Kateryna Wołodko

ukraińska tenisistka

Kateryna Wołodymyriwna Wołodko, z domu Bondarenko ukr.: Катери́на Володи́мирівна Бондаре́нко (ur. 8 sierpnia 1986 w Krzywym Rogu) – ukraińska tenisistka, mistrzyni wielkoszlemowego Australian Open 2008 w grze podwójnej, reprezentantka Ukrainy w Pucharze Federacji, młodsza siostra tenisistek Wałeriji i Alony Bondarenko. Jest zawodniczką praworęczną z oburęcznym bekhendem.

Kateryna Wołodko
Ilustracja
Państwo

 Ukraina

Data i miejsce urodzenia

8 sierpnia 1986
Krzywy Róg

Wzrost

175 cm

Gra

praworęczna, oburęczny bekhend

Status profesjonalny

2000

Zakończenie kariery

aktywna

Trener

Denis Wołodko

Gra pojedyncza
Wygrane turnieje

2 WTA, 6 ITF

Najwyżej w rankingu

29 (26 października 2009)

Australian Open

3R (2009, 2016, 2018)

Roland Garros

3R (2009)

Wimbledon

3R (2011)

US Open

QF (2009)

Gra podwójna
Wygrane turnieje

4 WTA, 6 ITF

Najwyżej w rankingu

9 (20 października 2008)

Australian Open

W (2008)

Roland Garros

SF (2008)

Wimbledon

2R (2007, 2017)

US Open

3R (2016)

Kariera tenisowa

edytuj

Rozpoczęła treningi tenisowe w wieku czterech lat pod okiem rodziców, Natalii i Wołodymyra, którzy do dziś czuwają nad przebiegiem jej kariery. Jej starsze siostry także zajmują się tym sportem.

Największym sukcesem juniorskim tej tenisistki jest mistrzostwo Wimbledonu. W drodze do tytułu pokonała między innymi Szachar Pe’er, Michaëllę Krajicek i Anę Ivanović. 5 lipca 2004 została liderką mieszanej klasyfikacji juniorskiej. Swój pierwszy turniej w rywalizacji do lat osiemnastu wygrała w marcu 2002 w Mołdawii. W finale pokonała Olhę Sawczuk, a w półfinale starszą siostrę, Alonę. W 2004, po wielu sukcesach zaprzestała startów w turniejach ITF juniorów, będąc już tenisistką zawodową.

Status profesjonalny otrzymała w 2000, mając czternaście lat. Od września tego roku próbowała swoich sił w kobiecych turniejach Międzynarodowej Federacji Tenisowej na terenie Ukrainy, Turcji i Polski. W 2001 w Kędzierzynie-Koźlu po raz pierwszy doszła do ćwierćfinału takiej imprezy, a w 2002 w Olecku – do półfinału. Zwycięstwa doczekała się grudniu 2002 w Pune. W sierpniu 2003 triumfowała w Gdyni. Pod koniec 2006 wygrała także w Dubaju. Obecnie gra wyłącznie w turniejach WTA.

W roku 2002 po raz pierwszy startowała w eliminacjach kwalifikacyjnych do turnieju z cyklu WTA Tour. Została pokonana przez mało znaną Japonkę, ale walczyła przez trzy sety. W lutym 2003 nie zakwalifikowała się także do imprezy w Hajdarabadzie, ale sztuki tej dokonała dwa tygodnie później w Bogocie. W pierwszym profesjonalnym meczu w drabince głównej trafiła na Catalinę Castaño i przegrała 6:7(6), 3:6. Jeszcze w tym samym sezonie zwyciężyła swoje pierwsze zawodowe spotkanie, wygrywając z Zheng Jie w Pattaya.

