Cefamandol

związek chemiczny

Cefamandol, (łac. Cefamandolum) – antybiotyk beta-laktamowy z grupy cefalosporyn II generacji, wykazuje działanie bakteriobójcze. Ma zastosowanie w większości zakażeń bakteryjnych, dzięki oporności na działanie enzymów bakteryjnych skierowanych przeciwko niektórym antybiotykom.

Cefamandol
Ogólne informacje
Wzór sumaryczny

C18H18N6O5S2

Masa molowa

462,50 g/mol

Identyfikacja
Numer CAS

34444-01-4
30034-03-8 (sól sodowa)

PubChem

456255

DrugBank

DB01326

Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą
stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa)
Klasyfikacja medyczna
ATC

J01 DC03

Stosowanie w ciąży

kategoria B

Farmakokinetyka

edytuj

Biologiczny okres półtrwania po podaniu dożylnym wynosi 32 minuty, po podaniu domięśniowym 1 godzinę. Wydalanie następuje przez nerki. Cefamandol nie wchłania się z przewodu pokarmowego.

Wskazania

edytuj

Przeciwwskazania

edytuj

Działania niepożądane

edytuj

Preparaty

edytuj
  • Tarcefandol – proszek do sporządzania roztworu do wstrzykiwań domięśniowych i dożylnych 1 g
  • Mandol – proszek do sporządzania roztworu do wstrzykiwań domięśniowych i dożylnych 0,5 g, 1 g i 2 g[1]

Dawkowanie

edytuj

Domięśniowo lub dożylnie. Dawkę i częstotliwość stosowania ustala lekarz, zwykle 0,5–2 g w dawkach podzielonych co 4–6 godzin.

Przypisy

edytuj
  1. Weronika Żebrowska (red.), LEKI encyklopedia dla pacjenta, wyd. piąte poprawione, Gdańsk 2001: Wydawnictwo medyczne MAKmed, s. 245-246, ISBN 83-88322-06-0.

Bibliografia

edytuj
  • Indeks leków Medycyny Praktycznej 2005. Kraków: Wydawnictwo Medycyna Praktyczna. ISBN 83-7430-006-X.