Wikipedia

Orlen

polskie przedsiębiorstwo energetyczne i petrochemiczne
(Przekierowano z PKN Orlen)
To jest najnowsza wersja przejrzana, która została oznaczona 2 kwi 2025. Od tego czasu wykonano 1 zmianę, która oczekuje na przejrzenie.

Orlen Spółka Akcyjna[5] (dawniej Polski Koncern Naftowy Orlen Spółka Akcyjna, PKN Orlen) – polski koncern wielobranżowy, operujący na rynkach biopaliw, gazownictwa (poszukiwania i wydobycie, logistyka i dystrybucja oraz sprzedaż hurtowa i detaliczna gazu ziemnego), energii elektrycznej i cieplnej, petrochemii, prasowym, produkcji nawozów sztucznych, poszukiwań, wydobycia i przerobu ropy naftowej oraz sprzedaży detalicznej. W grupie kapitałowej w 2022 roku zatrudnionych było około 65 tysięcy pracowników. W roku 2022 w zakresie przychodów koncern sytuował się na 155. pozycji na świecie[6]. W 2022 roku nastąpiło znaczące zwiększenie skali działalności koncernu w wyniku przejęcia przez połączenie ze spółkami Grupa Lotos oraz Polskie Górnictwo Naftowe i Gazownictwo. Zrealizowane przejęcia wpisują się w strategiczną politykę koncernu, dążącego do budowy dużej, zdywersyfikowanej w zakresie źródeł przychodów organizacji, rozwijającej w szczególności niskoemisyjne i zeroemisyjne źródła energii elektrycznej, podobnie jak inne duże podmioty europejskie i globalne, operujące pierwotnie głównie na rynku oil&gas. Spółka deklaruje osiągnięcie neutralności emisyjnej do 2050 roku.

Orlen Spółka Akcyjna
Ilustracja
Siedziba Orlen w Płocku
Państwo

 Polska

Województwo

 mazowieckie

Siedziba

Płock

Adres

ul. Chemików 7
09-411 Płock

Data założenia

7 września 1999

Forma prawna

spółka akcyjna

Prezes

Ireneusz Fąfara

Przewodniczący rady nadzorczej

Wojciech Popiołek

Udziałowcy

Skarb państwa (49,90%)
Nationale-Nederlanden OFE(inne języki) (5,40%)
pozostali (44,70%)[1]

Nr KRS

0000028860

Zatrudnienie

64 494 (2022)[2]

ISIN

PLPKN0000018

Symbol akcji

PKN[3]

Dane finansowe (2023, dane skonsolidowane grupy[4])
Przychody

372 767 mln zł

Wynik operacyjny

45 213 mln zł (EBIT)

Wynik netto

20 727 mln zł

Aktywa

264 178 mln zł

Kapitał własny

153 180 mln zł

Kapitał zakładowy

1 451 177 561,25 zł (2023)[1]

Położenie na mapie Płocka
Mapa konturowa Płocka, blisko górnej krawiędzi po lewej znajduje się punkt z opisem „Orlen Spółka Akcyjna”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, w centrum znajduje się punkt z opisem „Orlen Spółka Akcyjna”
Położenie na mapie województwa mazowieckiego
Mapa konturowa województwa mazowieckiego, po lewej nieco u góry znajduje się punkt z opisem „Orlen Spółka Akcyjna”
Ziemia52°35′13,9″N 19°39′10,8″E/52,587194 19,653000
Multimedia w Wikimedia Commons
Wiadomości w Wikinews
Strona internetowa
Mazowieckie Zakłady Rafineryjne i Petrochemiczne w Płocku, lata 70.
Stacja paliw CPN w Modlinie, lata 70.
„Wspieramy Polskę” kampania Fundacji Orlen w czasie pandemii Covid-19 (2020)

Koncern posiada cztery rafinerie ropy naftowej: w Płocku, w Litvínovie i Kralupach nad Vltavou na terenie Czech oraz w Możejkach na Litwie. Zakłady produkcyjne w Płocku i Litvínovie są zintegrowane z kompleksami petrochemicznymi, w których z wsadów pochodzących z produkcji rafineryjnej m.in. w procesie krakingu parowego produkowane są produkty petrochemiczne, takie jak etylen i propylen (jak również powstałe w wyniku w procesie polimeryzacji polietylen i polipropylen), związki aromatyczne (benzen, toluen, paraksylen, ortoksylen), czy aceton, fenol, PTA i polichlorek winylu (PCW). Od 2022 spółka posiada także 70% udziałów w zarządzającej rafinerią ropy naftowej w Gdańsku spółce joint venture z Aramco Overseas Company B.V. Łączne moce przerobowe rafinerii w 2020 roku wyniosły 35,2 mln ton ropy naftowej rocznie (16,3 mln t w Polsce, 8,7 mln t w Czechach i 10,2 mln t na Litwie)[7]. W ramach spółki Orlen Południe realizowana jest działalność produkcyjna m.in. w zakresie biopaliw i różnych chemikaliów w zakładach produkcyjnych w Jedliczu i Trzebini, w których na niewielką skalę realizowany jest także przerób ropy naftowej (poniżej 0,3 mln ton surowca rocznie)[8]. W 2021 roku spółka posiadała ponad 2900 stacji paliw w Polsce, Niemczech, Czechach i Słowacji, a w ramach grupy kapitałowej 3,3 GW zainstalowanej mocy elektrycznej i 6,2 GW zainstalowanej mocy cieplnej[9].

