Chris O’Donnell
Chris O’Donnell, właśc. Christopher Eugene O’Donnell[1][2][3] (ur. 26 czerwca 1970 w Winnetka) – amerykański aktor i producent filmowy i telewizyjny, model. Odtwórca roli agenta specjalnego Griszy Aleksandrowicza Nikołajewa „G.” Callena w serialu kryminalnym CBS Agenci NCIS (NCIS, 2009) i spin-off Agenci NCIS: Los Angeles (NCIS: Los Angeles, 2009–).
 Chris O’Donnell (2008) | |
| Imię i nazwisko |
Cristopher Eugene O’Donnell |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
26 czerwca 1970 |
| Zawód |
aktor, producent |
| Współmałżonek |
Caroline Fentress |
| Lata aktywności |
od 1986 |
Nominowany do Złotego Globu dla najlepszego aktora drugoplanowego za przełomową rolę Charliego Simmsa w dramacie Martina Bresta Zapach kobiety (Scent of a Woman, 1992)[4], został uznany za kolejnego „złotego chłopca” Hollywood po występie u boku Ala Pacino[5].
W 2015 otrzymał własną gwiazdę w Alei Gwiazd w Los Angeles znajdującą się przy 6681 Hollywood Boulevard[6][7].
Życiorys
edytujWczesne lata
edytujUrodził się w Winnetka w Illinois w rodzinie rzymskokatolickiej jako najmłodsze z siedmiorga dzieci Julie Ann (z domu Rohs von Brecht) i Williama Charlesa O’Donnella[8][9]. Jego rodzina była pochodzenia niemieckiego i irlandzkiego[10]. Dorastał w Northfield z czterema siostrami i dwójką braci.
Początki kariery
edytujW latach 1983–1986 dorabiał jako model, pojawiał się w kilku reklamach i serialu ABC Jack i Mike (Jack and Mike, 1986)[11] z Shelley Hack. W 1988 ukończył szkołę średnią Loyola Academy w Willmette[12], a następnie college w Bostonie na kierunku marketingu[13]. Studiował na Uniwersytecie Kalifornijskim w Los Angeles[14].
Rozwój kariery
edytujPo występie w reklamie sieci McDonald’s, gdzie obsługiwał Michaela Jordana[15], zadebiutował w dramacie obyczajowym Mężczyźni nie odchodzą (Men Don’t Leave, 1990) jako czternastoletni, dorastający syn wdowy (w tej roli Jessica Lange) po tragicznie zmarłym ukochanym mężu Johnie i ojcu. Kiedy był na studiach, Barbra Streisand zaproponowała mu rolę syna w filmie Książę przypływów, którą jednak ostatecznie zagrał Jason Gould[16]. Następnie został zaangażowany do dwóch udanych dramatów – Smażone zielone pomidory (Fried Green Tomatoes, 1991) oraz Więzy przyjaźni (School Ties, 1992) o antysemityzmie w elitarnej szkole amerykańskiej z udziałem Brendana Frasera, Matta Damona i Bena Afflecka.
Za ekranową kreację ucznia, opiekuna i towarzysza niewidomego emerytowanego oficera armii USA (Al Pacino) w filmie Zapach kobiety (Scent of a Woman, 1992) otrzymał nagrodę chicagowskich krytyków dla najbardziej obiecującego aktora i nominację do nagrody Złotego Globu. Znalazł się na liście Obiecujących Nowych Aktorów 1992 wydania 44 Ekranowego świata Johna Willisa. Jednak rola młodego D’Artagnana w jego interpretacji w jeszcze jednej ekranizacji powieści Aleksandra Dumasa Trzej muszkieterowie (The Three Musketeers, 1993)[17], choć uhonorowana nowojorską nagrodą dla najlepszej ekranowej postaci książkowej i nagrodą Złotego Jabłka, doczekała się złych recenzji i nominacji do antynagrody Złotej Maliny dla najgorszego aktora drugoplanowego.
W dramacie obyczajowym Błękit nieba (Blue Sky, 1994) pojawił się jako sympatyczny chłopiec z sąsiedztwa. W 1994 roku odebrał nagrodę ShoWest Convention w Las Vegas, w stanie Nevada.
