Magdalena Maleewa
Magdalena Maleewa, po mężu Nokow (ur. 1 kwietnia 1975 w Sofii) – bułgarska tenisistka, mistrzyni US Open z 1990 roku w grze pojedynczej dziewcząt.
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
1 kwietnia 1975 |
| Wzrost |
168 cm |
| Gra |
praworęczna |
| Status profesjonalny |
1989 |
| Zakończenie kariery |
2005 |
| Gra pojedyncza | |
| Wygrane turnieje |
10 WTA, 1 ITF |
| Najwyżej w rankingu |
4 (29 stycznia 1996) |
| Australian Open |
4R (1991, 1993, 1994, 2002) |
| Roland Garros |
4R (1993, 1996, 2003, 2004) |
| Wimbledon |
4R (2001, 2002, 2004, 2005) |
| US Open |
QF (1992) |
| Gra podwójna | |
| Wygrane turnieje |
5 WTA, 1 ITF |
| Najwyżej w rankingu |
13 (2 lutego 2004) |
| Australian Open |
3R (1992, 2001, 2004) |
| Roland Garros |
3R (1993) |
| Wimbledon |
3R (1993, 2003) |
| US Open |
QF (2003) |
Profesjonalną karierę rozpoczęła w 1989 roku, a zakończyła w październiku 2005 turniejem w Zurychu.
Ogółem wygrała 10 turniejów WTA w grze pojedynczej i 4 w grze podwójnej. W styczniu 1996 była przez tydzień notowana na 4. miejscu rankingu WTA. Tenisistkami są również jej siostry, Katerina i Manuela. Wszystkie były trenowane przez matkę, Julię Berberjan i wszystkim udawało się wejść do czołowej dziesiątki rankingu światowego.
W lipcu 2004 roku została żoną Ljubomira Nokowa. 27 czerwca 2007 Magdalena Maleewa urodziła swoją pierwszą córkę, Julię.
Kariera tenisowa edytuj
Pierwszy rok w zawodowym tenisie (1989) edytuj
|
Pierwszy mecz zawodowy |
Swój pierwszy zawodowy turniej nieomal by wygrała. Jako 14-latka uległa w finale turnieju ITF w Bari Niemce Evie-Marii Schuerhoff, ale urwała jej seta i ogólnie zaprezentowała się z bardzo dobrej strony. Wynik finału 2:6, 6:1, 7:6(5).
Później wzięła udział w dwóch innych turniejach ITF w Palermo i Casercie, gdzie osiągnęła odpowiednio półfinał i drugą rundę. W Casercie uległa Polce – Katarzynie Nowak, dla której było to jedno z największych zwycięstw w karierze.
W kolejnych turniejach – European Open, French Open i imprezie WTA w Arhachonie odpadała w pierwszych rundach eliminacji. W Szwajcarii przegrała z Niemką Sabine Hack, w Paryżu z Brazylijką Luciana Corsato-Owsianka, a podczas turnieju w USA z Włoszką Barbarą Romano.
23 lipca 1989 roku po przegranej w trzeciej rundzie eliminacji do Belgian Open, występując jako szczęśliwa przegrana zadebiutowała w cyklu WTA. W pierwszej rundzie pokonała turniejową 5. Brazylijkę Neige Dias. Uległa Leonie Laskovej (6:4, 6:0).
|
Debiut w turnieju WTA |
Wystartowała w turnieju IV kategorii w United Jersey (Nowy Jork). W pierwszej rundzie trafiła na będącą wówczas na szesnastej pozycji w rankingu Czeszkę Hanę Mandlíkovą, z którą przegrała w dwóch setach do czterech i dwóch.
Do końca roku przegrała jeszcze w pierwszej rundzie eliminacji do US Open (porażka z Kimberly Po i turnieju piątej kategorii w Arizonie (z Nicole Bradtke). Sezon zakończyła na 211 miejscu na świecie.
Śladem sióstr (1990) edytuj
Na początku roku wystartowała w kwalifikacjach do Australian Open. W pierwszej rundzie pokonała Elizabeth Minter (6:3, 6:4). W drugiej rundzie rozegrała dramatyczny mecz z Angélicą Gavaldón. Pierwszego seta wygrała do czterech. W drugim prowadziła 4:1 i serwowała po czym przegrała kolejne 5 gemów i ostatecznie mecz wynikiem 4:6, 6:4, 6:2.
