Polski Koncern Naftowy Orlen

polskie przedsiębiorstwo paliwowo-energetyczne
(Przekierowano z PKN Orlen)

Polski Koncern Naftowy Orlen Spółka Akcyjna (skrót PKN Orlen lub PKN Orlen S.A.)[5] – polski koncern paliwowo-energetyczny, lider wśród przedsiębiorstw petrochemicznych w Europie środkowo-wschodniej. W obszarze działania koncernu znajduje się również produkcja polimerów oraz monomerów. Główny producent produktów petrochemicznych w Czechach. W 2015 r. zatrudniał ponad 20 000 pracowników[6].

Polski Koncern Naftowy Orlen Spółka Akcyjna
Ilustracja
Siedziba PKN Orlen w Płocku
Państwo  Polska
Województwo  mazowieckie
Siedziba Płock
Adres ul. Chemików 7
09-411 Płock
Data założenia 7 września 1999
Forma prawna spółka akcyjna
Prezes Daniel Obajtek
Przewodniczący Rady Nadzorczej Wojciech Jasiński
Udziałowcy Skarb państwa (27,52%)
Nationale-Nederlanden OFE (7,34%)
Aviva OFE (6,29%)
pozostali (58,85%)[1]
Nr KRS 0000028860
Zatrudnienie 21 282 (2018)[2]
ISIN PLPKN0000018
Symbol akcji PKN[3]
Dane finansowe
Przychody 111 203 mln zł (2019)[4]
Wynik operacyjny 5554 mln zł (2019)
Wynik netto 4298 mln zł (2019)
Aktywa 71 202 mln zł (2019)
Kapitał własny 38 607 mln zł (2019)
Kapitał zakładowy 535 mln zł (2019)[1]
Położenie na mapie Płocka
Mapa konturowa Płocka, blisko górnej krawiędzi po lewej znajduje się punkt z opisem „Polski Koncern Naftowy Orlen Spółka Akcyjna”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, w centrum znajduje się punkt z opisem „Polski Koncern Naftowy Orlen Spółka Akcyjna”
Położenie na mapie województwa mazowieckiego
Mapa konturowa województwa mazowieckiego, po lewej nieco u góry znajduje się punkt z opisem „Polski Koncern Naftowy Orlen Spółka Akcyjna”
Ziemia52°35′13,9″N 19°39′10,8″E/52,587194 19,653000
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa
Mazowieckie Zakłady Rafineryjne i Petrochemiczne w Płocku, lata 70.
Stacja benzynowa CPN w Modlinie, lata 70.
„Wspieramy Polskę” kampania Fundacji Orlen w czasie pandemii Covid-19 (2020)

Właściciel sześciu rafinerii: w Płocku, Trzebini, Jedliczu na terenie Polski, w Litvínovie i Kralupach nad Vltavou na terenie Czech oraz w Możejkach na Litwie. Łączne moce przerobowe rafinerii w 2015 roku wyniosły 35,2 GWe (16,2 GWe obiekty w Polsce, 8,7 GWe w Czechach i 10,2 GWe na Litwie)[7]. W 2015 roku wykorzystanie mocy przerobowych wyniosło ogółem 90%. Jako jedyne polskie przedsiębiorstwo notowane w rankingu Fortune 500 (297 pozycja, największym przedsiębiorstwem na świecie został brytyjsko-holenderski Shell)[8].

W 2015 roku przychody przedsiębiorstwa wyniosły 88,336 mld zł, same przychody związane ze sprzedażą paliw do klientów indywidualnych i instytucjonalnych wyniosły 31,122 mld zł, zaś w 2014 roku przychody przedsiębiorstwa wyniosły 106,832 mld zł[9].

Spółka jest notowana na warszawskiej giełdzie. W październiku 2017 roku akcje spółki osiągnęły dotychczasową maksymalną wartość 128 złotych za sztukę[10].

