Puchar Challenge w piłce siatkowej mężczyzn

Puchar Challenge siatkarzy (ang. Challenge Cup Men) – międzynarodowe klubowe rozgrywki siatkarskie, utworzone z inicjatywy Europejskiej Konfederacji Piłki Siatkowej (CEV) w 2006 roku i regularnie prowadzone przez tę organizację od sezonu 2007/2008 w ramach europejskich pucharów, przeznaczone dla męskich drużyn klubowych zajmujących czołowe miejsca w europejskich ligach krajowych, które nie zostały zakwalifikowane do Ligi Mistrzów oraz Pucharu CEV.

HistoriaEdytuj

W 2006 roku władze Europejskiej Konfederacji Piłki Siatkowej podjęły decyzję o gruntownym zreformowaniu – od sezonu 2007/2008 – wszystkich rozgrywek europejskich pucharów. Zmiany polegały na likwidacji Pucharu Top Teams, który został zastąpiony przez „odnowiony” Puchar CEV, zaś w miejsce „starego” Pucharu CEV powołano zupełnie nowe rozgrywki, nadając im nazwę Pucharu Challenge. Stanowią one trzecie w hierarchii zmagania w europejskich pucharach, pozostając uzupełnieniem dla dwóch ważniejszych. Terminarz pierwszej edycji ogłoszono 15 maja 2007 roku, sporządzenie „drabinki pucharowej” i losowanie poszczególnych par odbyło się 30 czerwca 2007 roku w Luksemburgu, natomiast rozgrywki zainaugurowano w dniach 29 i 30 września 2007 roku, gdy odbyły się pierwsze mecze I rundy.

Zgodnie z regulaminem do zmagań o prymat w sezonie 2007/2008 dopuszczono 64 zespoły z 34 państw, ostatecznie jednak do rozgrywek przystąpiło 46 drużyn. Na podstawie – ogłoszonego 25 maja 2018 – klubowego rankingu krajowych związków piłki siatkowej liczba miejsc dla przedstawicieli każdej z nich kształtuje się następująco:

Miejsce federacji w Rankingu CEV przed danym sezonem Liczba zespołów do wystawienia w Pucharze Challenge
od 1 do 8 1
9 2
10 1
od 11 do 17 2
od 18 do 56 1

System rozgrywekEdytuj

W danej edycji Pucharu Challenge udział biorą maksymalnie 64 europejskie męskie kluby siatkarskie zestawione poprzez losowanie w pary. Rywalizacja w każdej rundzie toczy się systemem pucharowym, tj. w formie dwumeczu (spotkanie „u siebie” i „na wyjeździe”), po którym lepszy klub kwalifikuje się do kolejnej fazy. O awansie decydują kolejno: liczba wygranych meczów, liczba punktów, złoty set (dodatkowy set grany do 15 punktów). W sezonie 2007/2008 w przypadku wygrania po jednym meczu nie brano pod uwagę setów, lecz automatycznie rozgrywany był złoty set. W przypadku, gdy któraś z federacji nie obsadzi przysługującego jej miejsca I rundy, wylosowany dla niezgłoszonego klubu rywal automatycznie przechodzi dalej (identyczna zasada obowiązuje w przypadku wycofania się ekipy na dowolnym szczeblu "pucharowej drabinki").

I i II runda traktowane są jako kwalifikacje do właściwego turnieju, rozpoczynającego się od 1/16 finału. Część uczestników rozpoczyna rozgrywki od 1/16 finały, natomiast pozostałe muszą wziąć udział w kwalifikacjach. I runda jest rozgrywana tylko wtedy, gdy jest konieczna (wynikać to może w dużej liczby chętnych uczestników). Kolejne tury Pucharu Challenge (1/16 finału, 1/8 finału i ćwierćfinały) toczone są na identycznych zasadach dwumeczu (jednak do sezonu 2015/2016 w III rundzie do 16 zwycięzców par II rundy dołączonych zostawało 16 przegranych 1/16 finału Pucharu CEV). Czwórka triumfatorów dwumeczów ćwierćfinałowych uzyskuje promocję do półfinałów, a zwycięzcy tych par do finałów. Zarówno finały jak i półfinały rozrywane są na dotychczasowych zasadach dwumeczów.

