. Sanok: 1916, s. 2, 7.
  29. ↑ XXXV. Sprawozdanie Dyrekcji Państwowego Gimnazjum w Sanoku za rok szkolny 1920/1921 wraz z dodatkiem za lata: 1917, 1918, 1919 i 1920. Sanok: 1921, s. 2, 13.
  30. ↑ Kronika. Mianowania w c. i k. obronie krajowej. „Gazeta Lwowska”, s. 4, nr 79 z 6 kwietnia 1917. 
  31. ↑ XXXV. Sprawozdanie Dyrekcji Państwowego Gimnazjum w Sanoku za rok szkolny 1920/1921 wraz z dodatkiem za lata: 1917, 1918, 1919 i 1920. Sanok: 1921, s. 24.
  32. ↑ XXXV. Sprawozdanie Dyrekcji Państwowego Gimnazjum w Sanoku za rok szkolny 1920/1921 wraz z dodatkiem za lata: 1917, 1918, 1919 i 1920. Sanok: 1921, s. 36.
  33. ↑ XXXVI. Sprawozdanie Dyrekcji Państwowego Gimnazjum im. Królowej Zofji w Sanoku za rok szkolny 1921/1922. Sanok: 1922, s. 2.
  34. ↑ XXXVI. Sprawozdanie Dyrekcji Państwowego Gimnazjum im. Królowej Zofji w Sanoku za rok szkolny 1922/1923. Sanok: 1923, s. 1.
  35. ↑ XXXVII. Sprawozdanie Dyrekcji Państwowego Gimnazjum im. Królowej Zofji w Sanoku za rok szkolny 1923/1924. Sanok: 1924, s. 17.
  36. ↑ XXXVIII. Sprawozdanie Dyrekcji Państwowego Gimnazjum im. Królowej Zofji w Sanoku za rok szkolny 1924/1925. Sanok: 1925, s. 1.
  37. ↑ Andrzej Tarnawski. „Belfrowie” – Nostri Magistri. „Rocznik Sanocki”. Tom VII, s. 175, 1995. 
  38. ↑ a b XXXV. Sprawozdanie Dyrekcji Państwowego Gimnazjum w Sanoku za rok szkolny 1920/1921 wraz z dodatkiem za lata: 1917, 1918, 1919 i 1920. Sanok: 1921, s. 36, 38.
  39. ↑ XXXVIII. Sprawozdanie Dyrekcji Państwowego Gimnazjum im. Królowej Zofji w Sanoku za rok szkolny 1924/1925. Sanok: 1925, s. 1–2.
  40. ↑ XXXIX. Sprawozdanie Dyrekcji Państwowego Gimnazjum im. Królowej Zofji w Sanoku za rok szkolny 1925/1926. Sanok: 1926, s. 4.
  41. ↑ Sprawozdanie Dyrekcji Państwowego Gimnazjum w Sokalu za rok szkolny 1925/1926. Sokal: 1926, s. 3, 5.
  42. ↑ Zygmunt Zagórowski: Spis nauczycieli szkół wyższych, średnich, zawodowych, seminarjów nauczycielskich oraz wykaz zakładów naukowych i władz szkolnych. R. 2. Warszawa / Lwów: 1926, s. 156.
  43. ↑ Wiadomości osobiste. „Dziennik Urzędowy Kuratorium Okręgu Szkolnego Lwowskiego”. Nr 11, s. 546, 10 grudnia 1926. 
  44. ↑ Ryszard Skulski. Ś. p. Henryk Kopia. „Pamiętnik Literacki”. 30/1/4, s. 584–487, 1933. 
  45. ↑ Władysław Dajewski: Ze wspomnień polonisty. W: Księga pamiątkowa Gimnazjum Męskiego w Sanoku 1888–1958. Kraków: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1958, s. 274.
  46. ↑ Sprawozdanie Dyrekcji Państwowego Gimnazjum w Sokalu za rok szkolny 1925/1926. Sokal: 1926, s. 3.
  47. ↑ Sprawozdanie Dyrekcji Państwowego Gimnazjum w Sokalu za rok szkolny 1926/27. Stryj: 1927, s. 3, 22.
  48. ↑ Wiadomości osobiste. „Dziennik Urzędowy Kuratorium Okręgu Szkolnego Lwowskiego”. Nr 4, s. 152, 25 kwietnia 1928. 
  49. ↑ Ruch służbowy. „Dziennik Urzędowy Ministerstwa Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego Rzeczypospolitej Polskiej”. Nr 15, s. 554, 22 grudnia 1927. 
  50. ↑ Ruch służbowy. „Dziennik Urzędowy Kuratorium Okręgu Szkolnego Lwowskiego”. Nr 6, s. 329, 25 czerwca 1934. 
  51. ↑ Dyrektorzy Prywatnego Miejskiego Seminarium Nauczycielskiego, Prywatnego Miejskiego Gimnazjum Koedukacyjnego i Liceum Ogólnokształcącego w Jordanowie. zskjordanow.iap.pl. [dostęp 2017-01-05].
  52. ↑ Dyrektorzy Prywatnego Miejskiego Seminarium Nauczycielskiego, Prywatnego Miejskiego Gimnazjum Koedukacyjnego i Liceum Ogólnokształcącego w Jordanowie. zskjordanow.iap.pl. [dostęp 2017-01-05].
  53. ↑ Sprawozdanie z działalności Towarzystwa Szkoły Ludowej za rok 1910. Kraków: 1911, s. 258.
  54. ↑ Sprawozdanie z działalności Towarzystwa Szkoły Ludowej za rok 1911. Kraków: 1912, s. 250.
