PKN Orlen
PKN Orlen, oficjalnie Polski Koncern Naftowy Orlen Spółka Akcyjna – polski koncern paliwowo-energetyczny, lider wśród przedsiębiorstw petrochemicznych w Europie środkowo-wschodniej. Jedyny koncern w Polsce zajmujący się produkcją polimerów oraz monomerów. Główny producent produktów petrochemicznych w Czechach. Obecnie zatrudniający ponad 20 000 pracowników[5].
| ||
 Siedziba PKN Orlen w Płocku | ||
| Państwo |  Polska
| |
| Adres | ul. Chemików 7 09-411 Płock | |
| Data założenia | 7 września 1999 | |
| Forma prawna | spółka akcyjna | |
| Prezes | Daniel Obajtek | |
| Udziałowcy | Skarb Państwa (27,52%) Nationale-Nederlanden OFE (7,01%) Aviva OFE (6,60%) pozostali (58,87%)[1] | |
| Nr KRS | 0000028860 | |
| Zatrudnienie |  20 262 (2017)[2] | |
| ISIN | PLPKN0000018 | |
| Symbol akcji | PKN[3] | |
| Dane finansowe | ||
| Przychody | 95 364 mln PLN (2017)[4] | |
| Wynik operacyjny | 8 657 mln zł (2017)
| |
| Wynik netto | 7 173 mln zł (2017)
| |
| Aktywa | 60 664 mln zł (2017)
| |
| Kapitał własny | 35 211 mln zł (2017)
| |
| Kapitał zakładowy |  535 mln zł (2017)[1] | |
Położenie na mapie Płocka   PKN Orlen | ||
Położenie na mapie Polski  PKN Orlen | ||
Położenie na mapie województwa mazowieckiego  PKN Orlen | ||
 52°35′13,9″N 19°39′10,8″E/52,587194 19,653000
| ||
| Strona internetowa | ||
Właściciel sześciu rafinerii: w Płocku, Trzebini, Jedliczu na terenie Polski, w Litvínovie i Kralupach na terenie Czech oraz w Możejkach na Litwie. Łączne moce przerobowe rafinerii w 2015 roku wyniosły 35,2 GWe (16,2 GWe obiekty w Polsce, 8,7 GWe w Czechach i 10,2 GWe na Litwie)[6]. W 2015 roku wykorzystanie mocy przerobowych wyniosło ogółem 90%. Jako jedyne polskie przedsiębiorstwo notowane w rankingu Fortune 500 (297 pozycja, największym przedsiębiorstwem na świecie został brytyjsko-holenderski Shell)[7].
W 2015 roku przychody przedsiębiorstwa wyniosły 88,336 mld zł, same przychody związane ze sprzedażą paliw do klientów indywidualnych i instytucjonalnych wyniosły 31,122 mld zł, zaś w 2014 roku przychody przedsiębiorstwa wyniosły 106,832 mld zł[8].
Spis treści
HistoriaEdytuj
W lipcu 1944 r. utworzona została instytucja, której zadaniem było zabezpieczenie infrastruktury naftowej zniszczonej w wyniku długotrwałych działań wojennych oraz okupacyjnych i rozpoczęcie działalności dystrybucyjnej. W październiku tego samego roku utworzono organizację której nadano nazwę Polski Monopol Naftowy, po czym jeszcze tego samego miesiąca została ona zmieniona na Państwowe Biuro Sprzedaży Produktów Naftowych. 3 grudnia 1945 roku utworzone zostało przedsiębiorstwo pod nazwą „Centrala Produktów Przemysłowych” i od tamtej pory przedsiębiorstwo funkcjonowało pod tą nazwą. W roku 1945 nazwę zmieniono na Centralny Zarząd Obrotu Produktami Naftowymi „CPN”. W roku 1958 przedsiębiorstwo powróciło do wcześniejszej firmy, którą połączono ze skrótem „CPN” – Centrala Produktów Naftowych „CPN”, a w grudniu 1995 roku została przekształcona w jednoosobową spółkę Skarbu Państwa.
W maju 1998 r. Rada Ministrów podjęła decyzję o utworzeniu koncernu naftowego. Miał on powstać w wyniku połączenia Centrali Produktów Naftowych CPN SA oraz Petrochemii Płock SA. Działania dotyczące utworzenia nowego podmiotu zostały sformalizowane 7 września 1999, kiedy to przyjął nazwę Polski Koncern Naftowy SA. 3 kwietnia 2000 Nadzwyczajne Walne Zgromadzenie Akcjonariuszy podjęło decyzje o nadaniu spółce nazwy handlowej Orlen.