Na początku lutego wystartowała w turnieju Fernleaf Classic w Nowej Zelandii. Bez straty seta przeszła eliminacje (pokonała w nich m.in. Naoko Sawamatsu. W pierwszej rundzie pokonała Rennae Stubbs 6:2, 6:2. Później rozstawioną z 8. Luise Field (7:5, 3:6, 6:1). W ćwierćfinale poległa znakomitej Belgijce Sabine Appelmans. Awansowała na 158. miejsce WTA.
Po tournée po Australii Bułgarka wystartowała w dwóch turniejach ITF we Francji, w obu odpadała po przegranych z niżej sklasyfikowanymi rywalkami w pierwszych rundach.
Poleciała do Japonii na turniej Suntory Japan. W pierwszej rundzie eliminacji pokonała Kathy Jordan (6:3, 6:3). W drugiej uległa Clarke Wood w niezwykle zaciętym meczu dwukrotnie do sześciu.
Podczas imprezy w Singapurze przegrała w drugiej rundzie z Marianne Werdel 5:7, 6:0, 6:0.
20 maja wystartowała w turnieju I kat. Berlin Open. Z trudem przeszła eliminacje (w II r. zacięty bój z Tine Larsen (3:6, 6:2, 7:5). W pierwszej rundzie pokonała Andreę Temesvári do dwóch i do jednego. W drugiej rundzie rozstawioną z „13” Helen Kelesi, która skreczowała przy stanie 0:6 dla Maleewej. Dotarła do 3 rundy gdzie już czekała potężna Monica Seles, zajmująca wówczas 3. miejsce w rankingu (za Graf i Navrátilovą). Magdalena przegrała do 3 i do 2. Awansowała na 128. miejsce w rankingu.
|
Debiut w Wielkim Szlemie |
Wygrała 3 mecze kwalifikacji do wielkoszlemowego French Open, nie tracąc nawet seta. W pierwszej rundzie podczas dramatycznego meczu pokonała Florencie Labat (6:7(3), 6:4, 6:3), a drugiej Reginę Kordovą (6:2, 6:3). W trzeciej rundzie uległa rozstawionej z szesnastką Laurze Arrayi (1:6, 3:6). Po tym turnieju była 111 rakietą na świecie.
Występ w Wimbledonie zaczęła na zwycięstwie w pierwszym meczu ze Szwedką Catariną Lindqvist, a zakończyła na drugiej rundzie po porażce z Robin White 4:6, 7:5, 6:4.
5 sierpnia zadebiutowała w Canadian Open. W pierwszej rundzie pokonała Kathy Jordan do 4 i do 3. W drugiej trafiła na swoją najstarszą siostrę, rozstawioną z 4 Manuelę Maleewą. Skreczowała przy stanie 1:4. Awansowała na 90. miejsce WTA.
Podczas US Open już w pierwszej rundzie trafiła na drugą z sióstr Katerinę Maleewą – turniejowy nr 7 – przegrała 6:3, 6:1.
Wystąpiła potem w Tokio. W pierwszej rundzie rozgromiła Kumiko Okamoto (6:3, 6:4). W drugiej rundzie trafiła na nr 6 Jennifer Capriati. Przegrała 2:6, 4:6.
Do końca roku grała jeszcze w Moskwie i Brighton. Przegrywała w drugich rundach. Odpowiednio z Indyjką Leilą Maskhi (2:6, 1:6) i Czeszką Heleną Sukovą (4:6, 1:6). Rok zakończyła na 72 miejscu na świecie.
Droga do czołówki (1991–1992) edytuj
Na początek sezonu wystąpiła w Brisbane. Uległa Łarysie Neiland 1:6, 2:6.
Podczas Australian Open eliminowała kolejno Michelle Jaggard-Lai (6:4, 5:7, 6:4), Claudine Toleafoa (6:0, 6:3), Rosalyn Nideffer (6:4, 6:3). W czwartej rundzie trafiła znowu na swoją siostrę Katerinę Maleewą – przegrała w dwóch krótkich setach do dwóch i do trzech. Awansowała na 51. miejsce.
Od turnieju w Melbourne do kwietnia notowała słabsze występy. W kwietniu doszła do finału w Bol, przegranego w Sandrą Cecchini (4:6, 6:3, 5:7). Zanotowała awans na 33. miejsce.
Do końca roku drugą rundę przeszła jedynie w Mediolanie (przegrała z Mary Joe Fernández. Odpadała w pierwszych i drugich rundach m.in. z Graf, Capriati, siostrą Kateriną, Zina Garrison i Pam Shriver.
