Wikipedia

Decker Dean

amerykański skoczek narciarski i kombinator norweski

Decker Dean (ur. 8 sierpnia 2000 w Wenatchee[1]) – amerykański skoczek narciarski i kombinator norweski. Olimpijczyk (2022), uczestnik mistrzostw świata (2021), mistrzostw świata w lotach narciarskich (2020) oraz mistrzostw świata juniorów (2017–2020). Medalista mistrzostw Stanów Zjednoczonych.

Decker Dean
Data i miejsce urodzenia

8 sierpnia 2000
Wenatchee

Klub

Steamboat Springs Winter Sports Club

Reprezentacja

 Stany Zjednoczone

Debiut w PŚ

3 stycznia 2021 w Innsbrucku (48. miejsce)

Pierwsze punkty w PŚ

29 stycznia 2022 w Willingen (26. miejsce)

Rekord życiowy

212,5 m na Kulm/Bad Mitterndorf w Tauplitz (27 stycznia 2023)

Przebieg kariery edytuj

Początkowo Dean uprawiał kombinację norweską. W dyscyplinie tej na arenie krajowej często zajmował czołowe lokaty po skokach, jednak ostatecznie plasował się na dalszych pozycjach ze względu na słabszą dyspozycję w części biegowej dwuboju[2]. Raz wystąpił w zawodach Pucharu Kontynentalnego w kombinacji norweskiej – 12 grudnia 2015 w Steamboat Springs zajął 38. lokatę (Gundersen HS100/10 km)[3] – w części skokowej był 36., a w biegu uzyskał 38. czas, w końcowej klasyfikacji wyprzedzając jedynie Kanadyjczyka Matthew Polza[4].

27 i 28 stycznia 2017 w Eau Claire zadebiutował w FIS Cupie w skokach narciarskich, dwukrotnie plasując się na 37. pozycji[5]. Przed rozgrywanymi w Stanach Zjednoczonych Mistrzostwami Świata Juniorów w Narciarstwie Klasycznym 2017 nie zdołał zakwalifikować się do składu reprezentacji tego kraju w kombinacji norweskiej, jednak udało mu się to w skokach narciarskich[2]. W drugiej z tych dyscyplin w juniorskim czempionacie wystąpił w konkursie drużynowym, w którym Amerykanie zajęli przedostatnie, 11. miejsce[5].

Latem 2017 zdecydował o zmianie uprawianej dyscypliny i skupił się na skokach narciarskich, zmieniając swoją dotychczasową dietę i sposób treningu[2]. W sezonie 2017/2018 punktował tylko w Pucharze Karpat[5], zajmując 5. lokatę w konkursie tego cyklu rozegranym 12 sierpnia 2017 w Planicy[6]. W FIS Cupie w 7 startach ani razu nie uplasował się w czołowej "40". W lutym 2018 w Kanderstegu ponownie wziął udział w mistrzostwach świata juniorów – w konkursie indywidualnym został zdyskwalifikowany, a w konkursie drużynowym zajął z reprezentacją swojego kraju 12. lokatę[5].

Pod koniec lipca 2018 zdobył pierwsze w karierze medale mistrzostw Stanów Zjednoczonych w skokach narciarskich – w rozegranych w Park City zawodach stanął na najniższym stopniu podium zarówno na skoczni normalnej, jak i dużej[7]. Dzięki temu sukcesowi został włączony do kadry C amerykańskiej reprezentacji na sezon 2018/2019. We wrześniu 2018, mimo faktu, iż wcześniej ani razu nie punktował choćby w zawodach FIS Cupu (a co za tym idzie nie miał indywidualnego prawa startu w zawodach Pucharu Świata oraz Letniego Grand Prix), został zgłoszony do zawodów Letniego Grand Prix w Czajkowskim. Jego udział umożliwił regulaminowy zapis dopuszczający start w rywalizacji drużynowej zawodnika, który nie ma indywidualnego prawa startu w konkursach tej rangi. Zarówno we wszystkich 3 seriach treningowych, jak i w samym konkursie mikstów Dean uzyskiwał najgorsze odległości spośród startujących w Rosji skoczków. Amerykańska drużyna uplasowała się na 7. lokacie w rywalizacji zespołów mieszanych[8] (wyprzedzając Kazachów[9]), dzięki czemu Dean uzyskał dożywotnie prawo startów w zmaganiach cyklu Pucharu Świata oraz Letniego Grand Prix[8]. 22 i 23 września 2018 w Zakopanem, w ramach letniej edycji cyklu, zadebiutował w Pucharze Kontynentalnym, zajmując lokaty pod koniec stawki (62. i 61.)[5].

