Wikipedia

Piotr Pawlicki (ur. 1994)

polski żużlowiec
Zobacz też: Piotr Pawlicki – ujednoznacznienie.

Piotr Pawlicki "Jr." (ur. 30 listopada 1994 w Lesznie[1]) – polski żużlowiec.

Piotr Pawlicki
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

30 listopada 1994
Leszno

Informacje klubowe
Klub

liga polska: Falubaz Zielona Góra
liga szwedzka: Dackarna Målilla

Kariera seniorska
Lata Klub
Liga polska
2011 Stokłosa Polonia Piła
2012–2022 Unia Leszno
2023 WTS Wrocław
2024- Falubaz Zielona Góra
Liga szwedzka
2011– Piraterna Motala
Liga angielska
2011 Coventry Bees
2012 Poole Pirates
2014 Wolverhampton Wolves
Liga niemiecka
2011 AC Landshut
2012–2013 MC Nordstern Stralsund
Liga duńska
2011–2012 Holsted
Liga czeska
2012–2013 PDK Grepl Mseno
Dorobek medalowy
Reprezentacja  Polska
Mistrzostwa świata
złoto 2016 żużel, drużynowo
złoto 2017 żużel, drużynowo
Mistrzostwa świata juniorów
złoto 2014 żużel, drużynowo
złoto 2014 żużel, indywidualnie
złoto 2015 żużel, drużynowo
srebro 2013 żużel, indywidualnie
srebro 2013 żużel, drużynowo
Mistrzostwa Europy
złoto 2011 żużel, pary
złoto 2024 żużel, drużynowo
Mistrzostwa Europy juniorów
złoto 2011 żużel, indywidualnie
złoto 2012 żużel, drużynowo
złoto 2013 żużel, drużynowo
złoto 2014 żużel, drużynowo
Strona internetowa

Syn Piotra Pawlickiego i brat Przemysława Pawlickiego – również żużlowców.

Wychowanek Unii Leszno, indywidualny mistrz Polski 2018, medalista m.in. drużynowych mistrzostw świata i indywidualnych mistrzostw świata juniorów.

Jego indywidualny numer startowy to 777.

Kariera

edytuj

Licencję żużlową zdobył w 2010 roku na torze w Częstochowie. Już w tym samym roku wywalczył srebrny medal w Młodzieżowych Indywidualnych Mistrzostwach Wielkopolski, natomiast w rozgrywkach Ligi Juniorów wraz z drużyną Unii Leszno zajął trzecie miejsce. W kolejnym sezonie odniósł pierwsze znaczące sukcesy, również na arenie międzynarodowej.

2011

edytuj

W sezonie 2011 wraz z bratem reprezentował barwy Stokłosy Polonii Piła, którą wprowadził do 1 ligi. Otrzymał powołanie do kadry narodowej juniorów. Startował jako stały uczestnik w Indywidualnych Mistrzostwach Świata Juniorów. Punkty zdobywał w dwóch z czterech rozegranych finałów i ostatecznie uplasował się na 9. pozycji. Jednym z jego największych sukcesów było wywalczenie złotego medalu w finale Indywidualnych Mistrzostw Europy Juniorów[2] rozegranym w Lublanie. Kolejnym jego sukcesem był tytuł Młodzieżowego Indywidualnego Mistrza Polski[3] na torze w Gorzowie Wielkopolskim. W Pile wspólnie z Jarosławem Hampelem i Przemysławem Pawlickim zdobył złoty medal Mistrzostw Europy Par[4]. W barwach klubu WTS Nice Warszawa w Bydgoszczy wywalczył brązowy medal Młodzieżowych Drużynowych Mistrzostw Polski. Zadebiutował w finale Indywidualnych Mistrzostw Polski, zajmując w Lesznie 5. miejsce[5]. Wraz z bratem zdobył złoty medal MMPPK w barwach WTS Warszawa. Wystąpił w finale Brązowego Kasku na torze w Częstochowie i wywalczył w nim srebrny medal. Startował również w lidze szwedzkiej, gdzie reprezentował barwy Piraterny Motala. Wraz z drużyną zdobył wówczas złoty medal[6]. Sezon 2011 zakończył przedwcześnie po upadku w czwartym finale IMŚJ w Gnieźnie, w wyniku którego złamał rękę[7].