HistoriaEdytuj

W lipcu 1944 r. utworzona została instytucja, której zadaniem było zabezpieczenie infrastruktury naftowej zniszczonej w wyniku długotrwałych działań wojennych oraz okupacyjnych i rozpoczęcie działalności dystrybucyjnej. W październiku tego samego roku utworzono organizację której nadano nazwę Polski Monopol Naftowy, po czym jeszcze tego samego miesiąca została ona zmieniona na Państwowe Biuro Sprzedaży Produktów Naftowych. 3 grudnia 1945 roku utworzone zostało przedsiębiorstwo pod nazwą „Centrala Produktów Przemysłowych” i od tamtej pory przedsiębiorstwo funkcjonowało pod tą nazwą. W roku 1945 nazwę zmieniono na Centralny Zarząd Obrotu Produktami Naftowymi „CPN”. W roku 1958 przedsiębiorstwo powróciło do wcześniejszej firmy, którą połączono ze skrótem „CPN” – Centrala Produktów Naftowych „CPN”, a w grudniu 1995 roku została przekształcona w jednoosobową spółkę Skarbu Państwa.

1 lipca 1993 roku przedsiębiorstwo Mazowieckie Zakłady Rafineryjne i Petrochemiczne przekształcono w spółkę akcyjną Petrochemia Płock S.A.[11]

W maju 1998 r. Rada Ministrów podjęła decyzję o utworzeniu koncernu naftowego. Miał on powstać w wyniku połączenia Centrali Produktów Naftowych CPN SA oraz Petrochemii Płock SA. Działania dotyczące utworzenia nowego podmiotu zostały sformalizowane 7 września 1999, kiedy to przyjął nazwę Polski Koncern Naftowy SA. 3 kwietnia 2000 Nadzwyczajne Walne Zgromadzenie Akcjonariuszy podjęło decyzję o nadaniu spółce nazwy handlowej Orlen.

Początkiem 2018 roku podpisano list intencyjny rozpoczynający proces wchłonięcia Grupy Lotos przez PKN Orlen[12].

W styczniu 2019 Orlen poinformował, że wchodzi na rynek słowacki i otwiera stacje paliw pod marką Benzina[13].

3 listopada 2020 spółka poinformowała, że zgodnie z podpisaną w czerwcu umową do końca 2020 roku PKN Orlen ma stać się większościowym akcjonariuszem Ruchu, z pakietem 65 proc. udziałów. Celem inwestycji jest wzmocnienie segmentu detalicznego Grupy Orlen[14].

7 grudnia 2020 PKN Orlen ogłosił podpisanie umowy przedwstępnej na nabycie całości akcji spółki Polska Press, będącej m.in. wydawcą 20 dzienników regionalnych i serwisów internetowych od niemieckiego holdingu Verlagsgruppe Passau[15]. 5 lutego 2021 nieostateczną[16][a] zgodę na transakcję wydał Urząd Ochrony Konkurencji i Konsumenta (UOKiK)[17], jednak decyzją SOKiK z dnia 8 kwietnia 2021 r. przejęcie grupy Polska Press zostało wstrzymane[18][19]. Pomimo tego 1 marca 2021 doszło do podpisania umowy kupna spółki Polska Press pomiędzy Verlagsgruppe Passau. i PKN Orlen S.A.[20].

W marcu 2021 roku PKN Orlen wykupił 100 proc. udziałów spółki transportowej OTP – jednego z największych przewoźników paliw w Polsce[21].

Nowe elektrociepłownie gazowo-paroweEdytuj

W latach 2011–2018 PKN Orlen zwiększył istotnie potencjał produkcji energii elektrycznej przez budowę dwóch elektrociepłowni gazowo-parowych zlokalizowanych w Płocku oraz we Włocławku. Bloki te zwiększą mocy wytwórcze koncernu do 1,5 GWe.

Blok gazowo-parowego we Włocławku ma moc 463 MWe. Całkowity koszt inwestycji szacowany jest na około 1,4 mld zł. Wykonawcą projektu było konsorcjum General Electric i SNC Lavalin[22][23].

Moc nowego bloku w Płocku to 596 MWe. Głównym wykonawcą przedsięwzięcia jest konsorcjum firm grupy Siemens. Koszt inwestycji to około 1,65 mld zł[24][25].

Surowce i produkty procesówEdytuj

Pozyskiwane surowce odnawialne to woda, powietrze, estry oraz bioetanol, zaś nieodnawialne to ropa naftowa, gaz ziemny oraz surowce pochodzące z grupy tzw. chemikaliów pomocniczych.