Początkiem 2018 roku podpisano list intencyjny rozpoczynający proces wchłonięcia Grupy Lotos przez PKN Orlen[9].
Nowe elektrociepłownie gazowo-paroweEdytuj
W latach 2011–2018 PKN Orlen zwiększył istotnie potencjał produkcji energii elektrycznej przez budowę dwóch elektrociepłowni gazowo-parowych zlokalizowanych w Płocku oraz Włocławku. Bloki te zwiększą mocy wytwórcze koncernu do 1,5 GWe.
Blok gazowo-parowego we Włocławku ma moc 463 MWe. Całkowity koszt inwestycji szacowany jest na około 1,4 mld zł. Wykonawcą projektu było konsorcjum General Electric i SNC Lavalin[10][11].
Moc nowego bloku w Płocku to 596 MWe. Głównym wykonawcą przedsięwzięcia jest konsorcjum firm grupy Siemens. Koszt inwestycji to około 1,65 mld zł[12][13].
Surowce i produkty procesówEdytuj
Pozyskiwane surowce odnawialne to woda, powietrze, estry oraz bioetanol, zaś nieodnawialne to ropa naftowa, gaz ziemny oraz surowce pochodzące z grupy tzw. chemikaliów pomocniczych.
Produkty powstające w procesie rafinacji to:
- produkty paliwowe: benzyny, oleje napędowe lekkie i ciężkie, oleje opałowe, paliwa lotnicze
- produkty rafineryjne: benzyny lekkie, średnie i ciężkie
- produkty petrochemiczne: etylen, propylen, paraksylen, kwas tereftalowy, fenol, aceton, benzen, butadien, tlenek etylenu i glikole
- poliolefiny: polietylen, polipropylen, polichlorek winylu, nawozy i inne (woski, siarka, gips) oraz asfalty, bazy olejowe i nawozy.
W 2015 r. ze sprzedaży olejów napędowych koncern uzyskał przychody w wysokości 37 093 mln zł, a sprzedaży benzyn 21 674 mln zł. Te paliwa okazały się być najbardziej dochodowe. Dane dotyczące przychodów z poszczególnych typów paliw zestawiono w tabeli[14].
| Rodzaj paliwa | Wartość przychodu (mln zł) |
|---|---|
| Olej napędowy | 37 093 |
| Benzyna | 21 674 |
| Ciężki olej opałowy | 2860 |
| Paliwo lotnicze (JET-A1) | 2000 |
| LPG | 1938 |
| Etylen | 1577 |
| Olej opałowy lekki ECOTERM | 1536 |
| PTA | 1532 |
| Propylen | 1401 |
| Asfalty | 1377 |
Segmenty działalnościEdytuj
Koncern ma obecnie dostęp do dwóch terminali w Gdańsku i Butyndze.
Terminal naftowy PERN w Gdańsku
Prace przy budowie terminalu naftowego rozpoczęły się 21 lutego 2014 roku. Wartość inwestycji to około 412 mln zł, pojemność magazynowa obiektu 375 tys. m³. I etap budowy: budowa sześciu zbiorników na ropę naftową o pojemności 62,5 tys. m³ każdy (łącznie 375 tys. m³.), wraz z infrastrukturą niezbędną do ich obsługi. Realizacja pozwoli na przeładunek, magazynowanie i inne usługi związane z ropą naftową.
II etap budowy: budowa zbiorników o pojemności 325 tys. m³, które będą służyły do magazynowania produktów ropopochodnych, chemikaliów, paliwa lotniczego JET oraz biokomponentów dodawanych do paliw[15].
Terminal naftowy SPM Buoy w Butyndze (Litwa)
Terminal w Butyndze oddany został do użytku w 1999 roku i jest połączony z rafinerią w Możejkach rurociągiem o długości 91,5 km. Rocznie obiekt pozwala na przyjęcie do 12 mln ton ropy[16].
DownstreamEdytuj
W tym segmencie koncern prowadzi działalność w związaną rafinacji i przerobu surowców oraz wszystkimi kwestiami towarzyszącymi wydobyciu. Podział segmentu na Produkcję, Sprzedaż, Energetykę, Logistykę, Źródła zaopatrzenia.
