Ostry dyżur (serial telewizyjny)

Ostry dyżur (tytuł oryginalny ER) – amerykański serial telewizyjny emitowany od 19 września 1994 do 2 kwietnia 2009 przez stację NBC. Jego pomysłodawcą był Michael Crichton. Pokazuje pracę w fikcyjnym szpitalu County General w Chicago. W Polsce serial w całości wyemitowała telewizja Polsat od 13 kwietnia 1995 do 28 sierpnia 2012; pokazywały go też stacje TVN, TVN 7 i Warner TV.

Ostry dyżur
ER
Ilustracja
Gatunek

dramat obyczajowy

Kraj produkcji

Stany Zjednoczone

Oryginalny język

angielski

Twórcy

Michael Crichton

Liczba odcinków

331

Liczba serii

15 sezonów

Nagrody

Nagrody i nominacje

Lista odcinków serialu Ostry dyżur
Produkcja
Produkcja

Warner Bros. Television

Muzyka

Christopher Neal Nelson
Marty Davich
(autor czołówki od 2006)
Georg Brandl Egloff
James Newton Howard
(autor czołówki 1994–2006)
Samuel Barber

Czas trwania odcinka

42–45 min

Pierwsza emisja
Stacja telewizyjna

NBC

Pierwsza emisja

19 września 1994 – 2 września 2009

Status

zakończony

Format obrazu

16:9

Format dźwięku

Dolby Digital

Strona internetowa

Twórcy

edytuj

Reżyserzy

edytuj

Scenariusz

edytuj

Scenografia

edytuj

Historia

edytuj

Ostry Dyżur według początkowych planów miał być filmem reżyserowanym przez Stevena Spielberga. Jednakże na wczesnych etapach produkcji Spielberg rozmawiał z Michaelem Crichtonem. Ten w tym czasie realizował projekt związany z dinozaurami. Zdecydowali "zamienić się" projektami. W końcu projekt o dinozaurach zamienił się w Jurassic Park. Po tym Spielberg wrócił do Ostrego Dyżuru i na początku służył radą oraz pomocą Crichtonowi (jego pomysłem było pozostawienie Julianny Margulies w serialu na stałe). Z powodu braku czasu i środków na zbudowanie planu odcinek pilotażowy był kręcony na terenie byłego szpitala Linda Vista Community Hospital w Los Angeles. Plan County General Hospital został zbudowany nieco później, a większość scen na dworcach kolejki miejskiej zostało nakręconych w Chicago (z powodu występowania śniegu). Michael Crichton napisał scenariusz pierwszego odcinka już na początku lat 70. Bazował na jego niektórych przeżyciach związanych z pracą na ostrym dyżurze. Kiedy odcinek pilotażowy kręcono w 1994 roku, scenariusz mało się zmienił (początkowo dr Lewis miała być mężczyzną, a dr Benton nie miał być Afro-Amerykaninem).

Odcinki

edytuj

W Ostrym dyżurze pojawiło się wiele odcinków godnych zapamiętania. Jednym z najbardziej niezwykłych był emitowany na żywo odcinek „Ambush” (w 1997 roku). W nim ekipa realizatorska stacji NBC wcieliła się w ekipę stacji PBS i kręciła film dokumentalny o szpitalu County General. Z powodu różnicy czasu między wschodnim a zachodnim wybrzeżem Stanów Zjednoczonych odcinek został nakręcony ponownie 3 godziny później. Większość scen serialu ma miejsce w szpitalu. Przynajmniej jedna na odcinek kręcona jest poza ostrym dyżurem. Dodatkowo kilka razy w historii serialu akcja działa się poza Chicago.