Spółka jest notowana na Giełdzie Papierów Wartościowych w Warszawie. W październiku 2017 roku akcje spółki osiągnęły dotychczasową maksymalną wartość 128 złotych za sztukę[10].

Historia

edytuj

W lipcu 1944 r. utworzona została instytucja, której zadaniem było zabezpieczenie infrastruktury naftowej zniszczonej w wyniku długotrwałych działań wojennych oraz okupacyjnych i rozpoczęcie działalności dystrybucyjnej. W październiku tego samego roku utworzono organizację, której nadano nazwę Polski Monopol Naftowy, po czym jeszcze tego samego miesiąca została ona zmieniona na Państwowe Biuro Sprzedaży Produktów Naftowych. 3 grudnia 1945 roku utworzone zostało przedsiębiorstwo pod nazwą „Centrala Produktów Przemysłowych” i od tamtej pory przedsiębiorstwo funkcjonowało pod tą nazwą. W roku 1945 nazwę zmieniono na Centralny Zarząd Obrotu Produktami Naftowymi „CPN”. W roku 1958 przedsiębiorstwo powróciło do wcześniejszej firmy, którą połączono ze skrótem „CPN” – Centrala Produktów Naftowych „CPN”, a w grudniu 1995 roku zostało przekształcone w jednoosobową spółkę Skarbu Państwa.

1 lipca 1993 roku przedsiębiorstwo Mazowieckie Zakłady Rafineryjne i Petrochemiczne przekształcono w spółkę akcyjną Petrochemia Płock S.A.[11]

W maju 1998 r. Rada Ministrów podjęła decyzję o utworzeniu koncernu naftowego. Miał on powstać w wyniku połączenia Centrali Produktów Naftowych CPN SA oraz Petrochemii Płock SA. Działania dotyczące utworzenia nowego podmiotu zostały sformalizowane 7 września 1999, kiedy to przyjął nazwę Polski Koncern Naftowy SA. 3 kwietnia 2000 Nadzwyczajne Walne Zgromadzenie Akcjonariuszy podjęło decyzję o nadaniu spółce nazwy handlowej Orlen.

Z początkiem 2018 roku podpisano list intencyjny rozpoczynający proces wchłonięcia Grupy Lotos przez PKN Orlen[12].

W styczniu 2019 Orlen poinformował, że wchodzi na rynek słowacki i otwiera stacje paliw pod marką Benzina[13].

14 lipca 2020 roku spółka PKN Orlen SA i skarb państwa reprezentowany przez Ministerstwo Aktywów Państwowych podpisały list intencyjny w sprawie przejęcia przez PKN Orlen grupy Polskie Górnictwo Naftowe i Gazownictwo (PGNiG)[14].

3 listopada 2020 spółka poinformowała, że zgodnie z podpisaną w czerwcu umową do końca 2020 roku PKN Orlen ma stać się większościowym akcjonariuszem Ruchu, z pakietem 65 proc. udziałów. Celem inwestycji jest wzmocnienie segmentu detalicznego Grupy Orlen[15].

7 grudnia 2020 PKN Orlen ogłosił podpisanie umowy przedwstępnej na nabycie całości akcji spółki Polska Press, będącej m.in. wydawcą 20 dzienników regionalnych i serwisów internetowych od niemieckiego holdingu Verlagsgruppe Passau[16]. 5 lutego 2021 nieostateczną[17][a] zgodę na transakcję wydał Urząd Ochrony Konkurencji i Konsumenta (UOKiK)[18], jednak decyzją SOKiK z dnia 8 kwietnia 2021 r. przejęcie grupy Polska Press zostało wstrzymane[19][20]. Pomimo tego 1 marca 2021 doszło do podpisania umowy kupna spółki Polska Press pomiędzy Verlagsgruppe Passau i PKN Orlen S.A.[21] 15 września 2021 roku przejęcie Polska Press zostało wpisane do KRS[22].

W marcu 2021 roku PKN Orlen wykupił 100 proc. udziałów spółki transportowej OTP, jednego z największych przewoźników paliw w Polsce[23].

16 marca 2022 roku PKN Orlen uzyskał warunkową zgodę Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumenta (UOKiK) na fuzję z Polskim Górnictwem Naftowym i Gazownictwem (PGNiG)[24]. Warunkiem UOKiK-u jest oddanie przez PGNiG kontroli nad spółką Gas Storage Poland niezależnemu inwestorowi w ciągu 12 miesięcy od połączenia ze spółką PKN Orlen[24]. 26 września 2022 roku Rada Ministrów wydała zgodę na połączenie PGNiG i PKN Orlen SA[25]. 10 października 2022 roku Walne Nadzwyczajne Zgromadzenie akcjonariuszy spółki PGNiG SA zdecydowało o fuzji PKN Orlen z PGNiG[26]. 2 listopada 2022 roku nastąpiło przejęcie PGNiG przez PKN Orlen i połączenie obu spółek[27]. 28 czerwca 2024 Gaz-System podpisał z Orlenem umowę o przejęciu od niego wszystkich udziałów w Gas Storage Poland sp. z o.o.[28].

19 lipca 2022 Rada Ministrów wydała zgodę na połączenie Grupy Lotos i PKN Orlen[29]. 1 sierpnia 2022 PKN Orlen sfinalizował formalne przejęcie Grupy Lotos[30].

Z dniem 3 lipca 2023 spółka zaczęła funkcjonować jako Orlen, usuwając z nazwy frazę „Polski Koncern Naftowy”[31].