Głównie dzięki dobrej pierwszej połowie roku zakończyła sezon na 38 miejscu.
Rok 1992 to rok głębokiej zmiany Magdaleny. W Brisbane dotarła do półfinału. W Australian Open odpadła w pierwszej rundzie.
W Tokio pokonała Brendę Schultz, Jennifer Capriati, Helenę Sukovą, uległa Martinie Navrátilovej 2:6, 2:6. Środek sezonu to nieco słabsza forma Magdaleny. Jednakże w sierpniu sięgnęła po swoje pierwsze turniejowe zwycięstwo. Triumfowała w San Marino. W finale w Federicą Bonsignori wygrała do sześciu i do czterech. Na olimpiadzie w Barcelonie uległa Steffi Graf.
Jej największy wielkoszlemowy sukces to ćwierćfinał US Open 92. W drugiej rundzie wyeliminowała nr 3 – Navrátilovą. W czwartej rundzie uległa swojej siostrze Manueli. W Lipsku uległa Graf w 3. rundzie. W Linzu uległa Navrátilovej, a w Brighton - Tauziat.
Rok zakończyła na 20. miejscu na świecie.
Pierwsza 10. WTA (1993) edytuj
Rok zaczęła od występu w Brisbane. Jako turniejowa 2 w finale uległa rozstawionej z 1. hiszpance Conchicie Martínez 3:6, 4:6.
W Australian Open uległa Niemce Graf 3:6, 3:6 w czwartej rundzie.
W Torayu rozgrywanym w Tokio uległa Pam Shriver 4:6, 3:6 w drugiej rundzie. Japonia nie była dla niej szczęśliwa. Tydzień później jako turniejowa 3. uległa Kimiko Date w trzeciej rundzie w Osace. Mimo to awansowała na 15. miejsce WTA.
Wzięła udział w wielkim turnieju w Indian Wells, gdzie jako nr 3. uległa Helenie Sukovej 1:5, 5:7. W ćwierćfinale w Barcelonie odpadła z Coetzer, musiała kreczować z powodu kontuzji nadgarstka. 30 kwietnia cały świat, nie tylko tenisowy zwrócił oczy na Magdalenę. W trzecie rundzie Citizen Cup walczyła z Monicą Seles. Magdalena przegrała pierwszego seta do czterech. W drugim przełamała Seles i było 3:0 dla Maleewej. Monica jednak wzięła się w garść i wygrała następne 4 gemy. Przerwa po 7 gemie doprowadziła Magdalenę Maleewą do swojego jedynego zwycięstwa nad Seles. Podczas przerwy Seles została zaatakowana przez nożownika – wielbiciela Graf (wcześniej Seles odebrała Graf miejsce liderki WTA). Magdalena, wobec nie kontynuowania przez Seles uczestnictwa w turnieju, awansowała do półfinału, gdzie uległa łatwo Sánchez Vicario do dwóch i do sześciu. Przez swój start w półfinale awansowała na 10. miejsce – najwyższe w dotychczasowej karierze. Prasa nie zostawiła na Magdalenie suchej nitki. Gazety na całym świecie pisały, że powinna była wycofać się z turnieju po ataku na Seles. Została rozstawiona z 9 na French Open. W czwartej rundzie uległa Anke Huber w niezwykle zaciętym trzysetowym meczu (6:2, 4:6, 8:6). Miała 7 piłek meczowych – nie wykorzystała ani jednej. Wimbledon zakończyła na trzeciej rundzie. Uległa Yayuk Basuki do czterech i do dwóch. W San Diego doszła do ćwierćfinału. Uległa Conchicie Martínez 3:6, 2:6. W ćwierćfinale w Los Angeles została pokonana przez Lori McNeilw zaciętym meczu 1:6, 7:6(4), 7:5. Na US Open doszła do czwartej rundy, gdzie uległa podobnie jak przed rokiem swojej siostrze, z tym że teraz Katerinie. Do końca roku wystartowała w Lipsku, Zurychu i Mastersie. Przegrywała odpowiednio z Janą Novotną, Martiną Navrátilovą i Anke Huber.
Gwiazda świeci coraz jaśniej (1994) edytuj
Rok 1994 rozpoczęła od startu w Brisbane, osiągnęła półfinał i walkowerem poddała mecz z Florencją Labat. Podczas Australian Open doszła do 4. rundy. Bez straty seta pokonała Sandrę Cacić, Jelenę Lichowcewą i Naoko Sawamatsu. Uległa hiszpance Arantxie Sánchez Vicario 4:6, 6:1, 6:3. W Chicago doszła do półfinału. Kreczowała w meczu z młodą Chandą Rubin, jednakże wcześniej odniosła swoje drugie i ostatnie zwycięstwo nad Martiną Navrátilovą (6:4, 6:3).