  55. ↑ Kronika. Koło T. S. L.. „Tygodnik Ziemi Sanockiej”, s. 3, nr 13 z 31 marca 1912. 
  56. ↑ Protokół Walnego Zjazdu Towarzystwa Szkoły Ludowej we Lwowie w dniach 28 i 29 września 1912 roku. Kraków: 1913, s. 7.
  57. ↑ Kronika. „Tygodnik Ziemi Sanockiej”, s. 3, nr 22 z 25 maja 1913. 
  58. ↑ Paweł Sebastiański, Bronisław Kielar: Wykazy członków Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół” w Sanoku. W: 125 lat sanockiego „Sokoła” 1889–2014. Sanok: Towarzystwo Gimnastyczne „Sokół” w Sanoku, 2014, s. 149. ISBN 978-83-939031-1-5.
  59. ↑ Anna Sebastiańska: Członkowie TG „Sokół” w Sanoku 1889–1946. sokolsanok.pl, 2009-11-29. [dostęp 2016-04-17].
  60. ↑ Lista roczna przysięgłych w obrębie c. k. Sądu obwodowego w Sanoku na rok 1913. „Dziennik Urzędowy c.k. Starostwa i c.k. Rady szkolnej okręgowej w Sanoku”, s. 4, nr 4 z 15 lutego 1913. 
  61. ↑ Kronika. „Tygodnik Ziemi Sanockiej”, s. 3, nr 8 z 16 lutego 1913. 
  62. ↑ VII. Spis nowych członków Towarzystwa Nauczycieli Szkół Wyższych. „Muzeum”. 5, s. 51, 1908. 
  63. ↑ Ruch w kołach. Koło sanockie. „Muzeum”. 5, s. 158, 1908. 
  64. ↑ Zarządy kół. „Muzeum”. 4, s. 8, 1910. 
  65. ↑ Ruch w kołach. „Muzeum”. 4, s. 196–198, 1912. 
  66. ↑ Zarządy kół. „Muzeum”. 4, s. 223, 1912. 
  67. ↑ Sprawozdania z działalności kół. „Muzeum”. 5, s. 732, 1913. 
  68. ↑ Z działalności kół T. N. S. W.. „Muzeum”. 9, s. 469, 1919. 
  69. ↑ Kronika. „Tygodnik Ziemi Sanockiej”, s. 3, nr 33 z 11 grudnia 1910. 
  70. ↑ Firma. „Gazeta Lwowska”. Nr 132, s. 16, 13 czerwca 1914. 
  71. ↑ Kronika towarzystwa. Z okręgu lwowskiego. Sanok. „Przegląd Pedagogiczny”, s. 7, nr 17 z 13 maja 1922. 
  72. ↑ XII. Koła T. N. S. W. III. Okręg lwowski. „Przegląd Pedagogiczny”. 9–10, s. 53, 12 marca 1932. 
  73. ↑ XI. Koła T. N. S. W. III. Okręg lwowski. „Przegląd Pedagogiczny”. 12, s. 67–68, 28 marca 1931. 
  74. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 488.
  75. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 428.
  76. ↑ Andrzej Brygidyn: Żołnierskimi rzuceni losami. Sanok: 1997, s. 24. ISBN 83-87282-47-2.
  77. ↑ Przyjęcie 2-go Pułku Strzelców Podhalańskich. „Ziemia Sanocka”. 1, s. 2, 23 stycznia 1921. 
  78. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 326.
  79. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 288.
  80. ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 255, 963.
  81. ↑ a b Urban Przyprawa. krosno.artlookgallery.com. [dostęp 2021-01-12].
  82. ↑ Ruch przyjezdnych. „Nowa Reforma”, s. 2, nr 514 z 9 listopada 1910. 
  83. ↑ Apolonia Przyprawa. krosno.artlookgallery.com. [dostęp 2021-01-12].
  84. ↑ Zofia Bandurka: Wykaz imienny zaproszonych i obecnych na Zjeździe – przygotowała mgr Zofia Bandurkówna. W: Dwa dni w mieście naszej młodości. Sprawozdanie ze zjazdu koleżeńskiego wychowanków Gimnazjum Męskiego w Sanoku w 70-lecie pierwszej matury w roku 1958. Warszawa: 1960, s. 141.
  85. ↑ Tadeusz Przyprawa. polskie-cmentarze.com. [dostęp 2019-06-17].
  86. ↑ Państwowe Gimnazjum im. Królowej Zofii w Sanoku. Katalog główny, rok 1921/22 (zespół 7, sygn. 82). AP Rzeszów – O/Sanok, s. 42.
  87. ↑ XXXX. Sprawozdanie Dyrekcji Państwowego Gimnazjum im. Królowej Zofii w Sanoku za rok szkolny 1926/1927. Sanok: 1927, s. 16, 18, 19.
  88. ↑ Sprawozdanie Dyrekcji Państwowego Gimnazjum w Sokalu za rok szkolny 1926/27. Stryj: 1927, s. 17, 19.
  89. ↑ Józef Stachowicz. Refleksie po jubileuszu. „Profile. Rzeszowski Miesięcznik Społeczno-Kultualny”. Nr 2 (143), s. 14, 1981. 
  90. ↑ a b c Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1914. Lwów: 1914, s. 637.
  91. ↑ a b Hof- und Staatshandbuch der Österreichisch-Ungarischen Monarchie für das Jahr 1918. Wiedeń: 1918, s. 1021.

Bibliografia edytuj

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Urban_Przyprawa&oldid=71915273”