Produkty powstające w procesie rafinacji to:

  • produkty paliwowe: benzyny, oleje napędowe lekkie i ciężkie, oleje opałowe, paliwa lotnicze
  • produkty rafineryjne: benzyny lekkie, średnie i ciężkie
  • produkty petrochemiczne: etylen, propylen, paraksylen, kwas tereftalowy, fenol, aceton, benzen, butadien, tlenek etylenu i glikole
  • poliolefiny: polietylen, polipropylen, polichlorek winylu, nawozy i inne (woski, siarka, gips) oraz asfalty, bazy olejowe i nawozy.

W 2015 r. ze sprzedaży olejów napędowych koncern uzyskał przychody w wysokości 37 093 mln zł, a sprzedaży benzyn 21 674 mln zł. Te paliwa okazały się być najbardziej dochodowe. Dane dotyczące przychodów z poszczególnych typów paliw zestawiono w tabeli[26].

Rodzaj paliwa Wartość przychodu (mln zł)
Olej napędowy 37 093
Benzyna 21 674
Ciężki olej opałowy 2860
Paliwo lotnicze (JET-A1) 2000
LPG 1938
Etylen 1577
Olej opałowy lekki Ecoterm 1536
PTA 1532
Propylen 1401
Asfalty 1377

Segmenty działalnościEdytuj

Koncern ma obecnie dostęp do dwóch terminali w Gdańsku i Butyndze.

Terminal naftowy PERN w Gdańsku

Prace przy budowie terminalu naftowego rozpoczęły się 21 lutego 2014 roku. Wartość inwestycji to około 412 mln zł, pojemność magazynowa obiektu 375 tys. m³. I etap budowy: budowa sześciu zbiorników na ropę naftową o pojemności 62,5 tys. m³ każdy (łącznie 375 tys. m³.), wraz z infrastrukturą niezbędną do ich obsługi. Realizacja pozwoli na przeładunek, magazynowanie i inne usługi związane z ropą naftową.

II etap budowy: budowa zbiorników o pojemności 325 tys. m³, które będą służyły do magazynowania produktów ropopochodnych, chemikaliów, paliwa lotniczego JET oraz biokomponentów dodawanych do paliw[27].

Terminal naftowy SPM Buoy w Butyndze (Litwa)

Terminal w Butyndze oddany został do użytku w 1999 roku i jest połączony z rafinerią w Możejkach rurociągiem o długości 91,5 km. Rocznie obiekt pozwala na przyjęcie do 12 mln ton ropy[28].

DownstreamEdytuj

W tym segmencie koncern prowadzi działalność związaną z rafinacją i przerobem surowców oraz ze wszystkimi kwestiami towarzyszącymi wydobyciu. Podzielony jest na produkcję, sprzedaż, energetykę, logistykę, źródła zaopatrzenia.

ProdukcjaEdytuj

Spółka posiada rafinerie w Polsce, Czechach oraz na Litwie. W 2015 r. moce przerobowe wyniosły 35,2 GWe. Na terenie Polski zlokalizowane są obecnie trzy rafinerie: w Płocku, Jedliczach oraz Trzebini.

Rafineria w PłockuEdytuj
Osobny artykuł: Rafineria w Płocku.

Zakład produkcyjny PKN Orlen w Płocku o mocach przerobowych 16,3 mln t/rok jest jednym z największych i najnowocześniejszych zakładów wydobywających surowce petrochemiczne na terenie Europy Środkowo-Wschodniej. Obiekt sklasyfikowany został jako Super-Site. Proces produkcyjny przebiega z wykorzystaniem Instalacji Olefin, o mocach wytwórczych około 700 tys. ton etylenu i około 380 tys. ton propylenu. Modernizacja obiektu rozpoczęła się w 2002 r. i jej wykonawca była firma ABB Lummus. Koszt modernizacji wyniósł 245 mln euro.

Rafinerie w Trzebini oraz JedliczuEdytuj

Rafinerie w Trzebini oraz Jedliczu, zlokalizowane na południu Polski w 2015 r. zostały połączone i funkcjonują jako Orlen Południe. Głównym obszarem działania rafinerii są usługi związane z magazynowaniem i dystrybucją paliw, produkcją biokomponentów, baz olejowych, olejów opałowych, a także regeneracją olejów przepracowanych[29].