Obsada

edytuj

Główni aktorzy

edytuj

Oryginalna obsada:

Aktor Rola Występowanie jako główny bohater Występowanie jako aktor drugoplanowy
Sezon Odcinek Sezon Odcinek
Pełna obsada
Anthony Edwards Dr Mark Greene 1–8, 15 1–179, 316
George Clooney Dr Doug Ross 1–5, 15 1–106, 328 6 134
Sherry Stringfield Dr Susan Lewis 1–3, 8–12, 15 1–55, 161–246, 331
Noah Wyle Dr John Carter 1–11, 15 1–245, 325-328, 331 12 259–260, 264–265
Eriq La Salle Dr Peter Benton 1–8, 15 1–167, 172, 178, 328, 331
Julianna Margulies Pielęgniarka Carol Hathaway 1–6, 15 2–134, 328 1 1
Gloria Reuben Jeanie Boulet 2–6 31–119 1, 2, 14 14–17, 20–28, 301
Laura Innes Dr Kerry Weaver 3–13, 15 48–280, 331 2, 15 26–29, 31, 34–35, 38, 40, 43–47, 316
Maria Bello Dr Anna Del Amico 4 70–91 3 67–69
Alex Kingston Dr Elizabeth Corday 4–11, 15 70–227, 331 15 321, 322
Kellie Martin Lucy Knight 5–6 92–127
Paul McCrane Dr Robert Romano 6–10 114–209 4, 5, 15 74–113 (29 odcinków), 316
Goran Višnjić Dr Luka Kovač 6–15 114–290; 295; 298-300; 304; 306; 309; 312
Michael Michele Dr Cleo Finch 6–8 114–167, 178
Erik Palladino Dr Dave Malucci 6–8 120–161 6 115–119
Ming-Na Wen Dr Jing-Mei "Deb" Chen 6–11 123–232 1 13–17, 19–22
Maura Tierney Dr Abby Lockhart 6–15 125–312 6, 15 121; 329
Sharif Atkins Dr Michael Gallant 8–10 172–219 8, 11, 12 164–266 (12 odcinków)
Mekhi Phifer Dr Gregory Pratt 9–15 180–310 8 175–177, 179
Parminder Nagra Dr Neela Rasgotra 10–15 204-331 10 202
Linda Cardellini Pielęgniarka Samantha Taggart 10–15 206–331
Shane West Dr Ray Barnett 11–13 224–290 15 314; 329-330
Scott Grimes Dr Archie Morris 12–15 246–331 10–11 204–245 (25 odcinków)
John Stamos Dr Tony Gates 13–15 269–331 12 252–253
David Lyons Dr Simon Brenner 15 310–331 14 304; 306–309
Angela Bassett Dr Cate Banfield 15 311–331

Odejścia głównych bohaterów

edytuj

Pierwszym członkiem ekipy, który odszedł, była Sherry Stringfield (w 1996 roku). Wtedy jej postać, Susan Lewis, przeniosła swój staż do Phoenix (sezon 3, odcinek „Union Station”). W 2001 roku aktorka powróciła do serialu ponownie jako dr Susan Lewis (sezon 8, odcinek „Never Say Never”). W roku 2005 (sezon 12, odcinek „Cañon City”) znowu opuściła serial. To drugie odejście nie było przedstawione, ale dr Kerry Weaver 4 odcinki później (odcinek „Weak Up”) wyjaśnia, że Susan zgodziła się na przyjęcie stanowiska w szpitalu w Iowa. Jako gość pojawia się w ostatnim odcinku serialu 'And In The End...', kiedy to przyjeżdża na otwarcie centrum zdrowia, które w Chicago otworzył John Carter. Susan Lewis była zarówno pierwszą jak i ostatnią postacią z oryginalnej obsady, która opuściła szpital (najpierw sezon 3, później 12).

Następnie odeszła Maria Bello grająca dr Annę Del Amico. Postać ta występowała tylko w jednym – 4 sezonie. Dr Del Amico pojawiła się by odbyć staż jako pediatra. Odejście Marii Bello nie zostało pokazane. Na początku sezonu 5, dr John Carter wyjaśnia swojej praktykantce, że zajmie szafkę dr Del Amico, która wróciła do Filadelfii.