Historia występów wielkoszlemowych edytuj
- Legenda
W, wygrany turniej
F, przegrana w finale
SF, przegrana w półfinale
QF, przegrana w ćwierćfinale
xR, przegrana w x rundzie
A, brak startu
NH, turniej się nie odbył
Występy w grze pojedynczej edytuj
| Turniej | 1989 | 1990 | 1991 | 1992 | 1993 | 1994 | 1995 | 1996 | 1997 | 1998 | 1999 | 2000 | 2001 | 2002 | 2003 | 2004 | 2005 | Tytuły | Z–P | ||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Australian Open | A | Q2 | 4R | 1R | 4R | 4R | 1R | A | A | 1R | A | 1R | 1R | 4R | 3R | 2R | 3R | 0 / 12 | 17 – 12 | ||||||||||||||||||
| French Open | Q1 | 3R | 1R | 3R | 4R | 1R | 2R | 4R | 1R | A | 1R | 3R | 1R | 1R | 4R | 4R | 2R | 0 / 15 | 20 – 15 | ||||||||||||||||||
| Wimbledon | A | 2R | 1R | 1R | 3R | 2R | A | 2R | 3R | A | A | 2R | 4R | 4R | 2R | 4R | 4R | 0 / 13 | 21 – 13 | ||||||||||||||||||
| US Open | Q1 | 1R | 2R | QF | 4R | 4R | 2R | 1R | 3R | A | A | 2R | 2R | 3R | 1R | 2R | 2R | 0 / 14 | 20 – 14 | ||||||||||||||||||
| Ranking na koniec roku | 216 | 73 | 38 | 20 | 16 | 11 | 6 | 19 | 36 | 115 | 89 | 22 | 16 | 14 | 30 | 25 | 52 | 0 / 54 | 78 – 54 | ||||||||||||||||||
Występy w grze podwójnej edytuj
| Turniej | 1989 | 1990 | 1991 | 1992 | 1993 | 1994 | 1995 | 1996 | 1997 | 1998 | 1999 | 2000 | 2001 | 2002 | 2003 | 2004 | 2005 | Tytuły | Z–P | ||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Australian Open | A | A | 1R | 3R | 2R | A | 1R | A | A | A | A | A | 3R | 2R | 1R | 3R | A | 0 / 8 | 8 – 8 | ||||||||||||||||||
| French Open | A | A | 1R | 1R | 3R | 1R | A | A | A | A | A | A | 2R | A | 1R | 1R | A | 0 / 7 | 3 – 7 | ||||||||||||||||||
| Wimbledon | A | A | 1R | 1R | 3R | 1R | A | A | A | A | A | A | 1R | A | 3R | A | A | 0 / 6 | 4 – 6 | ||||||||||||||||||
| US Open | A | 1R | 1R | 1R | 1R | 2R | A | A | A | A | A | 1R | 1R | A | QF | A | 2R | 0 / 9 | 5 – 9 | ||||||||||||||||||
| Ranking na koniec roku | 576 | 83 | 97 | 101 | 35 | 131 | 824 | - | 363 | 892 | 340 | 129 | 92 | 54 | 14 | 51 | 92 | 0 / 30 | 20 – 30 | ||||||||||||||||||
Występy w grze mieszanej edytuj
| Turniej | 1989 | 1990 | 1991 | 1992 | 1993 | 1994 | 1995 | 1996 | 1997 | 1998 | 1999 | 2000 | 2001 | 2002 | 2003 | 2004 | 2005 | Tytuły | Z–P | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Australian Open | A | A | A | A | A | A | A | A | A | A | A | A | A | A | A | A | A | 0 / 0 | 0 – 0 | ||||||||||
| French Open | A | A | A | 2R | A | A | A | A | A | A | A | A | 1R | A | A | A | A | 0 / 2 | 1 – 2 | ||||||||||
| Wimbledon | A | A | A | A | A | A | A | A | A | A | A | A | A | A | A | A | 1R | 0 / 1 | 0 – 1 | ||||||||||
| US Open | A | A | A | A | A | A | A | A | A | A | A | A | A | A | A | A | A | 0 / 0 | 0 – 0 | ||||||||||
| 0 / 3 | 1 – 3 | ||||||||||||||||||||||||||||
Finały turniejów WTA edytuj
| Legenda | |
|---|---|
| Wielki Szlem | |
