Wikipedia

Casey Larson

amerykański skoczek narciarski

Casey Larson (ur. 16 grudnia 1998 w Barrington) – amerykański skoczek narciarski. Olimpijczyk (2018, 2022). Uczestnik mistrzostw świata w narciarstwie klasycznym (2017–2023), mistrzostw świata w lotach narciarskich (2020, 2022), mistrzostw świata juniorów (2016–2018) oraz zimowych igrzysk olimpijskich młodzieży (2016). Medalista mistrzostw kraju.

Casey Larson
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

16 grudnia 1998[1]
Barrington[2]

Klub

Norge Ski Club[1]

Reprezentacja

 Stany Zjednoczone

Debiut w PŚ indywidualnie

16 marca 2017 w Trondheim (48. miejsce)

Debiut w PŚ drużynowo

21 stycznia 2017 w Zakopanem (10. miejsce)

Pierwsze punkty w PŚ

29 listopada 2020 w Ruce (28. miejsce)

Rekord życiowy

216,5 m na Vikersundbakken w Vikersund (18 marca 2017)[3]

Multimedia w Wikimedia Commons

Brat skoczkini narciarskiej Cary Larson[4].

Przebieg kariery edytuj

Zaczął uprawiać skoki narciarskie w wieku 6 lat[1] za namową swojej ówczesnej niani[4]. W oficjalnych zawodach międzynarodowych rozgrywanych pod egidą FIS zadebiutował w lutym 2012 w konkursach FIS Cupu, od razu zdobywając punkty tego cyklu[5].

W lutym 2016 wziął udział w zimowych igrzyskach olimpijskich młodzieży w Lillehammer – w konkursie indywidualnym chłopców zajął 6. miejsce, w konkursie skoków drużyn mieszanych, wraz z reprezentacją USA, był dziesiąty, a w sztafecie mieszanej, z amerykańskim zespołem, został sklasyfikowany na 8. pozycji[6]. W tym samym miesiącu wziął także udział w mistrzostwach świata juniorów w Râșnovie – w rywalizacji indywidualnej był 38., a w obu konkursach drużynowych (zarówno chłopców, jak i mieszanym), wraz z amerykańską reprezentacją, zajął 12. miejsca[5].

W Pucharze Kontynentalnym po raz pierwszy wystąpił w lipcu 2016 w ramach letniej edycji cyklu, a pierwsze punkty zdobył w sierpniu 2016 w Kuopio. Z kolei w zimowej edycji Pucharu Kontynentalnego zapunktował od razu w swoim pierwszym starcie, który miał miejsce w styczniu 2017 w Titisee-Neustadt[5].

20 stycznia 2017, w ramach zawodów w Zakopanem po raz pierwszy przystąpił do rywalizacji w Pucharze Świata, odpadając w kwalifikacjach. Dzień później po raz pierwszy wystąpił w zmaganiach drużynowych w zawodach najwyższej rangi, zajmując z amerykańskim zespołem 10. lokatę. W lutym 2017 po raz drugi w karierze wziął udział w mistrzostwach świata juniorów, zajmując w Park City 8. miejsce indywidualnie oraz 11. (zespół mężczyzn) i 12. (zespół mieszany) pozycję w konkursach drużynowych. W marcu 2017 w Lahti wystartował w mistrzostwach świata seniorów – w konkursach indywidualnych odpadł w kwalifikacjach (obiekt normalny) i zajął 46. lokatę, a w zmaganiach drużynowych z amerykańskim zespołem uplasował się na 11. pozycji[7].

16 marca 2017, w ramach turnieju Raw Air, zadebiutował w konkursie indywidualnym Pucharu Świata, zajmując 48. miejsce na skoczni w Trondheim[7]. Dwa później na Vikersundbakken w Vikersund skokiem na odległość 216,5 metra ustanowił swój rekord życiowy, poprawiając uzyskany dzień wcześniej wynik o 62 metry[8]. 25 marca 2017 z amerykańską reprezentacją zajął 7. miejsce w konkursie drużynowym w Planicy[7] (jest to najlepszy wynik Amerykanów w historii drużynowych zmagań mężczyzn w Pucharze Świata[9]).