Rozwój elektroenergetyki

edytuj

W latach 2011–2018 PKN Orlen zwiększył istotnie potencjał produkcji energii elektrycznej przez budowę dwóch elektrociepłowni gazowo-parowych zlokalizowanych w Płocku oraz we Włocławku. Bloki te zwiększyły mocy wytwórcze koncernu do 1,5 GWe. Blok gazowo-parowy we Włocławku ma moc 463 MWe. Całkowity koszt inwestycji szacowany jest na około 1,4 mld zł. Wykonawcą projektu było konsorcjum General Electric i SNC Lavalin(inne języki)[32][33]. Moc nowego bloku w Płocku to 596 MWe. Głównym wykonawcą przedsięwzięcia jest konsorcjum firm grupy Siemens. Koszt inwestycji to około 1,65 mld zł[34][35].

Od 2020 roku PKN Orlen posiada większościowy pakiet udziałów w spółce Energa (90,92% w 2022 roku) i dąży do wykupu pozostałych inwestorów mniejszościowych w akcjonariacie. Energa realizuje od 2022 roku projekty budowy elektrociepłowni gazowo-parowych w Grudziądzu (563 MWe) i Ostrołęce (745 MWe). Budowa bloku CCGT w Ostrołęce rozpoczęła się w marcu 2022, a szacunkowy koszt inwestycji wynosi 2,5 mld zł. Z kolei prace nad budową bloku CCGT w Grudziądzu zainicjowano w czerwcu 2022 (szacunkowy koszt inwestycji wynosi 2 mld zł). Analizowana jest także budowa elektrociepłowni gazowo-parowej w Gdańsku (ok. 450 MWe), jednak w trzecim kwartale 2022 PKN Orlen i Energa nie podjęły ostatecznej decyzji w sprawie realizacji projektu, która uzależniona jest od podpisania umowy o świadczenie usług w ramach rynku mocy[36].

Przejęcie przez połączenie PKN Orlen i PGNiG przewidywane w czwartym kwartale 2022 oznacza, że w skład grupy kapitałowej wejdzie także spółka PGNiG Termika, dysponująca aktywami wytwórczymi o 1,0 GWe mocy zainstalowanej. Spółka planuje budowę morskich elektrowni wiatrowych, w tym pierwszej w joint venture z kanadyjską spółką Northland Power(inne języki) w ramach projektu Baltic Power, a w przyszłości także małych i mikro reaktorów jądrowych (SMR, MMR).

Surowce i produkty procesów

edytuj

Pozyskiwane surowce odnawialne to woda, powietrze, estry oraz bioetanol, zaś nieodnawialne to ropa naftowa, gaz ziemny oraz surowce pochodzące z grupy tzw. chemikaliów pomocniczych.

Produkty powstające w procesie rafinacji to:

  • produkty paliwowe: benzyny, oleje napędowe lekkie i ciężkie, oleje opałowe, paliwa lotnicze
  • produkty rafineryjne: benzyny lekkie, średnie i ciężkie
  • produkty petrochemiczne: etylen, propylen, paraksylen, kwas tereftalowy, fenol, aceton, benzen, butadien, tlenek etylenu i glikole
  • poliolefiny: polietylen, polipropylen, polichlorek winylu, nawozy i inne (woski, siarka, gips) oraz asfalty, bazy olejowe i nawozy.

W 2015 r. ze sprzedaży olejów napędowych koncern uzyskał przychody w wysokości 37 093 mln zł, a ze sprzedaży benzyn 21 674 mln zł. Te paliwa okazały się być najbardziej dochodowe. Dane dotyczące przychodów z poszczególnych typów paliw zestawiono w tabeli[37].

Rodzaj paliwa Wartość przychodu (mln zł)
Olej napędowy 37 093
Benzyna 21 674
Ciężki olej opałowy 2860
Paliwo lotnicze (JET-A1) 2000
LPG 1938
Etylen 1577
Olej opałowy lekki Ecoterm 1536
PTA 1532
Propylen 1401
Asfalty 1377

Segmenty działalności

edytuj

Downstream

edytuj

W tym segmencie koncern prowadzi działalność związaną z rafinacją i przerobem surowców oraz ze wszystkimi kwestiami towarzyszącymi wydobyciu. Podzielony jest na produkcję, sprzedaż, energetykę, logistykę, źródła zaopatrzenia.

Produkcja

edytuj

Spółka posiada rafinerie w Polsce, Czechach oraz na Litwie. W 2020 roku zdolności w zakresie przerobu ropy naftowej wyniosły 35,2 mln ton surowca rocznie (Płock – 16,3 mln ton, Mažeikiai – 10,2 mln ton, Litvinov – 5,4 mln ton, Kralupy nad Vltavou – 3,3 mln ton)[38].

Od 2022 roku Orlen posiada także 70% udziałów w spółce Rafineria Gdańska, dawniej Lotos Asfalt (joint venture z Aramco Overseas Company B.V.), zarządzającej rafinerią w Gdańsku o zdolności do przerobu 10,5 mln ton ropy naftowej rocznie, będącą wcześniej własnością Grupy Lotos, przejętej przez Orlen w wyniku połączenia obu spółek.

Rafineria w Płocku
edytuj
Osobny artykuł: Rafineria w Płocku.

Zakład produkcyjny Orlen w Płocku o mocach przerobowych 16,3 mln t/rok jest jednym z największych i najnowocześniejszych zakładów przetwarzających surowce petrochemiczne na terenie Europy Środkowo-Wschodniej. Obiekt sklasyfikowany został jako Super-Site. Proces produkcyjny przebiega z wykorzystaniem Instalacji Olefin, o mocach wytwórczych około 700 tys. ton etylenu i około 380 tys. ton propylenu. Modernizacja obiektu rozpoczęła się w 2002 r. i jej wykonawcą była firma ABB Lummus. Koszt modernizacji wyniósł 245 mln euro.