W sezonie 2011 startował w następujących klubach: w Polsce – Stokłosa Polonia Piła, w Anglii – Coventry Bees, w Szwecji – Piraterna Motala, w Danii – Holsted oraz w Niemczech – AC Landshut.

2012

edytuj

W sezonie 2012 podpisał kontrakt z Unią Leszno[8]. Otrzymał powołanie do kadry narodowej juniorów. Był stałym uczestnikiem Indywidualnych Mistrzostw Świata Juniorów. Wystąpił jednak tylko w trzech z siedmiu rund i ostatecznie w klasyfikacji generalnej zajął 16. pozycję. Przed rozegraniem czwartej rundy IMŚJ Pawlicki w wyniku upadku doznał kontuzji barku, która wyeliminowała go z rywalizacji[9]. W rozgrywkach o Młodzieżowe Drużynowe Mistrzostwo Polski nadal reprezentował barwy WTS Warszawa i wraz z drużyną zdobył 3. miejsce. Wraz z Przemysławem Pawlickim i Damianem Balińskim wywalczył złoty medal w finale MPPK na torze w Lesznie. W finale Brązowego Kasku w Gdańsku zdobył srebrny medal. Zajął pierwsze miejsce w turnieju o Złoty Kask rozegranym w Gorzowie Wielkopolskim. Wraz z drużyną Unii Leszno wygrał zawody Ligi Juniorów. Reprezentując Polskę w Drużynowych Mistrzostwach Europy Juniorów zdobył złoty medal[10]. Sezon 2012 zakończył przedwcześnie z powodu odniesionej poważnej kontuzji barku w pierwszym spotkaniu finałowym szwedzkiej Elitserien[11].

2013

edytuj

W sezonie 2013 nadal reprezentował barwy Unii Leszno[12]. Otrzymał powołanie do kadry narodowej juniorów. Jego największym sukcesem było zdobycie srebrnego medalu Indywidualnych Mistrzostw Świata Juniorów po tym, jak zwyciężył w dwóch z trzech rund finałowych. Wraz z polską reprezentacją wywalczył srebrny medal Drużynowych Mistrzostw Świata Juniorów w Pardubicach[13] oraz złoty medal w Drużynowych Mistrzostwach Europy Juniorów w Opolu[14]. Zajął trzecią pozycję w turnieju o Brązowy Kask w Łodzi i wygrał Srebrny Kask w Rawiczu[15]. Reprezentując barwy Piraterny Motala w szwedzkiej Elitserien wywalczył złoty medal[16].

2014

edytuj

W sezonie 2014 został Indywidualnym Mistrzem Świata Juniorów, a z kolegami z Unii Leszno sięgnął po srebrny medal w Drużynowych Mistrzostwach Polski.

2015

edytuj

W 2015 roku osiągnął najważniejszy sportowy cel – wywalczył awans do pełnego cyklu Grand Prix. W ostatnim juniorskim starcie, 31 października 2015, zdobył w australijskiej Mildurze komplet punktów i poprowadził reprezentację narodową do Drużynowego Mistrzostwa Świata.

2016

edytuj

Mając niespełna 22 lata, dokonał tego samego co w 2015 roku już jako kapitan seniorskiej kadry. Przy okazji, w szwedzkiej Malilli, po raz pierwszy w karierze stanął na podium Grand Prix.

2017

edytuj

2017 rok to kolejne sukcesy Piotra. Najpierw na Łotwie wygrał swój pierwszy turniej Grand Prix w karierze, dedykując triumf mamie, która dzień wcześniej świętowała Dzień Matki. Kilka tygodni później, z Fogo Unią Leszno, Pawlicki ponownie wywalczył Drużynowe Mistrzostwo Polski.

2018

edytuj

W 2018 roku Piotr sięgnął po tytuł Indywidualnego Mistrza Polski, wygrywając na swoim ukochanym torze w Lesznie. Tradycyjnie, obok złotego medalu, zgarnął Puchar im. Józefa Dochy, mistrzowską szarfę i słynną Czapkę Kadyrowa, na której wyszyje swoje nazwisko. Pawlicki został pierwszym od siedmiu lat zawodnikiem Unii, który wygrał IMP. Trzy miesiące później kapitan „Byków” poprowadził swój zespół do obrony Drużynowego Mistrzostwa Polski.

