Wikipedia

Ambasada Wielkiej Brytanii w Warszawie

(Przekierowano z Ambasada Wielkiej Brytanii w Polsce)

Ambasada Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej w Warszawie[2] (ang. British Embassy in Warsaw) – brytyjska placówka dyplomatyczna znajdująca się w Warszawie przy ul. Kawalerii 12.

Ambasada Brytyjska w Warszawie
British Embassy in Warsaw
Logo
Ilustracja
Budynek ambasady w Warszawie
Państwo

 Polska

Data utworzenia

1919, 1945

Ambasador

Anna Louise Clunes

Zatrudnienie

48+[1]

Adres
ul. Kawalerii 12
00-468 Warszawa
Położenie na mapie Warszawy
Mapa konturowa Warszawy, w centrum znajduje się punkt z opisem „Ambasada Brytyjska w Warszawie”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko centrum na prawo znajduje się punkt z opisem „Ambasada Brytyjska w Warszawie”
Położenie na mapie województwa mazowieckiego
Mapa konturowa województwa mazowieckiego, w centrum znajduje się punkt z opisem „Ambasada Brytyjska w Warszawie”
Ziemia52°13′06,15″N 21°02′25,31″E/52,218375 21,040364
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa
Pałacyk Śleszyńskich w Al. Ujazdowskich 25, w którym w 1840 mieścił się konsulat generalny Wielkiej Brytanii
Pałac Pod Karczochem w Warszawie w Al. Ujazdowskich 14, w którym w 1870 mieścił się konsulat generalny Wielkiej Brytanii
Pałac Branickich przy ul. Nowy Świat, w którym mieściło się poselstwo/ambasada Wielkiej Brytanii w latach 1925–1939
Pałacyk Elizy Wielopolskiej w Al. Ujazdowskich/al. Róż, w którym mieściła się ambasada Wielkiej Brytanii w latach 1945–2008
Dawna siedziba konsulatu Wielkiej Brytanii w Gdańsku przy Elisabethwall (1931-1939)
Dawna siedziba Wicekonsulatu Wielkiej Brytanii w Katowicach przy ul. 3 Maja w 1938

Podział organizacyjny edytuj

Siedziba edytuj

Do 1914 edytuj

Pierwsza placówka konsularna (konsulat generalny) Wielkiej Brytanii w Polsce, na terytorium ówczesnego Cesarstwa Rosyjskiego, mieściła się w Warszawie w pałacyku Śleszyńskich w Al. Ujazdowskich 25 (1840–1869)[3], w pałacu Pod Karczochem w Al. Ujazdowskich 10, obecnie 14 (1870-1873[4]), ul. Wareckiej 5 (1873–1878), ul. Widok 8 (1874[5]), ul. Widok 8 (1879[6]-1880), ul. Złotej 7 (1881), obecnie nie istnieje, ul. Wspólnej 34c (1881)[7], ul. Widok 8 (1882)[8], ul. Żurawiej 3 (1883–1887), obecnie nie istnieje, ul. Smolnej 25 (1888-1892[9]), ul. Smolnej 3 (1893), obecnie nie istnieje, ul. Smolnej 25 (1894[10]-1896), obecnie nie istnieje, ul. Królewskiej 7 (1897)[11], obecnie nie istnieje, ul. Pięknej 16 (1900), obecnie nie istnieje, Al. Ujazdowskich 4 (1901–1902), ul. Szopena 8 (1903), obecnie nie istnieje, Al. Jerozolimskich 72 (1905), w kamienicy Tołwińskiego przy ul. Służewskiej 3 (1909), obecnie nie istnieje, Al. Jerozolimskich 70 (1910–1911) i ponownie przy ul. Służewskiej 3 (1912–1914).

