Funkcja W Lamberta

funkcja specjalna zdefiniowana jako odwrotna do pewnej funkcji elementarnej

Funkcja W Lamberta lub funkcja Omegafunkcja specjalna używana podczas rozwiązywania równań zawierających niewiadomą zarówno w podstawie, jak i wykładniku potęgi. Określona jest jako funkcja odwrotna do gdzie należy do zbioru liczb zespolonych. Oznacza się ją symbolem Zatem dla każdej liczby zespolonej zachodzi:

Wykres funkcji oraz

część rzeczywista funkcji

część urojona funkcji

moduł funkcji

Ponieważ funkcja nie jest iniekcją, zatem musi być odwzorowaniem wielowartościowym. Tworzy się zatem rodzinę funkcji gdzie oznacza numer gałęzi. Dla przyjmuje się gałąź opisaną poniżej, rozszerzoną na wszystkie liczby zespolone. Ze wzrostem rośnie też część urojona funkcji

Jeśli założymy, że oraz mają być rzeczywiste, wtedy odwzorowanie istnieje jedynie dla a na odcinku jest dwuwartościowe. Jeśli dodatkowo założymy, że otrzymamy funkcję Alternatywna gałąź oznaczana to funkcja malejąca od (dla ) do (dla ). Obie te gałęzie przedstawione są na wykresie obok.

Własności funkcji W(z) edytuj

Równanie   ma rozwiązanie:

 

Pierwotną funkcji   można znaleźć, całkując przez podstawienie: jeżeli   to   wówczas:

 

Pochodna funkcji   wynosi:

 

Dowód edytuj

Różniczkując równanie   obustronnie względem   otrzymamy

 
 

Zastosowanie edytuj

Funkcja   znajduje zastosowanie w kombinatoryce i przy rozwiązywaniu trudnych równań różniczkowych. Wiele równań zawierających niewiadomą w potędze może być rozwiązanych za pomocą tej funkcji. Najczęściej problem polega wtedy na sprowadzeniu równania do formy   przez co automatycznie otrzymuje się rozwiązanie:

 

Przykład 1 edytuj

 
 
 
 
 
 

Przykład 2 edytuj

Jeśli wartość   jest skończona, można ją obliczyć w następujący sposób:

 
 

Używając rozumowania przedstawionego powyżej, otrzymujemy:

 

Uwaga edytuj

Aby udowodnić, że wartość   istnieje, należy rozpatrzyć ciąg:

 

lub (w postaci rekurencyjnej):

 

i udowodnić istnienie jego granicy. Jeśli ona istnieje, wtedy zachodzi równość

 

Przykład 3 edytuj

Równanie różniczkowe:

 

ma równanie charakterystyczne   czyli   gdzie   to numer gałęzi (jeśli   jest rzeczywiste, wtedy wystarczy uwzględnić gałąź  ). Rozwiązanie wynosi zatem:

 

Ważne wartości edytuj

   
   
   
   
   
   
    (stała Omega)

Linki zewnętrzne edytuj