Reprezentacja Polski w futsalu mężczyzn

Reprezentacja Polski w futsalu – zespół piłkarski, reprezentujący Rzeczpospolitą Polską w meczach i sportowych imprezach międzynarodowych, powoływany przez selekcjonera, w którym mogą występować wyłącznie zawodnicy posiadający obywatelstwo polskie. Za jego funkcjonowanie odpowiedzialny jest Polski Związek Piłki Nożnej (Grupa ds. Futsalu, działająca w ramach Komisji ds. Futsalu i Piłki Plażowej PZPN)[5].

Reprezentacja Polski w futsalu
Przydomek

Biało-Czerwoni
Orły

Związek

PZPN

Trener

Błażej Korczyński
(od 25.10.2017)

Asystent trenera

Sebastian Wiewióra

Skrót FIFA

POL

Ranking FIFA

17[1]

Zawodnicy
Kapitan

Tomasz Kriezel
(od 2022 r.)[2]

Najwięcej występów

Bartłomiej Nawrat
(160A)

Stroje
domowe
Stroje
wyjazdowe
Mecze
Pierwszy mecz
WNP 7:7 (4:3) Polska Polska
(Burjassot, 21.04.1992)
Najwyższe zwycięstwo
Polska Polska 16:0 (7:0) Anglia 
(Krosno, 23.10.2006)[3]
Najwyższa porażka
 Rosja 10:1 Polska Polska
(Moskwa, 06.02.2003)
Polska Polska 2:11 (1:5) Włochy 
(Sarajewo, 30.01.2004)[4]
Strona internetowa

Aktualny skład

edytuj

Kadra powołana na dwumecz z Marokiem[6]

Numer Zawodnik Data urodzenia Klub
Bramkarze
Tomasz Warszawski 30 czerwca 2000 Legia Warszawa
Michał Kałuża 22 lipca 1998 Burela FS
Zawodnicy z pola
2. Michał Kubik 7 maja 1990 Rekord Bielsko-Biała
3. Mateusz Madziąg 17 listopada 1996 We-Met Futsal Club Kamienica Królewska
Tomasz Lutecki 1 września 1991 AZS UŚ Katowice
Kamil Kucharski 20 lutego 1996 Widzew Łódź
6. Paweł Kaniewski 20 października 1995 Constract Lubawa
7. Mikołaj Zastawnik 2 września 1996 Rekord Bielsko-Biała
Wiktor Skała 20 lutego 2002 Dreman Futsal Opole Komprachcice
13. Tomasz Kriezel (C) 29 sierpnia 1993 Constract Lubawa
Dominik Wilk 20 czerwca 1996 AZS UŚ Katowice
16. Jakub Raszkowski 10 sierpnia 2000 Constract Lubawa
18. Sebastian Grubalski 1 listopada 1999 Constract Lubawa
20. Maciej Jankowski 5 marca 1999 We-Met Futsal Club Kamienica Królewska
Sebastian Szadurski 5 stycznia 1998 Dreman Futsal Opole Komprachcice
Selekcjoner:   Błażej Korczyński

Ostatnio powołani

edytuj

Następujący gracze również byli powołani do polskiej kadry w ciągu ostatnich dwunastu miesięcy:

Zawodnik Data urodzenia Klub Ostatnie powołanie
Bramkarze
Bartłomiej Nawrat 15 lipca 1984 Rekord Bielsko-Biała vs   Czechy 11 czerwca 2024

vs   Czechy 13 czerwca 2024

Krzysztof Iwanek 26 lipca 2000 Rekord Bielsko-Biała vs   Czechy 11 czerwca 2024

vs   Czechy 13 czerwca 2024

Zawodnicy z pola
Mateusz Mrowiec 8 listopada 1997 Constract Lubawa vs   Chorwacja 12 kwietnia 2024

vs   Chorwacja 16 kwietnia 2024

Kacper Sendlewski 12 marca 2002 Constract Lubawa vs   Chorwacja 12 kwietnia 2024

vs   Chorwacja 16 kwietnia 2024

Piotr Skiepko 25 lutego 1995 Jaggielonia Białystok vs   Czechy 11 czerwca 2024

vs   Czechy 13 czerwca 2024

Jacek Dzienis 7 listopada 1994 Jaggielonia Białystok vs   Czechy 11 czerwca 2024

vs   Czechy 13 czerwca 2024

Krzysztof Elsner 24 sierpnia 1991 FC Toruń vs   Belgia6 października 2023

vs   Belgia11 października

2023

Rajmund Siecla 6 września 2000 GI Malepszy Arth Soft Leszno vs   Czechy 11 czerwca 2024

vs   Czechy 13 czerwca 2024

Jakub Kąkol¹ 4 sierpnia 1996 GI Malepszy Arth Soft Leszno vs   Chorwacja 12 kwietnia 2024

vs   Chorwacja 16 kwietnia 2024

Sebastian Leszczak¹ 20 stycznia 1992 ABJ BSF Bochnia vs   Chorwacja 12 kwietnia 2024