W olimpijskim sezonie 2004 tylko raz wystartowała w drabince głównej – w Taszkencie. Skupiła się na rozgrywkach niższej rangi, odnosząc w nich spore sukcesy. Do repertuaru profesjonalnych występów włączyła grę podwójną, osiągając dwa ćwierćfinały (Taszkent, Québec). W lutym 2005 organizatorzy imprezy w Memphis przyznali jej „dziką kartę”, uprawniającą do udziału w głównych zawodach. Wyeliminowała w pierwszej rundzie rozstawioną z numerem szóstym Alinę Żydkową, klasyfikowaną na 55. pozycji w rankingu WTA. Doszła do ćwierćfinału, w którym uległa Wierze Zwonariowej. W lipcu zadebiutowała w imprezie wielkoszlemowej, Wimbledonie, gdzie przeszła eliminacje, choć prawo startu miała zapewnione jako mistrzyni juniorek poprzedniego roku. Poniosła porażkę z Conchitą Martínez w pierwszej rundzie. W Taszkencie, jako tenisistka 156. w rankingu WTA, doszła do ćwierćfinału. W grze podwójnej w tym sezonie osiągnęła półfinał w Estoril w parze z siostrą Aloną.

W 2006 udanie przebrnęła przez eliminacje kwalifikacyjne w Pattaya, ale szybko odpadła z turnieju. W Bangalore trafiła w pierwszej rundzie na swoją starszą siostrę Alonę, przegrywając 4:6, 5:7. W Dubaju wyeliminowała Květę Peschke, ale została ograna przez Justine Henin-Hardenne. Na Wimbledonie po raz pierwszy wygrała spotkanie wielkoszlemowe, eliminując Ivanę Lisjak. Doszła do ćwierćfinału w Taszkencie. Jej najlepsze starty deblowe w tym sezonie to półfinały w Dubaju (z Aloną Bondarenko) i w Hasselt (z Julianą Fedak).

W marcu 2007 zaprezentowała fenomenalną formę podczas turnieju w Dosze. Po eliminacjach pokonała Annę-Lenę Grönefeld i Sanię Mirzę, ulegając dopiero Jelenie Janković. W Warszawie odniosła zwycięstwa nad Wierą Duszewiną i Tamirą Paszek. W Berlinie, na swojej ulubionej nawierzchni, toczyła zacięty bój z Martiną Hingis, zakończony wynikiem 5:7, 6:7(7). W Rzymie doszła do trzeciej rundy, ale na Roland Garros odpadła już w drugiej, po porażce z Patty Schnyder. Została sklasyfikowana na najwyższym, 39. miejscu, w rankingu WTA. Na Wimbledonie w singlu przegrała z Dinarą Safiną, jednak odnotowała bardzo dobry wynik w grze mieszanej. Partnerował jej Australijczyk Jordan Kerr. Doszli do ćwierćfinału, w którym przegrali z Alicią Molik i Jonasem Björkmanem. Wcześniej jednak wyeliminowali Liezel Huber i Kevina Ullyetta oraz Tetianę Perebijnis i Paula Hanleya.

W dalszej części sezonu zrewanżowała się Dinarze Safinie za wcześniejsze porażki. Miało to miejsce w drugiej rundzie zawodów w Los Angeles; zaraz potem przegrała z Wiktoryją Azaranką. Na US Open pokonała najpierw Virginię Ruano Pascual, w rewanżu za eliminacje w New Haven, ale znów okazała się wyraźnie słabsza od młodszej siostry Marata Safina. W drugiej rundzie imprezy w Stuttgarcie sprawiła sensację, eliminując Anę Ivanović 6:2, 1:6, 6:3, klasyfikowaną wówczas na 5. pozycji w rankingu WTA. Do tej pory było to najcenniejsze zwycięstwo w jej karierze. W ćwierćfinale uległa późniejszej finalistce, Tatianie Golovin.

W grze podwójnej tego sezonu najlepszy wynik odnotowała podczas turnieju J&S Cup w Warszawie. Razem z Aloną doszły do półfinału, pokonane przez Jelenę Wiesninę i Jelenę Lichowcewą. Ponadto parokrotnie dotarła do ćwierćfinałów, między innymi w Dubaju i Stuttgarcie.