W grudniu 2018 w Park City w słabo obsadzonych konkursach (w obu wystartowało niespełna 30 zawodników) FIS Cup zdobył pierwsze punkty tego cyklu, plasując się dwukrotnie w połowie drugiej dziesiątki. W styczniu 2019 w Lahti po raz trzeci wziął udział w mistrzostwach świata juniorów – indywidualnie był 54., a w rywalizacji drużynowej zajął z Amerykanami przedostatnią, 13. lokatę. 24 marca 2019 w Czajkowskim zajął 26. pozycję w konkursie Pucharu Kontynentalnego, zdobywając debiutanckie punkty tego cyklu[5].

W lipcu 2019 na Mistrzostwach Stanów Zjednoczonych w Skokach Narciarskich 2019 zdobył brązowy medal na skoczni normalnej[10]. W kolejnym miesiącu w Ljubnie uplasował się na 6. pozycji w zawodach FIS Cupu. Następnie w Zakopanem po raz pierwszy wystartował w kwalifikacjach do konkursu indywidualnego Letniego Grand Prix, jednak nie awansował do części głównej zmagań. Zadebiutował też w konkursie drużynowym tego cyklu, zajmując z Amerykanami 10. pozycję[5]. W listopadzie 2019 po raz pierwszy znalazł się w składzie amerykańskiej reprezentacji na zawody Pucharu Świata[11] – w zmaganiach w Wiśle zajął 67. pozycję w kwalifikacjach do konkursu indywidualnego i odpadł z dalszej rywalizacji[5], a przy lądowaniu na zeskoku upadł, doznając zwichnięcia ramienia[12]. W wyniku doznanego urazu pauzował ponad miesiąc, do startów w zawodach powracając w styczniu 2020 w zawodach Pucharu Kontynentalnego w Bischofshofen[13]. W marcu 2020 w Oberwiesenthal po raz ostatni w karierze wziął udział w mistrzostwach świata juniorów – w rywalizacji indywidualnej po raz pierwszy w zawodach tej rangi awansował do drugiej serii, plasując się na 21. lokacie, a w rywalizacji zespołowej zakończył zmagania na pierwszej ich części (w konkursie drużynowym Amerykanie zajęli 10. miejsce, a w rywalizacji drużyn mieszanych 11. pozycję)[5]. Po zakończeniu sezonu 2019/2020 Dean przeszedł operację ramienia kontuzjowanego w wyniku upadku w Wiśle w listopadzie 2019[13].

W sierpniu 2020, w ramach zawodów w Wiśle, zadebiutował w konkursie głównym Letniego Grand Prix, dwukrotnie zajmując lokaty w czwartej dziesiątce. W grudniu 2020 w Planicy wziął udział w mistrzostwach świata w lotach narciarskich, jednak odpadł w kwalifikacjach do konkursu indywidualnego. 3 stycznia 2021 w Innsbrucku, w ramach 69. Turnieju Czterech Skoczni, zadebiutował w konkursie głównym Pucharu Świata, zajmując 48. lokatę. 6 lutego 2021 w Willingen po raz pierwszy w karierze stanął na podium konkursu Pucharu Kontynentalnego, plasując się na 2. pozycji. Na przełomie lutego i marca 2021 w Oberstdorfie wystartował na mistrzostwach świata seniorów – indywidualnie zajął 33. lokatę na skoczni normalnej i nie przebrnął kwalifikacji na obiekcie dużym, a w rywalizacji drużynowej zajął z Amerykanami 10. pozycję. W całym sezonie 2020/2021 wystąpił w sumie w 7 indywidualnych konkursach Pucharu Świata, w każdym z tych startów plasując się w piątej i szóstej dziesiątce[5].

W lipcu 2021 zdobył brązowy medal Mistrzostw Stanów Zjednoczonych w Skokach Narciarskich 2021 w rywalizacji indywidualnej na skoczni normalnej[14] i srebrny na dużej[15]. 29 stycznia 2022 zajął 26. miejsce w zawodach Pucharu Świata w Willingen, zdobywając tym samym pierwsze w karierze punkty tego cyklu; dzień później był 28. Następnie wystartował na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 2022. Indywidualnie zajął na nich 44. lokatę na skoczni normalnej i 45. na dużej, a w drużynie męskiej zajął 10. pozycję[5].