Rafinerie w Trzebini oraz Jedliczu
edytuj

Rafinerie w Trzebini oraz Jedliczu, zlokalizowane na południu Polski w 2015 r. zostały połączone i funkcjonują jako Orlen Południe. Głównym obszarem działania rafinerii są usługi związane z magazynowaniem i dystrybucją paliw, produkcją biokomponentów, baz olejowych, olejów opałowych, a także regeneracją olejów przepracowanych[39].

Sprzedaż
edytuj

W dział sprzedaży wchodzi hurt rafineryjny i hurt petrochemiczny. Rynki polski, litewski oraz czeski są rynkami macierzystymi. W 2015 r. hurtowa sprzedaż produktów rafineryjnych prowadzona była, wyłączając tereny Polski, z państwami: Czechy, Niemcy, Słowacja, Węgry, Litwa, Łotwa, Estonia, Finlandia i Ukraina oraz drogą morską do terminali przeładunkowych Europy Zachodniej. W 2015 r. udziały rynkowe utrzymały się na poziomie 59,5% dzięki sprzedaży benzyny i oleju napędowego przez Grupę Orlen na rynku polskim. Swój sukces na rynku sprzedaży zawdzięcza też bogatemu portfolio produktów rafineryjnych, m.in. benzyny, oleju napędowego, paliwa lotniczego, olejów opałowych lekkich i ciężkich oraz szerokiej gamy produktów i półproduktów pozapaliwowych[40].

Logistyka

edytuj

Orlen wykorzystuje sieć uzupełniających się elementów infrastruktury: terminali paliw, lądowych i morskich baz przeładunkowych, sieci rurociągów surowcowych. W roku 2015 logistyka produktów w Grupie Orlen była realizowana za pomocą rurociągów, transportem kolejowym oraz cysternami samochodowymi. W 2015 r. łączna długość wykorzystywanych sieci wyniosła 3753 km, z czego długość sieci w Polsce wyniosła 1880 km, w Czechach 1774 km, zaś na Litwie 91 km. Łączna długość wykorzystywanych rurociągów surowcowych wyniosła 1695 km, zaś rurociągów produkcyjnych 2058 km. W Polsce niemal 53% środków transportu stanowią rurociągi, 26% transportu odbywa się drogą kolejową, zaś 21% cysternami[40].

Koncern ma obecnie dostęp do dwóch terminali w Gdańsku i Butyndze.

Terminal naftowy PERN w Gdańsku

Prace przy budowie terminalu naftowego rozpoczęły się 21 lutego 2014 roku. Wartość inwestycji to około 412 mln zł, pojemność magazynowa obiektu 375 tys. m³. I etap budowy: budowa sześciu zbiorników na ropę naftową o pojemności 62,5 tys. m³ każdy (łącznie 375 tys. m³), wraz z infrastrukturą niezbędną do ich obsługi. Realizacja pozwoli na przeładunek, magazynowanie i inne usługi związane z ropą naftową.

II etap budowy: budowa zbiorników o pojemności 325 tys. m³, które będą służyły do magazynowania produktów ropopochodnych, chemikaliów, paliwa lotniczego JET oraz biokomponentów dodawanych do paliw[41].

Terminal naftowy SPM Buoy w Butyndze (Litwa)

Terminal w Butyndze oddany został do użytku w 1999 roku i jest połączony z rafinerią w Możejkach rurociągiem o długości 91,5 km. Rocznie obiekt pozwala na przyjęcie do 12 mln ton ropy[42].

Bazy paliw[43]
edytuj

Orlen bezpośrednio i pośrednio jest właścicielem Podziemnego Magazynu Ropy i Paliw „Góra” oraz następujących terminali paliw:

  • Bolesławiec (woj. dolnośląskie), planowany do zbycia wobec warunków KE w zakresie przejęcia Grupy Lotos
  • Gdańsk (woj. pomorskie), planowany do zbycia wobec warunków KE w zakresie przejęcia Grupy Lotos
  • Gutkowo (woj. warmińsko-mazurskie), planowany do zbycia wobec warunków KE w zakresie przejęcia Grupy Lotos
  • Lublin (woj. lubelskie)
  • Małaszewicze (woj. lubelskie)
  • Mościska (woj. mazowieckie)
  • Nowa Sól (woj. lubuskie)
  • Olszanica [Kraków] (woj. małopolskie)
  • Ostrów Wielkopolski (woj. wielkopolskie)
  • Płock (woj. mazowieckie)
  • Sokółka (woj. podlaskie)
  • Szczecin (woj. zachodniopomorskie), planowany do zbycia wobec warunków KE w zakresie przejęcia Grupy Lotos
  • Świnoujście (woj. zachodniopomorskie)
  • Trzebinia (woj. małopolskie)
  • Widełka (woj. podkarpackie)
  • Wrocław (woj. dolnośląskie)
  • Żurawica (woj. podkarpackie)

W ramach systemu logistycznego Orlen w 2021 roku wykorzystywane były także wybrane bazy paliw należące do innych podmiotów: PERN (Boronów, Dębogórze, Emilianów, Koluszki, Nowa Wieś Wielka, Rejowiec), Grupy Lotos (Gdańsk) oraz TanQuid (Radzionków).