2019

edytuj

W sezonie 2019 Piotr wraz z Unią Leszno po raz trzeci z rzędu sięgnął po mistrzostwo Polski, przy okazji jeszcze bardziej podkręcając swoje indywidualne statystyki.

Osiągnięcia

edytuj

Starty w Grand Prix (Indywidualnych Mistrzostwach Świata na Żużlu)

edytuj

Zwycięstwa w poszczególnych zawodach Grand Prix

edytuj
Nr Dzień Rok Nazwa Miejscowość Tor Długość toru
1. 27 maja 2017   Grand Prix Łotwy   Dyneburg Latvijas spīdveja centrs 373m

Miejsca na podium

edytuj
Nr Dzień Rok Nazwa Miejscowość Tor Miejsce Punkty Biegi Zwycięzca
1. 14 sierpnia 2016   Grand Prix Szwecji   Målilla G&B Stadium 3. 13 (1,3,0,3,3,2,1)   Greg Hancock
2. 27 maja 2017   Grand Prix Łotwy   Dyneburg Latvijas spīdveja centrs 1. 18 (1,2,3,3,3,3,3) –

Punkty w poszczególnych zawodach Grand Prix

edytuj
Sezon 2015
                        miejsce punkty
1 – – – – – – – – – 7 – 19 8
Sezon 2016
                      miejsce punkty
8 4 5 6 14 13 10 11 10 10 8 6 99
Sezon 2017
                        miejsce punkty
7 7 18 7 4 1 6 9 4 6 10 2 11 81
Statystyki
Starty 25
Zwycięstwa 1
Miejsca na podium 2
Finalista 2
Punkty 188

Drużynowe Mistrzostwa Świata Juniorów

edytuj
Dzień Rok Drużyna Miejscowość Miejsce Skład Punkty Biegi Zwycięzca
3 września 2011   Polska   Bałakowo 7. (2. miejsce w półfinale) [a] 10 (54) (2,3,w,2,3)   Rosja
28 września 2013   Polska   Pardubice 2.  [b] 8 (41) (2,3,2,1,w)   Dania
23 sierpnia 2014   Polska   Slangerup 1.  [c] 14 (51) (3,3,3,2,3) –

Drużynowe Mistrzostwa Europy Juniorów

edytuj
Dzień Rok Drużyna Miejscowość Miejsce Skład Punkty Biegi Zwycięzca
8 września 2012   Polska   Landshut 1.  [d] 14 (48) (3,3,2,3,3) –
6 lipca 2013   Polska   Opole 1.  [e] 12 (50) (3,3,3,-,3) –
28 czerwca 2014   Polska   Herxheim 1.  [f] 9 (49) (3,3,3) –

Drużynowe Mistrzostwa Polski

edytuj
Sezon Klub Miejsce Średnia biegowa Liga Zwycięzca ligi Mistrz Polski
2010 Unia Leszno 1.  NS Ekstraliga –
2011 Stokłosa Polonia Piła 1.  2,369 II Liga – Stelmet Falubaz Zielona Góra
2012 Unia Leszno 5. 1,692 Ekstraliga Azoty Tauron Tarnów
2013 Fogo Unia Leszno 6. 1,929 Ekstraliga Stelmet Falubaz Zielona Góra
2014 Fogo Unia Leszno 2.  2,000 Ekstraliga Stal Gorzów Wielkopolski
2015 Fogo Unia Leszno 1.  2.192 PGE Ekstraliga __
2016 Fogo Unia Leszno 7. 1.638 PGE Ekstraliga Stal Gorzów Wielkopolski
2017 Fogo Unia Leszno 1.  1.920 PGE Ekstraliga Stal Gorzów Wielkopolski __
2018 Fogo Unia Leszno 1.  2.043 PGE Ekstraliga __
2019 Fogo Unia Leszno 1.  2.133 PGE Ekstraliga __
2020 Fogo Unia Leszno 1.  2.000 PGE Ekstraliga __
2021 Fogo Unia Leszno 4. 1.677 PGE Ekstraliga Betard Sparta Wrocław
2022 Fogo Unia Leszno 6. 1.820 PGE Ekstraliga Motor Lublin
2023 Betard Sparta Wrocław 2.  1.701 PGE Ekstraliga Betard Sparta Wrocław Motor Lublin