SprzedażEdytuj

W dział sprzedaży wchodzi hurt rafineryjny i hurt petrochemiczny. Rynki polski, litewski oraz czeski są rynkami macierzystymi.W 2015 r. hurtowa sprzedaż produktów rafineryjnych prowadzona była z krajami: na terenie Polski, Czech, Niemiec, Słowacji, Węgier, Litwy, Łotwy, Estonii, Finlandii i Ukrainy oraz drogą morską do terminali przeładunkowych Europy Zachodniej. W 2015 r. udziały rynkowe utrzymały się na poziomie 59,5% dzięki sprzedaży benzyny i oleju napędowego przez Grupę Orlen na rynku polskim. Swój sukces na rynku sprzedaży zawdzięcza też bogatemu portfolio produktów rafineryjnych, m.in. benzyny, olej napędowy, paliwo lotnicze, olej opałowy lekki i ciężki oraz szeroką gamę produktów i półproduktów pozapaliwowych[30].

LogistykaEdytuj

Orlen wykorzystuje sieć uzupełniających się elementów infrastruktury: terminali paliw, lądowych i morskich baz przeładunkowych, sieci rurociągów surowcowych. W roku 2015 logistyka produktów w Grupie Orlen była realizowana za pomocą rurociągów, transportem kolejowym oraz cysternami samochodowymi. W 2015 r. łączna długość wykorzystywanych sieci wyniosła 3753 km, z czego długość sieci w Polsce wyniosła 1880 km, w Czechach 1774 km, zaś na Litwie 91 km. Łączna długość wykorzystywanych rurociągów surowcowych wyniosła 1695 km, zaś rurociągów produkcyjnych 2058 km. W Polsce niemal 53% środków transportu stanowią rurociągi, 26% transportu odbywa się drogą kolejową, zaś 21% cysternami[31].

Bazy paliw[32]

Źródła zaopatrzeniaEdytuj

Ropa naftowaEdytuj

Dostawy surowca realizowane są głównie rurociągiem „Przyjaźń” z Rosji oraz drogą morską rurociągiem Pomorskim. Grupa Orlen Lietuva jest zaopatrywana w surowiec przez terminal w Butyndze. W grupie Unipetrol główne kierunki zaopatrzenia w surowiec stanowią południowy odcinek rurociągu „Przyjaźń” dla rafinerii w Litvínovie oraz rurociągi TAL i IKL dla rafinerii w Kralupach. Rafineria w Litvínovie jest też zaopatrywana przez rurociągi TAL i IKL.

PKN Orlen zapewnia ropę naftową do rafinerii w Płocku oraz trzech rafinerii z Grupy Orlen zlokalizowanych odpowiednio w Litvínovie i Kralupach w Czechach oraz w Możejkach na Litwie.Zakupy gazu ziemnego opierają się na długoterminowym kontrakcie pomiędzy PKN Orlen i PGNiG oraz na umowach z dostawcami alternatywnymi. Ponadto Grupa Orlen realizuje szereg projektów poszukiwawczo-wydobywczych w celu pozyskania własnych źródeł gazu i ropy naftowej.

Gaz ziemnyEdytuj

Zakupy gazu ziemnego opierają się na długoterminowym kontrakcie pomiędzy PKN Orlen i PGNiG oraz na umowach z dostawcami alternatywnymi. Ponadto realizowany jest również szereg projektów poszukiwawczo-wydobywczych w celu pozyskania własnych źródeł gazu i ropy naftowej.

Działalność wydobywczaEdytuj

Działalność w PolsceEdytuj

Działania w zakresie rozpoznawania oraz eksploatacji gazu ziemnego oraz ropy naftowej są obecnie[kiedy?] prowadzone na terenie 8 województw: pomorskiego, kujawsko-pomorskiego, mazowieckiego, wielkopolskiego, łódzkiego, lubelskiego, podkarpackiego i małopolskiego. Wydobycie gazu ziemnego odbywa się obecnie[kiedy?] we współpracy z PGNiG. Zasoby (potwierdzone lub prawdopodobne) 2P posiadane przez Grupę Orlen w Polsce wyniosły na koniec 2015 roku 8,2 mln baryłek ekwiwalentu ropy naftowej (MM BOE). Liczba koncesji wniosła 15, zaś liczba odwiertów 14. W 2015 r. koncern prowadził prace, samodzielnie lub z partnerem, na obszarze 29 koncesji.

