Kamala Harris

działaczka polityczna i prawniczka z USA, wiceprezydentka od 2021 roku

Kamala Devi Harris (wym.: [ˈkɑːmələ ˈhæɹɪs]; ur. 20 października 1964 w Oakland) – amerykańska polityk i prawniczka, od 2021 wiceprezydent USA. Wraz z Joe Bidenem została Człowiekiem Roku tygodnika „Time” za rok 2020.

Kamala Harris
Ilustracja
Kamala Harris (2021)
Data i miejsce urodzenia

20 października 1964
Oakland

49. wiceprezydent Stanów Zjednoczonych
Okres

od 20 stycznia 2021

Przynależność polityczna

Partia Demokratyczna

Małżonek

Douglas Emhoff

Poprzednik

Mike Pence

Senator Stanów Zjednoczonych z Kalifornii
Okres

od 3 stycznia 2017
do 18 stycznia 2021

Przynależność polityczna

Partia Demokratyczna

Poprzednik

Barbara Boxer

Następca

Alex Padilla

32. prokurator generalna Kalifornii(inne języki)
Okres

od 3 stycznia 2011
do 3 stycznia 2017

Poprzednik

Jerry Brown

Następca

Xavier Becerra

Pełniąca obowiązki prezydenta Stanów Zjednoczonych
Okres

od 19 listopada 2021
do 19 listopada 2021

Faksymile

Zastępczyni prokuratora okręgowego hrabstwa Alameda w latach 1990–1998, prokurator okręgowa San Francisco w latach 2004–2011, prokurator generalna Kalifornii w latach 2011–2017, a w latach 2017–2021 senator reprezentująca Kalifornię. 19 listopada 2021 pełniąca obowiązki prezydenta Stanów Zjednoczonych[1].

Życiorys

edytuj

Młodość i edukacja

edytuj

Urodziła się 20 października 1964 w Oakland w Kalifornii w rodzinie imigrantów z Jamajki i Indii[2] – lekarki Shyamali Gopalan(inne języki) (1938–2009) i ekonomisty Donalda J. Harrisa(inne języki) (ur. 1938)[3]. Imię Kamala w sanskrycie oznacza lotos[4]. Była wychowywana w wierze baptystycznej i hinduskiej[3]. Ma młodszą siostrę, Mayę Harris(inne języki), która była szefową jej kampanii prezydenckiej[5].

Jej rodzice rozwiedli się, gdy miała 7 lat, a prawo opieki nad nią i jej siostrą powierzone zostało jej matce[6]. Po rozwodzie, w weekendy odwiedzała swojego ojca, wspólnie ze swoją siostrą, w Palo Alto. Twierdzi, że z powodu koloru ich skóry, dzieci sąsiadów nie mogły się z nimi bawić[7]. Kiedy Harris miała 12 lat, wspólnie z matką i siostrą przeprowadziła się do Montrealu. Jej matka zajmowała się tam pracą badawczą w Żydowskim Szpitalu Ogólnym (Jewish General Hospital) oraz nauczaniem na Uniwersytecie McGilla[8]. Jako nastolatka, współtworzyła małą grupę taneczną składającą się z sześciu tancerzy, którzy występowali w domach kultury i na zbiórkach pieniędzy[9]. Liceum ukończyła w 1981 r.[10]

W 1986 r. ukończyła studia na Uniwersytecie Howarda, zdobywając stopień bachelor’s degree z politologii i ekonomii[3]. Podczas studiów była członkinią rady studentów sztuk wyzwolonych, brała udział w debatach, organizowała programy mentorskie dla miejscowej młodzieży, protestowała przeciwko segregacji rasowej i wstąpiła do korporacji studentek Alpha Kappa Alpha(inne języki), która była pierwszym tego typu afroamerykańskim studenckim bractwem[11]. Następnie w 1989 na Uniwersytecie Kalifornijskim ukończyła prawo i zdobyła stopień juris doctor(inne języki)[3]. Jako główny powód podjęcia pracy w organach ścigania, Harris podała potrzebę „siedzenia przy stole, przy którym podejmowane są decyzje” oraz to, że „świat potrzebuje więcej prokuratorów, którzy są świadomi społecznie”[12].

