Rejencja legnicka (niem. Regierungsbezirk Liegnitz) – pruska jednostka administracyjna obejmująca zachodnią część prowincji Śląsk (w latach 1919-1938 i 1941–1945 prowincji Dolny Śląsk), powstała w 1815 i istniejąca do końca II wojny światowej. Rejencja była zwyczajowo nazywana „Śląskiem Dolnym” (Niederschlesien). Obejmowała zachodni kraniec Śląska i część Łużyc Górnych.

Mapa rejencji legnickiej z 1905 r.
Mapa rejencji w prowincji śląskiej w 1905 r.
Siedziba rejencji w Legnicy

Rejencja legnicka objęła przede wszystkim zachodnią część Śląska przyłączonego do Królestwa Prus w wyniku wojen śląskich – państwo stanowe Carolath, księstwa legnickie, jaworskie i żagańskie oraz części księstw głogowskiego i świdnickiego. Tereny te podlegały od 1741 kamerze wojny i domen w Głogowie (od 1809 mieszczącej się w Legnicy). W 1820 i w 1825 przyłączono do rejencji legnickiej skrawki części Królestwa Saksonii nabyte przez Prusy w kongresie wiedeńskim – pruską część Łużyc Górnych. Siedzibą władz było miasto Legnica (Liegnitz), innymi znaczącymi miastami były Zgorzelec (Görlitz), Zielona Góra (Grünberg in Schlesien), Głogów (Glogau), Bolesławiec (Bunzlau), Hoyerswerda (od 1825) i Jelenia Góra (Hirschberg im Riesengebirge).

Rejencja legnicka powstała na mocy edyktu z 30 kwietnia 1815. Początkowo objęła powiaty

Po zniesieniu rejencji dzierżoniowskiej w 1820 do rejencji legnickiej włączono powiaty:

W 1825 do rejencji legnickiej włączono powiat Hoyerswerda należący wcześniej do Brandenburgii.

W latach 1873–1874 utworzono dwa powiaty miejskie (Stadtkreise) – Zgorzelec i Legnica.

Po I wojnie światowej rejencja pozostała w całości w granicach Niemiec. W 1919 rejencja weszła, obok rejencji wrocławskiej, w skład prowincji Dolny Śląsk. W latach 1920–1922 status miast wydzielonych otrzymały Głogów, Zielona Góra i Jelenia Góra.

1 października 1932:

1 października 1933 przywrócono powiaty Freystadt in Niederschlesien (Kożuchów) i Jauer (Jawor) w poprzednich granicach.

1 października 1938 do rejencji legnickiej włączono powiat Fraustadt (Wschowa) ze zniesionej Marchii Granicznej Poznań – Prusy Zachodnie.

Ludność edytuj

Powiat Nazwa polska Ludność (1939)[1]
Bunzlau Bolesławiec 72 912
Fraustadt Wschowa 18 908
Freystad Kozuchów 53 037
Glogau (miasto) Głogów 30 172
Glogau (powiat) Głogów 60 683
Görlitz (miasto) Zgorzelec 91 554
Görlitz (powiat) Zgorzelec 60 675
Goldberg Złotoryja 70 025
Grünberg Zielona Góra 65 739
Hirschberg (miasto) Jelenia Góra 32 764
Hirschberg (powiat) Jelenia Góra 79 918
Hoyerswerda Wojerzyce 59 303
Jauer Jawor 58 717
Landeshut Kamienna Góra 47 353
Lauban Lubań 71 896
Liegnitz (miasto) Legnica 78 456
Liegnitz (powiat) Legnica 41 226
Löwenberg Lwówek Śląski 63 476
Lüben Lubin 38 742
Rothenburg/Oberlausitz Rozbork/Różbark 91 471
Sprottau Szprotawa 96 255
Łącznie 1 283 282

W 1945 niemal cały obszar rejencji legnickiej został włączony do Polski jako część Ziem Odzyskanych. Po utworzeniu województw obszary te weszły w skład województw wrocławskiego i poznańskiego (okolice Zielonej Góry). W latach 1975–1998 obszarowi dawnej rejencji odpowiadały w przybliżeniu województwa legnickie i jeleniogórskie wraz z południową częścią zielonogórskiego. Obecnie większość tych terenów należy do województw dolnośląskiego i lubuskiego.

Przy Niemczech pozostały leżące na zachód od Nysy Łużyckiej powiaty Hoyerswerda (w całości), Rothenburg (Rózbork) (niemal cały) oraz skrawki powiatów Görlitz (Zgorzelec) i Sagan (Żagań). Zostały przyłączone do kraju związkowego Saksonii w sowieckiej strefie okupacyjnej w Niemczech, a następnie w NRD. Po reformie administracyjnej w 1952 znalazły się w okręgu Drezno. Obecnie leżą w powiatach Bautzen i Görlitz w kraju związkowym Saksonia.

Przypisy edytuj