Port lotniczy Casablanca
Port lotniczy Casablanca (IATA: CMN, ICAO: GMMN) – międzynarodowy port lotniczy położony 30 km na południe od Casablanki. Jest największym portem lotniczym w Maroku i piątym w Afryce po Johannesburgu, Kairze, Addis Abebie oraz Kapsztadzie. Jest portem przesiadkowym linii lotniczych Royal Air Maroc. W 2017 obsłużył 9,36 mln pasażerów.[2] Jego nazwa pochodzi od ostatniego sułtana Maroka, Muhammada V.
| |||||
| Państwo | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| Miejscowość | |||||
| Typ |
cywilne | ||||
| Właściciel |
ONDA | ||||
| Kod IATA |
CMN | ||||
| Kod ICAO |
GMMN | ||||
| Wysokość |
200 m n.p.m. | ||||
| Statystyki ruchu (2019[1]) | |||||
| Liczba pasażerów |
10 306 293 | ||||
| Drogi startowe | |||||
| |||||
Położenie na mapie Maroka  | |||||
 33°22′03″N 7°35′24″W/33,367500 -7,590000
| |||||
| Strona internetowa | |||||
Lotnisko jest węzłem dla narodowego przewoźnika Royal Air Maroc, Air Arabia Maroc i Regional Air Lines. Zostało nazwane na cześć króla Muhammeda V i jest lotniskiem partnerskim dla Portu lotniczego Baltimore-Washington i Jaser Arafat.
Historia Edytuj
Port lotniczy Casablanca został zbudowany przez Stany Zjednoczone na początku 1943 r. podczas II wojny światowej jako pomocnicze lotnisko dla lotniska Anfa i był nazwany Berrechid Airfield. Lotnisko obsługiwało różne transporty wojskowe jako przystanek w drodze do Naval Air Station Port Lyautey lub lotniska Marrakesz w Afryce Północnej na trasie Kair-Dakar. Ponadto loty odbywały się przez Atlantyk do Azorów na trasach średnio atlantyckich, które łączyły z Nową Szkocją lub z Wschodnim Wybrzeżem USA.[3]
Oprócz misji transportowej, lotnisko obsługiwało kampanię w Afryce Północnej z Twelfth Air Force 68th Reconnaissance Group poprzez P-38 Lightning i P-51 Mustang z lotniska. Elementy 68yh po raz pierwszy pojawiły się na lotniska w Wadżda w listopadzie 1942 roku i przeniósł się do Berrechid w marcu 1943 po jego ukończeniu. Wraz z końcem wojny w 1945 roku, lotnisku oddano do cywilnego rządu.
Podczas zimnej wojny w latach 50, lotniska została ponownie otwarto jako Nouasseur Air Base i był wykorzystywany jako baza wypadowa dla bombowców B-47 Stratojet United States Air Force Strategic Air Command. Operacje te później przeniosły się do Ben Air Base Guerir.
Z destabilizacją rządu francuskiego w Maroku, i uzyskaniu niezależności Maroka w 1956 roku, rząd Muhammeda V chciał by US Air Force opuściły bazę SAC w Maroku, kładąc nacisk na takie działanie po amerykańskiej interwencji w Libanie w 1958 roku. Stany Zjednoczone zgodziły się opuścić ją w grudniu 1959 roku, i wycofały się z Maroka w 1963 roku.
Nawet dzisiaj większość mieszkańców nadal odnosi się do lotniska po prostu jako "Nouasseur", która pochodzi od nazwy dzielnicy, gdzie się znajduje.
Linie lotnicze i połączenia Edytuj
Cargo Edytuj
- Air France Cargo (Nairobi, Paryż)
- DHL Airways (Amsterdam, Bruksela, Frankfurt, Madryt, Paryż)
- Med Airlines Maroc (Bamako, Dakar, Lizbona, Paryż-Orly, Tanger)
- Royal Air Maroc Cargo (Addis Abeba, Algier, Barcelona, Bruksela, Kair, Dubaj, Pekin, Hongkong, Libreville, Lizbona, Londyn, Mediolan, Paryż-Orly, Nowy Jork, Rzym, Tanger, Waszyngton-Dulles, Saragossa)
- UPS Airlines (Londyn-Gatwick, Louisville, Madryt, Newark, Rzym)
- Turkish Airlines Cargo (Stambuł, Madryt)
Transport Edytuj
Samochód Edytuj
Do portu lotniczego Casablanca można dojechać autostradą A7 przez Bouskoura. Od Rabatu można jechać poprzez A3 i A5.
Kolej Edytuj
Stacja kolejowa znajduje się na poziomie -1 w hali przylotów Terminalu 1. Pociągi kursują z lotniska do Casablanki co godzinę. Pociągi wyglądają staro, ale działa bardzo dobrze i można nim dojechać do Ain Sebba w którym można przesiąść się na różne kierunki. Zakup biletu jest sprawny i nie stwarza problemów.
Autobus Edytuj
Autobus firmy CTM oferuje usługi łączącen centrum Casablanki z lotniskiem.
Taxi Edytuj
Postój taksówek znajduje się na poziomie 0 w hali przylotów.