Po sukcesie filmu W kręgu przyjaciół (Circle of Friends, 1995) mógł liczyć na rolę młodego zbuntowanego akrobaty cyrkowego Richarda Dicka Graysona/Robina, pragnącego pomścić śmierć swoich rodziców i brata, którzy zginęli z ręki Dwóch-Twarzy w widowiskowym hicie fantasy Batman Forever (1995) z Valem Kilmerem w roli tytułowej. O tę rolę bowiem walczyli m.in. Leonardo DiCaprio, Matt Damon, Christian Bale, Jude Law, Ewan McGregor, Corey Haim, Corey Feldman, Toby Stephens i Scott Speedman. Lecz sequel ekranizacji komiksu o przygodach człowieka-nietoperza Batman i Robin (Batman & Robin, 1997) z udziałem George’a Clooneya jako tytułowego Batmana, poniósł klęskę, a rola Robina, choć przyniosła O’Donnellowi nagrodę Blockbuster Entertainment, zdobyła nominację do Złotej Maliny dla najgorszego aktora drugoplanowego i najgorszego ekranowego duetu.
Zagrał potem w komedii Roberta Altmana Kto zabił ciotkę Cookie? (Cookie’s Fortune, 1999) oraz hollywoodzkich produkcjach, takich jak Kawaler (The Bachelor, 1999), Granice wytrzymałości (Vertical Limit, 2000) i Kinsey (2004).
W 2002 debiutował na Broadwayu jako David Beeves w sztuce Arthura Millera The Man Who Had All the Luck[18] z Samanthą Mathis, Richardem Riehle i Samem Robardsem.
Na małym ekranie wystąpił w roli wegetariańskiego doktora Finna Dandridge’a w serialu ABC Chirurdzy (Grey’s Anatomy, 2006). Popularność wśród telewidzów zyskał jako agent specjalny G. Callen w serialu Agenci NCIS (NCIS)[19] i spin-off Agenci NCIS: Los Angeles (NCIS: Los Angeles)[20].
Był na okładce „TV Guide”, „Redbook”, „Michigan Avenue”, „US”, „Entertainment Weekly” i „Men’s Fitness”[21].
Życie prywatne
edytujW 1997 poślubił nauczycielkę szkoły podstawowej Caroline Fentress[22]. Mają dwie córki Lily Ann (ur. 1999) i Maeve Frances (ur. 2007) oraz trzech synów – Christophera Eugene’a Jr. (ur. 2000), Charlesa McHugh (ur. 2003) i Finleya (ur. 2006). Zamieszkali w Chicago.
Filmografia
edytujFilmy fabularne
edytuj| Rok | Tytuł | Rola | Reżyser |
|---|---|---|---|
| 1990 | Mężczyźni nie odchodzą (Men Don’t Leave) | Chris Macauley | Paul Brickman |
| 1991 | Smażone zielone pomidory (Fried Green Tomatoes) | Buddy Threadgoode | Jon Avnet |
| 1992 | Więzy przyjaźni (School Ties) | Chris Reece | Robert Mandel |
| Zapach kobiety (Scent of a Woman) | Charlie Simms | Martin Brest | |
| 1993 | Trzej muszkieterowie (The Three Musketeers) | D’Artagnan | Stephen Herek |
| 1994 | Błękit nieba (Blue Sky) | Glenn Johnson | Tony Richardson |
| 1995 | W kręgu przyjaciół (Circle of Friends) | Jack Foley | Pat O’Connor |
| Szalona miłość (Mad Love) | Matt Leland | Antonia Bird | |
| Batman Forever | Dick Grayson/Robin | Joel Schumacher | |
| 1996 | Komora (The Chamber) | Adam Hall | James Foley |
| Miłość i wojna (In Love and War) | Ernest ‘Ernie’ Hemingway | Richard Attenborough | |
| 1997 | Batman i Robin (Batman & Robin) | Dick Grayson/Robin | Joel Schumacher |
| 1999 | Kto zabił ciotkę Cookie? (Cookie’s Fortune) | Jason Brown | Robert Altman |
| Kawaler (The Bachelor) | Jimmie Shannon (także producent wykonawczy) | Gary Sinyor | |
| 2000 | Granice wytrzymałości (Vertical Limit) | Peter Garrett | Martin Campbell |
| 2002 | 29 palm (29 Palms) | Hitman | Leonardo Ricagni |
| 2004 | Kinsey | Wardell Pomeroy | Bill Condon |
| 2005 | Siostry (The Sisters) | David Turzin | Arthur Allan Seidelman |
| 2008 | Kit Kittredge: Amerykańska dziewczyna (Kit Kittredge: An American Girl) | Jack Kittredge | Patricia Rozema |
| Max Payne | Jason Colvin | John Moore | |
| 2010 | Psy i koty: Odwet Kitty (Cats & Dogs: The Revenge of Kitty Galore) | Shane | Brad Peyton |
| A Little Help | Bob | Michael J. Weithorn |
Seriale TV
edytuj- 2003: Praktyka (The Practice) jako Brad Stanfield
- 2003: Dwóch i pół (Two and a Half Men) jako Bill/Jill
- 2005: Główne przypadki (Head Cases) jako Jason Payne
- 2006: Chirurdzy (Grey’s Anatomy) jako dr Finn Dandridge
- 2007: The Company jako Jack McCauliffe
- 2009: Agenci NCIS (NCIS) jako agent specjalny G. Callen
- 2009: Agenci NCIS: Los Angeles (NCIS: Los Angeles) jako agent specjalny G. Callen
- 2012: Hawaii Five-0 jako G. Callen
- 2017: Amerykański tata jako G. Callen (głos)
Przypisy
edytuj- ↑ Chris O’Donnell. Listal. [dostęp 2017-04-05]. (ang.).