Wielka Brytania utrzymywała też konsulaty:

  • w Gdańsku: przy Langer Markt 39, obecnie Długi Targ (1808), przy Hundegasse 63, ob. ul. Ogarna (1813–1831), Wollwebergasse 1996, ob. ul. Tkacka (1839), Langgarten 209, ob. Długie Ogrody (1844), Hundegasse 43 (1867-1874), Hundegasse 111 (1876), Jopengasse 1, ob. ul. Piwna (1878), Brotbänkergasse 36, ob. ul. Chlebnicka (1880), Sandgrube 6/8, ob. ul. Rogaczewskiego (1884), Sandgrube 23 (1888), Jopengasse 3, ob. ul. Piwna (1890-1894), Langgarten 21, ob. Długie Ogrody (1897), Hundegasse 65 (1898–1900), Röpergasse 14, ob. ul. Powroźnicza (1902-1903), Langgasse 14, ob. ul. Długa (1904–1910), Heiligenbrunnerweg 22b, ob. ul. Do Studzienki (1910), i Hundegasse 59 (1911–1914)
  • we Lwowie (1909-1913): przy ul. Krzyżowej/Potockiego 39 (1909-1910), ob. Чупринки/Czuprynki, ul. Potockiego 55 (1911-1913)[12]
  • w Szczecinie: Kirchplatz 4, ob. pl. Zawiszy Czarnego (1881-1882), Pladrinstraße 21, ob. ul. Borysza (1883), Kirchplatz 5 (1884), Pladrinstraße 21 (1886), Bugenhagenstraße 2, ob. ul. Dobrosławy (1887), Bismarckstraße 16, ob. ul. Bałuki (1888), Friedrichstraße 3, ob. ul. Narutowicza (1889-1893), Kurfürstenstraße 10, ob. ul. Kopernika (1894-1897), Am Königstor 10, ob. Brama Królewska (1898), Am Königstor 13 (1899), Kurfürstenstraße 10 (1900), Mönchenstr. 29, ob. Grodzka (1901), Mönchenstr. 39 (1902-1909), Am Berliner-Tor 6, ob. Brama Portowa (1910-1914)[13]
  • we Wrocławiu (1876–1914): przy Moritzstraße 4, ob. ul. Lubuska

Po I wojnie światowej edytuj

Stosunki dyplomatyczne nawiązano w 1919, jednocześnie w tym samym roku powołując pierwszą placówkę w Warszawie – Poselstwo Angielskie (English Legation), które funkcjonowało w willi Aleksandra Kruzego przy ul. Pięknej 6 (1919–1922), obecnie budynek nie istnieje. Następnie przeniesiono się do pałacu Branickich z XVIII w. (proj. przebudowy Henryk Marconi)[14] przy ul. Nowy Świat 18 (1923[15]–1939). W międzyczasie, od 1929, nadano jemu rangę ambasady.

W czasie wojny polsko-bolszewickiej, w sytuacji zagrożenia zajęcia Warszawy, personel poselstwa był ewakuowany okresowo (od początku sierpnia 1920) do Poznania.

W pałacu Potockich przy ul. Krakowskie Przedmieście 15 funkcjonowała Brytyjska Misja Wojskowa (1919−1924)[15].

Wydział Handlowy zlokalizowano przy ul. Pięknej 6 (1923-1932), ul. Frascati 2 (1933–1937), ul. Wiejskiej 10a (1938) i ul. Wiejskiej 14 (1939)[16].

Po inwazji niemieckiej na Polskę placówka przemieszczała się wraz z polskimi władzami – do Łukowa, Bukaresztu, Angers we Francji i Londynu.

Wielka Brytania utrzymywała też konsulaty:

  • w Warszawie: w Al. Jerozolimskich 107 (1923)[17], w kamienicy w al. Róż 10 (1928–1938), następnie w kamienicy Taubenhausa w Al. Ujazdowskich 18 róg ul. Matejki 9,
  • Wolnym Mieście Gdańsku (1922-1940): konsulat generalny, początkowo przy Stadtgraben 14, obecnie Podwale Grodzkie (1922–1929), później z siedzibą w budynku Gdańskiego Towarzystwa Ubezpieczeń od Ognia (Danziger Feuersocietät) przy Elisabethwall 9, obecnie Wały Jagiellońskie 36 (1930-1939)[18] W 1934 zmieniono rangę przedstawicielstwu na konsulat generalny. Konsulat pracował do października 1940,
  • Katowicach: wicekonsulat przy ul. 3 Maja 33 (1924-1939),
  • Lwowie: wicekonsulat przy ul. Ziemiałkowskiego 8, ob. Новакiвського/Nowakiwśkoho (1939), konsulat honorowy w latach 1923-1938[19]
  • Wrocławiu: wicekonsulat przy Wallstraße 1, ob. ul. Pawła Włodkowica (1930-1939).

W 1938 powstała filia British Council w Warszawie przy ul. Górnośląskiej[20].