Działalność w KanadzieEdytuj

Działalność wydobywcza prowadzona jest w prowincji Alberta, przy zastosowaniu technik odwiertów horyzontalnych oraz szczelinowania hydraulicznego. W 2015 roku rozpoczęto 16 takich operacji. W efekcie uzyskano średnią produkcję w 4 kwartale 2015 roku na poziomie ponad 7,3 tys. baryłek ekwiwalentu ropy dziennie (MBOE/D), z czego 45% stanowiły węglowodory ciekłe (ropa oraz kondensat)[33].

Spółki i marki PKN OrlenEdytuj

Nazwa Opis Uwagi
Orlen Centrum Serwisowe serwis stacji paliw
Orlen Centrum Usług Korporacyjnych
Basell Orlen Polyolefins plastik i syntetyczne materiały
Orlen marka stacji paliw na rynku polskim i niemieckim
Petrochemia Płock marka na polskim rynku reaktywowana na jednej stacji paliw w grudniu 2018 r.[34]
Orlen Unipetrol czeski holding rafineryjny
Benzina marka stacji paliw na rynku czeskim i słowackim
Solino
  • produkcja solanki przemysłowej
  • podziemne składowanie ropy naftowej oraz produktów naftowych
Anwil S.A. polskie przedsiębiorstwo chemiczne
Orlen KolTrans transport i spedycja kolejowa
Orlen Lietuva
Orlen Transport transport produktów naftowych
Orlen Oil dostawca oleju
Orlen Gaz producent gazu od 31.10.2015 połączona z Orlen Paliwa
Ship Service paliwa żeglugowe
CPN marka stacji paliw na rynku polskim reaktywowana na jednej stacji paliw w grudniu 2018 r.[34]
Bliska marka stacji paliw na rynku polskim zlikwidowana
Star marka stacji paliw na rynku niemieckim
Benzina Plus ekonomiczna marka stacji paliw na rynku czeskim
Ventus ekonomiczna marka stacji paliw na rynku litewskim
Rafineria Trzebinia rafineria w Trzebini
Rafineria Jedlicze rafineria w Jedliczu
Orlen Ochrona ochrona
Orlen Prewencja usługi bhp, p. poż. i ochrona środowiska od 01.06.2011 roku połączona ze spółką Orlen Eko
Orlen Paliwa marka na rynku polskim
Orlen Laboratorium laboratorium
Orlen Asfalt producent asfaltu
Orlen Automatyka automatyka przemysłowa od 20.02.2015 roku połączona ze spółką Orlen Serwis
Orlen Administracja usługi
Orlen Serwis remonty i inwestycje, utrzymanie ruchu, serwis urządzeń automatyki przemysłowej, projektowanie i prefabrykacja

Branże: automatyki, elektryki, mechaniki i logistyki

Spółka konsolidująca spółki: Orlen Automatyka, Orlen Wir,

RemWil, Wircom, Euronaft Trzebinia

Orlen Projekt projektowanie, budowa nowych oraz modernizacje istniejących obiektów w branży rafineryjnej, petrochemicznej, chemicznej
Orlen Medica usługi medyczne
Orlen Budonaft budowa stacji paliw
Spolana czeskie przedsiębiorstwo chemiczne
Orlen International Exploration and Production Company poszukiwanie i eksploracja złóż ropy naftowej za granicą
Orlen Upstream poszukiwanie i eksploracja złóż ropy naftowej w Polsce
Orlen Wir serwis maszyn wirujących od 01.03.2016 roku połączona ze spółką Orlen Serwis
Energa produkcja i przesył energii elektrycznej
Sigma Bis agencja mediowa
Ruch dystrybucja prasy, handel detaliczny
Polska Press wydawca prasy, portale internetowe

Dotychczasowi prezesi ZarząduEdytuj

Władze spółki[36][37][38]Edytuj

ZarządEdytuj

Rada NadzorczaEdytuj

Orlen TeamEdytuj

W 2002 spółka stworzyła specjalny zespół rajdowy pod nazwą Orlen Team. W skład ekipy weszli trzej motocykliści Jacek Czachor, Marek Dąbrowski i Jakub Przygoński oraz kierowca rajdowy Szymon Ruta i jego pilot.