Igrzyska olimpijskie edytuj

Indywidualnie edytuj

2022   Pekin/Zhangjiakou – 44. miejsce (K-95), 45. miejsce (K-125)

Drużynowo edytuj

2022   Pekin/Zhangjiakou – 10. miejsce[a]

Starty D. Deana na igrzyskach olimpijskich – szczegółowo edytuj

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Konkurs Skok 1 Skok 2 Nota Strata Zwycięzca
44. 6 lutego 2022   Zhangjiakou Snow Ruyi K-95 HS-106 indywid. 90,0 m – 106,6 pkt 168,4 pkt Ryōyū Kobayashi
45. 12 lutego 2022   Zhangjiakou Snow Ruyi K-125 HS-140 indywid. 120,0 m – 100,9 pkt 195,2 pkt Marius Lindvik
10. 14 lutego 2022   Zhangjiakou Snow Ruyi K-125 HS-140 druż.[a] 92,5 m – 261,0 pkt (69,3 pkt) 681,7 pkt Austria

Mistrzostwa świata edytuj

Indywidualnie edytuj

2021   Oberstdorf – 33. miejsce (K-95), nie zakwalifikował się (K-120)
2023   Planica – 45. miejsce (K-95), 39. miejsce (K-125)

Drużynowo edytuj

2021   Oberstdorf – 12. miejsce (drużyna mieszana/K-95)[b], 10. miejsce (K-120)[c]
2023   Planica – 8. miejsce (K-125)[d]

Starty D. Deana na mistrzostwach świata – szczegółowo edytuj

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Konkurs Skok 1 Skok 2 Nota Strata Zwycięzca
33. 27 lutego 2021   Oberstdorf Schattenbergschanze K-95 HS-106 indywid. 96,5 m – 112,2 pkt 156,6 pkt Piotr Żyła
12. 28 lutego 2021   Oberstdorf Schattenbergschanze K-95 HS-106 druż. mix.[b] 90,0 m – 258,6 pkt (95,2 pkt) 742,2 pkt Niemcy
NQ 5 marca 2021   Oberstdorf Schattenbergschanze K-120 HS-137 indywid. 88,0 m 64,0 pkt Nie zakwalifikował się.
10. 6 marca 2021   Oberstdorf Schattenbergschanze K-120 HS-137 druż.[c] 120,0 m – 237,4 pkt (97,7 pkt) 809,2 pkt Niemcy
45. 25 lutego 2023   Planica Srednja skakalnica K-95 HS-102 indywid. 90,0 m – 105,0 pkt 156,8 pkt Piotr Żyła
39. 3 marca 2023   Planica Bloudkova velikanka K-125 HS-138 indywid. 120,5 m – 104,4 pkt 183,1 pkt Timi Zajc
8. 4 marca 2023   Planica Bloudkova velikanka K-125 HS-138 druż.[d] 117,0 m 120,0 m 975,4 pkt (212,3 pkt) 203,5 pkt Słowenia

Mistrzostwa świata w lotach edytuj

Indywidualnie edytuj

2020   Planica – nie zakwalifikował się

Drużynowo edytuj

2024   Tauplitz – 9. miejsce[e]

Starty D. Deana na mistrzostwach świata w lotach – szczegółowo edytuj

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Konkurs Skok 1 Skok 2 Skok 3 Skok 4 Nota Strata Zwycięzca
NQ 11–12 grudnia 2020   Planica Letalnica K-200 HS-240 indywid. 188,5 m — 150,6 pkt Nie zakwalifikował się.
9. 28 stycznia 2024   Tauplitz Kulm K-200 HS-235 druż.[e] 167,5 m – 647,2 pkt (131,7 pkt) 968,2 pkt Słowenia

Mistrzostwa świata juniorów edytuj

Indywidualnie edytuj

2018   Kandersteg – zdyskwalifikowany
2019   Lahti – 54. miejsce
2020   Oberwiesenthal – 21. miejsce

Drużynowo edytuj

2017   Park City – 11. miejsce[f]
2018   Kandersteg – 12. miejsce[g]
2019   Lahti – 13. miejsce[h]
2020   Oberwiesenthal – 10. miejsce[i], 11. miejsce (drużyna mieszana)[j]