Latem 2017 zadebiutował w Letnim Grand Prix. 20 stycznia 2018 po raz pierwszy uplasował się w drugiej dziesiątce konkursu Pucharu Kontynentalnego, zajmując w Erzurum 20. i 17. lokatę. W lutym 2018 wystartował w mistrzostwach świata juniorów – w konkursie indywidualnym był 12., a w zmaganiach drużynowych 12. (mężczyźni) i 10. (mikst). W tym samym miesiącu wziął też udział w Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 2018 – w konkursie indywidualnym na skoczni normalnej był 39., na obiekcie dużym odpadł w kwalifikacjach, a w zmaganiach drużynowych zajął 9. lokatę[5]. Został wówczas również 100 000 mężczyzną w historii, który wystartował w nowożytnych igrzyskach olimpijskich[10].

W grudniu 2018 dwukrotnie stawał na najniższym stopniu podium słabo obsadzonych (w obu wystartowało niespełna 30 zawodników) konkursów FIS Cupu w Park City. W lutym 2019 wystartował w mistrzostwach świata seniorów – na skoczni dużej indywidualnie był 39., a drużynowo 11., z kolei na obiekcie normalnym w rywalizacji indywidualnej zajął 28. pozycję[5], po 1. serii plasując się na 13. miejscu i po raz pierwszy w karierze awansując do drugiej części zmagań indywidualnych w zawodach najwyższej rangi[11], a w konkursie drużyn mieszanych Amerykanie zajęli 10. lokatę[5].

W sierpniu 2019 w Hakubie po raz pierwszy zdobył punkty Letniego Grand Prix, plasując się na 29. pozycji. Zimą jednak notował słabsze wyniki – ani razu nie awansował do konkursu głównego Pucharu Świata, a punkty zdobywał jedynie w zawodach FIS Cupu[5].

Na początku sezonu letniego 2020 upadł po jednym z treningowych skoków i zwichnął bark, w wyniku czego przeszedł operację i opuścił resztę letniej części rywalizacji[12]. Od początku sezonu zimowego powrócił jednak do startów, a 29 listopada 2020, podczas zawodów w Ruce, zdobył swoje pierwsze punkty Pucharu Świata, plasując się na 28. pozycji. W grudniu 2020 w Planicy wystartował w mistrzostwach świata w lotach narciarskich, zajmując 39. lokatę w rywalizacji indywidualnej. W dalszej części sezonu 2020/2021 pięciokrotnie wystąpił w konkursie głównym Pucharu Świata, najwyżej klasyfikowanym będąc na 48. miejscu, w zawodach w Engelbergu. Wystartował na Mistrzostwach Świata w Narciarstwie Klasycznym 2021. Indywidualnie zajął 46. pozycję na skoczni normalnej i 48. na dużej, zawody drużyn mieszanych zakończył na 12., a męskich – na 10. miejscu[5].

W sezonie 2021 Letniego Grand Prix punktował dwukrotnie (27. miejsce w drugim konkursie w Szczuczyńsku i 22. w Czajkowskim), zajmując także 8. lokatę w zmaganiach zespołów mieszanych w Czajkowskim. W sezonie zimowym 2021/2022 czterokrotnie brał udział w konkursach głównych Pucharu Świata, najwyżej plasując się na 48. pozycji. W lutym 2022 wystartował na zimowych igrzyskach olimpijskich – indywidualnie zajął 39. miejsce na skoczni normalnej i 43. na obiekcie dużym, a drużynowo uplasował się z amerykańskim zespołem na 10. pozycji. W marcu 2022 w Vikersund wziął udział w mistrzostwach świata w lotach narciarskich, zajmując 40. miejsce w konkursie indywidualnym[5].

W 2016 zdobył brązowe medale mistrzostw Stanów Zjednoczonych – zarówno na skoczni dużej[13], jak i normalnej[14]. Rok później został wicemistrzem kraju na skoczni dużej[15]. W 2018 zdobył srebrne medale na obu skoczniach[16]. W 2019 był drugi na skoczni normalnej[17]. W 2021[18] i 2022[19][20] zdobył złote medale na obu skoczniach.

Trzykrotnie ustanawiał rekord skoczni normalnej w kompleksie Howelsen Hill w Steamboat Springs (w grudniu 2015 skoczył na niej 105 metrów, a wynik ten wyrównał także rok i trzy lata później)[21].