W 2008 odpadła w singlu pierwszych rundach w Hobart i na Australian Open. Na początku lutego wystartowała w rozgrywkach o Puchar Federacji. W rodzinnym Charkowie dość zaskakująco przegrała z Belgijką Yaniną Wickmayer. Zrehabilitowała się jednak następnego dnia i pokonała nastoletnią Tamaryn Hendler, mimo że przegrywała już 4:6, 0:4.

Prawdziwą niespodziankę sprawiła razem z siostrą w turnieju gry podwójnej kobiet wielkoszlemowego Australian Open. Nierozstawione, zwyciężyły tę imprezę, wygrywając w finale z Wiktoryją Azaranką i Szachar Pe’er 2:6, 6:1, 6:4. We wcześniejszych fazach zawodów okazały się lepsze między innymi od liderek światowej klasyfikacji deblowej WTA, Cary Black i Liezel Huber, które w Melbourne broniły tytułu. Na liście pokonanych znalazły się też pary Lindsay Davenport i Daniela Hantuchová oraz Anabel Medina Garrigues i Virginia Ruano Pascual. Awansowała na osiemnastą pozycję w rankingu WTA deblistek. W kolejnym turnieju – w Paryżu – dotarła do ćwierćfinału singla, gdzie przegrała z Rosjanką Jeleną Diemientjewą. W zawodach gry podwójnej siostry Bondarenko pokonały w finale Evę Hrdinovą i Vladimírę Uhlířovą 6:1, 6:4. Pierwszy w karierze singlowy finał cyklu WTA Tour osiągnęła w czerwcu 2008 roku w Birmingham. Pokonała w nim Yaninę Wickmayer wynikiem 7:6(7), 3:6, 7:6(4).

Na początku sezonu 2009 Bondarenko osiągnęły finał rozgrywek deblowych w Hobart. Przegrały w nim z Giselą Dulko i Flavią Pennettą 2:6, 6:7(4). W lipcu w Budapeszcie Ukrainki przegrały w finale z Alisą Klejbanową oraz Monicą Niculescu 4:6, 6:7(5). Dwa tygodnie później w Pradze siostry wygrały z reprezentantkami gospodarzy: Ivetą Benešovą i Barborą Záhlavovą-Strýcovą wynikiem 6:1, 6:2.

Po raz kolejny zanotowała finał w Hobart w 2011 roku, gdy partnerowała jej Līga Dekmeijere. Zawodniczki przegrały 3:6, 5:7 z Sarą Errani i Robertą Vinci. Następny finał rozgrywek deblowych Ukrainka zaliczyła po czteroletniej przerwie – w Pradze z Evą Hrdinovą nie sprostały Belindzie Bencic i Kateřinie Siniakovej, ulegając 2:6, 2:6.

Życie prywatne

edytuj

Jest córką Natalii i Władimira Bondarenko. Ma dwie starsze siostry, które również zawodowo zajmują się tenisem: Wałeriję (ur. 1982) i Alonę (ur. 1984). Mówi po ukraińsku, rosyjsku, angielsku i polsku. Lubi tańczyć i spędzać czas z przyjaciółmi. Fanka piłki nożnej i rosyjskiej muzyki popularnej. Mieszka w Charkowie.

26 września 2011 poślubiła Denisa Wołodko, biznesmena z Kijowa[1]. 1 stycznia 2013 media podały informację o ciąży tenisistki. Urodziła córkę, Karinę Wołodko.