ProdukcjaEdytuj
Spółka posiada rafinerie w Polsce, Czechach oraz na Litwie. W 2015 r. moce przerobowe wyniosły 35,2 GWe. Na terenie Polski zlokalizowane są obecnie trzy rafinerie: w Płocku, Jedliczach oraz Trzebini.
Rafineria w PłockuEdytuj
Zakład produkcyjny PKN ORLEN w Płocku o mocach przerobowych 16,3 mln t/rok jest jednym z największych i najnowocześniejszych zakładów wydobywających surowce petrochemiczne na terenie Europy Środkowo-Wschodniej. Obiekt sklasyfikowany został jako Super-Site. Proces produkcyjny przebiega z wykorzystaniem Instalacji Olefin, o mocach wytwórczych około 700 tys. ton etylenu i około 380 tys. ton propylenu. Modernizacja obiektu rozpoczęła się w 2002 r. i jej wykonawca była firma ABB Lummus. Koszt modernizacji wyniósł 245 mln euro.
Rafinerie w Trzebini oraz JedliczuEdytuj
Rafinerie w Trzebini oraz Jedliczu, zlokalizowane na południu Polski w 2015 r. zostały połączone i funkcjonują jako ORLEN Południe. Głównym obszarem działania rafinerii są usługi związane z magazynowaniem i dystrybucją paliw, produkcją biokomponentów, baz olejowych, olejów opałowych, a także regeneracją olejów przepracowanych[17].
SprzedażEdytuj
W dział sprzedaży wchodzi hurt rafineryjny i hurt petrochemiczny. Rynki polski, litewski oraz czeski są rynkami macierzystymi.W 2015 r. hurtowa sprzedaż produktów rafineryjnych prowadzona była z krajami: na terenie Polski, Czech, Niemiec, Słowacji, Węgier, Litwy, Łotwy, Estonii, Finlandii i Ukrainy oraz drogą morską do terminali przeładunkowych Europy Zachodniej. W 2015 r. udziały rynkowe utrzymały się na poziomie 59,5% dzięki sprzedaży benzyny i oleju napędowego przez Grupę ORLEN na rynku polskim. Swój sukces na rynku sprzedaży zawdzięcza też bogatemu portfolio produktów rafineryjnych, m.in. benzyny, olej napędowy, paliwo lotnicze, olej opałowy lekki i ciężki oraz szeroką gamę produktów i półproduktów pozapaliwowych[18].
LogistykaEdytuj
Swój sukces koncern niewątpliwie zawdzięcza wysoce rozwiniętej infrastrukturze logistycznej. ORLEN wykorzystuje sieć uzupełniających się elementów infrastruktury: terminali paliw, lądowych i morskich baz przeładunkowych, sieci rurociągów surowcowych. W roku 2015 logistyka produktów w Grupie ORLEN była realizowana za pomocą rurociągów, transportem kolejowym oraz cysternami samochodowymi.W 2015 r. łączna długość wykorzystywanych sieci wyniosła 3753 km, z czego długość sieci w Polsce wyniosła 1880 km, w Czechach 1774 km, zaś na Litwie 91 km. Łączna długość wykorzystywanych rurociągów surowcowych wyniosła 1695 km, zaś rurociągów produkcyjnych 2058 km. W Polsce niemal 53% środków transportu stanowią rurociągi, 26% transportu odbywa się drogą kolejową, zaś 21% cysternami[19].
- Bazy paliw[20]
- Boronów (woj. śląskie)
- Emilianów (woj. mazowieckie)
- Gdańsk (woj. pomorskie)
- Gutkowo (woj. warmińsko-mazurskie)
- Koluszki (woj. łódzkie)
- Lublin (woj. lubelskie)
- Mościska (woj. mazowieckie)
- Nowa Sól (woj. lubuskie)
- Nowa Wieś Wielka (woj. kujawsko-pomorskie)
- Ostrów Wielkopolski (woj. wielkopolskie)
- Płock (woj. mazowieckie)
- Radzionków (woj. śląskie)
- Rejowiec (woj. wielkopolskie)
- Sokółka (woj. podlaskie)
- Szczecin (woj. zachodniopomorskie)
- Trzebinia (woj. małopolskie)
- Widełka (woj. podkarpackie)
- Wrocław (woj. dolnośląskie)
Źródła zaopatrzeniaEdytuj
Ropa naftowaEdytuj
Dostawy surowca realizowane są głównie rurociągiem „Przyjaźń” z Rosji oraz drogą morską rurociągiem Pomorskim. Grupa ORLEN Lietuva jest zaopatrywana w surowiec przez terminal w Butyndze. W grupie Unipetrol główne kierunki zaopatrzenia w surowiec stanowią południowy odcinek rurociągu „Przyjaźń” dla rafinerii w Litvínovie oraz rurociągi TAL i IKL dla rafinerii w Kralupach. Rafineria w Litvínovie jest też zaopatrywana przez rurociągi TAL i IKL.