Kariera prawnicza

edytuj

Kariera przed 2011

edytuj

W 1990 roku Harris została przyjęta do State Bar of California, otrzymując licencję do wykonywania zawodu prawnika[13][14]. Specjalizowała się w sprawach dotyczących molestowania seksualnego dzieci[15]. Karierę prawniczą kontynuowała jako zastępczyni prokuratora okręgowego w hrabstwie Alameda od roku 1990 do 1998[3]. W 1998 roku została powołana[3] przez prokuratora miasta San Francisco, Louise Renne(inne języki), na stanowisko szefowej Wydziału Społeczności i Sąsiedztwa[15].

Od 2004 do 2010 r. była prokurator okręgową San Francisco i pierwszą w historii kobietą o innym niż biały kolorze skóry pełniącą ten urząd[15].

 
Kamala Harris podczas składania przysięgi prokuratorskiej

Prokurator generalny Kalifornii

edytuj

Od 2011 do 2017 r. była prokurator generalną Kalifornii(inne języki). Była pierwszą kobietą, pierwszą osobą kolorową i pierwszą osobą azjatyckiego pochodzenia, która pełniła ten urząd[15]. Nazywała siebie progresywną prokurator[15].

Jest zdeklarowaną przeciwniczką kary śmierci, ale w czasie pełnienia urzędu prokurator generalnej Kalifornii zobowiązała się jej bronić[15]. W 2014 złożyła apelację przeciwko decyzji sędziego federalnego, który uznał karę śmierci za niekonstytucyjną[15].

Wygrała ugodę w wysokości 25 miliardów dolarów amerykańskich dla właścicieli domów w Kalifornii dotkniętych kryzysem wykluczenia, ale odmówiła wszczęcia postępowania przeciwko firmie OneWest Bank(inne języki) Stevena Mnuchina za naruszenia związane z wykluczeniami w 2013 roku[15].

Kariera polityczna

edytuj

Senator Stanów Zjednoczonych

edytuj

W 2016 r. została wybrana na senator ze stanu Kalifornia z ramienia Partii Demokratycznej[15]. Stała się drugą kolorową kobietą i pierwszą osobą południowoazjatyckiego pochodzenia, która została wybrana do Senatu USA[15]. Pracowała w Komisji ds. Bezpieczeństwa Wewnętrznego i Spraw Rządowych, Komisji ds. Wywiadu, Komisji ds. Sądownictwa i Komisji ds. Budżetu[15]. Skutkiem wyboru na wiceprezydent, Harris zrezygnowała z mandatu senatorskiego z dniem 18 stycznia 2021 roku[16].

Wybory prezydenckie w 2020 roku

edytuj
 
Kamala Harris prowadząca kampanię wyborczą w stanie Iowa
 
Kamala Harris, składająca przysięgę, 20 stycznia 2021

21 stycznia 2019 w programie telewizyjnym Good Morning America telewizji ABC News ogłosiła rozpoczęcie swojej kampanii wyborczej w prawyborach Partii Demokratycznej przed wyborami prezydenckimi zaplanowanymi na następny rok[15]. Zdecydowała się ogłosić swoją kandydaturę w Dzień Martina Luthera Kinga, ponieważ uważa Kinga za swojego inspiratora[15].

Swoją kampanią wyborczą nawiązywała do Shirley Chisholm – pierwszej czarnoskórej osoby z jednej z głównych partii politycznych, kandydującej w wyborach prezydenckich w Stanach Zjednoczonych[15]. Odzwierciedleniem tego były między innymi kolory jej kampanii: żółty, czerwony i niebieski[15].

Na początku kampanii wyborczej miała dobre wyniki w sondażach[17]. Po drugiej debacie Partii Demokratycznej w lipcu jej notowania zaczęły jednak spadać[17]. Część analityków spekulowała, że może to wynikać z prezentowanej postawy, która nie była jednoznacznie progresywna lub umiarkowana[17].

3 grudnia 2019 wycofała swoją kandydaturę z powodu wyczerpania środków finansowych na prowadzenie kampanii[18].