Z kolei (w 1998 roku), z oryginalnej ekipy odszedł George Clooney (sezon 5, odcinek „The Storm, part 2). Jego postać – dr Doug Ross zwolnił się z pracy po śmierci pacjenta i wyjechał do Seattle. Zaskoczeniem było pojawienie się go w 6 sezonie (odcinek „Such Sweet Sorrow”), kiedy to siostra Carol Hathaway pojechała do niego. Pojawia się w gościnnie w 19 odcinku 15 sezonu- 'Old Times'.

Gloria Reuben odeszła w sezonie 6 (odcinek „The Peace Of Wild Things”). Jej postać – Jeanie Boulet, zdecydowała zaopiekować się chłopcem chorym na AIDS. Powróciła w 14. sezonie w jednym odcinku, kiedy opiekowali się jej chorym dzieckiem, podobna sytuacja miała miejsce w sezonie 15.

Kellie Martin, grająca studentkę medycyny Lucy Knight, opuściła serial w roku 2000 (sezon 6, odcinek „All In The Family”). Jej postać została zabita przez pacjenta, u którego nie zdiagnozowano schizofrenii.

Julianna Margulies przestała grać w serialu w roku 2000 (sezon 6, odcinek „Such Sweet Sorrow”). Jej postać – Carol Hathaway, zdecydowała się na wyjazd do Seattle do swojej prawdziwej miłości i ojca swych córek-bliźniaczek – dr Douga Rossa. Jej gościnny występ można obejrzeć w 19 odcinku 15 sezonu- 'Old Times'. Dowiadujemy się wtedy, że jest koordynatorem ds. transplantacji jednego ze szpitali w Seattle.

Erik Palladino (dr Dave Mallucci) odszedł w 2002 roku (sezon 8, odcinek „Never Say Never”). Został wyrzucony za spowodowanie śmierci pacjenta.

Postać Eriq’a La Salle – dr Peter Benton, odszedł w roku 2001 (sezon 8, odcinek „I’ll Be Home For Christmas”). Zdecydował się zmienić godziny pracy (a tym samym miejsce pracy), aby mieć więcej czasu do opieki na głuchym synem. Michael Michele, która grała dr Cleo Finch była partnerką dr Bentona. Odeszła ona w tym samym odcinku. Oboje pojawiają się wyjątkowo w odcinku „On The Beach”, kiedy to odbył się pogrzeb dra Marka Greene’a. Pojawia się w gościnnie w 19 odcinku 15 sezonu- 'Old Times'.

Dr Mark Greene (grany przez Anthony’ego Edwardsa odszedł w 2001 roku (sezon 8, odcinek „On The Beach”). Dr Greene zmarł na guza mózgu. Jednak powrócił w 15. sezonie we wspomnieniach dr Banfield.

Postać Paula McCrane’a – dr Robert Romano odszedł w roku 2003 (sezon 10, odcinek „Freefall”) został uśmiercony przez spadający helikopter.

Sharif Atkins opuścił serial w roku 2004 (sezon 10, odcinek „Where There’s Smoke”). Był on w rezerwie armii i został wysłany do Iraku. Jednak ostatecznie pożegnano go w 2006 (sezon 12, odcinek „The Gallant Hero And The Tragic Victor”). Został wtedy zabity podczas wybuchu bomby.

Dr Elizabeth Corday (której rola była odtwarzana przez Alex Kingston) opuściła serial w 2004 roku (sezon 11, odcinek „Fear”). Została zwolniona za przeprowadzenie nielegalnego przeszczepu. Szpital pozwolił jej zostać, ale pod warunkiem degradacji do stażysty. Dr Corday nie zgodziła się i wróciła do Anglii. W 15 sezonie powraca jako gość w dwóch odcinkach.