Historia projektu:

  • przełom 1999 i 2000 – Jacek Czachor i Marek Dąbrowski – pierwszy start w Rajdzie Dakar 2000 (pierwsi polscy motocykliści, którzy go ukończyli).
  • czerwiec 2002 – powstanie zespołu w obecnej formule (2 motocyklistów + załoga samochodowa Komornicki/Marton) – starty Mistrzostwach Świata FIM i Pucharze Świata FIA w rajdach terenowych oraz Rajdzie Dakar.
  • wrzesień 2004 – dotychczasową załogę samochodową zastąpił K. Hołowczyc i J.M. Fortin. Marek Dąbrowski był drugim wicemistrzem świata w 2004 oraz pierwszym Polakiem w historii Rajdu Dakar, który ukończył zawody w pierwszej dziesiątce. Jacek Czachor zdobył tytuł wicemistrza świata 2004 i 10 miejsce podczas Dakar 2007 (etapowe miejsca w pierwszej trójce).
  • Dakar 2009 – Krzysztof Hołowczyc 5 miejsce, debiutujący Jakub Przygoński 11 miejsce, Jacek Czachor 20 miejsce, Marek Dąbrowski wycofał się z powodu ciężkiej kontuzji.

KontrowersjeEdytuj

  • Z PKN Orlen związana była tak zwana afera Orlenu (2004), a z nią prace poświęconej jej sejmowej komisji śledczej.
  • W 2002 należąca do PKN Orlen rafineria w Trzebini zamieszana była w aferę paliwową.
  • 7 grudnia 2020 grupa PKN Orlen poinformowała o podpisaniu umowy przedwstępnej na przejęcie grupy Polska Press. Decyzja ta spotkała się z uznaniem ze strony środowisk popierających partię Prawo i Sprawiedliwość, jednocześnie wywołując oburzenie i zdecydowaną krytykę ze strony dziennikarzy, środowisk opozycyjnych i centrystycznych[39].
  • RPO Adam Bodnar wypowiedział się krytycznie podkreślając zagrożenia dla wolności słowa poprzez fakt przejęcia Polska Press przez spółkę państwową zaznaczając, że „Konstytucyjna zasada wolności prasy wyklucza zaś jej prawne podporządkowanie władzom politycznym – choćby pośrednie” oraz „Inaczej wolna prasa, której cechą jest krytycyzm wobec władzy, może się przekształcić w zależne od niej biuletyny informacyjne i propagandowe. A koncentracja w jednym koncernie druku prasy, jej wydawania i kolportażu to próba powrotu do niechlubnych tradycji RSW „Prasa-Książka-Ruch” z PRL”[40].

UwagiEdytuj

  1. ↑ Zgodnie z treścią decyzji SOKiK.