Indywidualne Mistrzostwa Polski

edytuj
Dzień Rok Klub Miejscowości Miejsce Punkty Biegi Zwycięzca
3 września 2011 Stokłosa Polonia Piła Leszno 5. 9 (3,w,3,0,3) Jarosław Hampel
15 sierpnia 2012 Unia Leszno Zielona Góra NS w półfinale Tomasz Jędrzejak
6 października 2013 Fogo Unia Leszno Tarnów 8. miejsce w półfinale Janusz Kołodziej
14 sierpnia 2014 Fogo Unia Leszno Zielona Góra 2.  14+2 (3,3,3,3,2)+2 Krzysztof Kasprzak
5 lipca 2015 Fogo Unia Leszno Gorzów Wielkopolski 16. miejsce w ćwierćfinale[17] Maciej Janowski
1 lipca 2016 Fogo Unia Leszno Leszno 2.  11+2 (3 3 2 1 2) +2 Patryk Dudek
2 lipca 2017 Fogo Unia Leszno Gorzów Wielkopolski 9. 7 (1,1,1,3,1) Szymon Woźniak
4 sierpnia 2018 Fogo Unia Leszno Leszno 1.  11+3+3 (3,3,1,2,2)+3+3 ---
14 lipca 2019 Fogo Unia Leszno Leszno 4. 11+3+0 (3,W,2,3,3)+3+0 Janusz Kołodziej
7 września 2020 Fogo Unia Leszno Leszno 6. 10+0 (2,2,1,2,3) +0 Maciej Janowski
11 lipca 2021 Fogo Unia Leszno Leszno 5. 10+1 (0,3,1,3,3) +1 Bartosz Zmarzlik
25 maja 2022 Fogo Unia Leszno Gdańsk 14. miejsce w półfinale Bartosz Zmarzlik
8 czerwca
16 lipca
4 września 		2023 Betard Sparta Wrocław Rzeszów
Piła
Łódź 		13. 12
0
2 		(3,2,0,3,3,1)
(u,–,–,–,–)[18]
(0,1,1,0,0) 		Bartosz Zmarzlik
6 lipca
27 lipca
10 sierpnia 		2024 NovyHotel Falubaz Zielona Góra Łódź
Bydgoszcz
Lublin 		5. 9
7
12+w 		(2,0,1,3,3)
(2,1,2,0,2)
(2,3,3,3,1) +w 		Maciej Janowski

Indywidualne Mistrzostwa Świata Juniorów

edytuj
Dzień Rok Klub Miejscowości Miejsce Punkty Biegi Zwycięzca
25.06, 24.07, 1.10, 9.10 2011 Stokłosa Polonia Piła   Poole,   Holsted,   Pardubice,   Gniezno 9. 25 (12+0+13+0) (3,3,1,3,2), (u,-,-,-,-), (2,3,3,2,3)+2 (u,-,-,-,-)   Maciej Janowski
25.07, 4.08, 17.08, 15.09, 13.10, 4.11, 11.11 2012 Unia Leszno   Lonigo,   Lendava,   Coventry,   Tarnów,   Pardubice,   Bahía Blanca,   Bahía Blanca 16. 21 (9+8+4+NS+NS+NS+NS) (2,3,3,1,w), (1,3,w,2,2), (u,1,2,1,u), NS, NS, NS, NS   Michael Jepsen Jensen
29.06, 10.08, 14.09 2013 Fogo Unia Leszno   Piła,   Berwick,   Terenzano 2.  34 (10+12+12) (2,2,3,1,2), (3,3,3,0,3), (2,2,2,3,3)   Patryk Dudek
19.07, 17.08, 4.10 2014 Fogo Unia Leszno   Lonigo,   Ostrów Wlkp.,   Pardubice 1.  42 (15+15+12) (3,3,3,3,3), (3,3,3,3,3), (2,3,3,3,1)+2 –

Indywidualne Mistrzostwa Europy Juniorów

edytuj
Dzień Rok Klub Miejscowość Miejsce Punkty Biegi Zwycięzca
9 lipca 2011 Stokłosa Polonia Piła   Lublana 1.  14 (3,3,3,3,2) –
25 sierpnia 2012 Unia Leszno   Opole 5. 10 (2,2,3,2,1)   Bartosz Zmarzlik
24 sierpnia 2013 Fogo Unia Leszno   Güstrow – – NS   Mikkel Michelsen