Dr Jing-Mai „Deb” Chen (Ming-Na Wen) pojawiła się jako praktykantka w pierwszym sezonie i opuściła serial po kilku odcinkach w roku 1995 (sezon 1, odcinek „House of Cards”). Wtedy to prawie uśmierciła pacjenta, chcąc zaliczyć jeden z zabiegów na własną rękę. Do obsady wróciła znowu kilka lat później, już jako stażystka. W roku 2004 (sezon 11, odcinek „Twas In the Night”) ponownie ze szpitala odeszła po tym, jak nie mogła znaleźć zastępstwa na dyżurze, by sama mogła zająć się ciężko chorym ojcem. Tej nocy podała choremu, cierpiącemu ojcu śmiertelną dawkę leku. W tej ciężkiej chwili towarzyszył jej Pratt. Od tego momentu nie pojawiła się już w serialu.

Dr John Carter (Noah Wyle) odszedł w 2005 roku (sezon 11, odcinek „The Show Must Go On”). Dr Carter zdecydował się powrócić do swojej dziewczyny w Afryce. W 12 sezonie grał jako gość w 4 odcinkach. W 15. sezonie powraca do Chicago. Dowiadujemy się, że jest chory i czeka na przeszczep nerki. W ostatnim odcinku serialu otwiera swoje centrum medyczne, które nazywa 'Joshua Carter Medical Center' na cześć swojego zmarłego syna. Był głównym bohaterem serialu, jako członek oryginalnej obsady pojawiał się najdłużej, zaliczył największą liczbę odcinków.

Laura Innes, która grała dr Kerry Weaver odeszła w roku 2007 (sezon 13, odcinek „A House Divided”). Dr Kovač zmuszony był przez cięcia budżetowe do zwolnienia dr Weaver. Dr Weaver nie była zadowolona z tej decyzji. Dr Kovač próbował jej wytłumaczyć, że nie chciał jej wyrzucić i znów ją przyjąć, lecz ona odmówiła. Przyjęła propozycję stacji telewizyjnej w Miami. Podobnie jak znaczna część oryginalnej obsady pojawia się gościnnie w ostatnim odcinku 'And In The End...'.

Ray Barnett (Shane West) odszedł w ostatnim odcinku 13 sezonu 'The Honeymoon is Over'. Po amputacji nóg w wyniku zderzenia z ciężarówką, postanawia wrócić do rodzinnego miasta Baton Rouge, gdzie zaczyna pracę wraz z osobami niepełnosprawnymi. Gościnnie pojawia się w 3 ostatnich odcinkach sezonu 15. Wcześniej pojawił się także w 5 odcinku sezonu 15 "Haunted", kiedy odwiedza szpital i chwali się nowoczesnymi protezami, które pozwalają mu normalnie żyć.

Luka Kovač (Goran Višnjić), serial opuścił w 13. sezonie. W 14. sezonie jeszcze pojawił się w 10 odcinkach żeby zakończyć sprawy związane ze szpitalem. W 15. sezonie pojawił się, gdy razem z Abby żegna się ze szpitalem.

Dr Gregory Pratt, grany przez Mekhi Phifer po 6 latach w serialu ostatecznie odszedł w pierwszym odcinku sezonu 15. Wtedy to zmarł wskutek obrażeń jakich doznał w wybuchu karetki pogotowia.

Dr Abby Lockhart (Maura Tierney), w 15. sezonie w odcinku trzecim "The Book Of Abby" razem z Luką występowali ostatni raz. Oboje zostawili szpital w tym samym momencie. Abby przyjęła propozycje nowoczesnego szpitala z Bostonu i zaczyna nowe życie ze swoją rodziną. W odcinku 20 'Shifting Equilibrium' Abby pojawia się gościnnie podczas rozmowy telefonicznej z Neelą.

Ostatnią osobą, która opuściła serial jest Dr Neela Rasgotra (Parminder Nagra). W odcinku 20 'Shifting Equilibrium' ostatecznie żegna się ze szpitalem 'County General' i przeprowadza się do Baton Rouge, by żyć z Rayem Barnettem. Pojawiła się jednak w serialu w dwóch ostatnich odcinkach za pomocą wideorozmowy przez internet z częścią załogi szpitala, wtedy też pokazuje przyjaciołom swoje nowe miejsce pracy.

