Józef Agaton Morawski

Polityk, oficer Wojska Polskiego

Józef Agaton Morawski[1] herbu Dąbrowa (ur. 5 albo 6 lutego 1893 w Odrzechowej, zm. 13 grudnia 1969 w Krakowie) – polski ziemianin, rolnik, działacz społeczny, poseł na Sejm IV kadencji (1935–1938) w II Rzeczypospolitej.

Józef Morawski
Ilustracja
Józef Morawski (przed 1936)
Data i miejsce urodzenia

5 albo 6 lutego 1893
Odrzechowa

Data i miejsce śmierci

13 grudnia 1969
Kraków

Poseł na Sejm IV kadencji
(II Rzeczypospolitej)
Okres

od 1935
do 1938

Przynależność polityczna

BBWR, OZN

Odznaczenia
Krzyż Niepodległości Krzyż Walecznych (1920–1941, czterokrotnie)

Życiorys

edytuj

Urodził się 5 lub 6 lutego 1893 w Odrzechowej[2][3][4]. W 1912 zdał z odznaczeniem egzamin dojrzałości w C. K. Gimnazjum Męskim w Sanoku (w jego klasie byli m.in. Ludwik Hellebrand, Jan Kosina, Mieczysław Krygowski, Jerzy Pajączkowski, Tadeusz Remer, Zygmunt Vetulani)[5][6]. Następnie podjął studia prawnicze na Uniwersytecie Lwowskim. Ukończył tam III rok w 1914. Ponadto ukończył szkołę oficerską w Rembertowie (grudzień 1916 – lipiec 1917) i francuski kurs wyszkolenia w Krakowie.

W początkowej fazie I wojny światowej był członkiem Drużyn Bartoszowych[2]. 30 września 1914 wstąpił do Legionu Wschodniego. 1 października 1914, po rozwiązaniu Legionu Wschodniego, został przydzielony do 4 baterii 1 Pułku Artylerii Legionów Polskich jako podoficer. 15 grudnia 1915 został mianowany chorążym[7]. 1 marca 1916 został przeniesiony do 5 baterii, a 1 maja tego roku mianowany podporucznikiem[7][4]. Od 30 czerwca do 30 listopada 1916 służył w 2 baterii haubic. W lipcu 1917, po kryzysie przysięgowym, wstąpił do Polskiego Korpusu Posiłkowego. W 1918 został przyjęty do Wojska Polskiego. Został zwolniony z powodu choroby.

1 czerwca 1920 zgłosił się ochotniczo do 6 Pułku Artylerii Polowej[4], zweryfikowany jako kapitan. Od 1 października do 1 grudnia 1920 walczył w 21 Pułku Artylerii Polowej[4] w stopniu kapitana ze starszeństwem od 1 czerwca 1919.

Po zwolnieniu do rezerwy w 1927 prowadził własne majątki Odrzechowa, Markowce i Niebieszczany (wszystkie w powiecie sanockim)[4].

Pełnił szereg funkcji społecznych, był m.in.: członkiem Rady Powiatowej w Sanoku[4], wójtem gminy zbiorowej Bukowsko w tym powiecie[2][4], radcą Izby Rolniczej we Lwowie[2][4]. Od 1933 do 1937 był prezesem oddziału Związku Legionistów Polskich w Sanoku (jego następcą został płk Zygmunt Cšadek)[8][9][4]. 2 marca 1934 został mianowany radcą Lwowskiej Izby Rolniczej na okres trzech lat[10]. Był członkiem sanockiego gniazda Polskiego Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół”[11][12].

Politycznie był związany z BBWR i OZN[13]. W wyborach parlamentarnych w 1935 został wybrany posłem na Sejm IV kadencji (1935-1938) 40 981 głosami z listy BBWR z okręgu nr 77, Sanok, obejmującego powiaty: sanocki, leski i krośnieński[14]. W kadencji tej pracował w komisjach: prawniczej i wojskowej (1937–1938)[15][13].

17 września 1939 Rada Miasta Sanoka przyznała mu tytuł Honorowego Obywatela Królewskiego Wolnego Miasta Sanoka zasługi dla miasta na stanowisku posła do Sejmu RP, w tym skuteczne interwencje w sprawie utworzenia w Sanoku oddziałów sądów i innych. Dzięki niemu Sanok włączono do COP[16], a w mieście powstały Fabryka Gumy, Fabryka Akumulatorów i Fabryka Obrabiarek (broni)[17].

Po wybuchu II wojny światowej, we wrześniu 1939 był zastępcą komendanta garnizonu w Sanoku. Po załamaniu się obrony dotarł przez Węgry i Francję do Wielkiej Brytanii. Jako oficer łącznikowy Polskich Sił Zbrojnych przy sztabie armii francuskiej uczestniczył w kampanii w 1944 we Francji. Po wojnie początkowo przebywał na emigracji w Wielkiej Brytanii i pracował jako nauczyciel w szkole rolniczej dla Polaków w Glasgow.

W 1959 wrócił do kraju. Pracował jako inspektor Dyrekcji Lasów Państwowych w Zielonej Górze i Szczecinku[13].

Został pochowany na cmentarzu Rakowickim w Krakowie[13] (kwatera M, rząd płn.).

 
Grobowiec Józefa Morawskiego na cmentarzu Rakowickim

Życie rodzinne

edytuj

Jego pradziadkiem był Wiktor Gniewosz[18]. Był synem Władysława (właściciela dóbr Odrzechowa i Pobiedno[19]) i Kazimiery z domu Leszczyńskiej[2].