vs   Chorwacja 16 kwietnia 2024

Michał Marek¹ 4 lipca 1993 Rekord Bielsko-Biała vs   Chorwacja 12 kwietnia 2024

vs   Chorwacja 16 kwietnia 2024

Waldemar Sobota 19 maja 1987 Dreman Futsal Opole Komprachcice vs   Chorwacja 12 kwietnia 2024

vs   Chorwacja 16 kwietnia 2024

Kamil Surmiak 28 grudnia 1998 ABJ BSF Bochnia vs   Czechy 11 czerwca 2024

vs   Czechy 13 czerwca 2024

Miłosz Krzempek 11 kwietnia 2004 Widzew Łódź vs   Czechy 11 czerwca 2024

vs   Czechy 13 czerwca 2024

¹ - wycofany z kadry z powodu kontuzji

Historia

edytuj

W 1991 r. powołano – działającą w ramach Polskiego Związku Piłki Nożnej – Komisję ds. Futsalu (wówczas pod nazwą Komisja Mini Piłki Nożnej)[7]. Pod koniec tego samego roku do Polskiego Związku Piłki Nożnej trafiło zaproszenie na jeden z eliminacyjnych turniejów 2. Mistrzostw Świata, organizowanych przez FIFA. To wydarzenie stało się impulsem do utworzenia – w styczniu 1992 r. – futsalowej reprezentacji Polski, bowiem piłkarska centrala podjęła decyzję o przystąpieniu biało-czerwonych do walki o mundial. Funkcję selekcjonera powierzono Krzysztofowi Sobieskiemu, który pod koniec kariery zawodniczej poznał tajniki halowego futbolu w Stanach Zjednoczonych. Ostatecznie do boju o MŚ 1992 stanęło 10 reprezentacji europejskich, które podzielono na dwie 5-drużynowe grupy. Pierwsza grupa rozgrywała turniej eliminacyjny w Katanii, zaś druga w kwietniu 1992 r. w Walencji. Polacy trafili do drugiej z nich, a ich rywalami zostały reprezentacje Czechosłowacji, Hiszpanii, Węgier i Wspólnoty Niepodległych Państw. Według ówcześnie obowiązujących przepisów FIFA, krajowe reprezentacje w tej odmianie futbolu musiały składać się z piłkarzy amatorów niezgłoszonych z żadnym klubie zawodowym 11-osobowej piłki nożnej.

Po kilku tygodniach organizacyjno-sportowych przygotowań powołano drużynę, która miała powalczyć o dobry wynik w debiutanckiej imprezie. Z uwagi na brak wolnych terminów, przed wylotem do Hiszpanii nie zdążono rozegrać ani jednego oficjalnego meczu, więc pierwsze spotkanie międzypaństwowe reprezentacja rozegrała już podczas wspomnianego turnieju kwalifikacyjnego – 21 kwietnia 1992 w Burjassot koło Walencji – przeciwko Wspólnocie Niepodległych Państw remisując 7:7 (3:4), zaś pierwszego w dziejach gola zdobył dla niej Artur Załęcki (gracz Vulcana Warszawa). W swym drugim pojedynku – rozegranym 22 kwietnia 1992 w Riba-roja de Túria – narodowa reprezentacja odniosła swe pierwsze zwycięstwo, pokonując 3:2 (3:1) wspólną reprezentację Czech i Słowacji. Po remisie 3:3 (1:1) z Węgrami (23 kwietnia 1992 w Burjassot) uzyskała ona awans do zaplanowanego w Hongkongu turnieju finałowego, zaś na koniec uległa (25 kwietnia 1992 w Burjassot) gospodarzom 1:7 (1:3), zajmując tym samym 2. miejsce w końcowej tabeli (awans do MŚ uzyskały 3 czołowe ekipy: Hiszpania, Polska i Wspólnota Niepodległych Państw)[8].

Latem 1992 r. obowiązki trenera reprezentacji przejął Andrzej Góral. Przygotowania do mundialu były bardzo krótkie, a najdłuższe zgrupowanie trwało 5 dni (dla porównania, zgrupowanie reprezentacji Hongkongu trwało około pół roku). W październiku 1992 r. biało-czerwoni po raz pierwszy oficjalnie zaprezentowali się w kraju – podczas rozgrywanego we Władysławowie (Cetniewie) towarzyskiego turnieju o Puchar Interbanku (ówczesnego głównego sponsora reprezentacji) – pokonując w inauguracyjnym spotkaniu Łotwę 10−2 (8−0), następnie ulegając Czechom 0−1 (0−0) i pokonując Rosję 9−2 (3−2). Powołania do 12-osobowej kadry na MŚ całkowicie uwzględniały wytyczne FIFA, bowiem trener Andrzej Góral wybrał najprawdziwszych amatorów, grających na co dzień najwyżej w ówczesnej III lidze. Nie było to oczywistością w przypadku paru innych zakwalifikowanych do mistrzostw drużyn. Funkcję kapitana powierzono Józefowi Żymańczykowi, zaś ewenementem na skalę światową był Piotr Przychodzeń, który nigdy nie grał – ani nawet nie trenował – w drużynie tradycyjnego futbolu, zaś w kadrze futsalowej rozegrał wszystkie spotkania od pierwszego z reprezentacją Wspólnoty Niepodległych Państw, a następnie wszystkie na MŚ. W azjatyckim turnieju Polacy pewnie przeszli I fazę (I rundę grupową). 15 listopada 1992, na inaugurację, będącą zarazem meczem otwarcia mistrzostw pokonali gospodarzy 4−2 (2−1)[9], a następnie – dwa dni później – Nigerię 5−4 (3−1)[10], co dało awans do II rundy grupowej, stanowiącej ćwierćfinały. W ostatnim spotkaniu I etapu ulegli 2−3 (2−3) Argentynie[11] co spowodowało, że w końcowej tabeli grupy A zajęli 2. miejsce. W II fazie przegrali wszystkie 3 pojedynki: 0−2 (0−0) z Iranem, 1−4 (0−3) z Belgią i 3−7 (1−5) z Hiszpanią.