Gościnne występy gwiazd

edytuj

Wiele amerykańskich gwiazd grało gościnnie w serialu. Byli to:

Aktorzy drugoplanowi

edytuj

Muzyka

edytuj

Sezon 3

edytuj

Sezon 4

edytuj

Sezon 5

edytuj
  • Santana – Samba Pa Ti – odcinek "Day for Knight"
  • John Coltrane – Equinox – odcinek "Split Second"
  • Jimmy Smith – Rudy - odcinek "They Treat Horses, Don’t Thet?"
  • Brenton Wood – The Oogum Boogum Song – odcinek "Vanishing Act"
  • Rod Zombie – Dragula – odcinek "Masquerade"
  • Ministry – Everyday Is Halloween – odcinek "Masquerade"
  • Isaac Hayes – Theme from ’Shaft’ – odcinek "Masquerade"
  • Betty Carter – I Can’t Help It – odcinek "Stuck On You"
  • Grace Jones – Ring of Fire – odcinek "Hazed and Confused"
  • The Drifters – Under the Broadwalk – odcinek "The Good Fight"
  • Sherly Crown – My Favorite Mistake – odcinek "Nobody Doesn’t Like Amanda Lee"
  • Metallica – Master of Puppets – odcinek "Double Blind"
  • David Bowie – Space Oddity – odcinek "Double Blind"
  • Marthe Reeve and the Vandellas – Heat Wave – odcinek "Choosing Joi"
  • Sheryl Crow – Resuscitation – odcinek "The Storm, Part I"
  • Earth, Wind & Fire – Reasons – odcinek "The Storm, Part I"

Sezon 6

edytuj
  • Lo-Fidelity All-Stars – Battleflag – odcinek "Be Still My Heart"
  • Santana – Samba Pa Ti – odcinek "All in the Family"
  • Spiral Staircase – More Today Than Yesterday – odcinek "All in the Family"
  • Rufus & Chaka Khan – Tell Me Something Good – odcinek "All in the Family"
  • Procol Harum – A Whiter Shade of Pale – odcinek "All in the Family"
  • Don Henley - Taking You Home - odcinek "Such Sweet Sorrow"
  • Bush - Letting The Cables Sleep - odcinek "Such Sweet Sorrow"

Sezon 8

edytuj

Sezon 9

edytuj
  • Goo Goo Dolls – Think About Me – odcinek "Dead Again"
  • Tracy Chapman – The Promise – odcinek "A Hopeless Wound"
  • Dixie Chicks – Long Time Gone – odcinek "One Can Only Hope"
  • Norah Jones – Shoot the Moon – odcinek "Tell Me Where It Hurts"
  • Maroon 5 – Harder to Breathe – odcinek "Next of Kin"
  • Jason Mraz – The Remedy (I Won’t Worry) – odcinek "A Saint in the City"
  • Coldplay – Clocks – odcinek "No Good Deed Goes Unpunished"
  • The Beach Boys – Good Vibrations – odcinek "A Thousand Cranes"
  • Claude Debussy – CLAIRE DE LUNE - odcinek "A Thousand Cranes"
  • AC/DC – Highway to Hell – odcinek "Finders Keepers"
  • Annie Lennox – The Saddest Song I’ve Got – odcinek "Things Change"

Sezon 10

edytuj
  • Bill Withers – Use Me – odcinek "Dear Abby"
  • Bob Marley – Jammin’ – odcinek "Shifts Happen"
  • Tone Luc – Wild Thing – odcinek "Shifts Happen"
  • Alicia Bridgest – I Love The Night Life – odcinek "Shifts Happen"
  • Joss Stone – Super Duper Love – odcinek "Missing"
  • Punjabi MC – Beware of the Boys (Remix) – odcinek "Makemba"
  • Dido – Here With Me – odcinek "Impulse Control"
  • Steelers Wheel – Stuck In The Middle – odcinek "Blood Relations"
  • Probot – Shake Your Blood – odcinek "Drive"