Starty D. Deana na mistrzostwach świata juniorów – szczegółowo edytuj

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Konkurs Skok 1 Skok 2 Nota Strata Zwycięzca
11. 3 lutego 2017   Park City Utah Olympic Park K-90 HS-100 druż.[f] 78,0 m – 361,2 pkt (85,8 pkt) 571,1 pkt Słowenia
DSQ 1 lutego 2018   Kandersteg Nordic Arena K-95 HS-106 indywid. DSQ Marius Lindvik
12. 3 lutego 2018   Kandersteg Nordic Arena K-95 HS-106 druż.[g] 79,5 m – 339,8 pkt (79,1 pkt) 728,7 pkt Niemcy
54. 24 stycznia 2019   Lahti Salpausselkä K-90 HS-100 indywid. 76,5 m – 80,4 pkt 171,7 pkt Thomas Aasen Markeng
13. 26 stycznia 2019   Lahti Salpausselkä K-90 HS-100 druż.[h] 82,5 m – 357,5 pkt (97,9 pkt) 622,2 pkt Niemcy
21. 5 marca 2020   Oberwiesenthal Fichtelbergschanzen K-95 HS-105 indywid. 97,0 m 91,0 m 185,7 pkt 52,6 pkt Peter Resinger
10. 7 marca 2020   Oberwiesenthal Fichtelbergschanzen K-95 HS-105 druż.[i] 81,5 m – 282,5 pkt (71,9 pkt) 617,8 pkt Słowenia
11. 8 marca 2020   Oberwiesenthal Fichtelbergschanzen K-95 HS-105 druż. mix.[j] 76,5 m – 370,2 pkt (85,3 pkt) 653,1 pkt Austria

Puchar Świata edytuj

Miejsca w klasyfikacji generalnej edytuj

Sezon Miejsce[16]
2021/2022 66.
2022/2023 74.

Miejsca w poszczególnych konkursach indywidualnych Pucharu Świata edytuj

stan na 21 marca 2024

Sezon 2019/2020
                                                      punkty
q - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - 0
Sezon 2020/2021
                                                  punkty
- - - - - - - - q 48 47 - - 46 46 - - - - 46 41 - q 51 - 0
Sezon 2021/2022
                                                        punkty
q - - - q q 35 47 48 q - q q q - q q 26 28 - - - - - q q q - 8
Sezon 2022/2023
                                                                punkty
q q q 37 44 36 47 49 31 44 40 44 41 45 43 q q q 44 45 44 q - - - q 41 27 36 29 39 - 6
Sezon 2023/2024
                                                                punkty
50 q q q - - - - - - - - - q q 46 q 49 - - - - - - - - - - - - q 0
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30

 dq  – dyskwalifikacja  q  – dyskwalifikacja w kwalifikacjach  q  – zawodnik nie zakwalifikował się  -  – zawodnik nie wystartował

Miejsca w poszczególnych konkursach drużynowych Pucharu Świata edytuj

stan na 2 marca 2024

Sezon
2020/2021 		         
- - 9 - -
Sezon
2021/2022 		             
9 - - - - - -
Sezon
2022/2023 		             
9 7 6 11 - 9 8
Sezon
2023/2024 		           
- 9 - - -
Legenda
1 2 3 4-8 poniżej 8

(Duety: 1 2 3 4-12 poniżej 12)
 -  – zawodnik nie wystartował

Turniej Czterech Skoczni edytuj

Miejsca w klasyfikacji generalnej edytuj

Sezon Miejsce[16]
2020/2021 59.
2022/2023 40.

Raw Air edytuj

Miejsca w klasyfikacji generalnej edytuj

Sezon Miejsce[16]
2023 41.

Planica 7 edytuj

Miejsca w klasyfikacji generalnej edytuj

Sezon Miejsce Źr.
2021 53. [17]
2022 60. [18]
2023 32. [19]
2024 48. [20]

Puchar Świata w lotach edytuj

Miejsca w klasyfikacji generalnej edytuj

Sezon Miejsce[16]
2022/2023 42.

Letnie Grand Prix edytuj

Miejsca w klasyfikacji generalnej edytuj

Sezon Miejsce[21]
2022 59.
2023 50.

Miejsca w poszczególnych konkursach indywidualnych LGP edytuj

stan po zakończeniu LGP 2023

2019
                punkty
- - - q - - - - 0
2020
    punkty
40 35 0
2021
                punkty
- - - - - 32 43 45 0
2022
            punkty
- - - 17 - - 14
2023
                  punkty
39 37 35 20 11 29 q 48 - 37
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30

 dq  – dyskwalifikacja
 q  – zawodnik nie zakwalifikował się
 -  – zawodnik nie wystartował

Miejsca w poszczególnych konkursach drużynowych LGP edytuj

stan po zakończeniu LGP 2023

2018    
- 7
2019      
- - 10
2021  
8
2022      
7 - -
Legenda
1 2 3 4-8 poniżej 8

 -  – brak startu

Puchar Kontynentalny edytuj

Miejsca w klasyfikacji generalnej edytuj

Sezon Miejsce[22]
2018/2019 109.
2019/2020 111.
2020/2021 33.
2021/2022 68.
2023/2024 71.