Igrzyska olimpijskie edytuj

Indywidualnie edytuj

2018   Pjongczang – 39. miejsce (K-98), nie zakwalifikował się (K-125)[22]
2022   Pekin/Zhangjiakou – 39. miejsce (K-95), 43. miejsce (K-125)

Drużynowo edytuj

2018   Pjongczang – 9. miejsce[a]
2022   Pekin/Zhangjiakou – 10. miejsce[b]

Starty C. Larsona na igrzyskach olimpijskich – szczegółowo edytuj

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Konkurs Skok 1 Skok 2 Nota Strata Zwycięzca
39. 10 lutego 2018   Pjongczang Alpensia Jumping Park K-98 HS-109 indywid. 97,0 m – 89,4 pkt 169,9 pkt Andreas Wellinger
NQ 17 lutego 2018   Pjongczang Alpensia Jumping Park K-125 HS-142 indywid. 104,5 m 61,1 pkt Nie zakwalifikował się.
9. 19 lutego 2018   Pjongczang Alpensia Jumping Park K-125 HS-142 druż.[a] 111,5 m – 377,2 pkt (85,7 pkt) 721,3 pkt Norwegia
39. 6 lutego 2022   Zhangjiakou Snow Ruyi K-95 HS-106 indywid. 96,5 m – 113,2 pkt 161,8 pkt Ryōyū Kobayashi
43. 12 lutego 2022   Zhangjiakou Snow Ruyi K-125 HS-140 indywid. 123,0 m – 107,5 pkt 188,6 pkt Marius Lindvik
10. 14 lutego 2022   Zhangjiakou Snow Ruyi K-125 HS-140 druż.[b] 106,0 m — 261,0 pkt (68,5 pkt) 681,7 pkt Austria

Mistrzostwa świata edytuj

Indywidualnie edytuj

2017   Lahti – nie zakwalifikował się (K-90)[23], 46. miejsce (K-116)
2019   Seefeld/Innsbruck – 38. miejsce (K-120), 28. miejsce (K-99)
2021   Oberstdorf – 46. miejsce (K-95), 48. miejsce (K-120)
2023   Planica – 39. miejsce (K-95), 36. miejsce (K-125)

Drużynowo edytuj

2017   Lahti – 11. miejsce (K-116)[a]
2019   Seefeld/Innsbruck – 11. miejsce (K-120)[c], 10. miejsce (drużyna mieszana/K-99)[d]
2021   Oberstdorf – 12. miejsce (drużyna mieszana/K-95)[e], 10. miejsce (K-120)[f]
2023   Planica – 10. miejsce (drużyna mieszana/K-95)[g], 8. miejsce (K-125)[h]

Starty C. Larsona na mistrzostwach świata – szczegółowo edytuj

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Konkurs Skok 1 Skok 2 Nota Strata Zwycięzca
NQ 25 lutego 2017   Lahti Salpausselkä K-90 HS-100 indywid. 83,0 m 92,7 pkt Nie zakwalifikował się.
46. 2 marca 2017   Lahti Salpausselkä K-116 HS-130 indywid. 102,5 m – 86,3 pkt 193,0 pkt Stefan Kraft
11. 4 marca 2017   Lahti Salpausselkä K-116 HS-130 druż.[a] 93,0 m – 365,1 pkt (64,8 pkt) 739,1 pkt Polska
38. 23 lutego 2019   Innsbruck Bergisel K-120 HS-130 indywid. 115,0 m – 93,9 pkt 185,5 pkt Markus Eisenbichler
11. 24 lutego 2019   Innsbruck Bergisel K-120 HS-130 druż.[c] 113,0 m – 342,5 pkt (87,9 pkt) 645,0 pkt Niemcy
28. 1 marca 2019   Seefeld Toni-Seelos-Olympiaschanze K-99 HS-109 indywid. 92,0 m 88,0 m 182,3 pkt 36,0 pkt Dawid Kubacki
10. 2 marca 2019   Seefeld Toni-Seelos-Olympiaschanze K-99 HS-109 druż. mix.[d] 95,5 m – 364,9 pkt (99,9 pkt) 647,3 pkt Niemcy
46. 27 lutego 2021   Oberstdorf Schattenbergschanze K-95 HS-106 indywid. 90,5 m – 99,4 pkt 169,4 pkt Piotr Żyła
12. 28 lutego 2021   Oberstdorf Schattenbergschanze K-95 HS-106 druż. mix.[e] 79,0 m – 258,6 pkt (67,2 pkt) 742,2 pkt Niemcy
48. 5 marca 2021   Oberstdorf Schattenbergschanze K-120 HS-137 indywid. 93,5 m – 52,5 pkt 224,0 pkt Stefan Kraft
10. 6 marca 2021   Oberstdorf Schattenbergschanze K-120 HS-137 druż.[f] 95,5 m – 237,4 pkt (45,8 pkt) 809,2 pkt Niemcy
39. 25 lutego 2023   Planica Srednja skakalnica K-95 HS-102 indywid. 92,5 m – 108,7 pkt 153,1 pkt Piotr Żyła
10. 26 lutego 2023   Planica Srednja skakalnica K-95 HS-102 druż. mix.[g] 89,0 m – 412,2 pkt (114,2 pkt) 605,0 pkt Niemcy
36. 3 marca 2023   Planica Bloudkova velikanka K-125 HS-138 indywid. 120,0 m – 105,5 pkt 182,0 pkt Timi Zajc
8. 4 marca 2023   Planica Bloudkova velikanka K-125 HS-138 druż.[h] 124,5 m 122,0 m 975,4 pkt (242,2 pkt) 203,5 pkt Słowenia