PKN ORLEN zapewnia ropę naftową do rafinerii w Płocku oraz trzech rafinerii z Grupy ORLEN zlokalizowanych odpowiednio w Litvínovie i Kralupach w Czechach oraz w Możejkach na Litwie.Zakupy gazu ziemnego opierają się na długoterminowym kontrakcie pomiędzy PKN ORLEN i PGNiG oraz na umowach z dostawcami alternatywnymi. Ponadto Grupa ORLEN realizuje szereg projektów poszukiwawczo-wydobywczych w celu pozyskania własnych źródeł gazu i ropy naftowej.
Gaz ziemnyEdytuj
Zakupy gazu ziemnego opierają się na długoterminowym kontrakcie pomiędzy PKN ORLEN i PGNiG oraz na umowach z dostawcami alternatywnymi. Ponadto realizowany jest również szereg projektów poszukiwawczo-wydobywczych w celu pozyskania własnych źródeł gazu i ropy naftowej.
Działalność wydobywczaEdytuj
Działalność w PolsceEdytuj
Działania w zakresie rozpoznawania oraz eksploatacji gazu ziemnego oraz ropy naftowej są obecnie prowadzone na terenie 8 województw: pomorskiego, kujawsko-pomorskiego, mazowieckiego, wielkopolskiego, łódzkiego, lubelskiego, podkarpackiego i małopolskiego. Wydobycie gazu ziemnego odbywa się obecnie we współpracy z PGNiG. Zasoby (potwierdzone lub prawdopodobne) 2P posiadane przez Grupę ORLEN w Polsce wyniosły na koniec 2015 roku 8,2 mln baryłek ekwiwalentu ropy naftowej (MM BOE). Liczba koncesji wniosła 15, zaś liczba odwiertów 14. W 2015 r. prowadził prace, samodzielnie lub z partnerem, na obszarze 29 koncesji.
Działalność w KanadzieEdytuj
Działalność wydobywcza prowadzona jest w prowincji Alberta, przy zastosowaniu technik odwiertów horyzontalnych oraz szczelinowania hydraulicznego. W 2015 roku rozpoczęto 16 takich operacji. W efekcie uzyskano średnią produkcję w 4 kwartale 2015 roku na poziomie ponad 7,3 tys. baryłek ekwiwalentu ropy dziennie (MBOE/D), z czego 45% stanowiły węglowodory ciekłe (ropa oraz kondensat)[21].
Spółki i marki PKN OrlenEdytuj
Stacja Orlen w Polsce
Jedna ze stacji PKN Orlen w Niemczech (obecnie przebrandowiona na "Star")
Jedna ze stacji PKN Orlen w Niemczech pod marką "Star"
Ciągnik siodłowy MAN TGA z naczepą cysterną do przewozu cieczy i płynów (z przodu ciągnika tablica ADR)
| Nazwa | Opis | Uwagi |
|---|---|---|
| Orlen Centrum Serwisowe | serwis stacji paliw | |
| Orlen Centrum Usług Korporacyjnych | ||
| Basell Orlen Polyolefins | plastik i syntetyczne materiały | |
| Orlen | marka stacji paliw na rynku polskim i niemieckim | |
| Petrochemia Płock | marka na polskim rynku | reaktywowana na jednej stacji paliw w grudniu 2018 r.[22] |
| Unipetrol | czeski holding rafineryjny | |
| Benzina | marka stacji paliw na rynku czeskim | |
| Solino |
|
|
| Anwil S.A. | polskie przedsiębiorstwo chemiczne | |
| Orlen KolTrans | transport i spedycja kolejowa | |
| Orlen Lietuva |
|
|
| Orlen Transport | transport produktów naftowych | |
| Orlen Oil | dostawca oleju | |
| Orlen Gaz | producent gazu | od 31.10.2015 połączona z ORLEN Paliwa |
| Ship Service | paliwa żeglugowe | |
| CPN | marka stacji paliw na rynku polskim | reaktywowana na jednej stacji paliw w grudniu 2018 r.[22] |
| Bliska | marka stacji paliw na rynku polskim | |
| Star | marka stacji paliw na rynku niemieckim | |
| Benzina Plus | ekonomiczna marka stacji paliw na rynku czeskim | |
| Ventus | ekonomiczna marka stacji paliw na rynku litewskim | |
| Rafineria Trzebinia | rafineria w Trzebini | |