Niespodziewanie dobry występ w MŚ doprowadził na przełomie 1992 i 1993 r. do poważnych zmian organizacyjnych rodzimego futsalu, czego skutkiem było przekształcenie Wydziału Piłki Nożnej Pięcioosobowej PZPN w – dysponujące znacznie większą autonomią – Polskie Towarzystwo Piłki Nożnej Pięcioosobowej, ściśle ze związkiem współpracujące (które podpisało również umowę o współpracy z TKKF oraz Polską Partią Przyjaciół Piwa). Pojawiło się kilku mniejszych sponsorów z całej Polski. Na początku stycznia 1993 r. pracę z reprezentacją rozpoczął Janusz Kupcewicz (wcześniej asystent Andrzeja Górala), z którym wiązano spore nadzieje. Przyjęto długofalową strategię działania, polegającą na stopniowym wprowadzaniu do kadry licznej grupy młodych zawodników, którzy mieli korzystać z wiedzy i autorytetu medalisty MŚ 1982 oraz doświadczeń starszych graczy, a za główny cel obrano awans do "eksperymentalnych" Mistrzostw Europy 1996, dający jednocześnie kwalifikację do Mistrzostw Świata 1996. Sprzyjał temu terminarz, bowiem do października 1995 r. nie zaplanowano żadnych meczów o stawkę. Jednak pod wodzą Janusza Kupcewicza reprezentacja Polski rozegrała jedynie 5 spotkań towarzyskich, z których na uwagę zasługują: zwycięstwo 8−2 nad Słowacją w Gliwicach oraz wyjazdowe porażki 0−6 i 2−5 z Czechami).

W styczniu 1994 r. – jak się okazało na zaledwie 3 miesiące – reprezentację objął Michał Globisz (wcześniej asystent Janusza Kupcewicza), z którą oprócz 4 meczów towarzyskich (m.in. przegrane 4−9 i 4−7 z Holandią) wziął udział w – rozegranym w marcu w Mediolanie – silnie obsadzonym Turnieju FIFA. W międzyczasie kadra straciła głównego sponsora – Interbank. Jesienią 1994 r. obowiązki selekcjonera powierzono Romanowi Sowińskiemu, który – jak do tej pory – okazał się być najdłużej pracującym na tym stanowisku trenerem. Znacząco odmłodził on zespół narodowy i od początku przyjął strategię gry przeciw możliwie jak najsilniejszym rywalom, by podnosić poziom gry poprzez podpatrywanie najlepszych "w praniu". Dlatego pierwsze spotkania pod opieką Romana Sowińskiego to głównie porażki, w tym jedna wysoka 4−11 (2−4) w Eger z Węgrami. Brakiem awansu zakończył się również turniej eliminacyjny do Mistrzostw Europy 1996, przeprowadzony w dniach 24-29 października 1995 w Holandii. W gronie 6 drużyn reprezentacja Polski zajęła zaledwie 4. miejsce[12], ulegając 4:6 Azerbejdżanowi, 1:2 Holandii i 4:7 Chorwacji, remisując 0:0 ze Słowacją i pokonując 3:1 Czechów.