Po II wojnie światowej edytuj

Po wyzwoleniu w 1945 reaktywowano stosunki dyplomatyczne i przez pewien okres ambasada była tymczasowo zlokalizowana w hotelu Polonia w Al. Jerozolimskich 45. Następnie w tym samym roku wynajęto pałac Elizy Wielopolskiej, zwany też „willą Róż” z 1876 (proj. Józef Huss) w al. Róż 1[21]. Ambasador rezydował w willi Siedlanowskich z 1933 przy ul. Narbutta 10 (1948)[22], następnie w willi przy ul. Bagatela 5 róg Flory (1966–2008), wybudowanej na miejscu zniszczonego w okresie II wojny światowej pałacu Marcello Bacciarellego[23].

W okresie 1993–2008 działy – handlowy i konsularny mieściły się w biurowcu przy ul. Emilii Plater 28.

W 2008 otwarto nową siedzibę ambasady wraz z rezydencją ambasadora przy ul. Kawalerii 12 (proj. Tony Fretton Architects oraz Buro Happold[24]). Zatrudnia ponad 100 osób personelu.

Po 1945 można odnotować szybki wzrost sieci placówek brytyjskiej służby konsularnej w Polsce. Wielka Brytania utrzymywała konsulaty:

  • w Gdańsku: z siedzibą w Sopocie w hotelu Nadmorskim przy ul. Grunwaldzkiej 12-16 (1946-1947), w willi Patschkego przy ul. Uphagena 23 we Wrzeszczu, róg al. Grunwaldzkiej (1947-1948), w Gdyni, gdzie funkcjonował w randze wicekonsulatu w budynku Bergenske z 1937 przy ul. Portowej 15 (1949-1950), następnie w budynku z 1948 przy ul. Pułaskiego 6 (1950-1966)
  • Katowicach: (1945–1950)
  • Łodzi: (1947–1950)
  • Poznaniu: (1948–1951)
  • Szczecinie: (1947–1951).

W Polsce działalność prowadzą placówki British Council – w Warszawie, początkowo mieszcząca się w hotelu Bristol przy ul. Krakowskie Przedmieście 42-44 (1946)[25], następnie przy ul. Górnośląskiej 39 (1947)[26], w al. I Armii WP 11 (1948)[27], Al. Jerozolimskich 59 (1950[28]-2015), aktualnie przy ul. Koszykowej 54 (2015-); oraz w Krakowie, w Szarej Kamienicy przy Rynku Głównym 6 (1999-)[20].

W latach 70. i 80. XX wieku ambasada utrzymywała Klub Dyplomatyczny w Miedzeszynie przy ul. Romantycznej 3[29].

