Język singlish (wym. singlisz) – kreoloid oparty na języku angielskim, używany w Singapurze[1]. Jest wyraźnie odrębny od angielszczyzny standardowej[2].

Singlish
Obszar

Singapur

Pismo/alfabet

łacińskie

Klasyfikacja genetyczna

kreoloid na bazie angielskiego

Kody języka
Glottolog sing1272
W Wikipedii
Zobacz też: język, języki świata
Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu.

Jego status lingwistyczny nie został dobrze ustalony. Bywa klasyfikowany jako język kreolski, pidżyn bądź kreoloid (język z cechami kreolskimi)[3][4].

Słownictwo tego języka charakteryzuje się licznymi zapożyczeniami z języka malajskiego, kantońskiego i innych języków chińskich oraz tamilskiego.

Rząd Singapuru kategorycznie sprzeciwia się używaniu singlishu i uznaje standardowy język angielski za podstawowy środek komunikacji w państwie. Współistnienie obu tych odmian języka (singlishu i Standard Singapore English) bywa opisywane jako przejaw dyglosji[3].

System fonologiczny

edytuj

Samogłoski

edytuj
  przednie centralne tylne
wysokie i   u
wysoko-średnie e ə o
nisko-średnie ɛ ɔ
niskie   ɑ

Dyftongi

ai au ɔi iə uə

Porównanie samogłosek singlish i brytyjskiej wymowy Received Pronunciation:

fonemy Singlish fonemy Received Pronunciation przykład
/i/ /iː/ meet
/ɪ/ pit
/e/ /eɪ/ day
/ɛ/ (przed dźwięcznymi sp. zwartymi) leg
/ɛ/ /ɛ/ set
/æ/ map
/ɛə/ hair
/ɑ/ /ɑː/ car
pass
father
/ʌ/ bus
/aɪ/ (przed /l/) mile
/ɔ/ /ɒ/ mock
/ɔː/ thought
court
/o/ /əʊ/ low
/u/ /uː/ food
/ʊ/ put
/ə/ /ɜː/ bird
/ə/ idea
better
/ai/ /aɪ/ my
/au/ /aʊ/ mouth
/ɔi/ /ɔɪ/ boy
/jə/ /ɪə/ here
/wə/ /ʊə/ tour
/jɔ/ /jʊə/ cure
/ai jə/ /aɪə/ fire
/au wə/ /aʊə/ power

Spółgłoski

edytuj
  dwuwargowe wargowozębowe zębowe dziąsłowe zadziąsłowe podniebienne tylnopodniebienne krtaniowe
zwarte p b     t d     k ɡ  
zwartoszczelinowe              
szczelinowe   f (v) (θ ð) s (z) ʃ (ʒ)     h
nosowe m     n     ŋ  
boczne       l        
płynne w     r   j    

Przypisy

edytuj
  1. Jan Pokorný, Lingvistická antropologie: jazyk, mysl a kultura, Praha: Grada Publishing, 2010, s. 137, ISBN 978-80-247-2843-8 (cz.).
  2. Marcin Walczyński, Creoloids and the Typology of Contact Languages, „Anglica Wratislaviensia”, XLVI, 2008, s. 149–157 (ang.).
  3. a b Madalena Cruz-Ferreira, Learning English in Singapore: Pronunciation Targets and Norms, [w:] Rita Elaine Silver, Christine C.M. Goh, Lubna Alsagoff (red.), Language Learning in New English Contexts: Studies of Acquisition and Development, London: Continuum, 2009, s. 18–31, ISBN 978-0-8264-9845-8, OCLC 680036592 (ang.), vide s. 19.
  4. Lionel Wee, The Singlish Controversy, Cambridge: Cambridge University Press, 2018, s. 169, DOI10.1017/9781316855331, ISBN 978-1-107-18171-7, ISBN 978-1-316-85533-1, OCLC 1021244366 [dostęp 2021-08-16] (ang.).

Linki zewnętrzne

edytuj