| Rafineria Jedlicze | rafineria w Jedliczu | |
| Orlen Ochrona | ochrona | |
| Orlen Prewencja | usługi bhp, p. poż. i ochrona środowiska | od 01.06.2011 roku połączona ze spółką Orlen Eko |
| Orlen Paliwa | marka na rynku polskim | |
| Orlen Laboratorium | laboratorium | |
| Orlen Asfalt | producent asfaltu | |
| Orlen Automatyka | automatyka przemysłowa | od 20.02.2015 roku połączona ze spółką Orlen Serwis |
| Orlen Administracja | usługi | |
| Orlen Serwis | remonty i inwestycje, utrzymanie ruchu, serwis urządzeń automatyki przemysłowej, projektowanie i prefabrykacja
Branże: automatyki, elektryki, mechaniki i logistyki |
Spółka konsolidująca spółki: Orlen Automatyka, Orlen Wir,
RemWil, Wircom |
| Orlen Projekt | projektowanie, budowa nowych oraz modernizacje istniejących obiektów w branży rafineryjnej, petrochemicznej, chemicznej | |
| Orlen Medica | usługi medyczne | |
| Orlen Budonaft | budowa stacji paliw | |
| Spolana | czeskie przedsiębiorstwo chemiczne | |
| Orlen International Exploration and Production Company | poszukiwanie i eksploracja złóż ropy naftowej za granicą | |
| Orlen Upstream | poszukiwanie i eksploracja złóż ropy naftowej w Polsce | |
| Orlen Wir | serwis maszyn wirujących | od 01.03.2016 roku połączona ze spółką Orlen Serwis |
Zarząd spółkiEdytuj
Prezesi zarząduEdytuj
- Andrzej Modrzejewski – od 16 kwietnia 1999 do 8 lutego 2002 (do 6 września 1999 jako Prezes Zarządu Petrochemii Płock SA)
- Zbigniew Wróbel – od 8 lutego 2002 do 28 lipca 2004
- Jacek Walczykowski – od 28 lipca do 16 sierpnia 2004
- Igor Chalupec – od 21 września 2004 do 18 stycznia 2007
- Piotr Kownacki – od 18 stycznia 2007 do 28 lutego 2008
- Wojciech Heydel – od 30 kwietnia do 18 września 2008
- Dariusz Jacek Krawiec – od 18 września 2008 do 16 grudnia 2015[23]
- Wojciech Jasiński – od 16 grudnia 2015 do 5 lutego 2018[23]
- Daniel Obajtek – od 5 lutego 2018
Władze spółki[24][25]Edytuj
- Daniel Obajtek – Prezes Zarządu od 5 lutego 2018
- Zbigniew Leszczyński – członek Zarządu ds. Rozwoju
- Wiesław Protasewicz – członek Zarządu ds. Finansowych
- Józef Węgrecki – członek Zarządu ds. Operacyjnych
- Patrycja Klarecka – członek Zarządu ds. Sprzedaży Detalicznej
- Armen Konrad Artwich - członek Zarządu ds. Korporacyjnych
- Michał Róg - członek Zarządu ds. Handlu Hurtowego i Międzynarodowego
Orlen TeamEdytuj
W 2002 spółka stworzyła specjalny zespół rajdowy pod nazwą Orlen Team. W skład ekipy weszli trzej motocykliści Jacek Czachor, Marek Dąbrowski i Jakub Przygoński oraz kierowca rajdowy Szymon Ruta i jego pilot.
Historia projektu:
- przełom 1999 i 2000 – Jacek Czachor i Marek Dąbrowski – pierwszy start w Rajdzie Dakar 2000 (pierwsi polscy motocykliści, którzy go ukończyli).
- czerwiec 2002 – powstanie zespołu w obecnej formule (2 motocyklistów + załoga samochodowa Komornicki/Marton) – starty Mistrzostwach Świata FIM i Pucharze Świata FIA w rajdach terenowych oraz Rajdzie Dakar.
- wrzesień 2004 – dotychczasową załogę samochodową zastąpił K. Hołowczyc i J.M. Fortin. Marek Dąbrowski był drugim wicemistrzem świata w 2004 oraz pierwszym Polakiem w historii Rajdu Dakar, który ukończył zawody w pierwszej dziesiątce. Jacek Czachor zdobył tytuł wicemistrza świata 2004 i 10 miejsce podczas Dakar 2007 (etapowe miejsca w pierwszej trójce).
