Macronaemia episcopalis

Macronaemia episcopalisgatunek chrząszcza z rodziny biedronkowatych.

Macronaemia episcopalis
(Kirby, 1837)
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

stawonogi

Gromada

owady

Rząd

chrząszcze

Rodzina

biedronkowate

Podrodzina

Coccinellinae

Plemię

Coccinellini

Rodzaj

Macronaemia

Gatunek

Macronaemia episcopalis

Synonimy
  • Coccinella episcopalis Kirby, 1837
  • Naemia episcopalis (Kirby, 1837)
  • Anisosticta episcopalis (Kirby, 1837)
  • Microanaemia episcopalis (Kirby, 1837)

Taksonomia

edytuj

Gatunek ten opisany został po raz pierwszy w 1837 roku przez Williama Kirby’ego pod nazwą Coccinella episcopalis. W 1850 roku Étienne Mulsant przeniósł go do rodzaju Naemia. W 1873 roku umieszczony został w rodzaju Anisosticta przez George’a Roberta Crotcha. W 1899 roku Thomas Lincoln Casey Jr. wyznaczył go gatunkiem typowym nowego rodzaju Macronaemia[1].

Morfologia

edytuj

Chrząszcz o ciele długości od 3,25 do 4 mm i szerokości od 1,6 do 2 mm. Kształt ciała jest spłaszczony grzbieto brzusznie i silnie wydłużony. Głowa jest ubarwiona czarno z żółtym czołem i nadustkiem. Krawędź przednia nadustka jest niemal ścięta, a jego kąty przednio-boczne wystają ku przodowi. Przedplecze jest żółte z trzema parami plamek bocznych, często pozlewanych w boczne przepaski podłużne. Krawędź tylna przedplecza jest nieobrzeżona. Pokrywy są żółte z trzema czarnymi przepaskami podłużnymi. Przyszwowa z nich jest wąska, natomiast para przepasek biegnąca środkami pokryw jest szeroka. Krawędzie boczne pokryw są wąsko i gwałtownie rozpłaszczone. Epipleury opadają ku dołowi i do wewnątrz, wskutek czego widoczne są w całości, gdy patrzy się na owada z boku. Barwa spodu ciała jest czarna z żółtymi: epimerytami śródtułowia, epimerytami zatułowia, bocznymi i tylnymi krawędziami sternitów odwłoka, a u samca także z żółtymi: przedpiersiem, przednimi biodrami i środkową częścią śródpiersia. Wyrostek międzybiodrowy przedpiersia jest wąski, silnie wypukły, zaopatrzony w delikatne listewki boczne, zaś pozbawiony żeberek. Przednia krawędź śródpiersia wchodzi wąską wypustką między przednie biodra. Odnóża mają stopy o rozszerzonych u nasady i pozbawionych ząbkowania pazurkach. Dwie ostatnie pary odnóży zaopatrzone są w po dwie ostrogi na wierzchołkach goleni. Pierwszy z widocznych sternitów odwłoka nosi wąskie i niepełne linie zabiodrzy, podobne do tych u rodzaju Anosticta. Narządy rozrodcze samca są symetrycznie zbudowane. U samicy genitalia charakteryzują się brakiem infundibulum oraz wydłużoną płytką koksalną o silnej budowy styliku wierzchołkowym[1].

Ekologia i występowanie

edytuj

Zarówno larwy, jak i imaginesdrapieżnikami żerującymi na mszycach (afidofagia)[1].

Owad nearktyczny. W Kanadzie znany jest z Jukonu, Terytoriów Północno-Zachodnich, Kolumbii Brytyjskiej, Alberty, Saskatchewan, Manitoby, Ontario i Quebecu. W Stanach Zjednoczonych występuje w zachodnich częściach Waszyngtonu i Oregonu, północno-zachodniej Kalifornii, Montanie, Idaho, Utah, Arizonie, Wyoming, Kolorado, Dakocie Północnej, Dakocie Południowej, Nebrasce, Kansas, Minnesocie, Iowie, Wisconsin, północnym Illinois, Michigan, Ohio, Pensylwanii i stanie Nowy Jork[1].

Przypisy

edytuj
  1. a b c d Robert D. Gordon. The Coccinellidae (Coleoptera) of America North of Mexico. „Journal of the New York Entomological Society”. 93 (1), s. 1-912, 1985. New York Entomological Society.