Miejsca na podium w konkursach indywidualnych Pucharu Kontynentalnego chronologicznie edytuj

Lp. Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Skok 1 Skok 2 Nota Lok. Strata Zwycięzca
1. 6 lutego 2021   Willingen Mühlenkopfschanze K-130 HS-147 139,0 m 135,5 m 263,2 pkt 2. 28,3 pkt Ulrich Wohlgenannt

Miejsca w poszczególnych konkursach Pucharu Kontynentalnego edytuj

stan po zakończeniu sezonu 2023/2024

Sezon 2018/2019
                                                        punkty
- - - - - - - - - - 33 42 41 - - 50 49 - - - - - 45 42 49 52 31 26 5
Sezon 2019/2020
                                          punkty
- - - - 53 50 - - 43 40 60 58 - - 30 33 53 50 - - - 1
Sezon 2020/2021
                                      punkty
38 37 34 20 41 - - 17 17 16 2 - - - - - - - - 134
Sezon 2021/2022
                                                    punkty
- - - - - - - - 31 28 - - - - - - - - - 33 39 - - 26 16 18 36
Sezon 2023/2024
                                                      punkty
38 46 30 25 - - 29 34 33 49 - - - - - - - - - 21 27 - - - - - - 23
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30

 dq  – dyskwalifikacja  -  – zawodnik nie wystartował

Letni Puchar Kontynentalny edytuj

Miejsca w klasyfikacji generalnej edytuj

Sezon Miejsce[22]
2022 37.
2023 31.

Miejsca w poszczególnych konkursach Letniego Pucharu Kontynentalnego edytuj

stan po zakończeniu LPK 2023

2018
                          punkty
- - - - - - - - - 62 61 - - 0
2019
                                punkty
- - - - 47 45 - - 39 34 48 45 50 - - - 0
2020
    punkty
35 33 0
2021
                        punkty
- - 55 59 - - - - - - - - 0
2022
                  punkty
21 21 - - - - 21 22 24 46
2023
                  punkty
- - - - - - 17 17 20 39
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30

 dq  – dyskwalifikacja  -  − zawodnik nie wystartował

FIS Cup edytuj

Miejsca w klasyfikacji generalnej edytuj

Sezon Miejsce[23]
2018/2019 85.
2019/2020 66.
2020/2021 59.
2021/2022 130.

Miejsca w poszczególnych konkursach FIS Cupu edytuj

stan po zakończeniu sezonu 2022/2023

Sezon 2016/2017
                                        punkty
- - - - - - - - - - - - - - - - 37 37 - - 0
Sezon 2017/2018
                                          punkty
- - - - dq 81 47 53 76 71 - - - - - - - - - - 47 0
Sezon 2018/2019
                                    punkty
- - - - 62 51 - - 13 14 - - - - - - - - 38
Sezon 2019/2020
                                            punkty
- - - - 19 6 - - - - - - - - - - 26 19 - - - - 69
Sezon 2020/2021
                            punkty
- - - - 9 13 - - - - - - - - 49
Sezon 2021/2022
                                              punkty
- - - - - - dq 17 - - - - - - - - - - - - - - - 14
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30

 dq  – dyskwalifikacja  -  − zawodnik nie wystartował

Uwagi edytuj

  1. ↑ a b Skład zespołu: Decker Dean, Patrick Gasienica, Kevin Bickner, Casey Larson
  2. ↑ a b Skład zespołu: Annika Belshaw, Casey Larson, Paige Jones i Decker Dean
  3. ↑ a b Skład zespołu: Andrew Urlaub, Erik Belshaw, Casey Larson i Decker Dean
  4. ↑ a b Skład zespołu: Decker Dean, Casey Larson, Andrew Urlaub i Erik Belshaw
  5. ↑ a b Skład zespołu: Erik Belshaw, Kevin Bickner, Decker Dean i Tate Frantz
  6. ↑ a b Skład zespołu: Decker Dean, Patrick Gasienica, Trevor Edlund, Casey Larson
  7. ↑ a b Skład zespołu: Decker Dean, Hunter Gibson, Andrew Urlaub, Casey Larson
  8. ↑ a b Skład zespołu: Canden Wilkinson, Decker Dean, Greyson Scharffs, Andrew Urlaub
  9. ↑ a b Skład zespołu: Decker Dean, Erik Belshaw, Greyson Scharffs, Andrew Urlaub
  10. ↑ a b Skład zespołu: Anna Hoffmann, Decker Dean, Paige Jones, Andrew Urlaub