PrzypisyEdytuj

  1. ↑ a b Struktura akcjonariatu – PKN Orlen. orlen.pl. [dostęp 2020-04-21].
  2. ↑ Orlen w liczbach. orlen.pl. [dostęp 2020-04-21].
  3. ↑ PKNORLEN (PKN). Giełda Papierów Wartościowych w Warszawie. [dostęp 2017-05-20].
  4. ↑ Dane finansowe PKN Orlen. orlen.pl. [dostęp 2020-04-21].
  5. ↑ Statut Polskiego Koncernu Naftowego Orlen Spółka Akcyjna.
  6. ↑ PKN Orlen: Grupa Orlen i otoczenie (pol.). 2016-01-01. [dostęp 2016-01-01].
  7. ↑ PKN Orlen: Nasza działalność w 2015 r. (pol.). 2016-05-26. [dostęp 2016-05-26].
  8. ↑ PKN Orlen: PKN Orlen (pol.). 2016-01-01. [dostęp 2016-01-01].
  9. ↑ 100 największych firm w Polsce. Edycja 2014. W: Forbes [on-line]. [dostęp 2014-04-24].
  10. ↑ Polski Koncern Naftowy Orlen SA notowania – Investing.com, Investing.com Polska [dostęp 2019-02-22] (pol.).
  11. ↑ https://www.orlen.pl/PL/OFirmie/Nasza%20historia/Strony/Historiaslowami.aspx.
  12. ↑ Minister chce pełnej fuzji, a Orlen?, „pb.pl” [dostęp 2018-03-14] (pol.).
  13. ↑ Słowacy zatankują w PKN Orlen. Spółka otwiera stacje paliw Benzina.
  14. ↑ Do końca roku PKN Orlen przejmie Ruch, rmf24.pl [dostęp 2020-11-18] (pol.).
  15. ↑ Polsat News, PKN Orlen przejmuje wydawnictwo Polska Press – Polsat News, polsatnews.pl [dostęp 2020-12-07] (pol.).
  16. ↑ Polska Press. Sprawa zakupu przez Orlen będzie rozpoznana poza kolejnością (pol.). onet.pl, 2021-05-05. [dostęp 2021-05-05].
  17. ↑ UOKiK zgadza się na kupno Polska Press przez Orlen, wirtualnemedia.pl, 5 lutego 2021 [dostęp 2021-03-02].
  18. ↑ Sąd wstrzymuje przejęcie Polska Press przez Orlen - Wiadomości (pol.). onet.pl, 2021-04-12. [dostęp 2021-04-12].
  19. ↑ Przejęcie Polska Press przez PKN Orlen wstrzymane przez sąd. Jaki jest powód? Wnioskował o to RPO Adam Bodnar (pol.). tvp.info, 2021-04-12. [dostęp 2021-04-12].
  20. ↑ PKN Orlen właścicielem Polska Press, polskapress.pl [dostęp 2021-03-02].
  21. ↑ PKN Orlen przejął jednego z największych drogowych przewoźników paliw w Polsce, www.tvp.info, 31 marca 2021 [dostęp 2021-04-01] (pol.).
  22. ↑ Forbes: Budowa elektrociepłowni PKN Orlen we Włocławku na finiszu (pol.). 2015-05-26. [dostęp 2015-05-26].
  23. ↑ Inwestycje Energetyczne: CCGT Włocławek – Inwestycje Energetyczne (pol.). 2018-01-13. [dostęp 2018-01-28].
  24. ↑ wyborcza.pl: Płock.Nową elektrociepłownię PKN Orlen zbuduje konsorcjum Siemens (pol.). 2014-12-02. [dostęp 2014-12-02].
  25. ↑ Inwestycje Energetyczne: CCGT Płock (pol.). 2018-01-16. [dostęp 2018-01-28].
  26. ↑ PKN Orlen: Grupa Orlen – główne surowce i produkty (pol.). 2016-01-01. [dostęp 2016-01-01].
  27. ↑ wyborcza.pl: Terminal naftowy PERN w Gdańsku gotowy. Pomieści aż 375 mln litrów ropy (pol.). 2015-12-29. [dostęp 2015-12-29].
  28. ↑ wnp.pl: Terminal w Butyndze przyjął już 800 tankowców (pol.). 2011-06-13. [dostęp 2011-06-13].
  29. ↑ PKN Orlen: Sektor Downstream PKN Orlen (pol.). 2015-12-16. [dostęp 2015-12-16].
  30. ↑ PKN Orlen: Sektor Downstream Sprzedaż PKN Orlen (pol.). 2015-12-16. [dostęp 2015-12-16].
  31. ↑ PKN Orlen: Sektor Downstream Sprzedaż PKN Orlen (pol.). 2015-12-16. [dostęp 2015-12-16].
  32. ↑ Bazy paliw. orlenpaliwa.com.pl.
  33. ↑ PKN Orlen: Sektor wydobycia PKN Orlen (pol.). 2015-12-16. [dostęp 2015-12-16].
  34. ↑ a b Business Insider Polska: CPN na stacjach paliw PKN Orlen (pol.). Business Insider, 2018-12-11. [dostęp 2018-12-11].
  35. ↑ a b Zmiana na stanowisku Prezesa Zarządu PKN Orlen. orlen.pl, 2015-12-16. [dostęp 2015-12-17].
  36. ↑ Zarząd Spółki, orlen.pl [dostęp 2020-02-02].
  37. ↑ Zmiany w Zarządzie PKN Orlen, orlen.pl [dostęp 2018-02-07].
  38. ↑ Rada Nadzorcza – PKN ORLEN, www.orlen.pl [dostęp 2020-12-13].
  39. ↑ Orlen przejmuje Polska Press. Fala komentarzy, Onet Wiadomości, 7 grudnia 2020 [dostęp 2020-12-15] (pol.).
  40. ↑ Adam Bodnar, RPO, Zakup Polska Press przez PKN Orlen. Rzecznik o zagrożeniach dla wolności słowa, 17 grudnia 2020, 17 grudnia 2020 [dostęp 2020-12-17].!!!

Linki zewnętrzneEdytuj

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Polski_Koncern_Naftowy_Orlen&oldid=63208346”