- ↑ Personalidade: Chris O’Donnell (EUA). InterFilmes.com. [dostęp 2017-04-05]. (port.).
- ↑ Chris O’Donnell – Sztárlexikon. Starity.hu. [dostęp 2017-04-05]. (węg.).
- ↑ Chris O’Donnell Awards. AllMovie. [dostęp 2022-08-18]. (ang.).
- ↑ Chris O’Donnell. Rotten Tomatoes. [dostęp 2022-08-18]. (ang.).
- ↑ Chris O’Donnell. Walk of Fame. [dostęp 2022-08-18]. (ang.).
- ↑ David Lewis: Hollywood Star Walk: Chris O’Donnell. „Los Angeles Times”, 2015-03-29. [dostęp 2022-08-18]. (ang.).
- ↑ Chris O’Donnell Biography. Yahoo!. [dostęp 2022-08-18]. (ang.).
- ↑ Mike Kessler: William C. O’Donnell dies at 88 — Winnetka & Northfield. Triblocal.com, 2010-12-08. [dostęp 2022-08-18]. (ang.).
- ↑ Chris O’Donnell – What Nationality Ancestry. Ethnicity of Celebs. [dostęp 2022-08-18]. (ang.).
- ↑ Chris O’Donnell Bio. BuddyTV. [dostęp 2017-04-05]. (ang.).
- ↑ Chris O’Donnell. MYmovies.it. [dostęp 2017-04-05]. (wł.).
- ↑ Christine Rendon (2015-03-22): Is that you, Chris? Mr O’Donnell, 44, is almost unrecognizable in everyday clothes as he makes rare appearance off the set of NCIS: Los Angeles. „Daily Mail”. [dostęp 2018-09-13]. (ang.).
- ↑ Chris O’Donnell Pictures. FanPix.Net. [dostęp 2022-08-18]. (ang.).
- ↑ Chris O’Donnell – Actor. CineMagia.ro. [dostęp 2017-04-05]. (rum.).
- ↑ Chris O’Donnell Biography. „TV Guide”. [dostęp 2022-08-18]. (ang.).
- ↑ Hal Erickson: Chris O’Donnell Biography. AllMovie. [dostęp 2022-08-18]. (ang.).
- ↑ Chris O’Donnell. Internet Broadway Database. [dostęp 2022-08-18]. (ang.).
- ↑ James S. Fell (2014-09-26): For Chris O’Donnell of NCIS: Los Angeles,' yoga aids a battered back. „Los Angeles Times”. [dostęp 2018-09-13]. (ang.).
- ↑ Tiffany Rose (2014-01-05): Actor Chris O’Donnell: I thought I’d marry in my 30s but I met the right girl early. „Daily Express”. [dostęp 2018-09-13]. (ang.).
- ↑ Chris O’Donnell Magazines. FamousFix. [dostęp 2022-08-18]. (ang.).
- ↑ Chris O’Donnell Biography (1970-). Film Reference. [dostęp 2017-04-05]. (ang.).
Linki zewnętrzne
edytuj- Chris O’Donnell w bazie IMDb (ang.)
- Chris O’Donnell w bazie Filmweb
- Chris O’Donnell w bazie Notable Names Database (ang.)