- Dakar 2009 – Krzysztof Hołowczyc 5 miejsce, debiutujący Jakub Przygoński 11 miejsce, Jacek Czachor 20 miejsce, Marek Dąbrowski wycofał się z powodu ciężkiej kontuzji.
KontrowersjeEdytuj
- Z PKN Orlen związana była tak zwana Afera Orlenu, a z nią prace poświęconej jej sejmowej komisji śledczej.
- W 2002 należąca do PKN Orlen rafineria w Trzebini zamieszana była w aferę paliwową.
Zobacz teżEdytuj
PrzypisyEdytuj
- ↑ a b Struktura akcjonariatu – PKN ORLEN. orlen.pl. [dostęp 2018-11-05].
- ↑ Orlen w liczbach. orlen.pl. [dostęp 2018-11-05].
- ↑ PKNORLEN (PKN). Giełda Papierów Wartościowych w Warszawie. [dostęp 2017-05-20].
- ↑ Dane finansowe PKN ORLEN. orlen.pl. [dostęp 2018-11-05].
- ↑ PKN ORLEN: Grupa Orlen i otoczenie (pol.). 2016-01-01. [dostęp 2016-01-01].
- ↑ PKN ORLEN: Nasza działalność w 2015 r. (pol.). 2016-05-26. [dostęp 2016-05-26].
- ↑ PKN ORLEN: PKN Orlen (pol.). 2016-01-01. [dostęp 2016-01-01].
- ↑ 100 największych firm w Polsce. Edycja 2014. W: Forbes [on-line]. [dostęp 2014-04-24].
- ↑ Minister chce pełnej fuzji, a Orlen?, „pb.pl” [dostęp 2018-03-14] (pol.).
- ↑ Forbes: Budowa elektrociepłowni PKN Orlen we Włocławku na finiszu (pol.). 2015-05-26. [dostęp 2015-05-26].
- ↑ Inwestycje Energetyczne: CCGT Włocławek – Inwestycje Energetyczne (pol.). 2018-01-13. [dostęp 2018-01-28].
- ↑ wyborcza.pl: Płock.Nową elektrociepłownię PKN Orlen zbuduje konsorcjum Siemens (pol.). 2014-12-02. [dostęp 2014-12-02].
- ↑ Inwestycje Energetyczne: CCGT Płock (pol.). 2018-01-16. [dostęp 2018-01-28].
- ↑ PKN ORLEN: Grupa ORLEN – główne surowce i produkty (pol.). 2016-01-01. [dostęp 2016-01-01].
- ↑ wyborcza.pl: Terminal naftowy PERN w Gdańsku gotowy. Pomieści aż 375 mln litrów ropy (pol.). 2015-12-29. [dostęp 2015-12-29].
- ↑ wnp.pl: Terminal w Butyndze przyjął już 800 tankowców (pol.). 2011-06-13. [dostęp 2011-06-13].
- ↑ PKN Orlen: Sektor Downstream PKN Orlen (pol.). 2015-12-16. [dostęp 2015-12-16].
- ↑ PKN Orlen: Sektor Downstream Sprzedaż PKN Orlen (pol.). 2015-12-16. [dostęp 2015-12-16].
- ↑ PKN Orlen: Sektor Downstream Sprzedaż PKN Orlen (pol.). 2015-12-16. [dostęp 2015-12-16].
- ↑ Bazy paliw. orlenpaliwa.com.pl.
- ↑ PKN Orlen: Sektor wydobycia PKN Orlen (pol.). 2015-12-16. [dostęp 2015-12-16].
- ↑ a b Business Insider Polska: CPN na stacjach paliw PKN Orlen (pol.). Business Insider, 2018-12-11. [dostęp 2018-12-11].
- ↑ a b Zmiana na stanowisku Prezesa Zarządu PKN ORLEN. orlen.pl, 2015-12-16. [dostęp 2015-12-17].
- ↑ Zarząd Spółki – PKN ORLEN, www.orlen.pl [dostęp 2018-08-05].
- ↑ Zmiany w Zarządzie PKN ORLEN – PKN ORLEN, www.orlen.pl [dostęp 2018-02-07].
Linki zewnętrzneEdytuj
- Oficjalna strona koncernu (pol. • ang.). orlen.pl. [dostęp 2018-11-22].