11 sierpnia 2020 Joe Biden ogłosił Harris swoją kandydatką na urząd wiceprezydenta Stanów Zjednoczonych w wyborach prezydenckich w Stanach Zjednoczonych w 2020 roku[19]. Jest trzecią kobietą w historii wyznaczoną na kandydata na wiceprezydenta przez jedną z dwóch głównych sił politycznych w Stanach Zjednoczonych, wcześniej były to Geraldine Ferraro w 1984 i Sarah Palin w 2008[20].

Wiceprezydent Stanów Zjednoczonych

edytuj
 
Wiceprezydent Kamala Harris i premier Polski Mateusz Morawiecki podczas wizyty w Polsce, 2022

20 stycznia 2021 jako pierwsza osoba kolorowa i pierwsza kobieta została zaprzysiężona na 49. wiceprezydenta Stanów Zjednoczonych[21]. W efekcie wyboru na stanowisko wiceprezydent Stanów Zjednoczonych Kamali Harris przysługuje tytuł przewodniczącej Senatu Stanów Zjednoczonych, w głosowaniu bierze ona udział jedynie w wypadku równego podziału głosów w celu przełamania remisu[22].

Harris zrezygnowała z mandatu w Senacie 18 stycznia 2021, dwa dni przed zaprzysiężeniem na wiceprezydenta. Jej pierwszym aktem jako wiceprezydenta było zaprzysiężenie jej zastępcy Alexa Padilli i senatorów ze stanu Georgia Raphaela Warnocka i Jona Ossoffa, którzy zostali wybrani w drugiej turze wyborów w stanie Georgia w 2021 r.[23]

Harris oddała swoje pierwsze z dwóch głosów w dogrywce 5 lutego 2021 r. W lutym i marcu głosy Harris w jej roli jako przewodniczącej Senatu miały kluczowe znaczenie dla uchwalenia pakietu stymulacyjnego American Rescue Plan Act w 2021(inne języki), zaproponowanego przez prezydenta Bidena, ponieważ żaden republikanin w Senacie nie głosował za pakietem[24][25].

19 listopada 2021 Kamala Harris pełniła obowiązki prezydenta, podczas gdy Joe Biden przeszedł pod narkozą zabieg kolonoskopii. Stała się pierwszą kobietą w historii, która sprawowała władzę prezydenta Stanów Zjednoczonych Ameryki[26].

Wybory prezydenckie w 2024

edytuj
 
Kamala Harris i Tim Walz na wiecu wyborczym w Glendale w Arizonie

Jako urzędujący pierwszą kadencję prezydent Biden był naturalnym kandydatem dla Demokratów. Początkowo uzyskał poparcie większości delegatów partii, którzy mieli nominować jego i Harris podczas wirtualnego głosowania na początku sierpnia[27]. Jednak po bardzo słabym występie w debacie z Donaldem Trumpem (27 czerwca 2024) zaczęły narastać naciski, by prezydent sam zrezygnował z kandydowania[28].

Media obiegały kolejne wpadki prezydenta, które przypisywano jego zaawansowanemu wiekowi i zmęczeniu. Biden długo zaprzeczał plotkom o rezygnacji i publicznie nadal wyrażał wolę kandydowania[29][30]. Dopiero po nieudanym zamachu na Trumpa podczas wiecu w Pensylwanii, po którym sondaże stały się jeszcze mniej korzystne dla kandydata Demokratów, ogłosił rezygnację ze startu w wyborach prezydenckich argumentując swoją decyzję „dobrem partii demokratycznej oraz całego państwa”[31][32][33]; na swoją następczynię zaproponował Harris jako kandydatkę Partii Demokratycznej na urząd prezydenta[34].

Decyzja Joego Bidena nastąpiło 29 dni przed rozpoczęciem Narodowej Konwencji Demokratów[35][36]. Dzień później Kamala Harris zapewniła sobie wystarczającą liczbę delegatów, aby zostać kandydatem demokratów[37].

Ze względu na obawy dotyczące terminów głosowania w Ohio partia przeprowadziła wirtualne głosowanie delegatów w celu wybrania kandydata partii przed osobistą konwencją, na której Harris zapewniła sobie większość głosów delegatów 2 sierpnia[38]. Harris zapewniła sobie nominację po zamknięciu głosowania 6 sierpnia[39]. Tego samego dnia ogłosiła wybór Tima Walza na swojego kandydata na wiceprezydenta w tychże wyborach[40][41], co zostało potwierdzone tej nocy[42][43].