Mistrzostwa świata w lotach narciarskich edytuj

Indywidualnie edytuj

2020   Planica – 39. miejsce
2022   Vikersund – 40. miejsce

Starty C. Larsona na mistrzostwach świata w lotach – szczegółowo edytuj

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Konkurs Skok 1 Skok 2 Skok 3 Skok 4 Nota Strata Zwycięzca
39. 11–12 grudnia 2020   Planica Letalnica K-200 HS-240 indywid. 181,5 m – – – 141,5 pkt 735,7 pkt Karl Geiger
40. 11–12 marca 2022   Vikersund Vikersundbakken K-200 HS-240 indywid. 139,5 m – – – 92,5 pkt 761,7 pkt Marius Lindvik

Mistrzostwa świata juniorów edytuj

Indywidualnie edytuj

2016   Râșnov – 38. miejsce
2017   Park City – 8. miejsce
2018   Kandersteg – 12. miejsce

Drużynowo edytuj

2016   Râșnov – 12. miejsce[i], 12. miejsce (drużyna mieszana)[j]
2017   Park City – 11. miejsce[k], 12. miejsce (drużyna mieszana)[l]
2018   Kandersteg – 12. miejsce[m], 10. miejsce (drużyna mieszana)[n]

Starty C. Larsona na mistrzostwach świata juniorów – szczegółowo edytuj

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Konkurs Skok 1 Skok 2 Nota Strata Zwycięzca
38. 23 lutego 2016   Râșnov Trambulina Valea Cărbunării K-90 HS-100 indywid. 87,0 m — 98,1 pkt 150,9 pkt David Siegel
12. 24 lutego 2016   Râșnov Trambulina Valea Cărbunării K-90 HS-100 druż. mix.[j]. 74,0 m — 285,8 pkt (72,9 pkt) 597,0 pkt Słowenia
12. 24 lutego 2016   Râșnov Trambulina Valea Cărbunării K-90 HS-100 druż.[i] 80,0 m — 290,9 pkt (76,4 pkt) 575,8 pkt Niemcy
8. 1 lutego 2017   Park City Utah Olympic Park K-90 HS-100 indywid. 92,0 m 92,0 m 250,2 pkt 13,0 pkt Viktor Polášek
11. 3 lutego 2017   Park City Utah Olympic Park K-90 HS-100 druż.[k] 94,0 m — 361,2 pkt (112,0 pkt) 571,1 pkt Słowenia
12. 1 lutego 2018   Kandersteg Nordic Arena K-95 HS-106 indywid. 95,0 m 93,5 m 248,5 pkt 42,9 pkt Marius Lindvik
12. 3 lutego 2018   Kandersteg Nordic Arena K-95 HS-106 druż.[m] 86,5 m — 339,8 pkt (101,3 pkt) 728,7 pkt Niemcy
10. 4 lutego 2018   Kandersteg Nordic Arena K-95 HS-106 druż. mix.[n] 94,0 m — 302,1 pkt (101,4 pkt) 567,2 pkt Norwegia

