Air Transat
kanadyjska linia lotnicza
Air Transat – kanadyjskie linie lotnicze. Siedziba firmy mieści się w Montrealu. Firma założona w 1986, inauguracyjny lot odbył się 14 listopada 1987 z Montrealu do Acapulco.
| ||||
| ||||
| Historia | ||||
| Data założenia |
1986 | |||
|---|---|---|---|---|
| Lokalizacja | ||||
| Państwo | ||||
| Węzeł |
Port lotniczy Montreal-Pierre Elliott Trudeau, Port lotniczy Toronto-Lester B. Pearson, Port lotniczy Vancouver | |||
| Węzeł rezerwowy | ||||
| Flota | ||||
| Liczba samolotów |
19 | |||
| Liczba tras |
90 | |||
| Przedsiębiorstwo | ||||
| Siedziba | ||||
| Członkowie zarządu |
Allen B Graham, François Laurin, Jean-Marc Eustache | |||
| Udziałowcy |
Transat A.T. Inc. | |||
| Skytrax |
| |||
| Strona internetowa | ||||
Air Transat operuje na rynku przewozów czarterowych oraz rejsowych do 90 lotnisk w 25 krajach. Przewozi około 2,5 miliona osób rocznie i jest jednym z największych przewoźników kanadyjskich. Zimą odbywa najwięcej lotów na Karaiby, do USA, Meksyku i Ameryki Południowej, latem – głównie na liniach wewnątrzkanadyjskich oraz do Europy. Specjalizuje się w przewozach wakacyjnych.
Agencja ratingowa Skytrax przyznała liniom cztery gwiazdki[1].
WypadkiEdytuj
- 24 sierpnia 2001, skutkiem dokonanego wcześniej montażu podczas rutynowego przeglądu nieprawidłowej części zamiennej doszło do przetarcia przewodu paliwowego i samolot Airbus A330-243 lecący z Toronto do Lizbony[2] zaczął – po czterech godzinach od startu – tracić paliwo. Załoga, postępując formalnie zgodnie z procedurami, nie od razu rozpoznała jednak wskazania komputera pokładowego jako rezultat wycieku paliwa i nie zamknęła zaworów, tylko starała się wyrównać poziom paliwa przez przepompowywanie go pomiędzy zbiornikami, co tylko przyspieszało wyciek. Trwało to około godziny. Kiedy załoga zorientowała się w tym, że problem polega na wycieku samolot znajdował się nad Atlantykiem i nie wchodziła w rachubę możliwość wylądowania na którymkolwiek lotnisku w Europie ani w Ameryce. Pilot podjął decyzję o skierowaniu maszyny na jedyne znajdujące się w osiągalnej odległości lotnisko w bazie wojskowej USA w Lajes das Flores na portugalskiej wyspie Flores (Azory). Wkrótce doszło do całkowitego opróżnienia zbiorników i zatrzymania silników[3]. Z braku paliwa samolot musiał pokonać resztę pozostałego do Azorów dystansu – około 120 km – lotem ślizgowym, który trwał 18 minut[4]. Awaryjne lądowanie zakończyło się sukcesem, nikt z pasażerów ani członków załogi nie został poważnie poszkodowany[5], choć wobec braku zdolności manewrowych samolotu przyziemienie nastąpiło przy prędkości około 200 węzłów (optymalna w takich warunkach wynieść powinna 170) i spośród dwunastu opon w podwoziu samolotu rozerwaniu uległo osiem. Po wypadku zmienione zostały wskaźniki rozpoznające problemy z poziomem paliwa w zbiornikach i procedury postępowania w takich wypadkach a także procedury obsługi naziemnej tak, aby nie dopuścić do montażu nieprawidłowych części. Sytuacja ta jest przedmiotem jednego z odcinków programu Katastrofy w przestworzach.
- 6 marca 2005 wkrótce po starcie samolotu Airbus A330-300 z Kuby do Quebec[6] załoga stwierdziła awarię steru. Pilot postanowił zawrócić samolot i wylądował w Varadero na Kubie. Przyczyny awarii są wciąż badane, nie ogłoszono ostatecznego raportu komisji dochodzeniowej.