22 sierpnia 2024 podczas ostatniego dnia Krajowej Konwencji Demokratów przyjęła oficjalnie nominację partii na prezydenta Stanów Zjednoczonych Ameryki podczas czwartego dnia[44]. Jest pierwszą czarnoskórą kobietą nominowaną na prezydenta w wyborach oraz drugą kobietą (ostatnią była Hillary Clinton w 2016) nominowaną przez jedną z dwóch głównych sił politycznych w Stanach Zjednoczonych[45] i pierwszą nominowaną, która nie brała udziału w prawyborach jako kandydat na prezydenta od czasu Huberta Humphreya w 1968 roku[46].

Wyniki wyborcze

edytuj
 
Logo kampanii wyborczej do Senatu Stanów Zjednoczonych (2016)
 
Logo kampanii prezydenckiej (2020)
 
Logo kampanii prezydenckiej (2024)
Rok Organ Partia Wynik[47]
2003 Prokurator okręgowa San Francisco bezpartyjna 66 248 (33,6%) [a]
137 111 (56,5%) [b]
2007 114 561 (98,5%) 
2010 Prokurator generalna Kalifornii Partia Demokratyczna 4 442 781 (46,1%) 
2014 2 177 480 (53,2%) [a]
4 102 649 (57,5%) [b]
2016 Senator Stanów Zjednoczonych 3 000 689 (39,9%) [a]
7 542 753 (61,6%) [b]
2020 Prawybory prezydenckie Partii Demokratycznej 844 (0,00%) [c]
Prawybory wiceprezydenckie Partii Demokratycznej  [d]
wiceprezydent Stanów Zjednoczonych 306 (56,88%) 

Poglądy polityczne

edytuj
 
Kamala Harris z członkiniami Planned Parenthood

Harris wspiera ruch pro-choice[48]. W czasie kampanii prezydenckiej w 2019 roku opowiedziała się za tym, aby poszczególne stany przed ograniczeniem dostępu kobiet do aborcji, musiały uzyskać zgodę władz federalnych[49]. Uważa, że należy walczyć z dyskryminacją rasową, zreformować policję i wymiar sprawiedliwości[50][51][52]. Poparła zaproponowaną przez progresywnego senatora Berniego Sandersa ustawę Medicare for All oraz podniesienie płacy minimalnej do $15 na godzinę na poziomie federalnym[49]. Wspiera małżeństwa osób tej samej płci[53]. Uważa, że „wierność praworządności stanowi podstawę amerykańskiej demokracji[54].

Życie prywatne

edytuj

Jest baptystką[3]. Jej mężem od 2014 roku jest Douglas Emhoff, prawnik[55]. Jest macochą dwojga dzieci, w tym artystki Elli Emhoff[56].

Nagrody i wyróżnienia

edytuj
 
Kamala Harris na Uniwersytecie Howarda (2017)

W 2005 roku National Black Prosecutors Association przyznało Kamali Harris Nagrodę Thurgooda Marshalla[57]. W tym samym roku Newsweek umieścił ją na liście „20 najpotężniejszych kobiet w Stanach Zjednoczonych[58]. W 2006 roku Uniwersytet Howarda nagrodził ją „za wybitną pracę na polach prawa i służby publicznej[59]. W 2008 roku miesięcznik California Lawyer(inne języki) uznał ją za jedną z 34 prawników roku[60]. W 2008 reporterka The New York Times wymieniła, ją jako potencjalną przyszłą prezydent Stanów Zjednoczonych[61].

W 2010 roku The Daily Journal(inne języki) uznał Kamalę Harris za jedną ze 100 najlepszych prawników w Kalifornii[62]. W 2013 roku tygodnik Time nazwał ją jedną ze 100 najbardziej wpływowych osób na świecie[63]. W 2018 r. uzyskała ECOS Environmental Award[64]. Razem z Joem Bidenem została uhonorowana nagrodą Człowiek Roku 2020 magazynu „Time”[65].