Igrzyska olimpijskie młodzieży edytuj

Indywidualnie edytuj

2016   Lillehammer – 6. miejsce

Drużynowo edytuj

2016   Lillehammer – 10. miejsce (drużyna mieszana)[o], 8. miejsce (sztafeta mieszana)[p]

Starty C. Larsona na igrzyskach olimpijskich młodzieży – szczegółowo edytuj

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Konkurs Skok 1 Skok 2 Nota Strata Zwycięzca
6. 16 lutego 2016   Lillehammer Lysgårdsbakken K-90 HS-100 indywid. 97,0 m 87,0 m 221,5 pkt 41,3 pkt Bor Pavlovčič
10. 18 lutego 2016   Lillehammer Lysgårdsbakken K-90 HS-100 druż. mix.[o] 92,5 m 89,0 m 531,6 pkt (212,2 pkt) 177,9 pkt Słowenia
8. 19 lutego 2016   Lillehammer Lysgårdsbakken K-90 HS-100 sztafeta mieszana[q][p] 92,5 m 286,2 pkt (112,3 pkt) +2:09,8 s Rosja

Puchar Świata edytuj

Miejsca w klasyfikacji generalnej edytuj

Sezon Miejsce[24]
2020/2021 71.
2022/2023 66.

Miejsca w poszczególnych konkursach indywidualnych Pucharu Świata edytuj

stan po zakończeniu sezonu 2023/2024

Sezon 2016/2017
                                                    punkty
- - - - - - - - - - - - - q - - - - - - - q 48 q q - 0
Sezon 2017/2018
                                            punkty
- - - - - - - - - - - - - - - q - - - - q - 0
Sezon 2018/2019
                                                        punkty
- - - - - - - - q q - - - - 40 44 q q q - - - q q q q q - 0
Sezon 2019/2020
                                                      punkty
- q - - - - - q q - - - - - - - - - - - - - - - - - - 0
Sezon 2020/2021
                                                  punkty
q q 28 - - 48 q 62 q - - - - 50 50 - - - - - - - q 66 - 3
Sezon 2021/2022
                                                        punkty
- - q q q - - - - q q q q q - - - - - 57 48 q 48 dq q q q - 0
Sezon 2022/2023
                                                                punkty
- - q 46 q q - - - - - - 36 q 38 46 q q q 35 35 34 18 32 47 q 35 q 39 42 q - 13
Sezon 2023/2024
                                                                punkty
- - - - - - q q q q q - - - 31 35 36 40 47 41 37 38 42 dq - - - - - - q - 0
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30

 dq  – dyskwalifikacja  q  – dyskwalifikacja w kwalifikacjach  q  – zawodnik nie zakwalifikował się  -  – zawodnik nie wystartował

Miejsca w poszczególnych konkursach drużynowych Pucharu Świata edytuj

stan na 2 marca 2024

Sezon
2016/2017 		           
- 10 - 11 9 7
Sezon
2017/2018 		               
- - - - 11 - - 9
Sezon
2020/2021 		         
- - 9 - -
Sezon
2021/2022 		             
9 - - - - - -
Sezon
2022/2023 		             
9 7 6 11 6 9 8
Sezon
2023/2024 		           
- - 10 - 8
Legenda
1 2 3 4-8 poniżej 8

(Duety: 1 2 3 4-12 poniżej 12)
 -  – zawodnik nie wystartował

Turniej Czterech Skoczni edytuj

Miejsca w klasyfikacji generalnej edytuj

Sezon Miejsce[24]
2020/2021 71.

Raw Air edytuj

Miejsca w klasyfikacji generalnej edytuj

Sezon Miejsce[24]
2017 55.
2019 66.
2022 50.
2023 40.

Planica 7 edytuj

Miejsca w klasyfikacji generalnej edytuj

Sezon Miejsce Źr.
2018 57. [25]
2019 67. [26]
2021 66. [27]
2022 62. [28]
2023 34. [29]
2024 43. [30]

Letnie Grand Prix edytuj

Miejsca w klasyfikacji generalnej edytuj

Sezon Miejsce[31]
2019 71.
2021 70.
2023 43.

Miejsca w poszczególnych konkursach indywidualnych LGP edytuj

stan po zakończeniu LGP 2023

2017
                  punkty
q - q 48 43 - - - - 0
2019
                punkty
- - - q 31 29 - - 2
2021
                punkty
- - - 32 27 22 - - 13
2023
                  punkty
- - - - 5 31 45 27 - 49
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30

 dq  – dyskwalifikacja
 q  – zawodnik nie zakwalifikował się
 -  – zawodnik nie wystartował

Miejsca w poszczególnych konkursach drużynowych LGP edytuj

stan po zakończeniu LGP 2023

2017  
12
2019      
- - 10
2021  
8
Legenda
1 2 3 4-8 poniżej 8

 -  – brak startu

Puchar Kontynentalny edytuj

Miejsca w klasyfikacji generalnej edytuj

Sezon Miejsce[32]
2016/2017 124.
2017/2018 82.
2018/2019 84.
2021/2022 92.
2023/2024 72.