Do połowy listopada 1998 r. reprezentacja Polski rozgrywała wyłącznie mecze towarzyskie, przygotowujące do eliminacji Mistrzostw Europy 1999, z których na uwagę zasługuje zwycięstwo 7:1 (2:1) nad Holandią w Legnicy w dniu Narodowego Święta Niepodległości 1997 r. Turniej kwalifikacyjny do ME 1999 z udziałem Polaków odbył się w Dubrowniku w dniach 18-21 listopada 1998 z udziałem 4 zespołów. "Biało-czerwoni", zajęli w nim 2. miejsce i po raz kolejny nie wywalczyli promocji do finałów ME (wygrana 13:5 nad Słowacją oraz remisy 7:7 z Chorwacją i 3:3 z Andorą)[13]. W październiku 2000 r. - po wygraniu turnieju eliminacyjnego w Zabrzu (m.in. ogranie 3:0 Portugalii)[14] - "biało-czerwoni" po raz pierwszy w historii uzyskali awans do Mistrzostw Europy. Na turnieju finałowym w 2001 przegrali wszystkie trzy spotkania grupowe, ostatecznie zajmując 8. miejsce[15]. W 2003 r. została powołana reprezentacja U-21, a w 2010 roku – reprezentacja U-19. Po Euro trener Roman Sowiński zrezygnował z posady selekcjonera[16]. Zastąpił go na krótko Leszek Latacz, a jego w 2002 Marek Bęben. Za kadencji Marka Bębna Polska pokonała Włochy w Legnicy, ale też zaliczyła blamaż w Moskwie z Rosją (1:10). Polska pod wodzą trenera zagrała też w eliminacjach do MŚ 2004 w Chińskim Tajpej, pokonała Azerbejdżan 6:1 i 13:0 Cypr w cypryjskiej Larnace. Po przegranym 2:7 w Chorzowie i 2:7 w Lizbonie (r. 4:14) barażu z Portugalią Polska nie awansowała na ten turniej, a PZPN nie przedłużył umowy z Markiem Bębnem. Zastąpił go Stanisław Kwiatkowski. Przygodę zaczął w 2004 r. od blamażu w Sarajewie w el. ME 2005, porażek z Bośnią 3:5, Włochami 2:11 i remisu z Macedonią Płn. 1:1, skończył ją w tym samym roku. Na dwumecz z Portugalią w 2005 r. zastąpił go Mirosław Nowicki. W lutym 2005 selekcjonerem został 24 letni wówczas Tomasz Aftański. Za jego kadencji gra się poprawiła, pokonaliśmy 3:2 Rosję, do dziś jedyne zwycięstwo. Za jego kadencji w Krośnie w 2006 r. pokonaliśmy 16:0 Anglię, co do dziś jest najwyższym zwycięstwem Polaków w historii. W lutym 2007 r. po turnieju eliminacyjnym w Pinto po pokonaniu Cypru (8:0), Macedonii Północnej (2:1) Polacy przegrali 0:5 z Hiszpanią, tracąc awans, a po tym turnieju Tomasz Aftański został odwołany. Zastąpił go Leszek Latacz, który w eliminacjach MŚ 2008 też nie osiągnął sukcesu. Wygrał co prawda 10:1 z Anglią i 6:2 z Macedonią, ale przegrał z Węgrami 2:6 i to nas pozbawiło awansu. W 2009 r. mieliśmy trzech selekcjonerów, początkiem roku był to Tadeusz Wolny, któremu powierzono walkę o awans na Euro 2010 na Węgrzech. Wprawdzie zremisowaliśmy 2:2 z Finlandią, ale ze względu na występ Bartłomieja Nawrata, który miał pauzować za czerwoną kartkę UEFA zweryfikowała mecz jako walkower 0:5 na korzyść Finów[17]. Potem Polska przegrała 3:4 z Azerami i 1:8 z Portugalią. Potem trenerem był Gerard Juszczak, a we wrześniu zastąpił go Vlastimil Bartosek. W 2011 r. przegraliśmy dwa turnieje eliminacyjne: do ME 2012 po dwóch remisach 2:2 z Macedonią i Białorusią oraz porażce 0:6 z Portugalią i MŚ 2012 po porażkach 2:5 z Włochami i 3:9 z Rumunią. Został on zwolniony pod koniec 2012 r. Zastąpił go Klaudiusz Hirsch. Poprowadził Polskę w 9 meczach: zwycięstwie 6:0 z Mołdawią, remisie 0:0 z Mołdawią, dwóch porażkach (1:3 i 1:5) z Portugalią, dwóch porażkach z Ukrainą (0:3 i 2:6), w przegranych meczach w kwalifikacjach ME 2014 z Serbią (0:2 [0:0]), Portugalią (2:5[2:2]) i Grecją (3:4[1:0]). W kwietniu 2013 r. zrezygnował z posady selekcjonera. Zastąpił go Andrea Bucciol. Za jego kadencji graliśmy głównie Turnieje 4 Państw, pokonaliśmy też po raz pierwszy Ukrainę (5:1 i 3:1) i graliśmy w Krośnie turniej eliminacyjny do Euro 2016 w Serbii. Zremisowaliśmy 0:0 z Białorusią, przegraliśmy 2:3 (1:2) z Finlandią i 3:6 (3:3) z Włochami zajmując ostatnie miejsce w grupie. Pod koniec lipca 2015 r. Andrea Bucciol został zwolniony. Zastąpił go Andrzej Bianga. Za jego kadencji otarliśmy się o awans na MŚ 2016. Przegrana 2:6 z Portugalią, a potem dwa zwycięstwa (8:1 z Rumunią po 3 golach Bartłomieja Nawrata i 3:2 z Norwegią) awansowaliśmy do baraży o MŚ 2016. Tam w Szczecinie zremisowaliśmy 1:1 (0:1) i przegraliśmy 0:7 (0:5) na wyjeździe z Kazachstanem. W dwumeczu było 8:1 dla Kazachów, po tym dwumeczu Andrzej Bianga i jego asystent Błażej Korczyński poddali się do zarządu PZPN, ten jednak nie chciał zmiany trenera. Później było widać poprawę gry Biało-czerwonych. W kwietniu 2017 w Elblągu kwalifikacje do Euro 2018 zaczęła Polska od porażki 0:4 (0:1) z Serbią. Potem Polska pokonała 4:2 (3:2) z Mołdawią i zremisowała 1:1 (1:1) z Hiszpanią. Jako najlepsza drużyna z 3 miejsc z 4 punktami i bilansem bramkowym 5-7 Polska wzięła udział w barażach o Euro, przeciwko reprezentacji Węgier, wygrali 7:6 (1:2 [0:1] w Miskolcu i 6:4 [2:2] w Koszalinie) zapewniając pierwszy od 17 lat awans do Mistrzostw Europy w futsalu. W październiku Andrzej Bianga zrezygnował z prowadzenia reprezentacji Polski. Zastąpił go Błażej Korczyński. Zaczął od remisu 6:6 i przegranej 1:3 ze Słowenią na wyjeździe. Potem Polska pokonała Gruzję 4:2 i 3:1. Ostatni sprawdzian przed Euro, przegrany 0:7 (0:2) mecz z Włochami nie napawał optymizmem przed Euro. Ale Polska sensacyjnie zremisowała 1:1 (0:0) z Rosją dzięki wyśmienitej postawie Michała Kałuży w bramce i gola Michała Kubika na 9 sekund przed końcem. W drugim meczu Polska przegrała 1:5 (0:4) z Kazachstanem. Jedynego gola zdobył Dominik Solecki. W 2019 r. Polska w Zielonej Górze przegrała 2:3 (2:1) z Gruzją, 1:2 (0:0) z Finlandią i 1:4 (1:3) z Hiszpanią odpadając z kwalifikacji do Mistrzostw Świata 2021. Przez słaby wynik w rundzie głównej eMŚ Polska eliminacje do Euro 2022 musiała zaczynać od preeliminacji na Malcie. Polska pokonała 5:2 Grecję, 6:0 Szwecję i 11:0 Maltę awansując do rundy głównej eliminacji. Z powodu pandemii COVID 19 Polska więcej meczów nie zagrała. Nie odbył się zaplanowany na kwiecień dwumecz z Portugalią na wyjeździe, dwumecz z Brazylią zaplanowany na wrzesień, ani wyjazdowy dwumecz z Łotwą. Kadra spotkała się w Szamotułach w połowie września, ale zgrupowanie się przedłużyło z powodu wykrycia COVID-19 u jednego z zawodników. W 2021 r. Polska grała eliminacje do Euro 2022. Zremisowała z Portugalią w Mafrze 2:2 (1:0), przegrała z nią w Łodzi 0:3 (0:2), pokonała w dwumeczu w Łodzi Norwegię 3:0 (1:0) i 4:1 (2:0). Na koniec zremisowała w Pradze z Czechami 3:3 (2:2) i pokonała je 8:5 (3:3) w Opolu zapewniając sobie drugi z rzędu awans na Mistrzostwa Europy. Warto wspomnieć, że za kadencji Błażeja Korczyńskiego pokonaliśmy po raz pierwszy w historii Serbię 4:1 (0:1) w grudniu 2019 w Lubinie, po raz pierwszy od 2002 r. Finlandię 4 października w chorwackim Porecu 4:0 (2:0) oraz po raz pierwszy od 1998 r. Słowenię 5:2 (2:0) w Lasko 20 grudnia 2021. Na Mistrzostwach Europy 2022 Polska przegrała 1:3 (1:3) z Chorwacją, zremisowała 2:2 (1:0) ze Słowacją i przegrała 1:5 (1:2) z Rosją zajmując ostatnie miejsce w grupie z 1 punktem odpadając po fazie grupowej[18]. W czerwcu 2022 r. Polska wygrała towarzyski turniej w Chorwacji Futsal Week, w którym zajęła pierwsze miejsce wygrywając 3:0 (2:0) z Chorwacją (po raz pierwszy w historii), 2:1 (2:1) z Czarnogórą, 4:1 (2:1) z BiH oraz przegrywając 3:5 (1:4) z Węgrami[19][Ktoś takie kobyły czyta?].