Tytuły honorowe

edytuj
Stan Data Uniwersytet Tytuł naukowy Źr.
  Kalifornia 15 maja 2015 Uniwersytet Południowej Kalifornii Doctor of Laws [66]
  Dystrykt Kolumbii 13 maja 2017 Uniwersytet Howarda Doctor of Humane Letters [67]
  1. a b c Nie zdobyła mandatu w pierwszej turze i awansowała do drugiej.
  2. a b c Zdobyła mandat w drugiej turze.
  3. Głosowanie powszechne.
  4. Nominacja przez aklamację.

Przypisy

edytuj
  1. Joe Biden na 85 minut przekazał władzę Kamali Harris [online], rmf24.pl [dostęp 2021-12-02] (pol.).
  2. Monica Chon, Sen. Kamala Harris’s Parents Met During the Civil Rights Movement [online], oprahmag.com, 12 sierpnia 2020 [dostęp 2020-09-23] (ang.).
  3. a b c d e f g Kamala Harris Fast Facts [online], cnn.com, 3 lipca 2019 [dostęp 2019-10-05] (ang.).
  4. Hayley Maitland, 9 Things You Need To Know About Vice Presidential Candidate Kamala Harris [online], vogue.co.uk, 12 sierpnia 2020 [dostęp 2020-09-23] (ang.).
  5. Ben Terris, Who is the real Kamala Harris? Her sister, Maya, knows the answer. [online], washingtonpost.com, 23 lipca 2019 [dostęp 2020-08-12] (ang.).
  6. Catherine Kim, Zack Stanton, 55 Things You Need to Know About Kamala Harris [online], politico.com, 11 sierpnia 2020 [dostęp 2020-08-12] (ang.).
  7. Michael Finnegan, How race helped shape the politics of Senate candidate Kamala Harris [online], latimes.com, 30 września 2015 [dostęp 2020-08-12] (ang.).
  8. Sam Whitting, Kamala Harris grew up idolizing lawyers [online], sfgate.com, 14 maja 2009 [dostęp 2020-08-12] (ang.).
  9. Stéphane Blais, Will ex-Montrealer Kamala Harris be the one to unseat Donald Trump? [online], montrealgazette.com [dostęp 2020-08-12] (ang.).
  10. Rising Democratic party star Kamala Harris has Montreal roots [online], ctvnews.ca, 9 października 2017 [dostęp 2020-08-12] (ang.).
  11. Peter Byrne, Kamala’s Karma [online], sfweekly.com, 24 września 2003 [dostęp 2020-08-12] (ang.).
  12. Jolanta Pawnik, Kamala Harris: chciałam siedzieć przy stole, przy którym podejmowano decyzje [online], hellozdrowie.pl, 16 lutego 2019 [dostęp 2020-08-12] (pol.).
  13. Attorney Licensee Profile [online], members.calbar.ca.gov [dostęp 2021-04-19] (ang.).
  14. Kamala Devi Harris [online], bioguide.congress.gov [dostęp 2021-04-19] (ang.).
  15. a b c d e f g h i j k l m n o Tessa Weinberg, Sruthi Palaniappan, Kamala Harris: Everything you need to know about the new vice president [online], abcnews.go.com, 19 kwietnia 2021 [dostęp 2021-04-19] [zarchiwizowane z adresu 2021-04-19] (ang.).
  16. Felicia Sonmez, Amy B. Wang, John Wagner, Harris resigns Senate seat; Biden to roll out sweeping immigration overhaul [online], washingtonpost.com, 19 stycznia 2021 [dostęp 2021-04-09] (ang.).
  17. a b c Can Kamala Harris recover from her slump? [online], economist.com, 12 września 2019 [dostęp 2019-10-06] (ang.).
  18. Ginger Gibson, Sharon Bernstein, Former top-tier presidential candidate Kamala Harris ends 2020 White House bid [online], reuters.com, 4 grudnia 2019 [dostęp 2020-08-12] (ang.).
  19. Christopher Cadelago, Caitlin Oprysko, Biden picks Kamala Harris as VP nominee [online], politico.com, 11 sierpnia 2020 [dostęp 2020-08-12] (ang.).
  20. Stuart Emmrich, Kim jest Kamala Harris, która ma szansę zostać wiceprezydentką Stanów Zjednoczonych? [online], vogue.pl, 13 sierpnia 2020 [dostęp 2021-04-19] (pol.).