Miejsca w poszczególnych konkursach Pucharu Kontynentalnego edytuj

stan po zakończeniu sezonu 2023/2024

Sezon 2016/2017
                                                            punkty
- - - - - - - 24 53 dq 38 - - - - - - - - - 39 28 - - - - - - - - 10
Sezon 2017/2018
                                                        punkty
59 55 32 38 - - 48 57 49 55 20 17 - - - - - - - - - - - - - - - - 25
Sezon 2018/2019
                                                        punkty
- - - - - - 59 41 41 40 26 37 32 - - 16 22 25 - - - - - - - - - - 35
Sezon 2019/2020
                                          punkty
70 65 - - 51 49 - - 49 46 55 57 43 41 34 31 - - - - - 0
Sezon 2020/2021
                                      punkty
- - - - - - - 45 53 54 41 38 35 - - - - - - 0
Sezon 2021/2022
                                                    punkty
- - - - - - - - 28 dq 18 36 - - - - - - - - - - - - - - 16
Sezon 2022/2023
                                                  punkty
- - - - - - 37 36 - - - - - - - - - - - - - - - - - 0
Sezon 2023/2024
                                                      punkty
- - - - - - 42 45 - - - - - 21 20 - - - - - - - - - - - - 21
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30

 dq  – dyskwalifikacja  -  – zawodnik nie wystartował

Letni Puchar Kontynentalny edytuj

Miejsca w klasyfikacji generalnej edytuj

Sezon Miejsce[32]
2016 94.
2019 96.
2021 95.
2022 24.
2023 29.

Miejsca w poszczególnych konkursach Letniego Pucharu Kontynentalnego edytuj

stan po zakończeniu LPK 2023

2016
                            punkty
36 36 42 26 - - - - - - - - - - 5
2017
                          punkty
45 - 33 47 57 36 46 51 50 54 65 74 67 0
2018
                          punkty
- - - - - 44 46 - - - - - - 0
2019
                                punkty
- - - - 41 38 - - - - 15 47 42 44 - - 16
2021
                        punkty
- - - - - - - - - - 29 33 2
2022
                  punkty
25 29 17 10 - - 16 19 17 89
2023
                  punkty
- - - - - - 16 18 15 44
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30

 dq  – dyskwalifikacja  -  − zawodnik nie wystartował

Puchar Beskidów edytuj

Miejsca w klasyfikacji generalnej edytuj

Sezon Miejsce
2017 44.

FIS Cup edytuj

Miejsca w klasyfikacji generalnej edytuj

Sezon Miejsce[33]
2011/2012 248.
2012/2013 154.
2014/2015 169.
2016/2017 80.
2018/2019 37.
2019/2020 34.

Miejsca na podium w konkursach indywidualnych FIS Cup chronologicznie edytuj

Nr Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Skok 1 Skok 2 Nota Lok. Strata Zwycięzca
1. 19 grudnia 2018   Park City Utah Olympic Park K-90 HS-100 96,5 m 90,5 m 237,4 pkt 3. 7,1 pkt Luca Egloff
2. 20 grudnia 2018   Park City Utah Olympic Park K-90 HS-100 94,5 m 93,0 m 255,2 pkt 3. 13,0 pkt Luca Egloff
3. 3 sierpnia 2019   Ljubno Logarska dolina K-85 HS-94 86,0 m 86,5 m 252,5 pkt 3. 5,6 pkt Stefan Rainer
3. 4 sierpnia 2019   Ljubno Logarska dolina K-85 HS-94 92,5 m 87,5 m 235,9 pkt 3. 4,7 pkt Jernej Presečnik