| Igrzyska olimpijskie | |
| WTA Tour Championships | |
| 1988 – 2008 |
|
| Kategoria I | |
| Kategoria II | |
| Kategoria III | |
| Kategoria IV | |
| Kategoria V | |
Gra pojedyncza 21 (10–11) edytuj
| Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Przeciwniczka | Wynik finału |
|---|---|---|---|---|---|---|
| Finalistka | 1. | 28 kwietnia 1991 | Bol | Ceglana |  Sandra Cecchini
|
4:6, 6:3, 5:7 |
| Zwyciężczyni | 1. | 26 lipca 1992 | San Marino | Ceglana | Federica Bonsignori
|
7:6(3), 6:4 |
| Finalistka | 2. | 10 stycznia 1993 | Brisbane | Twarda |  Conchita Martínez
|
3:6, 4:6 |
| Zwyciężczyni | 2. | 25 września 1994 | Moskwa | Dywanowa (hala) | Sandra Cecchini
|
7:5, 6:1 |
| Zwyciężczyni | 3. | 9 października 1994 | Zurych | Dywanowa (hala( |  Natalla Zwierawa
|
7:5, 3:6, 6:4 |
| Zwyciężczyni | 4. | 12 lutego 1995 | Chicago | Dywanowa (hala) |  Lisa Raymond
|
7:5, 7:6(2) |
| Finalistka | 3. | 2 kwietnia 1995 | Hilton Head | Ceglana | Conchita Martínez
|
1:6, 1:6 |
| Finalistka | 4. | 21 maja 1995 | Berlin | Ceglana | Arantxa Sánchez Vicario
|
6:4, 6:1 |
| Zwyciężczyni | 5. | 23 września 1995 | Moskwa | Dywanowa (hala) |  Jelena Makarowa
|
6:4, 6:2 |
| Finalistka | 5. | 1 października 1995 | Lipsk | Dywanowa (hala) |  Anke Huber
|
walkower |
| Zwyciężczyni | 6. | 4 listopada 1995 | Oakland | Dywanowa (hala) |  Ai Sugiyama
|
6:3, 6:4 |
| Finalistka | 6. | 25 maja 1996 | Madryt | Ceglana |  Jana Novotná
|
6:4, 4:6, 3:6 |
| Zwyciężczyni | 7. | 20 listopada 1999 | Pattaya | Twarda |  Anne Kremer
|
4:6, 6:1, 6:2 |
| Finalistka | 7. | 1 października 2000 | Luksemburg | Dywanowa (hala) | Jennifer Capriati
|
6:4, 1:6, 4:6 |
| Finalistka | 8. | 12 lutego 2001 | Nicea | Twarda (hala) |  Amélie Mauresmo
|
2:6, 0:6 |
| Zwyciężczyni | 8. | 22 kwietnia 2001 | Budapeszt | Ceglana | Anne Kremer
|
3:6, 6:2, 6:4 |
| Finalistka | 9. | 23 września 2001 | Lipsk | Dywanowa (hala) |  Kim Clijsters
|
1:6, 1:6 |
| Zwyciężczyni | 9. | 6 października 2002 | Moskwa | Dywanowa (hala) | Lindsay Davenport
|
5:7, 6:3, 7:6(4) |
| Finalistka | 10. | 27 października 2002 | Luksemburg | Twarda (hala) | Kim Clijsters
|
1:6, 2:6 |
| Zwyciężczyni | 10. | 15 czerwca 2003 | Birmingham | Trawiasta | Shinobu Asagoe
|
6:1, 6:4 |
| Finalistka | 11. | 9 lutego 2004 | Tokio | Dywanowa (hala) | Lindsay Davenport
|
4:6, 1:6 |
Gra podwójna 10 (5–5) edytuj
| Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Partnerka | Przeciwniczki | Wynik finału |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Zwyciężczyni | 1. | 28 kwietnia 1991 | Bol | Ceglana | Laura Golarsa
|
Sandra Cecchini Laura Garrone
|
walkower |
| Finalistka | 1. | 14 lutego 1993 | Osaka | Dywanowa (hala) |  Manuela Maleewa-Fragniere
|
 Łarysa Neiland Jana Novotná
|
1:6, 3:6 |
| Finalistka | 2. | 25 kwietnia 1993 | Barcelona | Ceglana | Manuela Maleewa-Fragniere
|