  21. Pierwsza kobieta wiceprezydentem USA. Kamala Harris zaprzysiężona [online], polsatnews.pl, 20 stycznia 2021 [dostęp 2021-04-19] (pol.).
  22. Beatrice Peterson, Kamala Harris set to resign from US Senate so she can preside over it [online], abcnews.go.com, 17 stycznia 2021 [dostęp 2021-04-19] (ang.).
  23. Democrats officially take control of Senate after Harris swears in Ossoff, Warnock and Padilla. eu.usatoday.com. [dostęp 2021-11-20].
  24. Senate passes $1.9 trillion COVID relief resolution after all-night „vote-a-rama”. cbsnews.com, 5 lutego 2021. [dostęp 2021-11-20]. (ang.).
  25. Kamala Harris breaks Senate tie to begin Covid relief package debate – as it happened. theguardian.com, 5 marca 2021. [dostęp 2021-11-20].
  26. Biden tymczasowo przekazał władzę w USA. Podano powód [online], Do Rzeczy, 19 listopada 2021 [dostęp 2021-11-19] (pol.).
  27. Lauren Egan: Biden to be nominated virtually before the convention in order to get on Ohio’s ballot. Politico, 28 maja 2024. [dostęp 2024-07-28]. (ang.).
  28. REN: Debata w USA. Joe Biden wyraźnie przegrał, te nagrania pokazują problem. Business Insider, 27 czerwca 2024. [dostęp 2024-07-28]. (pol.).
  29. ‘I’m not leaving,' Biden says in a fundraising email. npr.org. [dostęp 2024-07-23].
  30. Joe Biden ignoruje apele o wycofanie się. Demokraci wybrali datę. money.pl, 21 lipca 2024. [dostęp 2024-07-28]. (pol.).
  31. David Millward, Joe Biden quits election race: Statement in full [online], The Telegraph, 21 lipca 2024 [dostęp 2024-07-21] (ang.).
  32. COLLEEN LONG, ZEKE MILLER AND DARLENE SUPERVILLE, Biden drops out of 2024 race after disastrous debate inflamed age concerns. VP Harris gets his nod [online], The Associated Press, 21 lipca 2024 [dostęp 2024-07-21] (ang.).
  33. Biden ends his presidential re-election campaign. upi.com. [dostęp 2024-07-23].
  34. Biden endorses Harris as Democratic nominee after ending his candidacy. thehill.com, 21 lipca 2024. [dostęp 2024-07-23].
  35. Biden ends failing reelection campaign, backs Harris as nominee. reuters.com. [dostęp 2024-07-23].
  36. After dropping out of race, Biden endorses Kamala Harris for president. upi.com. [dostęp 2024-07-23].
  37. Kamala Harris wins enough support to clinch Democratic nomination. bbc.com. [dostęp 2024-07-23].
  38. Harris has secured enough Democratic delegate votes to become their party’s nominee, chair says [online], Associated Press, 2 sierpnia 2024 (ang.).
  39. Kamala Harris is now Democratic presidential nominee, will face off against Donald Trump this fall [online], Associated Press, 6 sierpnia 2024 (ang.).
  40. Harris wybiera gubernatora Minnesoty Tima Walza na swojego kandydata na wiceprezydenta. npr.org, 6 sierpnia 2024. [dostęp 2024-08-07].
  41. Kamala Harris wybrała Tima Walza kandydatem na wiceprezydenta USA. tvn24.pl, 6 sierpnia 2024. [dostęp 2024-08-07].
  42. Harris, Walz officially certified as Democratic nominees for president, vice president. thehill.com. [dostęp 2024-08-07].
  43. Kamala Harris wystąpiła wspólnie z Timem Walzem. tvn24.pl. [dostęp 2024-08-07].
  44. Kamala Harris przyjęła nominację. „To najważniejsze wybory w historii”. wiadomosci.onet.pl. [dostęp 2024-08-23].
  45. Kamala Harris is now Democratic presidential nominee, will face off against Donald Trump this fall. apnews.com, 6 sierpnia 2024. [dostęp 2024-08-23].