Indywidualne Międzynarodowe Mistrzostwa Ekstraligi

edytuj
Dzień Rok Klub Miejscowość Miejsce Punkty Biegi Zwycięzca
2 sierpnia 2015 Fogo Unia Leszno Leszno 2.  10+3+2 (2,0,2,3,3)+3+2   Grigorij Łaguta
5 sierpnia 2018 Fogo Unia Leszno Gdańsk 2.  11+2 (3,2,2,3,1)+2   Patryk Dudek
12 lipca 2019 Fogo Unia Leszno Gdańsk 2.  10+3+2 (1,2,3,2,2)+3+2   Bartosz Zmarzlik
15 sierpnia 2020 Fogo Unia Leszno Toruń 9. 7 (2,2,2,W,1)   Bartosz Zmarzlik

Młodzieżowe Indywidualne Mistrzostwa Polski

edytuj
Dzień Rok Klub Miejscowość Miejsce Punkty Biegi Zwycięzca
11 września 2010 Unia Leszno Toruń R2 w półfinale Maciej Janowski
2 września 2011 Stokłosa Polonia Piła Gorzów Wielkopolski 1.  14 (3,3,3,3,2) –
20 września 2012 Unia Leszno Bydgoszcz 7. 9 (1,1,2,3,2) Maciej Janowski
13 września 2014 Fogo Unia Leszno Gorzów Wielkopolski 2.  13 (2,3,3,3,2) Szymon Woźniak
12 lipca 2015 Fogo Unia Leszno Leszno 2.  14 (2,3,3,3,3) Bartosz Zmarzlik

Złoty Kask

edytuj
Dzień Rok Klub Miejscowość Miejsce Punkty Biegi Zwycięzca
5 maja 2012 Unia Leszno Gorzów Wielkopolski 1.  12+3 (2,2,3,2,3)+3 –
25 kwietnia 2013 Fogo Unia Leszno Rawicz 7. 8 (t,2,2,2,2) Maciej Janowski
14 kwietnia 2015 Fogo Unia Leszno Lublin 3.  12 (2,3,1,3,3) Przemysław Pawlicki
25 kwietnia 2016 Fogo Unia Leszno Tarnów 6. 5 (3,0,2) Patryk Dudek
20 kwietnia 2017 Fogo Unia Leszno Zielona Góra 3.  10+2 (0,3,2,2,3)+2 Przemysław Pawlicki
11 października 2019 Fogo Unia Leszno Gdańsk 3. miejsce w eliminacjach Krzysztof Kasprzak
18 kwietnia 2022 Fogo Unia Leszno Opole 7. 8 (2,t,3,3,t) Bartosz Zmarzlik
6 maja 2023 Sparta Wrocław Opole 3.  12 (3,2,1,3,3) Maciej Janowski
1 kwietnia 2024 Falubaz Zielona Góra Opole 9. 7 (2,0,3,2,0) Dominik Kubera

Srebrny Kask

edytuj
Dzień Rok Klub Miejscowość Miejsce Punkty Biegi Zwycięzca
10 września 2011 Stokłosa Polonia Piła Wrocław 5. 11 (3,2,2,2,2) Maciej Janowski
27 lipca 2012 Unia Leszno Rzeszów 12. 6 (3,0,1,1,1) Przemysław Pawlicki
3 sierpnia 2013 Fogo Unia Leszno Rawicz 1.  15 (3,3,3,3,3) –
27 lipca 2014 Fogo Unia Leszno Krosno 1.  14 (3,3,2,3,3) –

Brązowy Kask

edytuj
Dzień Rok Klub Miejscowość Miejsce Punkty Biegi Zwycięzca
13 sierpnia 2011 Stokłosa Polonia Piła Częstochowa 2.  13 (2,2,3,3,3) Patryk Dudek
3 września 2012 Unia Leszno Gdańsk 2.  13+3 (3,2,3,2,3)+3 Krystian Pieszczek
17 sierpnia 2013 Fogo Unia Leszno Łódź 3.  12+3 (2,3,3,3,1)+3 Krystian Pieszczek