We wrześniu 2022 roku Polska rozpoczęła eliminacje do Mistrzostw Świata 2024 od zwycięstwa z Grecją 3:0 (2:0), następnie przegrała 3:4 (1:2) z Azerbejdżanem[potrzebny przypis]. W rewanżu w Atenach Polska pokonała Grecję 4:1 (2:0) zapewniając sobie co najmniej awans do Elite Round[20]. Z kolei 7 marca 2023 Polska wygrała 7:2 (2:0) w Koszalinie z Azerbejdżanem po raz pierwszy od 2003 roku, tym zwycięstwem zapewniła sobie udział w Elite Round eliminacji[21]. W czerwcu 2023 roku Polska drugi rok z rzędu wygrała turniej w Chorwacji Futsal Week po pokonaniu San Marino 9:0 (5:0) i Szwecji 6:3 (2:1)[22]. We wrześniu Polska rozpoczęła Elite Round eliminacji do Mistrzostw Świata 2024. Polska w Koszalinie przegrała 1:2 (0:2) z Serbią[10] i pokonała Ukrainę 3:2 (2:2), mimo że przegrywali 0:2[8]. Polska tym samym po raz pierwszy wygrała z Ukrainą w meczu o stawkę i trzeci ogólnie, w Mielcu z kolei Polska wygrała 7:2 z Belgią[23]. W rewanżu Polska w Roosdaal Polacy pokonali Belgię 3:1[24], dzięki czemu objęli prowadzenie w grupie z dwupunktową przewagą znaleźli się w najlepszej sytuacji w kontekście awansu na mundial w XXI wieku: wystarczyło wygrać mecz z Ukrainą w Łodzi i/lub wygrać mecz z Serbią na wyjeździe i liczyć na potknięcie Ukraińców w meczu z Belgią, a jak Ukraina wygra, wystarczy remis z Ukrainą w Łodzi. W piątek 15.12 Polska wygrała z Serbią i do awansu potrzebuje minimum remisu z Ukrainą[25]