Nabywcą terminali paliw zbywanych w ramach warunków KE w zakresie przejęcia Grupy Lotos będzie spółka Unimot, która będzie także nabywcą zbywanych terminali paliw Grupy Lotos z wyłączeniem terminala paliw w Gdańsku (Czechowice-Dziedzice, Jasło, Piotrków Trybunalski, Poznań, Rypin). Tym samym Orlen po przekształceniach nadal będzie dysponować terminalem paliw w lokalizacji Gdańsk.

Źródła zaopatrzenia

edytuj

Ropa naftowa

edytuj

Dostawy surowca do wybuchu pełnoskalowej wojny na Ukrainie były zapewniane rurociągiem „Przyjaźń” z Rosji oraz drogą morską rurociągiem Pomorskim. Grupa Orlen Lietuva jest zaopatrywana w surowiec przez terminal w Butyndze. W grupie Unipetrol główne kierunki zaopatrzenia w surowiec stanowią południowy odcinek rurociągu „Przyjaźń” dla rafinerii w Litvínovie oraz rurociągi TAL i IKL dla rafinerii w Kralupach. Rafineria w Litvínovie jest też zaopatrywana przez rurociągi TAL i IKL. W roku 2023, 90% przerabianej ropy naftowej w grupie pochodziło ze źródeł nierosyjskich, tj. z Arabii Saudyjskiej, Norwegii, Afryki Zachodniej i Stanów Zjednoczonych[44][45].

Orlen zapewnia ropę naftową do rafinerii w Płocku oraz trzech rafinerii z Grupy Orlen zlokalizowanych odpowiednio w Litvínovie i Kralupach w Czechach oraz w Możejkach na Litwie. Zakupy gazu ziemnego opierają się na długoterminowym kontrakcie pomiędzy PKN Orlen i PGNiG oraz na umowach z dostawcami alternatywnymi. Ponadto Grupa Orlen realizuje szereg projektów poszukiwawczo-wydobywczych w celu pozyskania własnych źródeł gazu i ropy naftowej.

Gaz ziemny

edytuj

Zakupy gazu ziemnego opierają się na długoterminowym kontrakcie pomiędzy PKN Orlen i PGNiG oraz na umowach z dostawcami alternatywnymi. Ponadto realizowany jest również szereg projektów poszukiwawczo-wydobywczych w celu pozyskania własnych źródeł gazu i ropy naftowej.

Działalność wydobywcza

edytuj
Działalność w Polsce
edytuj

Działania w zakresie rozpoznawania oraz eksploatacji gazu ziemnego oraz ropy naftowej są obecnie[kiedy?] prowadzone na terenie 8 województw: pomorskiego, kujawsko-pomorskiego, mazowieckiego, wielkopolskiego, łódzkiego, lubelskiego, podkarpackiego i małopolskiego. Wydobycie gazu ziemnego odbywa się obecnie[kiedy?] we współpracy z PGNiG. Zasoby (potwierdzone lub prawdopodobne) 2P posiadane przez Grupę Orlen w Polsce wyniosły na koniec 2015 roku 8,2 mln baryłek ekwiwalentu ropy naftowej (MM BOE). Liczba koncesji wyniosła 15, zaś liczba odwiertów 14. W 2015 r. koncern prowadził prace, samodzielnie lub z partnerem, na obszarze 29 koncesji.

Działalność w Kanadzie
edytuj

Działalność wydobywcza prowadzona jest w prowincji Alberta, przy zastosowaniu technik odwiertów horyzontalnych oraz szczelinowania hydraulicznego. W 2015 roku rozpoczęto 16 takich operacji. W efekcie uzyskano średnią produkcję w 4 kwartale 2015 roku na poziomie ponad 7,3 tys. baryłek ekwiwalentu ropy dziennie (MBOE/D), z czego 45% stanowiły węglowodory ciekłe (ropa oraz kondensat)[46].

Zarządzanie

edytuj

Grupa Kapitałowa Orlen składa się z jednostki dominującej Orlen S.A. wraz ze 180 spółkami zależnymi (stan na 2023 rok)[47].

W roku 2022 agencja ratingowa Moody’s Investors Service przyznała koncernowi najwyższą dotychczasową ocenę ratingu na poziomie A3 z perspektywą stabilną[48]. W roku 2024 agencja utrzymała ocenę ratingową[49].

Skonsolidowane wyniki grupy:

Rok Przychód [mln zł] Wynik netto [mln zł]
2014[50] 106 832 -5 811
2015[50] 88 336 2 387
2016[51] 79 553 5 740
2017[51] 95 364 7 173
2018[52] 109 706 8 324
2019[53] 111 203 4 298
2020[54] 86 180 2 825
2021[54] 131 341 11 188
2022[55] 282 415 39 819
2023[55] 372 767 20 727
2024[56][57] 294 900 1 500

Spółki zależne

edytuj

Spółki zależne grupy kapitałowej Orlen[58][59][60]:

Dotychczasowi prezesi Zarządu

edytuj
Z tym tematem związana jest kategoria: Prezesi Orlenu.

Władze spółki

edytuj

Zarząd

edytuj

Rada Nadzorcza

edytuj

Orlen Team

edytuj

W 2002 spółka stworzyła specjalny zespół rajdowy pod nazwą Orlen Team. W skład ekipy weszli trzej motocykliści Jacek Czachor, Marek Dąbrowski i Jakub Przygoński oraz kierowca rajdowy Szymon Ruta i jego pilot.