Historia występów wielkoszlemowych

edytuj
Legenda

     W, wygrany turniej

     F, przegrana w finale

     SF, przegrana w półfinale

     QF, przegrana w ćwierćfinale

     xR, przegrana w x rundzie

     Qx, przegrana w x rundzie kwalifikacji

     A, brak startu

     NH, turniej nie odbył się

Występy w grze pojedynczej

edytuj
Turniej 2001 2002 2003 2004 2005 2006 2007 2008 2009 2010 2011 2012 2013 2014 2015 2016 2017 2018 2019 2020 2021 2022 2023 Tytuły Z–P
Australian Open A A A A A Q3 Q1 1R 3R 2R 1R 1R A A Q2 3R 1R 3R A 1R A Q2 A 0 / 9 7 – 9
French Open A A A A A A 2R 1R 3R 2R 1R 1R A Q1 Q3 2R 1R 1R A A Q1 A A 0 / 9 5 – 9
Wimbledon A A A A 1R 2R 1R 2R 2R 1R 3R 2R A A Q2 1R 1R 1R A NH Q2 A A 0 / 11 6 – 11
US Open A A A A Q2 Q1 2R 1R QF 2R 2R 1R A A 2R 3R Q2 1R A 2R A A 0 / 10 11 – 10
Ranking na koniec roku 827 813 354 333 125 118 44 63 32 113 81 132 204 88 72 93 132 284 205 312 0 / 39 29 – 39

Występy w grze podwójnej

edytuj
Turniej 2001 2002 2003 2004 2005 2006 2007 2008 2009 2010 2011 2012 2013 2014 2015 2016 2017 2018 2019 2020 2021 2022 2023 Tytuły Z–P
Australian Open A A A A A A 2R W 1R 1R 1R 1R A A A 2R 1R 2R A 1R 2R A A 1 / 11 9 – 10
French Open A A A A A A 2R SF 2R QF 1R 2R A A A 1R 1R 2R A 1R A A A 0 / 10 11 – 10
Wimbledon A A A A A 1R 2R A 1R 1R A 1R A A A 1R 2R 1R A NH A A A 0 / 8 2 – 8
US Open A A A A A 2R 2R 3R 1R 2R 2R 1R A A 1R 1R 1R 1R A A 1R A 0 / 12 6 – 12
Ranking na koniec roku 512 873 566 264 128 64 51 10 41 105 159 150 162 74 55 87 81 1130 117 89 172 1 / 41 28 – 40

Występy w grze mieszanej

edytuj
Turniej 2001 2002 2003 2004 2005 2006 2007 2008 2009 2010 2011 2012 2013 2014 2015 2016 2017 2018 2019 2020 2021 2022 2023 Tytuły Z–P
Australian Open A A A A A A A A 1R A A A A A A A A A A A A A A 0 / 1 0 – 1
French Open A A A A A A A QF A A A A A A A A A A A NH A A A 0 / 1 2 – 1
Wimbledon A A A A A A QF 2R 1R 2R A A A A A A A A A NH A A A 0 / 4 4 – 4
US Open A A A A A A A 1R A A A A A A A A A A A NH A A 0 / 1 0 – 1
0 / 7 6 – 7

Finały turniejów WTA

edytuj
Legenda
Wielki Szlem
Igrzyska olimpijskie
WTA Tour Championships
1988

2008
Kategoria I
Kategoria II
Kategoria III
Kategoria IV
Kategoria V
2009

2020
WTA Premier Mandatory
WTA Premier 5
WTA Premier
WTA International Series
WTA 125K series (2012–2020)
od
2021
WTA 1000 (obowiązkowe)
WTA 1000 (nieobowiązkowe)
WTA 500
WTA 250
WTA 125

Gra pojedyncza 2 (2–0)

edytuj
Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Przeciwniczka Wynik finału
Zwyciężczyni 1. 15 czerwca 2008 Birmingham Trawiasta   Yanina Wickmayer 7:6(7), 3:6, 7:6(4)
Zwyciężczyni 2. 30 września 2017 Taszkent Twarda   Tímea Babos 6:4, 6:4