Przypisy edytuj

  1. ↑ FIS-Ski - Extend start list. member.fis-ski.com. [dostęp 2022-01-13]. (ang.).
  2. ↑ a b c Joel Reichenberger: Making a jump to ski jumping, Steamboat’s Decker Dean sees opportunity. steamboatpilot.com, 2017-07-07. [dostęp 2018-11-06]. (ang.).
  3. ↑ Decker DEAN. fis-ski.com. [dostęp 2018-11-06]. (ang.).
  4. ↑ FIS Continental Cup Nordic Combined 2nd Continental Cup Competition Soldier Hollow/ UOP (USA) NORMAL HILL INDIVIDUAL GUNDERSEN 10KM OFFICIAL RESULTS. fis-ski.com. [dostęp 2018-11-06]. (ang.).
  5. ↑ a b c d e f g h i j k Decker DEAN. fis-ski.com. [dostęp 2018-11-06]. (ang.).
  6. ↑ Paweł Borkowski: Puchar Karpat w Planicy: Karpiel i Tkaczenko najlepsi. skijumping.pl, 2017-08-12. [dostęp 2018-11-06].
  7. ↑ Dominik Formela: Englund i Bickner mistrzami USA. skijumping.pl, 2018-08-01. [dostęp 2018-11-06].
  8. ↑ a b Piotr Bąk: Decker Dean - nowa postać w świecie skoków narciarskich. skijumping.pl, 2018-09-14. [dostęp 2018-11-06].
  9. ↑ Dominik Formela: LGP w Czajkowskim: Triumf Japończyków, Klimow z rekordem skoczni. skijumping.pl, 2018-09-08. [dostęp 2018-11-06].
  10. ↑ Dominik Formela: Bickner i Lussi mistrzami USA. skijumping.pl, 2019-07-29. [dostęp 2019-07-29].
  11. ↑ Men’s Ski Jumping World Cup Preview. usanordic.org, 2019-11-21. [dostęp 2019-11-21]. (ang.).
  12. ↑ Dominik Formela: Decker Dean kontuzjowany. skijumping.pl, 2019-11-23. [dostęp 2019-11-23].
  13. ↑ a b Dominik Formela: Decker Dean przejdzie operację, Virag Voros już po zabiegu. skijumping.pl, 2020-03-19. [dostęp 2020-04-16].
  14. ↑ Dominik Formela: A. Belshaw i C. Larson mistrzami USA na normalnej skoczni. skijumping.pl, 2021-07-30. [dostęp 2021-10-17].
  15. ↑ Dominik Formela: Casey Larson i Annika Belshaw niepokonani na krajowym podwórku. skijumping.pl, 2021-07-31. [dostęp 2021-10-17].
  16. ↑ a b c d DEAN Decker - Athlete Information - World Cup Standings. fis-ski.com. [dostęp 2023-04-16]. (ang.).
  17. ↑ Season 2020/2021 - PLANICA 7 STANDINGS. fis-ski.com, 2021-03-28. [dostęp 2023-04-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-10-22)]. (ang.).
  18. ↑ Season 2021/2022 - PLANICA 7 STANDINGS. fis-ski.com, 2022-03-27. [dostęp 2023-04-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-03-28)]. (ang.).
  19. ↑ Season 2022/2023 - PLANICA 7 STANDINGS. fis-ski.com, 2023-04-02. [dostęp 2023-04-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2023-04-02)]. (ang.).
  20. ↑ Season 2023/2024 - PLANICA 7 STANDINGS. fis-ski.com, 2024-03-24. [dostęp 2024-03-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2024-03-24)]. (ang.).
  21. ↑ DEAN Decker - Athlete Information; Grand Prix Standings. fis-ski.com. [dostęp 2023-10-08]. (ang.).
  22. ↑ a b DEAN Decker - Athlete Information - Continental Cup Standings. fis-ski.com. [dostęp 2024-03-17]. (ang.).
  23. ↑ DEAN Decker - Athlete Information - FIS Cup Standings. fis-ski.com. [dostęp 2023-04-16]. (ang.).

Bibliografia edytuj

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Decker_Dean&oldid=73235006”