Historia projektu:

  • przełom 1999 i 2000 – Jacek Czachor i Marek Dąbrowski – pierwszy start w Rajdzie Dakar 2000 (pierwsi polscy motocykliści, którzy go ukończyli).
  • czerwiec 2002 – powstanie zespołu w obecnej formule (2 motocyklistów + załoga samochodowa Komornicki/Marton) – starty w Mistrzostwach Świata FIM i Pucharze Świata FIA w rajdach terenowych oraz Rajdzie Dakar.
  • wrzesień 2004 – dotychczasową załogę samochodową zastąpili Krzysztof Hołowczyc i J.M. Fortin. Marek Dąbrowski był drugim wicemistrzem świata w 2004 oraz pierwszym Polakiem w historii Rajdu Dakar, który ukończył zawody w pierwszej dziesiątce. Jacek Czachor zdobył tytuł wicemistrza świata 2004 i 10. miejsce podczas Dakar 2007 (etapowe miejsca w pierwszej trójce).
  • Dakar 2009 – Krzysztof Hołowczyc 5. miejsce, debiutujący Jakub Przygoński 11. miejsce, Jacek Czachor 20. miejsce, Marek Dąbrowski wycofał się z powodu ciężkiej kontuzji.

Kontrowersje

edytuj

Uwagi

edytuj
  1. ↑ Zgodnie z treścią decyzji SOKiK.