Do sezonu 2009/2010 dla zwycięzców ćwierćfinałów organizowano turniej Final Four, odbywający się w hali jednego z uczestników. Przed jej rozpoczęciem metodą losowania wyłaniane były obydwie pary półfinałowe, które rozgrywały ze sobą po jednym spotkaniu, zaś ich zwycięzcy awansowali do pojedynku finałowego. Jego triumfator zostawał zwycięzcą danej edycji Pucharu Challenge.

Faza rozgrywek Liczba zespołów Uwagi
I runda różna opcjonalna
II runda różna -
1/16 finału 32 zwycięzcy II rundy + drużyny rozpoczynające od 1/16 finału
1/8 finału 16 16 zwycięzców III rundy
1/4 finału (ćwierćfinały) 8 8 zwycięzców 1/8 finału
1/2 finału (półfinały) 4 4 zwycięzców 1/4 finału
Finał 2 2 zwycięzców 1/2 finału

TriumfatorzyEdytuj

Sezon Miejsce finału 1. miejsce 2. miejsce 3. miejsce 4. miejsce
Puchar CEV
1980/1981   Cannes   AS Cannes   Amaro più Loreto   Santal Parma   AS Grenoble
1981/1982   Leidschendam-Voorburg   Starlift Voorburg   Toseroni Roma   Güney Sanayi   Turavia Salesianos
1982/1983   Leuven   Panini Modena   Ubbink Orion Doetinchem   AS Grenoble   Arago de Sète
1983/1984   Jemeppe-sur-Meuse   Panini Modena   Casio Milano   VVC Vught   Paderborn VC
1984/1985   Belgrad   Panini Modena   Partizan Belgrad   Kruikenburg Ternat   Hormann VC Gand
1985/1986   Sarajewo   Kutiba Falconara   OK Bosna Sarajewo   Bistefani Torino   Kruikenburg Ternat
1986/1987   Bruksela   Enermix Milano   Santal Parma   Červená hviezda Bratysława   VC Lennik
1987/1988   Dudelange   Awtomobilist Leningrad   Ciesse Padwa   Montpellier UC   Arago de Sète
1988/1989   Bordeaux   Awtomobilist Leningrad   Petrarca Padwa   Debic Zonhoven   JSA Bordeaux
1989/1990   Moers   Moerser SC   Partizan Belgrad   Awtomobilist Leningrad   AS Grenoble
1990/1991   Padwa   Sisley Treviso   Radiotechnik Ryga   Charro Padwa   Dinamo Moskwa
1991/1992   Parma   Maxicono Parma   Charro Padwa   Bayer Wuppertal   Galatasaray
1992/1993   Montpellier   Sisley Treviso   Charro Padwa   Dinamo Moskwa   Bayer Wuppertal
1993/1994   Padwa   Ignis Padwa   Samotłor Niżniewartowsk   VfB Friedrichshafen   Bayer Wuppertal
1994/1995   Parma   Cariparma Parma   AO Orestiada   Tally Milano   Samotłor Niżniewartowsk
1995/1996   Paryż   Alpitour Traco Cuneo   Edilcuoghi Rawenna   Aero Odolena Voda   AO Orestiada
1996/1997   Genewa   Area Rawenna   Netaş   Bayer Wuppertal   Aero Odolena Voda
1997/1998   Rieti   Sisley Treviso   Knack Roeselare   Lube Banca Marche Macerata   VK Jihostroj České Budějovice
1998/1999   San Benedetto del Tronto   Iveco Palermo   Knack Roeselare   SCC Berlin   Lube Banca Marche Macerata
1999/2000   Florencja   Piaggio Roma   Casa Modena Unibon   Mostostal-Azoty Kędzierzyn-Koźle   AO Orestiada
2000/2001   Sansepolcro   Lube Banca Marche Macerata   Casa Modena Unibon   Noliko Maaseik   Bossini Montichiari
2001/2002   Cuneo   Noicom BreBanca Cuneo   Lokomotiw Biełgorod   Asystel Mediolan   Stade Poitevin Poitiers
2002/2003   Jesolo   Sisley Treviso   Lube Banca Marche Macerata   Iskra Odincowo   Tourcoing LM
2003/2004   Modena   Kerakoll Modena   Coprasystel Ventaglio Piacenza   Lokomotiw-Izumrud Jekaterynburg   Panathinaikos AO
2004/2005   Palma de Mallorca   Lube Banca Marche Macerata   Son Amar Palma   Tourcoing LM   Pallavolo Padwa
2005/2006   Padwa   Lube Banca Marche Macerata   Iskra Odincowo   Paris Volley   Pallavolo Padwa
2006/2007   Nowy Urengoj   Fakieł Nowy Urengoj   Copra Berni Piacenza   Halkbank   Stade Poitevin Poitiers
Puchar Challenge
2007/2008   Rzeszów   Cimone Modena   Lokomotiw-Izumrud Jekaterynburg   Stade Poitevin Poitiers   Asseco Resovia Rzeszów
2008/2009   Izmir   Arkas Spor Izmir   Jastrzębski Węgiel   Tomis Konstanca   EA Patras
2009/2010   Perugia   RPA-LuigiBacchi.it Perugia   HAOK Mladost Zagrzeb   SCC Berlin   VK Dukla Liberec
2010/2011   Macerata
  Izmir
  Lube Banca Marche Macerata   Arkas Spor Izmir   EA Patron Luks
  SK Posojilnica Aich/Dob
2011/2012   Warszawa
  Częstochowa
  Tytan AZS Częstochowa   AZS Politechnika Warszawska   Prefaxis Menen
  Tomis Konstanca
2012/2013   Ufa
  Piacenza
  Copra Elior Piacenza   Ural Ufa   Delecta Bydgoszcz
  VK Dukla Liberec
2013/2014   Latina
  Stambuł
  Fenerbahçe Grundig   Andreoli Latina   İstanbul Büyükşehir Belediyesi
  Nantes Rezé MV
2014/2015   Lizbona
  Nowy Sad
  Vojvodina NS seme Nowy Sad   SL Benfica   CMC Rawenna
  Stroitiel Mińsk
2015/2016   Werona
  Nowy Urengoj
  Calzedonia Werona   Fakieł Nowy Urengoj   Prefaxis Menen
  SL Benfica
2016/2017   Nowy Urengoj
  Chaumont
  Fakieł Nowy Urengoj   Chaumont VB 52 Haute-Marne   Ziraat Bankası
  Galatasaray HDI Sigorta
2017/2018   Rawenna
  Pireus
  Bunge Rawenna   Olympiakos Pireus   Maliye Piyango SK
  Gazprom-Jugra Surgut
2018/2019   Monza
  Biełgorod
  Biełogorje Biełgorod   Vero Volley Monza   Sporting CP
  Stade Poitevin Poitiers
2019/2020 Ze względu na pandemię COVID-19 rozgrywki zostały przerwane.
2020/2021   Mediolan
  Ankara
  Allianz Milano   Ziraat Bankası   Halkbank
  VK Lvi Praha
2021/2022   Ankara
  Narbona
  Narbonne Volley   Halkbank   ACH Volley Lublana
  Panathinaikos AO
2022/2023   Tel Awiw
  Pireus
  Olympiakos SFP   Maccabi Yaadim Tel Awiw   Panathinaikos AO
  AJ Fonte Bastardo