Reprezentacja Polski w futsalu zakończyła rok 2023 z mieszanymi uczuciami. Z jednej strony, biało-czerwoni pewnie awansowali do fazy grupowej rundy elitarnej eliminacji do mistrzostw świata. Po pięciu kolejkach prowadzili w niej z dorobkiem 12 punktów. W ostatnim meczu podejmowali u siebie Ukrainę i wystarczał im remis do tego, aby awansować na mundial pierwszy raz od 1992 roku. Niestety w najważniejszym meczu nie dali rady i przegrali 3:5. To oznaczało, że na awans na mistrzostwa świata muszą jeszcze poczekać. Ostatecznie, z drugiej rundy eliminacji do mistrzostw świata awansowały dwie najlepsze drużyny z każdej grupy. W grupie polskiej awans wywalczyła Ukraina, która miała o punkt więcej od Polski. Polacy w barażach zmierzą się z Chorwacją. Losowanie par barażowych odbyło się 25 stycznia. Spotkania barażowe zaplanowano na 12 i 16 kwietnia[26]. Niestety Polakom powinęła się noga, przegrali u siebie 2:3 (2:1) i na wyjeździe zremisowali 2:2 (0:1) nie uzyskując awansu[27]. Potem kadra wzięła w kontrowersyjnym z powodu jednego tylko rywala Turnieju Futsal Week będącym de facto dwumeczem z reprezentacją Czech. Polska przegrała pierwszy mecz 2:3, drugi wygrała 4:3 i finalnie po rzutach karnych wygrała turniej. Później w sierpniu w Rabacie zmierzyli się z reprezentacją Maroka. Przegrali 3:4 i 1:3 zostawiwszy po sobie dobre wrażenie.

Lista meczów[18]

edytuj

Selekcjonerzy

edytuj

Lista wszystkich selekcjonerów reprezentacji Polski w futsalu[28].

Imię i nazwisko Okres pracy
  Krzysztof Sobieski 1992
  Andrzej Góral 1992
  Janusz Kupcewicz 1993–1994
  Michał Globisz 1994–1995
  Roman Sowiński 1995–2001
  Leszek Latacz 2001–2002
  Marek Bęben 2002–2004
  Stanisław Kwiatkowski 2004
  Władysław Łach 2004
  Mirosław Nowicki 2005
  Tomasz Aftański 2005–2007
  Leszek Latacz 2007–2008
  Andrzej Bianga 2008
  Tadeusz Wolny 2008–2009
  Gerard Juszczak 2009
  Vlastimil Bartošek 22.09.2009–25.10.2012
  Klaudiusz Hirsch 19.11.2012–17.04.2013
  Andrea Bucciol 22.05.2013–31.07.2015
  Andrzej Bianga 06.08.2015–25.10.2017
  Błażej Korczyński 25.10.2017–

Sztab szkoleniowy

edytuj

Sztab szkoleniowy reprezentacji Polski w futsalu[29]

Stanowisko Osoba
Selekcjoner   Błażej Korczyński
Asystenci selekcjonera   Sebastian Wiewióra