Przypisy

edytuj
  1. ↑ a b Struktura akcjonariatu – PKN Orlen [online], Orlen [dostęp 2023-07-07].
  2. ↑ Orlen w liczbach. orlen.pl. [dostęp 2023-08-11].
  3. ↑ PKNORLEN (PKN). Giełda Papierów Wartościowych w Warszawie. [dostęp 2017-05-20].
  4. ↑ Dane finansowe PKN Orlen. orlen.pl. [dostęp 2025-03-29].
  5. ↑ Statut Polskiego Koncernu Naftowego Orlen Spółka Akcyjna.
  6. ↑ Prezes PKN Orlen o połączeniu z PGNiG: jesteśmy jedną, wielką, silną, polską, narodową firmą (aktualizacja) [online], wnp.pl, 2 listopada 2022 [dostęp 2022-11-02].
  7. ↑ PKN Orlen: Nasza działalność w 2015 r.. 2016-05-26. [dostęp 2016-05-26]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-09-01)].
  8. ↑ Wojciech Żurawski, Orlen Południe przerobi ok. 280 tys. ton polskiej ropy naftowej w 2020 roku, Money.pl, Trzebinia, 18 grudnia 2020 [dostęp 2022-11-02].
  9. ↑ Strona główna [online], Orlen. Raport Zintegrowany 2021 [dostęp 2022-11-02].
  10. ↑ Polski Koncern Naftowy Orlen SA notowania – Investing.com [online], Investing.com Polska [dostęp 2019-02-22].
  11. ↑ Historia słowami [online], Orlen [dostęp 2024-02-14] [zarchiwizowane z adresu 2010-01-22].
  12. ↑ Minister chce pełnej fuzji, a Orlen?, „pb.pl” [dostęp 2018-03-14].
  13. ↑ Słowacy zatankują w PKN Orlen. Spółka otwiera stacje paliw Benzina [online], Business Insider, 23 stycznia 2019 [dostęp 2024-02-14] (pol.).
  14. ↑ PKN Orlen rozpoczyna przejęcie Grupy PGNiG [online], Orlen, 14 lipca 2020 [dostęp 2020-10-19] [zarchiwizowane z adresu 2020-08-05].
  15. ↑ Adam Zygiel (oprac.), Do końca roku PKN Orlen przejmie Ruch [online], RMF24, 3 listopada 2020 [dostęp 2020-11-18].
  16. ↑ bas, PKN Orlen przejmuje wydawnictwo Polska Press – Polsat News [online], Polsat News, 7 grudnia 2020 [dostęp 2020-12-07].
  17. ↑ kp: Polska Press. Sprawa zakupu przez Orlen będzie rozpoznana poza kolejnością. Onet.pl, 2021-05-05. [dostęp 2021-05-05].
  18. ↑ tw, UOKiK zgadza się na kupno Polska Press przez Orlen [online], wirtualnemedia.pl, 5 lutego 2021 [dostęp 2021-03-02].
  19. ↑ mt: Sąd wstrzymuje przejęcie Polska Press przez Orlen. Onet.pl, 2021-04-12. [dostęp 2021-04-12].
  20. ↑ MK, KF: Przejęcie Polska Press przez PKN Orlen wstrzymane przez sąd. Jaki jest powód? Wnioskował o to RPO Adam Bodnar. TVP Info, 2021-04-12. [dostęp 2021-04-12]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-04-12)].
  21. ↑ PKN Orlen właścicielem Polska Press [online], Polska Press [dostęp 2021-03-02] [zarchiwizowane z adresu 2021-03-12].
  22. ↑ jk: Orlen wpisany w KRS jako właściciel Polska Press. Obajtek: dowód na bezzasadność zastrzeżeń. wirtualnemedia.pl, 17 września 2021. [dostęp 2021-09-21].
  23. ↑ BJS, KF, PKN Orlen przejął jednego z największych drogowych przewoźników paliw w Polsce [online], TVP Info, 31 marca 2021 [dostęp 2021-04-01] [zarchiwizowane z adresu 2021-03-31].
  24. ↑ a b Kamil Zatoński, UOKiK zgodził się na fuzję Orlenu i PGNiG [online], pb.pl, 16 marca 2022 [dostęp 2022-03-16].
  25. ↑ Rada Ministrów przyjęła wniosek o wyrażenie przez Radę Ministrów zgody na połączenie spółek PGNiG SA z siedzibą w Warszawie oraz PKN Orlen SA z siedzibą w Płocku wraz z wnioskiem o wyrażenie przez Radę Ministrów zgody na zbycie pakietu mniejszościowego akcji PKN Orlen SA siedzibą w Płocku [online], Kancelaria Prezesa Rady Ministrów, 26 września 2022 [dostęp 2022-09-27].
  26. ↑ Akcjonariusze PGNiG niemal jednomyślnie wyrazili zgodę na połączenie z PKN Orlen [online], Polskie Górnictwo Naftowe i Gazownictwo, 10 października 2022 [dostęp 2022-10-10].
  27. ↑ Sąd zarejestrował połączenie PKN Orlen i PGNiG. Powstał największy w regionie koncern multienergetyczny [online], Polskie Radio, 2 listopada 2022 [dostęp 2022-11-02].
  28. ↑ GAZ-SYSTEM nabył spółkę Gas Storage Poland [online], gaz-system.pl [dostęp 2024-06-30].
  29. ↑ Wniosek o wyrażenie przez Radę Ministrów zgody na połączenie spółek Grupa Lotos Spółka Akcyjna z siedzibą w Gdańsku oraz Polski Koncern Naftowy Orlen Spółka Akcyjna z siedzibą w Płocku [online], Kancelaria Prezesa Rady Ministrów, 19 lipca 2022 [dostęp 2022-07-20].
  30. ↑ Fuzja Orlen – Lotos sfinalizowana [online], www.orlen.pl, 1 sierpnia 2022 [dostęp 2022-08-01].
  31. ↑ Zmiana firmy (nazwy) na ORLEN S.A. - rejestracja zmian Statutu Spółki. Orlen S.A., 2023-07-03. [dostęp 2025-01-01].
  32. ↑ pap/mm: Budowa elektrociepłowni PKN Orlen we Włocławku na finiszu. Forbes, 2015-05-26. [dostęp 2015-05-26]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-01-30)].
  33. ↑ CCGT Włocławek. Inwestycje Energetyczne, 2018-01-13. [dostęp 2018-01-28].
  34. ↑ Płock.Nową elektrociepłownię PKN Orlen zbuduje konsorcjum Siemens [online], Gazeta Wyborcza, 2 grudnia 2014 [dostęp 2014-12-02] [zarchiwizowane z adresu 2016-11-08].
  35. ↑ CCGT Płock. Inwestycje Energetyczne, 2018-01-16. [dostęp 2018-01-28].
  36. ↑ Ireneusz Chojnacki, Bierzemy pod lupę gazowe projekty Orlenu [online], wnp.pl, 2 września 2022 [dostęp 2022-10-17].
  37. ↑ PKN Orlen: Grupa Orlen – główne surowce i produkty. 2016-01-01. [dostęp 2016-01-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-09-01)].
  38. ↑ Orlen Raport Zintegrowany 2020 | Segment Rafineria [online], raportzintegrowany2020.orlen.pl [dostęp 2022-08-24].
  39. ↑ PKN Orlen: Sektor Downstream PKN Orlen. 2015-12-16. [dostęp 2015-12-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-09-01)].