Miejsca w poszczególnych konkursach FIS Cupu edytuj

stan po zakończeniu sezonu 2022/2023

Sezon 2011/2012
                                              punkty
- - - - - - - - - - - - - - - - - 30 29 - - - - 3
Sezon 2012/2013
                                          punkty
- - - - - - - - - - - - - - - 19 20 - - - - 23
Sezon 2014/2015
                                                    punkty
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - 27 28 23 - - 15
Sezon 2015/2016
                                                punkty
- - - - - - 61 54 - - - - - - - - - - - - - - - - 0
Sezon 2016/2017
                                        punkty
- - - - 22 43 - - - - - - - - - - 15 11 - - 49
Sezon 2017/2018
                                          punkty
- - - - - - 60 34 53 59 - - - - - - - - - - - 0
Sezon 2018/2019
                                    punkty
- - - - - - - - 3 3 - - - - - - - - 120
Sezon 2019/2020
                                            punkty
- - - - 3 3 - - - - - - 21 26 - - 43 50 - - - - 135
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30

 dq  – dyskwalifikacja  -  − zawodnik nie wystartował

Uwagi edytuj

  1. ↑ a b c d Skład zespołu: Casey Larson, William Rhoads, Michael Glasder, Kevin Bickner
  2. ↑ a b Skład zespołu: Decker Dean, Patrick Gasienica, Kevin Bickner, Casey Larson
  3. ↑ a b Skład zespołu: Patrick Gasienica, Andrew Urlaub, Kevin Bickner i Casey Larson
  4. ↑ a b Skład zespołu: Nina Lussi, Kevin Bickner, Nita Englund i Casey Larson
  5. ↑ a b Skład zespołu: Annika Belshaw, Casey Larson, Paige Jones i Decker Dean
  6. ↑ a b Skład zespołu: Andrew Urlaub, Erik Belshaw, Casey Larson i Decker Dean
  7. ↑ a b Skład zespołu: Annika Belshaw, Casey Larson, Paige Jones i Andrew Urlaub
  8. ↑ a b Skład zespołu: Decker Dean, Casey Larson, Andrew Urlaub i Erik Belshaw
  9. ↑ a b Skład zespołu: Patrick Gasienica, Nathan Mattoon, Casey Larson, Kevin Bickner
  10. ↑ a b Skład zespołu: Gabriella Armstrong, Casey Larson, Logan Sankey, Kevin Bickner
  11. ↑ a b Skład zespołu: Decker Dean, Patrick Gasienica, Trevor Edlund, Casey Larson
  12. ↑ Skład zespołu: Anna Hoffmann, Trevor Edlund, Samantha Macuga, Casey Larson
  13. ↑ a b Skład zespołu: Decker Dean, Hunter Gibson, Andrew Urlaub, Casey Larson
  14. ↑ a b Skład zespołu: Annika Belshaw, Andrew Urlaub, Logan Sankey, Casey Larson
  15. ↑ a b Skład zespołu: Logan Sankey, Ben Loomis, Casey Larson
  16. ↑ a b Skład zespołu: Logan Sankey, Casey Larson, Ben Loomis, Hannah Halvorsen, Hunter Wonders
  17. ↑ Drużyna składa się z jednej biegaczki i biegacza narciarskiego, skoczkini i skoczka narciarskiego, a także kombinatora norweskiego. Zawody składają się z trzech skoków (skoczkini, skoczek, kombinator norweski) na skoczni HS100 i biegu sztafetowego 3×3,3 km s. dowolnym (biegaczka, biegacz narciarski oraz kombinator norweski).