Uwagi

edytuj
  1. ↑ Skład zespołu: Patryk Dudek, Przemysław Pawlicki, Maciej Janowski, Bartosz Zmarzlik, Piotr Pawlicki.
  2. ↑ Skład zespołu: Patryk Dudek, Paweł Przedpełski, Piotr Pawlicki, Bartosz Zmarzlik.
  3. ↑ Skład zespołu: Bartosz Zmarzlik, Piotr Pawlicki, Kacper Gomólski, Paweł Przedpełski.
  4. ↑ Skład zespołu: Kacper Gomólski, Piotr Pawlicki, Tobiasz Musielak, Łukasz Sówka, Przemysław Pawlicki.
  5. ↑ Skład zespołu: Piotr Pawlicki, Artur Czaja, Paweł Przedpełski, Krystian Pieszczek, Bartosz Zmarzlik.
  6. ↑ Skład zespołu: Bartosz Zmarzlik, Krystian Pieszczek, Adrian Cyfer, Paweł Przedpełski, Piotr Pawlicki.

Przypisy

edytuj
  1. ↑ Pawlicki, Piotr | Polish Speedway Database.
  2. ↑ Piotr Pawlicki Mistrzem Europy Juniorów! – WP SportoweFakty [online], www.sportowefakty.pl [dostęp 2017-11-15].
  3. ↑ Piotr Pawlicki mistrzem Polski! – WP SportoweFakty [online], www.sportowefakty.pl [dostęp 2017-11-15].
  4. ↑ Finał MEP: Złoty medal dla Polski! (wyniki) – WP SportoweFakty [online], www.sportowefakty.pl [dostęp 2017-11-15].
  5. ↑ Jarosław Hampel Indywidualnym Mistrzem Polski (wyniki) – WP SportoweFakty [online], www.sportowefakty.pl [dostęp 2017-11-15].
  6. ↑ Motala oszalała ze szczęścia – WP SportoweFakty [online], www.sportowefakty.pl [dostęp 2017-11-15].
  7. ↑ Złamana ręka Piotra Pawlickiego! – WP SportoweFakty [online], www.sportowefakty.pl [dostęp 2017-11-15].
  8. ↑ Pawliccy w Unii Leszno! Kołodziej w Tarnowie! – WP SportoweFakty [online], www.sportowefakty.pl [dostęp 2017-11-15].
  9. ↑ Piotr Pawlicki kontuzjowany! – WP SportoweFakty [online], www.sportowefakty.pl [dostęp 2017-11-15].
  10. ↑ Polacy Drużynowymi Mistrzami Europy Juniorów – WP SportoweFakty [online], www.sportowefakty.pl [dostęp 2017-11-15].
  11. ↑ Koniec sezonu dla Piotra Pawlickiego! – WP SportoweFakty [online], www.sportowefakty.pl [dostęp 2017-11-15].
  12. ↑ Bracia Pawliccy i Grzegorz Zengota uzupełnili skład Unii Leszno! – WP SportoweFakty [online], www.sportowefakty.pl [dostęp 2017-11-15].
  13. ↑ Duńczycy najlepsi w finale DMŚJ, Polacy zdobyli srebrne medale – WP SportoweFakty [online], www.sportowefakty.pl [dostęp 2017-11-15].
  14. ↑ Polacy obronili tytuł Drużynowych Mistrzów Europy Juniorów (wyniki) – WP SportoweFakty [online], www.sportowefakty.pl [dostęp 2017-11-15].
  15. ↑ Srebrny Kask dla Pawlickiego! (wyniki) – WP SportoweFakty [online], www.sportowefakty.pl [dostęp 2017-11-15].
  16. ↑ Elitserien: Piraterna Motala – Elit Vetlanda 51:39, Piraci mistrzem – WP SportoweFakty [online], www.sportowefakty.pl [dostęp 2017-11-15].
  17. ↑ W swoim pierwszym biegu upadł na tor i został wykluczony. Z powodu urazu palca nie był zdolny do dalszej jazdy.
  18. ↑ W swoim pierwszym biegu, w wyniku wypadku, doznał złamania kości skokowej - niezdolny do dalszej jazdy.

Linki zewnętrzne

edytuj
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Piotr_Pawlicki_(ur._1994)&oldid=74629661”