  40. ↑ a b PKN Orlen: Sektor Downstream Sprzedaż PKN Orlen. 2015-12-16. [dostęp 2015-12-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-09-01)].
  41. ↑ wyborcza.pl: Terminal naftowy PERN w Gdańsku gotowy. Pomieści aż 375 mln litrów ropy. 2015-12-29. [dostęp 2015-12-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-01-04)].
  42. ↑ wnp.pl: Terminal w Butyndze przyjął już 800 tankowców. 2011-06-13. [dostęp 2011-06-13].
  43. ↑ Aktywa logistyczne [online], Orlen. Raport Zintegrowany 2021 [dostęp 2022-08-24].
  44. ↑ Prezentacja Grupy ORLEN [online], orlen.pl, maj 2023 [dostęp 2025-03-29] (pol.).
  45. ↑ Nie potrzebujemy ropy z Rosji. Strategia Orlenu sprawdza się w trudnych czasach [online], Polskie Radio 24 [dostęp 2025-03-29].
  46. ↑ PKN Orlen: Sektor wydobycia PKN Orlen. 2015-12-16. [dostęp 2015-12-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-09-01)].
  47. ↑ Struktura Grupy ORLEN - Orlen Raport [online], raportzintegrowany2023.orlen.pl [dostęp 2025-03-29].
  48. ↑ Moody’s podniósł rating Orlenu do najwyższej w historii spółki oceny na poziomie A3 [online], energetyka24.com, 27 października 2022 [dostęp 2022-11-02].
  49. ↑ Wysokie zyski i rekordowa dywidenda Grupy ORLEN [online], www.orlen.pl [dostęp 2025-03-29].
  50. ↑ a b 2014 rok PKN Orlen skończył z tragicznym wynikiem finansowym. Tym razem jest inaczej [online], Business Insider Polska, 24 marca 2016 [dostęp 2025-03-29].
  51. ↑ a b Raport roczny Grupy Orlen [online], orlen.pl, 15 marca 2018 [dostęp 2025-03-29] (pol.).
  52. ↑ ORLEN Raport Roczny 2018 [online], raportzintegrowany2018.orlen.pl [dostęp 2025-03-29].
  53. ↑ Skonsolidowane roczne sprawozdanie finansowe, KRS 0000028860 [online], E-KRS, 11 czerwca 2020 [dostęp 2025-03-29] (pol.).
  54. ↑ a b Skonsolidowane roczne sprawozdanie finansowe, KRS 0000028860 [online], E-KRS, 2 lipca 2022 [dostęp 2025-03-29] (pol.).
  55. ↑ a b Skonsolidowane roczne sprawozdanie finansowe, KRS 0000028860 [online], E-KRS, 2 lipca 2024 [dostęp 2025-03-29] (pol.).
  56. ↑ Grupa Orlen szacuje, że w 2024 roku zysk netto wyniesie 1,5 mld zł [online], Bankier.pl, 31 marca 2025 [dostęp 2025-04-02].
  57. ↑ Oto zyski Orlenu. Koncern przedstawił szacunki [online], wnp.pl [dostęp 2025-04-02].
  58. ↑ Organy i struktura spółki PKN Orlen [online], www.orlen.pl [dostęp 2022-10-04].
  59. ↑ GK PGNiG Grupa Orlen – Portal korporacyjny [online], pgnig.pl [dostęp 2022-11-26].
  60. ↑ Lotos Terminale zmieni nazwę na Unimot Terminale [online], Parkiet [dostęp 2023-04-07].
  61. ↑ a b Zmiana na stanowisku Prezesa Zarządu PKN Orlen. orlen.pl, 2015-12-16. [dostęp 2015-12-17].
  62. ↑ Oficjalnie: Daniel Obajtek odwołany ze stanowiska prezesa Orlenu [online], businessinsider.com.pl [dostęp 2024-02-01] (pol.).
  63. ↑ Witold Literacki nowym p.o. prezesa zarządu Orlenu [online], polsatnews.pl [dostęp 2024-02-06].
  64. ↑ Informacja Rady Nadzorczej ORLEN S.A. - 10 kwietnia 2024 [online], orlen.pl [dostęp 2024-04-11].
  65. ↑ Informacja Rady Nadzorczej ORLEN S.A. - 10 kwietnia 2024 [online], orlen.pl [dostęp 2024-04-11].
  66. ↑ a b Biznes.pap.pl - raport firmy ORLEN S.A. [online], biznes.pap.pl [dostęp 2024-05-15].
  67. ↑ Informacja Rady Nadzorczej ORLEN S.A. - 16 kwietnia 2024 [online], orlen.pl [dostęp 2024-05-12].
  68. ↑ Marek Balawejder oraz Artur Osuchowski powołani do zarządu Orlenu [online], businessinsider.com.pl [dostęp 2024-07-29] (pol.).
  69. ↑ Od Kulczyka do Orlenu. Nowe osoby w zarządzie największego koncernu w Polsce [online], money.pl [dostęp 2024-06-12] (pol.).
  70. ↑ Zmiana daty powołania Pana Marcina Wasilewskiego na Członka Zarządu ORLEN S.A. [online], orlen.pl [dostęp 2024-11-17] (pol.).
  71. ↑ a b c d e f g Akcjonariusze Orlenu zmienili radę nadzorczą - nowym szefem Wojciech Popiołek [online], wnp.pl [dostęp 2024-02-06] (pol.).
  72. ↑ a b c d e f g Zmiany w Radzie Nadzorczej ORLEN S.A. [online], www.orlen.pl [dostęp 2024-02-07] (pol.).
  73. ↑ Ewa Sowińska. orlen.pl. [dostęp 2024-12-15].
  74. ↑ a b „Teraz to paliwo może być nawet i po 7 zł”. Krawiec o słowach Tuska po wygranej w 2011 [online], TVN24, 23 czerwca 2014 [dostęp 2014-06-26].
  75. ↑ Nowe taśmy „Wprost”. Oto najmocniejsze i najciekawsze cytaty [online], gazeta.pl, 23 czerwca 2014 [dostęp 2014-06-26].
  76. ↑ Orlen przejmuje Polska Press. Fala komentarzy [online], Onet Wiadomości, 7 grudnia 2020 [dostęp 2020-12-15].
  77. ↑ Adam Bodnar, Zakup Polska Press przez PKN Orlen. Rzecznik o zagrożeniach dla wolności słowa [online], 17 grudnia 2020, 17 grudnia 2020 [dostęp 2020-12-17].
  78. ↑ Adam Majcherek, Blokujemy Orlen – lista stacji, na których będzie problem z tankowaniem [online], Autoblog.pl – blog motoryzacyjny, 10 czerwca 2022 [dostęp 2022-07-01].
  79. ↑ Marcin Wójcik, Kolejka wkurzonych na Orlenach. „Wpadłem na pomysł, że samochody mogą się psuć na stacjach” [online], wyborcza.pl, 20 czerwca 2022 [dostęp 2022-07-03].
  80. ↑ Wątpliwości wokół cen paliw. „Cuda na Orlenie”, koncern wyjaśnia [online], TVN24 Biznes, 15 września 2023 [dostęp 2023-10-13] (pol.).
  81. ↑ Malwina Gadawa, „Awarie” i „cud paliwowy” na Orlenie. Jest zawiadomienie do prokuratury [online], www.money.pl, 11 października 2023 [dostęp 2023-10-13] (pol.).
  82. ↑ Paweł Cymbor, Polecenie Orlenu dotyczące informowania o awarii dystrybutorów jest prawdziwe [online], Fakenews.pl, 29 września 2023 [dostęp 2023-10-13] (pol.).

Linki zewnętrzne

edytuj
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Orlen&oldid=76368439”