Sezon 11

edytuj
  • Norah Jones – The Long Day Is Over – odcinek "Damaged"
  • The Chemical Brothers – Where Do I Begin – odcinek "An Intern’s Guide to the Galaxy"
  • The Rolling Stones – Out of Time – odcinek "Time of Death"
  • Steelers Wheel – Stuck In The Middle With You – odcinek "Back In The World"
  • Green Day – Give Me Novocaine – odcinek "Back In The World"
  • Rachel Yamagata – I’ll Find A Way – odcinek "Back In The World"
  • Pink – Trouble – appeared in "You Are Here"
  • Howie Day – Collide – odcinek "The Show Must Go On"
  • Lynyrd Skynyrd – Freebird – odcinek "The Show Must Go On"

Sezon 12

edytuj
  • Smokey Robinson – Tracks of My Tears – odcinek "Cañon City"
  • Brenda Lee – Emotions – odcinek "Cañon City"
  • The Fray – Over My Head (Cable Car) – odcinek "Man With No Name"
  • James Blunt – You’re Beautiful – odcinek "Wake Up"
  • Harry Nilsson – Coconut – odcinek "Dream House"
  • Amos Lee – Seen It All Before – odcinek "Dream House"
  • Barry Manilow – Can’t Smile Without You – odcinek "I Do"
  • Barry Manilow – Copacabana – odcinek "I Do"
  • The Brian Setzer Orchestra – Jingle Bell Rock – odcinek "All About Christmas Eve"
  • Yvette Freeman i Scott Grimes – Have Yourself A Merry Little Christmas – odcinek "All About Christmas Eve"
  • Elvis Presley – Blue Christmas – odcinek "If Not Now"
  • Autor nieznany – Auld Lang Syne – odcinek "If Not Now"
  • Damien Rice – Cold Water – odcinek "If Not Now"
  • Lou Bety Jr. – Many Rivers to Cross – odcinek "Quintessence of Dust"
  • Lucious – Knocking On Heaven’s Door – odcinek "Darfur"
  • Corinne Bailey Rae – Trouble Sleeping – odcinek "Strange Bedfellows"
  • Cary Brothers – Ride – odcinek "Strange Bedfellows"
  • The Beach Boys – California Girls – odcinek "No Place to Hide"
  • Sonny i Cher – I Got You Babe – odcinek "No Place to Hide"
  • Emmanuel Jal – Gua – odcinek "There Are No Angels Here"
  • Kayne West – Golddigger – odcinek "The Gallant Hero & The Tragic Victor"
  • Snow Patrol – Open Your Eyes – odcinek "21 Guns"

Sezon 13

edytuj
  • David Gray – Slow Motion – odcinek "Bloodline"
  • Sergio Mednes featuring BLACK-EYED PEAS – The Heat – odcinek "Graduation Day"
  • Beth Orton – Ooh Child – odcinek "Graduation Day"
  • John Mahoney – You’re Nobody ’Till Somebody Loves You – odcinek "Somebody to Love"
  • AFI – Miss Murder – odcinek "Parenthood"
  • Goldfrapp – Ooh La La – odcinek "Heart of the Matter"
  • Ray LaMontagne – Till the Sun Turns Black – odcinek "Reason to Believe"
  • Jonathon Rice – Break So Easy – odcinek "Reason to Believe"
  • Ryan Adams – When the Stars Go Blue – odcinek "Scoop and Run"
  • Sarah McLachlan – River – odcinek "City of Mercy"
  • Lynyrd Skynyrd – I Never Dreamed – odcinek "A House Divided"
  • The Lift – War Parade – odcinek "A House Divided"
  • Amao Lee – Skipping Stone – odcinek "Dying Is Easy..."
  • Ross Copperman – All She Wrote – odcinek "Crisis of Conscience"
  • Damien Marley featuring NAS – Road to Zion – odcinek "From Here to Paternity"
  • Elvis Presley – Can’t Help Falling in Love - odcinek "I Don’t"
  • Rufus Wainwright – Hallelujah - odcinek 89

