Wariancja
Wariancja – miara zmienności zmiennej losowej będąca wartością oczekiwaną kwadratu różnicy wartości zmiennej losowej X i jej wartości oczekiwanej[1]. W statystyce opisowej obliczana jest jako średnia arytmetyczna kwadratów odchyleń (różnic) poszczególnych wartości cechy od średniej[2].
Wariancja zmiennej losowej oznaczana jako lub zdefiniowana jest wzorem[1]:
gdzie:
- jest wartością oczekiwaną zmiennej losowej podanej w nawiasach kwadratowych,
- jest wartością oczekiwaną zmiennej
Innym, często prostszym, sposobem wyznaczania wariancji jest wzór:
Wariancja jest momentem centralnym drugiego rzędu zmiennej losowej.
Jeżeli ponadto oraz jest σ-ciałem zdarzeń, to wariancją warunkową nazywamy:
Statystyka opisowa
edytujJako jedna z najpopularniejszych miar w statystyce opisowej służąca do opisu danego kompletnego zbioru danych[3], wariancja zdefiniowana jest dla zbioru obserwacji z cechą wzorem[2]:
gdzie oznacza średnią wartość cechy, a liczebność zbioru.
Wyrażona jest w jednostkach miary badanej cechy podniesionych do kwadratu[4].
Dane pogrupowane
edytujW przypadku obliczania wariancji dla danych pogrupowanych w postaci szereg rozdzielczego punktowego, wykorzystuje się wzory[5]:
gdzie oznacza liczbę klas szeregu punktowego, – liczebność i-tej klasy, a – liczebność całej zbiorowości (odpowiednik we wzorze powyżej).
W przypadku szeregu rozdzielczego przedziałowego za wartość przyjmuje się środki poszczególnych przedziałów [6]:
Ze względu na przyjęcie jako reprezentacji przedziałów wartości środkowych wariancja liczona według powyższego wzoru jest przybliżeniem wariancji dla danych kompletnych[7].
Estymatory
edytujWariancja próby losowej o wartościach gdzie jest następująca:
Wariancję dla populacji można estymować za pomocą n-elementowej próby losowej. Estymator największej wiarygodności:
jest zgodnym, lecz obciążonym estymatorem wariancji (jest nieobciążony asymptotycznie). Innymi słowy, gdybyśmy z populacji losowali próbkę wielokrotnie i obliczali jego wyniki, to ich średnia nie byłaby równa wariancji w całej populacji. Dlatego też częściej używa się również zgodnego, lecz nieobciążonego estymatora:
W przypadku, gdy znamy dokładną wartość oczekiwaną w populacji, wówczas estymator
jest już nieobciążony i zgodny.
Własności wariancji
edytujDla zmiennych losowych i dowolnych stałych zachodzą następujące własności:
1.
Dowód. Korzystając z własności wartości oczekiwanej (wartość oczekiwana stałej jest równa tej stałej), mamy:
2.
Dowód. Korzystamy z własności wartości oczekiwanej mówiącej o tym, że jeżeli zmienna losowa jest dodatnio określona prawie wszędzie to jej wartość oczekiwana jest dodatnia. Ponieważ zmienna losowa jest dodatnio określona, mamy:
3.
Dowód. Korzystając z definicji wariancji, a następnie z liniowości wartości oczekiwanej mamy:
4.
Dowód. Korzystamy z własności wartości oczekiwanej mówiącej o tym, że dla stałej i z liniowości:
5. w ogólnym przypadku; (gdzie to kowariancja)
Dowód. Sprawdzone zostanie tylko twierdzenie dla sumy, twierdzenie dla różnicy rozwiązuje się analogicznie. Czyli mamy:
Korzystając z liniowości wartości oczekiwanej i definicji kowariancji, mamy:
Z powyższego twierdzenia łatwo wysnuć wniosek, że jeżeli zmienne i są niezależne, zachodzi:
Pierwiastek kwadratowy z wariancji definiujemy jako odchylenie standardowe.
Pierwiastek z estymatora nieobciążonego wariancji jest często używany jako estymator odchylenia standardowego, jednak jest wówczas obciążony (zobacz odchylenie standardowe).
Zobacz też
edytujPrzypisy
edytuj- ↑ a b Wariancja, [w:] Encyklopedia PWN [online], Wydawnictwo Naukowe PWN [dostęp 2023-03-25] .
- ↑ a b Mirosław Krzysztofiak , Andrzej Luszniewicz , Statystyka, Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Ekonomiczne, 1976, s. 131 .
- ↑ Ewa Wasilewska , Statystyka opisowa od podstaw. Podręcznik z zadaniami, Warszawa: Wydawnictwo SGGW, 2009, s. 165–166, ISBN 978-83-7583-172-6 .
- ↑ Ewa Wasilewska , Statystyka opisowa od podstaw. Podręcznik z zadaniami, Warszawa: Wydawnictwo SGGW, 2009, s. 163, ISBN 978-83-7583-172-6 .
- ↑ Ewa Wasilewska , Statystyka opisowa od podstaw. Podręcznik z zadaniami, Warszawa: Wydawnictwo SGGW, 2009, s. 233–234, ISBN 978-83-7583-172-6 .
- ↑ Ewa Wasilewska , Statystyka opisowa od podstaw. Podręcznik z zadaniami, Warszawa: Wydawnictwo SGGW, 2009, s. 239, ISBN 978-83-7583-172-6 .
- ↑ Ewa Wasilewska , Statystyka opisowa od podstaw. Podręcznik z zadaniami, Warszawa: Wydawnictwo SGGW, 2009, s. 241, ISBN 978-83-7583-172-6 .
Bibliografia
edytuj- W. Krysicki, J. Bartos, W. Dyczka, K. Królikowska, M. Wasilewski: Rachunek prawdopodobieństwa i statystyka matematyczna w zadaniach, część 2. Statystyka matematyczna. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2006, s. 48. ISBN 83-01-14292-8.
- Jacek Jakubowski, Rafał Sztencel: Wstęp do teorii prawdopodobieństwa. Warszawa: Script, 2004, s. 84. ISBN 83-89716-01-1.