Gra podwójna 11 (4–7)

edytuj
Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Partnerka Przeciwniczki Wynik finału
Zwyciężczyni 1. 26 stycznia 2008 Australian Open Twarda   Alona Bondarenko   Wiktoryja Azaranka
  Szachar Pe’er
2:6, 6:1, 6:4
Zwyciężczyni 2. 10 lutego 2008 Paryż Twarda (hala)   Alona Bondarenko   Eva Hrdinová
  Vladimíra Uhlířová
6:1, 6:4
Finalistka 1. 16 stycznia 2009 Hobart Twarda   Alona Bondarenko   Gisela Dulko
  Flavia Pennetta
2:6, 6:7(4)
Finalistka 2. 6 lipca 2009 Budapeszt Ceglana   Alona Bondarenko   Alisa Klejbanowa
  Monica Niculescu
4:6, 6:7(5)
Zwyciężczyni 3. 19 lipca 2009 Praga Ceglana   Alona Bondarenko   Iveta Benešová
  Barbora Záhlavová-Strýcová
6:1, 6:2
Finalistka 3. 15 stycznia 2011 Hobart Twarda   Līga Dekmeijere   Sara Errani
  Roberta Vinci
3:6, 5:7
Finalistka 4. 1 maja 2015 Praga Ceglana   Eva Hrdinová   Belinda Bencic
  Kateřina Siniaková
2:6, 2:6
Finalistka 5. 27 sierpnia 2016 New Haven Twarda   Chuang Chia-jung   Sania Mirza
  Monica Niculescu
5:7, 4:6
Finalistka 6. 29 lutego 2020 Acapulco Twarda   Sharon Fichman   Desirae Krawczyk
  Giuliana Olmos
3:6, 6:7(5)
Zwyciężczyni 4. 8 marca 2020 Monterrey Twarda   Sharon Fichman   Miyu Katō
  Wang Yafan
4:6, 6:3, 10–7
Finalistka 7. 25 lipca 2021 Gdynia Ceglana   Katarzyna Piter   Anna Danilina
  Lidzija Marozawa
3:6, 2:6

Finały turniejów WTA 125K series

edytuj

Gra pojedyncza 1 (0–1)

edytuj
Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Przeciwniczka Wynik finału
Finalistka 1. 4 marca 2018 Indian Wells Twarda   Sara Errani 4:6, 2:6

Wygrane turnieje rangi ITF

edytuj
turnieje z pulą nagród 100 000 $
turnieje z pulą nagród 75/80 000 $
turnieje z pulą nagród 50/60 000 $
turnieje z pulą nagród 40 000 $
turnieje z pulą nagród 25 000 $
turnieje z pulą nagród 15 000 $
turnieje z pulą nagród 10 000 $

Gra pojedyncza

edytuj
Data Turniej Naw. Przeciwniczka Wynik
1. 08/12/2002   Pune Twarda   İpek Şenoğlu 6:1, 6:1
2. 16/12/2006   Dubaj Twarda   Kaciaryna Dziehalewicz 6:1, 6:3
3. 21/11/2010   Bratysława Twarda   Jewgienija Rodina 7:6(3), 6:2
4. 05/10/2014   Monterrey Twarda   Ana Vrljić 6:1, 7:5
5. 26/10/2014   Macon Twarda   Grace Min 6:4, 7:5
6. 08/01/2023   Nonthaburi Twarda   Walerija Sawinych 6:2, 6:3

Gra podwójna

edytuj
Data Turniej Naw. Partnerka Przeciwniczki Wynik
1. 08/12/2002   Pune Twarda   Akgul Amanmuradova   Sania Mirza
  Radhika Tulpule
6:3, 7:6(1)
2. 19/03/2006   Orange Twarda   Alona Bondarenko   Stéphanie Dubois
  Lilia Osterloh
6:2, 6:4
3. 29/06/2014   Kristinehamn Ceglana   Cornelia Lister   Ysaline Bonaventure
  Sandra Zaniewska
Walkower

Finały juniorskich turniejów wielkoszlemowych

edytuj

Gra pojedyncza (1)

edytuj
Końcowy wynik Rok Turniej Nawierzchnia Przeciwniczka Wynik finału
Zwyciężczyni 2004   Wimbledon Trawiasta   Ana Ivanović 6:4, 6:7, 6:2

Przypisy

edytuj
  1. Kateryna Bondarenko is Now a Married Woman. [dostęp 2016-11-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-11-16)].

Bibliografia

edytuj