Nagrody i nominacje

edytuj

Ostry dyżur zdobył prestiżową nagrodę Gearge Foster Peabody Award w 1995 roku. W sumie serial był nominowany 117 razy do nagrody Emmy. Ponadto wygrywał nagrodę People’s Choice Awards dla najpopularniejszego serialu telewizyjnego w latach 1997–2002. Przez 13 lat emisji serial nominowano lub wygrywał inne nagrody, włączając nagrodę Screen Actors Guild Awards, nagrodę Image Awards, nagrodę GLAAD Media Awards i Złoty Glob.

Lista poniżej przedstawia spis najważniejszych nagród i nominacji zdobytych przez serial Ostry dyżur.

Nagrody

edytuj
  • Najlepszy Serial Telewizyjny (1996)
  • Najlepsza Aktorka Drugoplanowa w Serialach Telewizyjnych – Julianna Margulies (1995)
  • Najlepsza Reżyseria – Mimi Leder za odcinek „Love’s Labor Lost” (1995)
  • Najlepsze Rola Gościa w Serialu Telewizyjnym – Ray Liotta (2005)
  • Najlepsza Obsada w Serialach Telewizyjnych (1996−1999) – 4 nagrody
  • Najlepsza Rola Kobieca w Serialach Telewizyjnych – Julianna Margulies (1998−1999) – 2 nagrody
  • Najlepsza Rola Męska w Serialach Telewizyjnych – Anthony Edwards (1996, 1998) – 2 nagrody

Nominacje

edytuj
  • Najlepszy Serial Telewizyjny (1995, 1997–2001) – 6 nominacji
  • Najlepszy Aktor w Serialach Telewizyjnych – Anthony Edwards (1995–1998) – 4 nominacje
  • Najlepszy Aktor w Serialach Telewizyjnych – George Clooney (1995–1996) – 2 nominacje
  • Najlepsza Aktorka w Serialach Telewizyjnych – Julianna Margulies (1997−2000) – 4 nominacje
  • Najlepsza Aktorka w Serialach Telewizyjnych – Sherry Stringfield (1995–1997) – 3 nominacje
  • Najlepszy Aktor Drugoplanowy w Serialach Telewizyjnych – Noah Wyle (1995–1999) – 5 nominacji
  • Najlepszy Aktor Drugoplanowy w Serialach Telewizyjnych – Eriq La Salle (1995, 1997–1998) – 3 nominacje
  • Najlepsza Aktorka Drugoplanowa w Serialach Telewizyjnych – Maura Tierney (2001) – 1 nominacja
  • Najlepsza Aktorka Drugoplanowa w Serialach Telewizyjnych – Gloria Reuben (1997–1998) – 2 nominacje
  • Najlepsza Aktorka Drugoplanowa w Serialach Telewizyjnych – Laura Innes (1997–1998) – 2 nominacje
  • Najlepsza Aktorka Drugoplanowa w Serialach Telewizyjnych – Julianna Margulies (1996) – 1 nominacja
  • Najlepsze Rola Gościa w Serialu Telewizyjnym – Forest Whitaker (2007)
  • Najlepsze Rola Gościa w Serialu Telewizyjnym – James Woods (2006)
  • Najlepsze Rola Gościa w Serialu Telewizyjnym – Red Buttons (2005)
  • Najlepsze Rola Gościa w Serialu Telewizyjnym – Bob Newhart (2004)
  • Najlepsze Rola Gościa w Serialu Telewizyjnym – Don Cheadle (2003)
  • Najlepsze Rola Gościa w Serialu Telewizyjnym – Sally Field (2003)
  • Najlepszy Serial Telewizyjny (1995–2001) – 7. nominacji
  • Najlepszy Aktor w Serialach Telewizyjnych – Anthony Edwards (1996–1997, 1999) – 3. nominacje
  • Najlepszy Aktorka w Serialach Telewizyjnych – Julianna Margulies (1999–2000) – 2. nominacje
  • Najlepszy Aktorka w Serialach Telewizyjnych – Sherry Stringfield (1996–1997) – 2. nominacje
  • Najlepszy Aktor Drugoplanowy w Serialach Telewizyjnych – Noah Wyle (1997–1999) – 3. nominacje
  • Najlepszy Aktor Drugoplanowy w Serialach Telewizyjnych – Eriq La Salle (1998) – 1. nominacja
  • Najlepsza Aktorka Drugoplanowa w Serialach Telewizyjnych – Gloria Reuben (1998) – 1. nominacja
  • Najlepsza Aktorka Drugoplanowa w Serialach Telewizyjnych – CCH Pounder (1997) – 1. nominacja
  • Najlepsza Aktorka Drugoplanowa w Serialach Telewizyjnych – Julianna Margulies (1996) – 1. nominacja
  • Najlepsza Obsada w Serialach Telewizyjnych (1995, 1998, 2000–2001) – 4 nominacje
  • Najlepsza Rola Kobieca w Serialach Telewizyjnych – Julianna Margulies (1996) – 1 nominacja
  • Najlepsza Rola Kobieca w Serialach Telewizyjnych – Sally Field (2001) – 1 nominacja
  • Najlepsza Rola Męska w Serialach Telewizyjnych – Anthony Edwards (1997, 1999, 2001) – 3 nominacje
  • Najlepsza Rola Męska w Serialach Telewizyjnych – George Clooney (1996–1997) – 2 nominacje