Porty doceloweEdytuj
.jpg){kind=spacer}
Ameryka PółnocnaEdytuj
Kanada
- Calgary (port lotniczy Calgary)
- Edmonton (port lotniczy Edmonton)
- Frederiction (port lotniczy Frederiction [od 6 maja]
- Halifax (port lotniczy Halifax)
- Montreal (port lotniczy Montreal-Pierre Elliott Trudeau)
- Ottawa (port lotniczy Ottawa)
- Quebec (port lotniczy Quebéc-Jean Lesage)
- Regina (port lotniczy Regina)
- Saskatoon (port lotniczy Saskatoon)
- Saint John’s (port lotniczy St. John’s)
- Toronto (port lotniczy Toronto-Lester B. Pearson)
- Vancouver (port lotniczy Vancouver)
- Victoria (port lotniczy Victoria)
- Winnipeg (port lotniczy Winnipeg)
Meksyk
Stany Zjednoczone
Ameryka Środkowa i PołudniowaEdytuj
EuropaEdytuj
Austria
Belgia
Francja
- Bordeaux (port lotniczy Bordeaux-Mérignac)
- Lyon (port lotniczy Lyon-Saint-Exupéry)
- Marsylia (port lotniczy Marsylia)
- Miluza (Port lotniczy EuroAirport Bazylea-Miluza-Fryburg) [od 29 maja]
- Nantes (port lotniczy Nantes)
- Nicea (port lotniczy Nicea-Lazurowe Wybrzeże)
- Paryż (port lotniczy Paryż-Roissy-Charles de Gaulle)
- Tuluza (port lotniczy Tuluza-Blagnac)
Grecja
Hiszpania
Holandia- Amsterdam (port lotniczy Amsterdam-Schiphol)
Irlandia
Niemcy
Portugalia
Wielka Brytania
Włochy
KaraibyEdytuj
FlotaEdytuj
Flota Air Transat (kwiecień 2017):[7][8]
| Model | Liczba egzemplarzy | Pojemność | Adnotacje | ||
|---|---|---|---|---|---|
| C | E | Razem | |||
| Airbus A310-300 |
|
20 | 229 | 249 | Kończy służbę w latach 2013-2016 |
| Airbus A330-200 |
|
21 | 321 | 342 | Jeden wyleasingowany od XL Airways France |
| Airbus A330-300 |
|
21 | 321 | 342 | Jeden wyleasingowany Smartwings Poland |
| Boeing 737-700 |
|
0 | 148 | 148 | |
| Boeing 737-800 |
|
0 | 189 | 189 | |
| Razem | 38 | ||||
Airbusy A310 opuszczą wkrótce flotę. Średni wiek floty Air Transat wynosi obecnie 16,8 lat (dane z kwietnia 2017)[7].
Część Airbusów A330 zostało zakupionych od znajdujących się w ciężkiej sytuacji finansowej Thomas Cook Airlines.
PrzypisyEdytuj
- ↑ Air Transat is certified as a 4-Star Leisure Airline, Skytrax [dostęp 2022-09-28] (ang.).
- ↑ lot nr 236 z 306 osobami (293 pasażerów + 13 członków załogi) na pokładzie, pilot kpt. Robert Piché i pierwszy oficer Dirk Dejager
- ↑ jak później obliczono ogółem wyciekło 17 ton z zabranego w chwili startu 48-tonowego zapasu paliwa
- ↑ był to jak dotąd najdalszy i najdłuższy w historii światowego lotnictwa lot ślizgowy samolotu pasażerskiego
- ↑ wszystkich ewakuowano z samolotu w ciągu półtorej minuty
- ↑ 261 pasażerów i 9 członków załogi
- ↑ a b Air Transat Fleet Details and History. planespotters.net. [dostęp 2020-04-10]. (ang.).
- ↑ Air Transat | Our fleet. airtransat.ca. [dostęp 2020-04-10]. (ang.).