Zobacz też edytuj

Przypisy edytuj

  1. ↑ Misje dyplomatyczne, urzędy konsularne i organizacje międzynarodowe w Polsce – Ministerstwo Spraw Zagranicznych [online], www.gov.pl [dostęp 2019-12-11] (pol.).
  2. ↑ strona ambasady.
  3. ↑ ówcześnie nr 1726/, nowy 4/10
  4. ↑ Józefa Ungra Kalendarz Warszawski Popularno-Naukowy na rok 1873
  5. ↑ Józefa Ungra Kalendarz Warszawski Popularno-Naukowy na rok 1874
  6. ↑ Józefa Ungra Kalendarz Warszawski Popularno-Naukowy na rok 1879
  7. ↑ Rafalskiego Warszawski Rocznik Adresowy Firm Handlowych, Przemysłowych i Rękodzielniczych : z dołączeniem adresów znakomitszych firm prowincyi powiększony kalendarzem rocznym i wiadomościami informacyjnemi na rok 1881.
  8. ↑ Rafalskiego Warszawski Rocznik Adresowy Firm Handlowych, Przemysłowych i Rękodzielniczych : z dołączeniem adresów znakomitszych firm prowincyi powiększony wiadomościami informacyjnemi na rok 1882.
  9. ↑ Адресъ-Календарь Гор. Варшавы на 1892 Годъ
  10. ↑ Адрес-Календарь Гор. Варшавы 1894
  11. ↑ Przewodnik ilustrowany po Warszawie, Łodzi i okolicach fabrycznych 1897
  12. ↑ Księga Adresowa Król. Stoł. Miasta Lwowa: rocznik 1909-1913
  13. ↑ Adreß- und Geschäfts-Handbuch für Stettin 1881-1914
  14. ↑ Pałac Branickich Ambasada Brytyjska | Fundacja Warszawa 1939 [online], warszawa1939.pl [dostęp 2017-12-27] (pol.).
  15. ↑ a b Liste du corps diplomatique à Varsovie en Juillet 1923.
  16. ↑ Liste du Corps Diplomatique à Varsovie 1923-1939
  17. ↑ Haliczanin: kalendarz powszechny zastosowany do potrzeb wszystkich mieszkańców Małopolski i Kresów Wschodnich na rok Pański 1923, Lwów.
  18. ↑ W latach PRL siedzibie KW PZPR, obecnie Prokuratury Okręgowej i Apelacyjnej.
  19. ↑ Liste du Corps Diplomatique à Varsovie en 1923-1939
  20. ↑ a b https://www.britishcouncil.pl/o-nas/historia.
  21. ↑ Odkrywca Warszawy: października 2017 [online], odkrywcawarszawy.blogspot.com [dostęp 2018-08-05].
  22. ↑ Liste du corps diplomatique à Varsovie 1948.
  23. ↑ Ulica Bagatela – Ulice – Dzielnica Śródmieście m. st. Warszawy [online], www.srodmiescie.warszawa.pl [dostęp 2018-01-03] (pol.).
  24. ↑ New British Embassy opens in Warsaw. Buro Happold, 2009-10-29. [dostęp 2012-06-03]. (ang.).
  25. ↑ https://www.britishcouncil.pl/en/80-years.
  26. ↑ Sieć abonentów sieci telefonicznych Okręgu Poczt i Telegrafów w Warszawie na 1947 rok.
  27. ↑ Spis Telefonów Warszawskiego Okręgu Poczt i Telegrafów na rok 1948/49.
  28. ↑ Spis abonentów Warszawy 1950.
  29. ↑ Patryk Pleskot: Dyplomata czyli szpieg ? Działalność służb kontrwywiadowczych PRL wobec zachodnich placówek dyplomatycznych w Warszawie (1956-1989), IPN Warszawa 2013

Bibliografia edytuj

  • Karol Romer: Zagraniczny korpus dyplomatyczny w Polsce, [w:] Dziesięciolecie Polski Odrodzonej 1918–1928, IKC, Kraków/Warszawa 1928, s. 249–260
  • Rocznik służby zagranicznej RP, MSZ, Warszawa 1938
  • Edward Józef Pałyga: Warszawski korpus dyplomatyczny w okresie międzywojennym, [w:] Warszawa II Rzeczypospolitej 1918–1939, PWN, Warszawa 1973
  • Romuald Gelles: Konsulaty we Wrocławiu wczoraj i dziś, Wydawnictwo TW „Wratislavia”, Wrocław 1996, s. 192, ISBN 83-86221-07-0.
  • Mieczysław Nurek (opr.): Raporty roczne Ambasady Brytyjskiej w Warszawie 1945–1970, The National Archives/Naczelna Dyrekcja Archiwów Państwowych, Warszawa 2003, s. 489, ISBN 83-89115-34-4.
  • Marek Masnyk, Ryszard Kaczmarek: Konsulaty na pograniczu polsko-niemieckim i polsko-czechosłowackim w latach 1918–1939, Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego, Katowice 2004, s. 206, ISBN 83-226-1334-2.
  • Stosunki dyplomatyczne Polski. Informator. Tom I. Europa 1918–2006, Ministerstwo Spraw Zagranicznych, Archiwum/Wydawnictwo Askon, Warszawa 2007, s. 584, ISBN 978-83-7452-019-5.
  • Mirosław Golon: Radzieckie służby dyplomatyczne i konsularne w Polsce w latach 1944–1961, [w:] „Czasy Nowożytne”, Tom XX, Rok 2007, s. 199
  • Patryk Pleskot, Dyplomata, czyli szpieg? Działalność służb kontrwywiadowczych PRL wobec zachodnich placówek dyplomatycznych w Warszawie (1956-1989), Warszawa: IPN, 2013, s. 656, ISBN 978-83-7629-487-2.
  • Andrzej Lek: Korpus dyplomatyczny w Polonia Palace. stosunki.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-02-02)].

Linki zewnętrzne edytuj

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Ambasada_Wielkiej_Brytanii_w_Warszawie&oldid=73499085”