Tłumaczenie na język polski

edytuj

Tłumaczenie: Elżbieta Gałązka-Salamon
Lektor: Maciej Gudowski

Wersja polska: SDI Media Polska
Tekst: Magdalena Szpilman
Konsultacja medyczna: dr hab. Krzysztof Morawski
Tekst piosenek: Michał Wdowiak (jeden odcinek)
Czytał: Jacek Brzostyński

- fragment Romea i Julii w przekładzie Józefa Paszkowskiego (odc. 19)
- fragment Ewangelii Łukasza zaczerpnięty z Biblii Tysiąclecia (odc. 35)

Edycje DVD

edytuj
Sezon Data premiery w krajach Regionu 1 Data premiery w krajach Regionu 2
Sezon 1. (1994–1995) 26 sierpnia 2003 23 lutego 2004
Sezon 2. (1995–1996) 27 kwietnia 2004 26 lipca 2004
Sezon 3. (1996–1997) kwiecień 2005 styczeń 2005
Sezon 4. (1997–1998) 20 grudnia 2005 16 maja 2005
Sezon 5. (1998−1999) 11 lipca 2006 24 października 2005
Sezon 6. (1999–2000) 19 grudnia 2006 3 kwietnia 2006
Sezon 7. (2000–2001) 15 maja 2007 18 września 2006
Sezon 8. (2001–2002) 22 stycznia 2008 16 lipca 2007
Sezon 9. (2002–2003) 17 czerwca 2008 29 października 2007
Sezon 10. (2003–2004) 3 marca 2009 28 stycznia 2008
Sezon 11. (2004–2005) 28 listopada 2008 21 kwietnia 2008
Sezon 12. (2005−2006) 12 stycznia 2010 jesień 2008
Sezon 13. (2006–2007) 6 lipca 2010 wiosna 2009
Sezon 14. (2007–2008) 11 stycznia 2011 lato/wiosna 2009
Sezon 15. (2008–2009) 12 lipca 2011 jesień 2009

Linki zewnętrzne

edytuj