Pioglitazon

związek chemiczny, lek

Pioglitazon (łac. pioglitazonum) – organiczny związek chemiczny z grupy tiazolidynodionów. Stosowany jako lek w leczeniu cukrzycy typu 2. Podstawą jego działania jest aktywacja receptorów aktywowanych przez proliferatory peroksysomów (PPAR-γ).

Pioglitazon
Ogólne informacje
Wzór sumaryczny

C19H20N2O3S

Masa molowa

356,44 g/mol

Identyfikacja
Numer CAS

111025-46-8

PubChem

4829

DrugBank

DB01132

Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą
stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa)
Klasyfikacja medyczna
ATC

A10BG03

Stosowanie w ciąży

kategoria C[4]

Aktywność biologiczna

edytuj

Pioglitazon aktywuje receptory aktywowane przez proliferatory peroksysomów (PPAR-γ) i powoduje zmniejszenie oporności na insulinę tkanki mięśniowej i tkanki tłuszczowej oraz zmniejszenie glukoneogenezy w wątrobie[6]. Efektem działania pioglitazonu jest obniżenie glikemii, insulinemii, stężenia trójglicerydów i zwiększenie frakcji HDL cholesterolu we krwi[7]. Pioglitazon nie zwiększa wydzielania insuliny i działa tylko w jej obecności, a także nie wywołuje hipoglikemii[6]. Stan równowagi dynamicznej w organizmie ludzkim pioglitazon osiąga po 4–7 dniach jego podawania[5][8].

Pełne efekty terapeutycznego działania pioglitazonu można ocenić po ok. 4-6 tygodniach[7].

Zastosowanie

edytuj

Pioglitazon jest stosowany w monoterapii u dorosłych pacjentów, przede wszystkim u osób z insulinoopornością i z niedostateczną kontrolą glikemii za pomocą diety niskowęglowodanowej i aktywności fizycznej, u których nie można stosować metforminy ze względu na przeciwwskazania lub nietolerancję[5][8]. Poza tym pioglitazon może być zastosowany w leczeniu skojarzonym cukrzycy typu 2 wraz z metforminą, pochodnymi sulfonylomocznika i insuliną u dorosłych pacjentów (zwłaszcza u pacjentów z nadwagą), u których glikemia nie jest wystarczająco kontrolowana, pomimo stosowania w monoterapii maksymalnych tolerowanych dawek metforminy[5], a także w leczeniu skojarzonym z pochodnymi sulfonylomocznika, tylko u dorosłych pacjentów u pacjentów, u których glikemia nie jest wystarczająco kontrolowana, pomimo stosowania w monoterapii maksymalnych tolerowanych dawek sulfonylomocznika[5] oraz w leczeniu skojarzonym z metforminą i pochodnymi sulfonylomocznika, u dorosłych pacjentów (zwłaszcza u pacjentów z nadwagą), u których glikemia nie jest wystarczająco kontrolowana, pomimo stosowania tych dwóch leków w połączeniu[5].

Lek generyczny zawierający pioglitazon jest dostępny w Polsce od listopada 2013[7][9], w USA, Japonii i Europie jest stosowany od 2006 roku[7].

Działania niepożądane

edytuj

Pioglitazon może powodować następujące działania niepożądane, występujące ≥1/1000 (bardzo często, często i niezbyt często)[5][8]:

Preparaty

edytuj
  • Pioglitazone Bioton, tabletki 15 mg, 30 mg i 45 mg[9]

Przypisy

edytuj
  1. Pioglitazone, [w:] DrugBank [online], University of Alberta, DB01132 (ang.).
  2. a b Pioglitazone, [w:] PubChem [online], United States National Library of Medicine, CID: 4829 (ang.).
  3. Karta charakterystyki substancji niebezpiecznej Pioglitazone SC-202289. Santa Cruz Biotechnology. [dostęp 2016-10-25]. (ang.).
  4. Drugs and Supplements Pioglitazone (Oral Route). Mayo Foundation for Medical Education and Research, 2015-12-01. [dostęp 2016-10-25]. (ang.).
  5. a b c d e f g h i Pioglitazone Bioton – Charakterystyka Produktu Leczniczego. Centrum Systemów Informacyjnych Ochrony Zdrowia Rejestr Produktów Leczniczych. [dostęp 2016-10-25].
  6. a b c d e f Jan K. Podlewski, Alicja Chwalibogowska-Podlewska: Leki współczesnej terapii. T. 2. Warszawa: Medical Tribune, 2010, s. 681. ISBN 978-83-60135-95-2.
  7. a b c d Leszek Czupryniak, Krzysztof Strojek, Diabetologia 2016, Gdańsk: Via Medica, 2016, ISBN 978-83-65476-13-5.
  8. a b c Pioglitazon – wskazania i przeciwwskazania w terapii cukrzycy typu 2 dostęp online, 10-07-2017
  9. a b Pioglitazone Bioton w Bazie Leków serwisu mp.pl, dostęp 09-07-2017