Wolibórz

wieś w województwie dolnośląskim

Wolibórz (niem. Volpersdorf[4]) – wieś w Polsce, położona w województwie dolnośląskim, w powiecie kłodzkim, w gminie Nowa Ruda.

Wolibórz
wieś
Ilustracja
Kościół św. Jakuba Apostoła w Woliborzu
Państwo

 Polska

Województwo

 dolnośląskie

Powiat

kłodzki

Gmina

Nowa Ruda

Wysokość

480 m n.p.m.

Liczba ludności (III 2011)

1094[2]

Strefa numeracyjna

74

Kod pocztowy

57-431[3]

Tablice rejestracyjne

DKL

SIMC

0854564

Położenie na mapie gminy wiejskiej Nowa Ruda
Mapa konturowa gminy wiejskiej Nowa Ruda, blisko centrum na prawo znajduje się punkt z opisem „Wolibórz”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole po lewej znajduje się punkt z opisem „Wolibórz”
Położenie na mapie województwa dolnośląskiego
Mapa konturowa województwa dolnośląskiego, blisko centrum na dole znajduje się punkt z opisem „Wolibórz”
Położenie na mapie powiatu kłodzkiego
Mapa konturowa powiatu kłodzkiego, u góry znajduje się punkt z opisem „Wolibórz”
Ziemia50°35′18″N 16°33′15″E/50,588333 16,554167[1]
Remiza OSP w Woliborzu
Mgły nad Woliborzem
Dom w Woliborzu, w tle widoczne są wzniesienia: Garbiec i Golec
Monolitowy krzyż kamienny w Woliborzu

Podział administracyjny edytuj

Integralne części wsi Wolibórz[5][6]
SIMC Nazwa Rodzaj
0854570 Podlesie osada
0854587 Przygórze osada leśna

W latach 1975–1998 miejscowość należała administracyjnie do województwa wałbrzyskiego.

Położenie edytuj

Miejscowość jest położona u podnóża Gór Sowich w dolinie potoku Woliborki, między Obniżeniem Noworudzkim a Garbem Dzikowca. Przebiegają przez nią 2 drogi wojewódzkie: nr 384 do Łagiewnik przez Bielawę (obwodnica) i Dzierżoniów oraz nr 385 do Ząbkowic Śląskich i Nowej Rudy.

Nazwa edytuj

12 listopada 1946 r. nadano miejscowości polską nazwę Wolibórz[4].

Demografia edytuj

W 1933 r.[7] w miejscowości mieszkało 2665 osób, a w 1939 r.[8] – 2589 osób[9]. W 2006 r. w Woliborzu mieszkało około 1300 osób. Według Narodowego Spisu Powszechnego (III 2011 r.) liczył 1094 mieszkańców[2].

Liczba ludności Woliborza

Kolej edytuj

W Woliborzu znajduje się nieczynna stacja kolejowa na linii kolejowej nr 327 (kolej sowiogórska).

Zabytki edytuj

Do rejestru zabytków Narodowego Instytutu Dziedzictwa wpisany jest[10]:

Inne zabytki:

  • Stary monolitowy krzyż kamienny, być może późnośredniowieczny. Hipoteza, że jest to tzw. krzyż pokutny opiera się na nieuprawnionym założeniu, że wszystkie stare krzyże kamienne, są krzyżami pokutnymi, gdy tymczasem powody fundacji mogły być różnorodne (krzyż pokutny, pamiątkowy, wotywny, graniczny, z motywacji ściśle religijnej, itd).

Kultura edytuj

We wsi rozgrywa się akcja rozdziału Partery zbioru reportaży Busz po polsku autorstwa Ryszarda Kapuścińskiego (1962)[11].

Ludzie związani z Woliborzem edytuj

Zobacz też edytuj

Przypisy edytuj

  1. Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 150467
  2. a b GUS: Ludność - struktura według ekonomicznych grup wieku. Stan w dniu 31.03.2011 r.
  3. Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 1489 [zarchiwizowane 2022-10-26].
  4. a b Rozporządzenie Ministrów: Administracji Publicznej i Ziem Odzyskanych z dnia 12 listopada 1946 r. o przywróceniu i ustaleniu urzędowych nazw miejscowości (M.P. z 1946 r. nr 142, poz. 262).
  5. Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)
  6. GUS. Rejestr TERYT
  7. Stan na 16 czerwca 1933 roku.
  8. Stan na 17 maja 1939 roku.
  9. Michael Rademacher: Deutsche Verwaltungsgeschichte Schlesien, Kreis Glatz. 2006. [dostęp 2013-07-17]. (niem.).
  10. Architektura: Wykaz zabytków nieruchomych wpisanych do rejestru zabytków – stan na 31 marca 2013 r. – woj. dolnośląskie. Narodowy Instytut Dziedzictwa, 2013-07-11. s. 79. [dostęp 2013-07-19]. (pol.).
  11. Ryszard Kapuściński, Busz po polsku, Warszawa: Czytelnik, 2007, s. 60-64, ISBN 978-83-07-03111-8, OCLC 839038455.

Bibliografia edytuj