Triumfatorzy Pucharu ChallengeEdytuj

 
Zawodnicy Copra Elior Piacenza zdobywcami Pucharu Challenge w sezonie 2012/2013
Zespół Liczba Lata
  Pallavolo Modena 5 1983, 1984, 1985, 2004, 2008
  Sisley Volley 4 1991, 1993, 1998, 2003
  Associazione Sportiva Volley Lube 4 2001, 2005, 2006, 2011
  Automobilist Leningrad 2 1988, 1989
  Pallavolo Parma 2 1992, 1995
  Piemonte Volley 2 1996, 2002
  Fakieł Nowy Urengoj 2 2007, 2017
  AS Cannes VB 1 1981
  Starlift Voorburg 1 1982
  Kutiba Falconara 1 1986
  Enermix Milano 1 1987
  Moerser SC 1 1994
  Area Rawenna 1 1997
  Iveco Palermo 1 1999
  Piaggio Roma 1 2000
  Arkas Spor Izmir 1 2009
  Umbria Volley 1 2010
  AZS Częstochowa 1 2012
  Pallavolo Piacenza 1 2013
  Fenerbahçe 1 2014
  Vojvodina NS seme Nowy Sad 1 2015
  Calzedonia Werona 1 2016
  Bunge Rawenna 1 2018

Zobacz teżEdytuj

BibliografiaEdytuj

Linki zewnętrzneEdytuj