  46. Party like it’s 1968? History repeats itself, Biden decision throws Chicago DNC into uncertain future. nbcchicago.com, 21 lipca 2024. [dostęp 2024-08-09].
  47. Harris, Kamala [online], ourcampaigns.com [dostęp 2020-08-12] (ang.).
  48. Kamala Harris on the Issues [online], ontheissues.org [dostęp 2021-01-11] (ang.).
  49. a b Kamala Harris. Kim jest kandydatka na wiceprezydentkę USA? [online], wiadomosci.onet.pl, 28 października 2020 [dostęp 2021-01-11] (pol.).
  50. Rozina Sabur, Kamala Harris vows to fight racism as she makes history as first woman of colour to accept VP nomination [online], telegraph.co.uk, 20 sierpnia 2020 [dostęp 2021-01-11] (ang.).
  51. Harris draws on her past as US faces reckoning on police [online], apnews.com, 15 września 2020 [dostęp 2021-01-11] (ang.).
  52. Deepa Shivaram, Vaughn Hillyard, Harris releases her criminal justice reform plan [online], nbcnews.com [dostęp 2021-01-11] (ang.).
  53. Roey Hadar, Sen. Kamala Harris: 7 things you need to know about Joe Biden’s vice presidential pick [online], pbs.org, 11 sierpnia 2020 [dostęp 2021-01-11] (ang.).
  54. Kamala Harris, Fidelity to the rule of law forms the bedrock of our democracy. [online], twitter.com, 7 stycznia 2020 [dostęp 2020-01-11] (ang.).
  55. McKenzie Jean-Philippe, Doug Emhoff Says „I May Be the First Second Gentleman, but I Know I Won’t Be the Last” [online], oprahdaily.com, 20 stycznia 2021 [dostęp 2021-04-19] (ang.).
  56. Together we will beat Donald Trump [online], joebiden.com [dostęp 2020-08-19] (ang.).
  57. Indian-American Kamala Harris wins California AG poll [online], economictimes.indiatimes.com, 4 listopada 2010 [dostęp 2020-11-29] (ang.).
  58. Deborah Reber, In Their Shoes: Extraordinary Women Describe Their Amazing Careers, Nowy Jork 2015 (ang.).
  59. Charter Day Orator Challenges Howard Students to Reject Barriers [online], howard.edu, 9 marca 2012 [dostęp 2020-11-29] (ang.).
  60. California Lawyer Attorneys of the Year Awards [online], dailyjournal.com, 2 marca 2008 [dostęp 2020-11-29] [zarchiwizowane z adresu 2020-10-04] (ang.).
  61. Kate Zernike, She Just Might Be President Someday, „The New York Times”, 18 maja 2008, ISSN 0362-4331 [dostęp 2021-11-19] [zarchiwizowane z adresu 2017-04-06], Cytat: „On one list was Kamala Harris, an African-American who is the district attorney in San Francisco.” (ang.).
  62. Kamala Harris wins Dem nomination for California AG [online], zeenews.india.com, 9 czerwca 2010 [dostęp 2020-11-29] [zarchiwizowane z adresu 2012-05-09] (ang.).
  63. Nancy Pelosi, Kamala Harris: The World’s 100 Most Influential People [online], time.com, 18 kwietnia 2013 [dostęp 2020-11-29] (ang.).
  64. U.S. Senator Kamala Harris Receives the 2018 ECOS® Environmental Award [online], ecos.com, 27 grudnia 2018 [dostęp 2020-11-29] (ang.).
  65. Charlotte Alter, Joe Biden and Kamala Harris Are TIME’s 2020 Person of the Year [online], time.com, 11 grudnia 2020 [dostęp 2020-12-11] (ang.).
  66. Past Recipients – Honorary Degrees [online], honorarydegrees.usc.edu [dostęp 2020-11-29] [zarchiwizowane z adresu 2020-10-05] (ang.).
  67. Recipients of Honorary Degrees and Other University Honors (by year) [online], howard.edu [dostęp 2020-11-29] [zarchiwizowane z adresu 2019-04-28] (ang.).