  Marcin Mikołajewicz

Trener bramkarzy   Tomasz Ulfik
Analitycy   Krzysztof Stasiak

  Paweł Sobieraj

Lekarz   Łukasz Białek
Fizjoterapeuci   Joachim Faber

  Krzysztof Habrat

Kierownik   Mateusz Gołas
Media   Jakub Rejmoniak

  Łukasz Grochala

Rzecznik prasowy   Rafał Kędzior
Team manager   Bartosz Łaski

Rozgrywki międzynarodowe

edytuj
Mistrzostwa Świata Eliminacje
Gospodarz – Rok Wynik M Z R P BZ BS M Z R P BZ BS Selekcjonerzy
  Holandia1989 Nie wzięła udziału - - - - - - -
  Hongkong1992 8. miejsce 6 2 0 4 15 22 4 1 2 1 14 19 Sobieski, Góral[30]
  Hiszpania1996 Nie zakwalifikowała się 5 1 1 3 12 16 Sowiński
  Gwatemala2000 4 3 0 1 21 6 Sowiński
  Chińskie Tajpej2004 4 2 0 2 23 15 Bęben
  Brazylia2008 3 2 0 1 18 9 Latacz
  Tajlandia2012 3 1 0 2 10 18 Bartosek
  Kolumbia2016 5 2 1 2 14 17 Bianga
  Litwa2021 3 0 0 3 4 9 Korczyński
  Uzbekistan - 2024 12 7 1 4 44 26 Korczyński
Razem 1 z 10 turniejów 6 2 0 4 15 22 41 18 5 18 147 123
Mistrzostwa Europy Eliminacje
Gospodarz – Rok Wynik M Z R P BZ BS M Z R P BZ BS Selekcjonerzy
  Hiszpania1996 Nie zakwalifikowała się 5 1 1 3 12 16 Sowiński[31]
  Hiszpania1999 3 1 2 0 23 15 Sowiński
  Rosja2001 8. miejsce 3 0 0 3 6 18 3 3 0 0 20 6 Sowiński
  Włochy2003 Nie zakwalifikowała się 3 2 0 1 17 8 Bęben
  Czechy2005 3 0 1 2 6 17 Kwiatkowski
  Portugalia2007 3 2 0 1 10 6 Aftański
  Węgry2010 3 0 0 3 4 17 Wolny
  Chorwacja2012 3 0 2 1 4 10 Bartosek
  Belgia2014 3 0 0 3 5 11 Hirsch
  Serbia2016 3 0 1 2 5 9 Bucciol
  Słowenia2018 11. miejsce 2 0 1 1 2 6 5 2 1 2 12 13 Bianga, Korczyński[32]
  Holandia2022 15. miejsce 3 0 1 2 4 10 9 6 2 1 42 16 Korczyński
  Litwa i   Łotwa2026 Kwalifikacje do rozegrania
Razem 3 z 13 turniejów 8 0 2 6 12 34 46 17 10 19 160 134

Turnieje towarzyskie

edytuj

Historyczne mecze

edytuj

Debiut

  • Burjassot (Hiszpania), 21 kwietnia 1992   WNP 7−7 (3-4) Polska   (eliminacje MŚ)
    • Bramki dla Polski: Józef Żymańczyk 3, Artur Załęcki, Roman Derda, Sylwester Przychodzień, Wiesław Lipka.
    • Skład: Kazimierz Kucharski, Roman Derda, Marek Ćwik, Józef Żymańczyk, Sylwester Przychodzeń, Krzysztof Mikołajewski, Artur Załęcki, Andrzej Antos, Wiesław Lipka, Zbigniew Pawela.

Najwyższe zwycięstwo

Najwyższa porażka

Pierwsze zwycięstwo

Pierwszy mecz eliminacyjny do mistrzostw świata

Pierwszy mecz na mistrzostwach świata

Pierwszy mecz eliminacyjny do mistrzostw Europy

Pierwszy mecz na mistrzostwach Europy

Bilans meczów z innymi reprezentacjami

edytuj
  • Stan na 3 sierpnia 2024, po meczu z Marokiem[33]
Lp. Rywal Zwycięstwa Remisy Porażki Razem
1.   Andora 0 1 0 1
2.   Anglia 10 0 0 10
3.   Arabia Saudyjska 3 0 0 3
4.   Argentyna 0 1 2 3
5.   Azerbejdżan 2 0 3 5
6.   Belgia 9 1 5 15
7.   Białoruś 4 6 4 14
8.   Bośnia i Hercegowina 2 0 1 3
9.   Brazylia 0 0 10 10
10.   Bułgaria 1 0 0 1
11.   Chiny 1 0 0 1
12.   Chorwacja 1 3 6 10
13.   Cypr 6 1 0 7
14.   Czarnogóra 2 0 1 3
15.   Czechy/  Czechosłowacja 11 5 18 34
16.   Egipt 1 0 1 2
17.   Estonia 1 0 0 1
18.   Finlandia 2 0 5 7
19.   Francja 2 0 3 5
20.   Gibraltar 1 0 0 1
21.   Grecja 6 0 1 7
22.   Gruzja 2 0 1 3
23.   Hiszpania 0 1 9 10
24.   Hongkong 1 0 0 1
25.   Iran 0 0 1 1
26.   Izrael 2 0 0 2
27.   Japonia 1 0 0 1
28.   Kazachstan 0 1 2 3
29.   Litwa 4 1 1 6
30.   Łotwa 2 1 1 4
31.   Macedonia Północna 7 2 1 10
32.   Malezja 1 0 0 1
33.   Malta 1 0 0 1
34.   Maroko 0 0 2 2
35.   Mołdawia 8 2 1 11
36.   Niderlandy 2 1 12 15
37.   Nigeria 1 0 0 1
38.   Norwegia 4 0 0 4
39.   Portugalia 1 1 15 17
40.   Rosja/  WNP 1 3 9 13
41.   Rumunia 2 1 3 6
42.   San Marino 1 0 0 1
43.   Serbia 2 1 10 13
44.   Słowacja 8 5 9 22
45.   Słowenia 2 4 5 12
46.   Szwecja 4 0 0 4
47.   Turcja 2 0 0 2
48.   Ukraina 3 1 17 21
49.   USA 0 0 1 1
50.   Walia 2 0 0 2
51.   Węgry 9 6 13 28
52.   Włochy 1 2 15 18