Jego braćmi byli: Jan (1878–1940, prawnik), Stanisław (ur. 1882)[20], Kazimierz (ur. 1889)[21], Jerzy (ur. 1894[22] lub 1896[23]).

Józef Morawski ożenił się 22 sierpnia 1917 z Felicją Jachimowską (majątek Markowce)[2], z którą miał dwóch synów: Wacława Kazimierza (1918–1944, porucznik w 1 Dywizji Pancernej gen. Stanisława Maczka, zginął w Langannerie podczas walk w Normandii 11 sierpnia 1944, Francja) i Andrzeja (1919–2003).

Józef Morawski ożenił się powtórnie 11 sierpnia 1967 z Zofią Puzyną (1895–1980), córką Józefa Puzyny, rektora Uniwersytetu Lwowskiego[24].

Ordery i odznaczenia

edytuj

Przypisy

edytuj
  1. Spis Właścicieli Kont Czekowych w Pocztowej Kasie Oszczędności: według stanu z dnia 30 września 1934 r.. Warszawa: Pocztowa Kasa Oszczędności, 1934, s. 656.
  2. a b c d e f g h Stanisław Łoza (red.): Czy wiesz kto to jest?. Warszawa: Wydawnictwo Głównej Księgarni Wojskowej, 1938, s. 501.
  3. Kandydaci na posłów do Sejmu w okręgu wyborczym nr. 77 (powiaty: sanocki, leski, krośnieński). Józef Morawski. „Nowiny”. Nr 36, s. 2, 8 września 1935. 
  4. a b c d e f g h i Album skorowidz Senatu i Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej oraz Sejmu Śląskiego. Kadencja 1935/1940. Kraków: 1936, s. 148.
  5. XXXI. Sprawozdanie Dyrektora c.k. Gimnazyum w Sanoku za rok szkolny 1911/12. Sanok: Fundusz Naukowy, 1912, s. 45.
  6. Absolwenci. 1losanok.pl. [dostęp 2015-03-16].
  7. a b Lista starszeństwa 1917 ↓, s. 38.
  8. Edward Zając: Oświata i szkolnictwo. Życie kulturalne – Organizacje o charakterze gospodarczym, społecznym, kulturalnym i sportowym. W: Feliksa Kiryka (redaktor pracy zbiorowej): Sanok. Dzieje miasta. s. 608.
  9. Barbara i Andrzej Wanielista. Żywa pamięć o Legionistach Polskich. „Tygodnik Sanocki”, s. 10, Nr 10 (800) z 9 marca 2007. 
  10. 20. Ogłoszenie. „Lwowski Dziennik Wojewódzki”. Nr 4, s. 23, 15 marca 1934. 
  11. Anna Sebastiańska: Członkowie TG „Sokół” w Sanoku 1889–1946. sokolsanok.pl, 2009-11-29. [dostęp 2014-03-12].
  12. Tadeusz Miękisz: Zarys historii Tow. Gimnastycznego „Sokół” w Sanoku w 50-tą rocznicę jego istnienia. Sanok: Polskie Towarzystwo Gimnastyczne „Sokół”, 1939, s. 40.
  13. a b c d e Biblioteka sejmowa – Parlamentarzyści RP: Józef Morawski. [dostęp 2012-07-10].
  14. Wyniki wyborów do Sejmu. „Kurier Bydgoski”. 211, s. 6, 1935-09-12. 
  15. Scriptor (opr.): Sejm i Senat 1935–1938 IV kadencja. Warszawa: nakładem Księgarni F. Hoesicka, 1936, s. 246.
  16. Waldemar Bałda: Sowa i bocian. Opowieść o Posadzie Olchowskiej – III dzielnicy Miasta Sanoka. Kraków: AB Media, 2012, s. 72. ISBN 978-83-935385-7-7.
  17. Edward Zając: Obywatele Honorowi Królewskiego Wolnego Miasta Sanoka. Sanok: 87–88, 2002.
  18. Wiktor Gniewosz. sejm-wielki.pl. [dostęp 2015-08-16].
  19. Alojzy Zielecki, Życie gospodarcze, W epoce autonomii galicyjskiej, w: Sanok. Dzieje miasta, Praca zbiorowa pod redakcją Feliksa Kiryka, Kraków 1995. s. 405.
  20. CK Gimnazjum Państwowe Wyższe w Sanoku. Katalog główny, rok szkolny 1894/1895 (zespół 7, sygn. 18). AP Rzeszów – O/Sanok, s. 88.
  21. CK Gimnazjum Państwowe Wyższe w Sanoku. Katalog główny, rok szkolny 1900/1901 (zespół 7, sygn. 27). AP Rzeszów – O/Sanok, s. 72.
  22. CK Gimnazjum Państwowe Wyższe w Sanoku. Katalog główny, rok szkolny 1908/1909 (zespół 7, sygn. 48). AP Rzeszów – O/Sanok, s. 166.
  23. CK Gimnazjum Państwowe Wyższe w Sanoku. Katalog główny, rok 1913/14 (zespół 7, sygn. 61). AP Rzeszów – O/Sanok, s. 578.
  24. Józef Morawski h. Dąbrowa w Wielkiej genealogii Minakowskiego. [dostęp 2012-07-11].

Bibliografia

edytuj

Linki zewnętrzne

edytuj
  • Józef Morawski, Internetowy Polski Słownik Biograficzny [dostęp 2022-04-08].