Przypisy edytuj

  1. ↑ a b c CASEY LARSON. usanordic.org. [dostęp 2017-01-19]. (ang.).
  2. ↑ Casey Larson. olympedia.org. [dostęp 2020-07-10]. (ang.).
  3. ↑ Rekordy życiowe skoczków narciarskich. skokinarciarskie.pl. [dostęp 2017-03-18].
  4. ↑ a b Paweł Borkowski: Larsonowie bezkonkurencyjni w Steamboat Springs. Nowy rekord skoczni. skijumping.pl, 2015-12-08. [dostęp 2017-01-19].
  5. ↑ a b c d e f g h i Athlete : LARSON Casey. fis-ski.com. [dostęp 2021-07-27]. (ang.).
  6. ↑ Athletes / LARSON Casey. wyog2016.sportresult.com. [dostęp 2017-01-19]. (ang.).
  7. ↑ a b c LARSON Casey - Biographie. data.fis-ski.com. [dostęp 2017-03-22]. (ang.).
  8. ↑ Andrzej Mysiak: Sobota w Vikersund: Dwa rekordy świata, trzy rekordy krajów, czternastu skoczków z życiówkami. skokinarciarskie.pl, 2017-03-19. [dostęp 2017-12-23].
  9. ↑ Adam Kwieciński: USA. wyniki-skoki.hostingasp.pl. [dostęp 2017-12-23].
  10. ↑ CHRÖS MCDOUGALL: U.S. Ski Jumper Casey Larson Is The 100,000th Man To Compete At The Olympics. teamusa.org, 2018-02-08. [dostęp 2018-05-01]. (ang.).
  11. ↑ Casey Larson: Stepping up from Junior to Big Leagues. usanordic.org. [dostęp 2019-03-25]. (ang.).
  12. ↑ Bartosz Leja: Larson poważnie kontuzjowany, Scharffs kończy przygodę ze skokami. skokipolska.pl, 2020-06-24. [dostęp 2020-11-29].
  13. ↑ Dominik Formela: Jerome i Rhoads mistrzami USA, rekordowy lot Boyd-Clowesa. skijumping.pl, 2016-07-31. [dostęp 2017-01-19].
  14. ↑ 2017 US Ski Jumping Championships Lake Placid, New York October 9, 2016 Normal Hill Official Results. usanordic.org, 2016-10-09. [dostęp 2017-01-19]. (ang.).
  15. ↑ US Large Hill Ski Jumping Championships HS-134 July 29, 2017, Park City, Utah Official Special Jumping Results. assets.ngin.com, 2017-07-29. [dostęp 2017-12-23]. (ang.).
  16. ↑ Dominik Formela: Englund i Bickner mistrzami USA. skijumping.pl, 2018-08-01. [dostęp 2018-08-08].
  17. ↑ Dominik Formela: Bickner i Lussi mistrzami USA. skijumping.pl, 2019-07-29. [dostęp 2019-07-29].
  18. ↑ Dominik Formela: Casey Larson i Annika Belshaw niepokonani na krajowym podwórku. skijumping.pl, 2021-07-31. [dostęp 2021-10-17].
  19. ↑ Dominik Formela: Casey Larson i Annika Belshaw mistrzami USA na skoczni normalnej. skijumping.pl, 2022-10-01. [dostęp 2022-10-02].
  20. ↑ Dominik Formela: Annika Belshaw i Casey Larson mistrzami USA na dużej skoczni. skijumping.pl, 2022-10-02. [dostęp 2022-10-02].
  21. ↑ Skocznie » Stany Zjednoczone » Kolorado » Steamboat Springs. skisprungschanzen.com. [dostęp 2017-01-19].
  22. ↑ Wyniki na oficjalnej stronie FIS. 2018-02-16. [dostęp 2018-02-17]. (ang.).
  23. ↑ Wyniki na oficjalnej stronie FIS. 2017-02-24. [dostęp 2017-02-24]. (ang.).
  24. ↑ a b c LARSON Casey - Athlete Information; World Cup Standings. fis-ski.com. [dostęp 2023-03-31]. (ang.).
  25. ↑ Season 2017/2018 - PLANICA 7 STANDINGS. fis-ski.com, 2018-03-25. [dostęp 2023-03-31]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-11-26)]. (ang.).
  26. ↑ Season 2018/2019 - PLANICA Seven. fis-ski.com, 2019-03-24. [dostęp 2023-03-31]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-10-30)]. (ang.).
  27. ↑ Season 2020/2021 - PLANICA 7 STANDINGS. fis-ski.com, 2021-03-28. [dostęp 2023-03-31]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-10-22)]. (ang.).
  28. ↑ Season 2021/2022 - PLANICA 7 STANDINGS. fis-ski.com, 2022-03-27. [dostęp 2023-03-31]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-03-28)]. (ang.).
  29. ↑ Season 2022/2023 - PLANICA 7 STANDINGS. fis-ski.com, 2023-04-02. [dostęp 2023-04-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (2023-04-02)]. (ang.).
  30. ↑ Season 2023/2024 - PLANICA 7 STANDINGS. fis-ski.com, 2024-03-24. [dostęp 2024-03-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2024-03-24)]. (ang.).
  31. ↑ LARSON Casey - Athlete Information; Grand Prix Standings. fis-ski.com. [dostęp 2023-10-08]. (ang.).
  32. ↑ a b LARSON Casey - Athlete Information ; Continental Cup Standings. fis-ski.com. [dostęp 2024-03-17]. (ang.).
  33. ↑ LARSON Casey - Athlete Information; FIS Cup Standings. fis-ski.com. [dostęp 2023-03-31]. (ang.).

Bibliografia edytuj

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Casey_Larson&oldid=73234998”