Zobacz też

edytuj

Bibliografia

edytuj

Przypisy

edytuj
  1. Aktualny Światowy Ranking Futsalowy
  2. Futsal, Tomasz Kriezel po wygranej z Grecją: najważniejszym celem było to, by nie stracić bramki | TVP SPORT [online], tvp.pl [dostęp 2024-04-25] (pol.).
  3. Futsal: Polska 16-0 Anglia. 90minut.pl, 2006-10-23. [dostęp 2011-11-11]. (pol.).
  4. European Futsal Championship 2005. rsssf.com. [dostęp 2011-11-11]. (pol.).
  5. Skład osobowy Wydziałów i Komisji Polskiego Związku Piłki Nożnej. pzpn.pl, 2014-02-01. [dostęp 2014-02-01]. (pol.).
  6. https://www.futsal-polska.pl/reprezentacja/2373-powolania-do-reprezentacji-polski-na-mecze-z-marokiem
  7. Historia/Futsal w Polsce. pzpn.pl, 2014-02-01. [dostęp 2014-02-01]. (pol.).
  8. a b European Qualifications for Futsal World Championship 1992. rsssf.com, 2002-03-17. [dostęp 2014-02-01]. (ang.).
  9. Raport z meczu Hongkong – Polska. fifa.com. [dostęp 2014-02-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-02-19)]. (ang.).
  10. a b Raport z meczu Polska – Nigeria. fifa.com. [dostęp 2014-02-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-02-20)]. (ang.).
  11. Raport z meczu Polska – Argentyna. fifa.com. [dostęp 2014-02-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-02-19)]. (ang.).
  12. History (Season 1995–1996). uefa.com, 2009-11-23. [dostęp 2014-02-02]. (ang.).
  13. History (Season 1998 – 1999). uefa.com, 2009-11-23. [dostęp 2014-02-02]. (ang.).
  14. European Futsal Championship 2001. rsssf.com. [dostęp 2018-01-30]. (ang.).
  15. 17 lat temu, w zimnej Moskwie. Jedyne futsalowe Euro Polaków. sportowefakty.wp.pl, 2019-01-29. [dostęp 2019-01-29].
  16. Wyborcza.pl [online], katowice.wyborcza.pl [dostęp 2022-02-17].
  17. eME futsal: Polacy ukarani walkowerem za mecz z Finlandią [online], 90minut.pl [dostęp 2022-02-17].
  18. a b FA - Łączy nas piłka [online], laczynaspilka.pl [dostęp 2022-02-27].
  19. Futsal: Chorwacja 0-3 Polska [online], www.90minut.pl [dostęp 2022-06-29].
  20. eMŚ futsal: Grecja 1-4 Polska [online], www.90minut.pl [dostęp 2022-11-09].
  21. eMŚ futsal: Polska 7-2 Azerbejdżan. Awans Polski [online], www.90minut.pl [dostęp 2023-03-08].
  22. Futsal: Polska 6-3 Szwecja [online], www.90minut.pl [dostęp 2023-06-20].
  23. Powołania do reprezentacji Polski w futsalu na mecze eliminacji mistrzostw świata - Reprezentacja futsalu A [online], PZPN - Łączy nas piłka [dostęp 2023-08-31] (pol.).
  24. eMŚ futsal: Belgia 1-3 Polska [online], www.90minut.pl [dostęp 2023-10-14].
  25. eMŚ futsal: Serbia 2-4 Polska [online], www.90minut.pl [dostęp 2023-12-15].
  26. Reprezentacja Polski w futsalu nie wykorzystała swojej szansy | Gotowi na Sport [online], 20 grudnia 2023 [dostęp 2024-01-03] (pol.).
  27. Baraże eMŚ futsal: Chorwacja 2-2 Polska. Awans Chorwacji [online], www.90minut.pl [dostęp 2024-04-17].
  28. Selekcjonerzy reprezentacji Polski w futsalu. pzpn.pl, 2013-05-22. [dostęp 2013-05-22]. (pol.).
  29. OGŁOSZENIE KADRY NA EURO! Konferencja przed Mistrzostwami Europy w futsalu (RETRANSMISJA). [dostęp 2022-02-27].
  30. Krzysztof Sobieski prowadził drużynę w kwalifikacjach, a Andrzej Góral w turnieju finałowym
  31. Kwalifikacje do MŚ 1996 to były kwalifikacje do ME 1996
  32. W eliminacjach zespół prowadził Andrzej Bianga, a w turnieju finałowym Błażej Korczyński
  33. Obliczone ze statystyk reprezentacji Polski.

Linki zewnętrzne

edytuj