Conchita Martínez Arantxa Sánchez Vicario
|
6:4, 1:6, 0:6 |
| Zwyciężczyni | 2. | 17 lutego 2002 | Antwerpia | Dywanowa (hala) | Patty Schnyder
|
Nathalie Dechy Meilen Tu
|
6:3, 6:7(3), 6:3 |
| Finalistka | 3. | 22 czerwca 2002 | ’s-Hertogenbosch | Trawiasta | Bianka Lamade
|
Martina Müller Catherine Barclay-Reitz
|
4:6, 5:7 |
| Zwyciężczyni | 3. | 30 marca 2003 | Miami | Twarda |  Liezel Huber
|
Shinobu Asagoe Nana Miyagi
|
6:4, 3:6, 7:5 |
| Zwyciężczyni | 4. | 4 maja 2003 | Warszawa | Ceglana | Liezel Huber
|
 Eleni Daniilidu Francesca Schiavone
|
3:6, 6:4, 6:2 |
| Finalistka | 4. | 11 stycznia 2004 | Gold Coast | Twarda | Liezel Huber
|
Swietłana Kuzniecowa Jelena Lichowcewa
|
3:6, 4:6 |
| Finalistka | 5. | 8 lutego 2004 | Tokio | Dywanowa (hala) | Jelena Lichowcewa
|
 Cara Black Rennae Stubbs
|
0:6, 1:6 |
| Zwyciężczyni | 5. | 9 stycznia 2005 | Gold Coast | Twarda | Jelena Lichowcewa
|
Maria Elena Camerin Silvia Farina Elia
|
6:3, 5:7, 6:1 |
Występy w Turnieju Mistrzyń edytuj
W grze pojedynczej edytuj
| Rok | Rezultat | Rywalka | Wynik |
| 1993 | I runda | Anke Huber |
4:6, 6:1, 7:6(5) |
| 1995 | I runda |  Brenda Schultz-McCarthy |
2:6, 6:7(4) |
| 2001 | I runda | Jennifer Capriati |
6:2, 3:6, 3:6 |
| 2002 | Ćwierćfinał | Jennifer Capriati |
2:6, 6:4, 1:6 |
Występy w igrzyskach olimpijskich edytuj
Gra pojedyncza edytuj
| Runda | Przeciwniczka | Wynik | |
|---|---|---|---|
Letnie Igrzyska Olimpijskie w Barcelonie 1992, reprezentując państwo  Bułgaria
| |||
| I runda | Szwajcaria: Emanuela Zardo
|
6:2, 6:4 | |
| II runda | Japonia: Kimiko Date [14]
|
6:2, 6:4 | |
| III runda | Niemcy: Steffi Graf [1]
|
3:6, 4:6 | |
| Letnie Igrzyska Olimpijskie w Atlancie 1996, reprezentując państwo Bułgaria [10]
| |||
| I runda | Australia: Rennae Stubbs [WC]
|
6:2, 6:1 | |
| II runda |  Argentyna: Florencia Labat
|
7:6(7), 6:1 | |
| III runda | Japonia: Kimiko Date [8]
|
4:6, 4:6 | |
| Letnie Igrzyska Olimpijskie w Atenach 2004, reprezentując państwo Bułgaria [15]
| |||
| I runda | Czechy: Klára Koukalová
|
6:1, 6:4 | |
| II runda | Grecja: Eleni Daniilidu
|
6:2, 4:6, 4:6 | |
Gra podwójna edytuj
| Runda | Partnerka | Przeciwniczki | Wynik |
|---|---|---|---|
| Letnie Igrzyska Olimpijskie w Barcelonie 1992, reprezentując państwo Bułgaria
| |||
| I runda | Katerina Maleewa
|
 WNP: Leila Meschi, Natalla Zwierawa [4]
|
walkower |
| Letnie Igrzyska Olimpijskie w Atlancie 1996, reprezentując państwo Bułgaria
| |||
| I runda | Katerina Maleewa [WC]
|
 Wielka Brytania: Valda Lake, Clare Wood
|
6:3, 6:7(8), 3:6 |
Bibliografia edytuj
- Profil na stronie WTA [online], Women’s Tennis Association [dostęp 2018-05-04] (ang.).
- Profil na stronie ITF [online], International Tennis Federation [dostęp 2018-05-04] (ang.).
- Profil na stronie Pucharu Billie Jean King [online], Billie Jean King Cup [dostęp 2018-05-04] (ang.).